SKU: BT.GOB-000443-020

The word ‘tsunami’ is of Japanese origin. When you look it up in a dictionary, you will find that it means ‘a great sea wave produced by submarine earth movement or volcanic eruption’.
A megatsunami is the superlative of this awesome expressionof power that nature can create, and has catastrophic consequences.

When Carl Wittrock completed this composition not many such big earth movements had occurred, but since then we have become all too familiar with the disastrousconsequences which a tsunami may have.
On the 26th of December 2004 a heavy seaquake took place near the Indonesian island of Sumatra. Tidal waves 10 meters in height ravaged the coastal regions of many countries for miles around. The tsunamitook the lives of thousands of people and destroyed many villages and towns.

There are more areas which run the risk of being struck by a tsunami, such as the island of La Palma, one of the Canary Islands. This island is based on oceaniccrust at a fracture zone and as such is one of nature’s time bombs. The consequences of a natural calamity like a megatsunami are immense.
In the case of La Palma, the tidal wave will move in the direction of South America, where it may reach 50km inland, destroying everything on its way.

In his composition Wittrock describes an ordinary day which will have an unexpected ending.
Right from the beginning there seems to be something in the air, the music creating an oppressiveatmosphere of impending disaster.
Themes are interrupted, broken off suddenly, followed by silence, suggesting the calm before the storm.
Suddenly a short climax (glissandi in the trombone part) indicates the seaquake, and the megatsunami isa fact. Hereafter follows a turbulent passage symbolising the huge rolling waves.
After nature’s force has spent itself, resignation sets in and the composition ends with a majestic ode to nature.

Het woord tsunami is afkomstig uit het Japans. Het woordenboek geeft als betekenis: een vloedgolf als gevolg van een onderzeese aardbeving. Een megatsunami is de overtreffende trap van deze vorm van natuurgeweld en heeft catastrofale gevolgen.

Toen Carl Wittrock deze compositie voltooide waren er nog niet veel voorbeelden van dergelijke grote bevingen, maar inmiddels weten we maar al te goed welke desastreuze gevolgen een tsunami kan veroorzaken.
Op 26 december 2004 vond ereen zware beving plaats in de zee nabij het Indonesische eiland Sumatra. Vloedgolven van wel 10 meter hoog teisterden de kuststreken van menig land in de verre omtrek. De tsunami eiste duizenden mensenlevens en verwoestte vele dorpen ensteden.

Er zijn meer gebieden waar sprake is van een directe dreiging, zoals op het eiland La Palma, één van de Canarische eilanden. Dit eiland ligt op een breukvlak en is daarmee een tijdbom van de natuur. Bij een calamiteit als eenmegatsunami zijn de gevolgen niet te overzien.
In het geval van La Palma begeeft de vloedgolf van enkele honderden meters zich richting Zuid Amerika met alle gevolgen van dien. Tot ongeveer 50 kilometer landinwaarts heeft de megatsunami eenallesverwoestende werking.

In de compositie schetst Wittrock een gewone dag die ongewoon zal aflopen. Al vanaf het begin hangt er iets in de lucht en is er sprake van een dreigende, beklemmende sfeer.
Themas worden onderbroken doorplotselinge afbrekingen en stiltes. Opeens is daar de korte climax (glissandi in trombones) die de beving symboliseert en de megatsunami is een feit.
Een onrustig gedeelte vangt aan, daarmee de rollende, voortstuwende golven symboliserend. Na hetnatuurgeweld is er berusting en The Power of the Megatsunami wordt afgesloten met een majestueuze ode aan de natuur.

Gobelin Music Publications.

SKU: BT.DHP-1115084-120

9x12 inches. English-German-French-Dutch.

