Concert Band/Harmonie - Grade 2

SKU: BT.GOB-000754-010

Composed by Alan Laken. Set (Score & Parts). 20 pages. Gobelin Music Publications #GOB 000754-010. Published by Gobelin Music Publications (BT.GOB-000754-010).

In the tripartite 'Cowboy Suite' Alan Laken takes us to the Wild West, the domain of cowboys, indians, trappers and other fortune hunters.
Around 1890 the west coast of America was reached, which in effect meant the end of the Wild West.
Its stories, however, survived and have been a source of inspiration for many books, films, and, of course, music. Some characters, such as Jesse James, Billy the Kid, and Buffalo Bill are forever linked to these tales.

In the 'Cowboy Suite' we first hear the 'Hoedown'. At the end of an exhausting workday the labourers used to lay down their tools, among others the 'hoes' and spontaneously began to play music on the instruments which they then possessed (guitars, fiddles, and banjos) and to dance.
After being jolted on the 'Wagon Trail' we reach the third part, the 'Cowboy Roundup'. In this last part it becomes clear that as a cattle driver it is imperative to stay firmly seated in the saddle. As the cattle are rounded up, i.e. driven together, spectacular things happen.

In de driedelige 'Cowboy Suite' neemt Alan Laken ons mee naar het 'Wilde Westen', het domein van cowboys, indianen, pelsjagers en andere gelukzoekers.
Rond 1890, werd de westkust van Amerika bereikt, dit betekende het eindevan het Wilde Westen.
Maar de verhalen bleven en waren een bron voor vele boeken, films en natuurlijk muziek. Enkele personages die onlosmakelijk verbonden zijn met deze verhalen zijn: Jesse James, Billy the Kid, en BuffaloBill.

In de 'Cowboy Suite' horen we eerst de ‘Hoedown’. Aan het einde van een zware werkdag legden de landarbeiders hun werktuig, o.a. de 'Hoe' (schoffel) neer en begonnen met de dan beschikbare instrumenten (Gitaar, Fiddleen Banjo) spontaan te musiceren en te dansen.
In de ‘Wagon Trial’ hobbelen we naar het derde deel, de ‘Cowboy Roundup’. Dat je als veedrijver goed in je zadel moet zitten blijkt wel in het laatste deel. Tijdens de 'Roundup'(het bijeendrijven van het vee) gaat het er spectaculair aan toe.

Brass Band - Grade 2

SKU: BT.GOB-000807-030

Composed by Alan Laken. Set (Score & Parts). 62 pages. Gobelin Music Publications #GOB 000807-030. Published by Gobelin Music Publications (BT.GOB-000807-030).

In the tripartite 'Cowboy Suite' Alan Laken takes us to the Wild West, the domain of cowboys, indians, trappers and other fortune hunters.
Around 1890 the west coast of America was reached, which in effect meant the end of the Wild West.
Its stories, however, survived and have been a source of inspiration for many books, films, and, of course, music. Some characters, such as Jesse James, Billy the Kid, and Buffalo Bill are forever linked to these tales.

In the 'Cowboy Suite' we first hear the 'Hoedown'. At the end of an exhausting workday the labourers used to lay down their tools, among others the 'hoes' and spontaneously began to play music on the instruments which they then possessed (guitars, fiddles, and banjos) and to dance.
After being jolted on the 'Wagon Trail' we reach the third part, the 'Cowboy Roundup'. In this last part it becomes clear that as a cattle driver it is imperative to stay firmly seated in the saddle. As the cattle are rounded up, i.e. driven together, spectacular things happen.

In de driedelige 'Cowboy Suite' neemt Alan Laken ons mee naar het 'Wilde Westen', het domein van cowboys, indianen, pelsjagers en andere gelukzoekers.
Rond 1890, werd de westkust van Amerika bereikt, dit betekende het eindevan het Wilde Westen.
Maar de verhalen bleven en waren een bron voor vele boeken, films en natuurlijk muziek. Enkele personages die onlosmakelijk verbonden zijn met deze verhalen zijn: Jesse James, Billy the Kid, en BuffaloBill.

In de 'Cowboy Suite' horen we eerst de ‘Hoedown’. Aan het einde van een zware werkdag legden de landarbeiders hun werktuig, o.a. de 'Hoe' (schoffel) neer en begonnen met de dan beschikbare instrumenten (Gitaar, Fiddleen Banjo) spontaan te musiceren en te dansen.
In de ‘Wagon Trial’ hobbelen we naar het derde deel, de ‘Cowboy Roundup’. Dat je als veedrijver goed in je zadel moet zitten blijkt wel in het laatste deel. Tijdens de 'Roundup'(het bijeendrijven van het vee) gaat het er spectaculair aan toe.

Fanfare Band - Grade 2

SKU: BT.GOB-000806-120

Composed by Alan Laken. Score Only. Gobelin Music Publications #GOB 000806-120. Published by Gobelin Music Publications (BT.GOB-000806-120).

In the tripartite 'Cowboy Suite' Alan Laken takes us to the Wild West, the domain of cowboys, indians, trappers and other fortune hunters.
Around 1890 the west coast of America was reached, which in effect meant the end of the Wild West.
Its stories, however, survived and have been a source of inspiration for many books, films, and, of course, music. Some characters, such as Jesse James, Billy the Kid, and Buffalo Bill are forever linked to these tales.

In the 'Cowboy Suite' we first hear the 'Hoedown'. At the end of an exhausting workday the labourers used to lay down their tools, among others the 'hoes' and spontaneously began to play music on the instruments which they then possessed (guitars, fiddles, and banjos) and to dance.
After being jolted on the 'Wagon Trail' we reach the third part, the 'Cowboy Roundup'. In this last part it becomes clear that as a cattle driver it is imperative to stay firmly seated in the saddle. As the cattle are rounded up, i.e. driven together, spectacular things happen.

In de driedelige 'Cowboy Suite' neemt Alan Laken ons mee naar het 'Wilde Westen', het domein van cowboys, indianen, pelsjagers en andere gelukzoekers.
Rond 1890, werd de westkust van Amerika bereikt, dit betekende het eindevan het Wilde Westen.
Maar de verhalen bleven en waren een bron voor vele boeken, films en natuurlijk muziek. Enkele personages die onlosmakelijk verbonden zijn met deze verhalen zijn: Jesse James, Billy the Kid, en BuffaloBill.

In de 'Cowboy Suite' horen we eerst de ‘Hoedown’. Aan het einde van een zware werkdag legden de landarbeiders hun werktuig, o.a. de 'Hoe' (schoffel) neer en begonnen met de dan beschikbare instrumenten (Gitaar, Fiddleen Banjo) spontaan te musiceren en te dansen.
In de ‘Wagon Trial’ hobbelen we naar het derde deel, de ‘Cowboy Roundup’. Dat je als veedrijver goed in je zadel moet zitten blijkt wel in het laatste deel. Tijdens de 'Roundup'(het bijeendrijven van het vee) gaat het er spectaculair aan toe.

Concert Band/Harmonie - Grade 2

SKU: BT.GOB-000754-140

Composed by Alan Laken. Score Only. 20 pages. Gobelin Music Publications #GOB 000754-140. Published by Gobelin Music Publications (BT.GOB-000754-140).

In the tripartite 'Cowboy Suite' Alan Laken takes us to the Wild West, the domain of cowboys, indians, trappers and other fortune hunters.
Around 1890 the west coast of America was reached, which in effect meant the end of the Wild West.
Its stories, however, survived and have been a source of inspiration for many books, films, and, of course, music. Some characters, such as Jesse James, Billy the Kid, and Buffalo Bill are forever linked to these tales.

In the 'Cowboy Suite' we first hear the 'Hoedown'. At the end of an exhausting workday the labourers used to lay down their tools, among others the 'hoes' and spontaneously began to play music on the instruments which they then possessed (guitars, fiddles, and banjos) and to dance.
After being jolted on the 'Wagon Trail' we reach the third part, the 'Cowboy Roundup'. In this last part it becomes clear that as a cattle driver it is imperative to stay firmly seated in the saddle. As the cattle are rounded up, i.e. driven together, spectacular things happen.

