Fanfare Band - Grade 6

SKU: BT.DHP-1115084-020

Composed by Jan Van der Roost. Concert and Contest Collection CBHA. Set (Score & Parts). De Haske Publications #DHP 1115084-020. Published by De Haske Publications (BT.DHP-1115084-020).

9x12 inches. English-German-French-Dutch.

It may be surprising to see a fanfare piece commissioned by a Japanese ensemble, since fanfare orchestras are typically found in Belgium, Holland and Luxembourg, and also France and Switzerland. Senzoku Gakuen is one of the largest and mostprestigious music universities in Japan, and home to a wide variety of ensembles and orchestras. Since 2006 they have had a fanfare orchestra, which was started by Sotaru Fukaishi, a euphonium teacher who felt further performance opportunity wasneeded for saxhorn instruments. Fukaishi had loved the sound of fanfare orchestras ever since visiting the World Music Contest in Kerkrade (Holland) several years earlier. Jan Van der Roost was involved with this new initiative from the beginning,and they were also joined by Manu Mellaerts for certain projects. The Dean of the music department, Professor Kazuo Tomioka, fully supports the ensemble and commissioned Ostinati. The première took place on June 11th at Maeda Hall inMizonokuchi (Kawasaki) where Senzoku Gakuen is based. The piece opens with an impressive timpani solo, followed by brass and saxophone. The rhythmical pulse remains constant and the music is fiery and assertive in character. A pentatonic melodygradually emerges and the music loses its vehemency and softens. The initial percussion ostinati subsequently recurs and the first section of the piece concludes in a similar mood to the opening. The second movement is sweet and melodic, opening witha long passage for the saxophone family in a minor key. The same theme then appears in the major and is developed upon; the music builds to a majestic orchestral forte, reminiscent of a pipe organ in its sonority. The theme returns in the originalminor key with a change in instrumentation leading the movement to a quiet and peaceful end on a soft E minor chord. The finale starts with percussion: a four-bar pattern is repeated several times over which the movement’s melodic themes areintroduced. These melodic elements are varied and used in different versions and the ostinato idea, which characterizes the entire piece, is highlighted. The theme travels through the orchestra, appearing on various instruments and in variousregisters. It captures the listener’s attention and displays the full range of sound and colour within the fanfare orchestra.

Het is misschien verrassend dat dit fanfarewerk is geschreven in opdracht van een Japans ensemble, aangezien fanfareorkesten vooral te vinden zijn in België, Nederland en Luxemburg, en ook wel in Frankrijk en Zwitserland. SenzokuGakuen is een van de grootste en meest prestigieuze muziekopleidingen van Japan, en de thuisbasis van een grote verscheidenheid van ensembles en orkesten. In 2006 is er een fanfareorkest opgericht, en wel door Sotaru Fukaishi, eeneuphoniumdocent die vond dat er meer mogelijkheden moesten komen voor optredens met saxhoorninstrumenten. Fukaishi had enkele jaren daarvoor genoten van de fanfareklank toen hij het Wereld Muziek Concours in Kerkrade bezocht. DeBelgische componist Jan Van der Roost was van het begin af aan betrokken bij dit nieuwe initiatief, en ook Manu Mellaerts werd voor een aantal projecten aangetrokken. Het hoofd van de muziekfaculteit, professor Kazuo Tomioka, staatgeheel achter het ensemble en gaf de opdracht tot het schrijven van Ostinati. De première vond plaats op 11 juni in de Maeda Hall in Mizonokuchi (Kawasaki), waar Senzoku Gakuen is gevestigd. Het werk begint met een indrukwekkendepaukensolo, gevolgd door koper en saxofoon. De ritmische puls blijft constant, en de aard van de muziek is vurig en krachtig. Geleidelijk komt er een pentatonische melodie naar voren en wordt de muziek minder heftig, ze wordtzachter van karakter. De aanvankelijke ostinati in het slagwerk verschijnen dan opnieuw, waarna het eerste deel van het werk eindigt in dezelfde sfeer als waarmee het begon. Het tweede deel is lieflijk en melodisch. Het opentmet een lange passage voor de saxofoons in een mineurtoonsoort. Dan klinkt hetzelfde thema in majeur en daar wordt op voortgeborduurd: de muziek ontwikkelt zich tot een majestueus orkestraal forte, dat qua sonoriteit doet denken

