SKU: BT.DHP-1023166-030
Diverse landen in Europa passeren in dit stuk de revue: België, Nederland, Griekenland, Noorwegen, Frankrijk, Engeland, Italië en Duitsland. De componist geeft in de muziek diverse kenmerken en karakteristieke klanken van elk vandeze landen weer. Little Europe: een boeiende en afwisselende compositie.Little Europe führt uns musikalisch durch acht europäische Länder: Belgien, Holland, Griechenland, Norwegen, Frankreich, England, Italien und Deutschland. Johan Nijs ist es in diesem Stück gelungen, die musikalischen, kulturellen und landschaftlichen Besonderheiten jedes Landes hervorzuheben und gleichzeitig zu zeigen, wie durch das gegenseitige Kennen lernen der Nationen Europa zusammenwächst und ehemals große Unterschiede und Grenzen plötzlich überwindbar und klein werden. Ein vielseitiges Stück, das spielerisch an die Musik verschiedener Länder heranführt.Avec Little Europe (Petite Europe), découvrez l’Europe en miniature ! Vous visiterez la Belgique, les Pays-Bas, la Grèce, la Norvège, la France, l’Angleterre, l’Italie et l’Allemagne. Un excellent moyen de se familiariser avec les traditions et les musiques de ces pays, mais aussi de découvrir, gr ce aux multiples couleurs sonores, les paysages variés et uniques qui font la richesse de notre continent.
SKU: BT.DHP-1206265-130
English Dances, Set I, opus 27, is a light classic composition that was written for orchestra by the British composer Malcolm Arnold in 1950. The set contains four dances that continue without pause: the individual movements are indicated by the tempo markings. The work came about at the request of Bernard de Nevers, at the time the head of publisher Alfred Lengnick & Co., who asked Arnold to write a suite of dances as an English counterpart to Dvo ák’s Slavonic Dances and Bartók’s Romanian Folk Dances. The première took place in the spring of 1951, played by the London Philharmonic Orchestra, conducted by Sir Adrian Boult. Following the success of the first set, DeNevers asked the composer to write a second one, which Arnold completed the next year (Op. 33). The Andantino from the first set has been skilfully arranged and orchestrated for brass band by Ray Farr. English Dances, Set I, opus 27, is een licht klassieke compositie die in 1950 door de Britse componist Malcolm Arnold voor orkest geschreven werd. De set bestaat uit vier dansen die zonder onderbreking in elkaar overgaan: de afzonderlijke delen worden aangegeven met de tempomarkering. Het werk kwam tot stand op verzoek van Bernard de Nevers, destijds het hoofd van uitgeverij Alfred Lengnick & Co., die Arnold vroeg om een reeks dansen te schrijven als een Engelse tegenhanger voor de Slavische dansen van Dvo ák en de Roemeense volksdansen van Bartók. De première werd in het voorjaar van 1951 gebracht door het London Philharmonic Orchestra, onder leiding van Sir Adrian Boult.Na het succes van de eerste set vroeg De Nevers om een tweede, die Arnold een jaar later voltooide (opus 33). Het Andantino uit de eerste set is door Ray Farr meesterlijk gearrangeerd en ge nstrumenteerd voor brassband. English Dances, Set I, opus 27, ist eine leicht Klassische Komposition, die 1950 von dem britischen Komponisten Malcolm Arnold für Orchester geschrieben wurde. Die Reihe enthält vier Tänze, die ohne Unterbrechung gespielt werden. Die einzelnen Sätze sind mit Tempoangaben versehen. Das Werk entstand auf Wunsch von Bernard de Nevers, dem damaligen Leiter des Verlags Alfred Lengnick & Co., der Arnold bat, eine Reihe von Tänzen als englisches Gegenstück zu Dvo áks Slawischen Tänzen“ und Bartóks Rumänischen Volkstänzen“ zu schreiben. Die Uraufführung fand im Frühjahr 1951 mit dem London Philharmonic Orchestra unter der Leitung von Sir Adrian Boult statt. Nach demErfolg der ersten Reihe bat de Nevers den Komponisten, eine