Fanfare Band - Grade 6

SKU: BT.DHP-1115084-020

Composed by Jan Van der Roost. Concert and Contest Collection CBHA. Set (Score & Parts). De Haske Publications #DHP 1115084-020. Published by De Haske Publications (BT.DHP-1115084-020).

9x12 inches. English-German-French-Dut ch.

It may be surprising to see a fanfare piece commissioned by a Japanese ensemble, since fanfare orchestras are typically found in Belgium, Holland and Luxembourg, and also France and Switzerland. Senzoku Gakuen is one of the largest and mostprestigious music universities in Japan, and home to a wide variety of ensembles and orchestras. Since 2006 they have had a fanfare orchestra, which was started by Sotaru Fukaishi, a euphonium teacher who felt further performance opportunity wasneeded for saxhorn instruments. Fukaishi had loved the sound of fanfare orchestras ever since visiting the World Music Contest in Kerkrade (Holland) several years earlier. Jan Van der Roost was involved with this new initiative from the beginning,and they were also joined by Manu Mellaerts for certain projects. The Dean of the music department, Professor Kazuo Tomioka, fully supports the ensemble and commissioned Ostinati. The première took place on June 11th at Maeda Hall inMizonokuchi (Kawasaki) where Senzoku Gakuen is based. The piece opens with an impressive timpani solo, followed by brass and saxophone. The rhythmical pulse remains constant and the music is fiery and assertive in character. A pentatonic melodygradually emerges and the music loses its vehemency and softens. The initial percussion ostinati subsequently recurs and the first section of the piece concludes in a similar mood to the opening. The second movement is sweet and melodic, opening witha long passage for the saxophone family in a minor key. The same theme then appears in the major and is developed upon; the music builds to a majestic orchestral forte, reminiscent of a pipe organ in its sonority. The theme returns in the originalminor key with a change in instrumentation leading the movement to a quiet and peaceful end on a soft E minor chord. The finale starts with percussion: a four-bar pattern is repeated several times over which the movement’s melodic themes areintroduced. These melodic elements are varied and used in different versions and the ostinato idea, which characterizes the entire piece, is highlighted. The theme travels through the orchestra, appearing on various instruments and in variousregisters. It captures the listener’s attention and displays the full range of sound and colour within the fanfare orchestra.

Het is misschien verrassend dat dit fanfarewerk is geschreven in opdracht van een Japans ensemble, aangezien fanfareorkesten vooral te vinden zijn in België, Nederland en Luxemburg, en ook wel in Frankrijk en Zwitserland. SenzokuGakuen is een van de grootste en meest prestigieuze muziekopleidingen van Japan, en de thuisbasis van een grote verscheidenheid van ensembles en orkesten. In 2006 is er een fanfareorkest opgericht, en wel door Sotaru Fukaishi, eeneuphoniumdocent die vond dat er meer mogelijkheden moesten komen voor optredens met saxhoorninstrumenten. Fukaishi had enkele jaren daarvoor genoten van de fanfareklank toen hij het Wereld Muziek Concours in Kerkrade bezocht. DeBelgische componist Jan Van der Roost was van het begin af aan betrokken bij dit nieuwe initiatief, en ook Manu Mellaerts werd voor een aantal projecten aangetrokken. Het hoofd van de muziekfaculteit, professor Kazuo Tomioka, staatgeheel achter het ensemble en gaf de opdracht tot het schrijven van Ostinati. De première vond plaats op 11 juni in de Maeda Hall in Mizonokuchi (Kawasaki), waar Senzoku Gakuen is gevestigd. Het werk begint met een indrukwekkendepaukensolo, gevolgd door koper en saxofoon. De ritmische puls blijft constant, en de aard van de muziek is vurig en krachtig. Geleidelijk komt er een pentatonische melodie naar voren en wordt de muziek minder heftig, ze wordtzachter van karakter. De aanvankelijke ostinati in het slagwerk verschijnen dan opnieuw, waarna het eerste deel van het werk eindigt in dezelfde sfeer als waarmee het begon. Het tweede deel is lieflijk en melodisch. Het opentmet een lange passage voor de saxofoons in een mineurtoonsoort. Dan klinkt hetzelfde thema in majeur en daar wordt op voortgeborduurd: de muziek ontwikkelt zich tot een majestueus orkestraal forte, dat qua sonoriteit doet denken