In de driedelige 'Cowboy Suite' neemt Alan Laken ons mee naar het 'Wilde Westen', het domein van cowboys, indianen, pelsjagers en andere gelukzoekers.
Rond 1890, werd de westkust van Amerika bereikt, dit betekende het eindevan het Wilde Westen.
Maar de verhalen bleven en waren een bron voor vele boeken, films en natuurlijk muziek. Enkele personages die onlosmakelijk verbonden zijn met deze verhalen zijn: Jesse James, Billy the Kid, en BuffaloBill.

In de 'Cowboy Suite' horen we eerst de ‘Hoedown’. Aan het einde van een zware werkdag legden de landarbeiders hun werktuig, o.a. de 'Hoe' (schoffel) neer en begonnen met de dan beschikbare instrumenten (Gitaar, Fiddleen Banjo) spontaan te musiceren en te dansen.
In de ‘Wagon Trial’ hobbelen we naar het derde deel, de ‘Cowboy Roundup’. Dat je als veedrijver goed in je zadel moet zitten blijkt wel in het laatste deel. Tijdens de 'Roundup'(het bijeendrijven van het vee) gaat het er spectaculair aan toe.

Fanfare Band - Grade 2

SKU: BT.GOB-000806-020

Composed by Alan Laken. Set (Score & Parts). Gobelin Music Publications #GOB 000806-020. Published by Gobelin Music Publications (BT.GOB-000806-020).

In the tripartite 'Cowboy Suite' Alan Laken takes us to the Wild West, the domain of cowboys, indians, trappers and other fortune hunters.
Around 1890 the west coast of America was reached, which in effect meant the end of the Wild West.
Its stories, however, survived and have been a source of inspiration for many books, films, and, of course, music. Some characters, such as Jesse James, Billy the Kid, and Buffalo Bill are forever linked to these tales.

In the 'Cowboy Suite' we first hear the 'Hoedown'. At the end of an exhausting workday the labourers used to lay down their tools, among others the 'hoes' and spontaneously began to play music on the instruments which they then possessed (guitars, fiddles, and banjos) and to dance.
After being jolted on the 'Wagon Trail' we reach the third part, the 'Cowboy Roundup'. In this last part it becomes clear that as a cattle driver it is imperative to stay firmly seated in the saddle. As the cattle are rounded up, i.e. driven together, spectacular things happen.

In de driedelige 'Cowboy Suite' neemt Alan Laken ons mee naar het 'Wilde Westen', het domein van cowboys, indianen, pelsjagers en andere gelukzoekers.
Rond 1890, werd de westkust van Amerika bereikt, dit betekende het eindevan het Wilde Westen.
Maar de verhalen bleven en waren een bron voor vele boeken, films en natuurlijk muziek. Enkele personages die onlosmakelijk verbonden zijn met deze verhalen zijn: Jesse James, Billy the Kid, en BuffaloBill.

In de 'Cowboy Suite' horen we eerst de ‘Hoedown’. Aan het einde van een zware werkdag legden de landarbeiders hun werktuig, o.a. de 'Hoe' (schoffel) neer en begonnen met de dan beschikbare instrumenten (Gitaar, Fiddleen Banjo) spontaan te musiceren en te dansen.
In de ‘Wagon Trial’ hobbelen we naar het derde deel, de ‘Cowboy Roundup’. Dat je als veedrijver goed in je zadel moet zitten blijkt wel in het laatste deel. Tijdens de 'Roundup'(het bijeendrijven van het vee) gaat het er spectaculair aan toe.

Brass Band - Grade 2

SKU: BT.GOB-000807-130

Composed by Alan Laken. Score Only. 36 pages. Gobelin Music Publications #GOB 000807-130. Published by Gobelin Music Publications (BT.GOB-000807-130).

In the tripartite 'Cowboy Suite' Alan Laken takes us to the Wild West, the domain of cowboys, indians, trappers and other fortune hunters.
Around 1890 the west coast of America was reached, which in effect meant the end of the Wild West.
Its stories, however, survived and have been a source of inspiration for many books, films, and, of course, music. Some characters, such as Jesse James, Billy the Kid, and Buffalo Bill are forever linked to these tales.

In the 'Cowboy Suite' we first hear the 'Hoedown'. At the end of an exhausting workday the labourers used to lay down their tools, among others the 'hoes' and spontaneously began to play music on the instruments which they then possessed (guitars, fiddles, and banjos) and to dance.
After being jolted on the 'Wagon Trail' we reach the third part, the 'Cowboy Roundup'. In this last part it becomes clear that as a cattle driver it is imperative to stay firmly seated in the saddle. As the cattle are rounded up, i.e. driven together, spectacular things happen.

In de driedelige 'Cowboy Suite' neemt Alan Laken ons mee naar het 'Wilde Westen', het domein van cowboys, indianen, pelsjagers en andere gelukzoekers.
Rond 1890, werd de westkust van Amerika bereikt, dit betekende het eindevan het Wilde Westen.
Maar de verhalen bleven en waren een bron voor vele boeken, films en natuurlijk muziek. Enkele personages die onlosmakelijk verbonden zijn met deze verhalen zijn: Jesse James, Billy the Kid, en BuffaloBill.

In de 'Cowboy Suite' horen we eerst de ‘Hoedown’. Aan het einde van een zware werkdag legden de landarbeiders hun werktuig, o.a. de 'Hoe' (schoffel) neer en begonnen met de dan beschikbare instrumenten (Gitaar, Fiddleen Banjo) spontaan te musiceren en te dansen.
In de ‘Wagon Trial’ hobbelen we naar het derde deel, de ‘Cowboy Roundup’. Dat je als veedrijver goed in je zadel moet zitten blijkt wel in het laatste deel. Tijdens de 'Roundup'(het bijeendrijven van het vee) gaat het er spectaculair aan toe.

Concert Band/Harmonie - Grade 5

SKU: BT.GOB-000589-140

Composed by Jan Bosveld. Score Only. 30 pages. Gobelin Music Publications #GOB 000589-140. Published by Gobelin Music Publications (BT.GOB-000589-140).

Prague, also named ‘The Golden City’, has been the cultural and administrative capital city of the Czech Republic for thousands of years.
The city is beautifully situated on the river Moldau.
Every year millions of tourists visit Prague. It is one of the most popular cities of Eastern Europe. With it's mysterious little squares, dark alley ways and cobblestone streets, the ‘City of the 100 Towers’ is a unique mixture of architecture, dominated by monumental buildings, numerous churches and the oldest castle of Europe.
The Bohemian capital city remains timeless. Visit the fort and be amazed at the lovely views over the Charles Bridge. Spend your time carefully browsing through the little stalls filled with paintings, photos, jewelery and hand-decorated products, accompanied by the sounds of the street musicians in the background.
Notice the famous 15 th century astronomical clock that indicates the time every hour with a parade of the twelve apostles.
When composing this piece, it was Jan Bosveld’s intention to depict the atmosphere of this metropolitan city with over one million inhabitants, rather than to create a fairly literal musical portrait.
One of the many other names of Prague is ‘The City of the Clocks’. This can be heard throughout the piece depicted by the tubular bells.
The piece consists of three movements (slow-fast-slow) and was written in a rhapsodic format.

Jan Bosveld was commissioned to write ‘The Golden City’ by the Dutch Music Lend and Information Centre (MUI), a department of the library for the province of Gelderland in Arnhem, the Netherlands.

Praag is één van de oudste metropolen van Europa. De bijnaam “de Gouden Stad” heeft het te danken aan de goudkleurige koepels op de honderden torens die de stad rijk is.
Vanaf de hooggelegen, majestueuze burcht “Hradcany” heeftmen een prachtig uitzicht op het oude stadsgedeelte. Men ziet de brede, traag stromende Moldau met de vele bruggen waaronder de Karelsbrug met zijn gotische bogen. In het centrum is het een wirwar van kleine straatjes. De tram ishier het ideale vervoermiddel waarbij men steeds schijnt uit te komen op het grote Wenceslasplein.
Hier is de invloed van het westen en de val van het ijzeren gordijn overduidelijk aanwezig in de vorm van schreeuwende lichtreclamesen trendy winkels.
Ondanks deze invloeden en het massatoerisme heeft Praag haar authentieke sfeer voor het grootste deel weten te behouden.
Een van de vele andere namen van Praag is 'De Stad van de Klokken'. Dit kanworden gehoord in heel het stuk, uitgebeeld door de buisklokken.
Het stuk bestaat uit drie bewegingen (langzaam-snel-langzaam) en werd geschreven in een rhapsodisch formaat.

