| Oxford Book Of Wedding Music Orgue [Partition] Oxford University Press
| | |
| Oxford Book Of Ceremonial Organ Music
Orgue [Partition] Oxford University Press
| | |
| Oxford Service Music for Organ: Manuals and Pedals, Book 2
Orgue [Partition] Oxford University Press
By Anne Marsden Thomas. For Organ. Oxford Service Music for Organ. ABRSM Exam: G...(+)
By Anne Marsden Thomas.
For Organ. Oxford Service
Music for Organ. ABRSM
Exam: Grade 5-6.
Collection. 64 pages.
Published by Oxford
University Press
$25.50 - Voir plus => AcheterDélais: 24 hours - In Stock | | |
| Oxford Service Music for Organ: Manuals only, Book 1 Orgue [Partition] - Débutant Oxford University Press
By Anne Marsden Thomas. For Organ. Oxford Service Music for Organ. ABRSM Exam: G...(+)
By Anne Marsden Thomas.
For Organ. Oxford Service
Music for Organ. ABRSM
Exam: Grade 1-3.
Collection. 64 pages.
Published by Oxford
University Press
$25.50 - Voir plus => AcheterDélais: 24 hours - In Stock | | |
| Sing Together Chorale [Partition] Oxford University Press
By Appleby & Fowler. For Unison Song Book Melody Edition. Published by Oxford Un...(+)
By Appleby & Fowler. For
Unison Song Book Melody
Edition. Published by
Oxford University Press.
$13.25 - Voir plus => Acheter | | |
| Sing Together Chorale Unison Unison, Piano Oxford University Press
Sing Together by William Appleby; Frederick Fowler. For Youth choir. Song Book. ...(+)
Sing Together by William
Appleby; Frederick
Fowler. For Youth choir.
Song Book. Miscellaneous.
Piano score. 128 pages.
Published by Oxford
University Press
$27.99 - Voir plus => Acheter | | |
| Tradition: Legacy of the March Volume V Orchestre Symphonique [CD d'écoute] Mark Custom Music
By Texas A&M University Symphonic Band. By Various. For symphonic band. Mark Mas...(+)
By Texas A&M University
Symphonic Band. By
Various. For symphonic
band. Mark Masters.
Classical. Audio CD.
Duration 58:44. Published
by Mark Custom Music
$14.99 - Voir plus => AcheterDélais: 4 to 6 weeks | | |
| Jupiter Orchestre d'harmonie - Intermédiaire De Haske Publications
Concert Band/Harmonie - Grade 3 SKU: BT.DHP-1074346-010 Grand March(+)
Concert Band/Harmonie -
Grade 3 SKU:
BT.DHP-1074346-010
Grand March.
Composed by Jan Van der
Roost. Brilliant Marches.
Concert March. Set (Score
& Parts). Composed 2007.
De Haske Publications
#DHP 1074346-010.
Published by De Haske
Publications
(BT.DHP-1074346-010).
9x12 inches.
English-German-French-Dut
ch. This concert
march does not begin with
flourishing trumpets
orloud tutti sounds:
Jupiter opens
refreshingly with
percussioninstruments and
the “high
woodwindsâ€. This
original introductionis
followed by a broad
melodic theme and
gradually features
otherinstrumental groups.
Thus section by section
the entire band
ispresented. A fantastic
entrance to the concert
for all players!
Jupiter
opent verrassend met
slagwerk en het
‘hoge hout’.
Op deze originele
inleiding volgt een breed
melodisch thema in het
middenregister en
langzamerhand zetten ook
andere instrumentale
groepen in: zo komt het
hele orkestuiteindelijk
aan bod. Zoals in
vergelijkbare marsen van
Jan Van der Roost
(bijvoorbeeld Arsenal,
Mercury, Minerva,
Helios en
Artemis) is de
triomelodie in
Jupiter melodisch
en lyrisch van karakter.
In harmonischopzicht
gebeuren bijzondere
dingen - een handelsmerk
van de
componist.
Dieser
Konzertmarsch beginnt
nicht mit strahlenden
Trompeten oder lauten
Tutti-Klängen:
Jupiter
eröffnet mit
Schlaginstrumenten und
den hohen
Holzbläsern“.
Diese originelle
Einleitung wird von einem
breiten melodischen Thema
im mittleren Register
abgelöst und bringt
nach und nach auch andere
Instrumentengruppen zum
Vorschein: So wird
schließlich das
gesamte Blasorchester
präsentiert. Ein
schöner Einstieg ins
Konzert für alle!
Cette marche de
concert ne s’ouvre
ni sur des fanfares de
trompettes, ni sur un
puissant tutti, mais nous
plonge dans un univers
sonore rafraîchissant
où dominent la
percussion et les bois
aigus. Cette introduction
originale est suivie par
l’exposition
d’une ligne
mélodique ample
située dans le
registre médium. Le
tissu musical
s’élargit
d’autres groupes
d’instruments et
progressivement la
formation se présente
dans son
intégralité.
l’instar
d’autres marches
de Jan Van der Roost
telles que Mercury,
Arsenal, Minerva,
Helios ou Artemis,
Jupiter développe
un trio
particulièrement
expressif. La mélodie
prend quelquefois une
tournure inattendue
(même sur le
planharmonique), une
marque de fabrique du
compositeur. $137.95 - Voir plus => AcheterDélais: 2 to 3 weeks | | |
| Jupiter Orchestre d'harmonie - Intermédiaire De Haske Publications
Concert Band/Harmonie - Grade 3 SKU: BT.DHP-1074346-140 Grand March(+)
Concert Band/Harmonie -
Grade 3 SKU:
BT.DHP-1074346-140
Grand March.
Composed by Jan Van der
Roost. Brilliant Marches.
Concert March. Score
Only. Composed 2007. 36
pages. De Haske
Publications #DHP
1074346-140. Published by
De Haske Publications
(BT.DHP-1074346-140).
9x12 inches.
English-German-French-Dut
ch. This concert
march does not begin with
flourishing trumpets
orloud tutti sounds:
Jupiter opens
refreshingly with
percussioninstruments and
the “high
woodwindsâ€. This
original introductionis
followed by a broad
melodic theme and
gradually features
otherinstrumental groups.
Thus section by section
the entire band
ispresented. A fantastic
entrance to the concert
for all players!
Jupiter
opent verrassend met
slagwerk en het
‘hoge hout’.
Op deze originele
inleiding volgt een breed
melodisch thema in het
middenregister en
langzamerhand zetten ook
andere instrumentale
groepen in: zo komt het
hele orkestuiteindelijk
aan bod. Zoals in
vergelijkbare marsen van
Jan Van der Roost
(bijvoorbeeld Arsenal,
Mercury, Minerva,
Helios en
Artemis) is de
triomelodie in
Jupiter melodisch
en lyrisch van karakter.
In harmonischopzicht
gebeuren bijzondere
dingen - een handelsmerk
van de
componist
Dieser
Konzertmarsch beginnt
nicht mit strahlenden
Trompeten oder lauten
Tutti-Klängen:
Jupiter
eröffnet mit
Schlaginstrumenten und
den hohen
Holzbläsern“.
Diese originelle
Einleitung wird von einem
breiten melodischen Thema
im mittleren Register
abgelöst und bringt
nach und nach auch andere
Instrumentengruppen zum
Vorschein: So wird
schließlich das
gesamte Blasorchester
präsentiert. Ein
schöner Einstieg ins
Konzert für alle!
Cette marche de
concert ne s’ouvre
ni sur des fanfares de
trompettes, ni sur un
puissant tutti, mais nous
plonge dans un univers
sonore rafraîchissant
où dominent la
percussion et les bois
aigus. Cette introduction
originale est suivie par
l’exposition
d’une ligne
mélodique ample
située dans le
registre médium. Le
tissu musical
s’élargit
d’autres groupes
d’instruments et
progressivement la
formation se présente
dans son
intégralité.
l’instar
d’autres marches
de Jan Van der Roost
telles que Mercury,
Arsenal, Minerva,
Helios ou Artemis,
Jupiter développe
un trio
particulièrement
expressif. La mélodie
prend quelquefois une
tournure inattendue
(même sur le
planharmonique), une
marque de fabrique du
compositeur. $27.95 - Voir plus => AcheterDélais: 2 to 3 weeks | | |
| The Begian Years: Volume V Orchestre Symphonique [CD d'écoute] Mark Custom Music
By University of Illinois Symphonic Band. By Various. For symphonic band. Mark R...(+)
By University of Illinois
Symphonic Band. By
Various. For symphonic
band. Mark Records.
Classical. Audio CD.
Published by Mark Custom
Music
$14.99 - Voir plus => AcheterDélais: 4 to 6 weeks | | |
| The Symphonic Wind Music of David R. Holsinger - Volume 10 [CD d'écoute] Mark Custom Music
By The University of Texas at El Paso Wind Symphony. By David R. Holsinger. For ...(+)
By The University of
Texas at El Paso Wind
Symphony. By David R.
Holsinger. For Wind
Symphony. Classical.
