SKU: BT.DHP-0971085-020
Jacob de Haan was commissioned to compose this concert piece by the St. Peters Wind Symphony from Brisbane, Australia. Ross Roy is the monumental late 19th century villa where St. Peters Lutheran College was founded in 1945. The villa has always remained the school symbol. In this composition, Jacob de Haan sees the Ross Roy as a metaphor for the years spent at school (a monument in time), where one's personality is formed. So, the opening theme the artist calls the Ross Roy theme initially has monumental characteristics.The rhythmic motion, which strides along in the lower register and percussion at the beginning of the next section is typical of Tempo di Marcia. Thismovement, accompanied by repetitions of sound, is a metaphor for the structure and discipline in school. This is the introduction to a march theme, symbolic of passing through the classes up to the final examinations.Then, the Ross Roy theme is dealt with again, now in a playful, humorous variation. As if the composer is saying there should also be time for a smile in school. The same theme can be heard in major key and a slower tempo in the following section, expressing pride and self-confidence. This is also the introduction to the expressive middle section that represents love, friendship and understanding.We then return to the march theme in a slightly altered construction. The oriental sounds, constituting the modulation to the final theme, are symbols of the diversity of cultures in the school. The characteristic final theme first sounds solemn, but turns into a festive apotheosis. It is no coincidence that the final cadence is reminiscent of the close to a traditional overture, for the school years can be considered the overture to the rest of one's life. The premiere of Ross Roy was conducted by Jacob de Haan in Brisbane, on August 22, 1997. Ross Roy is de naam van de monumentale villa in Brisbane (Australië) waar in 1945 het St. Peters Lutheran College is gesticht. In opdracht van het collegeorkest componeerde Jacob de Haan dit gevarieerde concertwerk vol metaforen. De structuur en discipline van de school horen we in de met toonherhaling gepaard gaande ritmische beweging in basregister en slagwerk. Het volgende, martiale thema staat symbool voor het doorlopen van de klassen. Een schertsende, humoristische versie van het hoofdthema ontbreekt niet: op school moet immers ook tijd zijn voor vrolijkheid. Het karakteristieke slotthema mondt uit in een feestelijke apotheose. Ross Roy ist der Name einer monumentalen Villa in Brisbane, Australien, in der 1945 das St. Peter Lutheran College gegründet wurde. Im Auftrag dieses Schulorchesters komponierte Jacob de Haan dieses Konzertwerk, das voll von Metaphern ist. Die Struktur und Disziplin dieser Schule hören wir in der mit Tonwiederholungen gepaarten rhythmischen Bewegung des Bassregisters und des Schlagwerks. Das folgende martialische Thema steht als Symbol für das Durchlaufen der Klassen bis zum Ende der Schulzeit. Eine scherzhafte, humoristische Version des Hauptthemas darf nicht fehlen, denn in der Schule muss auch Zeit für kleine Späße und Lachen sein! Das charakteristische Schlussthemamündet in einem festlichen Höhepunkt. Ross Roy est le symbole grandiose de l’excellence du compositeur. L’œuvre tient son nom de l’imposante villa éponyme située Brisbane en Australie et qui abrite en ses murs le Collège Saint Pierre, une institution luthérienne fondée en 1945. C’est pour l’Orchestre d’Harmonie de cet établissement que Jacob de Haan composa cette œuvre riche en métaphores. « J’ai tenté de décrire les valeurs de cette école. Ainsi, le thème initial se développe-t-il sur un motif rythmique imposant qui alterne entre les instruments graves et la batterie. Ce motif symbolise l’autorité et le cadre structuré de l’école. On retrouve ce thème plusieurs reprises et notamment sousune forme humoristique et espiègle : nous découvrons les bons côtés de l’école, la joie des élèves, les sentiments de fierté, d’amour et d’amitié. Autre élément thématique, une marche qui symbolise la progression des élèves dans leur cursus pour arriver leurs examens de fin d'étude. » En guise de conclusion, Jacob de Haan nous offre un thème grandiose qui s’élargit en apothéose.
SKU: BT.DHP-0971085-120
SKU: BT.DHP-1115084-020
9x12 inches. English-German-French-Dutch.
