| Classical Fake Book - 2nd Edition
Fake Book [Fake Book] - Facile Hal Leonard
(Over 850 Classical Themes and Melodies in the Original Keys) For C instrument. ...(+)
(Over 850 Classical
Themes and Melodies in
the Original Keys) For C
instrument. Format:
fakebook (spiral bound).
With vocal melody
(excerpts) and chord
names. Lassical. Series:
Hal Leonard Fake Books.
646 pages. 9x12 inches.
Published by Hal Leonard.
(8)$49.99 - Voir plus => AcheterDélais: 24 hours - In Stock | | |
| Concerto - Piano And Orchestra - Solo Part Schott
Piano and orchestra - difficult SKU: HL.49046544 For piano and orchest...(+)
Piano and orchestra -
difficult SKU:
HL.49046544 For
piano and orchestra.
Composed by Gyorgy
Ligeti. This edition:
Saddle stitching. Sheet
music. Edition Schott.
Softcover. Composed
1985-1988. Duration 24'.
Schott Music #ED23178.
Published by Schott Music
(HL.49046544). ISBN
9781705122655. UPC:
842819108726.
9.0x12.0x0.224
inches. I composed
the Piano Concerto in two
stages: the first three
movements during the
years 1985-86, the next
two in 1987, the final
autograph of the last
movement was ready by
January, 1988. The
concerto is dedicated to
the American conductor
Mario di Bonaventura. The
markings of the movements
are the following: 1.
Vivace molto ritmico e
preciso 2. Lento e
deserto 3. Vivace
cantabile 4. Allegro
risoluto 5. Presto
luminoso.The first
performance of the
three-movement Concerto
was on October 23rd, 1986
in Graz. Mario di
Bonaventura conducted
while his brother,
Anthony di Bonaventura,
was the soloist. Two days
later the performance was
repeated in the Vienna
Konzerthaus. After
hearing the work twice, I
came to the conclusion
that the third movement
is not an adequate
finale; my feeling of
form demanded
continuation, a
supplement. That led to
the composing of the next
two movements. The
premiere of the whole
cycle took place on
February 29th, 1988, in
the Vienna Konzerthaus
with the same conductor
and the same pianist. The
orchestra consisted of
the following: flute,
oboe, clarinet, bassoon,
horn, trumpet, tenor
trombone, percussion and
strings. The flautist
also plays the piccoIo,
the clarinetist, the alto
ocarina. The percussion
is made up of diverse
instruments, which one
musician-virtuoso can
play. It is more
practical, however, if
two or three musicians
share the instruments.
Besides traditional
instruments the
percussion part calls
also for two simple wind
instruments: the swanee
whistle and the
harmonica. The string
instrument parts (two
violins, viola, cello and
doubles bass) can be
performed soloistic since
they do not contain
divisi. For balance,
however, the ensemble
playing is recommended,
for example 6-8 first
violins, 6-8 second, 4-6
violas, 4-6 cellos, 3-4
double basses. In the
Piano Concerto I realized
new concepts of harmony
and rhythm. The first
movement is entirely
written in bimetry:
simultaneously 12/8 and
4/4 (8/8). This relates
to the known triplet on a
doule relation and in
itself is nothing new.
Because, however, I
articulate 12 triola and
8 duola pulses, an
entangled, up till now
unheard kind of polymetry
is created. The rhythm is
additionally complicated
because of asymmetric
groupings inside two
speed layers, which means
accents are
asymmetrically
distributed. These
groups, as in the talea
technique, have a fixed,
continuously repeating
rhythmic structures of
varying lengths in speed
layers of 12/8 and 4/4.
This means that the
repeating pattern in the
12/8 level and the
pattern in the 4/4 level
do not coincide and
continuously give a
kaleidoscope of renewing
combinations. In our
perception we quickly
resign from following
particular rhythmical
successions and that what
is going on in time
appears for us as
something static,
resting. This music, if
it is played properly, in
the right tempo and with
the right accents inside
particular layers, after
a certain time 'rises, as
it were, as a plane after
taking off: the rhythmic
action, too complex to be
able to follow in detail,
begins flying. This
diffusion of individual
structures into a
different global
structure is one of my
basic compositional
concepts: from the end of
the fifties, from the
orchestral works
Apparitions and
Atmospheres I
continuously have been
looking for new ways of
resolving this basic
question. The harmony of
the first movement is
based on mixtures, hence
on the parallel leading
of voices. This technique
is used here in a rather
simple form; later in the
fourth movement it will
be considerably
developed. The second
movement (the only slow
one amongst five
movements) also has a
talea type of structure,
it is however much
simpler rhythmically,
because it contains only
one speed layer. The
melody is consisted in
the development of a
rigorous interval mode in
which two minor seconds
and one major second
alternate therefore nine
notes inside an octave.
