SKU: BT.DHP-1115250-140

9x12 inches. English-German-French-Dut ch.

The Soldier’s Wife is a short and simple piece commissioned by the Singapore Ministry of Education. It was originally intended as a compulsory piece for the 2012 Singapore Youth Festival. Because many school bands in Singapore are incomplete, the composer was specifically asked to create a work that could equally be played by a limited ensemble—which explains various doubled and optional parts. The warm tones of a melodic passage open this short work: the wife of the wooden soldier sings a kind of lullaby. This lyrical section is followed by a more powerful part which is, however, based on the same melodic material. The rhythm, syncopated at times, infuses thissection with a particular energy. The harmony, too, has some surprising turns—and we must never lose sight of the restrictions imposed by the limited level of difficulty of the piece. Although the work begins softly and sweetly, much more ‘feminine energy’ is projected by the close.

The Soldier’s Wife is een kort en eenvoudig werkje dat is geschreven in opdracht van het Singaporese ministerie van Onderwijs. Het was aanvankelijk bedoeld als verplicht werk voor het Singapore Youth Festival 2012. Omdat veelschoolorkesten in Singapore een onvolledige bezetting hebben, kreeg de componist het nadrukkelijke verzoek om het werk zo vorm te geven dat het ook met een beperkt ensemble uitgevoerd kan worden: dat verklaart een aantal verdubbelingenen instrumenten ad libitum.Een warme, melodische passage opent dit korte werkje: de vrouw van het - houten - soldaatje zingt als het ware een wiegeliedje. Nadat dit lyrische deel is afgerond, volgt een energieker gedeeltedat qua melodisch materiaal op dezelfde bouwstenen is gebaseerd. De hier en daar gesyncopeerde ritmiek verleent dit deel een bijzondere energie, en ook harmonisch zijn er een paar verrassende wendingen - waarbij rekening is gehoudenmet de beperkingen die verbonden zijn aan werken voor dit muzikale niveau. Begon het werkje zacht en liefelijk, aan het slot is er heel wat meer ‘girl power’ voelbaar!

The Soldier’s Wife ist ein kurzes, einfaches Werk, das im Auftrag des Bildungsministeriums von Singapur geschrieben wurde. Es war zunächst als Pflichtstück für das Singapurer Jugendfestival 2012 gedacht. Da viele Schulblasorchester in Singapur unvollständig besetzt sind, bat man den Komponisten ausdrücklich, das Werk so zu gestalten, dass es auch mit einem begrenzten Ensemble gespielt werden könne: Dies erklärt einige Verdopplungen und optionale Instrumente. Eine warm klingende, melodische Passage eröffnet dieses kurze Werk: Die Frau des - hölzernen- Soldaten singt eine Art Wiegenlied. Nach diesem lyrischen Abschnitt folgt ein kraftvollerer Teil, der aber aufdemselben melodischen Material aufbaut. Der hier und da synkopierte Rhythmus verleiht diesem Teil eine besondere Energie und auch harmonisch gibt es einige überraschende Wendungen - wobei immer an die auferlegten Beschränkungen durch den Schwierigkeitsgrad gedacht werden muss. Ist das Werk zu Beginn noch leise und lieblich, ist zum Schluss doch schon wesentlich mehr weibliche Energie“ spürbar...!

The Soldier’s Wife (L’épouse du soldat) est une pièce courte et simple commandée par le Ministère singapourien de l'Education. Cette œuvre a été initialement écrite comme pièce imposée pour le Festival de la Jeunesse se déroulant Singapour en 2012. Comme de nombreuses formations scolaires présentent quelques lacunes au niveau de certains pupitres, Jan van der Roost a été sollicité afin de composer une œuvre qui pourrait également être jouée par une formation incomplète - ce qui explique le doublement de certaines parties et les voix optionnelles.Cette œuvre concise débute par une chaleureuse et expressive mélodie : la femme du soldat chante une sorte deberceuse. Ce passage lyrique est suivi d’une partie plus puissante qui est, cependant, basée sur le même matériel thématique. Le rythme, parfois syncopé, insuffle cette partie de l’œuvre une énergie toute particulière. La trame harmonique, elle aussi, subit quelques surprenantes contorsions sans jamais dépasser les limites imposées par le degré de difficulté de la pièce. Cette composition commence doucement et gentiment, et se termine par un motif empreint d’un dynamisme singulièrement féminin.

“Guarda, è la moglie del soldato di legno”! All’inizio, canta una dolce ninnananna, che precede una sezione più potente dai ritmi sincopati e con sorprendenti cambiamenti di armonie. The Soldier’s Wife inizia in modo calmo e dolce per poi trovare un’energia tipicamente femminile verso il finale. The Soldier’s Wife è un brano breve e semplice, perfetto anche per formazioni a organico ridotto grazie alle parti raddoppiate e opzionali.

SKU: BT.HU2961

Dutch.

Jan van Beekum begon als 11-jarige als klarinettist in verschillende plaatselijke harmonieorkesten mee te spelen. Zijn studies deed hij aan het Koninklijk Conservatorium in Den Haag in de vakken muziektheorie en piano.Zijn wereldwijd veel gebruikte methoden en speelboeken worden nu gedistribueerd door De Haske Hal Leonard.

SKU: HL.44012733

9x12 inches. English-German-French-Dut ch.