It may be surprising to see a fanfare piece commissioned by a Japanese ensemble, since fanfare orchestras are typically found in Belgium, Holland and Luxembourg, and also France and Switzerland. Senzoku Gakuen is one of the largest and mostprestigious music universities in Japan, and home to a wide variety of ensembles and orchestras. Since 2006 they have had a fanfare orchestra, which was started by Sotaru Fukaishi, a euphonium teacher who felt further performance opportunity wasneeded for saxhorn instruments. Fukaishi had loved the sound of fanfare orchestras ever since visiting the World Music Contest in Kerkrade (Holland) several years earlier. Jan Van der Roost was involved with this new initiative from the beginning,and they were also joined by Manu Mellaerts for certain projects. The Dean of the music department, Professor Kazuo Tomioka, fully supports the ensemble and commissioned Ostinati. The première took place on June 11th at Maeda Hall inMizonokuchi (Kawasaki) where Senzoku Gakuen is based. The piece opens with an impressive timpani solo, followed by brass and saxophone. The rhythmical pulse remains constant and the music is fiery and assertive in character. A pentatonic melodygradually emerges and the music loses its vehemency and softens. The initial percussion ostinati subsequently recurs and the first section of the piece concludes in a similar mood to the opening. The second movement is sweet and melodic, opening witha long passage for the saxophone family in a minor key. The same theme then appears in the major and is developed upon; the music builds to a majestic orchestral forte, reminiscent of a pipe organ in its sonority. The theme returns in the originalminor key with a change in instrumentation leading the movement to a quiet and peaceful end on a soft E minor chord. The finale starts with percussion: a four-bar pattern is repeated several times over which the movement’s melodic themes areintroduced. These melodic elements are varied and used in different versions and the ostinato idea, which characterizes the entire piece, is highlighted. The theme travels through the orchestra, appearing on various instruments and in variousregisters. It captures the listener’s attention and displays the full range of sound and colour within the fanfare orchestra.Het is misschien verrassend dat dit fanfarewerk is geschreven in opdracht van een Japans ensemble, aangezien fanfareorkesten vooral te vinden zijn in België, Nederland en Luxemburg, en ook wel in Frankrijk en Zwitserland. SenzokuGakuen is een van de grootste en meest prestigieuze muziekopleidingen van Japan, en de thuisbasis van een grote verscheidenheid van ensembles en orkesten. In 2006 is er een fanfareorkest opgericht, en wel door Sotaru Fukaishi, eeneuphoniumdocent die vond dat er meer mogelijkheden moesten komen voor optredens met saxhoorninstrumenten. Fukaishi had enkele jaren daarvoor genoten van de fanfareklank toen hij het Wereld Muziek Concours in Kerkrade bezocht. DeBelgische componist Jan Van der Roost was van het begin af aan betrokken bij dit nieuwe initiatief, en ook Manu Mellaerts werd voor een aantal projecten aangetrokken. Het hoofd van de muziekfaculteit, professor Kazuo Tomioka, staatgeheel achter het ensemble en gaf de opdracht tot het schrijven van Ostinati. De première vond plaats op 11 juni in de Maeda Hall in Mizonokuchi (Kawasaki), waar Senzoku Gakuen is gevestigd. Het werk begint met een indrukwekkendepaukensolo, gevolgd door koper en saxofoon. De ritmische puls blijft constant, en de aard van de muziek is vurig en krachtig. Geleidelijk komt er een pentatonische melodie naar voren en wordt de muziek minder heftig, ze wordtzachter van karakter. De aanvankelijke ostinati in het slagwerk verschijnen dan opnieuw, waarna het eerste deel van het werk eindigt in dezelfde sfeer als waarmee het begon. Het tweede deel is lieflijk en melodisch. Het opentmet een lange passage voor de saxofoons in een mineurtoonsoort. Dan klinkt hetzelfde thema in majeur en daar wordt op voortgeborduurd: de muziek ontwikkelt zich tot een