This mode is transposed
into different degrees
and it also determines
the harmony of the
movement; however, in
closing episode in the
piano part there is a
combination of diatonics
(white keys) and
pentatonics (black keys)
led in brilliant,
sparkling quasimixtures,
while the orchestra
continues to play in the
nine tone mode. In this
movement I used isolated
sounds and extreme
registers (piccolo in a
very low register,
bassoon in a very high
register, canons played
by the swanee whistle,
the alto ocarina and
brass with a harmon-mute'
damper, cutting sound
combinations of the
piccolo, clarinet and
oboe in an extremely high
register, also
alternating of a
whistle-siren and
xylophone). The third
movement also has one
speed layer and because
of this it appears as
simpler than the first,
but actually the rhythm
is very complicated in a
different way here. Above
the uninterrupted, fast
and regular basic pulse,
thanks to the asymmetric
distribution of accents,
different types of
hemiolas and inherent
melodical patterns appear
(the term was coined by
Gerhard Kubik in relation
to central African
music). If this movement
is played with the
adequate speed and with
very clear accentuation,
illusory
rhythmic-melodical
figures appear. These
figures are not played
directly; they do not
appear in the score, but
exist only in our
perception as a result of
co-operation of different
voices. Already earlier I
had experimented with
illusory rhythmics,
namely in Poeme
symphonique for 100
metronomes (1962), in
Continuum for harpsichord
(1968), in Monument for
two pianos (1976), and
especially in the first
and sixth piano etude
Desordre and Automne a
Varsovie (1985). The
third movement of the
Piano Concerto is up to
now the clearest example
of illusory rhythmics and
illusory melody. In
intervallic and chordal
structure this movement
is based on alternation,
and also inter-relation
of various modal and
quasi-equidistant harmony
spaces. The tempered
twelve-part division of
the octave allows for
diatonical and other
modal interval
successions, which are
not equidistant, but are
based on the alternation
of major and minor
seconds in different
groups. The tempered
system also allows for
the use of the
anhemitonic pentatonic
scale (the black keys of
the piano). From
equidistant scales,
therefore interval
formations which are
based on the division of
an octave in equal
distances, the
twelve-tone tempered
system allows only
chromatics (only minor
seconds) and the six-tone
scale (the whole-tone:
only major seconds).
Moreover, the division of
the octave into four
parts only minor thirds)
and three parts (three
major thirds) is
possible. In several
music cultures different
equidistant divisions of
an octave are accepted,
for example, in the
Javanese slendro into
five parts, in Melanesia
into seven parts, popular
also in southeastern
Asia, and apart from
this, in southern Africa.
This does not mean an
exact equidistance: there
is a certain tolerance
for the inaccurateness of
the interval tuning.
These exotic for us,
Europeans, harmony and
melody have attracted me
for several years.
However I did not want to
re-tune the piano
(microtone deviations
appear in the concerto
only in a few places in
the horn and trombone
parts led in natural
tones). After the period
of experimenting, I got
to pseudo- or
quasiequidistant
intervals, which is
neither whole-tone nor
chromatic: in the
twelve-tone system, two
whole-tone scales are
possible, shifted a minor
second apart from each
other. Therefore, I
connect these two scales
(or sound resources), and
for example, places occur
where the melodies and
figurations in the piano
part are created from
both whole tone scales;
in one band one six-tone
sound resource is
utilized, and in the
other hand, the
complementary. In this
way whole-tonality and
chromaticism mutually
reduce themselves: a type
of deformed
equidistancism is formed,
strangely brilliant and
at the same time
slanting; illusory
harmony, indeed being
created inside the
tempered twelve-tone
system, but in sound
quality not belonging to
it anymore. The
appearance of such
slantedequidistant
harmony fields
alternating with modal
fields and based on
chords built on fifths
(mainly in the piano
part), complemented with
mixtures built on fifths
in the orchestra, gives
this movement an
individual, soft-metallic
colour (a metallic sound
resulting from
harmonics). The fourth
movement was meant to be
the central movement of
the Concerto. Its
melodc-rhythmic elements
(embryos or fragments of
motives) in themselves
are simple. The movement
also begins simply, with
a succession of
overlapping of these
elements in the mixture
type structures. Also
here a kaleidoscope is
created, due to a limited
number of these elements
- of these pebbles in the
kaleidoscope - which
continuously return in
augmentations and
diminutions. Step by
step, however, so that in
the beginning we cannot
hear it, a compiled
rhythmic organization of
the talea type gradually
comes into daylight,
based on the simultaneity
of two mutually shifted
to each other speed
layers (also triplet and
duoles, however, with
different asymmetric
structures than in the
first movement). While
longer rests are
gradually filled in with
motive fragments, we
slowly come to the
conclusion that we have
found ourselves inside a
rhythmic-melodical whirl:
without change in tempo,
only through increasing
the density of the
musical events, a
rotation is created in
the stream of successive
and compiled, augmented
and diminished motive
fragments, and increasing
the density suggests
acceleration. Thanks to
the periodical structure
of the composition,
always new but however of
the same (all the motivic
cells are similar to
earlier ones but none of
them are exactly
repeated; the general
structure is therefore
self-similar), an
impression is created of
a gigantic, indissoluble
network. Also, rhythmic
structures at first
hidden gradually begin to
emerge, two independent
speed layers with their
various internal
accentuations. This
great, self-similar whirl
in a very indirect way
relates to musical
associations, which came
to my mind while watching
the graphic projection of
the mathematical sets of
Julia and of Mandelbrot
made with the help of a
computer. I saw these
wonderful pictures of
fractal creations, made
by scientists from Brema,
Peitgen and Richter, for
the first time in 1984.