Designed to open a Christmas concert, A Christmas Herald starts with a fanfare that introduces a lyrical theme, which eventually turns out to be a descant to Hark, the Herald Angels Sing, which is subsequently introduced by trombones and euphoniums. The famous carol then gradually transforms back into the fanfare, which closes the work as it began.

A Christmas Herald, een openingswerk voor een kerstconcert, begint met een proclamerende fanfare. Deze fanfare introduceert een lyrisch thema, dat uiteindelijk uitmondt in een discant over Hark, the Herald Angels Sing,een melodie die achtereenvolgens wordt gepresenteerd door de trombones en euphoniums. De beroemde carol gaat vervolgens langzaam weer over in de fanfare, waarmee het werk eindigt zoals het begon.

A Christmas Herald beginnt mit einer Signalfanfare; diese stellt ein lyrisches Thema vor, das sich bald als Diskant zu Hark, the Herald Angels Sing herausstellt, welches anschliessend von Posaunen und Euphonien prasentiert wird. Dann verwandelt sich das berühmte Weihnachtslied schrittweise zurück in die Fanfare, die das Werk so beendet, wie es begann. Eine wunderbare Eroffnung für ein Weihnachtskonzert!

Cette composition est ideale pour debuter ou clore un concert de Noel. A Christmas Herald (Le Messager de Noel) debute avec une fanfare majestueuse qui cede sa place a l'exposition d'un theme lyrique qui forme un contrechant au noel Hark, the Herald Angels Sing (Ecoutez le chant des Anges) introduit par les trombones et l'euphonium. La melodie de ce celebre chant de noel revient progressivement vers la fanfare initiale qui clot l'œuvre sur un ton toujours aussi solennel.

SKU: HL.50585867

SKU: BT.DHP-1115084-020

9x12 inches. English-German-French-Dut ch.

It may be surprising to see a fanfare piece commissioned by a Japanese ensemble, since fanfare orchestras are typically found in Belgium, Holland and Luxembourg, and also France and Switzerland. Senzoku Gakuen is one of the largest and mostprestigious music universities in Japan, and home to a wide variety of ensembles and orchestras. Since 2006 they have had a fanfare orchestra, which was started by Sotaru Fukaishi, a euphonium teacher who felt further performance opportunity wasneeded for saxhorn instruments. Fukaishi had loved the sound of fanfare orchestras ever since visiting the World Music Contest in Kerkrade (Holland) several years earlier. Jan Van der Roost was involved with this new initiative from the beginning,and they were also joined by Manu Mellaerts for certain projects. The Dean of the music department, Professor Kazuo Tomioka, fully supports the ensemble and commissioned Ostinati. The première took place on June 11th at Maeda Hall inMizonokuchi (Kawasaki) where Senzoku Gakuen is based. The piece opens with an impressive timpani solo, followed by brass and saxophone. The rhythmical pulse remains constant and the music is fiery and assertive in character. A pentatonic melodygradually emerges and the music loses its vehemency and softens. The initial percussion ostinati subsequently recurs and the first section of the piece concludes in a similar mood to the opening. The second movement is sweet and melodic, opening witha long passage for the saxophone family in a minor key. The same theme then appears in the major and is developed upon; the music builds to a majestic orchestral forte, reminiscent of a pipe organ in its sonority. The theme returns in the originalminor key with a change in instrumentation leading the movement to a quiet and peaceful end on a soft E minor chord. The finale starts with percussion: a four-bar pattern is repeated several times over which the movement’s melodic themes areintroduced. These melodic elements are varied and used in different versions and the ostinato idea, which characterizes the entire piece, is highlighted. The theme travels through the orchestra, appearing on various instruments and in variousregisters. It captures the listener’s attention and displays the full range of sound and colour within the fanfare orchestra.

Het is misschien verrassend dat dit fanfarewerk is geschreven in opdracht van een Japans ensemble, aangezien fanfareorkesten vooral te vinden zijn in België, Nederland en Luxemburg, en ook wel in Frankrijk en Zwitserland. SenzokuGakuen is een van de grootste en meest prestigieuze muziekopleidingen van Japan, en de thuisbasis van een grote verscheidenheid van ensembles en orkesten. In 2006 is er een fanfareorkest opgericht, en wel door Sotaru Fukaishi, eeneuphoniumdocent die vond dat er meer mogelijkheden moesten komen voor optredens met saxhoorninstrumenten. Fukaishi had enkele jaren daarvoor genoten van de fanfareklank toen hij het Wereld Muziek Concours in Kerkrade bezocht. DeBelgische componist Jan Van der Roost was van het begin af aan betrokken bij dit nieuwe initiatief, en ook Manu Mellaerts werd voor een aantal projecten aangetrokken. Het hoofd van de muziekfaculteit, professor Kazuo Tomioka, staatgeheel achter het ensemble en gaf de opdracht tot het schrijven van Ostinati. De première vond plaats op 11 juni in de Maeda Hall in Mizonokuchi (Kawasaki), waar Senzoku Gakuen is gevestigd. Het werk begint met een indrukwekkendepaukensolo, gevolgd door koper en saxofoon. De ritmische puls blijft constant, en de aard van de muziek is vurig en krachtig. Geleidelijk komt er een pentatonische melodie naar voren en wordt de muziek minder heftig, ze wordtzachter van karakter. De aanvankelijke ostinati in het slagwerk verschijnen dan opnieuw, waarna het eerste deel van het werk eindigt in dezelfde sfeer als waarmee het begon. Het tweede deel is lieflijk en melodisch. Het opentmet een lange passage voor de saxofoons in een mineurtoonsoort. Dan klinkt hetzelfde thema in majeur en daar wordt op voortgeborduurd: de muziek ontwikkelt zich tot een majestueus orkestraal forte, dat qua sonoriteit doet denken