majestueus orkestraal forte, dat qua sonoriteit doet denkenEs mag überraschen, dass dieses Fanfareorchesterwerk ausgerechnet von einem japanischen Ensemble in Auftrag gegeben wurde, da Fanfareorchester doch eher in Belgien, den Niederlanden oder Luxemburg oder auch in Frankreich oder Schweiz zu finden sind. Senzoku Gakuen ist eine der größten und renommiertesten Musikschulen Japans und Heimstätte einer Vielfalt an Ensembles und Orchestern. Im Jahr 2006 wurde ein Fanfareorchester gegründet. Den Anstoß gab Sotaru Fukaishi, ein Euphoniumlehrer, der den Instrumenten der Saxhorn-Familie mehr Spielmöglichkeiten bieten wollte. Fukaishi hatte sich einige Jahre zuvor bei der Weltmeisterschaft in Kerkrade (Holland) in den Klang vonFanfareorchestern verliebt. Jan Van der Roost war von Beginn an in die Entwicklung dieser Idee involviert und, einige Projekte betreffend, ebenso Manu Mellaerts. Der Dekan des Musik-Colleges, Professor Kazuo Tomioka, steht voll und ganz hinter dem Ensemble und gab Ostinati in Auftrag. Die Premiere fand am 11. Juni 2011 in der Maeda Hall in Mizonokuchi statt, dem Heimatort der Schule Senzoku Gakuen. Das Stück beginnt mit einem eindrucksvollen Paukensolo, bevor Blechbläser und Saxophon einsetzen. Der rhythmische Puls bleibt konstant unter einer feurigen, nachdrücklichen Musik. Eine pentatonische Melodie bildet sich nach und nach heraus, während die Musik an Heftigkeit verliert und sanfter wird. Die anfänglichen Ostinati im Schlagwerk kehren zurück und so endet der erste Satz des Werkes in einer der Eröffnung ähnlichen Stimmung. Der zweite Satz ist lieblich und melodiös. Er beginnt mit einem langen Abschnitt für die Saxophone in Moll. Dann erscheint das gleiche Thema in Dur und durchläuft eine Entwicklung; die Musik baut sich zu einem majestätischen orchestralen Forte auf, das in seiner Klangfülle an eine Orgel erinnert. Dann kehrt das Thema in seiner ursprünglichen Moll-Tonart und in veränderter Instrumentierung zurück, um den Satz ruhig und friedvoll in einem e-Moll-Akkord enden zu lassen. Il pourrait paraître surprenant qu’un ensemble japonais puisse commander une pièce pour orchestre de fanfare, puisque l’on rencontre surtout ce type de formation en Belgique, aux Pays-Bas et au Luxembourg, ainsi qu’en France et en Suisse. Senzoku Gakuen, l’une des plus grandes et plus prestigieuses académies de musique du Japon, compte une grande variété d’ensembles et d’orchestres. En 2006 s’y est ajouté un orchestre de fanfare fondé par Sotaru Fukaishi, un professeur d’euphonium qui pensait qu’il était nécessaire d’offrir de plus larges possibilités aux cuivres de la région. Depuis qu’il avait assisté au World Music Contest de Kerkrade (Pays-Bas), plusieurs années auparavant,Fukaishi se prit de passion pour le son chaud et généreux de l’orchestre de fanfare, une formation atypique au Japon. Jan Van der Roost a favorablement adhéré cette nouvelle initiative, tandis que Manu Mellaerts collabora avec les deux hommes afin de concrétiser certains projets. Le professeur Kazuo Tomioka, doyen du collège de musique, soutint vigoureusement l’orchestre et commanda Ostinati. La création de l’oeuvre fut donnée le 11 juin 2011 au Maeda Hall de Mizonokuchi (Kawasaki), où se trouve Senzoku Gakuen. La pièce débute avec un impressionnant solo de timbales précédant l’entrée des cuivres et des saxophones. La pulsion rythmique est constante, la musique est énergique et de caractère affirmé. Une mélodie pentatonique émerge graduellement, alors que la trame musicale diminue d’intensité et s’adoucit. L’ostinato la percussion revient fréquemment et la première partie de l’oeuvre se termine dans un climat semblable celui du début. Le deuxième mouvement, doux et romancé, débute avec un long passage en mode mineur joué par les saxophones. Le même thème apparaît alors en mode majeur et se développe peu peu ; la musique s’intensifie pour arriver un majestueux et orchestral forte dont les sonorités rappellent celles d’un orgue d’église. Puis le thème revient sa tonalité mineure d’origine avec un changement d’instrumentation qui mène.