In deze compositie geeft de componistde indrukken van een tweetal bezoeken aan Praag weer.
Het is meer een sfeerbeeld van de stad en zijn bewoners dan een beschrijving van de belangrijkste bezienswaardigheden.
< br> Verplicht werk minirepertorium 2e divisieharmonie.

Concert Band/Harmonie - Grade 5

SKU: BT.GOB-000589-010

Composed by Jan Bosveld. Set (Score & Parts). 172 pages. Gobelin Music Publications #GOB 000589-010. Published by Gobelin Music Publications (BT.GOB-000589-010).

Prague, also named ‘The Golden City’, has been the cultural and administrative capital city of the Czech Republic for thousands of years.
The city is beautifully situated on the river Moldau.
Every year millions of tourists visit Prague. It is one of the most popular cities of Eastern Europe. With it's mysterious little squares, dark alley ways and cobblestone streets, the ‘City of the 100 Towers’ is a unique mixture of architecture, dominated by monumental buildings, numerous churches and the oldest castle of Europe.
The Bohemian capital city remains timeless. Visit the fort and be amazed at the lovely views over the Charles Bridge. Spend your time carefully browsing through the little stalls filled with paintings, photos, jewelery and hand-decorated products, accompanied by the sounds of the street musicians in the background.
Notice the famous 15 th century astronomical clock that indicates the time every hour with a parade of the twelve apostles.
When composing this piece, it was Jan Bosveld’s intention to depict the atmosphere of this metropolitan city with over one million inhabitants, rather than to create a fairly literal musical portrait.
One of the many other names of Prague is ‘The City of the Clocks’. This can be heard throughout the piece depicted by the tubular bells.
The piece consists of three movements (slow-fast-slow) and was written in a rhapsodic format.

Jan Bosveld was commissioned to write ‘The Golden City’ by the Dutch Music Lend and Information Centre (MUI), a department of the library for the province of Gelderland in Arnhem, the Netherlands.

Praag is één van de oudste metropolen van Europa. De bijnaam “de Gouden Stad” heeft het te danken aan de goudkleurige koepels op de honderden torens die de stad rijk is.
Vanaf de hooggelegen, majestueuze burcht “Hradcany” heeftmen een prachtig uitzicht op het oude stadsgedeelte. Men ziet de brede, traag stromende Moldau met de vele bruggen waaronder de Karelsbrug met zijn gotische bogen. In het centrum is het een wirwar van kleine straatjes. De tram ishier het ideale vervoermiddel waarbij men steeds schijnt uit te komen op het grote Wenceslasplein.
Hier is de invloed van het westen en de val van het ijzeren gordijn overduidelijk aanwezig in de vorm van schreeuwende lichtreclamesen trendy winkels.
Ondanks deze invloeden en het massatoerisme heeft Praag haar authentieke sfeer voor het grootste deel weten te behouden.
Een van de vele andere namen van Praag is 'De Stad van de Klokken'. Dit kanworden gehoord in heel het stuk, uitgebeeld door de buisklokken.
Het stuk bestaat uit drie bewegingen (langzaam-snel-langzaam) en werd geschreven in een rhapsodisch formaat.

In deze compositie geeft de componistde indrukken van een tweetal bezoeken aan Praag weer.
Het is meer een sfeerbeeld van de stad en zijn bewoners dan een beschrijving van de belangrijkste bezienswaardigheden.
< br> Verplicht werk minirepertorium 2e divisieharmonie.

Concert Band/Harmonie - Grade 2.5

SKU: BT.CMP-1111-07-140

Arranged by Bryan Kidd. Young Band. Concert Piece. Score Only. Composed 2007. 16 pages. Curnow Music #CMP 1111-07-140. Published by Curnow Music (BT.CMP-1111-07-140).

9x12 inches. English.

This thoughtful and creative arrangement of the classic song of the American West is a rich and sonorous treatment infused with exquisite and unexpected harmonies. You’ve never heard it like this before! Bryan Kidd has managed to bring a true musical adventure to the developing band in his own unmistakably personal way.This is a wonderful chance for your musicians to show that they can be truly expressive. This piece is the perfect tool for a cross-curricular unit with U.S. history. Surprising!

Home on the Range is gebaseerd op een gedicht (‘My Western Home’ uit 1872) van Brewster Higley, een arts uit Indiana die een jaar daarvoor een stukje land had gekocht in Kansas. Vervolgens schreef Dean Kelley er een melodie bij -het nieuwe lied werd al snel geliefd onder migranten in de Verenigde Staten. In de loop der jaren werd het steeds bekender, het is uitgevoerd door vele artiesten, onder wie Frank Sinatra. In 1947 werd Home on the Range hetofficiële lied van de staat Kansas. Brewster Higleys omschrijving van een helderblauwe hemel, oneindige vergezichten en een overvloedige fauna vindt met deze muziek nog altijd weerklank bij luisteraars.

Ho me on the Range ist ein bekanntes Volkslied aus dem amerikanischen Westen und Titelsong eines lustigen Disneyfilms, der in Deutschland als Die Kühe sind los bekannt ist. Bryan Kidd schuf eine sehr kreative, voll klingende Bearbeitung des Klassikers mit ausgefallenen Harmonien. So haben Sie dieses Lied noch nie gehört! Mit dieser Bearbeitung der einerseits vertrauten Melodie können Ihre Musiker doch eine völlig neue musikalische Erfahrung machen und Ihre Ausdrucksmöglichkeiten ausloten. Überraschend!

< I>Home on the Range est une ancienne mélodie country qui plonge ses racines dans l’Amérique de l’Ouest. Cette mélodie a récemment fait le tour de monde, après avoir été intégrée dans la bande originale du film d’animation La ferme se rebelle produit par les studios Disney. Bryan Kidd en a réalisé une version très créative avec des harmonies surprenantes et des lignes expressives. Une composition fun et divertissante.

Concert Band/Harmonie - Grade 5

SKU: BT.AMP-319-010

Composed by Philip Sparke. Elite Series. Opening Pieces. Set (Score & Parts). Composed 2012. Anglo Music Press #AMP 319-010. Published by Anglo Music Press (BT.AMP-319-010).

9x12 inches. English-German-French-Dut ch.

The special occasion that Philip Sparke was honoured to write this piece for was the 200th anniversary of the Stadtmusik Bad Säckingen. Since Bad Säckingen is known as the ’Trompeterstadtâ� ��™, or trumpeter city, Sparke’s creative process was influenced by Joseph Victor Scheffel’s poem, Der Trompeter von Säckingen (The Trumpeter from Säckingen), which is based on a true story. The overture starts with a majestic fanfare, followed by a lively molto vivace. It is joined by a brilliant trumpet call in honour of the city’s famous resident.