Es mag überraschen, dass dieses Fanfareorchesterwerk ausgerechnet von einem japanischen Ensemble in Auftrag gegeben wurde, da Fanfareorchester doch eher in Belgien, den Niederlanden oder Luxemburg oder auch in Frankreich oder Schweiz zu finden sind. Senzoku Gakuen ist eine der größten und renommiertesten Musikschulen Japans und Heimstätte einer Vielfalt an Ensembles und Orchestern. Im Jahr 2006 wurde ein Fanfareorchester gegründet. Den Anstoß gab Sotaru Fukaishi, ein Euphoniumlehrer, der den Instrumenten der Saxhorn-Familie mehr Spielmöglichkeiten bieten wollte. Fukaishi hatte sich einige Jahre zuvor bei der Weltmeisterschaft in Kerkrade (Holland) in den Klang vonFanfareorchestern verliebt. Jan Van der Roost war von Beginn an in die Entwicklung dieser Idee involviert und, einige Projekte betreffend, ebenso Manu Mellaerts. Der Dekan des Musik-Colleges, Professor Kazuo Tomioka, steht voll und ganz hinter dem Ensemble und gab Ostinati in Auftrag. Die Premiere fand am 11. Juni 2011 in der Maeda Hall in Mizonokuchi statt, dem Heimatort der Schule Senzoku Gakuen. Das Stück beginnt mit einem eindrucksvollen Paukensolo, bevor Blechbläser und Saxophon einsetzen. Der rhythmische Puls bleibt konstant unter einer feurigen, nachdrücklichen Musik. Eine pentatonische Melodie bildet sich nach und nach heraus, während die Musik an Heftigkeit verliert und sanfter wird. Die anfänglichen Ostinati im Schlagwerk kehren zurück und so endet der erste Satz des Werkes in einer der Eröffnung ähnlichen Stimmung. Der zweite Satz ist lieblich und melodiös. Er beginnt mit einem langen Abschnitt für die Saxophone in Moll. Dann erscheint das gleiche Thema in Dur und durchläuft eine Entwicklung; die Musik baut sich zu einem majestätischen orchestralen Forte auf, das in seiner Klangfülle an eine Orgel erinnert. Dann kehrt das Thema in seiner ursprünglichen Moll-Tonart und in veränderter Instrumentierung zurück, um den Satz ruhig und friedvoll in einem e-Moll-Akkord enden zu lassen.

Il pourrait paraître surprenant qu’un ensemble japonais puisse commander une pièce pour orchestre de fanfare, puisque l’on rencontre surtout ce type de formation en Belgique, aux Pays-Bas et au Luxembourg, ainsi qu’en France et en Suisse. Senzoku Gakuen, l’une des plus grandes et plus prestigieuses académies de musique du Japon, compte une grande variété d’ensembles et d’orchestres. En 2006 s’y est ajouté un orchestre de fanfare fondé par Sotaru Fukaishi, un professeur d’euphonium qui pensait qu’il était nécessaire d’offrir de plus larges possibilités aux cuivres de la région. Depuis qu’il avait assisté au World Music Contest de Kerkrade (Pays-Bas), plusieurs années auparavant,Fukaishi se prit de passion pour le son chaud et généreux de l’orchestre de fanfare, une formation atypique au Japon. Jan Van der Roost a favorablement adhéré cette nouvelle initiative, tandis que Manu Mellaerts collabora avec les deux hommes afin de concrétiser certains projets. Le professeur Kazuo Tomioka, doyen du collège de musique, soutint vigoureusement l’orchestre et commanda Ostinati. La création de l’oeuvre fut donnée le 11 juin 2011 au Maeda Hall de Mizonokuchi (Kawasaki), où se trouve Senzoku Gakuen. La pièce débute avec un impressionnant solo de timbales précédant l’entrée des cuivres et des saxophones. La pulsion rythmique est constante, la musique est énergique et de caractère affirmé. Une mélodie pentatonique émerge graduellement, alors que la trame musicale diminue d’intensité et s’adoucit. L’ostinato la percussion revient fréquemment et la première partie de l’oeuvre se termine dans un climat semblable celui du début. Le deuxième mouvement, doux et romancé, débute avec un long passage en mode mineur joué par les saxophones. Le même thème apparaît alors en mode majeur et se développe peu peu ; la musique s’intensifie pour arriver un majestueux et orchestral forte dont les sonorités rappellent celles d’un orgue d’église. Puis le thème revient sa tonalité mineure d’origine avec un changement d’instrumentation qui mène.

SKU: BT.DHP-1115084-120

9x12 inches. English-German-French-Dut ch.