It may be surprising to see a fanfare piece commissioned by a Japanese ensemble, since fanfare orchestras are typically found in Belgium, Holland and Luxembourg, and also France and Switzerland. Senzoku Gakuen is one of the largest and mostprestigious music universities in Japan, and home to a wide variety of ensembles and orchestras. Since 2006 they have had a fanfare orchestra, which was started by Sotaru Fukaishi, a euphonium teacher who felt further performance opportunity wasneeded for saxhorn instruments. Fukaishi had loved the sound of fanfare orchestras ever since visiting the World Music Contest in Kerkrade (Holland) several years earlier. Jan Van der Roost was involved with this new initiative from the beginning,and they were also joined by Manu Mellaerts for certain projects. The Dean of the music department, Professor Kazuo Tomioka, fully supports the ensemble and commissioned Ostinati. The première took place on June 11th at Maeda Hall inMizonokuchi (Kawasaki) where Senzoku Gakuen is based. The piece opens with an impressive timpani solo, followed by brass and saxophone. The rhythmical pulse remains constant and the music is fiery and assertive in character. A pentatonic melodygradually emerges and the music loses its vehemency and softens. The initial percussion ostinati subsequently recurs and the first section of the piece concludes in a similar mood to the opening. The second movement is sweet and melodic, opening witha long passage for the saxophone family in a minor key. The same theme then appears in the major and is developed upon; the music builds to a majestic orchestral forte, reminiscent of a pipe organ in its sonority. The theme returns in the originalminor key with a change in instrumentation leading the movement to a quiet and peaceful end on a soft E minor chord. The finale starts with percussion: a four-bar pattern is repeated several times over which the movement’s melodic themes areintroduced. These melodic elements are varied and used in different versions and the ostinato idea, which characterizes the entire piece, is highlighted. The theme travels through the orchestra, appearing on various instruments and in variousregisters. It captures the listener’s attention and displays the full range of sound and colour within the fanfare orchestra.

Het is misschien verrassend dat dit fanfarewerk is geschreven in opdracht van een Japans ensemble, aangezien fanfareorkesten vooral te vinden zijn in België, Nederland en Luxemburg, en ook wel in Frankrijk en Zwitserland. SenzokuGakuen is een van de grootste en meest prestigieuze muziekopleidingen van Japan, en de thuisbasis van een grote verscheidenheid van ensembles en orkesten. In 2006 is er een fanfareorkest opgericht, en wel door Sotaru Fukaishi, eeneuphoniumdocent die vond dat er meer mogelijkheden moesten komen voor optredens met saxhoorninstrumenten. Fukaishi had enkele jaren daarvoor genoten van de fanfareklank toen hij het Wereld Muziek Concours in Kerkrade bezocht. DeBelgische componist Jan Van der Roost was van het begin af aan betrokken bij dit nieuwe initiatief, en ook Manu Mellaerts werd voor een aantal projecten aangetrokken. Het hoofd van de muziekfaculteit, professor Kazuo Tomioka, staatgeheel achter het ensemble en gaf de opdracht tot het schrijven van Ostinati. De première vond plaats op 11 juni in de Maeda Hall in Mizonokuchi (Kawasaki), waar Senzoku Gakuen is gevestigd. Het werk begint met een indrukwekkendepaukensolo, gevolgd door koper en saxofoon. De ritmische puls blijft constant, en de aard van de muziek is vurig en krachtig. Geleidelijk komt er een pentatonische melodie naar voren en wordt de muziek minder heftig, ze wordtzachter van karakter. De aanvankelijke ostinati in het slagwerk verschijnen dan opnieuw, waarna het eerste deel van het werk eindigt in dezelfde sfeer als waarmee het begon. Het tweede deel is lieflijk en melodisch. Het opentmet een lange passage voor de saxofoons in een mineurtoonsoort. Dan klinkt hetzelfde thema in majeur en daar wordt op voortgeborduurd: de muziek ontwikkelt zich tot een majestueus orkestraal forte, dat qua sonoriteit doet denken

