SKU: SU.21000213

UPC: 820821003284.

Jazz Sonorities (2002) was composed for Esther Lamneck at her request and premiered by her and Barbara Allen on drums at the Loewe Theater of New York University on May 30, 2002. Ms. Lamneck asked me to compose a piece for either solo clarinet or clarinet and piano. I decided on the former to continue my Sonorities series of works for solo instruments which eventually resulted in Sonorities VII for solo b-flat clarinet (2003-04). However, shortly after getting started with my Sonorities VII I kept hearing the swinging sounds of a jazz clarinet backed up by a jazz drum set. Part of the reason I kept hearing these sounds is that I grew up listening to the big swing bands of such clarinet leaders as Benny Goodman, Artie Shaw, Woody Herman, and Jimmy Dorsey. These musicians were my first exposure to the clarinet. So I decided to first compose a piece for clarinet with a jazz quality and a swinging partly ad lib part for the drums and to put my solo clarinet piece for Esther on hold for a year. There was also a personal reason to use the drums in the piece. My first ambition in music was to be a jazz drummer and indeed I studied drums with a jazz drummer and played drums professionally in dance bands for several years. Ms. Lamneck's part in this piece is almost entiirely written out except for a few measures of improvisation around the middle of the piece. The jazz quality of her part comes mostly in the prasing and using bluesy like pitch bends, slides, and microtones. The jazz quality of the drum set part is in the swinging beat that is used throughout most of the piece. The influence of the famous recording of Sing Sing Sing, with a swing by Benny Goodman & his orchestra in 1937 featuring Gene Krupa on drums is heard in the middle section when the drummer switches to a beat on the floor tom and high tom for several measures. Also, the Afro Cuban section toward the end of the piece was influenced by the many recordings of Stan Kenton & his orchestra particularly the 1950 Pete Rugolo arrangement of Cole Porter's Love for Sale. In the drum solo of the Afro Cuban section which is near the end can use optional claves and/or maracas (1-2 additional players). At the premiere the composer joined in this section on maracas. The drum set calls for a bass drum, floor tom, snare drum, high tom, ride cymbal, sizzle cymbal, and hi-hat. --Patrick Hardish.

SKU: BT.GOB-000731-030

The title is a popular saying in England. It means that's where the money is. Where there's muck, there's power is such a popular expression in the United Kingdom. The saying inspired Peter Martin to compose a highly attractive piece in four parts, consisting of contemporary dances that can also be performed separately. Let's dance!

De titel is een populair gezegde in Engeland. Het betekent vrij vertaald - waar het geld zit. 'Where there's muck there is power' is zo'n gevleugelde uitspraak uit het Verenigd Koninkrijk. Het gezegde inspireerde Peter Martin tothet schrijven van een bijzonder aardig 5-delig werk met moderne dansen welke ook gescheiden van elkaar gespeeld kunnen worden. Let's dance! 1. Easy does it - Steady Rock Een aanstekelijk stukje in rock-stijl. De rockmuziek bestaatvanaf begin 60-er jaren en sindsdien is de stijl populair gebleven maar er is geen genre waar zoveel bands de grond in- en uitgestampt worden. Maar het blijft leuk. 2. Best Foot Forward - mars positief De grootste doemdenkers wordenvrolijk bij het aanhoren van een vrolijke mars. De oorsprong van de mars is niet te achterhalen maar de stijl blijft populair en actueel. Best Foot Forward is een op Amerikaanse leest geschoeide mars. 3. Swing Bin - De swingstijldie eind 20-er jaren in de VS losbarstte was een uitvloeisel van de crisisjaren. Aangevoerd door Benny Goodman en de Dorsey Brothers (Tommy en Jimmy) werd deze vorm een rage die grote invloed bleef houden op de ontwikkeling vande jazzmuziek. Stilzitten is er niet bij want de muziek nodigt uit tot het losmaken van al die luie spieren en waar kan dat het beste? In de concertzaal maar het liefst op de dansvloer. 4. The Supreme Skedaddle - alla US March Eenuitsmijter vormt de Supreme Skedaddle, een mars in US-stijl. Het woord skedaddle is een interessant item voor etymologen maar de componist kent het woord uit zijn Noord-Engelse geboortegrond. Het betekent daar 'verspilling vaniets'. Maar de feestelijke mars is beslist geen verspilling van papier of energie.