From that time they have
played a great role in my
musical concepts. This
does not mean, however,
that composing the fourth
movement I used
mathematical methods or
iterative calculus;
indeed, I did use
constructions which,
however, are not based on
mathematical thinking,
but are rather craftman's
constructions (in this
respect, my attitude
towards mathematics is
similar to that of the
graphic artist Maurits
Escher). I am concerned
rather with intuitional,
poetic, synesthetic
correspondence, not on
the scientific, but on
the poetic level of
thinking. The fifth, very
short Presto movement is
harmonically very simple,
but all the more
complicated in its
rhythmic structure: it is
based on the further
development of ''inherent
patterns of the third
movement. The
quasi-equidistance system
dominates harmonically
and melodically in this
movement, as in the
third, alternating with
harmonic fields, which
are based on the division
of the chromatic whole
into diatonics and
anhemitonic pentatonics.
Polyrhythms and harmonic
mixtures reach their
greatest density, and at
the same time this
movement is strikingly
light, enlightened with
very bright colours: at
first it seems chaotic,
but after listening to it
for a few times it is
easy to grasp its
content: many autonomous
but self-similar figures
which crossing
themselves. I present my
artistic credo in the
Piano Concerto: I
demonstrate my
independence from
criteria of the
traditional avantgarde,
as well as the
fashionable
postmodernism. Musical
illusions which I
consider to be also so
important are not a goal
in itself for me, but a
foundation for my
aesthetical attitude. I
prefer musical forms
which have a more
object-like than
processual character.
Music as frozen time, as
an object in imaginary
space evoked by music in
our imagination, as a
creation which really
develops in time, but in
imagination it exists
simultaneously in all its
moments. The spell of
time, the enduring its
passing by, closing it in
a moment of the present
is my main intention as a
composer. (Gyorgy
Ligeti). $34.00 - Voir plus => AcheterDélais: 24 hours - In Stock | | |
| Songs from a Silent Land Orchestre d'harmonie, Chorale-Voix [Conducteur et Parties séparées] Hal Leonard
Soprano and Symphonic Winds. Composed by Michael Daugherty (1954-). Michael ...(+)
Soprano and Symphonic
Winds.
Composed by Michael
Daugherty (1954-).
Michael
Daugherty Music.
Contemporary. Softcover.
100
pages. Published by Hal
Leonard
$45.00 - Voir plus => AcheterDélais: 24 hours - In Stock | | |
| Missa Brevis - Facile De Haske Publications
Concert Band/Harmonie and Opt. Choir - Grade 2 SKU: BT.DHP-1033337-015 Co...(+)
Concert Band/Harmonie and
Opt. Choir - Grade 2
SKU:
BT.DHP-1033337-015
Composed by Jacob De
Haan. Musica Sacra. Hymns
& Chorals. Set (Score &
Parts). Composed 2003. De
Haske Publications #DHP
1033337-015. Published by
De Haske Publications
(BT.DHP-1033337-015).
9x12
inches. Missa
Brevis, written for
choir and wind band, was
commissioned by the
Conseil Départemental
pour la Musique et la
Culture de Haute-Alsace
(Dir.: Philippe
Pfisterer) in Guebwiller
(France), in celebration
of the millennium of Pope
Leon IX’sbirth in
Éguisheim (France).
The composer conducted
the first performance on
June 23, 2002. It was
performed live for the
French television channel
France 2. The mass
movements Kyrie,
Gloria, Credo, Sanctus,
Benedictus, and
Agnus Deiare very
suitable for the Catholic
as well as the Protestant
liturgy. For this mass,
various ways for
performing in diverse
variable strengths are
possible. An instrumental
performance is possible
if the brass represents
the choir parts. In
thisoption, it is
desirable for the brass
to be positioned
separately from the rest
of the band (on a
gallery, for example), so
that the idea of two
choirs is approached. In
a performance with a
large choir, the brass
can work very well as a
support. Inthat case, the
dynamics of the brass
should be adapted
somewhat, since these are
actually intended for an
instrumental performance.
You can also leave out
the brass entirely for
the benefit of the choir.
For the accompaniment of
smaller choirs, youcan
opt for a small ensemble
from the band. This can
also be a quartet, put
together as desired. For
the performance of this
mass, the obvious choice
is one of the above
options. However, as an
alternative, a
performance with a
combination of
theseoptions
(vocally/instrumentally)
is also possible not just
from an artistic point of
view (variation), but
also from a practical
starting point for
example in the case that
the choir has rehearsed
only two movements. With
a full strength,
theconductor can vary the
instrumentation to his or
her liking. Then the
brass can also play a
role in the accompaniment
(instead of supporting
the choir). The following
combinations are
possible: 1. clarinet
choir (from Eb Clarinet
to BassClarinet) 2.
clarinet choir +
saxophones 3. brass
(flugelhorns, horns,
euphoniums, bass
section) 4. brass (2
trumpets / 2
trombones) 5. double
reeds (optional + flute,
optional + string
bass) 6. tutti 7.
all winds 8.
allbrass In a
performance by brass band
and choir, it is usually
advisable to leave out
option 1 (choir + brass +
band). The choir sings
self-reliantly,
accompanied by a full
brass band. In an
instrumental performance,
you can consider a
combinedquartet (two
cornets and two
trombones) + brass
band. Choral parts
available
separately.