zweite Reihe zu schreiben, die Arnold im darauffolgenden Jahr fertigstellte (op. 33). Das Andantino aus der ersten Reihe wurde von Ray Farr gekonnt für Brass Band arrangiert und orchestriert. English Dances, Set I, opus 27, est une composition de musique légère classique pour orchestre écrite en 1950 par le compositeur britannique Malcolm Arnold. La série comprend quatre danses qui s’enchaînent sans interruption, les divers mouvements étant indiqués par des changements de tempo. Cette œuvre fut écrite la demande de Bernard de Nevers, alors directeur de l’éditeur Alfred Lengnick & Co., qui pria Arnold de composer une série de danses qui serait l’équivalent anglais des Danses slaves de Dvo ák et des Danses populaires roumaines de Bartók. L’œuvre fut créée le 14 avril 1951 par le London Philharmonic Orchestra sous la direction de Sir Adrian Boult. la suite du succès de la première série, De Nevers pria le compositeur d’en écrire une seconde, qui fut achevée l’année suivante (Op. 33). L’Andantino de la première série a été habilement arrangé et orchestré pour brass band par Ray Farr.
SKU: BT.DHP-1043668-030
Studio-Pop consists of five movements. The first movement, entitled Marching on a String, is an energetic rock march in a modern rhythm. Next, the charming Dreaming of Summer has been composed in three-four time - which is quite unusual in modern pop music. The inspiration for the third movement, Chicken-Charley was a youngman selling chicken legs from a stall. His supple, dancing movements can be recognised in the music. The fourth movement, Candlelight is a modern, attractive ballad. Finally, Discoteca takes us along on a night visit to a Spanish discotheque. The typically Spanish chords and the stirring, high-spirited rhythm provide an exuberant closing to Studio-Pop.Een temperamentvol werk in popstijl dat bestaat uit vijf verschillende delen. Een energieke rockmars in een modern ritme wordt gevolgd door een charmant deel in driekwartsmaat - in de moderne popmuziek is dat vrij uitzonderlijk. Daaropvolgt een stukje soepele dansmuziek. In een moderne, sfeervolle ballad zijn de samenklanken vervolgens spannend, maar ze lossen steeds weer op in een romantische stemming. Ten slotte zorgen typisch Spaanse akkoorden en een opzwependritme voor een uitbundige afsluiting.Ein temperamentvolles Werk in fünf Sätzen im Pop-Stil. Ein energiereicher Marsch in einem modernen Rhythmus wird gefolgt von einem charmanten Satz im - für Popmusik ungewöhnlichen - Dreivierteltakt. Der dritte Satz wurde inspiriert von einem Hähnchenverkäufer an der Riviera, wohingegen der vierte, eine moderne, romantische Ballade gut als Hintergrund zu einem lauschigen Abendessen dienen könnte. Abgeschlossen wird dieses unterhaltsame Werk von einem nächtlichen Besuch einer spanischen Diskothek. Einfache Musik, in der viel steckt!Studio-Pop est une pièce en cinq mouvements. 1. Marching on a String (“En marchant sur une cordeâ€), est une marche aux inflexions de rock qui affirme un rythme dynamique et moderne. 2. Dreaming of Summer (“Rêves d’étéâ€) est écrit dans un chiffrage de mesure assez inhabituel dans la musique pop, la mesure 3/4. 3. Chicken Charley, est inspiré d’un souvenir de vacances sur la Côte d’Azur où le compositeur a été impressionné par un jeune Antillais vendeur de grillades de cuisses de poulet. La souplesse de ses mouvements transparaît dans la musique fortement dansante. 4. Candlelight (“ la lueur d’une bougieâ€) est une ballade gracieuse etmoderne, qui pourrait servir de toile de fond un dîner charmant. Les harmonisations sont passionnantes, mais trouvent toujours leur résolution dans une atmosphère romantique. 5. Discoteca vous plonge dans la vie nocturne d’une discothèque espagnole. Les accords typiquement espagnols et le rythme exaltant créent un finale exubérant.