Es mag überraschen, dass dieses Fanfareorchesterwerk ausgerechnet von einem japanischen Ensemble in Auftrag gegeben wurde, da Fanfareorchester doch eher in Belgien, den Niederlanden oder Luxemburg oder auch in Frankreich oder Schweiz zu finden sind. Senzoku Gakuen ist eine der größten und renommiertesten Musikschulen Japans und Heimstätte einer Vielfalt an Ensembles und Orchestern. Im Jahr 2006 wurde ein Fanfareorchester gegründet. Den Anstoß gab Sotaru Fukaishi, ein Euphoniumlehrer, der den Instrumenten der Saxhorn-Familie mehr Spielmöglichkeiten bieten wollte. Fukaishi hatte sich einige Jahre zuvor bei der Weltmeisterschaft in Kerkrade (Holland) in den Klang vonFanfareorchestern verliebt. Jan Van der Roost war von Beginn an in die Entwicklung dieser Idee involviert und, einige Projekte betreffend, ebenso Manu Mellaerts. Der Dekan des Musik-Colleges, Professor Kazuo Tomioka, steht voll und ganz hinter dem Ensemble und gab Ostinati in Auftrag. Die Premiere fand am 11. Juni 2011 in der Maeda Hall in Mizonokuchi statt, dem Heimatort der Schule Senzoku Gakuen. Das Stück beginnt mit einem eindrucksvollen Paukensolo, bevor Blechbläser und Saxophon einsetzen. Der rhythmische Puls bleibt konstant unter einer feurigen, nachdrücklichen Musik. Eine pentatonische Melodie bildet sich nach und nach heraus, während die Musik an Heftigkeit verliert und sanfter wird. Die anfänglichen Ostinati im Schlagwerk kehren zurück und so endet der erste Satz des Werkes in einer der Eröffnung ähnlichen Stimmung. Der zweite Satz ist lieblich und melodiös. Er beginnt mit einem langen Abschnitt für die Saxophone in Moll. Dann erscheint das gleiche Thema in Dur und durchläuft eine Entwicklung; die Musik baut sich zu einem majestätischen orchestralen Forte auf, das in seiner Klangfülle an eine Orgel erinnert. Dann kehrt das Thema in seiner ursprünglichen Moll-Tonart und in veränderter Instrumentierung zurück, um den Satz ruhig und friedvoll in einem e-Moll-Akkord enden zu lassen.

Il pourrait paraître surprenant qu’un ensemble japonais puisse commander une pièce pour orchestre de fanfare, puisque l’on rencontre surtout ce type de formation en Belgique, aux Pays-Bas et au Luxembourg, ainsi qu’en France et en Suisse. Senzoku Gakuen, l’une des plus grandes et plus prestigieuses académies de musique du Japon, compte une grande variété d’ensembles et d’orchestres. En 2006 s’y est ajouté un orchestre de fanfare fondé par Sotaru Fukaishi, un professeur d’euphonium qui pensait qu’il était nécessaire d’offrir de plus larges possibilités aux cuivres de la région. Depuis qu’il avait assisté au World Music Contest de Kerkrade (Pays-Bas), plusieurs années auparavant,Fukaishi se prit de passion pour le son chaud et généreux de l’orchestre de fanfare, une formation atypique au Japon. Jan Van der Roost a favorablement adhéré cette nouvelle initiative, tandis que Manu Mellaerts collabora avec les deux hommes afin de concrétiser certains projets. Le professeur Kazuo Tomioka, doyen du collège de musique, soutint vigoureusement l’orchestre et commanda Ostinati. La création de l’oeuvre fut donnée le 11 juin 2011 au Maeda Hall de Mizonokuchi (Kawasaki), où se trouve Senzoku Gakuen. La pièce débute avec un impressionnant solo de timbales précédant l’entrée des cuivres et des saxophones. La pulsion rythmique est constante, la musique est énergique et de caractère affirmé. Une mélodie pentatonique émerge graduellement, alors que la trame musicale diminue d’intensité et s’adoucit. L’ostinato la percussion revient fréquemment et la première partie de l’oeuvre se termine dans un climat semblable celui du début. Le deuxième mouvement, doux et romancé, débute avec un long passage en mode mineur joué par les saxophones. Le même thème apparaît alors en mode majeur et se développe peu peu ; la musique s’intensifie pour arriver un majestueux et orchestral forte dont les sonorités rappellent celles d’un orgue d’église. Puis le thème revient sa tonalité mineure d’origine avec un changement d’instrumentation qui mène.

