SKU: AP.42119S

UPC: 038081478975. English.

This catchy Latin theme for the dance-fitness craze of the same name makes a terrific marching band chart, especially in the capable hands of arranger Victor López. They will literally be dancing in the aisles with this one!

SKU: BT.GOB-000803-120

‘Panem et Circenses’, Bread and Games were essential for keeping the citizens of ancient Rome in check.
While the bread was meant for the poorest among the Romans, the Games were Popular Pastime Number One for everybody.
There were different kinds of games, such as chariot races (especially popular with female spectators), or wild-beast fights, where lions, tigers, bulls or bears were set on one another or even on human beings. Most popular, however, were the Gladiator fights.

In ‘Bread and Games’ William Vean depicts one of the many fights in the antique Colosseum.
1. Entrance of the Gladiators: By powerful bugle-calls the attention of the peoplewas asked for, after which the Gladiators entered the Arena at the sound of heroic marching-music.
2.Swordfight: We can hear that the fights were not mere child’s play in this part.On the contrary, they were a matter of life and death and were fought accordingly.
3.Mercy of the Emperor: Sometimes a wounded gladiator could be fortunate, depending on the mercy of the audience. Waving one’s handkerchief meant mercy, a turned-down thumb meant no pardon. The Emperor had the right to take the final decision, but he usually complied with the wish of the majority of the public.
4.Lap of Honour: Gladiators were mainly selected among slaves, convicted criminals, or prisoners of war. Consequently, winning was very important, as it would mean fame, honour and sometimes even wealth. A lap of honour, therefore, was the winner’s due reward.

‘Panem et Circenses’, brood en (circus)spelen, essentieel in het Romeinse leven om de burgers in het gareel te houden.
Het brood was vooral voor de allerarmsten bedoeld, maar de spelen, dat was volksvermaak nummer één.
Erwaren verschillende soorten spelen, de Strijdwagen racen, vooral in trek bij de vrouwen, de dierengevechten of jachtpartijen, waar leeuwen, tijgers, buffels of beren tegen elkaar of tegen mensen opgehitst werden. Maar favoriet warentoch wel de gevechten der Gladiatoren.

William Vean beschrijft in ‘Bread and Games’ één van de vele gevechten in het aloude Colosseum.
1. Entrance of the Gladiators: Met krachtige (hoorn)signalen wordt de aandachtvan het volk gevraagd waarna de Gladiatoren op heldhaftige marsmuziek de Arena binnentreden.
2. Swordfight: Dat de gevechten geen kinderspel waren horen we in dit deel. Het gaat er hard aan toe, en de gevechten waren vaak op levenen dood.
3. Mercy of the Emperor: In enkele gevallen had een gewonde Gladiator geluk. Dit hing af van de stemming van het publiek. Wapperende zakdoeken betekende geluk, met de duim naar beneden wijzen betekende geen pardon.De Keizer had het laatste woord maar volgde meestal de stemming van het publiek.
4. Lap of Honour: Gladiatoren werden meestal uit slaven, veroordeelde misdadigers of krijgsgevangen geselecteerd. Winnen was daarom erg belangrijk.Dit betekende roem, eer en soms zelfs rijkdom. (vergelijkbaar met onze sporthelden) Een ereronde was dus wel op zijn plaats.

SKU: BT.AMP-125-020

9x12 inches. English-German-French-Dutch.

In The Pioneers Philip Sparke salutes the bicentenary of an expedition by two all time American heroes - Meriwether Lewis and William Clark. They were commissioned by US President Thomas Jefferson to find the headwaters of the Missouri and a route to the Pacific following the Louisiana Purchase, which doubled the size of the USA. They set out as the ‘Corps of Discovery’ from Louisville, Kentucky, in May 1804 and not only did they succeed in reaching the Pacific through hostile territory, but also found their way back - in 3 years! The piece is not descriptive of the journey but gives the composer the opportunity to celebrate the 200th anniversary of this amazing feat. Add a touchof the wild-west to any concert with this exciting work.

De titel van dit werk verwijst naar het begin van het avontuur van de ‘National Children’s Brass Band of Great Britain’, maar The Pioneers is ook een eerbewijs aan twee helden van de componist: Meriwether Lewis en William Clark,die twee eeuwen geleden op expeditie gingen in opdracht van de Amerikaanse president Thomas Jefferson. Ze vertrokken vanuit Louisville, Kentucky in mei 1804. Ze slaagden er niet alleen in om de Grote Oceaan te bereiken doorvijandig gebied, maar ze vonden ook hun weg terug - in drie jaar! Het werk beschrijft deze reis niet, maar geeft de componist de mogelijkheid om deze geweldige prestatie te memoreren.