Mis
sa Brevis, geschreven
voor koor en blaasorkest,
werd gecomponeerd in
opdracht van de Conseil
Départemental pour la
Musique et la Culture de
Haute-Alsace (dir.
Philippe Pfisterer) in
Guebwiller (Frankrijk),
ter gelegenheid van het
duizendstegeboortejaar
van paus Leo IX. In zijn
geboorteplaats,
Éguisheim (Elzas,
Frankrijk), vond op 23
juni 2002 de première
van deze mis plaats onder
leiding van de componist.
Het betrof een
live-registratie voor de
Franse televisiezender
France 2. Demisdelen
Kyrie, Gloria, Credo,
Sanctus, Benedictus
en Agnus Dei
lenen zich uitstekend
voor zowel de katholieke
als de protestantse
liturgie. Er zijn voor
deze mis diverse
uitvoeringsmogelijkheden
mogelijk, aangezien er
sprake is van
eenvariabele bezetting.
Een instrumentale
uitvoering behoort
uitdrukkelijk tot de
mogelijkheden, indien het
scherp koper de
koorpartijen
vertegenwoordigt. In deze
optie is het wenselijk
dat het scherp koper zich
separaat opstelt van de
rest van hetorkest
(bijvoorbeeld op een
galerij), zodat het idee
van dubbelkorigheid wordt
benaderd. Bij een
uitvoering voor groot
koor werkt het scherp
koper zeer goed als
ondersteuning. In dat
geval kan de dynamiek van
het koper iets worden
aangepast,aangezien deze
in eerste instantie
bedoeld is voor een
instrumentale versie. Ook
kan men ervoor kiezen het
scherp koper helemaal weg
te laten ten gunste van
het koor. Bij begeleiding
van kleinere koren kan
men kiezen voor een klein
ensemble uit hetorkest.
Dit kan ook een naar wens
samengesteld kwartet
zijn. Voor de uitvoering
van deze mis ligt het
voor de hand een van deze
opties te kiezen. Als
alternatief is echter ook
een uitvoering mogelijk
met een combinatie van
deze opties
(vocaal/instrumentaal)
niet slechts vanuit een
artistiek motief
(afwisseling), maar ook
vanuit een praktisch
motief, voor het geval
dat het koor bijvoorbeeld
slechts twee delen heeft
ingestudeerd. Bij een
volledige bezetting kan
de dirigent
deinstrumentatie naar
believen afwisselen.
Hierbij kan ook het
scherp koper in de
begeleiding een rol
krijgen (in plaats van
ondersteuning van het
koor). Zo zijn de
volgende combinaties
mogelijk: 1.
clarinet choir (van
Es-klarinet tot
basklarinet) 2.
clarinet choir +
saxofoons 3. zacht
koper (bugels, hoorns,
euphoniums, bassen)
4. scherp koper (2
trompetten / 2
trombones) 5.
dubbelrieten (eventueel +
fluit, eventueel +
contrabas) 6.
tutti 7. alle
hout 8. alle
koper In een
uitvoering voor brassband
en koor is het in de
meeste gevallen aan te
bevelen de optie voor
scherp koper weg te
laten. Het koor zingt
zelfstandig, begeleid
door een volledige
brassband. In een
instrumentale uitvoering
kunt u denken aan
eencombinatiekwartet
(twee cornetten en twee
trombones) +
brassband.Koorpartijen
apart
verkrijgbaar.
M
issa Brevis,
geschrieben für Chor
und Blasorchester
entstand im Auftrag des
Conseil Départemental
pour la Musique et la
Culture de Haute-Alsace
(Dir.: Philippe
Pfisterer) in Guebwiller
(Frankreich),
anlässlich des
tausendjährigen
Jubiläumsder Geburt
von Papst Leo IX in
Éguisheim. Der
Komponist dirigierte die
Uraufführung am 23.
Juni 2002. Sie wurde live
vom französischen
Fernsehen France 2
übertragen. Die
Messesätze Kyrie,
Gloria, Credo, Sanctus,
Benedictus und
Agnus Deieignen
sich ausgezeichnet sowohl
für die katholische
als auch die
protestantische Liturgie.
Diese Messe kann in
diversen variablen
Spielstärken
aufgeführt werden.
Eine
Instrumentalaufführung
ist möglich, wenn das
Blech die Chorstimme
übernimmt.Um der Idee
von zwei Chören in
dieser Variante
möglichst gerecht zu
werden, empfiehlt es
sich, das Blechregister
getrennt vom Rest des
Blasorchesters
aufzustellen
(beispielsweise auf einer
Galerie). In einer
Aufführung mit einem
großen Chor kann
dasBlechregister sehr gut
als Unterstützung
dienen. In diesem Fall
sollten die
Dynamikangaben der
Blechbläser etwas
angepasst werden, da sie
ja eigentlich für eine
Instrumentalaufführung
gedacht sind. Man kann
zugunsten des Chors auch
völlig auf dasBlech
verzichten. Zur
Begleitung kleinerer
Chöre können Sie
ein kleines Ensemble aus
dem Blasorchester
wählen. Dies könnte
auch ein Quartett in
beliebiger
Zusammensetzung sein.