Es mag überraschen, dass dieses Fanfareorchesterwerk ausgerechnet von einem japanischen Ensemble in Auftrag gegeben wurde, da Fanfareorchester doch eher in Belgien, den Niederlanden oder Luxemburg oder auch in Frankreich oder Schweiz zu finden sind. Senzoku Gakuen ist eine der größten und renommiertesten Musikschulen Japans und Heimstätte einer Vielfalt an Ensembles und Orchestern. Im Jahr 2006 wurde ein Fanfareorchester gegründet. Den Anstoß gab Sotaru Fukaishi, ein Euphoniumlehrer, der den Instrumenten der Saxhorn-Familie mehr Spielmöglichkeiten bieten wollte. Fukaishi hatte sich einige Jahre zuvor bei der Weltmeisterschaft in Kerkrade (Holland) in den Klang vonFanfareorchestern verliebt. Jan Van der Roost war von Beginn an in die Entwicklung dieser Idee involviert und, einige Projekte betreffend, ebenso Manu Mellaerts. Der Dekan des Musik-Colleges, Professor Kazuo Tomioka, steht voll und ganz hinter dem Ensemble und gab Ostinati in Auftrag. Die Premiere fand am 11. Juni 2011 in der Maeda Hall in Mizonokuchi statt, dem Heimatort der Schule Senzoku Gakuen. Das Stück beginnt mit einem eindrucksvollen Paukensolo, bevor Blechbläser und Saxophon einsetzen. Der rhythmische Puls bleibt konstant unter einer feurigen, nachdrücklichen Musik. Eine pentatonische Melodie bildet sich nach und nach heraus, während die Musik an Heftigkeit verliert und sanfter wird. Die anfänglichen Ostinati im Schlagwerk kehren zurück und so endet der erste Satz des Werkes in einer der Eröffnung ähnlichen Stimmung. Der zweite Satz ist lieblich und melodiös. Er beginnt mit einem langen Abschnitt für die Saxophone in Moll. Dann erscheint das gleiche Thema in Dur und durchläuft eine Entwicklung; die Musik baut sich zu einem majestätischen orchestralen Forte auf, das in seiner Klangfülle an eine Orgel erinnert. Dann kehrt das Thema in seiner ursprünglichen Moll-Tonart und in veränderter Instrumentierung zurück, um den Satz ruhig und friedvoll in einem e-Moll-Akkord enden zu lassen.

Il pourrait paraître surprenant qu’un ensemble japonais puisse commander une pièce pour orchestre de fanfare, puisque l’on rencontre surtout ce type de formation en Belgique, aux Pays-Bas et au Luxembourg, ainsi qu’en France et en Suisse. Senzoku Gakuen, l’une des plus grandes et plus prestigieuses académies de musique du Japon, compte une grande variété d’ensembles et d’orchestres. En 2006 s’y est ajouté un orchestre de fanfare fondé par Sotaru Fukaishi, un professeur d’euphonium qui pensait qu’il était nécessaire d’offrir de plus larges possibilités aux cuivres de la région. Depuis qu’il avait assisté au World Music Contest de Kerkrade (Pays-Bas), plusieurs années auparavant,Fukaishi se prit de passion pour le son chaud et généreux de l’orchestre de fanfare, une formation atypique au Japon. Jan Van der Roost a favorablement adhéré cette nouvelle initiative, tandis que Manu Mellaerts collabora avec les deux hommes afin de concrétiser certains projets. Le professeur Kazuo Tomioka, doyen du collège de musique, soutint vigoureusement l’orchestre et commanda Ostinati. La création de l’oeuvre fut donnée le 11 juin 2011 au Maeda Hall de Mizonokuchi (Kawasaki), où se trouve Senzoku Gakuen. La pièce débute avec un impressionnant solo de timbales précédant l’entrée des cuivres et des saxophones. La pulsion rythmique est constante, la musique est énergique et de caractère affirmé. Une mélodie pentatonique émerge graduellement, alors que la trame musicale diminue d’intensité et s’adoucit. L’ostinato la percussion revient fréquemment et la première partie de l’oeuvre se termine dans un climat semblable celui du début. Le deuxième mouvement, doux et romancé, débute avec un long passage en mode mineur joué par les saxophones. Le même thème apparaît alors en mode majeur et se développe peu peu ; la musique s’intensifie pour arriver un majestueux et orchestral forte dont les sonorités rappellent celles d’un orgue d’église. Puis le thème revient sa tonalité mineure d’origine avec un changement d’instrumentation qui mène.

Brass Band - Grade 1.5

SKU: BT.GOB-000746-130

Composed by Bruce Fraser. Score Only. 10 pages. Gobelin Music Publications #GOB 000746-130. Published by Gobelin Music Publications (BT.GOB-000746-130).