Overt ure for a Special Occasion is geschreven in opdracht van Stadtmusik Bad Säckingen ter gelegenheid van het tweehonderdjarig bestaan van het orkest, in 2011. De première van het werk vond plaats in januari van dat jaar,onder leiding van Johannes Brenke, de dirigent van het orkest. Stadtmusik Bad Säckingen, uit de gelijknamige plaats in het zuidwesten van Duitsland, werd opgericht in 1811 en is daarmee een van de oudste blaasorkesten in de regio.Het stadje Bad Säckingen (Bad betekent badplaats) staat bekend als ‘Trompeterstadtâ� �™ en kan bogen op een trompetmuseum, dat in 1985 de deuren opende. Voormalig directeur van het museum was de bekende Amerikaanse trompettist en musicoloogEdward H. Tarr. De huidige directeur is Johannes Brenke, tevens de dirigent van het orkest. De nauwe band die het stadje heeft met de trompet dateert van halverwege de 19e eeuw, toen de schilder en schrijver Joseph Victorvon Scheffel het populaire epische gedicht Der Trompeter von Säckingen schreef. Het was gebaseerd op een waar verhaal en het gaf de naam van de plaats bekendheid over de hele wereld. Op het plein voor de kloosterkerk staateen standbeeld van Scheffel en zijn trompetspeler. Overture for a Special Occasion is feestelijk van sfeer. Het werk opent met een plechtige fanfare, die de luisteraar meevoert naar een vreugdevol molto vivace. Als verbindingtussen beide gedeelten dient een enigmatisch trompetgeschal: een eerbetoon aan de beroemdste inwoner van het stadje.

Der spezielle Anlass“, zu dem Philip Sparke die Ehre hatte, dieses Stück zu schreiben, war das 200-jährige Jubiläum der Stadtmusik Bad Säckingen. Da Bad Säckingen weithin als die Trompeterstadt“ bekannt ist, knüpfte Sparke an das berühmte Gedicht Der Trompeter von Säckingen von Joseph Victor Scheffel an, das auf eine wahre Geschichte zurückgeht. Die Ouvertüre beginnt mit einer majestätischen Fanfare, welche zu einem festlichen Molto vivace führt. Dazu gesellt sich dann ein strahlendes Trompetensignal zu Ehren des berühmtesten Sohnes der Stadt.

Overture for a Special Occasion est une commande de l’Orchestre d’Harmonie Stadtmusik Bad Säckingen pour la commémoration de son bicentenaire, en 2011. De caractère festif, Overture for a Special Occasion débute avec une fanfare grandiose. Puis se développe un énigmatique appel de trompette, qui rend hommage au plus célèbre habitant de la ville. Un molto vivace d’une texture joyeuse et colorée apporte un pétillant finale cette ouverture écrite pour une occasion spéciale !

Overture for a Special Occasion wè un brano commissionato dal Corpo Bandistico della Citt di Bad Säckingen in Germania nel 2011 in occasione del suo bicentenario. Nota per le sue terme, questa ridente cittadina tedesca ha anche un secondo nome: “Trompeterstadtâ� � (citt del “trombettistaâ€� �). La stretta associazione della citt alla tromba risale al XIX secolo quando uno dei suoi illustri abitanti, Joseph Victor von Scheffel, scrittore e romanziere, scrisse un poema divenuto molto popolare, Il trombettista di Säckingen. Di carattere festivo, questo brano inizia con una grandiosa fanfara, seguita da un brillante richiamo di tromba. Un molto vivace gioioso e coloritoregala a questa ouverture uno spumeggiante finale, tutto nel segno di una ricorrenza molto speciale!

Concert Band/Harmonie - Grade 5

SKU: BT.AMP-319-140

Composed by Philip Sparke. Elite Series. Opening Pieces. Score Only. Composed 2012. 44 pages. Anglo Music Press #AMP 319-140. Published by Anglo Music Press (BT.AMP-319-140).

9x12 inches. English-German-French-Dut ch.

The special occasion that Philip Sparke was honoured to write this piece for was the 200th anniversary of the Stadtmusik Bad Säckingen. Since Bad Säckingen is known as the ’Trompeterstadtâ� ��™, or trumpeter city, Sparke’s creative process was influenced by Joseph Victor Scheffel’s poem, Der Trompeter von Säckingen (The Trumpeter from Säckingen), which is based on a true story. The overture starts with a majestic fanfare, followed by a lively molto vivace. It is joined by a brilliant trumpet call in honour of the city’s famous resident.

Overt ure for a Special Occasion is geschreven in opdracht van Stadtmusik Bad Säckingen ter gelegenheid van het tweehonderdjarig bestaan van het orkest, in 2011. De première van het werk vond plaats in januari van dat jaar,onder leiding van Johannes Brenke, de dirigent van het orkest. Stadtmusik Bad Säckingen, uit de gelijknamige plaats in het zuidwesten van Duitsland, werd opgericht in 1811 en is daarmee een van de oudste blaasorkesten in de regio.Het stadje Bad Säckingen (Bad betekent badplaats) staat bekend als ‘Trompeterstadtâ� �™ en kan bogen op een trompetmuseum, dat in 1985 de deuren opende. Voormalig directeur van het museum was de bekende Amerikaanse trompettist en musicoloogEdward H. Tarr. De huidige directeur is Johannes Brenke, tevens de dirigent van het orkest. De nauwe band die het stadje heeft met de trompet dateert van halverwege de 19e eeuw, toen de schilder en schrijver Joseph Victorvon Scheffel het populaire epische gedicht Der Trompeter von Säckingen schreef. Het was gebaseerd op een waar verhaal en het gaf de naam van de plaats bekendheid over de hele wereld. Op het plein voor de kloosterkerk staateen standbeeld van Scheffel en zijn trompetspeler. Overture for a Special Occasion is feestelijk van sfeer. Het werk opent met een plechtige fanfare, die de luisteraar meevoert naar een vreugdevol molto vivace. Als verbindingtussen beide gedeelten dient een enigmatisch trompetgeschal: een eerbetoon aan de beroemdste inwoner van het stadje.

Der spezielle Anlass“, zu dem Philip Sparke die Ehre hatte, dieses Stück zu schreiben, war das 200-jährige Jubiläum der Stadtmusik Bad Säckingen. Da Bad Säckingen weithin als die Trompeterstadt“ bekannt ist, knüpfte Sparke an das berühmte Gedicht Der Trompeter von Säckingen von Joseph Victor Scheffel an, das auf eine wahre Geschichte zurückgeht. Die Ouvertüre beginnt mit einer majestätischen Fanfare, welche zu einem festlichen Molto vivace führt. Dazu gesellt sich dann ein strahlendes Trompetensignal zu Ehren des berühmtesten Sohnes der Stadt.

Overture for a Special Occasion est une commande de l’Orchestre d’Harmonie Stadtmusik Bad Säckingen pour la commémoration de son bicentenaire, en 2011. De caractère festif, Overture for a Special Occasion débute avec une fanfare grandiose. Puis se développe un énigmatique appel de trompette, qui rend hommage au plus célèbre habitant de la ville. Un molto vivace d’une texture joyeuse et colorée apporte un pétillant finale cette ouverture écrite pour une occasion spéciale !

Overture for a Special Occasion wè un brano commissionato dal Corpo Bandistico della Citt di Bad Säckingen in Germania nel 2011 in occasione del suo bicentenario. Nota per le sue terme, questa ridente cittadina tedesca ha anche un secondo nome: “Trompeterstadtâ� � (citt del “trombettistaâ€� �). La stretta associazione della citt alla tromba risale al XIX secolo quando uno dei suoi illustri abitanti, Joseph Victor von Scheffel, scrittore e romanziere, scrisse un poema divenuto molto popolare, Il trombettista di Säckingen. Di carattere festivo, questo brano inizia con una grandiosa fanfara, seguita da un brillante richiamo di tromba. Un molto vivace gioioso e coloritoregala a questa ouverture uno spumeggiante finale, tutto nel segno di una ricorrenza molto speciale!

Fanfare Band - Grade 3

SKU: BT.GOB-000831-020

Composed by Jan Bosveld. Set (Score & Parts). 5 pages. Gobelin Music Publications #GOB 000831-020. Published by Gobelin Music Publications (BT.GOB-000831-020).

‘Feroaring fan Lucht’ is gebaseerd op de gelijknamige roman van de Friese schrijver Rink van der Velde (1932-2001).
De vele werken van Van der Velde zijn meestal gebaseerd op ervaringen die hij opdeed tijdens zijn werk als journalist of uit dehistorie van zijn eigen leefomgeving (Z.O. Friesland).
De tweede wereldoorlog is een vaak terugkerend thema. De hoofdfiguren zijn niet zelden eenlingen. Ze kenmerken zich door het feit dat ze zich niet het meeste aantrekken van de geldenderegels die in de ‘normale’ maatschappij in acht worden genomen.
De hoofdfiguur uit Feroaring fan Lucht, ‘Durk Luchtigheid’ (in de volksmond Durk Snoad), voldoet volledig aan deze omschrijving.