SKU: BT.DHP-1115084-120
SKU: BT.AMP-139-020
This is an ancient Welsh air that was first published in Relics of the Welsh Bards in 1794. Dafydd (David) Owain was a famous Welsh bard who lived on a farm called Gareg Wen (The White Rock) in Eifionydd, Carnarnvonshire, North Wales. Tradition has it that on his deathbed he called for his harp and composed this lovely melody, requesting that it be played at his funeral. Accordingly, it was later played at the parish church of Ynys-Cynhaiarn. Lyrics were later added by Ceiriog Hughes, which describe the melody's inspiration. This version for fanfare band retains all the beauty and simplicity of the original.Deze oude melodie uit Wales werd in 1794 voor het eerst uitgegeven in Relics of the Welsh Bards. Dafydd (David) Owain was een beroemde bard uit Wales, hij woonde op een boerderij genaamd Gareg Wen (De witte rots) te Eifionyddin Carnarnvonshire, in Noord-Wales. Volgens de overlevering vroeg hij op zijn sterfbed om zijn harp en componeerde hij vervolgens deze prachtige melodie, met het verzoek om die te laten spelen op zijn begrafenis. Overeenkomstigzijn wens werd de melodie gespeeld in de dorpskerk van Ynys-Cynhaiarn. De tekst werd later toegevoegd door Ceiriog Hughes en beschrijft de ontstaansgeschiedenis van deze muziek.Dafydd Owain war ein berühmter walisischer Barde, der auf einem Bauernhof namens Gareg Wen, was so viel wie weißer Felsen bedeutet, lebte; daher der Name David vom weißen Felsen“. Es wird erzählt, dass Dafydd auf seinem Sterbebett nach seiner Harfe verlangte und dort diese Melodie komponierte, mit der Bitte, man möge sie zu seiner Beerdigung spielen. Die Schlichtheit dieses bezaubernden Airs eignet sich perfekt als Zwischenspiel in Ihrem Konzert. Dafydd (David) Owain fu un poeta e cantore gallese. Visse a Eifionydd, nella contea del Carnavonshire (nel nord del Galles), in una fattoria chiamataâ€Gareg wen†(La roccia bianca). Una leggenda narra che, prima di morire,Dafydd Owain chiese che gli venisse portata la sua arpa. Negli ultimi istanti della sua vita avrebbe composto questa deliziosa melodia esigendo che venisse eseguita al suo funerale. Alcuni anni dopo, il poeta John Ceiriog Hughes scrisse un testo riportandosi alla storia che aveva portato alla composizione di questa melodia, divenuta da allora un classico della musica tradizionale gallese.