Fanfare Band - Grade 2

SKU: BT.GOB-000801-120

Composed by John Emerson Blackstone. Score Only. 36 pages. Gobelin Music Publications #GOB 000801-120. Published by Gobelin Music Publications (BT.GOB-000801-120).

Glitter and glamour, good-looking people, a lot of Bling Bling and fast cars images like these will cross our minds when we think of the movie world. However, reality proves to be different : as a rule, a tremendous amount of work will have been done on the set before a film is ready to be shown on the big screen.
A visit to an actual movie set inspired John Emerson Blackstone to write a composition bearing the same name. He had both seen a number of characteristic attributes and heard the typical phrases used in film making, and he incorporated them into ‘On the Movie Set’ .

In the first part, ‘The Clapboard’, a ‘director’s assistant’ is supposed to shout “Quieton the set’” and “Action!”, as is done before a real scene is shot. Subsequently, in order to create the right atmosphere, the clacking of a ‘Clapboard’ should be heard.
During a romantic scene we should be transported to another world by means of sweet sounds in the background, so romantic music is of course heard in the next part, ‘Love Scene’.
At the end of a long working day ‘It’s a wrap’ is called on the set to inform everyone that the filming on that day is completed.

Now there is only one more thing left to dream of : an Oscar.....

Perf. Note:
The use of the right props will add to the performance and appreciation of ‘On the Movie Set’. A red carpet and a glamorous reception should give your audience the feeling they are attending a real ‘opening night’!

‘Glamour’ en ‘Glitter’, mooie mensen, veel ‘bling bling’ en snelle auto’s. Zomaar een aantal zaken waar we aan denken als het om de filmwereld gaat. Maar voordat de film klaar is voor de bioscoop moet er doorgaans hard gewerkt wordentijdens het draaien op de filmset.
Een bezoekje op een filmset inspireerde John Emerson Blackstone tot het schrijven van ‘On the Movieset’. Hij zag een aantal zeer karakteristieke attributen en hoorde kreten die hij verwerktein deze compositie.

In het eerste deel: ‘The Clapboard’, is het de bedoeling dat de assistent van de regisseur ‘de bekende kreten’ (Quiet on the set of And Action!) roept, voordat er een take opgenomen wordt. Daarnamoet natuurlijk met een ‘Clapboard’ geklakt worden.
Bij een ‘Love Scene’ hoort uiteraard sfeerverhogende romantische muziek. Want zwijmelen bij een film gaat nu eenmaal niet zonder zoete klanken.
Aan het einde van eenlange dag klinkt altijd ‘It’s a wrap’. Dit betekent dat het laatste shot van de dag gemaakt is.

Nu maar hopen dat er een oscar in het verschiet ligt.

Perf. Note:
Het gebruik van de juiste rekwisieten zalde uitvoering en waardering van ‘On the Movieset’ ten goede komen. Een rode loper en een chique ontvangst zullen uw gasten een echt ‘premi?re’ gevoel geven.

Fanfare Band - Grade 2.5

SKU: BT.GOB-000957-120

Composed by Peter Martin. Arranged by Menno Haantjes. Score Only. 20 pages. Gobelin Music Publications #GOB 000957-120. Published by Gobelin Music Publications (BT.GOB-000957-120).

Scottish Dances is based on three Scottish traditionals: Cock of the North, The Bonnie Bank's O'Loch Lomond and Marie's Wedding.

I. Cock of the North's name is used for multiple things or events. For example for a locomotive to a famous, it seems, delicious liqueur, and rallies to snowboard competitions. Furthermore is Cock O' the North a nickname of a famous Duke. (The 4th Duke of Gordon).
In this composition Cock of the North (a Jig) is a traditional Scottish bagpipe tune, regularly played on tattoos by Pipe Bands. Not infrequently the drummers sing the text.

Auntie Mary, had a canary,
Up the leg of her trousers
While she was sleeping Iwas peeping
Up the leg of her trousers.

II. The Bonnie Bank's O'Loch Lomond is about a sad story that took place during an revolt against the British. In 1745 Bonnie Prince Charlie had to retreat. Two of his men were captured. One was convicted and executed, while the other was released. The spirit of the executed soldier would arrive in Scotland via the 'low road' (underworld) before his companion, who had still a long way to go.