Für die Aufführung
dieser Messe bietet sich
eine der oben
genanntenVarianten an.
Eine Kombination dieser
Wahlmöglichkeiten
(vokal/instrumental) ist
jedoch auch möglich
und das nicht nur vom
künstlerischen
Standpunkt aus betrachtet
(zur Abwechslung),
sondern auch aus
praktischen Erwägungen
beispielsweise, wennder
Chor nur zwei Sätze
einstudiert hat. In
voller Besetzung kann der
Dirigent die
Instrumentierung nach
Belieben variieren. Dann
können die
Blechbläser auch eine
Rolle in der Begleitung
übernehmen (anstatt
den Chor zu
unterstützen). Die
folgendenKombinationen
sind möglich:
1. Klarinettenchor
(von Klarinette in Es bis
Bassklarinette) 2.
Klarinettenchor +
Saxophone 3. Blech
(Flügelhorn, Horn,
Euphonium,
Bassregister) 4.
Blech (2 Trompeten / 2
Posaunen) 5.
Doppelrohrblattinstrument
e (wahlweise + Flöte,
wahlweise +
Kontrabass) 6.
Tutti 7. Alle
Holzbläser 8.
Alle Blechbläser
In einer Aufführung
mit Brass Band und Chor
ist es gewöhnlich
ratsam, nicht die erste
Option (Chor + Blech +
Blasorchester) zu
wählen. Der Chor singt
unabhängig, begleitet
von einer
vollständigen Brass
Band. In einer
Instrumentalaufführung
könnenSie sich für
ein kombiniertes Quartett
(zwei Kornette und zwei
Posaunen) + Brass Band
entscheiden. Chorstimmen
separat
erhältlich.
Missa Brevis est une
messe pour Orchestre
d’Harmonie et
Choeur composée la
demande du Conseil
Départemental pour la
Musique et la Culture de
Haute-Alsace (Dir. :
Philippe Pfisterer) de
Guebwiller en France,
l’occasion des
célébrations
dumillénaire de la
naissance du Pape Léon
IX Éguisheim. La
création mondiale a eu
lieu le 23 juin 2002 sous
la direction du
compositeur, et a
été diffusée en
direct sur la chaîne
de télévision
nationale France 2. Les
différentes parties de
cettemesse (Kyrie,
Gloria, Credo,
Sanctus,
Benedictus et
Agnus Dei)
conviennent autant la
liturgie catholique
qu’ la liturgie
protestante. Missa
Brevis peut être
interprétée dans
différentes
combinaisons
instrumentales. Ellepeut
être jouée dans une
version purement
instrumentale, où les
cuivres prennent en
charge la partie vocale.
En tel cas, il est
conseillé de placer
les cuivres
l’écart de la
formation (sur une
estrade, par exemple) de
façon reproduire
l’idée dedeux
groupes indépendants.
Dans le cadre
d’une
interprétation avec un
grand Choeur, les cuivres
jouent un rôle de
soutien. Leurs nuances
doivent alors être
adaptées dans la
mesure où elles ont
été écrites,
l’origine, pour
une version
instrumentale.Il est
également possible de
ne pas faire intervenir
les cuivres et de
privilégier le Choeur.
Pour accompagner de
petits ensembles vocaux,
il faut opter pour une
formation instrumentale
réduite voire même
un Quatuor
(instrumentation au
choix).
Pourl’interprét
ation de cette messe
l’un des choix
proposés ci-dessus
s’impose. Il
existe néanmoins une
alternative qui consiste
interpréter cette
oeuvre en combinant ces
options (vocales /
instrumentales). Cela
peut être
bénéfique tant
d’un point devue
artistique (variante) que
pratique dans le cas
où le Choeur
n’a travaillé
que deux mouvements de la
messe. Si le chef dispose
de deux formations
complètes (Choeur et
Orchestre
d’Harmonie), il
peut varier
l’instrumentation
selon ses
préférences. ce
moment-l , il peut
confier un rôle
d’accompagnement
et non de soutien aux
cuivres de sa formation.
Les combinaisons
suivantes peuvent être
formées : 1.
Choeur de Clarinettes (de
la Clarinette Mib la
Clarinette
Basse) 2. Choeur de
Clarinettes +
Saxophones 3.
Cuivres (Bugles, Cors,
Barytons / Euphoniums,
Basses) 4. Cuivres
(2 Trompettes / 2
Trombones) 5.
Instruments anches
doubles (Fl te et
Contrebasse cordes
optionnelles) 6.
Tutti 7. Tous les
Bois 8. Tous les
Cuivres Dans le
cadre d’une
interprétation par un
Brass Band accompagné
d’un Choeur, il
est préférable de
supprimer l’option
1 (Choeur + Cuivres +
Orchestre
d’Harmonie) car le
Choeur étant autonome.
Dans une version
instrumentale pour
Cuivres, il estpossible
de former la combinaison
suivante : Quatuor (2
Cornets / 2 Trombones) et
Brass Band.Partitions
pour chœur
disponibles
séparément.