Performance CD
$14.99 - Voir plus => AcheterDélais: 4 to 6 weeks | | |
| Cliff in Concert Fanfare - Intermédiaire De Haske Publications
Fanfare Band - Grade 3 SKU: BT.DHP-1094586-120 Arranged by Peter Kleine S...(+)
Fanfare Band - Grade 3
SKU:
BT.DHP-1094586-120
Arranged by Peter Kleine
Schaars. Peter's Popular
Collection. Pop & Rock.
Score Only. Composed
2010. 28 pages. De Haske
Publications #DHP
1094586-120. Published by
De Haske Publications
(BT.DHP-1094586-120).
9x12 inches.
English-German-French-Dut
ch. Cliff Richard
ist weltweit der einzige
Künstler, der in
den 50er-, 60er-, 70er-,
80er- und 90er-Jahren des
vergangenen Jahrhunderts
in den Hitparaden stand.
2008 feierte er sein
50-jähriges
Bühnenjubiläum -
höchste Zeit also
für ein Medley aus
seinen größten
Hits! Neben
Congratulations und Power
to All Our Friends, mit
denen Richard
Großbritannien beim
Grand Prix
d’Eurovision
vertrat, enthält das
Medley Living Doll, das
fröhliche Lucky Lips
und We Don’t Talk
Anymore.
Rares
sont les artistes
célébrer 50 ans de
succès dans
l’univers
impitoyable du show-biz.
Cliff Richard a
réussit cette
performance
exceptionnelle en
étant au sommet des
classements britanniques
durant 6 décennies
d’affilée
(1950-2000). Ce medley
rassemble cinq de ses
plus grands succès :
Congratulations, Power
to All Our Friends,
Living Doll, Lucky
Lips et We
Don’t Talk
Anymore. $26.95 - Voir plus => AcheterDélais: 2 to 3 weeks | | |
| Cliff in Concert Fanfare - Intermédiaire De Haske Publications
Fanfare Band - Grade 3 SKU: BT.DHP-1094586-020 Arranged by Peter Kleine S...(+)
Fanfare Band - Grade 3
SKU:
BT.DHP-1094586-020
Arranged by Peter Kleine
Schaars. Peter's Popular
Collection. Pop & Rock.
Set (Score & Parts).
Composed 2010. De Haske
Publications #DHP
1094586-020. Published by
De Haske Publications
(BT.DHP-1094586-020).
9x12 inches.
English-German-French-Dut
ch. Cliff Richard
ist weltweit der einzige
Künstler, der in
den 50er-, 60er-, 70er-,
80er- und 90er-Jahren des
vergangenen Jahrhunderts
in den Hitparaden stand.
2008 feierte er sein
50-jähriges
Bühnenjubiläum -
höchste Zeit also
für ein Medley aus
seinen größten
Hits! Neben
Congratulations und Power
to All Our Friends, mit
denen Richard
Großbritannien beim
Grand Prix
d’Eurovision
vertrat, enthält das
Medley Living Doll, das
fröhliche Lucky Lips
und We Don’t Talk
Anymore.
Rares
sont les artistes
célébrer 50 ans de
succès dans
l’univers
impitoyable du show-biz.
Cliff Richard a
réussit cette
performance
exceptionnelle en
étant au sommet des
classements britanniques
durant 6 décennies
d’affilée
(1950-2000). Ce medley
rassemble cinq de ses
plus grands succès :
Congratulations, Power
to All Our Friends,
Living Doll, Lucky
Lips et We
Don’t Talk
Anymore. $137.95 - Voir plus => AcheterDélais: 2 to 3 weeks | | |
| Piano Duets: Romantic Composers 1 Piano, 4 mains [Partition] Oxford University Press
By Michael Aston. For Piano duet. Piano. Piano Duets edited by Michael Aston. Ot...(+)
By Michael Aston. For
Piano duet. Piano. Piano
Duets edited by Michael
Aston. Other Collection.
72 pages
$29.99 - Voir plus => AcheterDélais: 24 hours - In Stock | | |
| Fake Book Of The World's Favorite Songs - C Instruments - 4th Edition
Instruments en Do [Fake Book] Hal Leonard
For voice and C instrument. Format: fakebook. With vocal melody, lyrics and chor...(+)
For voice and C
instrument. Format:
fakebook. With vocal
melody, lyrics and chord
names. Traditional pop
and vocal standards.
Series: Hal Leonard Fake
Books. 424 pages. 9x12
inches. Published by Hal
Leonard.
(14)$34.99 - Voir plus => AcheterDélais: 24 hours - In Stock | | |
| Ostinati Fanfare De Haske Publications
Fanfare Band - Grade 6 SKU: BT.DHP-1115084-020 Composed by Jan Van der Ro...(+)
Fanfare Band - Grade 6
SKU:
BT.DHP-1115084-020
Composed by Jan Van der
Roost. Concert and
Contest Collection CBHA.
Set (Score & Parts). De
Haske Publications #DHP
1115084-020. Published by
De Haske Publications
(BT.DHP-1115084-020).
9x12 inches.
English-German-French-Dut
ch. It may be
surprising to see a
fanfare piece
commissioned by a
Japanese ensemble, since
fanfare orchestras are
typically found in
Belgium, Holland and
Luxembourg, and also
France and Switzerland.
Senzoku Gakuen is one of
the largest and
mostprestigious music
universities in Japan,
and home to a wide
variety of ensembles and
orchestras. Since 2006
they have had a fanfare
orchestra, which was
started by Sotaru
Fukaishi, a euphonium
teacher who felt further
performance opportunity
wasneeded for saxhorn
instruments. Fukaishi had
loved the sound of
fanfare orchestras ever
since visiting the World
Music Contest in Kerkrade
(Holland) several years
earlier. Jan Van der
Roost was involved with
this new initiative from
the beginning,and they
were also joined by Manu
Mellaerts for certain
projects. The Dean of the
music department,
Professor Kazuo Tomioka,
fully supports the
ensemble and commissioned
Ostinati. The
première took place on
June 11th at Maeda Hall
inMizonokuchi (Kawasaki)
where Senzoku Gakuen is
based. The piece opens
with an impressive
timpani solo, followed by
brass and saxophone. The
rhythmical pulse remains
constant and the music is
fiery and assertive in
character. A pentatonic
melodygradually emerges
and the music loses its
vehemency and softens.
The initial percussion
ostinati subsequently
recurs and the first
section of the piece
concludes in a similar
mood to the opening. The
second movement is sweet
and melodic, opening
witha long passage for
the saxophone family in a
minor key. The same theme
then appears in the major
and is developed upon;
the music builds to a
majestic orchestral
forte, reminiscent of a
pipe organ in its
sonority. The theme
returns in the
originalminor key with a
change in instrumentation
leading the movement to a
quiet and peaceful end on
a soft E minor chord. The
finale starts with
percussion: a four-bar
pattern is repeated
several times over which
the movement’s
melodic themes
areintroduced. These
melodic elements are
varied and used in
different versions and
the ostinato idea, which
characterizes the entire
piece, is highlighted.
The theme travels through
the orchestra, appearing
on various instruments
and in variousregisters.
It captures the
listener’s
attention and displays
the full range of sound
and colour within the
fanfare
orchestra.
Het is
misschien verrassend dat
dit fanfarewerk is
geschreven in opdracht
van een Japans ensemble,
aangezien fanfareorkesten
vooral te vinden zijn in
België, Nederland en
Luxemburg, en ook wel in
Frankrijk en Zwitserland.
SenzokuGakuen is een van
de grootste en meest
prestigieuze
muziekopleidingen van
Japan, en de thuisbasis
van een grote
verscheidenheid van
ensembles en orkesten. In
2006 is er een
fanfareorkest opgericht,
en wel door Sotaru
Fukaishi,
eeneuphoniumdocent die
vond dat er meer
mogelijkheden moesten
komen voor optredens met
saxhoorninstrumenten.
Fukaishi had enkele jaren
daarvoor genoten van de
fanfareklank toen hij het
Wereld Muziek Concours in
Kerkrade bezocht.
DeBelgische componist Jan
Van der Roost was van het
begin af aan betrokken
bij dit nieuwe
initiatief, en ook Manu
Mellaerts werd voor een
aantal projecten
aangetrokken. Het hoofd
van de muziekfaculteit,
professor Kazuo Tomioka,
staatgeheel achter het
ensemble en gaf de
opdracht tot het
schrijven van
Ostinati. De
première vond plaats
op 11 juni in de Maeda
Hall in Mizonokuchi
(Kawasaki), waar Senzoku
Gakuen is gevestigd. Het
werk begint met een
indrukwekkendepaukensolo,
gevolgd door koper en
saxofoon. De ritmische
puls blijft constant, en
de aard van de muziek is
vurig en krachtig.
Geleidelijk komt er een
pentatonische melodie
naar voren en wordt de
muziek minder heftig, ze
wordtzachter van
karakter. De
aanvankelijke ostinati in
het slagwerk verschijnen
dan opnieuw, waarna het
eerste deel van het werk
eindigt in dezelfde sfeer
als waarmee het begon.
Het tweede deel is
lieflijk en melodisch.
Het opentmet een lange
passage voor de saxofoons
in een mineurtoonsoort.