SKU: HL.44006544
UPC: 884088101947. 8.3x11.8x0.187 inches.
A rip-roaring dance in two-four time that will blow away the cobwebs from the furthest corners of your practice hall. Described by Strauss himself as a Chinese galop that should be played as fast as possible, this will make an ideal humourous closing piece or encore item for any concert.
SKU: BT.1576-08-130-MS
9x12 inches. English-German-French-Dutch.
In 1966, the British singer-songwriters Des Dyer and Clive Scott founded the pop group Jigsaw. Nine years later they enjoyed their first great success with the catchy song Sky High which rode high in the charts in many countries throughout the world. The Japanese arranger Tomohiro Tabete has composed this exciting version for concert band. In 1966 richtten de Britse singer-songwriters Des Dyer en Clive Scott de popgroep Jigsaw op. Negen jaren later boekten ze hun eerste grote succes met de fraaie song Sky High, waarmee ze hoog scoorden op internationale hitlijsten.De Japanse arrangeur Tomohiro Tabete schreef van dit nummer een sprankelende versie voor harmonieorkest.Desmond Dyer und Clive Scott gründeten 1966 in Australien die Popgruppe Jigsaw. Der große Erfolg stellte sich aber erst neun Jahre später ein - dann aber gewaltig: Mit dem Hit Sky High landeten sie weltweit in den Top 20 der Hitparaden. Seither wurde das Lied von verschiedenen Bands und Künstlern neu interpretiert. Tomohiro Tabete sorgte nun dafür, dass auch Brass Bands ihr Repertoire um diesen Pophit erweitern können. En 1966, Des Dyer et Clive Scott fondent le groupe Jigsaw. Neuf ans plus tard, ils connaissent leur premier grand succès avec la chanson Sky High qui se classera dans le top 3 des hit-parades internationaux et fera l’objet de nombreuses reprises, remix et autres versions. Tomohiro Tabete vous propose sa pétillante version pour Orchestre d’Harmonie. Nel 1966, Des Dyer e Clive Scott formano il gruppo Jigsaw. Nove anni dopo, ottengono il successo di pubblico con la canzone Sky High che si classificher in testa alle hit-parade internazionali e sar oggetto di numerose riprese e altre versioni. Tomohiro Tabete vi propone la sua scintillante versione per banda.
SKU: BT.1576-08-030-MS
SKU: BT.AMP-142-130
9x12 inches.
Over a period of four decades Jimmy Webb (b. 1946) has written hits for a number of singers including Glen Campbell, Art Garfunkel, Frank Sinatra, Willie Nelson, Johnny Cash and Linda Ronstadt. His songs are often epic in character and include By the Time I Get to Phoenix; Up, Up and Away; Didn’t We; Wichita Lineman and Galveston. MacArthur Park (1968) was unlike anything that had gone before it. Running at over 7 minutes, it is 2 or 3 times the length of most pop songs and has an extended orchestral interlude. Richard Harris’ seminal recording topped the music charts in Europe, while peaking at number two on the U.S. charts. Philip Sparke has made this excellentarrangement for brass band, which is sure to become a regular feature on your concert programme. MacArthur Park van Jimmy Webb, een nummer dat uitkwam in 1968, was niet te vergelijken met alles wat daarvoor was gemaakt. Met een duur van meer dan zeven minuten is deze song twee of drie keer zo lang als de meeste popsongs,ook het orkestraal tussenspel is bijzonder. Richard Harris’ originele opname stond bovenaan in de hitparades van Europa en op nummer 2 in de Verenigde Staten. Philip Sparke schreef een fantastisch