It may be surprising to see a fanfare piece commissioned by a Japanese ensemble, since fanfare orchestras are typically found in Belgium, Holland and Luxembourg, and also France and Switzerland. Senzoku Gakuen is one of the largest and mostprestigious music universities in Japan, and home to a wide variety of ensembles and orchestras. Since 2006 they have had a fanfare orchestra, which was started by Sotaru Fukaishi, a euphonium teacher who felt further performance opportunity wasneeded for saxhorn instruments. Fukaishi had loved the sound of fanfare orchestras ever since visiting the World Music Contest in Kerkrade (Holland) several years earlier. Jan Van der Roost was involved with this new initiative from the beginning,and they were also joined by Manu Mellaerts for certain projects. The Dean of the music department, Professor Kazuo Tomioka, fully supports the ensemble and commissioned Ostinati. The première took place on June 11th at Maeda Hall inMizonokuchi (Kawasaki) where Senzoku Gakuen is based. The piece opens with an impressive timpani solo, followed by brass and saxophone. The rhythmical pulse remains constant and the music is fiery and assertive in character. A pentatonic melodygradually emerges and the music loses its vehemency and softens. The initial percussion ostinati subsequently recurs and the first section of the piece concludes in a similar mood to the opening. The second movement is sweet and melodic, opening witha long passage for the saxophone family in a minor key. The same theme then appears in the major and is developed upon; the music builds to a majestic orchestral forte, reminiscent of a pipe organ in its sonority. The theme returns in the originalminor key with a change in instrumentation leading the movement to a quiet and peaceful end on a soft E minor chord. The finale starts with percussion: a four-bar pattern is repeated several times over which the movement’s melodic themes areintroduced. These melodic elements are varied and used in different versions and the ostinato idea, which characterizes the entire piece, is highlighted. The theme travels through the orchestra, appearing on various instruments and in variousregisters. It captures the listener’s attention and displays the full range of sound and colour within the fanfare orchestra.

Het is misschien verrassend dat dit fanfarewerk is geschreven in opdracht van een Japans ensemble, aangezien fanfareorkesten vooral te vinden zijn in België, Nederland en Luxemburg, en ook wel in Frankrijk en Zwitserland. SenzokuGakuen is een van de grootste en meest prestigieuze muziekopleidingen van Japan, en de thuisbasis van een grote verscheidenheid van ensembles en orkesten. In 2006 is er een fanfareorkest opgericht, en wel door Sotaru Fukaishi, eeneuphoniumdocent die vond dat er meer mogelijkheden moesten komen voor optredens met saxhoorninstrumenten. Fukaishi had enkele jaren daarvoor genoten van de fanfareklank toen hij het Wereld Muziek Concours in Kerkrade bezocht. DeBelgische componist Jan Van der Roost was van het begin af aan betrokken bij dit nieuwe initiatief, en ook Manu Mellaerts werd voor een aantal projecten aangetrokken. Het hoofd van de muziekfaculteit, professor Kazuo Tomioka, staatgeheel achter het ensemble en gaf de opdracht tot het schrijven van Ostinati. De première vond plaats op 11 juni in de Maeda Hall in Mizonokuchi (Kawasaki), waar Senzoku Gakuen is gevestigd. Het werk begint met een indrukwekkendepaukensolo, gevolgd door koper en saxofoon. De ritmische puls blijft constant, en de aard van de muziek is vurig en krachtig. Geleidelijk komt er een pentatonische melodie naar voren en wordt de muziek minder heftig, ze wordtzachter van karakter. De aanvankelijke ostinati in het slagwerk verschijnen dan opnieuw, waarna het eerste deel van het werk eindigt in dezelfde sfeer als waarmee het begon. Het tweede deel is lieflijk en melodisch. Het opentmet een lange passage voor de saxofoons in een mineurtoonsoort. Dan klinkt hetzelfde thema in majeur en daar wordt op voortgeborduurd: de muziek ontwikkelt zich tot een majestueus orkestraal forte, dat qua sonoriteit doet denken

Es mag überraschen, dass dieses Fanfareorchesterwerk ausgerechnet von einem japanischen Ensemble in Auftrag gegeben wurde, da Fanfareorchester doch eher in Belgien, den Niederlanden oder Luxemburg oder auch in Frankreich oder Schweiz zu finden sind. Senzoku Gakuen ist eine der größten und renommiertesten Musikschulen Japans und Heimstätte einer Vielfalt an Ensembles und Orchestern. Im Jahr 2006 wurde ein Fanfareorchester gegründet. Den Anstoß gab Sotaru Fukaishi, ein Euphoniumlehrer, der den Instrumenten der Saxhorn-Familie mehr Spielmöglichkeiten bieten wollte. Fukaishi hatte sich einige Jahre zuvor bei der Weltmeisterschaft in Kerkrade (Holland) in den Klang vonFanfareorchestern verliebt. Jan Van der Roost war von Beginn an in die Entwicklung dieser Idee involviert und, einige Projekte betreffend, ebenso Manu Mellaerts. Der Dekan des Musik-Colleges, Professor Kazuo Tomioka, steht voll und ganz hinter dem Ensemble und gab Ostinati in Auftrag. Die Premiere fand am 11. Juni 2011 in der Maeda Hall in Mizonokuchi statt, dem Heimatort der Schule Senzoku Gakuen. Das Stück beginnt mit einem eindrucksvollen Paukensolo, bevor Blechbläser und Saxophon einsetzen. Der rhythmische Puls bleibt konstant unter einer feurigen, nachdrücklichen Musik. Eine pentatonische Melodie bildet sich nach und nach heraus, während die Musik an Heftigkeit verliert und sanfter wird. Die anfänglichen Ostinati im Schlagwerk kehren zurück und so endet der erste Satz des Werkes in einer der Eröffnung ähnlichen Stimmung. Der zweite Satz ist lieblich und melodiös. Er beginnt mit einem langen Abschnitt für die Saxophone in Moll. Dann erscheint das gleiche Thema in Dur und durchläuft eine Entwicklung; die Musik baut sich zu einem majestätischen orchestralen Forte auf, das in seiner Klangfülle an eine Orgel erinnert. Dann kehrt das Thema in seiner ursprünglichen Moll-Tonart und in veränderter Instrumentierung zurück, um den Satz ruhig und friedvoll in einem e-Moll-Akkord enden zu lassen.