In 'Ding Dong it's Christmas' Scottish composer Bruce Fraser makes a sport of misleading his audience time and again. The title already indicates that this piece has been based on the well-known Carol 'Ding Dong Merrily on High', even if the melody makes a somewhat halting start. When it gathers pace, however, also due to the percussion section, suddenly various other carols may be recognized. Peace and quiet reign in the middle part, during which we can enjoy Bach's charming 'O Jesulein süss'. 'Ding Dong it's Christmas' ends in the same way it began, even if more and more Carols put in an appearance. Merry Christmas!

In 'Ding Dong it's Christmas' zet de Schotse componist Bruce Fraser de luisteraar op humorvolle wijze regelmatig op het verkeerde been. De titel geeft al aan dat het werkje gebaseerd is op het de bekende carol 'Ding Dong merrily onhigh' , al komt de melodie wat moeilijk op gang. Als het lekker begint te lopen, mede dankzij het slagwerk, komen er plotseling verschillende carols om de hoek kijken. Het middendeel vormt een rustpunt. Hier kunnen we genieten vanhet lieflijke 'O kindeke klein' van de grote Bach. 'Ding Dong it's Christmas' eindigt op dezelfde wijze zoals het begon, al komen er steeds meer carols op visite. Merry Christmas!

Fanfare Band - Grade 3

SKU: BT.AMP-247-020

Composed by Philip Sparke. Anglo Music Midway Series. Christmas. Set (Score & Parts). Composed 2008. Anglo Music Press #AMP 247-020. Published by Anglo Music Press (BT.AMP-247-020).

9x12 inches. English-German-French-Dut ch.

Designed to open a Christmas concert, A Christmas Herald starts with a fanfare that introduces a lyrical theme, which eventually turns out to be a descant to Hark, the Herald Angels Sing, which is subsequently introduced by trombones and euphoniums. The famous carol then gradually transforms back into the fanfare, which closes the work as it began.

A Christmas Herald, een openingswerk voor een kerstconcert, begint met een proclamerende fanfare. Deze fanfare introduceert een lyrisch thema, dat uiteindelijk uitmondt in een discant over Hark, the Herald Angels Sing,een melodie die achtereenvolgens wordt gepresenteerd door de trombones en euphoniums. De beroemde carol gaat vervolgens langzaam weer over in de fanfare, waarmee het werk eindigt zoals het begon.

A Christmas Herald beginnt mit einer Signalfanfare; diese stellt ein lyrisches Thema vor, das sich bald als Diskant zu Hark, the Herald Angels Sing herausstellt, welches anschließend von Posaunen und Euphonien präsentiert wird. Dann verwandelt sich das berühmte Weihnachtslied schrittweise zurück in die Fanfare, die das Werk so beendet, wie es begann. Eine wunderbare Eröffnung für ein Weihnachtskonzert!

Cette composition est idéale pour débuter ou clore un concert de Noël. A Christmas Herald (“Le Messager de Noël”) débute avec une fanfare majestueuse qui cède sa place l’exposition d’un thème lyrique qui forme un contrechant au noël Hark, the Herald Angels Sing (Écoutez le chant des Anges) introduit par les trombones et l’euphonium. La mélodie de ce célèbre chant de noël revient progressivement vers la fanfare initiale qui clôt l’œuvre sur un ton toujours aussi solennel.

(Guitar)

SKU: HL.50583856

Salabert. Hal Leonard #SLB2851. Published by Hal Leonard (HL.50583856).

Flute

SKU: BT.HU2855

Composed by Jan van Beekum. Book Only. 124 pages. Harmonia #HU2855. Published by Harmonia (BT.HU2855).

International.

J an van Beekum begon als 11-jarige als klarinettist in verschillende plaatselijke harmonieorkesten mee te spelen. Zijn studies deed hij aan het Koninklijk Conservatorium in Den Haag in de vakken muziektheorie en piano.Zijn wereldwijd veel gebruikte methoden en speelboeken worden nu gedistribueerd door De Haske Hal Leonard.

Concert Band/Harmonie - Grade 3

SKU: BT.DHP-1043728-140

Arranged by Lorenzo Bocci. De Haske Pop Collection. Original Light Music. Score Only. Composed 2004. De Haske Publications #DHP 1043728-140. Published by De Haske Publications (BT.DHP-1043728-140).

Everything started when two Frenchmen, Jacques Morali and Henri Belolo, after having sold over ten records with their band, the Ritchie Family, decided to try out something new. The basic idea was to form a new group inspired by the American male myths of the seventies: cowboys, Indians, men in leather clothes, soldiers and policemen. This is how the Village People were born.Their secret was their energy, cheerfulness and tongue in cheek humour combined with strong disco beat and an arresting visual presence. Even now a Village People song is guaranteed to fill the dance floor in any club or disco. The Best of Village People is a medley including the following pieces: In theNavy,Y.M.C.A. and Macho Man.

