SKU: BT.DHP-1145556-020

English-German-French-Dutch.

The Other Side was written as a farewell to a loved one. Following the melancholy theme of mourning in a minor key we also hear the happy memories in major key and also the knowledge that the person who has gone to ‘a better place’ is now at peace. This is a soulful and calm work that leaves plenty of space for the musicians’ and listeners’ own thoughts. This set includes optional parts for piano and vibraphone.

The Other Side is geschreven als afscheid van een geliefde persoon. Behalve het melancholische mineurthema komen in dit werk ook mooie herinneringen in majeur naar voren. Bovendien klinkt in de muziek de hoop door dat de betreffende persoon nueen goed leven heeft ‘aan gene zijde’. Dit gevoelige, rustige werk laat muzikanten en luisteraars de ruimte voor hun eigen gedachten. De set bevat optionele partijen voor piano en vibrafoon.

THE OTHER SIDE wurde zum Abschied von einem geliebten Menschen geschrieben. Neben dem melancholischen Trauerthema in Moll klingen jedoch auch die schönen Erinnerungen in Dur durch und auch die Zuversicht, dass es die Person nun auf der „anderenSeite“ gut hat. Ein gefühlvolles, ruhiges Werk, das den Musikern und Zuhörern angenehm viel Raum lässt, ihre eigenen Gedanken schweifen zu lassen. Das Set enthält optionale Stimmen für Klavier und Vibraphon.

The Other Side (De l’autre coté) se compose de trois mouvements ininterrompus exprimant tout d’abord, le chagrin que l’on éprouve la perte d’un être cher mais aussi les moments heureux passés avec lui. Alors que le deuxième mouvement s’achève brutalement sur un fortissimo, vient ensuite un dernier mouvement instaurant une ambiance impressionniste magique : il évoque l’adieu, le passage vers une nouvelle vie. Une œuvre lente qui privilégiera vos moments de recueillement.

The Other Side è stata composta per dare l’addio a una persona cara. Oltre al tema malinconico del lutto in tonalità minore, arriva il suono dei bei ricordi in tonalità maggiore. Si confi da nel fatto che la persona riposiin pace. Un brano sentimentale e tranquillo, che lascia a musicisti e ascoltatori ampi spazi gradevoli per consentire ai propri pensieri di vagare. Il set comprende parti opzionali per pianoforte e vibrafono.

SKU: BT.DHP-1115084-120

9x12 inches. English-German-French-Dutch.

It may be surprising to see a fanfare piece commissioned by a Japanese ensemble, since fanfare orchestras are typically found in Belgium, Holland and Luxembourg, and also France and Switzerland. Senzoku Gakuen is one of the largest and mostprestigious music universities in Japan, and home to a wide variety of ensembles and orchestras. Since 2006 they have had a fanfare orchestra, which was started by Sotaru Fukaishi, a euphonium teacher who felt further performance opportunity wasneeded for saxhorn instruments. Fukaishi had loved the sound of fanfare orchestras ever since visiting the World Music Contest in Kerkrade (Holland) several years earlier. Jan Van der Roost was involved with this new initiative from the beginning,and they were also joined by Manu Mellaerts for certain projects. The Dean of the music department, Professor Kazuo Tomioka, fully supports the ensemble and commissioned Ostinati. The première took place on June 11th at Maeda Hall inMizonokuchi (Kawasaki) where Senzoku Gakuen is based. The piece opens with an impressive timpani solo, followed by brass and saxophone. The rhythmical pulse remains constant and the music is fiery and assertive in character. A pentatonic melodygradually emerges and the music loses its vehemency and softens. The initial percussion ostinati subsequently recurs and the first section of the piece concludes in a similar mood to the opening. The second movement is sweet and melodic, opening witha long passage for the saxophone family in a minor key. The same theme then appears in the major and is developed upon; the music builds to a majestic orchestral forte, reminiscent of a pipe organ in its sonority. The theme returns in the originalminor key with a change in instrumentation leading the movement to a quiet and peaceful end on a soft E minor chord. The finale starts with percussion: a four-bar pattern is repeated several times over which the movement’s melodic themes areintroduced. These melodic elements are varied and used in different versions and the ostinato idea, which characterizes the entire piece, is highlighted. The theme travels through the orchestra, appearing on various instruments and in variousregisters. It captures the listener’s attention and displays the full range of sound and colour within the fanfare orchestra.