Jan Bosveld heeft een muzikalevertelling gecomponeerd, waarin hij gebruik maakt van een leid-motief (twee stijgende kwart sprongen Bes-Es-C-F).
Dit leid-motief heeft de toepasselijke naam ‘Durk-motief’ gekregen, en is in vele hoedanigheden, zowel melodisch als in deaccordiek (kwartstapeling) te beluisteren.

Het werk begint met het ‘Durk-motief’. Levenslustig en onbekommerd stapt Durk door het leven, genietend van de dingen die het leven voor hem in petto heeft.
Plotseling is het tijd voor hetapp?l (maat 24), Durk blaast op een oude, gedeukte bugel een soort reveille. Hij ziet zeven kinderen verschijnen maar bedenkt dat het er toch meer zouden moeten zijn. Na een wat nadrukkelijker geblazen reveille telt hij tien telgen. Dit stelt hemtevreden.
Na het ochtendritueel trekt hij de natuur in (maat 28). Hij geniet van de wind, de zon en de rust en laat de dingen op zich afkomen zoals ze zich aandienen. Dat Durk uit de natuur ook geldelijk gewin haalt hoort men in de nachtelijkestrooptocht (maat 73). Als hij langs zijn opgezette vallen gaat blijft hij op zijn hoede voor de veldwachter. Deze ligt echter als een wolf op de loer en ontdekt Durk. Hij blaast op zijn fluit (maat 111) en er ontstaat een achtervolging (maat 116).De sterke arm is langer dan Durk denkt en hij wordt uiteindelijk in de kraag gevat.
Na tussenkomst van een maatschappelijk werkster wordt Durk tewerkgesteld bij Philips en verhuist hij naar een nieuwbouwwoning in Drachten (maat 149).
Hijvoelt zich in zijn nieuwe huis en op het werk niet op zijn gemak en verlangt terug naar zijn oude bestaan (maat 157).
Tegen alle bureaucratie in besluit hij terug te gaan naar zijn oude woning op de Zandlaan. Zelfs de burgemeester komt eraan tepas om deze eigenzinnige Fries om te praten maar helaas, het heeft geen zin. Als hij krijgt te horen dat hij mag blijven wonen waar hij heel zijn leven al heeft doorgebracht is hij een gelukkig man (maat 230).
Eind goed, al goed.

Fanfare Band - Grade 3

SKU: BT.GOB-000831-120

Composed by Jan Bosveld. Score Only. 24 pages. Gobelin Music Publications #GOB 000831-120. Published by Gobelin Music Publications (BT.GOB-000831-120).

‘Feroaring fan Lucht’ is gebaseerd op de gelijknamige roman van de Friese schrijver Rink van der Velde (1932-2001).
De vele werken van Van der Velde zijn meestal gebaseerd op ervaringen die hij opdeed tijdens zijn werk als journalist of uit dehistorie van zijn eigen leefomgeving (Z.O. Friesland).
De tweede wereldoorlog is een vaak terugkerend thema. De hoofdfiguren zijn niet zelden eenlingen. Ze kenmerken zich door het feit dat ze zich niet het meeste aantrekken van de geldenderegels die in de ‘normale’ maatschappij in acht worden genomen.
De hoofdfiguur uit Feroaring fan Lucht, ‘Durk Luchtigheid’ (in de volksmond Durk Snoad), voldoet volledig aan deze omschrijving.

Jan Bosveld heeft een muzikalevertelling gecomponeerd, waarin hij gebruik maakt van een leid-motief (twee stijgende kwart sprongen Bes-Es-C-F).
Dit leid-motief heeft de toepasselijke naam ‘Durk-motief’ gekregen, en is in vele hoedanigheden, zowel melodisch als in deaccordiek (kwartstapeling) te beluisteren.

Het werk begint met het ‘Durk-motief’. Levenslustig en onbekommerd stapt Durk door het leven, genietend van de dingen die het leven voor hem in petto heeft.
Plotseling is het tijd voor hetapp?l (maat 24), Durk blaast op een oude, gedeukte bugel een soort reveille. Hij ziet zeven kinderen verschijnen maar bedenkt dat het er toch meer zouden moeten zijn. Na een wat nadrukkelijker geblazen reveille telt hij tien telgen. Dit stelt hemtevreden.
Na het ochtendritueel trekt hij de natuur in (maat 28). Hij geniet van de wind, de zon en de rust en laat de dingen op zich afkomen zoals ze zich aandienen. Dat Durk uit de natuur ook geldelijk gewin haalt hoort men in de nachtelijkestrooptocht (maat 73). Als hij langs zijn opgezette vallen gaat blijft hij op zijn hoede voor de veldwachter. Deze ligt echter als een wolf op de loer en ontdekt Durk. Hij blaast op zijn fluit (maat 111) en er ontstaat een achtervolging (maat 116).De sterke arm is langer dan Durk denkt en hij wordt uiteindelijk in de kraag gevat.
Na tussenkomst van een maatschappelijk werkster wordt Durk tewerkgesteld bij Philips en verhuist hij naar een nieuwbouwwoning in Drachten (maat 149).
Hijvoelt zich in zijn nieuwe huis en op het werk niet op zijn gemak en verlangt terug naar zijn oude bestaan (maat 157).
Tegen alle bureaucratie in besluit hij terug te gaan naar zijn oude woning op de Zandlaan. Zelfs de burgemeester komt eraan tepas om deze eigenzinnige Fries om te praten maar helaas, het heeft geen zin. Als hij krijgt te horen dat hij mag blijven wonen waar hij heel zijn leven al heeft doorgebracht is hij een gelukkig man (maat 230).
Eind goed, al goed.

Concert Band/Harmonie - Grade 2.5

SKU: BT.DHP-1064046-010

Composed by Hayato Hirose. Performance Series. Festive and Solemn Music. Set (Score & Parts). Composed 2006. De Haske Publications #DHP 1064046-010. Published by De Haske Publications (BT.DHP-1064046-010).

9x12 inches. English-German-French-Dut ch.

While composing this beautiful chorale, Hayato Hirose was inspired by the fond memory of the pre-marital days he spent with his beloved wife, Minako.The chorale starts with gorgeous woodwinds, after which the brass section is gradually added to enhance the atmosphere. The main theme is repeated and developed in several different keys in the middle section, followed by the recapitulation and the romantic coda that concludes the work. Moment Musical gives any concert programme a touch of warmth and tenderness.

De inspiratiebron voor het schrijven van dit prachtige koraal vond Hayato Hirose in zijn aangename herinnering aan de verlovingstijd die hij doorbracht met Minako, zijn geliefde echtgenote. Het koraal begint met een prachtige passagein het hout, waarna de kopersectie langzaam wordt toegevoegd voor nog meer sfeer. Het hoofdthema wordt herhaald en ontwikkelt zich in verschillende toonsoorten in de middenstem, gevolgd door de reprise en het romantische codawaarmee het werk eindigt. Moment Musical geeft elk concertprogramma een vleugje warmte en tederheid.

Zu diesem wunderschönen Choral ließ sich Hayato Hirose von der Erinnerung an die Zeit der Hochzeit mit seiner geliebten Frau Minako inspirieren. Moment Musical setzt mit prächtigen Holzbläsern ein, dann wird die Stimmung nach und nach von den Blechbläsern unterstützt. Das Hauptthema wird in mehreren unterschiedlichen Tonarten im mittleren Register wiederholt und entwickelt. Darauf folgen die Reprise und die romantische Coda, die das Werk beendet. Moment Musical verleiht jedem Konzertprogramm einen Hauch von Wärme und Zärtlichkeit.

C e choral aux lignes délicates et épurées débute avec ferveur. Les bois évoluent avec délicatesse et transparence, magnifiés par les cuivres qui se joignent élégamment au développement. Dans le passage central, le thème principal est exposé plusieurs reprises dans différentes tonalités. Une coda séduisante et romantique vient conclure la composition. Moment Musical est un délicieux flot de légèreté.