Der Titel ist ein Salut an die Zweihundertjahrfeier einer Expedition von zwei Heldenfiguren des Komponisten - Meriwether Lewis und William Clark. Ihre Expeditionstruppe, bekannt als das ‘Corps of Discovery’, erforschte das Quellgebiet des Missouri und fand eine Route zum Pazifik durch feindliches Gebiet. Der Komponist ergriff die Gelegenheit, den 200. Jahrestag dieser Meisterleistung zu feiern, mit diesem Werk, das sich auch wunderbar zur Umrahmung Ihres nächsten festlichen Anlasses eignet.

Le 30 avril 1803, le Traité de cession de la Louisiane entre la France et les États-Unis était signé. L’acquisition de ces terres permet aux États-Unis de doubler la superficie de leur territoire de l’époque. Meriwether Lewis et William Clark sont alors mandatés par le président Thomas Jefferson, pour cartographier les sources du Missouri et tracer une voie vers le Pacifique. Parti de Louisville dans le Kentucky, en mai 1804, le corps expéditionnaire (‘Corps of Discovery’) traverse d’interminables territoires hostiles, réussit atteindre le Pacifique et rentre au terme d’un périple de deux ans ! Cette composition ne fait pas le récit du voyage, mais permet au compositeur decommémorer les deux cents ans de cette fabuleuse expédition.

Il 30 aprile 1803 fu firmato il trattato di cessione della Louisiana tra la Francia e gli Stati Uniti. L’acquisizione di queste terre permise agli Stati Uniti di raddoppiare la superficie del proprio territorio. L’allora presidente Thomas Jefferson incaricò Meriwether Lewis e William Clark di cartografare le sorgenti del fiume Missouri e tracciare la strada verso il Pacifico. Partita da Louisville (Kentucky), nel maggio del 1804, la spedizione attraversò interminabili territori ostili, riuscendo a raggiungere il Pacifico per poi tornare alla base di partenza al termine di un periplo durato due anni. Questo brano non è un racconto del viaggio, ma permette al compositoredi commemorare i duecento anni di questa favolosa spedizione.

SKU: BT.DHP-1175844-020

English-German-French-Dutch.

I Shall Love But Thee is an occasional work in the literal sense of the word, since it was originally written on the occasion of the composer’s youngest son’s wedding. The texts, by William Shakespeare, inspired Jan Van der Roost to compose profound and appealing music, largely in the style of Henry Purcell (in the first part) and Georg Friedrich Handel (in the second part)—although no literal quotations have been used. The rather rare combination of soprano and fanfare band makes this piece a unique addition to the repertoire!

I Shall Love But Thee is in de letterlijke zin van het woord een gelegenheidswerk, want het werd oorspronkelijk geschreven naar aanleiding van het huwelijk van de jongste zoon van de componist. De teksten zijn van William Shakespeare: Jan Van der Roost werd erdoor ge nspireerd tot het creëren van indringende en aansprekende muziek, die in stilistisch opzicht doet denken aan Henry Purcell (in het eerste deel) en Georg Friedrich Händel (in het tweede deel), twee componisten die op teksten van Shakespeare hebben gecomponeerd ook al zijn er geen letterlijke citaten gebruikt. De vrij zeldzame combinatie van sopraan en fanfare maakt dit werk een unieke aanwinst voor hetrepertoire!

I Shall Love But Thee ist ein Gelegenheitswerk im eigentlichen Sinn, denn der Komponist hat es ursprünglich aus Anlass der Hochzeit seines jüngsten Sohnes geschrieben. Die Texte stammen von William Shakespeare und haben Jan Van der Roost dazu inspiriert, eine tiefgründige und ansprechende Musik im Stil der großen Meister zu komponieren. Stilistisch erinnert sie an Henry Purcell (im ersten Teil) und an Georg Friedrich Händel (im zweiten Teil), auch wenn keine literarischen Zitate verwendet wurden. Durch die eher seltene Kombination von Sopran und Blasorchester stellt das Stück eine einzigartige Bereicherung für das Repertoire dar!

I Shall Love But Thee est une « œuvre d’occasion » dans l’un des sens littéraux du mot, puisqu’elle fut écrite l’occasion du mariage du fils cadet du compositeur. Les textes de William Shakespeare ont inspiré Jan Van der Roost écrire de la musique profonde et attrayante qui, au niveau du style, nous rappelle Henry Purcell (dans la première partie) et Georg Friedrich Haendel (dans la deuxième moitié), deux compositeurs qui ont mis en musique des textes de Shakespeare, bien qu’on n’y retrouve pas de citations littérales. Cette œuvre unique au regroupement plutôt rare de soprano et fanfare va enrichir votre répertoire !