SKU: BT.GOB-000731-130

The title is a popular saying in England. It means that's where the money is. Where there's muck, there's power is such a popular expression in the United Kingdom. The saying inspired Peter Martin to compose a highly attractive piece in four parts, consisting of contemporary dances that can also be performed separately. Let's dance!

De titel is een populair gezegde in Engeland. Het betekent vrij vertaald - waar het geld zit. 'Where there's muck there is power' is zo'n gevleugelde uitspraak uit het Verenigd Koninkrijk. Het gezegde inspireerde Peter Martin tothet schrijven van een bijzonder aardig 5-delig werk met moderne dansen welke ook gescheiden van elkaar gespeeld kunnen worden. Let's dance! 1. Easy does it - Steady Rock Een aanstekelijk stukje in rock-stijl. De rockmuziek bestaatvanaf begin 60-er jaren en sindsdien is de stijl populair gebleven maar er is geen genre waar zoveel bands de grond in- en uitgestampt worden. Maar het blijft leuk. 2. Best Foot Forward - mars positief De grootste doemdenkers wordenvrolijk bij het aanhoren van een vrolijke mars. De oorsprong van de mars is niet te achterhalen maar de stijl blijft populair en actueel. Best Foot Forward is een op Amerikaanse leest geschoeide mars. 3. Swing Bin - De swingstijldie eind 20-er jaren in de VS losbarstte was een uitvloeisel van de crisisjaren. Aangevoerd door Benny Goodman en de Dorsey Brothers (Tommy en Jimmy) werd deze vorm een rage die grote invloed bleef houden op de ontwikkeling vande jazzmuziek. Stilzitten is er niet bij want de muziek nodigt uit tot het losmaken van al die luie spieren en waar kan dat het beste? In de concertzaal maar het liefst op de dansvloer. 4. The Supreme Skedaddle - alla US March Eenuitsmijter vormt de Supreme Skedaddle, een mars in US-stijl. Het woord skedaddle is een interessant item voor etymologen maar de componist kent het woord uit zijn Noord-Engelse geboortegrond. Het betekent daar 'verspilling vaniets'. Maar de feestelijke mars is beslist geen verspilling van papier of energie.

SKU: PE.EP68488

ISBN 9790300758893. English.

At the end of 1938, Jelly Roll Morton (1890-1941) returned to New York from his years in Washington, D.C. Recent publicity had made a comeback seem possible, and he hoped to recapture the prominent place in the jazz world that he had held in the 1920s. Still well known, though mainly as a New Orleans music pioneer, he understood that in order to be taken seriously as a contemporary artist, he needed to form a big band like those of his competition, such as Duke Ellington, Count Basie, Benny Goodman, and Tommy and Jimmy Dorsey. In the 1920s Morton's recordings and tours featured a ten-piece band following the first-generation big-band format. But in the late 1930s, larger groups were popular, so Morton assembled a conventional '30s band consisting of four saxophones, six brass, and four rhythm. The band was to open at the Golden Gate Ballroom in Harlem on April 17th, 1939, but on opening night Morton collapsed before going onstage. During his recuperation from the asthma and heart problems that dogged him, the band broke up, never to reassemble. Only six items written for that band's instrumentation are known to exist: Morton's arrangements of his own compositions -- Finger Breaker, GanJam, Good Old New York, Mister Joe, and Stop and Go -- and an arrangement, Mamies' Blues, by another artist. -- James Dapogny (Editor)

As an editor, Dapogny shows his customary sound musical scholarship and deep knowledge of Morton's style....The publishers are to be congratulated for bringing this fascinating work into the public domain, which throws a totally new light on 'Mister Jelly Lord.' Who knows what he would have achieved had he lived beyond his alleged 51 years?--Martin Litton, for JUST JAZZ (Feb 2011)