Parti per coro
disponibili a parte. $327.95 - Voir plus => AcheterDélais: 2 to 3 weeks | | |
| Wenn Die Rose Sich Selbst Orchestre Music Sales
Orchestra SKU: HL.14035756 Composed by Per Norgard. Music Sales America. ...(+)
Orchestra SKU:
HL.14035756 Composed
by Per Norgard. Music
Sales America. Classical.
Book [Softcover]. 16
pages. Music Sales
#KP00298. Published by
Music Sales
(HL.14035756). ISBN
9788759868294.
English. Wenn Die Rose Sich
Selbst Schmückt,
Schmückt Sie Auch
Den Garten (When
The Rose Beautifies
Itself, It Beautifies The
Garden ) was composed by
Per
Nørgård
in 1971. Chamber
Cantata for four
performers Scored
for Soprano, Alto Flute,
Double Bass and
Percussion (all playing
also Crotales).
Composed for and
dedicated to Dorothy
Dorrow. Parts
available: KP01092
Preface /
Programme
Note
The title of the
work is borrowed from a
fragment by the German
poet Friedrich
Rückert. This
fragment, this short
sentence (which
Rückert apparently
neverelaborated upon) is
the entire basis of the
work. I was inspired by
the meaning as well as
the sound of these
words. I perceive the
meaning of the sentence
as being a defence for
the refinement of an
individual’s
personal gifts - far from
the present hostility
toward individuality and
the senseless praise of
impersonal success in
society. Personal
refinement can, so the
fragment in my
interpretation, at its
best be accompanied by a
deep sense of
responsibility, and
become an active and
positive influence in
society. The sound,
the timbre, of the
individual words and
characters is employed
both
in straightforward
text-sequences, as well
as in the exploration of
individual vowels and
consonants as pure
sounds. The soprano is
often used purely
instrumentally, echoing
and pre-echoing
discreetly the notes of
the flute and the
harmonics of the double
bass, often imperceptably
stealing their notes and
altering them into human
sounds, which then
yet again are
absorbed into the
instrumental
tapestry.
Per
Nørgård,
1971
p> $19.95 - Voir plus => AcheterDélais: 2 to 3 weeks | | |
| All Roads Leading Theodore Presser Co.
Chamber Music Flute, Harp, Viola SKU: PR.114423470 Composed by Shulamit R...(+)
Chamber Music Flute,
Harp, Viola SKU:
PR.114423470 Composed
by Shulamit Ran. Set of
Score and Parts.
24+12+12+16 pages.
Duration 13 minutes.
Theodore Presser Company
#114-42347. Published by
Theodore Presser Company
(PR.114423470). ISBN
9781491137314. UPC:
680160687473. A
commission from the Santa
Fe Chamber Music
Festival, for any
combination of
instruments of her
choosing, quickly sparked
Shulamit Ran to create a
trio for Flute, Viola,
and Harp. She writes of
this instrumentation:
“something about
its color palette
reminded me of the image
I have of Santa Fe as a
sun-drenched city of warm
hues, a thriving arts
scene, and a spirit of
relaxed tolerance.â€
In this subtle, yet
dramatic work, the
instruments begin the
journey with distinct,
contrasting musical
personalities, which
gradually begin to
coalesce, though not
without surprise twists
along the road. Being
commissioned by the Santa
Fe Chamber Music Festival
to create a new work for
the major milestone of
its 50th anniversary was
both an honor and a
special delight. My
choice of the flute,
viola, and harp
combination for this
composition was reached
quickly and almost
instinctively, motivated
not only because I
relished the thought of
composing for an
instrumental ensemble I
had not previously
written for, but also
because something about
its color palette
reminded me of the image
I have of Santa Fe as a
sun-drenched city of warm
hues, a thriving arts
scene, and a spirit of
relaxed tolerance.In All
Roads Leading I treat the
instruments
intermittently as three
distinct characters who
have their own individual
“voices†and
musical materials, while
at other times they
coalesce into a single,
more unified entity. In
the sections expressive
of the
instruments’
individual
“soulsâ€â€
as I like to call
them—the music
ranges from the songful,
to the impassioned, but
also the volatile. In
contrast, where all three
instruments act as a
single entity, the music
tends to be highly
rhythmic, sometimes
dance-like, even angular,
and spiky.As the work
progresses, the
boundaries between these
contrasting approaches
become deliberately
blurrier and more
intertwined, perhaps
reminding one of a tale
with various twists and
turns in the plot. And
although eschewing a
formal recapitulation,
various motivic threads
as well as emotive
“states†are
eventually brought full
circle, as if to fulfill
an intended role that
crystallizes only as All
Roads Leading plays out
its full journey.
Simultaneously with the
general unwinding and
relaxation that is
reached nearthe end, a
mutation of an earlier
more threatening element
appears at the very
closing of the work,
perhaps a reminder that
the unknown always lies
ahead. $34.99 - Voir plus => AcheterDélais: 1 to 2 weeks | | |
| 3e Symphonie en ut mineur, op. 78 - Avancé Barenreiter
Orchestra, Organ (Fl1, Fl2 , Fl3(Fl-picc), 2 Ob, EnglHn, 2 clarinet, clarinet-B,...(+)
Orchestra, Organ (Fl1,
Fl2 , Fl3(Fl-picc), 2 Ob,
EnglHn, 2 clarinet,
clarinet-B, 2 bassoon,
bassoon-Co, Hn1, Hn2 ,
Hn3(chrom.), Hn4(chrom.),
3Trp, 3trombone, timpani,
Tr-Gr, Tri, Be, Org,
piano-4ms, 2 Violin,
Viola, Cello, Double
Bass) - Level 5 SKU:
BA.BA10303-01
Composed by Camille
Saint-Saens. Edited by
Michael Stegemann. This
edition: Edition of
selected works, Urtext
edition. Linen.