SKU: BT.AMP-139-120
SKU: BT.GOB-000467-120
Nicolai Rimsky-Korsakov (1844-1908) came from an aristocratic family which lived near Novgorod. When he appeared to be musically gifted as a child, his parents did not hesitate one moment to map out a more honourable profession for him he was to make a career in the navy as a marine officer. Rimsky-Korsakov, however, succeeded in secretly studying the cello next to his studies at the Naval Academy at St Petersburg. Through his cello teacher he came into contact with the composer Balakirev. In this way he suddenly became a member of The Mighty Five (a group of Russian composers consisting of Balakirev, Moussorgsky, Cui, Borodin and Rimsky-Korsakovhimself). Rimsky-Korsakov turned out to be so talented that he even became a teacher at the St Petersburg Conservatory.‘Procession of the Nobles’ comes from the opera-ballet ‘Mlada’.The opera has a remarkable history, for between 1868 and 1870 five different composers worked on this project. The final result was never executed, however. Twenty years later Rimsky-Korsakov started work on the opera once more and composed his own version of Mlada.The theme of the opera is a tragic love story that is set in the early Middle Ages in a realm on the Baltic Sea. In ‘Processsion of the Nobles’ all the princesses of the country gather for a grand feast on the occasion of the summer holidays. Nicolai Rimsky-Korsakov (1844-1908) stamde uit een aristocratische familie in de buurt van Novgorod. Toen al spoedig bleek dat hij muzikaal erg begaafd was, waren zijn ouders er als de kippen bij om voor hem een eerbaarder loopbaanuit te stippelen: een carri?re als marine-officier was voor hem weggelegd. Rimsky-Korsakov zag echter kans naast zijn studies aan de Marineschool van Sint-Petersburg tevens in het geheim cello te studeren. Zijn clandestineleraar bracht hem in contact met Balakirev. Op die manier behoorde hij plots tot het ‘Machtige Hoopje’ (een groep Russische componisten bestaande uit: Balakirev, Moussorgsky, Cui, Borodin en Rimsky-Korsakov). Rimsky-Korsakovbleek zoveel talent te hebben dat hij zelfs leraar aan het conservatorium werd.‘Procession of the Nobles’ is afkomstig uit de ballet-opera ‘Mlada’. Deze opera heeft een merkwaardige geschiedenis. Tussen 1868 en1870 hebben vijf verschillende componisten aan dit project gewerkt. Het eindresultaat werd echter nooit uitgevoerd. Twintig jaar later heeft Rimsky-Korsakov de draad weer opgepakt en zijn eigen versie van Mlada gemaakt.Hetthema van de opera is een tragisch liefdesverhaal dat zich afspeelt in de vroege Middeleeuwen in een gebied aan de Baltische Zee. In 'Procession of the Nobles' verzamelen alle prinsessen van het land zich voor een groot feest tergelegenheid van de zomervakantie.
SKU: BT.DHP-1053856-020
A characteristic of many Russian folksongs is the emotion that they contain - sometimes exceptionally fierce, sometimes, in contrast, resigned and melancholic. This makes the music captivating and gives it its special, distinctive atmosphere. The same can also be said for From Russia with Love, in which Roland Kernen has made use of three beautiful Russian love songs. In the cheerful and stirring Kalinka, the singer tells of a girl whom he fell head over heals in love with, so much so that she is always on his mind. Lutshje Bulo is the story of a man who wants to break up with his girlfriend and in Otschi Tschornije attention is focused on a dangerous woman who can seduce many menwith her piercing black eyes. Kenmerkend voor veel Russische volksliedjes is de emotie die erin ligt. Ze maakt deze muziek boeiend en creëert een bijzondere sfeer. Zo ook in From Russia with Love, waarin Roland Kernen drie liefdesliedjes verwerkte. In hetopzwepende Kalinka vertelt de zanger over een meisje dat hem het hoofd op hol brengt. Lutshje Bulo is het verhaal van een man die juist met zijn vriendin wil breken en in Otschi Tschornije staat een gevaarlijkevrouw centraal die met haar gitzwarte ogen vele mannen weet te verleiden.Ein typisches Merkmal zahlreicher russischer Volkslieder ist ihre Gefühlstiefe: Zuweilen sind sie außerordentlich heftig, dann aber wieder resigniert und melancholisch. Diese Eigenschaft macht die Musik so reizvoll und verleiht ihr ihre besondere, unverwechselbare Atmosphäre. Dasselbe gilt auch für das Medley From Russia with Love, in welchem Roland Kernen drei Liebeslieder verwendete. Sie erzählen von frisch Verliebten, von unglücklicher und von gefährlicher Liebe. Ein absolut verführerisches Stück!Les chants traditionnels russes sont bouleversants d’émotions. Tourbillonnants de fougue ou, au contraire, languissants et mélancoliques, ils reflètent l’esprit et le caractère d’un peuple et fascinent par la puissante expression des sentiments. From Russia with Love (“Tendres pensées de Russieâ€) de Roland Kernen s’inscrit dans cette tradition en reprenant trois chants d’amour russes : Kalinka, Lutshje Bulo et Otschi Tschornije. I canti tradizionali russi traboccano di emozioni. Pieni di foga, o al contrario, languidi e malinconici, riflettono lo spirito ed il carattere in un intero popolo e affascinano per la potente espressione dei sentimenti. From Russia with Love di Roland Kernen s’iscrive in questa tradizione e riprende tre canti d’amore russi: Kalinka, Lutshje Bulo e Otschi Tschornije.