Questa corale dalle linee delicate inizia con fervore. I legni sviluppano con delicatezza e trasparenza, aiutati dagli ottoni che si uniscono allo sviluppo del tema. Nel passaggio centrale, il tema principale è esposto a più riprese in varie tonalit . Una coda seducente e romantica chiude il brano.

Fanfare Band - Grade 4

SKU: BT.GOB-000949-020

Composed by Carl Wittrock. Set (Score & Parts). 144 pages. Gobelin Music Publications #GOB 000949-020. Published by Gobelin Music Publications (BT.GOB-000949-020).

Volgens de bijbel werd de aarde en al haar leven geschapen in zeven dagen. Zeven dagen die elk misschien wel duizenden of miljoenen jaren duurden. Nadat de schepping compleet was begon de ontwikkeling van de cultuur.

DeAchtste Dei is een muzikale uitbeelding van het verhaal wat is geschreven door Klaas Jansma. Een verhaal wat gaat over de geschiedenis van het Friese dorpje Anjum, haar inwoners en het karakter van het Noord-Oost Friese landschap.Het verhaal grijpt terug naar het verste verleden met de grimmigheid van overstromingen en de eeuwige strijd tegen het water. Maar het vertelt ook over het heden, met al haar vrolijkheid, muziek, werk en vertier. Kort gezegdbeschrijft het verhaal ‘De Achtste Dag’ van Anjum.

Fanfare Halleluja uit Anjum heeft dit muziekstuk laten schrijven ter gelegenheid van haar 100-jarig jubileum. Halleluja heeft presentator en publicist Klaas Jansma gevraagdhet verhaal te schrijven waar Carl Wittrock zijn muziek op zou baseren. Klaas Jansma is bekend van zijn verslaggeving van het Sk?tsjesilen op Omrop Frysl n iedere zomer. Maar ook zijn columns en andere publicaties sprekenvaak zeer tot de verbeelding.

Klaas Jansma is directeur van communicatiebedrijf PENN in Leeuwarden. Een bedrijf wat zich richt op communicatie in de breedste zin van het woord. Tot de bedrijfsonderdelen behoren presentatie,training, publicaties en vormgeving. De voorliefde voor blaasmuziek, en het uitgesproken Friese karakter van Klaas Jansma zijn de ingrediënten die Halleluja zocht in de tekstschrijver voor hun muzikale verhaal.

Carl Wittrock leeft en werkt in het Twentse Goor. Zijn eerste muzikale schreden zette hij op de muziekschool, waarna het conservatorium te Enschede volgde. Hier behaalde hij de volgende diploma’s: Schoolmuziek DM, Orkestdirektie.

Fanfare Band - Grade 4

SKU: BT.GOB-000949-120

Composed by Carl Wittrock. Score Only. 30 pages. Gobelin Music Publications #GOB 000949-120. Published by Gobelin Music Publications (BT.GOB-000949-120).

Volgens de bijbel werd de aarde en al haar leven geschapen in zeven dagen. Zeven dagen die elk misschien wel duizenden of miljoenen jaren duurden. Nadat de schepping compleet was begon de ontwikkeling van de cultuur.

DeAchtste Dei is een muzikale uitbeelding van het verhaal wat is geschreven door Klaas Jansma. Een verhaal wat gaat over de geschiedenis van het Friese dorpje Anjum, haar inwoners en het karakter van het Noord-Oost Friese landschap.Het verhaal grijpt terug naar het verste verleden met de grimmigheid van overstromingen en de eeuwige strijd tegen het water. Maar het vertelt ook over het heden, met al haar vrolijkheid, muziek, werk en vertier. Kort gezegdbeschrijft het verhaal ‘De Achtste Dag’ van Anjum.

Fanfare Halleluja uit Anjum heeft dit muziekstuk laten schrijven ter gelegenheid van haar 100-jarig jubileum. Halleluja heeft presentator en publicist Klaas Jansma gevraagdhet verhaal te schrijven waar Carl Wittrock zijn muziek op zou baseren. Klaas Jansma is bekend van zijn verslaggeving van het Sk?tsjesilen op Omrop Frysl n iedere zomer. Maar ook zijn columns en andere publicaties sprekenvaak zeer tot de verbeelding.

Klaas Jansma is directeur van communicatiebedrijf PENN in Leeuwarden. Een bedrijf wat zich richt op communicatie in de breedste zin van het woord. Tot de bedrijfsonderdelen behoren presentatie,training, publicaties en vormgeving. De voorliefde voor blaasmuziek, en het uitgesproken Friese karakter van Klaas Jansma zijn de ingrediënten die Halleluja zocht in de tekstschrijver voor hun muzikale verhaal.

Carl Wittrock leeft en werkt in het Twentse Goor. Zijn eerste muzikale schreden zette hij op de muziekschool, waarna het conservatorium te Enschede volgde. Hier behaalde hij de volgende diploma’s: Schoolmuziek DM, Orkestdirektie.

Concert Band/Harmonie and Piano

SKU: BT.BMP8095417

Composed by Leroy Anderson. Arranged by Jörg Murschinski. Score Only. Composed 2008. Beriato Music #BMP8095417. Published by Beriato Music (BT.BMP8095417).

A lot is known about the American composer Leroy Anderson. This son of Swedish immigrants played the piano, organ, accordion, trombone, tuba and double bass. He spoke several languages fluently and graduated from Harvard with first-class honours.While on military service, the army also commissioned him to write a manual on Icelandic grammar.He already started writing musical arrangements as a student, and from his 30th year arranged and composed for the Boston Pops Orchestra. Such melodiesas Serenata, The Typewriter, Sleigh Ride and Bugler�s Holiday made him world famous. His best-known work, Blue Tango, reached number one in the US charts in 1952, and it sold more than a million copies. In 1975, a year after hisdeath, he was given a star at the Walk of Fame in Hollywood.Most of his works last no longer than three minutes, about the maximum length of a single at that time. One work that lasts longer is his 1953 Piano Concerto in C for piano and orchestra.The first performance was in Chicago, conducted by the composer and with Eugene List at the piano. However, after three performances he was no longer happy with the work and withdrew it. He always intended to revise it, but never got round to it. Itwas only in 1989 that the Anderson family decided to republish the work.This three-part composition is on the one hand characterised by a careless elegance, but on the other one can hear the influence of Rachmaninoff, Copland, Gershwin, and evenBeethoven and Mozart, as well as the Viennese classics.Anderson used the sonata form for the first movement. It ends with a cadenza that carries us on into the second part (in e minor). The third part is a typically cheerful American folk dance in2/4 time, a so-called Hoe Down, with a lilting, lyrical passage as its middle section. At the end comes a solo passage followed by a rapid close.In this piano concerto, Anderson combines a rigidly classical form of composition with simple andappealing themes and elements from light music. So this work is a perfect synthesis of light music and what is called serious music, in the same way as Gershwin�s Rhapsody in Blue. A work that can be played equally well in a concerthall, at an open-air concert or even a pop concert.