Il pourrait paraître surprenant qu’un ensemble japonais puisse commander une pièce pour orchestre de fanfare, puisque l’on rencontre surtout ce type de formation en Belgique, aux Pays-Bas et au Luxembourg, ainsi qu’en France et en Suisse. Senzoku Gakuen, l’une des plus grandes et plus prestigieuses académies de musique du Japon, compte une grande variété d’ensembles et d’orchestres. En 2006 s’y est ajouté un orchestre de fanfare fondé par Sotaru Fukaishi, un professeur d’euphonium qui pensait qu’il était nécessaire d’offrir de plus larges possibilités aux cuivres de la région. Depuis qu’il avait assisté au World Music Contest de Kerkrade (Pays-Bas), plusieurs années auparavant,Fukaishi se prit de passion pour le son chaud et généreux de l’orchestre de fanfare, une formation atypique au Japon. Jan Van der Roost a favorablement adhéré cette nouvelle initiative, tandis que Manu Mellaerts collabora avec les deux hommes afin de concrétiser certains projets. Le professeur Kazuo Tomioka, doyen du collège de musique, soutint vigoureusement l’orchestre et commanda Ostinati. La création de l’oeuvre fut donnée le 11 juin 2011 au Maeda Hall de Mizonokuchi (Kawasaki), où se trouve Senzoku Gakuen. La pièce débute avec un impressionnant solo de timbales précédant l’entrée des cuivres et des saxophones. La pulsion rythmique est constante, la musique est énergique et de caractère affirmé. Une mélodie pentatonique émerge graduellement, alors que la trame musicale diminue d’intensité et s’adoucit. L’ostinato la percussion revient fréquemment et la première partie de l’oeuvre se termine dans un climat semblable celui du début. Le deuxième mouvement, doux et romancé, débute avec un long passage en mode mineur joué par les saxophones. Le même thème apparaît alors en mode majeur et se développe peu peu ; la musique s’intensifie pour arriver un majestueux et orchestral forte dont les sonorités rappellent celles d’un orgue d’église. Puis le thème revient sa tonalité mineure d’origine avec un changement d’instrumentation qui mène.

SKU: HL.44007313

UPC: 884088245092. 9x12 inches. English-German-French-Dut ch.

Paul and Barry Ryan were identical twin sons of 1950's pop singer Marion Ryan and were born on 24th October 1948. They were groomed for stardom and had started singing as a duo before their fifteenth birthday. They were signed by Decca in 1965 and brilliantly marketed as clean-cut fashion icons. Their first single 'Don't Bring Me Your Heartaches' reached the UK top twenty but their success as twin performers lasted only three years. In 1968 Barry embarked on a solo career while Paul concentrated on writing and producing. Eloise with its melodramatic vocal style and heavily orchestrated backing was an early success of this new collaboration and went on to be covered by a variety ofartists, including punk legends The Damned.

De eeneiige tweelingbroers Paul en Barry Ryan vormden al een zangduo voor hun vijftiende verjaardag. In 1965 tekenden ze een contract bij Decca en werden ze op een briljante manier voor het voetlicht gebracht als keurige mode-idolen,maar hun succes als tweelingartiesten duurde slechts drie jaar. In 1968 begon Barry aan een solocarriere terwijl Paul zich concentreerde op het schrijver- en producerschap. Eloise, een stevig georkestreerd, melodramatischgezongen nummer, was een vroege en succesvolle vrucht van deze samenwerking. De song werd in de loop der tijd vertolkt door diverse artiesten.

Paul und Barry Ryan waren die Zwillingssohne der 50er-Jahre-Popsangerin Marion Ryan. Den beiden Brudern war eine Zukunft als Popstars in die Wiege gelegt. Bereits vor ihrem 15. Geburtstag traten sie als Duo auf. Spater verlegte sich Paul jedoch aufs Songschreiben und Barry trat solo auf. Der Hit Eloise mit seinem melodramatischen Gesangsstil und dem stark orchestrierten Hintergrund ist ein Resultat dieser erfolgreichen Zusammenarbeit und wurde in der Folge von zahlreichen Kunstlern neu interpretiert. Philip Sparke machte den Pop-Evergreen nun auch fur Blasorchester spielbar.

Paul et Barry Ryan etaient jumeaux, nes le 24 octobre 1948, fils de la chanteuse pop des annees 1950 Marion Ryan. Formes pour la celebrite, ils ont commence a chanter en duo avant l'age de quinze ans. En 1965 ils ont signe un contrat d'enregistrement avec Decca qui a commercialise leur image soignee d'icones de la mode. Leur premier single Don't Bring Me Your Heartaches est parvenu au top 20 du hit-parade britannique, mais leur succes a deux n'a dure que trois ans. En 1968, Barry a entrepris une carriere solo tandis que Paul s'est concentre sur la composition et la production. Eloise, avec son style vocal melodramatique et son accompagnement tres orchestral, etaitun succes precoce pour cette nouvelle collaboration. De nombreux artistes l'ont depuis reprise, telles que les legendes du punk The Damned.