Dan klinkt hetzelfde
thema in majeur en daar
wordt op voortgeborduurd:
de muziek ontwikkelt zich
tot een majestueus
orkestraal forte, dat qua
sonoriteit doet
denken
Es mag
überraschen, dass
dieses
Fanfareorchesterwerk
ausgerechnet von einem
japanischen Ensemble in
Auftrag gegeben wurde, da
Fanfareorchester doch
eher in Belgien, den
Niederlanden oder
Luxemburg oder auch in
Frankreich oder Schweiz
zu finden sind. Senzoku
Gakuen ist eine der
größten und
renommiertesten
Musikschulen Japans und
Heimstätte einer
Vielfalt an Ensembles und
Orchestern. Im Jahr 2006
wurde ein
Fanfareorchester
gegründet. Den
Anstoß gab Sotaru
Fukaishi, ein
Euphoniumlehrer, der den
Instrumenten der
Saxhorn-Familie mehr
Spielmöglichkeiten
bieten wollte. Fukaishi
hatte sich einige Jahre
zuvor bei der
Weltmeisterschaft in
Kerkrade (Holland) in den
Klang
vonFanfareorchestern
verliebt. Jan Van der
Roost war von Beginn an
in die Entwicklung dieser
Idee involviert und,
einige Projekte
betreffend, ebenso Manu
Mellaerts. Der Dekan des
Musik-Colleges, Professor
Kazuo Tomioka, steht voll
und ganz hinter dem
Ensemble und gab
Ostinati in
Auftrag. Die Premiere
fand am 11. Juni 2011 in
der Maeda Hall in
Mizonokuchi statt, dem
Heimatort der Schule
Senzoku Gakuen. Das
Stück beginnt mit
einem eindrucksvollen
Paukensolo, bevor
Blechbläser und
Saxophon einsetzen. Der
rhythmische Puls bleibt
konstant unter einer
feurigen,
nachdrücklichen Musik.
Eine pentatonische
Melodie bildet sich nach
und nach heraus,
während die Musik an
Heftigkeit verliert und
sanfter wird. Die
anfänglichen Ostinati
im Schlagwerk kehren
zurück und so endet
der erste Satz des Werkes
in einer der Eröffnung
ähnlichen Stimmung.
Der zweite Satz ist
lieblich und melodiös.
Er beginnt mit einem
langen Abschnitt für
die Saxophone in Moll.
Dann erscheint das
gleiche Thema in Dur und
durchläuft eine
Entwicklung; die Musik
baut sich zu einem
majestätischen
orchestralen Forte auf,
das in seiner
Klangfülle an eine
Orgel erinnert. Dann
kehrt das Thema in seiner
ursprünglichen
Moll-Tonart und in
veränderter
Instrumentierung
zurück, um den Satz
ruhig und friedvoll in
einem e-Moll-Akkord enden
zu lassen.
Il
pourrait paraître
surprenant qu’un
ensemble japonais puisse
commander une pièce
pour orchestre de
fanfare, puisque
l’on rencontre
surtout ce type de
formation en Belgique,
aux Pays-Bas et au
Luxembourg, ainsi
qu’en France et en
Suisse. Senzoku Gakuen,
l’une des plus
grandes et plus
prestigieuses
académies de musique
du Japon, compte une
grande variété
d’ensembles et
d’orchestres. En
2006 s’y est
ajouté un orchestre de
fanfare fondé par
Sotaru Fukaishi, un
professeur
d’euphonium qui
pensait qu’il
était nécessaire
d’offrir de plus
larges possibilités
aux cuivres de la
région. Depuis
qu’il avait
assisté au World Music
Contest de Kerkrade
(Pays-Bas), plusieurs
années
auparavant,Fukaishi se
prit de passion pour le
son chaud et
généreux de
l’orchestre de
fanfare, une formation
atypique au Japon. Jan
Van der Roost a
favorablement
adhéré cette
nouvelle initiative,
tandis que Manu Mellaerts
collabora avec les deux
hommes afin de
concrétiser certains
projets. Le professeur
Kazuo Tomioka, doyen du
collège de musique,
soutint vigoureusement
l’orchestre et
commanda Ostinati.
La création de
l’oeuvre fut
donnée le 11 juin 2011
au Maeda Hall de
Mizonokuchi (Kawasaki),
où se trouve Senzoku
Gakuen. La pièce
débute avec un
impressionnant solo de
timbales précédant
l’entrée des
cuivres et des
saxophones. La pulsion
rythmique est constante,
la musique est
énergique et de
caractère affirmé.
Une mélodie
pentatonique émerge
graduellement, alors que
la trame musicale diminue
d’intensité et
s’adoucit.
L’ostinato la
percussion revient
fréquemment et la
première partie de
l’oeuvre se
termine dans un climat
semblable celui du
début. Le deuxième
mouvement, doux et
romancé, débute
avec un long passage en
mode mineur joué par
les saxophones. Le
même thème
apparaît alors en mode
majeur et se développe
peu peu ; la musique
s’intensifie pour
arriver un majestueux et
orchestral forte dont les
sonorités rappellent
celles d’un orgue
d’église. Puis
le thème revient sa
tonalité mineure
d’origine avec un
changement
d’instrumentation
qui mène. $478.95 - Voir plus => AcheterDélais: 2 to 3 weeks | | |
| Ostinati Fanfare De Haske Publications
Fanfare Band - Grade 6 SKU: BT.DHP-1115084-120 Composed by Jan Van der Ro...(+)
Fanfare Band - Grade 6
SKU:
BT.DHP-1115084-120
Composed by Jan Van der
Roost. Concert and
Contest Collection CBHA.
Score Only. Composed
2012. 99 pages. De Haske
Publications #DHP
1115084-120. Published by
De Haske Publications
(BT.DHP-1115084-120).
9x12 inches.
English-German-French-Dut
ch. It may be
surprising to see a
fanfare piece
commissioned by a
Japanese ensemble, since
fanfare orchestras are
typically found in
Belgium, Holland and
Luxembourg, and also
France and Switzerland.
Senzoku Gakuen is one of
the largest and
mostprestigious music
universities in Japan,
and home to a wide
variety of ensembles and
orchestras. Since 2006
they have had a fanfare
orchestra, which was
started by Sotaru
Fukaishi, a euphonium
teacher who felt further
performance opportunity
wasneeded for saxhorn
instruments. Fukaishi had
loved the sound of
fanfare orchestras ever
since visiting the World
Music Contest in Kerkrade
(Holland) several years
earlier. Jan Van der
Roost was involved with
this new initiative from
the beginning,and they
were also joined by Manu
Mellaerts for certain
projects. The Dean of the
music department,
Professor Kazuo Tomioka,
fully supports the
ensemble and commissioned
Ostinati. The
première took place on
June 11th at Maeda Hall
inMizonokuchi (Kawasaki)
where Senzoku Gakuen is
based. The piece opens
with an impressive
timpani solo, followed by
brass and saxophone. The
rhythmical pulse remains
constant and the music is
fiery and assertive in
character. A pentatonic
melodygradually emerges
and the music loses its
vehemency and softens.
The initial percussion
ostinati subsequently
recurs and the first
section of the piece
concludes in a similar
mood to the opening. The
second movement is sweet
and melodic, opening
witha long passage for
the saxophone family in a
minor key. The same theme
then appears in the major
and is developed upon;
the music builds to a
majestic orchestral
forte, reminiscent of a
pipe organ in its
sonority. The theme
returns in the
originalminor key with a
change in instrumentation
leading the movement to a
quiet and peaceful end on
a soft E minor chord. The
finale starts with
percussion: a four-bar
pattern is repeated
several times over which
the movement’s
melodic themes
areintroduced. These
melodic elements are
varied and used in
different versions and
the ostinato idea, which
characterizes the entire
piece, is highlighted.
The theme travels through
the orchestra, appearing
on various instruments
and in variousregisters.
It captures the
listener’s
attention and displays
the full range of sound
and colour within the
fanfare
orchestra.
Het is
misschien verrassend dat
dit fanfarewerk is
geschreven in opdracht
van een Japans ensemble,
aangezien fanfareorkesten
vooral te vinden zijn in
België, Nederland en
Luxemburg, en ook wel in
Frankrijk en Zwitserland.
SenzokuGakuen is een van
de grootste en meest
prestigieuze
muziekopleidingen van
Japan, en de thuisbasis
van een grote
verscheidenheid van
ensembles en orkesten. In
2006 is er een
fanfareorkest opgericht,
en wel door Sotaru
Fukaishi,
eeneuphoniumdocent die
vond dat er meer
mogelijkheden moesten
komen voor optredens met
saxhoorninstrumenten.
Fukaishi had enkele jaren
daarvoor genoten van de
fanfareklank toen hij het
Wereld Muziek Concours in
Kerkrade bezocht.
DeBelgische componist Jan
Van der Roost was van het
begin af aan betrokken
bij dit nieuwe
initiatief, en ook Manu
Mellaerts werd voor een
aantal projecten
aangetrokken. Het hoofd
van de muziekfaculteit,
professor Kazuo Tomioka,
staatgeheel achter het
ensemble en gaf de
opdracht tot het
schrijven van
Ostinati. De
première vond plaats
op 11 juni in de Maeda
Hall in Mizonokuchi
(Kawasaki), waar Senzoku
Gakuen is gevestigd. Het
werk begint met een
indrukwekkendepaukensolo,
gevolgd door koper en
saxofoon. De ritmische
puls blijft constant, en
de aard van de muziek is
vurig en krachtig.