arrangement dat zowel uw muzikantenals uw publiek zal aanspreken.Jimmy Webbs Musik kennt jeder: sei es als Musik zur Fernsehserie Emergency Room oder als einen der Hits von großen Stars wie Frank Sinatra, Johnny Cash, Linda Ronstadt und vielen anderen. Mit dem Popsong MacArthur Park gelang dem stets kontroversen, aber äußerst erfolgreichen Sänger und Komponisten ein Riesenhit im Jahr 1968. Das Lied über eine verlorene Liebe ist ungewöhnlich lang für einen Popsong und es enthält ein ausgearbeitetes Orchester-Zwischenspiel. Grund genug für Philip Sparke, diesen besonderen, unvergessenen Hit für Brass Band zu bearbeiten.Pendant plus de quarante ans, Jimmy Webb (1946) a composé des chansons succès pour divers artistes tels que Glen Campbell, Art Garfunkel, Frank Sinatra, Willie Nelson, Johnny Cash et Linda Ronstadt. En 1968, il écrit MacArthur Park, une chanson complètement novatrice. D’une durée de plus de sept minutes, elle est deux trois fois plus longue que la plupart des succès pop et contient un grand interlude orchestral. La version d’anthologie de MacArthur Park, interprétée et enregistrée par Richard Harris, s’est classée en tête des hit-parades européens et numéro 2 aux États-Unis.Per oltre quarant’anni, Jimmy Webb (1946) ha composto canzoni di successo per artisti come Glen Campbell, Art Garfunkel, Frank Sinatra, Willie Nelson, Johnny Cash e Linda Ronstadt. Nel 1968, scrive MacArthur Park, una canzone totalmente innovativa. Di una durata di oltre sette minuti, è da due a tre volte più lunga della gran parte dei successi pop e contiene un interludio orchestrale. La versione d’antologia di MacArthur Park, interpretata e incisa da Richard Harris è stata in testa alle hit-parades europee e n. 2 negli Stati Uniti.
SKU: BT.AMP-142-030
SKU: BT.AMP-396-030
Hava Nagila (the title means ‘let us rejoice’) is perhaps the best known example of a style of Jewish music called ‘klezmer’. Klezmer music originated in the ‘shtetl’ (villages) and the ghettos of Eastern Europe, where itinerant Jewish troubadours, known as ‘klezmorim’, had performed at celebrations, particularly weddings, since the early Middle Ages.‘Klezmer’ is a Yiddish term combining the Hebrew words ‘kley’ (instrument) and ‘zemer’ (song) and the roots of the style are found in secular melodies, popular dances, Jewish ‘hazanut’ (cantorial music) and also the ‘nigunim’, the wordless melodies intoned by the ‘Hasidim’ (orthodox Jews).Since the 16th century, lyrics hadbeen added to klezmer music, due to the ‘badkhn’ (the master of ceremony at weddings), to the ‘Purimshpil’ (the play of Esther at Purim) and to traditions of the Yiddish theatre, but the term gradually became synonymous with instrumental music, particularly featuring the violin and clarinet. The melody of Hava Nagila was adapted from a folk dance from the Romanian district of Bucovina. The commonly used text is taken from Psalm 118 of the Hebrew bible. Hava Nagila (de titel betekent ‘laat ons gelukkig zijn’) is misschien wel het bekendste voorbeeld van klezmer, een Joodse muziekstijl.De klezmermuziek komt van oorsprong uit de sjtetls (dorpen) en de getto’s van Oost-Europa, waar rondtrekkende Joodse troubadours, bekend als klezmorim, al sinds de middeleeuwen hadden opgetreden bij feestelijkheden, en dan met name bruiloften.Klezmer is een Jiddische term waarin de Hebreeuwse woorden kley (instrument) en zemer (lied) zijn samengevoegd. De wortels van