Es mag überraschen, dass dieses Fanfareorchesterwerk ausgerechnet von einem japanischen Ensemble in Auftrag gegeben wurde, da Fanfareorchester doch eher in Belgien, den Niederlanden oder Luxemburg oder auch in Frankreich oder Schweiz zu finden sind. Senzoku Gakuen ist eine der größten und renommiertesten Musikschulen Japans und Heimstätte einer Vielfalt an Ensembles und Orchestern. Im Jahr 2006 wurde ein Fanfareorchester gegründet. Den Anstoß gab Sotaru Fukaishi, ein Euphoniumlehrer, der den Instrumenten der Saxhorn-Familie mehr Spielmöglichkeiten bieten wollte. Fukaishi hatte sich einige Jahre zuvor bei der Weltmeisterschaft in Kerkrade (Holland) in den Klang vonFanfareorchestern verliebt. Jan Van der Roost war von Beginn an in die Entwicklung dieser Idee involviert und, einige Projekte betreffend, ebenso Manu Mellaerts. Der Dekan des Musik-Colleges, Professor Kazuo Tomioka, steht voll und ganz hinter dem Ensemble und gab Ostinati in Auftrag. Die Premiere fand am 11. Juni 2011 in der Maeda Hall in Mizonokuchi statt, dem Heimatort der Schule Senzoku Gakuen. Das Stück beginnt mit einem eindrucksvollen Paukensolo, bevor Blechbläser und Saxophon einsetzen. Der rhythmische Puls bleibt konstant unter einer feurigen, nachdrücklichen Musik. Eine pentatonische Melodie bildet sich nach und nach heraus, während die Musik an Heftigkeit verliert und sanfter wird. Die anfänglichen Ostinati im Schlagwerk kehren zurück und so endet der erste Satz des Werkes in einer der Eröffnung ähnlichen Stimmung. Der zweite Satz ist lieblich und melodiös. Er beginnt mit einem langen Abschnitt für die Saxophone in Moll. Dann erscheint das gleiche Thema in Dur und durchläuft eine Entwicklung; die Musik baut sich zu einem majestätischen orchestralen Forte auf, das in seiner Klangfülle an eine Orgel erinnert. Dann kehrt das Thema in seiner ursprünglichen Moll-Tonart und in veränderter Instrumentierung zurück, um den Satz ruhig und friedvoll in einem e-Moll-Akkord enden zu lassen.

Il pourrait paraître surprenant qu’un ensemble japonais puisse commander une pièce pour orchestre de fanfare, puisque l’on rencontre surtout ce type de formation en Belgique, aux Pays-Bas et au Luxembourg, ainsi qu’en France et en Suisse. Senzoku Gakuen, l’une des plus grandes et plus prestigieuses académies de musique du Japon, compte une grande variété d’ensembles et d’orchestres. En 2006 s’y est ajouté un orchestre de fanfare fondé par Sotaru Fukaishi, un professeur d’euphonium qui pensait qu’il était nécessaire d’offrir de plus larges possibilités aux cuivres de la région. Depuis qu’il avait assisté au World Music Contest de Kerkrade (Pays-Bas), plusieurs années auparavant,Fukaishi se prit de passion pour le son chaud et généreux de l’orchestre de fanfare, une formation atypique au Japon. Jan Van der Roost a favorablement adhéré cette nouvelle initiative, tandis que Manu Mellaerts collabora avec les deux hommes afin de concrétiser certains projets. Le professeur Kazuo Tomioka, doyen du collège de musique, soutint vigoureusement l’orchestre et commanda Ostinati. La création de l’oeuvre fut donnée le 11 juin 2011 au Maeda Hall de Mizonokuchi (Kawasaki), où se trouve Senzoku Gakuen. La pièce débute avec un impressionnant solo de timbales précédant l’entrée des cuivres et des saxophones. La pulsion rythmique est constante, la musique est énergique et de caractère affirmé. Une mélodie pentatonique émerge graduellement, alors que la trame musicale diminue d’intensité et s’adoucit. L’ostinato la percussion revient fréquemment et la première partie de l’oeuvre se termine dans un climat semblable celui du début. Le deuxième mouvement, doux et romancé, débute avec un long passage en mode mineur joué par les saxophones. Le même thème apparaît alors en mode majeur et se développe peu peu ; la musique s’intensifie pour arriver un majestueux et orchestral forte dont les sonorités rappellent celles d’un orgue d’église. Puis le thème revient sa tonalité mineure d’origine avec un changement d’instrumentation qui mène.

SKU: BT.GOB-001141-120

In Theme Park Fun! your orchestra pays a visit to an amusement park. During your visit, you will experience some spectacular rides and attractions this theme park offers. The uniqueness of Theme Park Fun! is the interplay between music and(moving) images. Animations and illustrations support the visual composition (downloadable after ordering a set, on www.gobelinmusic.com).