You'll take the high road
And I'll take the low road
And I'll be in Scotland afore ye
But me and my true love will never meet again
On the Bonnie Bonnie Banks of Loch Lomond

III. In a Scottish wedding, after the official ceremonies, there is often danced. This is called a ceilidh. For this we use traditional Scottish music such as Marie's Wedding '.
Mid dance we go back to the church, where a lovely song in honor of the couple sounds.
Marie's Wedding has been recorded by Van Morrison (among many others).

Step we gaely, on we go, heel for heel and toe for toe
Arm and arm and on we go, all for Marie's wedding

Scottish Dances is gebaseerd op drie Schotse traditionals: Cock of the North, The Bonnie Bank's O'Loch Lomond en Marie's Wedding.

I. De naam Cock of the North wordt voor meerdere dingen of evenementen gebruikt. Van een beroemdelocomotief tot een, naar het schijnt, een heerlijke likeur, en van rally's tot snowboard wedstrijden. Bovendien was 'Cock O' the North' een bijnaam van een bekende hertog. (the 4th Duke of Gordon)
Het in deze compositiegebruikte Cock of the North (een Jig) is een traditioneel Schotse bagpipe tune (doedelzak liedje) wat regelmatig gespeeld wordt op taptoes door Pipebands. Niet zelden zingen de slagwerkers de tekst mee.

Auntie Mary, had acanary,
Up the leg of her trousers
While she was sleeping I was peeping
Up the leg of her trousers.

II. 'The Bonnie Bank's O'Loch Lomond', gaat over een triest verhaal dat zich afspeelde tijdens een opstand tegende Engelsen. In 1745 moest Bonnie Prince Charlie zich terugtrekken. Twee van zijn mannen werden gevangen genomen. Eén van hen werd veroordeeld en geexecuteerd, terwijl de ander vrijgelaten werd. De geest van de geexecuteerde soldaatzou via de 'low road' (onderwereld) eerder in Schotland aankomen dan zijn kameraad, die nog een lange ruige weg te gaan had.

You'll take the high road
And I'll take the low road
And I'll be in Scotland aforeye
But me and my true love will never meet again
On the Bonnie Bonnie Banks of Loch Lomond

III. Bij een Schotse bruiloft wordt na de officiele plechtigheden vaak gedanst. Dit noemt men een ceilidh. Hiervoor gebruiktmen traditionele Schotse muziek zoals bijv. 'Marie's Wedding'.
Halverwege de dans gaan we nog even terug naar de kerk, waar een lieflijk lied ter ere van het bruidspaar klinkt.
Marie's Wedding is o.a. door Van Morrison opgenomen.

Fanfare Band - Grade 3

SKU: BT.1342-06-020-MS

Composed by Dennis Linde. Arranged by Thijs Oud. Scherzando Pop, Film and Show. Pop & Rock. Set (Score & Parts). Composed 2006. Music Sales #1342-06-020 MS. Published by Music Sales (BT.1342-06-020-MS).

9x12 inches. English-German-French-Dutch.

In the seventies, Elvis Presley gave many concerts with an orchestra that included a large wind section. These concerts were characterised by enthusiasm and a fast tempo. Burning Love was one of the up-tempo numbers where the bass guitar player played an especially important role. Thus, this arrangement of Burning Love, written by Thijs Oud, brings a specific challenge for the musicians in the low register. The trumpets and the trombones can also play standing behind the band adding to the visual and dynamic enhancement.

Elvis Presley gab in den siebziger Jahren viele Konzerte, auf denen er sich von einem großen Orchester mit zahlreichen Bläsern begleiten ließ. Ein hohes Tempo und absolut mitreißende Begeisterung kennzeichneten diese Auftritte. Eine der beliebten schnellen Nummern war Burning Love, in dem die Bassgitarre eine wichtige Rolle spielte. So ist denn auch Thijs Ouds gelungene Bearbeitung von Burning Love eine besondere Herausforderung für das tiefe Register, während die Trompeten und Posaunen die ursprünglichen Bläserstimmen übernehmen.