SKU: BT.DHP-1053856-120
SKU: BT.GOB-000467-020
Nicolai Rimsky-Korsakov (1844-1908) came from an aristocratic family which lived near Novgorod. When he appeared to be musically gifted as a child, his parents did not hesitate one moment to map out a more honourable profession for him he wasto make a career in the navy as a marine officer. Rimsky-Korsakov, however, succeeded in secretly studying the cello next to his studies at the Naval Academy at St Petersburg. Through his cello teacher he came into contact with the composerBalakirev. In this way he suddenly became a member of The Mighty Five (a group of Russian composers consisting of Balakirev, Moussorgsky, Cui, Borodin and Rimsky-Korsakov himself). Rimsky-Korsakov turned out to be so talented that he evenbecame a teacher at the St Petersburg Conservatory.‘Procession of the Nobles’ comes from the opera-ballet ‘Mlada’.The opera has a remarkable history, for between 1868 and 1870 five different composers worked on this project. The finalresult was never executed, however. Twenty years later Rimsky-Korsakov started work on the opera once more and composed his own version of Mlada.The theme of the opera is a tragic love story that is set in the early Middle Ages in a realm on theBaltic Sea. In ‘Processsion of the Nobles’ all the princesses of the country gather for a grand feast on the occasion of the summer holidays.Nicolai Rimsky-Korsakov (1844-1908) stamde uit een aristocratische familie in de buurt van Novgorod.Toen al spoedig bleek dat hij muzikaal erg begaafd was, waren zijn ouders er als de kippen bij om voor hem een eerbaarder loopbaan uit testippelen: een carrière als marine-officier was voor hem weggelegd. Rimsky-Korsakov zag echter kans naast zijn studies aan de Marineschool van Sint-Petersburg tevens in het geheim cello te studeren. Zijn clandestine leraar bracht hem in contactmet Balakirev. Op die manier behoorde hij plots tot het ‘Machtige Hoopje’ (een groep Russische componisten bestaande uit: Balakirev, Moussorgsky, Cui, Borodin en Rimsky-Korsakov). Rimsky-Korsakov bleek zoveel talent te hebben dat hij zelfsleraar aan het conservatorium werd.‘Procession of the Nobles’ is afkomstig uit de ballet-opera ‘Mlada’. Deze opera heeft een merkwaardige geschiedenis. Tussen 1868 en 1870 hebben vijf verschillende componisten aan dit project gewerkt.Het eindresultaat werd echter nooit uitgevoerd. Twintig jaar later heeft Rimsky-Korsakov de draad weer opgepakt en zijn eigen versie van Mlada gemaakt.Het thema van de opera is een tragisch liefdesverhaal dat zich afspeelt in de vroegeMiddeleeuwen in een gebied aan de Baltische Zee. In Procession of the Nobles verzamelen alle prinsessen van het land zich voor een groot feest ter gelegenheid van de zomervakantie. Gobelin Music Publications.
SKU: BT.DHP-1185826-020
English-German-French-Dutch.
‘Yn Ieren en Sinen’ (‘with much conviction’) was commissioned by CMV Harmonie Sneek (Friesland, The Netherlands) to mark their 95th anniversary. As requested by the commissioning party, the composer based this work on the life of a former member of the band, who played flugelhorn until the age of 86. Music was very important in the eventful life of the man in question. A passionate musician, he had a great love for chorale melodies, and his favourite piece, the famous Canon by the English composer Thomas Tallis (1505-1585) was the source of inspiration for this composition. Yn Ieren en Sinen (vanuit volle overtuiging) is geschreven in opdracht van CMV Harmonie Sneek ter gelegenheid van het 95-jarig jubileum van dat orkest. Op verzoek van de opdrachtgever baseerde de componist het werk op het leven van een oud-lid van de vereniging een man die tot zijn 86e jaar de bugel bespeelde. Muziek was erg belangrijk in het veelbewogen leven van de man. Als fanatiek muzikant had hij een grote liefde voor koraalmelodieën. Zijn lievelingslied, Tallis’ Canon van de Engelse componist Thomas Tallis (1505-1585), is dan ook de inspiratiebron geweest voor deze compositie.