Part 1: The Entrance & Parade [with animation]
The opening of the park is a fact. A day fullof fun and pleasure awaits! You and the other visitors will be confronted with all the rides, attractions and adventures the theme park has to offer. Which ride shall we do first?! There is so much to do and experience on this day in the park! Aparade of colorful floats and park figures is passing by.
Let the fun begin!

Part 2: The Haunted House [with animation]
The only ride in the park that is not related to fun, is the Haunted House. Here visitors will be challengedto visit a house full of ghosts, creepy figures and other ominous things. The clock strikes twelve, there is no turning back. Ghosts are whispering, yelling, screaming... Fortunately it is almost one oclock, so we can leave this creepy placequickly.

Part 3: The Swinging Galleon [with illustrations]
What a huge pirate ship! Each time you swing back and forth, you will feel that weird feeling in your stomach. When you are thrown completely into the top you will have afantastic view over the park, but you can not enjoy it for long. Before you know the ship swings back the other way.

Part 4: The Fairy Tale Ride [with illustrations]
After all those exciting and spectacular rides and attractions,it is time for a peaceful tour in The Fairy Tale Ride. Surrounded by a fairytale setting, you will discover fable figures, talking animals and colorful designs. Such a beauty and tranquility. Having had this experience, we are ready again for thebig rides in the park!

Part 5: The Bumper Cars [with illustrations]
Now its time to crawl behind the wheel of the Bumper Cars! Shall we all chase the conductor?! Before you know you are hit by another visitor or you will bumpagainst someone else. In this tough ride you can prove yourself as a real driver, or perhaps as a really bad one.

Part 6: The Roller Coaster [with illustrations]
The largest, fastest and scariest ride in the park ... we shoulddefinitely do the Roller Coaster! All together in the train, the over-the-shoulder restraints are lowering... be ready to ride. The train leaves the station and is heading for the big lift hill. It will be very scary when the train reaches the topand the train will be plunged down the first drop! Loops, corkscrews and other spectacular coaster elements will follow... Before you know it, the ride of your life is over. Shall we ride it again?!

Part 7: Leaving the Park [withanimation]
Unfortunately everything comes to an end. This day in the theme park is over, but we have a lot new experiences to talk about! The memories of all the funny and spectacular rides will come up when we walk through the park to theexit. Just one look over the shoulder, the amusement park figures are waving at us. Hopefully we will come back again soon!



In 'Theme Park Fun!' bezoek je met de hele muziekvereniging een pretpark. Tijdens het bezoek word je op muzikale wijze geconfronteerd met een aantal spectaculaire attracties die het pretpark rijk is. Het unieke van 'Theme Park Fun!'is het samenspel tussen muziek en beeld. De animatiefilmpjes en illustraties zijn, na aankoop van de set, te downloaden op www.gobelinmusic.com.

Deel 1: 'The Entrance & Parade' [met animatiefilm]
De opening vanhet pretpark is een feit. De dag vol plezier kan beginnen en de bezoekers worden hier geconfronteerd met alle attracties en avonturen die ze in het pretpark staan te wachten. In welke attractie zullen we als eerst stappen?! Eris zoveel te doen en te beleven deze dag in het pretpark! Een parade met parkfiguren en kleurrijke praalwagens komt voorbij, de pret kan beginnen!

Deel 2: 'The Haunted House' [met animatiefilm]
De enige attractiein het pretpark die geen 'pret' uitstraalt, is het spookhuis. Hier worden de bezoekers uitgedaagd om zich te begeven in een huis vol spoken, geesten en andere onheilspellende dingen. De klok slaat 12 keer, er is geen weg meer terug.Gefluister..., geschreeuw... Gelukkig slaat de klok bijna 1 uur en kunnen we deze ongure plek snel verlaten.

Deel 3: 'The Swinging Galleon' [met illustraties]
Wat een groot piratenschip! Elke keer wanneer je heenen weer schommelt, voel je dat rare gevoel in je buik. Wanneer je helemaal in de top geslingerd bent heb je een fantastisch uitzicht over het pretpark, maar je kunt er niet lang van genieten. Voor je het weet zwaait het schip weerde andere kant op.

Deel 4: 'The Fairy Tale Ride' [met illustraties]
Na al die spannende en spectaculaire attracties is het tijd voor een rustig ritje in 'The Fairy Tale Ride'. Omgeven door een sprookjesachtige.