Dans les années 1970, Elvis Presley s’est produit, plusieurs reprises, avec un orchestre disposant d’une grande section d’instruments vent. Caractéristiques de ces concerts : un débordement d’enthousiasme et une énergie intense. Burning Love est l’une de ces chansons au rythme enlevé où la guitare basse joue un rôle particulièrement important. Cet arrangement de Thijs Oud ne laissera personne de marbre.

Negli anni 1970, Elvis Presley si esibì a più riprese con un’orchestra avente a disposizione una grande sezione di strumenti a fiato. Questi concerti furono caratterizzati da un enorme entusiasmo e coinvolgimento del pubblico. Burning Love è una di queste canzoni dal ritmo molto elevato dove il basso riveste un ruolo particolarmente importante.

Fanfare Band - Grade 4

SKU: BT.GOB-000829-020

Composed by Rob Goorhuis. Set (Score & Parts). Gobelin Music Publications #GOB 000829-020. Published by Gobelin Music Publications (BT.GOB-000829-020).

In 2005 it was 400 years ago that the first volume of the world-famous novel ‘El ingenioso hidalgo don Quichote de La Mancha’, written by Miguel de Cervantes Saavedra (1547-1616), was published.

Don Quichote, a nobleman who is under the delusion that he must fight against injustice starts out on a journey with his steed Rosinante and his peasant squire Sancho Panza and experiences all kinds of remarkable adventures.
In the course of them his love for the lady Dulcinea of Tobosco plays an important role.
One of the most famous scenes is that of his fight against windmills on the plain of La Mancha, which he takes to be enormous, evil giants.

‘DonQuichote’ consists of four short pieces:
1. Don Quichote: the ingenious Spanish nobleman.
2. Dulcinea: the lady with whom this errant knight has an imaginary courtly love affair.
3. Sancho Panza: Don Quichote’s loyal and sensible servant who, compared to his master, is a simple soul.
4. Rosinante: the steed that has much to put up with considering it has a rider who often spends more time on the ground than in the saddle.

In 2005 was het 400 jaar geleden dat de schrijver Miguel de Cervantes Saavedra (1547-1616) het eerste deel van zijn inmiddels wereldberoemde werk ‘El ingenioso hidalgo don Quichote de La Mancha’ publiceerde.

Don Quichote,een edelman die in de waan verkeert het onrecht in de wereld te moeten bestrijden, trekt met zijn strijdros Rosinante en zijn schildknaap Sancho Panza de wereld in en beleeft allerlei opmerkelijke avonturen. Daarbij speelt zijnliefde voor de jonkvrouw Dulcinea van Toboso een bijzondere rol.
Een van de bekendste taferelen is zijn gevecht tegen de windmolens in de vlakte van La Mancha, die hij voor vervaarlijke, kwaadaardige reuzen aanziet.

‘Don Quichote’ bestaat uit vier korte deeltjes:
1. Don Quichote: de vernuftige Spaanse edelman
2. Dulcinea: de jonkvrouwe waarmee hij in zijn eigen verbeelding een romance mee heeft.
3. Sancho Panza: detrouwe en verstandige knecht van Don Quichote, die vergeleken met zijn meester een simpele ziel is.
4. Rosinante: zijn viervoeter, die heel wat te doorstaan heeft met een berijder, die soms meer op de grond ligt dandat hij in het zadel zit.

Verplicht werk minirepertorium 3e divisie harmonie.

Fanfare Band - Grade 3

SKU: BT.AMP-139-120

Composed by Philip Sparke. Anglo Music Midway Series. Concert Piece. Score Only. Composed 2005. 12 pages. Anglo Music Press #AMP 139-120. Published by Anglo Music Press (BT.AMP-139-120).

9x12 inches. English-German-French-Dutch.

This is an ancient Welsh air that was first published in Relics of the Welsh Bards in 1794. Dafydd (David) Owain was a famous Welsh bard who lived on a farm called Gareg Wen (The White Rock) in Eifionydd, Carnarnvonshire, North Wales. Tradition has it that on his deathbed he called for his harp and composed this lovely melody, requesting that it be played at his funeral. Accordingly, it was later played at the parish church of Ynys-Cynhaiarn. Lyrics were later added by Ceiriog Hughes, which describe the melody's inspiration. This version for fanfare band retains all the beauty and simplicity of the original.