Het is misschien verrassend dat dit fanfarewerk is geschreven in opdracht van een Japans ensemble, aangezien fanfareorkesten vooral te vinden zijn in België, Nederland en Luxemburg, en ook wel in Frankrijk en Zwitserland. SenzokuGakuen is een van de grootste en meest prestigieuze muziekopleidingen van Japan, en de thuisbasis van een grote verscheidenheid van ensembles en orkesten. In 2006 is er een fanfareorkest opgericht, en wel door Sotaru Fukaishi, eeneuphoniumdocent die vond dat er meer mogelijkheden moesten komen voor optredens met saxhoorninstrumenten. Fukaishi had enkele jaren daarvoor genoten van de fanfareklank toen hij het Wereld Muziek Concours in Kerkrade bezocht. DeBelgische componist Jan Van der Roost was van het begin af aan betrokken bij dit nieuwe initiatief, en ook Manu Mellaerts werd voor een aantal projecten aangetrokken. Het hoofd van de muziekfaculteit, professor Kazuo Tomioka, staatgeheel achter het ensemble en gaf de opdracht tot het schrijven van Ostinati. De première vond plaats op 11 juni in de Maeda Hall in Mizonokuchi (Kawasaki), waar Senzoku Gakuen is gevestigd. Het werk begint met een indrukwekkendepaukensolo, gevolgd door koper en saxofoon. De ritmische puls blijft constant, en de aard van de muziek is vurig en krachtig. Geleidelijk komt er een pentatonische melodie naar voren en wordt de muziek minder heftig, ze wordtzachter van karakter. De aanvankelijke ostinati in het slagwerk verschijnen dan opnieuw, waarna het eerste deel van het werk eindigt in dezelfde sfeer als waarmee het begon. Het tweede deel is lieflijk en melodisch. Het opentmet een lange passage voor de saxofoons in een mineurtoonsoort. Dan klinkt hetzelfde thema in majeur en daar wordt op voortgeborduurd: de muziek ontwikkelt zich tot een majestueus orkestraal forte, dat qua sonoriteit doet denken

Es mag überraschen, dass dieses Fanfareorchesterwerk ausgerechnet von einem japanischen Ensemble in Auftrag gegeben wurde, da Fanfareorchester doch eher in Belgien, den Niederlanden oder Luxemburg oder auch in Frankreich oder Schweiz zu finden sind. Senzoku Gakuen ist eine der größten und renommiertesten Musikschulen Japans und Heimstätte einer Vielfalt an Ensembles und Orchestern. Im Jahr 2006 wurde ein Fanfareorchester gegründet. Den Anstoß gab Sotaru Fukaishi, ein Euphoniumlehrer, der den Instrumenten der Saxhorn-Familie mehr Spielmöglichkeiten bieten wollte. Fukaishi hatte sich einige Jahre zuvor bei der Weltmeisterschaft in Kerkrade (Holland) in den Klang vonFanfareorchestern verliebt. Jan Van der Roost war von Beginn an in die Entwicklung dieser Idee involviert und, einige Projekte betreffend, ebenso Manu Mellaerts. Der Dekan des Musik-Colleges, Professor Kazuo Tomioka, steht voll und ganz hinter dem Ensemble und gab Ostinati in Auftrag. Die Premiere fand am 11. Juni 2011 in der Maeda Hall in Mizonokuchi statt, dem Heimatort der Schule Senzoku Gakuen. Das Stück beginnt mit einem eindrucksvollen Paukensolo, bevor Blechbläser und Saxophon einsetzen. Der rhythmische Puls bleibt konstant unter einer feurigen, nachdrücklichen Musik. Eine pentatonische Melodie bildet sich nach und nach heraus, während die Musik an Heftigkeit verliert und sanfter wird. Die anfänglichen Ostinati im Schlagwerk kehren zurück und so endet der erste Satz des Werkes in einer der Eröffnung ähnlichen Stimmung. Der zweite Satz ist lieblich und melodiös. Er beginnt mit einem langen Abschnitt für die Saxophone in Moll. Dann erscheint das gleiche Thema in Dur und durchläuft eine Entwicklung; die Musik baut sich zu einem majestätischen orchestralen Forte auf, das in seiner Klangfülle an eine Orgel erinnert. Dann kehrt das Thema in seiner ursprünglichen Moll-Tonart und in veränderter Instrumentierung zurück, um den Satz ruhig und friedvoll in einem e-Moll-Akkord enden zu lassen.