SKU: BT.GOB-000865-120

The Yiddish word ‘Klezmer’ has been derived from the Old Hebrew words ‘Kley’ (tool, instrument) and ‘Zemer’ (song, singing, making music).
Klezmer is the traditional music of Jews from Eastern Europe.Yiddish musicians (Klezmorim) were regularly invited to come and play at Yiddish weddings as well as several other Jewish celebrations and festive occasions.
Despite its close connection with traditional Eastern European folk music, Klezmer music has succeeded in preserving its distinctive Jewish character.

‘Klezmer Discovery’ is a voyage of discovery through the richly varied music of the Jewish people from Eastern Europe.
The introduction consists of anumber of motives from different traditional melodies (a Mitzve Tenzel and L’cha Dodi), followed by a melody in 3/8th time (Kandel’s Hora). This dance melody originally came from Bessarabia (present-day Moldavia) and was taken along to America by Jewish musicians round 1900.
Subsequently, ‘Der Terk in Amerika’, a composition by famous clarinet player Naftule Brandwein can be heard.
A number of fast, cheerful dance melodies (bulgars) form the finale of ‘Klezmer Discovery’ (Lebedyk un Freylekh, Lomir sich iberbetn and Sherele).

Het Jiddische woord ‘Klezmer’ stamt af van de oud-Hebreeuwse woorden ‘Kley’ (werktuig, instrument) en ‘Zemer’ (lied, gezang, musiceren).
Klezmer is de traditionele muziek van de Joden in Oost-Europa.
Jiddische muzikanten (Klezmorim)werden geregeld uitgenodigd om te komen spelen op traditionele Jiddische bruiloften en diverse andere Joodse feesten en gelegenheden.
Ondanks de sterke verwantschap met de traditionele volksmuziek uit Oost-Europa, heeftde klezmermuziek een duidelijk Joods karakter weten te behouden.

‘Klezmer Discovery’ is een ontdekkingstocht door de rijk gevarieerde muziek van de Joden in Oost-Europa.
De inleiding bestaat uit een aantal motieven vanverschillende traditionele melodieën (a Mitzve Tenzel en L’cha Dodi).
Daarna volgt een melodie in 3/8e maat (Kandel’s Hora). Deze dansmelodie komt oorspronkelijk uit Bessarabië (het tegenwoordige Moldavië) en is door Joodsemuzikanten zo rond 1900 meegenomen naar Amerika.
Vervolgens klinkt ‘Der Terk in Amerika’, een compositie van de befaamde klarinetist Naftule Brandwein.
Een aantal snelle, vrolijke dansmelodieën (bulgars) vormen het slot van‘Klezmer Discovery’ (Lebedyk un Freylekh, Lomir sich iberbetn en Sherele).

SKU: BT.DHP-0971085-120

Jacob de Haan was commissioned to compose this concert piece by the St. Peters Wind Symphony from Brisbane, Australia. Ross Roy is the monumental late 19th century villa where St. Peters Lutheran College was founded in 1945. The villa has always remained the school symbol. In this composition, Jacob de Haan sees the Ross Roy as a metaphor for the years spent at school (a monument in time), where one's personality is formed. So, the opening theme the artist calls the Ross Roy theme initially has monumental characteristics.The rhythmic motion, which strides along in the lower register and percussion at the beginning of the next section is typical of Tempo di Marcia. Thismovement, accompanied by repetitions of sound, is a metaphor for the structure and discipline in school. This is the introduction to a march theme, symbolic of passing through the classes up to the final examinations.Then, the Ross Roy theme is dealt with again, now in a playful, humorous variation. As if the composer is saying there should also be time for a smile in school. The same theme can be heard in major key and a slower tempo in the following section, expressing pride and self-confidence. This is also the introduction to the expressive middle section that represents love, friendship and understanding.We then return to the march theme in a slightly altered construction. The oriental sounds, constituting the modulation to the final theme, are symbols of the diversity of cultures in the school. The characteristic final theme first sounds solemn, but turns into a festive apotheosis. It is no coincidence that the final cadence is reminiscent of the close to a traditional overture, for the school years can be considered the overture to the rest of one's life. The premiere of Ross Roy was conducted by Jacob de Haan in Brisbane, on August 22, 1997.