SKU: BT.DHP-1185826-120
SKU: BT.DHP-1094740-120
9x12 inches.
Henk Hogestein has created a calm, yet uplifting arrangement of the famous Irish song Believe Me, if all these Endearing Young Charms. The melody displays the very best of Irish tradition with the words coming from a poem by Thomas Moore about love that goes above and beyond physical beauty. Irish Charms will make a wonderful inspirational interlude at any concert. In Irish Charms verarbeitete Henk Hogestein das ruhige, stimmungsvolle irische Lied Believe Me, if All those Endearing Young Charms. Die liebliche Melodie ist traditionell irisch; der Text ist ein Gedicht über Liebe, die über die vergängliche Schönheit hinausgeht, das der berühmte Dichter Thomas Moore einst für seine durch Krankheit entstellte Frau Bessie schrieb. Ein ergreifendes, ruhiges Stück für Fanfareorchester! Straordinario musicista, poeta e cantante, Thomas Moore (1779-1852) trovò la sua vera ispirazione quando si mise a lavorare su Irish Melodies (1808-1834) che ottenne un importante successo. Poetizzò l’Irlanda con una straordinaria intensit e un’emozione vibrante che hanno ben presto reso popolari questi brevi canti. Moore divenne così un eroe nazionale. Believe Me, if All those Endearing Young Charms è una delle più belle pagine dedicata alla moglie malata. Henk Hogenstein ne ha realizzato un arrangiamento fluido e coinvolgente.
SKU: BT.DHP-1094740-020
SKU: BT.1143-04-120-MS
T the beginning of the 1980s Alison Moyet was discovered by Vince Clarke, who - in search of greater independence - had left the successful band Depeche Mode. The soulful singing style of Moyet and the electronic, innovative pop that Clarke made melded well together in the group Yazoo with hits such as Only You and Don’t Go. However, after a number of years Moyet went her own way and forged a solo career, during which she demonstrated a somewhat more traditional sound. She recorded several covers (such as The First Time I Ever Saw Your Face and That Ole Devil Called Love) but she also wrotefine songs herself, such as Love Resurrection and, of course, the expressive song AllCried Out. This arrangement by Peter Kleine Schaars does justice to the atmosphere of the original song. Die erfolgreiche Karriere von Alison Moyet begann zu Beginn der 80er-Jahre mit der englischen Popgruppe Yazoo. Nach ein paar Jahren ging die Sängerin mit der starken Soulstimme jedoch eigene Wege und arbeitete an einer Solo-Karriere. Sie nahm einige Cover-Versionen auf, schrieb aber auch selbst schöne Lieder, darunter Love Resurrection und natürlich das ausdrucksvolle, unvergessene All Cried Out. Diese Bearbeitung von Peter Kleine Schaars wird der Stimmung des Originals vollkommen gerecht.La chanteuse Alison Moyet est repérée au début des années 1980 par Vince Clarke, alors la recherche d’une plus grande indépendance : il a quitté son célèbre groupe Depeche Mode. La voix mélancolique d’Alison Moyet et la musique pop électronique innovante de Vince Clarke s’unissent au sein du groupe Yazoo dont des chansons comme Only You et Don’t Go rencontrent un vif succès. Quelques années après, Alison Moyet décide néanmoins de suivre son propre chemin et se lance dans une carrière solo au cours de laquelle elle développe un style plus conventionnel. Elle enregistre plusieurs reprises telles que The First Time I Ever Saw Your Face et That Ole Devil CalledLove, mais compose aussi de superbes titres tels que Love Resurrection et bien entendu All Cried Out, une chanson particulièrement expressive. L’arrangement de Peter Kleine Schaars reste très fidèle l’ambiance de la chanson d’origine.
© 2000 - 2024 Home - New releases - Composers Legal notice - Full version