de stijl liggen in wereldlijke melodieën, volksdansen, de joods-liturgische hazanut en ook de nigunim, de woordeloze melodieën zoals die worden voorgedragen doorchassidische (orthodoxe) joden.Sinds de 16e eeuw zijn er aan de klezmermuziek ook teksten toegevoegd, dankzij de badchen (de ceremoniemeester bij huwelijken), het poerimspel (het verhaal van Esther tijdens Poerim/het Lotenfeest) en tradities binnen het Jiddische theater, maar de term werd geleidelijk synoniem aan instrumentale muziek met een hoofdrol voor de viool en klarinet.De melodie van Hava Nagila is afkomstig van een volksdans uit de Roemeense regio Boekovina. De meest gebruikte tekst voor het lied kom uit psalm 118 van de Hebreeuwse Bijbel. Hava Nagila (auf Deutsch ‚Lasst uns glücklich sein’) ist vielleicht das bekannteste Beispiel für den jüdischen Musikstil namens ‚Klezmer’. Klezmermusik hat ihren Ursprung in den Shtetls“ (Städtchen) und den Ghettos Osteuropas, woumherziehende jüdische Troubadours, die man ‚Klezmorim’ nannte, schon seit dem frühen Mittelalter auf Feiern, vor allem Hochzeiten, zu spielen pflegten. Klezmer ist ein jiddischer Begriff, der sich aus den hebräischen Wörtern ‚kley’(Instrument) und ‚zemer’ (Lied) zusammensetzt. Die Wurzeln des Musikstils liegen in weltlichen Melodien, populären Tänzen, jüdischem ‚Chasanut’ (Kantorengesang) und auch ‚Niggunim’, Melodien ohne Text, vorgetragen von den‚Chassidim’ (orthodoxen Juden). Seit dem 16. Jahrhundert wurden die Klezmermelodien mit Texten versehen, was auf die ‚Badchan’ (Zeremonienmeister bei Hochzeiten), auf das ‚Purimshpil’ (Das Esther-Spiel zum Purimfest) und aufTraditionen des jiddischen Theaters zurückgeht. Der Begriff Klezmer wurde jedoch mit der Zeit gleichbedeutend mit Instrumentalmusik, im Besonderen mit den Instrumenten Violine und Klarinette. Die Melodie von Hava Nagila ist eine Adaption einesVolkstanzes aus der rumänischen Bukowina. Der üblicherweise verwendete Text stammt aus Psalm 118 der hebräischen Bibel. Hava Nagila (qui signifie Réjouissons-nous) est sans aucun doute la chanson traditionnelle hébra que de style klezmer la plus connue de toutes.La musique klezmer est née dans les shtetl (villages) et les ghettos d’Europe de l’Est, où les baladins juifs ambulants, appelés klezmorim, célébraient toutes sortes de cérémonies, en particulier les mariages, et ce depuis le début du Moyen- ge.Le terme yiddish klezmer est la combinaison de deux mots : klei, que l’on peut traduire par instrument et zemer qui veut dire chanson. Cette tradition musicale tire ses origines dans les mélodies profanes, les danses populaires, la musique juive hazanout (musique vocale) ainsi que les nigunim,les mélodies sans paroles entonnées par les hassidim (juifs orthodoxes).Au cours du XVIe siècle, les paroles ont été ajoutées la musique klezmer, afin d’illustrer le rôle du badkhn (le maître de cérémonie lors des mariages), le pourim-shpil (monologue où est paraphrasé le livre d’Esther) ou encore les traditions liées au thé tre yiddish, mais le terme est progressivement devenu synonyme de musique instrumentale, en particulier dans une interprétation au violon et la clarinette.La mélodie Hava Nagila a été adaptée partir d’une danse folklorique de la région roumaine de Bucovine. Le texte, couramment utilisé, est extrait du Psaume 118 de la bible hébra que.
SKU: BT.AMP-396-130
© 2000 - 2024 Home - New realises - Composers Legal notice - Full version