Geleidelijk komt er een
pentatonische melodie
naar voren en wordt de
muziek minder heftig, ze
wordtzachter van
karakter. De
aanvankelijke ostinati in
het slagwerk verschijnen
dan opnieuw, waarna het
eerste deel van het werk
eindigt in dezelfde sfeer
als waarmee het begon.
Het tweede deel is
lieflijk en melodisch.
Het opentmet een lange
passage voor de saxofoons
in een mineurtoonsoort.
Dan klinkt hetzelfde
thema in majeur en daar
wordt op voortgeborduurd:
de muziek ontwikkelt zich
tot een majestueus
orkestraal forte, dat qua
sonoriteit doet
denken
Es mag
überraschen, dass
dieses
Fanfareorchesterwerk
ausgerechnet von einem
japanischen Ensemble in
Auftrag gegeben wurde, da
Fanfareorchester doch
eher in Belgien, den
Niederlanden oder
Luxemburg oder auch in
Frankreich oder Schweiz
zu finden sind. Senzoku
Gakuen ist eine der
größten und
renommiertesten
Musikschulen Japans und
Heimstätte einer
Vielfalt an Ensembles und
Orchestern. Im Jahr 2006
wurde ein
Fanfareorchester
gegründet. Den
Anstoß gab Sotaru
Fukaishi, ein
Euphoniumlehrer, der den
Instrumenten der
Saxhorn-Familie mehr
Spielmöglichkeiten
bieten wollte. Fukaishi
hatte sich einige Jahre
zuvor bei der
Weltmeisterschaft in
Kerkrade (Holland) in den
Klang
vonFanfareorchestern
verliebt. Jan Van der
Roost war von Beginn an
in die Entwicklung dieser
Idee involviert und,
einige Projekte
betreffend, ebenso Manu
Mellaerts. Der Dekan des
Musik-Colleges, Professor
Kazuo Tomioka, steht voll
und ganz hinter dem
Ensemble und gab
Ostinati in
Auftrag. Die Premiere
fand am 11. Juni 2011 in
der Maeda Hall in
Mizonokuchi statt, dem
Heimatort der Schule
Senzoku Gakuen. Das
Stück beginnt mit
einem eindrucksvollen
Paukensolo, bevor
Blechbläser und
Saxophon einsetzen. Der
rhythmische Puls bleibt
konstant unter einer
feurigen,
nachdrücklichen Musik.
Eine pentatonische
Melodie bildet sich nach
und nach heraus,
während die Musik an
Heftigkeit verliert und
sanfter wird. Die
anfänglichen Ostinati
im Schlagwerk kehren
zurück und so endet
der erste Satz des Werkes
in einer der Eröffnung
ähnlichen Stimmung.
Der zweite Satz ist
lieblich und melodiös.
Er beginnt mit einem
langen Abschnitt für
die Saxophone in Moll.
Dann erscheint das
gleiche Thema in Dur und
durchläuft eine
Entwicklung; die Musik
baut sich zu einem
majestätischen
orchestralen Forte auf,
das in seiner
Klangfülle an eine
Orgel erinnert. Dann
kehrt das Thema in seiner
ursprünglichen
Moll-Tonart und in
veränderter
Instrumentierung
zurück, um den Satz
ruhig und friedvoll in
einem e-Moll-Akkord enden
zu lassen.
Il
pourrait paraître
surprenant qu’un
ensemble japonais puisse
commander une pièce
pour orchestre de
fanfare, puisque
l’on rencontre
surtout ce type de
formation en Belgique,
aux Pays-Bas et au
Luxembourg, ainsi
qu’en France et en
Suisse. Senzoku Gakuen,
l’une des plus
grandes et plus
prestigieuses
académies de musique
du Japon, compte une
grande variété
d’ensembles et
d’orchestres. En
2006 s’y est
ajouté un orchestre de
fanfare fondé par
Sotaru Fukaishi, un
professeur
d’euphonium qui
pensait qu’il
était nécessaire
d’offrir de plus
larges possibilités
aux cuivres de la
région. Depuis
qu’il avait
assisté au World Music
Contest de Kerkrade
(Pays-Bas), plusieurs
années
auparavant,Fukaishi se
prit de passion pour le
son chaud et
généreux de
l’orchestre de
fanfare, une formation
atypique au Japon. Jan
Van der Roost a
favorablement
adhéré cette
nouvelle initiative,
tandis que Manu Mellaerts
collabora avec les deux
hommes afin de
concrétiser certains
projets. Le professeur
Kazuo Tomioka, doyen du
collège de musique,
soutint vigoureusement
l’orchestre et
commanda Ostinati.
La création de
l’oeuvre fut
donnée le 11 juin 2011
au Maeda Hall de
Mizonokuchi (Kawasaki),
où se trouve Senzoku
Gakuen. La pièce
débute avec un
impressionnant solo de
timbales précédant
l’entrée des
cuivres et des
saxophones. La pulsion
rythmique est constante,
la musique est
énergique et de
caractère affirmé.
Une mélodie
pentatonique émerge
graduellement, alors que
la trame musicale diminue
d’intensité et
s’adoucit.
L’ostinato la
percussion revient
fréquemment et la
première partie de
l’oeuvre se
termine dans un climat
semblable celui du
début. Le deuxième
mouvement, doux et
romancé, débute
avec un long passage en
mode mineur joué par
les saxophones. Le
même thème
apparaît alors en mode
majeur et se développe
peu peu ; la musique
s’intensifie pour
arriver un majestueux et
orchestral forte dont les
sonorités rappellent
celles d’un orgue
d’église. Puis
le thème revient sa
tonalité mineure
d’origine avec un
changement
d’instrumentation
qui mène. $115.95 - Voir plus => AcheterDélais: 2 to 3 weeks | | |
| Gustave Vogt's Musical Album of Autographs Cor anglais, Piano Carl Fischer
Chamber Music English Horn, Oboe SKU: CF.WF229 15 Pieces for Oboe and ...(+)
Chamber Music English
Horn, Oboe SKU:
CF.WF229 15 Pieces
for Oboe and English
Horn. Composed by
Gustave Vogt. Edited by
Kristin Jean Leitterman.
Collection - Performance.
32+8 pages. Carl Fischer
Music #WF229. Published
by Carl Fischer Music
(CF.WF229). ISBN
9781491153789. UPC:
680160911288. Intro
duction Gustave Vogt's
Musical Paris Gustave
Vogt (1781-1870) was born
into the Age of
Enlightenment, at the
apex of the
Enlightenment's outreach.
During his lifetime he
would observe its effect
on the world. Over the
course of his life he
lived through many
changes in musical style.
When he was born,
composers such as Mozart
and Haydn were still
writing masterworks
revered today, and
eighty-nine years later,
as he departed the world,
the new realm of
Romanticism was beginning
to emerge with Mahler,
Richard Strauss and
Debussy, who were soon to
make their respective
marks on the musical
world. Vogt himself left
a huge mark on the
musical world, with
critics referring to him
as the grandfather of the
modern oboe and the
premier oboist of Europe.
Through his eighty-nine
years, Vogt would live
through what was perhaps
the most turbulent period
of French history. He
witnessed the French
Revolution of 1789,
followed by the many
newly established
governments, only to die
just months before the
establishment of the
Third Republic in 1870,
which would be the
longest lasting
government since the
beginning of the
revolution. He also
witnessed the
transformation of the
French musical world from
one in which opera
reigned supreme, to one
in which virtuosi,
chamber music, and
symphonic music ruled.
Additionally, he
experienced the
development of the oboe
right before his eyes.
When he began playing in
the late eighteenth
century, the standard
oboe had two keys (E and
Eb) and at the time of
his death in 1870, the
System Six Triebert oboe
(the instrument adopted
by Conservatoire
professor, Georges
Gillet, in 1882) was only
five years from being
developed. Vogt was born
March 18, 1781 in the
ancient town of
Strasbourg, part of the
Alsace region along the
German border. At the
time of his birth,
Strasbourg had been
annexed by Louis XIV, and
while heavily influenced
by Germanic culture, had
been loosely governed by
the French for a hundred
years. Although it is
unclear when Vogt began
studying the oboe and
when his family made its
move to the French
capital, the Vogts may
have fled Strasbourg in
1792 after much of the
city was destroyed during
the French Revolution. He
was without question
living in Paris by 1798,
as he enrolled on June 8
at the newly established
Conservatoire national de
Musique to study oboe
with the school's first
oboe professor,
Alexandre-Antoine
Sallantin (1775-1830).
Vogt's relationship with
the Conservatoire would
span over half a century,
moving seamlessly from
the role of student to
professor. In 1799, just
a year after enrolling,
he was awarded the
premier prix, becoming
the fourth oboist to
achieve this award. By
1802 he had been
appointed repetiteur,
which involved teaching
the younger students and
filling in for Sallantin
in exchange for a free
education. He maintained
this rank until 1809,
when he was promoted to
professor adjoint and
finally to professor
titulaire in 1816 when
Sallantin retired. This
was a position he held
for thirty-seven years,
retiring in 1853, making
him the longest serving
oboe professor in the
school's history. During
his tenure, he became the
most influential oboist
in France, teaching
eighty-nine students,
plus sixteen he taught
while he was professor
adjoint and professor
titulaire. Many of these
students went on to be
famous in their own
right, such as Henri Brod
(1799-1839), Apollon
Marie-Rose Barret
(1804-1879), Charles
Triebert (1810-1867),
Stanislas Verroust
(1814-1863), and Charles
Colin (1832-1881). His
influence stretches from
French to American oboe
playing in a direct line
from Charles Colin to
Georges Gillet
(1854-1920), and then to
Marcel Tabuteau
(1887-1966), the oboist
Americans lovingly
describe as the father of
American oboe playing.