Over de Amerikaanse componist Leroy Anderson is veel bekend. Deze zoon van Zweedse immigranten speelde piano, orgel, accordeon, trombone, tuba en contrabas. Hij sprak vloeiend verschillende talen en studeerde met grote onderscheidingaf aan Harvard en schreef tijdens zijn legerdienst in opdracht van het leger een handboek grammatica Ijslands.Al in zijn studententijd begon hij met het maken van arrangementen, en vanaf zijn 30ste arrangeerde en componeerde hijvoor het Boston Pops Orchestra. Melodieën zoals Serenata, The Typewriter, Sleigh Ride en Bugler's Holiday maakte hem wereldberoemd. Zijn bekendste werk Blue Tango stond in 1952 op nummer één in de VS Charts, ener werden meer dan een miljoen exemplaren van verkocht. Een jaar na zijn dood in 1975 kreeg hij een ster op de Walk of Fame in Hollywood.Zijn meeste werken duren niet langer dan drie minuten, ongeveer de maximumduur van een singletoen. Een werk dat wel langer duurt, is het pianoconcerto in C voor piano en orkest uit 1953. Het werd in Chicago gecreëerd onder zijn leiding met Eugene List aan de piano. Na drie uitvoeringen echter, was hij niet meer tevredenover zijn werk en trok dit terug. Hij had zijn leven lang de intentie het te herwerken doch kwam er niet meer toe. Pas in 1989 besliste de Anderson Familie zijn pianoconcerto toch opnieuw uit te geven.Dit driedelige werk wordtenerzijds getypeerd door een zorgeloze elegantie, maar anderzijds zijn invloeden van Rachmaninoff, Copland, Gerschwin en zelfs Beethoven en Mozart alsook de Weense klassiekers te horen.Voor de eerste beweging, past Anderson de sonatevormtoe. Op het einde volgt een cadenza die ons in het tweede deel (in mi klein) voert. Het derde deel is een typische Amerikaanse, vrolijke volksdans in 2/4, een zogenaamde Hoe Down met als middengedeelte een zangerige, lyrische

Über den amerikanischen Komponisten Leroy Anderson lässt sich vieles berichten: Der Sohn schwedischer Immigranten spielte Klavier, Orgel, Akkordeon, Posaune, Tuba und Kontrabass, sprach neun Sprachen fließend, absolvierte mit einemMagna-cum-laude-Absc hluss die Harvard Universität und verfasste während seiner Militärzeit im Zweiten Weltkrieg für die amerikanische Armee eine Grammatik des Isländischen. Schon während seiner Studentenzeit begann er zu arrangieren, ab Mitte der30er Jahre des letzten Jahrhunderts arrangierte und komponierte er für das Boston Pops Orchestra. Aus seiner Feder stammen so bekannte Werke der leichten Muse wie Serenata, The Typewriter, Sleigh Ride oder Bugler�s Holiday. Sein wohlbekanntestes Stück, Blue Tango, wurde als erste Instrumentalkomposition über eine Million Mal verkauft und belegte im Jahr 1952 Platz 1 der US-Charts. Für seine Verdienste um die Schallplattenindustrie erhielt er ein Jahr nach seinem Tod einenStern auf dem Walk of Fame in Hollywood.Charakteristisc h für seine Werke ist die Dauer: die meisten sind rund drei Minuten lang � mehr passte nicht auf den damals gebräuchlichen Tonträger, eine Singleschallplatte. Nur wenige seinerKompositionen sprengen diesen Zeitrahmen. Dazu gehört sein Konzert C-Dur für Klavier und Orchester. Er komponierte es 1953, die Uraufführung fand unter seiner Leitung und mit Eugene List am Klavier im selben Jahr in Chicago statt. Da Anderson mit demWerk aber nicht zufrieden war, zog er es im Sommer 1954, nach nur drei Aufführungen, wieder ein. Er hatte zeitlebens die Absicht, es zu überarbeiten, allein, es kam nicht mehr dazu. Erst 1989 entschied sich die Anderson-Familie dazu, dasKlavierkonzert wieder zu veröffentlichen.Das dreisätzige Werk zeigt die Unbeschwertheit und Eleganz, die Andersons sämtliche Kompositionen auszeichnen. Dennoch findet man darin auch Anklänge an Komponisten wie Rachmaninoff, Copland, Gershwin, undeben Beethoven und Mozart, sowie die Wiener Klassiker. Der erste Satz folgt der Sonatenhauptsatzform. An seinem Ende steht eine Klavierkadenz, die direkt in den langsamen zweiten Satz (in e-Moll) überleitet. Der dritte Satz schließlich ist einwaschechter Hoe Down, ein fröhlicher amerikanischer Volkstanz im 2/4-Takt, in dessen Zentrum aber eine lyrisch-gesangliche Passage steht. Eine weitere Solo-Kadenz führt das Werk in einen spritzigen Schlussabschnitt.In seinem Klavierkonzertvereinigt Anderson einen klassisch-traditionellen Form- und Kompositionsstil mit Elementen der Unterhaltungsmusik und eingängigen Melodien, die schon immer sein Markenzeichen waren. Daher bildet dieses Werk eine perfekte Synthese von ernster undleichter Musik. Es passt � wie beispielsweise auch George Gershwins Rhapsody in Blue � gleichermaßen in einen vornehmen Konzertsaal, wie auch zur zwanglos-lockeren Atmosphäre einer sommerlichen Open-Air-Veranstaltung oder einesPops-Konzertes.
< br>Nous savons beaucoup de choses sur le compositeur américain Leroy Anderson. Ce fils dimmigrants suédois jouait du piano, de lorgue, de laccordéon, du trombone, du tuba et de la contrebasse. Il parlait couramment plusieurs langues et était diplômé avec grande distinction de Harvard. Pendant son service militaire, il écrivit un manuel de grammaire islandaise commandé par larmée.Étudiant, il avait déj commencé faire des arrangements et dès l ge de 30 ans, il arrangeait et composait pour le Boston Pops Orchestra. Des mélodies telles que Serenata, The Typewriter, Sleigh Ride et Buglers Holiday lui valurent une renommée mondiale. Son uvre phare, Blue Tango, fut numéro un descharts américains en 1952 et se vendit plus dun million dexemplaires. Un an après sa mort en 1975, il eut droit son étoile sur le Walk of Fame Hollywood.La plupart de ses uvres nexcèdent pas trois minutes, soit peu près la durée maximale dun single lépoque. Son concerto en ut pour piano et orchestre de 1953 est quant lui plus long. Il fut créé Chicago sous sa direction avec Eugene List au piano. Après trois exécutions, Anderson nétait toutefois plus satisfait de son travail et le retira. Toute sa vie, il eut lintention de le remanier mais ne le fit pas. Ce nest quen 1989 que la famille Anderson décida de tout de m?me rééditer son concerto pour piano.Cette uvre en trois parties se caractérise par son élégance nonchalante mais aussi par linfluence de Rachmaninoff, Copland, Gershwin et m?me de Beethoven et Mozart, ainsi que des classiques viennois.Pour le premier mouvement, Anderson opte pour une sonate. la fin, une cadence nous conduit la deuxième partie (en mi mineur). La troisième partie est une danse populaire joyeuse et typiquement américaine en 2/4, une Hoe Down avec un passage lyrique et mélodieux en son milieu. la fin, un solo est suivi par une clôture rapide.Dans son concerto pour piano, Anderson unit une composition pure et classique des thèmes beaux et simples, sans oublier des éléments de la musique légère. Cette uvre.

Concert Band/Harmonie and Piano

SKU: BT.BMP8091417

Composed by Leroy Anderson. Arranged by Jörg Murschinski. Set (Score & Parts). Composed 2008. Beriato Music #BMP8091417. Published by Beriato Music (BT.BMP8091417).

A lot is known about the American composer Leroy Anderson. This son of Swedish immigrants played the piano, organ, accordion, trombone, tuba and double bass. He spoke several languages fluently and graduated from Harvard with first-class honours.While on military service, the army also commissioned him to write a manual on Icelandic grammar.He already started writing musical arrangements as a student, and from his 30th year arranged and composed for the Boston Pops Orchestra. Such melodiesas Serenata, The Typewriter, Sleigh Ride and Bugler�s Holiday made him world famous. His best-known work, Blue Tango, reached number one in the US charts in 1952, and it sold more than a million copies. In 1975, a year after hisdeath, he was given a star at the Walk of Fame in Hollywood.Most of his works last no longer than three minutes, about the maximum length of a single at that time. One work that lasts longer is his 1953 Piano Concerto in C for piano and orchestra.The first performance was in Chicago, conducted by the composer and with Eugene List at the piano. However, after three performances he was no longer happy with the work and withdrew it. He always intended to revise it, but never got round to it. Itwas only in 1989 that the Anderson family decided to republish the work.This three-part composition is on the one hand characterised by a careless elegance, but on the other one can hear the influence of Rachmaninoff, Copland, Gershwin, and evenBeethoven and Mozart, as well as the Viennese classics.Anderson used the sonata form for the first movement. It ends with a cadenza that carries us on into the second part (in e minor). The third part is a typically cheerful American folk dance in2/4 time, a so-called Hoe Down, with a lilting, lyrical passage as its middle section. At the end comes a solo passage followed by a rapid close.In this piano concerto, Anderson combines a rigidly classical form of composition with simple andappealing themes and elements from light music. So this work is a perfect synthesis of light music and what is called serious music, in the same way as Gershwin�s Rhapsody in Blue. A work that can be played equally well in a concerthall, at an open-air concert or even a pop concert.