Figli gemelli di Marion Ryan, celebre cantante pop degli anni '50, Paul e Barry Ryan si esibivano insieme gia prima di aver compiuto quindici anni.Nel 1965 firmano un contratto con la casa discografica Decca e commercializzano con successo la loro immagine di icone della moda. Il primo single entra nelle top 20 britanniche. Nel 1968, Barry si lancia nella carriera di solista, mentre Paul si concentra sulla composizione e la produzione. Eloise, una canzone dallo stile vocale melodrammatico che si sviluppa su un importante accompagnamento orchestrale, e uno dei primi successi della collaborazione tra i due fratelli.

SKU: BT.AMP-149-140

9x12 inches. English-German-French-Dut ch.

Paul and Barry Ryan were identical twin sons of 1950’s pop singer Marion Ryan and were born on 24th October 1948. They were groomed for stardom and had started singing as a duo before their fifteenth birthday. They were signed by Decca in 1965 and brilliantly marketed as clean-cut fashion icons. Their first single ‘Don’t Bring Me Your Heartaches’ reached the UK top twenty but their success as twin performers lasted only three years. In 1968 Barry embarked on a solo career while Paul concentrated on writing and producing. Eloise with its melodramatic vocal style and heavily orchestrated backing was an early success of this new collaboration and went on to be covered by a variety ofartists, including punk legends The Damned.

De eeneiige tweelingbroers Paul en Barry Ryan vormden al een zangduo voor hun vijftiende verjaardag. In 1965 tekenden ze een contract bij Decca en werden ze op een briljante manier voor het voetlicht gebracht als keurige mode-idolen,maar hun succes als tweelingartiesten duurde slechts drie jaar. In 1968 begon Barry aan een solocarrière terwijl Paul zich concentreerde op het schrijver- en producerschap. Eloise, een stevig georkestreerd, melodramatischgezongen nummer, was een vroege en succesvolle vrucht van deze samenwerking. De song werd in de loop der tijd vertolkt door diverse artiesten.

Paul und Barry Ryan waren die Zwillingssöhne der 50er-Jahre-Popsängerin Marion Ryan. Den beiden Brüdern war eine Zukunft als Popstars in die Wiege gelegt. Bereits vor ihrem 15. Geburtstag traten sie als Duo auf. Später verlegte sich Paul jedoch aufs Songschreiben und Barry trat solo auf. Der Hit Eloise mit seinem melodramatischen Gesangsstil und dem stark orchestrierten Hintergrund ist ein Resultat dieser erfolgreichen Zusammenarbeit und wurde in der Folge von zahlreichen Künstlern neu interpretiert. Philip Sparke machte den Pop-Evergreen nun auch für Blasorchester spielbar.

Paul et Barry Ryan étaient jumeaux, nés le 24 octobre 1948, fils de la chanteuse pop des années 1950 Marion Ryan. Formés pour la célébrité, ils ont commencé chanter en duo avant l’ ge de quinze ans. En 1965 ils ont signé un contrat d’enregistrement avec Decca qui a commercialisé leur image soignée d’icônes de la mode. Leur premier single Don’t Bring Me Your Heartaches est parvenu au top 20 du hit-parade britannique, mais leur succès deux n’a duré que trois ans. En 1968, Barry a entrepris une carrière solo tandis que Paul s’est concentré sur la composition et la production. Eloise, avec son style vocal mélodramatique et son accompagnement très orchestral, étaitun succès précoce pour cette nouvelle collaboration. De nombreux artistes l’ont depuis reprise, telles que les légendes du punk The Damned.

Figli gemelli di Marion Ryan, celebre cantante pop degli anni ’50, Paul e Barry Ryan si esibivano insieme gi prima di aver compiuto quindici anni.Nel 1965 firmano un contratto con la casa discografica Decca e commercializzano con successo la loro immagine di icone della moda. Il primo single entra nelle top 20 britanniche. Nel 1968, Barry si lancia nella carriera di solista, mentre Paul si concentra sulla composizione e la produzione. Eloise, una canzone dallo stile vocale melodrammatico che si sviluppa su un importante accompagnamento orchestrale, è uno dei primi successi della collaborazione tra i due fratelli.

SKU: BT.HU3091

ISBN 9789043148153.

Jan van Beekum begon als 11-jarige als klarinettist in verschillende plaatselijke harmonieorkesten mee te spelen. Zijn studies deed hij aan het Koninklijk Conservatorium in Den Haag in de vakken muziektheorie en piano.Zijn wereldwijd veel gebruikte methoden en speelboeken worden nu gedistribueerd door De Haske Hal Leonard.

SKU: BT.HU3615

ISBN 9789043145992. English.

Jan van Beekum begon als 11-jarige als klarinettist in verschillende plaatselijke harmonieorkesten mee te spelen. Zijn studies deed hij aan het Koninklijk Conservatorium in Den Haag in de vakken muziektheorie en piano.Zijn wereldwijd veel gebruikte methoden en speelboeken worden nu gedistribueerd door De Haske Hal Leonard.

SKU: BT.HU2652

Dutch.

Jan van Beekum begon als 11-jarige als klarinettist in verschillende plaatselijke harmonieorkesten mee te spelen. Zijn studies deed hij aan het Koninklijk Conservatorium in Den Haag in de vakken muziektheorie en piano.Zijn wereldwijd veel gebruikte methoden en speelboeken worden nu gedistribueerd door De Haske Hal Leonard.