Deze oude melodie uit Wales werd in 1794 voor het eerst uitgegeven in Relics of the Welsh Bards. Dafydd (David) Owain was een beroemde bard uit Wales, hij woonde op een boerderij genaamd Gareg Wen (De witte rots) te Eifionyddin Carnarnvonshire, in Noord-Wales. Volgens de overlevering vroeg hij op zijn sterfbed om zijn harp en componeerde hij vervolgens deze prachtige melodie, met het verzoek om die te laten spelen op zijn begrafenis. Overeenkomstigzijn wens werd de melodie gespeeld in de dorpskerk van Ynys-Cynhaiarn. De tekst werd later toegevoegd door Ceiriog Hughes en beschrijft de ontstaansgeschiedenis van deze muziek.

Dafydd Owain war ein berühmter walisischer Barde, der auf einem Bauernhof namens Gareg Wen, was so viel wie weißer Felsen bedeutet, lebte; daher der Name David vom weißen Felsen“. Es wird erzählt, dass Dafydd auf seinem Sterbebett nach seiner Harfe verlangte und dort diese Melodie komponierte, mit der Bitte, man möge sie zu seiner Beerdigung spielen. Die Schlichtheit dieses bezaubernden Airs eignet sich perfekt als Zwischenspiel in Ihrem Konzert.

Dafydd (David) Owain fu un poeta e cantore gallese. Visse a Eifionydd, nella contea del Carnavonshire (nel nord del Galles), in una fattoria chiamata”Gareg wen” (La roccia bianca). Una leggenda narra che, prima di morire,Dafydd Owain chiese che gli venisse portata la sua arpa. Negli ultimi istanti della sua vita avrebbe composto questa deliziosa melodia esigendo che venisse eseguita al suo funerale. Alcuni anni dopo, il poeta John Ceiriog Hughes scrisse un testo riportandosi alla storia che aveva portato alla composizione di questa melodia, divenuta da allora un classico della musica tradizionale gallese.

Fanfare Band - Grade 3

SKU: BT.DHP-1074175-120

Composed by Gerald Jackson and Peter Jackson. Arranged by Peter Kleine Schaars. Peter's Popular Collection. Score Only. Composed 2006. 28 pages. De Haske Publications #DHP 1074175-120. Published by De Haske Publications (BT.DHP-1074175-120).

9x12 inches. English-German-French-Dutch.

In the nineties, the Cuban-American singer Gloria Estefan recorded a sparkling version of Vicki Sue Robinson’s disco classic Turn the Beat Around. She gave the song a catchy Latin beat, and with this new impulse, it was a worldwide hit. With the sentence from the song text “Love to hear percussion” in mind, Peter Kleine Schaars incorporated a compelling percussion solo in his arrangement. The result is a dynamic piece of music full of pace and passion.

In de jaren negentig nam de Cubaans-Amerikaanse zangeres Gloria Estefan een sprankelende versie op van Vicki Sue Robinson’s discoklassieker Turn the Beat Around. Ze gaf het nummer een aanstekelijke latin-beat en met deze nieuweimpuls bleek het opnieuw goed voor een wereldwijde hit. Met in zijn achterhoofd de zin uit de songtekst ‘Love to hear percussion’ verwerkte Peter Kleine Schaars een meeslepende slagwerksolo in zijn arrangement: het resultaatis een dynamisch stukje muziek vol vaart en passie.

In den neunziger Jahren hatte die kubanisch-amerikanische Sängerin Gloria Estefan mit ihrer spritzigen Version des Disco- Klassikers Turn the Beat Around im eingängigen Latin-Beat großen Erfolg. Mit der Textzeile Love to hear percussion“ (Ich liebe Schlagzeugklänge“) im Hinterkopf baute Peter Kleine Schaars ein unwiderstehliches Schlagzeugsolo in sein Arrangement ein und schuf so ein dynamisches, temporeiches und leidenschaftliches Stück Musik, das jedes Publikum mitreißt.

Dans les années 1990, la chanteuse américano-cubaine Gloria Estefan réalise un pétillant enregistrement du standard de la musique disco Turn the Beat Around de Vicki Sue Robinson. Évoluant sur un rythme typiquement latinoaméricain, la chanson « revue et corrigée » par Gloria Estefan connaît un nouveau succès planétaire. Peter Kleine Schaars a réalisé un excellent arrangement contenant un solo fascinant pour la percussion. La musique est dynamique, rythmée et passionnante.Date de publication prévue : janvier 2007

Data prevista di uscita: gennaio 2007.