Over de Amerikaanse componist Leroy Anderson is veel bekend. Deze zoon van Zweedse immigranten speelde piano, orgel, accordeon, trombone, tuba en contrabas. Hij sprak vloeiend verschillende talen en studeerde met grote onderscheidingaf aan Harvard en schreef tijdens zijn legerdienst in opdracht van het leger een handboek grammatica Ijslands.Al in zijn studententijd begon hij met het maken van arrangementen, en vanaf zijn 30ste arrangeerde en componeerde hijvoor het Boston Pops Orchestra. Melodieën zoals Serenata, The Typewriter, Sleigh Ride en Bugler's Holiday maakte hem wereldberoemd. Zijn bekendste werk Blue Tango stond in 1952 op nummer één in de VS Charts, ener werden meer dan een miljoen exemplaren van verkocht. Een jaar na zijn dood in 1975 kreeg hij een ster op de Walk of Fame in Hollywood.Zijn meeste werken duren niet langer dan drie minuten, ongeveer de maximumduur van een singletoen. Een werk dat wel langer duurt, is het pianoconcerto in C voor piano en orkest uit 1953. Het werd in Chicago gecreëerd onder zijn leiding met Eugene List aan de piano. Na drie uitvoeringen echter, was hij niet meer tevredenover zijn werk en trok dit terug. Hij had zijn leven lang de intentie het te herwerken doch kwam er niet meer toe. Pas in 1989 besliste de Anderson Familie zijn pianoconcerto toch opnieuw uit te geven.Dit driedelige werk wordtenerzijds getypeerd door een zorgeloze elegantie, maar anderzijds zijn invloeden van Rachmaninoff, Copland, Gerschwin en zelfs Beethoven en Mozart alsook de Weense klassiekers te horen.Voor de eerste beweging, past Anderson de sonatevormtoe. Op het einde volgt een cadenza die ons in het tweede deel (in mi klein) voert. Het derde deel is een typische Amerikaanse, vrolijke volksdans in 2/4, een zogenaamde Hoe Down met als middengedeelte een zangerige, lyrische

Über den amerikanischen Komponisten Leroy Anderson lässt sich vieles berichten: Der Sohn schwedischer Immigranten spielte Klavier, Orgel, Akkordeon, Posaune, Tuba und Kontrabass, sprach neun Sprachen fließend, absolvierte mit einemMagna-cum-laude-Absc hluss die Harvard Universität und verfasste während seiner Militärzeit im Zweiten Weltkrieg für die amerikanische Armee eine Grammatik des Isländischen. Schon während seiner Studentenzeit begann er zu arrangieren, ab Mitte der30er Jahre des letzten Jahrhunderts arrangierte und komponierte er für das Boston Pops Orchestra. Aus seiner Feder stammen so bekannte Werke der leichten Muse wie Serenata, The Typewriter, Sleigh Ride oder Bugler�s Holiday. Sein wohlbekanntestes Stück, Blue Tango, wurde als erste Instrumentalkomposition über eine Million Mal verkauft und belegte im Jahr 1952 Platz 1 der US-Charts. Für seine Verdienste um die Schallplattenindustrie erhielt er ein Jahr nach seinem Tod einenStern auf dem Walk of Fame in Hollywood.Charakteristisc h für seine Werke ist die Dauer: die meisten sind rund drei Minuten lang � mehr passte nicht auf den damals gebräuchlichen Tonträger, eine Singleschallplatte. Nur wenige seinerKompositionen sprengen diesen Zeitrahmen. Dazu gehört sein Konzert C-Dur für Klavier und Orchester. Er komponierte es 1953, die Uraufführung fand unter seiner Leitung und mit Eugene List am Klavier im selben Jahr in Chicago statt. Da Anderson mit demWerk aber nicht zufrieden war, zog er es im Sommer 1954, nach nur drei Aufführungen, wieder ein. Er hatte zeitlebens die Absicht, es zu überarbeiten, allein, es kam nicht mehr dazu. Erst 1989 entschied sich die Anderson-Familie dazu, dasKlavierkonzert wieder zu veröffentlichen.Das dreisätzige Werk zeigt die Unbeschwertheit und Eleganz, die Andersons sämtliche Kompositionen auszeichnen. Dennoch findet man darin auch Anklänge an Komponisten wie Rachmaninoff, Copland, Gershwin, undeben Beethoven und Mozart, sowie die Wiener Klassiker. Der erste Satz folgt der Sonatenhauptsatzform. An seinem Ende steht eine Klavierkadenz, die direkt in den langsamen zweiten Satz (in e-Moll) überleitet. Der dritte Satz schließlich ist einwaschechter Hoe Down, ein fröhlicher amerikanischer Volkstanz im 2/4-Takt, in dessen Zentrum aber eine lyrisch-gesangliche Passage steht. Eine weitere Solo-Kadenz führt das Werk in einen spritzigen Schlussabschnitt.In seinem Klavierkonzertvereinigt Anderson einen klassisch-traditionellen Form- und Kompositionsstil mit Elementen der Unterhaltungsmusik und eingängigen Melodien, die schon immer sein Markenzeichen waren. Daher bildet dieses Werk eine perfekte Synthese von ernster undleichter Musik. Es passt � wie beispielsweise auch George Gershwins Rhapsody in Blue � gleichermaßen in einen vornehmen Konzertsaal, wie auch zur zwanglos-lockeren Atmosphäre einer sommerlichen Open-Air-Veranstaltung oder einesPops-Konzertes.
< br>Nous savons beaucoup de choses sur le compositeur américain Leroy Anderson. Ce fils dimmigrants suédois jouait du piano, de lorgue, de laccordéon, du trombone, du tuba et de la contrebasse. Il parlait couramment plusieurs langues et était diplômé avec grande distinction de Harvard. Pendant son service militaire, il écrivit un manuel de grammaire islandaise commandé par larmée.Étudiant, il avait déj commencé faire des arrangements et dès l ge de 30 ans, il arrangeait et composait pour le Boston Pops Orchestra. Des mélodies telles que Serenata, The Typewriter, Sleigh Ride et Buglers Holiday lui valurent une renommée mondiale. Son uvre phare, Blue Tango, fut numéro un descharts américains en 1952 et se vendit plus dun million dexemplaires. Un an après sa mort en 1975, il eut droit son étoile sur le Walk of Fame Hollywood.La plupart de ses uvres nexcèdent pas trois minutes, soit peu près la durée maximale dun single lépoque. Son concerto en ut pour piano et orchestre de 1953 est quant lui plus long. Il fut créé Chicago sous sa direction avec Eugene List au piano. Après trois exécutions, Anderson nétait toutefois plus satisfait de son travail et le retira. Toute sa vie, il eut lintention de le remanier mais ne le fit pas. Ce nest quen 1989 que la famille Anderson décida de tout de m?me rééditer son concerto pour piano.Cette uvre en trois parties se caractérise par son élégance nonchalante mais aussi par linfluence de Rachmaninoff, Copland, Gershwin et m?me de Beethoven et Mozart, ainsi que des classiques viennois.Pour le premier mouvement, Anderson opte pour une sonate. la fin, une cadence nous conduit la deuxième partie (en mi mineur). La troisième partie est une danse populaire joyeuse et typiquement américaine en 2/4, une Hoe Down avec un passage lyrique et mélodieux en son milieu. la fin, un solo est suivi par une clôture rapide.Dans son concerto pour piano, Anderson unit une composition pure et classique des thèmes beaux et simples, sans oublier des éléments de la musique légère. Cette uvre.