SKU: HL.50496720

French.

La Guitare Volume 2 Pratique et technique : cet ouvrage regroupe les premieres bases techniques preparant au 2e cycle. En effet, si la decouverte de l'instrument, de la codification et de la sensibilite musicale sont l'enjeu d'une premiere methode, l'acces au repertoire vaste et seduisant de la guitare sera celui de ce deuxieme volume.

SKU: BT.DHP-1043586-130

De titel van Intrada & Wilhelmus spreekt voor zich: een feestelijke introductie gaat vooraf aan het Wilhelmus. De in de introductie gebruikte motieven zijn direct afgeleid van het lied en komen afwisselend naar voren,als het ware gescandeerd door het hele orkest. De introductie besluit met de slotzin van het lied, zodat duidelijk is dat het Wilhelmus begint - voor het geval het de bedoeling is dat de aanwezigen meezingen.De bewerkingbevat twee coupletten van het volkslied. Het eerste is een vierstemmige instrumentatie. Het tweede couplet is groots van opzet: de melodie wordt omlijst met signalen, waardoor een imposant geheel ontstaat. Dit laatste couplet gaatnaadloos over in het naspel, dat weer dezelfde motieven bevat als het begin - en waarmee het werk net zo krachtig sluit als het begon.

SKU: BT.AMP-247-030

9x12 inches. English-German-French-Dut ch.

Designed to open a Christmas concert, A Christmas Herald starts with a fanfare that introduces a lyrical theme, which eventually turns out to be a descant to Hark, the Herald Angels Sing, which is subsequently introduced by trombones and euphoniums. The famous carol then gradually transforms back into the fanfare, which closes the work as it began.

A Christmas Herald, een openingswerk voor een kerstconcert, begint met een proclamerende fanfare. Deze fanfare introduceert een lyrisch thema, dat uiteindelijk uitmondt in een discant over Hark, the Herald Angels Sing,een melodie die achtereenvolgens wordt gepresenteerd door de trombones en euphoniums. De beroemde carol gaat vervolgens langzaam weer over in de fanfare, waarmee het werk eindigt zoals het begon.

A Christmas Herald beginnt mit einer Signalfanfare; diese stellt ein lyrisches Thema vor, das sich bald als Diskant zu Hark, the Herald Angels Sing herausstellt, welches anschließend von Posaunen und Euphonien präsentiert wird. Dann verwandelt sich das berühmte Weihnachtslied schrittweise zurück in die Fanfare, die das Werk so beendet, wie es begann. Eine wunderbare Eröffnung für ein Weihnachtskonzert!

Cette composition est idéale pour débuter ou clore un concert de Noël. A Christmas Herald (“Le Messager de Noël”) débute avec une fanfare majestueuse qui cède sa place l’exposition d’un thème lyrique qui forme un contrechant au noël Hark, the Herald Angels Sing (Écoutez le chant des Anges) introduit par les trombones et l’euphonium. La mélodie de ce célèbre chant de noël revient progressivement vers la fanfare initiale qui clôt l’œuvre sur un ton toujours aussi solennel.

SKU: BT.DHP-1043728-010

Everything started when two Frenchmen, Jacques Morali and Henri Belolo, after having sold over ten records with their band, the Ritchie Family, decided to try out something new. The basic idea was to form a new group inspired by the American male myths of the seventies: cowboys, Indians, men in leather clothes, soldiers and policemen. This is how the Village People were born.Their secret was their energy, cheerfulness and tongue in cheek humour combined with strong disco beat and an arresting visual presence. Even now a Village People song is guaranteed to fill the dance floor in any club or disco. The Best of Village People is a medley including the following pieces: In theNavy,Y.M.C.A. and Macho Man.

Het begon allemaal toen twee Fransen, Jacques Morali en Henry Belolo, besloten iets nieuws te proberen, nadat zij meer dan tien miljoen platen hadden verkocht met hun groep The Ritchie Family. Het idee was een nieuwe groep te vormendie was ge nspireerd op de Amerikaanse machomythen van de jaren zeventig: cowboys, indianen, mannen in leer, soldaten en politieagenten. Zo kwamen de Village People in het leven. Hun geheim lag in het feit dat ze een pakkende discobeatcombineerden met een energiek, kleurrijk en humoristisch optreden. The Best of Village People is een medley die de volgende nummers bevat: In the Navy,Y.M.C.A. en Macho Man.

Village People, die amerikanische Gruppe aus den 70-er Jahren haben längst Kultstatus erlangt. Ihr Erfolgsrezept bestand aus farbenfrohen Auftritten in Kostümen, die Cowboys, Indianer, Männer in Leder und Polizisten - die männlichen Mythen Amerikas - widerspiegelten und vor allem aber mitreißenden, fröhlichen Partyhits, die bis heute aus keiner Disco und von keinem Fest wegzudenken sind. Lorenzo Bocci schuf ein Medley für Blasorchester aus den drei größten Hits von Village People, das seine Wirkung garantiert nicht verfehlen wird.