Opera was an important
part of Vogt's life. His
first performing position
was with the
Theatre-Montansier while
he was still studying at
the Conservatoire.
Shortly after, he moved
to the Ambigu-Comique
and, in 1801 was
appointed as first oboist
with the Theatre-Italien
in Paris. He had been in
this position for only a
year, when he began
playing first oboe at the
Opera-Comique. He
remained there until
1814, when he succeeded
his teacher,
Alexandre-Antoine
Sallantin, as soloist
with the Paris Opera, the
top orchestra in Paris at
the time. He played with
the Paris Opera until
1834, all the while
bringing in his current
and past students to fill
out the section. In this
position, he began to
make a name for himself;
so much so that specific
performances were
immortalized in memoirs
and letters. One comes
from a young Hector
Berlioz (1803-1865) after
having just arrived in
Paris in 1822 and
attended the Paris
Opera's performance of
Mehul's Stratonice and
Persuis' ballet Nina. It
was in response to the
song Quand le bien-amie
reviendra that Berlioz
wrote: I find it
difficult to believe that
that song as sung by her
could ever have made as
true and touching an
effect as the combination
of Vogt's instrument...
Shortly after this,
Berlioz gave up studying
medicine and focused on
music. Vogt frequently
made solo and chamber
appearances throughout
Europe. His busiest
period of solo work was
during the 1820s. In 1825
and 1828 he went to
London to perform as a
soloist with the London
Philharmonic Society.
Vogt also traveled to
Northern France in 1826
for concerts, and then in
1830 traveled to Munich
and Stuttgart, visiting
his hometown of
Strasbourg on the way.
While on tour, Vogt
performed Luigi
Cherubini's (1760-1842)
Ave Maria, with soprano
Anna (Nanette) Schechner
(1806-1860), and a
Concertino, presumably
written by himself. As a
virtuoso performer in
pursuit of repertoire to
play, Vogt found himself
writing much of his own
music. His catalog
includes chamber music,
variation sets, vocal
music, concerted works,
religious music, wind
band arrangements, and
pedagogical material. He
most frequently performed
his variation sets, which
were largely based on
themes from popular
operas he had, presumably
played while he was at
the Opera. He made his
final tour in 1839,
traveling to Tours and
Bordeaux. During this
tour he appeared with the
singer Caroline Naldi,
Countess de Sparre, and
the violinist Joseph
Artot (1815-1845). This
ended his active career
as a soloist. His
performance was described
in the Revue et gazette
musicale de Paris as
having lost none of his
superiority over the
oboe.... It's always the
same grace, the same
sweetness. We made a trip
to Switzerland, just by
closing your eyes and
listening to Vogt's oboe.
Vogt was also active
performing in Paris as a
chamber and orchestral
musician. He was one of
the founding members of
the Societe des Concerts
du Conservatoire, a group
established in 1828 by
violinist and conductor
Francois-Antoine Habeneck
(1781-1849). The group
featured faculty and
students performing
alongside each other and
works such as Beethoven
symphonies, which had
never been heard in
France. He also premiered
the groundbreaking
woodwind quintets of
Antonin Reicha
(1770-1836). After his
retirement from the Opera
in 1834 and from the
Societe des Concerts du
Conservatoire in 1842,
Vogt began to slow down.
His final known
performance was of
Cherubini's Ave Maria on
English horn with tenor
Alexis Dupont (1796-1874)
in 1843. He then began to
reflect on his life and
the people he had known.
When he reached his 60s,
he began gathering
entries for his Musical
Album of Autographs.
Autograph Albums Vogt's
Musical Album of
Autographs is part of a
larger practice of
keeping autograph albums,
also commonly known as
Stammbuch or Album
Amicorum (meaning book of
friendship or friendship
book), which date back to
the time of the
Reformation and the
University of Wittenberg.
It was during the
mid-sixteenth century
that students at the
University of Wittenberg
began passing around
bibles for their fellow
students and professors
to sign, leaving messages
to remember them by as
they moved on to the next
part of their lives. The
things people wrote were
mottos, quotes, and even
drawings of their family
coat of arms or some
other scene that meant
something to the owner.
These albums became the
way these young students
remembered their school
family once they had
moved on to another
school or town. It was
also common for the
entrants to comment on
other entries and for the
owner to amend entries
when they learned of
important life details
such as marriage or
death. As the practice
continued, bibles were
set aside for emblem
books, which was a
popular book genre that
featured allegorical
illustrations (emblems)
in a tripartite form:
image, motto, epigram.
The first emblem book
used for autographs was
published in 1531 by
Andrea Alciato
(1492-1550), a collection
of 212 Latin emblem
poems. In 1558, the first
book conceived for the
purpose of the album
amicorum was published by
Lyon de Tournes
(1504-1564) called the
Thesaurus Amicorum. These
books continued to
evolve, and spread to
wider circles away from
universities. Albums
could be found being kept
by noblemen, physicians,
lawyers, teachers,
painters, musicians, and
artisans. The albums
eventually became more
specialized, leading to
Musical Autograph Albums
(or Notestammbucher).
Before this
specialization, musicians
contributed in one form
or another, but our
knowledge of them in
these albums is mostly
limited to individual
people or events. Some
would simply sign their
name while others would
insert a fragment of
music, usually a canon
(titled fuga) with text
in Latin. Canons were
popular because they
displayed the
craftsmanship of the
composer in a limited
space. Composers
well-known today,
including J. S. Bach,
Telemann, Mozart,
Beethoven, Dowland, and
Brahms, all participated
in the practice, with
Beethoven being the first
to indicate an interest
in creating an album only
of music. This interest
came around 1815. In an
1845 letter from Johann
Friedrich Naue to
Heinrich Carl
Breidenstein, Naue
recalled an 1813 visit
with Beethoven, who
presented a book
suggesting Naue to
collect entries from
celebrated musicians as
he traveled. Shortly
after we find Louis Spohr
speaking about leaving on
his grand tour through
Europe in 1815 and of his
desire to carry an album
with entries from the
many artists he would
come across. He wrote in
his autobiography that
his most valuable
contribution came from
Beethoven in 1815.
Spohr's Notenstammbuch,
comprised only of musical
entries, is
groundbreaking because it
was coupled with a
concert tour, allowing
him to reach beyond the
Germanic world, where the
creation of these books
had been nearly
exclusive. Spohr brought
the practice of
Notenstammbucher to
France, and in turn
indirectly inspired Vogt
to create a book of his
own some fifteen years
later. Vogt's Musical
Album of Autographs
Vogt's Musical Album of
Autographs acts as a form
of a memoir, displaying
mementos of musicians who
held special meaning in
his life as well as
showing those with whom
he was enamored from the
younger generation. The
anonymous Pie Jesu
submitted to Vogt in 1831
marks the beginning of an
album that would span
nearly three decades by
the time the final entry,
an excerpt from Charles
Gounod's (1818-1893)
Faust, which premiered in
1859, was submitted.
Within this album we find
sixty-two entries from
musicians whom he must
have known very well
because they were
colleagues at the
Conservatoire, or
composers of opera whose
works he was performing
with the Paris Opera.
Other entries came from
performers with whom he
had performed and some
who were simply passing
through Paris, such as
Joseph Joachim
(1831-1907). Of the
sixty-three total
entries, some are
original, unpublished
works, while others came
from well-known existing
works. Nineteen of these
works are for solo piano,
sixteen utilize the oboe
or English horn, thirteen
feature the voice (in
many different
combinations, including
vocal solos with piano,
and small choral settings
up to one with double
choir), two feature
violin as a solo
instrument, and one even
features the now obscure
ophicleide. The
connections among the
sixty-two contributors to
Vogt's album are
virtually never-ending.
All were acquainted with
Vogt in some capacity,
from long-time
friendships to
relationships that were
created when Vogt
requested their entry.
Thus, while Vogt is the
person who is central to
each of these musicians,
the web can be greatly
expanded. In general, the
connections are centered
around the Conservatoire,
teacher lineages, the
Opera, and performing
circles. The
relationships between all
the contributors in the
album parallel the
current musical world, as
many of these kinds of
relationships still
exist, and permit us to
fantasize who might be
found in an album created
today by a musician of
the same standing. Also
important, is what sort
of entries the
contributors chose to
pen. The sixty-three
entries are varied, but
can be divided into
published and unpublished
works. Within the
published works, we find
opera excerpts, symphony
excerpts, mass excerpts,
and canons, while the
unpublished works include
music for solo piano,
oboe or English horn,
string instruments
(violin and cello), and
voice (voice with piano
and choral). The music
for oboe and English horn
works largely belong in
the unpublished works of
the album. These entries
were most likely written
to honor Vogt. Seven are
for oboe and piano and
were contributed by
Joseph Joachim, Pauline
Garcia Viardot
(1821-1910), Joseph
Artot, Anton Bohrer
(1783-1852), Georges
Onslow (1784-1853),
Desire Beaulieu
(1791-1863), and Narcisse
Girard (1797-1860). The
common thread between
these entries is the
simplicity of the melody
and structure. Many are
repetitive, especially
Beaulieu's entry, which
features a two-note
ostinato throughout the
work, which he even
included in his
signature. Two composers
contributed pieces for
English horn and piano,
and like the previous
oboe entries, are simple
and repetitive. These
were written by Michele
Carafa (1787-1872) and
Louis Clapisson
(1808-1866). There are
two other entries that
were unpublished works
and are chamber music.