Saint-Saens, Camille.
Oevres instrumentales
completes I/3. Edition of
selected works, Score.
Opus 78. Duration 39
minutes. Baerenreiter
Verlag #BA10303_01.
Published by Baerenreiter
Verlag (BA.BA10303-01).
ISBN 9790006559503. 33
x 26 cm inches. Key: C
minor. Preface: Michael
Stegemann. The
third symphony by Camille
Saint-Saens, known as the
Organ Symphony, is the
first publication in a
complete
historical-critical
edition of the French
composer's instrumental
works.
I gave
everything I was able to
give in this work. [...]
What I have done here I
will never be able to do
again.Camille Saint-Saens
was rightly proud of his
third Symphony in C minor
Op.78, dedicated to the
memory of Franz Liszt.
Called theOrgan
Symphonybecause of its
novel scoring, the work
was a commission from the
Philharmonic Society in
London, as was
Beethoven's Ninth, and
was premiered there on 19
May 1886. The first
performance in Paris
followed on 9 January
1887 and confirmed the
composer's reputation
asprobably the most
significant, and
certainly the most
independent French
symphonistof his time, as
Ludwig Finscher wrote in
MGG. In fact the work
remains the only one in
the history of that genre
in France to the present
day, composed a good half
century after the
Symphonie fantastique by
Hector Berlioz and a good
half century before
Olivier Messiaen's
Turangalila
Symphonie.
You
would think that such a
famous, much-performed
and much recorded opus
could not hold any more
secrets, but far from it:
in the first
historical-critical
edition of the Symphony,
numerous inconsistencies
and mistakes in the
Durand edition in general
use until now, have been
uncovered and corrected.
An examination and
evaluation of the sources
ranged from two early
sketches, now preserved
in Paris and Washington
(in which the Symphony
was still in B minor!)
via the autograph
manuscript and a set of
proofs corrected by
Saint-Saens himself, to
the first and subsequent
editions of the full
score and parts. The
versions for piano duet
(by Leon Roques) and for
two pianos (by the
composer himself) were
also consulted. Further
crucial information was
finally found in his
extensive correspondence,
encompassing thousands of
previously unpublished
letters. The discoveries
made in producing this
edition include the fact
that at its London
premiere, the Symphony
probably looked quite
different from its
present appearance
...
No less
exciting than the work
itself is the history of
its composition and
reception, which are
described in an extensive
foreword. With his
Symphony, Saint-Saens
entered right into the
dispute which divided
French musical life into
pro and contra Wagner in
the 1880s and 1890s. At
the same time, the work
succeeded in preserving
the balance between
tradition and modernism
in masterly fashion, as a
contemporary critic
stated:The C minor
Symphony by Saint-Saens
creates a bridge from the
past into the future,
from immortal richness to
progress, from ideas to
their
implementation.
On
19 March 1886 Saint-Saens
wrote to the London
Philharmonic Society,
which commissioned the
work:
Work on the
symphony is in full
swing. But I warn you, it
will be terrible. Here is
the precise
instrumentation: 3 flutes
/ 2 oboes / 1 cor anglais
/ 2 clarinets / 1 bass
clarinet / 2 bassoons / 1
contrabassoon / 2 natural
horns / [3 trumpets /
Saint-Saens had forgotten
these in his listing.] 2
chromatic horns / 3
trombones / 1 tuba / 3
timpani / organ / 1 piano
duet and the strings, of
course. Fortunately,
there are no harps.
Unfortunately it will be
difficult. I am doing
what I can to mitigate
the
difficulties.
As
in my 4th Concerto [for
piano] and my [1st]
Violin Sonata [in D minor
Op.75] at first glance
there appear to be just
two parts: the first
Allegro and the Adagio,
the Scherzo and the
Finale, each attacca.
This fiendish symphony
has crept up by a
semitone; it did not want
to stay in B minor, and
is now in C
minor.
It would be
a pleasure for me to
conduct this symphony.
Whether it would be a
pleasure for others to
hear it? That is the
question. It is you who
wanted it, I wash my
hands of it. I will bring
the orchestral parts
carefully corrected with
me, and if anyone wants
to give me a nice
rehearsal for the
symphony after the full
rehearsal, everything
will be fine.
When
Saint-Saens hit upon the
idea of adding an organ
and a piano to the usual
orchestral scoring is not
known. The idea of adding
an organ part to a
secular orchestral work
intended for the concert
hall was thoroughly novel
- and not without
controversy. On the other
hand, Franz Liszt, whose
music Saint-Saens'
Symphony is so close to,
had already demonstrated
that the organ could
easily be an orchestral
instrument in his
symphonic poem
Hunnenschlacht (1856/57).
There was also a model
for the piano duet part
which Saint-Saens knew
and may possibly have
used quite consciously as
an exemplar: theFantaisie
sur la Tempetefrom the
lyrical monodrama Lelio,
ou le retour a la Vie op.