Formé en 1977 par deux auteurs et producteurs français (Jacques Morali et Henri Belolo), le groupe Village People se distingue par l’originalité presque politique de son concept artistique qui se voulait dénonciateur et parodique de la non-reconnaissance des minorités. Avec des chansons comme In the Navy,Y.M.C.A. et Macho Man, le groupe connaît un succès mondial et devient emblématique de la musique disco. En rassemblant ces trois tubes dans son medley pour Orchestre d’Harmonie, Lorenzo Bocci a parfaitement intégré le côté pétillant et excentrique qui fait l’originalité de ce groupe peu conventionnel.

SKU: BT.AMP-247-010

9x12 inches. English-German-French-Dut ch.

Designed to open a Christmas concert, A Christmas Herald starts with a fanfare that introduces a lyrical theme, which eventually turns out to be a descant to Hark, the Herald Angels Sing, which is subsequently introduced by trombones and euphoniums. The famous carol then gradually transforms back into the fanfare, which closes the work as it began.

A Christmas Herald, een openingswerk voor een kerstconcert, begint met een proclamerende fanfare. Deze fanfare introduceert een lyrisch thema, dat uiteindelijk uitmondt in een discant over Hark, the Herald Angels Sing,een melodie die achtereenvolgens wordt gepresenteerd door de trombones en euphoniums. De beroemde carol gaat vervolgens langzaam weer over in de fanfare, waarmee het werk eindigt zoals het begon.

A Christmas Herald beginnt mit einer Signalfanfare; diese stellt ein lyrisches Thema vor, das sich bald als Diskant zu Hark, the Herald Angels Sing herausstellt, welches anschließend von Posaunen und Euphonien präsentiert wird. Dann verwandelt sich das berühmte Weihnachtslied schrittweise zurück in die Fanfare, die das Werk so beendet, wie es begann. Eine wunderbare Eröffnung für ein Weihnachtskonzert!

Cette composition est idéale pour débuter ou clore un concert de Noël. A Christmas Herald (“Le Messager de Noël”) débute avec une fanfare majestueuse qui cède sa place l’exposition d’un thème lyrique qui forme un contrechant au noël Hark, the Herald Angels Sing (Écoutez le chant des Anges) introduit par les trombones et l’euphonium. La mélodie de ce célèbre chant de noël revient progressivement vers la fanfare initiale qui clôt l’œuvre sur un ton toujours aussi solennel.

SKU: HL.50583873

SKU: HL.44007229

UPC: 884088244057.

De titel van Intrada & Wilhelmus spreekt voor zich: een feestelijke introductie gaat vooraf aan het Wilhelmus. De in de introductie gebruikte motieven zijn direct afgeleid van het lied en komen afwisselend naar voren,als het ware gescandeerd door het hele orkest. De introductie besluit met de slotzin van het lied, zodat duidelijk is dat het Wilhelmus begint - voor het geval het de bedoeling is dat de aanwezigen meezingen.De bewerkingbevat twee coupletten van het volkslied. Het eerste is een vierstemmige instrumentatie. Het tweede couplet is groots van opzet: de melodie wordt omlijst met signalen, waardoor een imposant geheel ontstaat. Dit laatste couplet gaatnaadloos over in het naspel, dat weer dezelfde motieven bevat als het begin - en waarmee het werk net zo krachtig sluit als het begon.

SKU: HL.50583825

French.

La Guitare Volume 1 Initiation et decouverte : une premiere methode reste un moment decisif pour le guitariste. Celui de l'eveil de sa sensibilite musicale. La Guitare Volume 2 Pratique et technique : cet ouvrage regroupe les premieres bases techniques preparant au 2e cycle.

SKU: BT.DHP-1043586-120

De titel van Intrada & Wilhelmus spreekt voor zich: een feestelijke introductie gaat vooraf aan het Wilhelmus. De in de introductie gebruikte motieven zijn direct afgeleid van het lied en komen afwisselend naar voren,als het ware gescandeerd door het hele orkest. De introductie besluit met de slotzin van het lied, zodat duidelijk is dat het Wilhelmus begint - voor het geval het de bedoeling is dat de aanwezigen meezingen.De bewerkingbevat twee coupletten van het volkslied. Het eerste is een vierstemmige instrumentatie. Het tweede couplet is groots van opzet: de melodie wordt omlijst met signalen, waardoor een imposant geheel ontstaat. Dit laatste couplet gaatnaadloos over in het naspel, dat weer dezelfde motieven bevat als het begin - en waarmee het werk net zo krachtig sluit als het begon.

SKU: BT.DHP-1043586-020

John Blanken composed Intrada & Wilhelmus in 2002.The title speaks for itself. It's an introduction to the national anthem of The Netherlands; Wilhelmus. In this piece the national anthem is heared two times followed by a short postlude.

De titel van Intrada & Wilhelmus spreekt voor zich: een feestelijke introductie gaat vooraf aan het Wilhelmus. De in de introductie gebruikte motieven zijn direct afgeleid van het lied en komen afwisselend naar voren,als het ware gescandeerd door het hele orkest. De introductie besluit met de slotzin van het lied, zodat duidelijk is dat het Wilhelmus begint - voor het geval het de bedoeling is dat de aanwezigen meezingen.De bewerkingbevat twee coupletten van het volkslied. Het eerste is een vierstemmige instrumentatie. Het tweede couplet is groots van opzet: de melodie wordt omlijst met signalen, waardoor een imposant geheel ontstaat. Dit laatste couplet gaatnaadloos over in het naspel, dat weer dezelfde motieven bevat als het begin - en waarmee het werk net zo krachtig sluit als het begon.