SKU: BT.GOB-000734-030
During the eighteenth century a person called 'the Dance Master' made his appearance in Ireland. He was a travelling dance-teacher, who moved from one village to another to teach the people there how to dance. They were often flamboyant personalities, gorgeously dressed and holding a staff in one hand. In order to teach their pupils the difference between their right and left leg, the dance master used to tie a small bunch of straw or hay to their leg and then would order them to either lift their 'hay-leg' or their 'straw-leg'. The dancing masters used to stay in one particular village for about six weeks (if they were not claimed by a neighbouringvillage), after which they continued their journey. Having a famous dance master gave a village a certain distinction and did not seldom lead to boasting and pride. Also on account of the popularity of Celtic music in general at the moment, William Vean was inspired to writing 'The Irish Dance Master'. He 'teaches' you two dances, the Reel and the Jig. In between these two dances there is a short breathing space, during which a traditional Irish rhythm can be enjoyed. In de achttiende eeuw verscheen een persoon met de naam ‘The Dance Master' op het Ierse toneel. Hij was een rondreizende dansleraar die van het ene dorp naar het andere trok om er mensen te leren dansen. Dit werk bestaat uit twee dansen: een Reel en een Jig.
SKU: BT.GOB-000734-130
SKU: BT.DHP-0890140-030
This composition by Dizzy Stratford symbolises the birth of the new Russia in the time of Mikhail Gorbachev with its new openness in public affairs (glasnost) accompanied by political and economic reform (perestroika). Glasnost is a work offering a modern vision of Russian music. Dizzy Stratford has chosen to combine the national hymn of the Soviet Union with two traditional melodies which, with a steady, energetic rhythm portray the wind of change and freedom in Russian society.
SKU: BT.DHP-1145332-070
ISBN 9789043136754. 9x12 inches. English-German-French-Dutch.
This new original composition by the Japanese composer Itaru Sakai for ten-part brass ensemble is characterised by two main ideas: a fanfare section, deriving from a literal quotation from the opening of Mahlerâ??s fifth symphony, and a contrasting,wandering theme thatâ??s rather melancholy.A BOUNDARY ISLAND is geschreven voor het Brass Ensemble Rose en het RivST Brass Quintet. De première vond op 13 april 2010 plaats in de Rose Hall in het Japanse Toyonaka Osaka, tijdens een concert waarin beide blazersensemblesoptraden. De componistwilde met dit werk het karakter van de muziek als universele taal uitdrukken - een taal waarin mensen uit alle delen van de wereld met elkaar kunnen communiceren.Aan het begin van de compositie worden tweethemaâ??s ge ntroduceerd: het eerste, in fanfareachtige stijl, is ge nspireerd op een citaat uit de opening van Mahlers vijfde symfonie. Het staat in contrast met het tweede, eerder melancholische thema.Het levendige hoofddeel heeftzijn eigen krachtige thema, maar grijpt ook terug op de twee openingsthemaâ??s, die daarbij in een nieuw jasje worden gestoken. Na een korte terugkeer naar het langzamere tempo van de inleiding wordt het werk met eenvlotter gedeelteafgesloten.Die Hoffnung, dass in der gemeinsamen Sprache der Musik alle Menschen miteinander sprechen können, ist das zentrale Thema von A BOUNDARY ISLAND.
Zu Beginn des Stückes werden zwei Themen vorgestellt: Das erste, fanfarenartige Thema, das aus einem Zitat vom Beginn von Mahlers SINFONIE NR. 5 entwickelt wurde, steht im Kontrast zum zweiten, eher melancholischen Thema. Der bewegte Hauptteilpräsentiert ein eigenes, kraftvolles Hauptthema, bezieht aber auch beide Einleitungsthemen wieder mit ein und rückt diese teilweise in ein neues Licht. Nach einem kurzen Einschub im langsamen Eingangstempo folgt ein stretta-artiger Schluss.Dans A BOUNDARY ISLAND, le compositeur souhaitait exprimer le caractère universel de la musique en tant que langage qui permet tout le monde de communiquer.Deux thèmes sont présentés au début de la pièce : le premier, dans un style de fanfare, rappelle un passage de lâ??introduction de la 5e symphonie de Mahler. Il contraste avec le deuxième motif, plus mélancolique. La section principale, très animée,introduit une nouvelle trame puissante tout en reprenant les premières thèmes en les traitant différemment. Après un bref retour au tempo plus lent de lâ??introduction, la pièce sâ??achève sur un rythme rapide.