Ross Roy is de naam van de monumentale villa in Brisbane (Australië) waar in 1945 het St. Peters Lutheran College is gesticht. In opdracht van het collegeorkest componeerde Jacob de Haan dit gevarieerde concertwerk vol metaforen. De structuur en discipline van de school horen we in de met toonherhaling gepaard gaande ritmische beweging in basregister en slagwerk. Het volgende, martiale thema staat symbool voor het doorlopen van de klassen. Een schertsende, humoristische versie van het hoofdthema ontbreekt niet: op school moet immers ook tijd zijn voor vrolijkheid. Het karakteristieke slotthema mondt uit in een feestelijke apotheose.

Ross Roy ist der Name einer monumentalen Villa in Brisbane, Australien, in der 1945 das St. Peter Lutheran College gegründet wurde. Im Auftrag dieses Schulorchesters komponierte Jacob de Haan dieses Konzertwerk, das voll von Metaphern ist. Die Struktur und Disziplin dieser Schule hören wir in der mit Tonwiederholungen gepaarten rhythmischen Bewegung des Bassregisters und des Schlagwerks. Das folgende martialische Thema steht als Symbol für das Durchlaufen der Klassen bis zum Ende der Schulzeit. Eine scherzhafte, humoristische Version des Hauptthemas darf nicht fehlen, denn in der Schule muss auch Zeit für kleine Späße und Lachen sein! Das charakteristische Schlussthemamündet in einem festlichen Höhepunkt.

Ross Roy est le symbole grandiose de l’excellence du compositeur. L’œuvre tient son nom de l’imposante villa éponyme située Brisbane en Australie et qui abrite en ses murs le Collège Saint Pierre, une institution luthérienne fondée en 1945. C’est pour l’Orchestre d’Harmonie de cet établissement que Jacob de Haan composa cette œuvre riche en métaphores. « J’ai tenté de décrire les valeurs de cette école. Ainsi, le thème initial se développe-t-il sur un motif rythmique imposant qui alterne entre les instruments graves et la batterie. Ce motif symbolise l’autorité et le cadre structuré de l’école. On retrouve ce thème plusieurs reprises et notamment sousune forme humoristique et espiègle : nous découvrons les bons côtés de l’école, la joie des élèves, les sentiments de fierté, d’amour et d’amitié. Autre élément thématique, une marche qui symbolise la progression des élèves dans leur cursus pour arriver leurs examens de fin d'étude. » En guise de conclusion, Jacob de Haan nous offre un thème grandiose qui s’élargit en apothéose.

SKU: BT.DHP-1125214-120

9x12 inches. English-German-French-Dutch.

On a war memorial in the Dutch village of Wons is engraved a list of names to honour the fallen in World War II. This is the basis for the name of this piece. However, this composition was written for everyone who has made Wons what it is today: a pretty place near to Lake IJssel with a comfortable way of life. The piece begins with a celebratory introduction in which the village is presented to the listener. There follows a delightful rhythmic and high-tempo theme that reflects the happiness, innocence and carefree atmosphere before the war. Now we hear a moody, fragmented theme depicting soldiers shooting. This is brought to a close with dissonant clusters of sound,intoning the dreadful tragedy of the war. The ensuing quiet gives way to a calm middle section in a minor key that portrays both frustration and consolation. The fast tempo of the beginning returns, this time in the form of a victory march. We hear freedom being celebrated. We hear the previous happy, innocent and carefree themes, too. There follows a festive, martial theme, a tribute to the village, before the piece closes with sounds of celebration.