One is an oboe trio by
Jacques Halevy
(1799-1862) and the other
is for oboe and strings
(string trio) by J. B.
Cramer (1771-1858). There
are five published works
in the album for oboe and
English horn. There are
three from operas and the
other two from symphonic
works. Ambroise Thomas
(1811-1896) contributed
an excerpt from the
Entr'acte of his opera La
Guerillero, and was
likely chosen because the
oboe was featured at this
moment. Hippolyte Chelard
(1789-1861) also chose to
honor Vogt by writing for
English horn. His entry,
for English horn and
piano, is taken from his
biggest success, Macbeth.
The English horn part was
actually taken from Lady
Macbeth's solo in the
sleepwalking scene.
Vogt's own entry also
falls into this category,
as he entered an excerpt
from Donizetti's Maria di
Rohan. The excerpt he
chose is a duet between
soprano and English horn.
There are two entries
featuring oboe that are
excerpted from symphonic
repertoire. One is a
familiar oboe melody from
Beethoven's Pastoral
Symphony entered by his
first biographer, Anton
Schindler (1796-1864).
The other is an excerpt
from Berlioz's choral
symphony, Romeo et
Juliette. He entered an
oboe solo from the Grand
Fete section of the
piece. Pedagogical
benefit All of these
works are lovely, and fit
within the album
wonderfully, but these
works also are great oboe
and English horn music
for young students. The
common thread between
these entries is the
simplicity of the melody
and structure. Many are
repetitive, especially
Beaulieu's entry, which
features a two-note
ostinato throughout the
work in the piano. This
repetitive structure is
beneficial for young
students for searching
for a short solo to
present at a studio
recital, or simply to
learn. They also work
many technical issues a
young player may
encounter, such as
mastering the rolling
finger to uncover and
recover the half hole.
This is true of Bealieu's
Pensee as well as
Onslow's Andantino.
Berlioz's entry from
Romeo et Juliette
features very long
phrases, which helps with
endurance and helps keep
the air spinning through
the oboe. Some of the
pieces also use various
levels of ornamentation,
from trills to grace
notes, and short
cadenzas. This allows the
student to learn
appropriate ways to
phrase with these added
notes. The chamber music
is a valuable way to
start younger students
with chamber music,
especially the short
quartet by Cramer for
oboe and string trio. All
of these pieces will not
tax the student to learn
a work that is more
advanced, as well as give
them a full piece that
they can work on from
beginning to end in a
couple weeks, instead of
months. Editorial Policy
The works found in this
edition are based on the
manuscript housed at the
Morgan Library in New
York City (call number
Cary 348, V886. A3). When
possible, published
scores were consulted and
compared to clarify pitch
and text. The general
difficulties in creating
an edition of these works
stem from entries that
appear to be hastily
written, and thus omit
complete articulations
and dynamic indications
for all passages and
parts. The manuscript has
been modernized into a
performance edition. The
score order from the
manuscript has been
retained. If an entry
also exists in a
published work, and this
was not indicated on the
manuscript, appropriate
titles and subtitles have
been added tacitly. For
entries that were
untitled, the beginning
tempo marking or
expressive directive has
been added as its title
tacitly. Part names have
been changed from the
original language to
English. If no part name
was present, it was added
tacitly. All scores are
transposing where
applicable. Measure
numbers have been added
at the beginning of every
system. Written
directives have been
retained in the original
language and are placed
relative to where they
appear in the manuscript.
Tempo markings from the
manuscript have been
retained, even if they
were abbreviated, i.e.,
Andte. The barlines,
braces, brackets, and
clefs are modernized. The
beaming and stem
direction has been
modernized. Key
signatures have been
modernized as some of the
flats/sharps do not
appear on the correct
lines or spaces. Time
signatures have been
modernized. In a few
cases, when a time
signature was missing in
the manuscript, it has
been added tacitly.
Triplet and rhythmic
groupings have been
modernized. Slurs, ties,
and articulations
(staccato and accent)
have been modernized.
Slurs, ties, and
articulations have been
added to parallel
passages tacitly.
Courtesy accidentals
found in the manuscript
have been removed, unless
it appeared to be helpful
to the performer. Dynamic
indications from the
manuscript have been
retained, except where
noted. --Kristin
Leitterman. Introducti
onGustave Vogt’s
Musical ParisGustave Vogt
(1781–1870) was
born into the “Age
of Enlightenment,â€
at the apex of the
Enlightenment’s
outreach. During his
lifetime he would observe
its effect on the world.
Over the course of his
life he lived through
many changes in musical
style. When he was born,
composers such as Mozart
and Haydn were still
writing masterworks
revered today, and
eighty-nine years later,
as he departed the world,
the new realm of
Romanticism was beginning
to emerge with Mahler,
Richard Strauss and
Debussy, who were soon to
make their respective
marks on the musical
world. Vogt himself left
a huge mark on the
musical world, with
critics referring to him
as the “grandfather
of the modern oboeâ€
and the “premier
oboist of
Europe.â€Through his
eighty-nine years, Vogt
would live through what
was perhaps the most
turbulent period of
French history. He
witnessed the French
Revolution of 1789,
followed by the many
newly established
governments, only to die
just months before the
establishment of the
Third Republic in 1870,
which would be the
longest lasting
government since the
beginning of the
revolution. He also
witnessed the
transformation of the
French musical world from
one in which opera
reigned supreme, to one
in which virtuosi,
chamber music, and
symphonic music ruled.
Additionally, he
experienced the
development of the oboe
right before his eyes.
When he began playing in
the late eighteenth
century, the standard
oboe had two keys (E and
Eb) and at the time of
his death in 1870, the
“System Sixâ€
Triébert oboe (the
instrument adopted by
Conservatoire professor,
Georges Gillet, in 1882)
was only five years from
being developed.Vogt was
born March 18, 1781 in
the ancient town of
Strasbourg, part of the
Alsace region along the
German border. At the
time of his birth,
Strasbourg had been
annexed by Louis XIV, and
while heavily influenced
by Germanic culture, had
been loosely governed by
the French for a hundred
years. Although it is
unclear when Vogt began
studying the oboe and
when his family made its
move to the French
capital, the Vogts may
have fled Strasbourg in
1792 after much of the
city was destroyed during
the French Revolution. He
was without question
living in Paris by 1798,
as he enrolled on June 8
at the newly established
Conservatoire national de
Musique to study oboe
with the school’s
first oboe professor,
Alexandre-Antoine
Sallantin
(1775–1830).Vogtâ
€™s relationship with
the Conservatoire would
span over half a century,
moving seamlessly from
the role of student to
professor. In 1799, just
a year after enrolling,
he was awarded the
premier prix, becoming
the fourth oboist to
achieve this award. By
1802 he had been
appointed
répétiteur, which
involved teaching the
younger students and
filling in for Sallantin
in exchange for a free
education. He maintained
this rank until 1809,
when he was promoted to
professor adjoint and
finally to professor
titulaire in 1816 when
Sallantin retired. This
was a position he held
for thirty-seven years,
retiring in 1853, making
him the longest serving
oboe professor in the
school’s history.
During his tenure, he
became the most
influential oboist in
France, teaching
eighty-nine students,
plus sixteen he taught
while he was professor
adjoint and professor
titulaire. Many of these
students went on to be
famous in their own
right, such as Henri Brod
(1799–1839),
Apollon Marie-Rose Barret
(1804–1879),
Charles Triebert
(1810–1867),
Stanislas Verroust
(1814–1863), and
Charles Colin
(1832–1881). His
influence stretches from
French to American oboe
playing in a direct line
from Charles Colin to
Georges Gillet
(1854–1920), and
then to Marcel Tabuteau
(1887–1966), the
oboist Americans lovingly
describe as the
“father of American
oboe playing.â€Opera
was an important part of
Vogt’s life. His
first performing position
was with the
Théâtre-Montansier
while he was still
studying at the
Conservatoire. Shortly
after, he moved to the
Ambigu-Comique and, in
1801 was appointed as
first oboist with the
Théâtre-Italien in
Paris. He had been in
this position for only a
year, when he began
playing first oboe at the
Opéra-Comique. He
remained there until
1814, when he succeeded
his teacher,
Alexandre-Antoine
Sallantin, as soloist
with the Paris Opéra,
the top orchestra in
Paris at the time. He
played with the Paris
Opéra until 1834, all
the while bringing in his
current and past students
to fill out the section.