14bis (1831) by Berlioz.
The name of the organist
at the premiere ist
unknown, as,
incidentally, was also
the case with many of the
later performances; the
organ part is indeed not
soloistic, but should be
understood as part of the
orchestral
texture.
In fact
the subsequent success of
the symphony seems to
have represented a kind
of breakthrough for the
composer, who was then
over 50 years of age.My
dear composer of a famous
symphony, wrote
Saint-Saens' friend and
pupil Gabriel Faure:You
will never be able to
imagine what a pleasure I
had last Sunday [at the
second performance on 16
January 1887]! And I had
the score and did not
miss a single note of
this Symphony, which will
endure much longer than
we two, even if we were
to join together our two
lifespans!
About
Barenreiter
Urtext
What can I
expect from a Barenreiter
Urtext
edition?<
/p> MUSICOLOGICA
LLY SOUND - A
reliable musical text
based on all available
sources - A
description of the
sources -
Information on the
genesis and history of
the work - Valuable
notes on performance
practice - Includes
an introduction with
critical commentary
explaining source
discrepancies and
editorial decisions
... AND
PRACTICAL -
Page-turns, fold-out
pages, and cues where you
need them - A
well-presented layout and
a user-friendly
format - Excellent
print quality -
Superior paper and
binding
$566.95 - Voir plus => AcheterDélais: 1 to 2 weeks | | |
| Le Corsaire Concert Band Full Score Orchestre d'harmonie - Avancé De Haske Publications
Concert Band/Harmonie (Score) - Grade 5 SKU: HL.44010867 Composed by Hect...(+)
Concert Band/Harmonie
(Score) - Grade 5 SKU:
HL.44010867 Composed
by Hector Berlioz. De
Haske Concert Band.
Transcription. Set (Score
& Parts). Composed 2008.
De Haske Publications
#1084336010. Published by
De Haske Publications
(HL.44010867). UPC:
884088578527. 9x12
inches.
English-German-French-Dut
ch-Japanese. Hector
Berlioz (1803-1869)
schreef de ouverture
Le Corsaire (De
zeerover) in Nice, in het
jaar 1844. De eerste
uitvoering vond plaats
onder de titel La tour
de Nice (De toren van
Nice). Pas later kreeg
het werk de naamLe
Corsaire,
waarschijnlijk naar een
gedicht van Lord Byron,
voor wie Berlioz veel
bewondering had. De
originaliteit van deze
ouverture wordt alom
geprezen. De muziek is
van een energieke
levendigheid die
aanstekelijk werkt.Niet
voor niets is Le
Corsaire nog altijd
een van de populairste
orkestwerken van
Berlioz.
Hector
Berlioz schrieb diese
Ouvertüre mit dem
ursprünglichen
Titel La Tour de
Nice (Der Turm von
Nizza) im Jahre 1844 in
selbiger Stadt und
benannte sie erst spater
um, vermutlich nach einem
Gedicht von Lord Byron,
den er sehr verehrte. Die
Ouvertüre wurde von
Anfang an für ihre
Originalitat und
Lebendigkeit gelobt. So
ist es kein Wunder, dass
Le Corsaire, das
hier in einer
Transkription des Tohru
Takahashi vorliegt, auch
heute noch zu den
beliebtesten Werken von
Berlioz
gehort.
Berlioz ne
revele aucun talent
musical particulier dans
son enfance ; ses parents
ne sont pas musiciens.
Vers l'age de treize ans,
il apprend a jouer de la
flute a bec et de la
guitare et prend des
cours de chant. En 1821,
il s'installe a Paris et
marche sur les pas de son
pere en suivant un temps
les cours de la Faculte
de Medecine. Mais au bout
d'un an, et au grand
desespoir de ses parents,
il abandonne ses etudes
et entre au Conservatoire
de Paris. Sa passion pour
l'actrice irlandaise
Harriet Smithson, qu'il
epousera quelques annees
plus tard (un mariage
malheureux), a largement
influence sa vie et sa
musique. Lorsqu'il
remporte le Prix de Rome
en 1830, Berlioz avait
dejacompose quelques
œuvres majeures dont
la Symphonie
Fantastique. Berlioz
devient la figure
essentielle du romantisme
francais. Ses œuvres
sont dominees par ses
idees novatrices.La
premiere version de
l'ouverture Le
Corsaire remonte a un
sejour que Berlioz fit a
Nice en 1844.
L'œuvre fut donnee
en creation sous le titre
La Tour de Nice.
Par la suite, Berlioz
remania sa composition et
lui donnera son titre
definitif Le
Corsaire. La
reference au roman
poetique de Lord Byron a
qui le compositeur vouait
une grande admiration,
reste une supposition qui
ne fait pas
l'unanimite.Cette
ouverture fut
particulierement saluee
pour son originalite. La
musique deborde d'energie
et les effets sont
fantastiques. Il n'est
donc pas surprenant de
constater que Le
Corsaire est une des
œuvres orchestrales
les plus connues et les
plus jouees de
Berlioz. $34.00 - Voir plus => AcheterDélais: 2 to 3 weeks | | |
Plus de résultats boutique >> |