Il pourrait paraître surprenant qu’un ensemble japonais puisse commander une pièce pour orchestre de fanfare, puisque l’on rencontre surtout ce type de formation en Belgique, aux Pays-Bas et au Luxembourg, ainsi qu’en France et en Suisse. Senzoku Gakuen, l’une des plus grandes et plus prestigieuses académies de musique du Japon, compte une grande variété d’ensembles et d’orchestres. En 2006 s’y est ajouté un orchestre de fanfare fondé par Sotaru Fukaishi, un professeur d’euphonium qui pensait qu’il était nécessaire d’offrir de plus larges possibilités aux cuivres de la région. Depuis qu’il avait assisté au World Music Contest de Kerkrade (Pays-Bas), plusieurs années auparavant,Fukaishi se prit de passion pour le son chaud et généreux de l’orchestre de fanfare, une formation atypique au Japon. Jan Van der Roost a favorablement adhéré cette nouvelle initiative, tandis que Manu Mellaerts collabora avec les deux hommes afin de concrétiser certains projets. Le professeur Kazuo Tomioka, doyen du collège de musique, soutint vigoureusement l’orchestre et commanda Ostinati. La création de l’oeuvre fut donnée le 11 juin 2011 au Maeda Hall de Mizonokuchi (Kawasaki), où se trouve Senzoku Gakuen. La pièce débute avec un impressionnant solo de timbales précédant l’entrée des cuivres et des saxophones. La pulsion rythmique est constante, la musique est énergique et de caractère affirmé. Une mélodie pentatonique émerge graduellement, alors que la trame musicale diminue d’intensité et s’adoucit. L’ostinato la percussion revient fréquemment et la première partie de l’oeuvre se termine dans un climat semblable celui du début. Le deuxième mouvement, doux et romancé, débute avec un long passage en mode mineur joué par les saxophones. Le même thème apparaît alors en mode majeur et se développe peu peu ; la musique s’intensifie pour arriver un majestueux et orchestral forte dont les sonorités rappellent celles d’un orgue d’église. Puis le thème revient sa tonalité mineure d’origine avec un changement d’instrumentation qui mène.

SKU: BT.DHP-1135396-020

9x12 inches. English-Dutch.

This musical fantasy depicts the history of the Dutch fortified town of Elburg. The work begins with an atmospheric medieval picture of the Convent of St Agnes, the nunnery that was built in the first half of the 15th century. We hear the sound of the convent bells together with an upward motif, which will reappear later in the work. Next, the rest of Elburg is featured, including the fortress - from which the bells of the Sint-Nicolaaskerk (Saint Nicholas Church) are ringing. Then, cheerful sounds can be heard at the Vischpoort (Fish Gate), where a dancing group is performing a 16th century French folk dance (a branle des chevaux). We also hear old wagons rumbling over the town’scobble stones. Trade made this Hanseatic town a lively place. The repetitive upward motif first heard in the introduction now develops into a more distinct feature, reflecting the mercantile spirit of the town residents.Then follows the slow middle movement, in which the clock has been turned back to the time when Elburg was still lying on the Zuiderzee (which was a bay of the North Sea), and was struggling with floods. After the second St. Marcellus Flood (1362) and the water flood of 1367 it was decided that the town would be relocated. We now hear the theme of branle des chevaux in a minor key, followed by a death bell sounding in remembrance of the drowned citizens of the former town. Back in our own time, a slow, expressive theme in Baroque style mirrors Elburg’s tranquil places, such as the Feithenhof (Feithen Court) and the Weduwenhofje (Widow Court). Then the bustle returns with motifs from the introduction, followed by an attractive theme in which present-day Elburg is portrayed with its many tourists. Now, suddenly, there is an echo from the past, depicting the dramatic floods and wars that once plagued the town. This leads to the grand closing theme: branle des chevaux is heard for a final time from the perspective of the historic town centre.

Deze muzikale fantasie vertelt de geschiedenis van de Nederlandse vestingstad Elburg. Het werk begint met een middeleeuws sfeerbeeld vanuit het Agnietenklooster, het nonnenklooster dat in de eerste helft van de 15e eeuw werd gebouwd. We horen de kloosterklok samen met een opwaarts motief, dat ook later in het werk terugkomt. Vervolgens komt de rest van Elburg aan bod, inclusief de vesting - van waaruit de klokken van de Grote of Sint-Nicolaaskerk weergalmen. Dan klinken bij de Vischpoort de vrolijke geluiden van een dansgroep die daar een 16e-eeuwse Franse volksdans (branle des chevaux) uitvoert. Ook horen we oude karren over de kinderkopjes van de stad denderen. Dehandel maakt deze Hanzestad tot een levendige plaats. Het zich steeds herhalende opwaartse motief uit de inleiding krijgt hier een nadrukkelijker karakter en verbeeldt de handelsgeest van de stedelingen.Dan volgt het langzame middendeel, waarin de klok wordt teruggedraaid naar de tijd dat Elburg nog direct aan de Zuiderzee lag en te kampen had met overstromingen. Na de tweede Sint-Marcellusvloed (1362) en de watervloed van 1367 werd besloten dat de stad verplaatst zou worden. We horen het thema van de branle des chevaux in mineur, gevolgd door een doodsklok, die de verdronken inwoners van de voormalige stad herdenkt. Terug in onze eigen tijd verklankt een langzaam, expressief thema in barokke stijl de verstilde plekken in de stad, zoals het Feithenhof en het Weduwenhofje. Dan keert de levendigheid terug met motieven uit de inleiding, gevolgd door een aansprekend thema waarin het Elburg van nu met zijn vele toeristen doorklinkt. Plotseling is er dan nog even een echo uit het verleden: de dramatiek van de overstromingen en oorlogen die de stad ooit teisterden. Hieruit vloeit het grootse slotthema voort: de branle des chevaux is voor de laatste keer te horen vanuit het perspectief van de historische binnenstad.