In this position, he
began to make a name for
himself; so much so that
specific performances
were immortalized in
memoirs and letters. One
comes from a young Hector
Berlioz
(1803–1865) after
having just arrived in
Paris in 1822 and
attended the Paris
Opéra’s
performance of
Mehul’s Stratonice
and Persuis’
ballet Nina. It was in
response to the song
Quand le bien-amié
reviendra that Berlioz
wrote: “I find it
difficult to believe that
that song as sung by her
could ever have made as
true and touching an
effect as the combination
of Vogt’s
instrument…â€
Shortly after this,
Berlioz gave up studying
medicine and focused on
music.Vogt frequently
made solo and chamber
appearances throughout
Europe. His busiest
period of solo work was
during the 1820s. In 1825
and 1828 he went to
London to perform as a
soloist with the London
Philharmonic Society.
Vogt also traveled to
Northern France in 1826
for concerts, and then in
1830 traveled to Munich
and Stuttgart, visiting
his hometown of
Strasbourg on the way.
While on tour, Vogt
performed Luigi
Cherubini’s
(1760–1842) Ave
Maria, with soprano Anna
(Nanette) Schechner
(1806–1860), and a
Concertino, presumably
written by himself. As a
virtuoso performer in
pursuit of repertoire to
play, Vogt found himself
writing much of his own
music. His catalog
includes chamber music,
variation sets, vocal
music, concerted works,
religious music, wind
band arrangements, and
pedagogical material. He
most frequently performed
his variation sets, which
were largely based on
themes from popular
operas he had, presumably
played while he was at
the Opéra.He made his
final tour in 1839,
traveling to Tours and
Bordeaux. During this
tour he appeared with the
singer Caroline Naldi,
Countess de Sparre, and
the violinist Joseph
Artôt
(1815–1845). This
ended his active career
as a soloist. His
performance was described
in the Revue et gazette
musicale de Paris as
having “lost none
of his superiority over
the oboe….
It’s always the
same grace, the same
sweetness. We made a trip
to Switzerland, just by
closing your eyes and
listening to
Vogt’s
oboe.â€Vogt was also
active performing in
Paris as a chamber and
orchestral musician. He
was one of the founding
members of the
Société des
Concerts du
Conservatoire, a group
established in 1828 by
violinist and conductor
François-Antoine
Habeneck
(1781–1849). The
group featured faculty
and students performing
alongside each other and
works such as Beethoven
symphonies, which had
never been heard in
France. He also premiered
the groundbreaking
woodwind quintets of
Antonin Reicha
(1770–1836).After
his retirement from the
Opéra in 1834 and from
the Société des
Concerts du Conservatoire
in 1842, Vogt began to
slow down. His final
known performance was of
Cherubini’s Ave
Maria on English horn
with tenor Alexis Dupont
(1796–1874) in
1843. He then began to
reflect on his life and
the people he had known.
When he reached his 60s,
he began gathering
entries for his Musical
Album of
Autographs.Autograph
AlbumsVogt’s
Musical Album of
Autographs is part of a
larger practice of
keeping autograph albums,
also commonly known as
Stammbuch or Album
Amicorum (meaning book of
friendship or friendship
book), which date back to
the time of the
Reformation and the
University of Wittenberg.
It was during the
mid-sixteenth century
that students at the
University of Wittenberg
began passing around
bibles for their fellow
students and professors
to sign, leaving messages
to remember them by as
they moved on to the next
part of their lives. The
things people wrote were
mottos, quotes, and even
drawings of their family
coat of arms or some
other scene that meant
something to the owner.
These albums became the
way these young students
remembered their school
family once they had
moved on to another
school or town. It was
also common for the
entrants to comment on
other entries and for the
owner to amend entries
when they learned of
important life details
such as marriage or
death.As the practice
continued, bibles were
set aside for emblem
books, which was a
popular book genre that
featured allegorical
illustrations (emblems)
in a tripartite form:
image, motto, epigram.
The first emblem book
used for autographs was
published in 1531 by
Andrea Alciato
(1492–1550), a
collection of 212 Latin
emblem poems. In 1558,
the first book conceived
for the purpose of the
album amicorum was
published by Lyon de
Tournes
(1504–1564) called
the Thesaurus Amicorum.
These books continued to
evolve, and spread to
wider circles away from
universities. Albums
could be found being kept
by noblemen, physicians,
lawyers, teachers,
painters, musicians, and
artisans.The albums
eventually became more
specialized, leading to
Musical Autograph Albums
(or Notestammbücher).
Before this
specialization, musicians
contributed in one form
or another, but our
knowledge of them in
these albums is mostly
limited to individual
people or events. Some
would simply sign their
name while others would
insert a fragment of
music, usually a canon
(titled fuga) with text
in Latin. Canons were
popular because they
displayed the
craftsmanship of the
composer in a limited
space. Composers
well-known today,
including J. S. Bach,
Telemann, Mozart,
Beethoven, Dowland, and
Brahms, all participated
in the practice, with
Beethoven being the first
to indicate an interest
in creating an album only
of music.This interest
came around 1815. In an
1845 letter from Johann
Friedrich Naue to
Heinrich Carl
Breidenstein, Naue
recalled an 1813 visit
with Beethoven, who
presented a book
suggesting Naue to
collect entries from
celebrated musicians as
he traveled. Shortly
after we find Louis Spohr
speaking about leaving on
his “grand
tour†through
Europe in 1815 and of his
desire to carry an album
with entries from the
many artists he would
come across. He wrote in
his autobiography that
his “most valuable
contribution†came
from Beethoven in 1815.
Spohr’s
Notenstammbuch, comprised
only of musical entries,
is groundbreaking because
it was coupled with a
concert tour, allowing
him to reach beyond the
Germanic world, where the
creation of these books
had been nearly
exclusive. Spohr brought
the practice of
Notenstammbücher to
France, and in turn
indirectly inspired Vogt
to create a book of his
own some fifteen years
later.Vogt’s
Musical Album of
AutographsVogt’s
Musical Album of
Autographs acts as a form
of a memoir, displaying
mementos of musicians who
held special meaning in
his life as well as
showing those with whom
he was enamored from the
younger generation. The
anonymous Pie Jesu
submitted to Vogt in 1831
marks the beginning of an
album that would span
nearly three decades by
the time the final entry,
an excerpt from Charles
Gounod’s
(1818–1893) Faust,
which premiered in 1859,
was submitted.Within this
album ... $16.99 - Voir plus => AcheterDélais: 1 to 2 weeks | | |
| The Mayor's Blues Fanfare - Intermédiaire De Haske Publications
Fanfare Band - Grade 3 SKU: BT.DHP-1064013-120 Composed by John Blanken. ...(+)
Fanfare Band - Grade 3
SKU:
BT.DHP-1064013-120
Composed by John Blanken.
Applause Series. Original
Light Music. Score Only.
Composed 2006. 20 pages.
De Haske Publications
#DHP 1064013-120.
Published by De Haske
Publications
(BT.DHP-1064013-120).
9x12 inches.
English-German-French-Dut
ch. Why should rock
musicians have all the
fun? Now your band can
experience the thrill of
playing a piece in a
classic 12-bar blues
style. Many players are
given the chance to show
off their skills as a
soloist before the work
builds to a grand
fortissimo finale with
the whole band
playin’ the blues!
The
Mayor’s Blues
ist ein klassischer Blues
über ein
zwölftaktiges
Bluesschema. Eine kurze,
sehr schnelle Einleitung
macht den Weg frei für
ein Solo mit dem
Bluesthema. Die
Begleitung durch die
Posaunen mit Dämpfer
und das Vibraphon
unterstreichen die
Atmosphäre. Das Thema
wird vom übrigen
Blasorchester in einer
Art
Frage-und-Antwort-Spiel
wiederholt. Es folgt eine
kurze Fortissimo-
Passage; bald darauf
dürfen ein paar
Solisten in den
Vordergrund
treten,während die
Musik verebbt. Nach den
Soli werden die
Eingangstakte wiederholt.
Dann taucht das komplette
Blasorchester mit
Begeisterung und im
Fortissimo in den Blues
ein...
The
Mayor’s Blues
est un blues en douze
mesures aux couleurs
sonores multiples.
Brillant, puissant et
mystérieux, la texture
offre un vaste espace de
jeu pour
l’ensemble des
pupitres de la formation
avant
d’entreprendre une
plongée enthousiaste,
fascinante et corsée
dans l’univers du
blues…
The
Mayor’s Blues
è un blues in dodici
misure dai molteplici
colori sonori. Brillante,
potente e misterioso,
esso offre un vasto
spazio di esecuzione per
le varie sezioni
dell’organico
prima di intraprendere un
viaggio entusiasmante
nell’universo del
blues…. $17.95 - Voir plus => AcheterDélais: 2 to 3 weeks | | |
| The Mayor's Blues Fanfare - Intermédiaire De Haske Publications
Fanfare Band - Grade 3 SKU: BT.DHP-1064013-020 Composed by John Blanken. ...(+)
Fanfare Band - Grade 3
SKU:
BT.DHP-1064013-020
Composed by John Blanken.
Applause Series. Original
Light Music. Set (Score &
Parts). Composed 2006. De
Haske Publications #DHP
1064013-020. Published by
De Haske Publications
(BT.DHP-1064013-020).
9x12 inches.