Op de gedenksteen in het Friese dorp Wons staat een erelijst (roll of honour) gegraveerd ter nagedachtenis aan de gevallenen van de Tweede Wereldoorlog. De titel van dit werk verwijst naar deze lijst. Deze compositie is echter tevens geschreven voor alle mensen die Wons hebben gemaakt tot wat het nu is: een prachtig dorpje vlak bij het IJsselmeer waar het prettig toeven is. De compositie begint met een statige inleiding, waarin het dorp zich presenteert aan de luisteraar. Dan klinkt een aansprekend ritmisch thema in een snel tempo dat de vrolijkheid, onbevangenheid en onbezorgdheid van voor de oorlog uitstraalt. Dit gaat over in een melodie in mineur, die het naderendeoorlogsgevaar aankondigt. Dan is er een grillig thema met stops waarin het schieten van de soldaten te horen is. Dit eindigt in enkele dissonante clusters die het tragische dieptepunt van de oorlog accentueren. De daaropvolgende stilte lost op in een gedragen middendeel in mineur waaruit enerzijds verdriet en anderzijds troost spreekt. Dan komt het snelle tempo van het begin weer terug, ditmaal in de vorm van een vreugdemars. De vrijheid wordt gevierd. Ook het thema van de vrolijkheid, onbevangenheid en onbezorgdheid is weer te horen. Er volgt nu een statig martiaal thema, een eerbetoon aan het dorp, waarna het werk wordt afgesloten met feestelijke klanken.

Auf einem Gedenkstein im niederländischen Dorf Wons ist eine Namensliste zu Ehren der Gefallenen im Zweiten Weltkrieg eingraviert. Auf diese bezieht sich der Titel des Werkes, der wörtlich übersetzt ‘Ehrenliste’ bedeutet. Diese Komposition wurde jedoch für alle Menschen geschrieben, die Wons zu dem gemacht haben, was es heute ist: ein schöner Ort nahe des IJsselmeeres, in dem es sich gut leben lässt. Das Werk beginnt mit einer feierlichen Einleitung, in welcher sich das Dorf dem Zuhörer präsentiert. Dann erklingt ein reizvolles rhythmisches und temporeiches Thema, das die Fröhlichkeit, Unbefangenheit und Sorglosigkeit vor dem Krieg ausstrahlt. Dieses geht in eine Moll-Melodieüber, welche von der nahenden Kriegsgefahr kündet. Dann erklingt ein launenhaftes Thema mit Unterbrechungen, in dem das Schießen der Soldaten zu hören ist. Dieses endet in einigen dissonanten Clustern, die den tragischen Tiefpunkt des Krieges betonen. Die darauffolgende Stille löst sich in einen ruhigen Mittelteil in Moll auf, aus dem einerseits Verdruss und andererseits Trost spricht. Dann kehrt das schnelle Tempo des Anfangs zurück, dieses Mal in der Form eines Freudenmarsches. Die Freiheit wird gefeiert. Auch das Thema der Fröhlichkeit, Unbefangenheit und Sorglosigkeit ist wieder zu hören. Nun folgt ein feierliches, martialisches Thema, eine Ehrerbietung an das Dorf, bevor das Werk mit festlichen Klängen endet.

Sur le monument aux morts du village néerlandais de Wons est gravée une liste de noms en hommage aux soldats tombés lors de la Seconde Guerre mondiale. Ce monument a inspiré le titre de cette composition. Mais celle-ci a aussi été écrite pour toutes les personnes qui ont donné Wons son caractère d’aujourd’hui : un joli village proche du lac d’IJssel où il fait bon vivre. La pièce débute par une introduction festive qui présente le village l’auditeur. S’ensuit un thème allègre et délicieusement rythmique qui reflète l’ambiance joyeuse, na ve et optimiste de l’avant-guerre. Puis nous entendons un motif sombre et fragmenté, représentant les fusillades ciblant les soldats. Cettepartie se termine par un faisceau de sons dissonants traduisant le caractère tragique de la guerre. Le calme revient avec un passage tranquille en mineur qui évoque la fois la frustration et l’apaisement. Le tempo du début est repris, cette fois sous la forme d’une marche victorieuse. Puis résonnent les accents premiers de gaieté, d’innocence et d’insouciance, invoquant la célébration de la liberté. Un thème martial et festif en hommage au village nous mène un pétillant finale.

SKU: BT.DHP-0910271-020

Mercury is a concert march composed in a typically British idiom. In 1990, Jan Van der Roost wrote this piece on the occasion of the 15-year anniversary of his own band: Brass Band Midden Brabant. Like many British marches, the main theme is written in a minor key. Powerful and virtuoso themes characterize the first part of this march, while the trio melody is much more melodical, offering the tenor register to display its lyrical skills. Follows a dynamic passage for trombones and trumpets/cornets, leading to a grandioso version of the main trio melody and thus concluding this march in a magnificent way.