English-German-French-Dut
ch. Why should rock
musicians have all the
fun? Now your band can
experience the thrill of
playing a piece in a
classic 12-bar blues
style. Many players are
given the chance to show
off their skills as a
soloist before the work
builds to a grand
fortissimo finale with
the whole band
playin’ the blues!
The
Mayor’s Blues,
in 2005 geschreven voor
het afscheid van
burgemeester Remco Heite
van de gemeente
Weststellingwerf, is een
klassieke blues over een
twaalfmatig schema. Een
korte
fortissimo-inleiding
maakt de weg vrij vooreen
solo met het bluesthema.
De begeleiding door
trombones met plungers
(gootsteenontstoppers) en
de vibrafoon werkt
hierbij sfeerverhogend.
Het thema wordt in een
vraag-en-antwoordspel
herhaald door de rest van
het orkest. Eenkorte
fortissimopassage volgt
en al gauw mogen zich
enkele solisten
presenteren als de muziek
kalmeert. Na de
solo’s volgt een
herneming van de
openingsmaten, waarna
hele orkest zich vol
overgave in de blues kan
storten.
The
Mayor’s Blues
ist ein klassischer Blues
über ein
zwölftaktiges
Bluesschema. Eine kurze,
sehr schnelle Einleitung
macht den Weg frei für
ein Solo mit dem
Bluesthema. Die
Begleitung durch die
Posaunen mit Dämpfer
und das Vibraphon
unterstreichen die
Atmosphäre. Das Thema
wird vom übrigen
Blasorchester in einer
Art
Frage-und-Antwort-Spiel
wiederholt. Es folgt eine
kurze Fortissimo-
Passage; bald darauf
dürfen ein paar
Solisten in den
Vordergrund
treten,während die
Musik verebbt. Nach den
Soli werden die
Eingangstakte wiederholt.
Dann taucht das komplette
Blasorchester mit
Begeisterung und im
Fortissimo in den Blues
ein...
The
Mayor’s Blues
est un blues en douze
mesures aux couleurs
sonores multiples.
Brillant, puissant et
mystérieux, la texture
offre un vaste espace de
jeu pour
l’ensemble des
pupitres de la formation
avant
d’entreprendre une
plongée enthousiaste,
fascinante et corsée
dans l’univers du
blues…
The
Mayor’s Blues
è un blues in dodici
misure dai molteplici
colori sonori. Brillante,
potente e misterioso,
esso offre un vasto
spazio di esecuzione per
le varie sezioni
dell’organico
prima di intraprendere un
viaggio entusiasmante
nell’universo del
blues…. $125.95 - Voir plus => AcheterDélais: 2 to 3 weeks | | |
| Maestro Swing Fanfare - Facile De Haske Publications
Fanfare Band - Grade 2 SKU: BT.DHP-1104948-120 Boogie, Blues & Ragtime...(+)
Fanfare Band - Grade 2
SKU:
BT.DHP-1104948-120
Boogie, Blues &
Ragtime for Fanfare
Band. Composed by
Eric J. Hovi. Compact
Band Series. Original
Light Music. Score Only.
Composed 2010. 36 pages.
De Haske Publications
#DHP 1104948-120.
Published by De Haske
Publications
(BT.DHP-1104948-120).
9x12 inches.
English-German-French-Dut
ch. Het woord
‘Maestro’ in
deze titel slaat op drie
grote componisten van wie
Eric J. Hovi een aantal
van hun bekende
thema’s als
inspiratiebron nam. Zo is
Antonio’s
Boogie gebaseerd op
een motief uit De Vier
Jaargetijdenvan
Antonio Vivaldi. In
Ludwig’s
Blues gebruikte hij
de eerste vier tonen uit
de Vijfde Symfonie
van Ludwig van Beethoven.
Tenslotte is Amadeus
Rag een knipoog naar
het zogenaamde
hoornkwintet van Wolfgang
AmadeusMozart. Wij wensen
u veel plezier bij het
herontdekken van deze
‘meester’wer
ken!
Das Wort
Maestro“ in diesem
Titel steht für
gleich drei große
Meisterkomponisten, deren
Themen Eric J. Hovis
Inspirationsquelle
für diese Suite
waren. So basiert
Antonio’s Boogie
auf einem Motiv aus den
Vier Jahreszeiten von
Antonio Vivaldi. In
Ludwig’s Blues
wurden die ersten vier
Töne aus der 5.
Sinfonie von Ludwig van
Beethoven verwendet.
Zuletzt verweist Amadeus
Rag mit einem
Augenzwinkern auf das so
genannte Hornquintett von
Wolfgang Amadeus Mozart.
Viel Spaß beim
(Wieder-)
Entdecken!
Comp
act Band Series :Cette
nouvelle collection
propose une série
d’œuvres de
tous styles, dans un
degré de difficulté
restreint (2-21/2 ). Le
choix d’une
instrumentation
élargie a permis
d’obtenir une
excellente
homogénéité
entre les pupitres et de
belles couleurs sonores.
Ces œuvres sont dont
accessibles, la fois, aux
formations incomplètes
ainsi qu’aux
formations complètes
gr ce aux parties
optionnelles incluses
dans le set./ MAESTRO
SWING : Cette suite en
trois mouvements croise
les genres et les
époques, et fond en un
même flux, des
thèmes ou
éléments
thématiques extraits
d’œuvres de
trois grands maîtres
de la musique : Antonio
Vivaldi, Ludwigvan
Beethoven et Wolfgang
Amadeus Mozart.
Antonio’s
Boogie
s’inspire
d’une ligne
mélodique des
Quatre Saisons de
Vivaldi.
Ludwig’s
Blues s’appuie
sur les quatre
premières notes de la
Cinquième
Symphonie de
Beethoven. Finalement,
Wolfgang’s
Rag développe des
motifs de quintes aux
cors qui font
référence
l’univers sonore
du maître Mozart. $23.95 - Voir plus => AcheterDélais: 2 to 3 weeks | | |
| Maestro Swing Fanfare - Facile De Haske Publications
Fanfare Band - Grade 2 SKU: BT.DHP-1104948-020 Boogie, Blues & Ragtime...(+)
Fanfare Band - Grade 2
SKU:
BT.DHP-1104948-020
Boogie, Blues &
Ragtime for Fanfare
Band. Composed by
Eric J. Hovi. Compact
Band Series. Original
Light Music. Set (Score &
Parts). Composed 2010. De
Haske Publications #DHP
1104948-020. Published by
De Haske Publications
(BT.DHP-1104948-020).
9x12 inches.
English-German-French-Dut
ch. Het woord
‘Maestro’ in
deze titel slaat op drie
grote componisten van wie
Eric J. Hovi een aantal
van hun bekende
thema’s als
inspiratiebron nam. Zo is
Antonio’s
Boogie gebaseerd op
een motief uit De Vier
Jaargetijdenvan
Antonio Vivaldi. In
Ludwig’s
Blues gebruikte hij
de eerste vier tonen uit
de Vijfde Symfonie
van Ludwig van Beethoven.
Tenslotte is Amadeus
Rag een knipoog naar
het zogenaamde
hoornkwintet van Wolfgang
AmadeusMozart. Wij wensen
u veel plezier bij het
herontdekken van deze
‘meester’wer
ken!
Das Wort
Maestro“ in diesem
Titel steht für
gleich drei große
Meisterkomponisten, deren
Themen Eric J. Hovis
Inspirationsquelle
für diese Suite
waren. So basiert
Antonio’s Boogie
auf einem Motiv aus den
Vier Jahreszeiten von
Antonio Vivaldi. In
Ludwig’s Blues
wurden die ersten vier
Töne aus der 5.
Sinfonie von Ludwig van
Beethoven verwendet.
Zuletzt verweist Amadeus
Rag mit einem
Augenzwinkern auf das so
genannte Hornquintett von
Wolfgang Amadeus Mozart.
Viel Spaß beim
(Wieder-)
Entdecken!
Comp
act Band Series :Cette
nouvelle collection
propose une série
d’œuvres de
tous styles, dans un
degré de difficulté
restreint (2-21/2 ). Le
choix d’une
instrumentation
élargie a permis
d’obtenir une
excellente
homogénéité
entre les pupitres et de
belles couleurs sonores.
Ces œuvres sont dont
accessibles, la fois, aux
formations incomplètes
ainsi qu’aux
formations complètes
gr ce aux parties
optionnelles incluses
dans le set./ MAESTRO
SWING : Cette suite en
trois mouvements croise
les genres et les
époques, et fond en un
même flux, des
thèmes ou
éléments
thématiques extraits
d’œuvres de
trois grands maîtres
de la musique : Antonio
Vivaldi, Ludwigvan
Beethoven et Wolfgang
Amadeus Mozart.
Antonio’s
Boogie
s’inspire
d’une ligne
mélodique des
Quatre Saisons de
Vivaldi.
Ludwig’s
Blues s’appuie
sur les quatre
premières notes de la
Cinquième
Symphonie de
Beethoven. Finalement,
Wolfgang’s
Rag développe des
motifs de quintes aux
cors qui font
référence
l’univers sonore
du maître Mozart. $125.95 - Voir plus => AcheterDélais: 2 to 3 weeks | | |
Page suivante 1 31 |