Het begon allemaal toen twee Fransen, Jacques Morali en Henry Belolo, besloten iets nieuws te proberen, nadat zij meer dan tien miljoen platen hadden verkocht met hun groep The Ritchie Family. Het idee was een nieuwe groep te vormendie was ge nspireerd op de Amerikaanse machomythen van de jaren zeventig: cowboys, indianen, mannen in leer, soldaten en politieagenten. Zo kwamen de Village People in het leven. Hun geheim lag in het feit dat ze een pakkende discobeatcombineerden met een energiek, kleurrijk en humoristisch optreden. The Best of Village People is een medley die de volgende nummers bevat: In the Navy,Y.M.C.A. en Macho Man.

Village People, die amerikanische Gruppe aus den 70-er Jahren haben längst Kultstatus erlangt. Ihr Erfolgsrezept bestand aus farbenfrohen Auftritten in Kostümen, die Cowboys, Indianer, Männer in Leder und Polizisten - die männlichen Mythen Amerikas - widerspiegelten und vor allem aber mitrei�enden, fröhlichen Partyhits, die bis heute aus keiner Disco und von keinem Fest wegzudenken sind. Lorenzo Bocci schuf ein Medley für Blasorchester aus den drei grö�ten Hits von Village People, das seine Wirkung garantiert nicht verfehlen wird.

Formé en 1977 par deux auteurs et producteurs français (Jacques Morali et Henri Belolo), le groupe Village People se distingue par lâ??originalité presque politique de son concept artistique qui se voulait dénonciateur et parodique de la non-reconnaissance des minorités. Avec des chansons comme In the Navy,Y.M.C.A. et Macho Man, le groupe connaît un succès mondial et devient emblématique de la musique disco. En rassemblant ces trois tubes dans son medley pour Orchestre dâ??Harmonie, Lorenzo Bocci a parfaitement intégré le côté pétillant et excentrique qui fait lâ??originalité de ce groupe peu conventionnel.

(Guitar)

SKU: HL.50583874

Salabert. Hal Leonard #SLB2877. Published by Hal Leonard (HL.50583874).

Fanfare Band - Grade 3

SKU: BT.DHP-0991667-020

Arranged by Naohiro Iwai. New Sounds for Concert Band. Original Light Music. Set (Score & Parts). Composed 1999. De Haske Publications #DHP 0991667-020. Published by De Haske Publications (BT.DHP-0991667-020).

De muzikale ontwikkeling van Stevie Wonder begon op jonge leeftijd. Vanwege zijn blindheid liet zijn moeder hem niet graag buiten spelen. Stevie luisterde zodoende veel naar muziek, terwijl hij met lepels en pannen het ritme mee drumde.Op zijn twaalfde, nadat hij zich op echte instrumenten had bekwaamd, werd hij ontdekt door Berry Gordy, de grondlegger van Motown. Zijn roem nam in de jaren zeventig een hoge vlucht met de hits Superwoman, Superstitionen You Are the Sunshine of My Life, een song die Naohiro Iwai bewerkte tot een sprankelende hit voor blaasorkest.

Stevi e Wonders musikalische Karriere begann schon sehr früh. Wegen seiner Blindheit konnte er nicht wie die anderen Kinder draußen spielen. So hörte er viel Musik und spielte dazu auf Schüsseln und Töpfen Schlagzeug. Als er zwölf Jahre alt war und schon auf echten Instrumenten spielen konnte, entdeckte ihn der Motown-Pionier Barry Gordy. In den siebziger Jahren wurde er durch Hits wie Superwoman, Superstition und eben das hier in einer Bearbeitung von Naohiro Iwai vorliegende You Are the Sunshine of My Life berühmt.

Clarinet Quintet - Grade 3

SKU: HL.44006661

For Clarinet Quintet. Composed by Henry Clay Work. Arranged by Takao Shirakawa. De Haske Ensemble. Concert. Softcover. Composed 2006. De Haske Publications #1064066. Published by De Haske Publications (HL.44006661).

ISBN 9789043124539. UPC: 884088135508. 9x12 inches. English-German-French-Dut ch.

In the 1870s, visiting American composer Henry Clay Work (1832-1884), from Connecticut, happened to stay at the George Hotel, in Piercebridge, in the North of England, and was told the story of the Jenkins brothers and the old clock. He was fascinated by the story, and using it as inspiration, composed a song which he published in 1878 after his return to the States. This song - My Grandfather?s Clock - is reputedly his own interpretation of the Piercebridge clock story, and became very famous, selling over a million copies. Japanese arranger Takao Shirikawa has produced this theme and variations, based on the famous melody, for four clarinets.

In Piercebridge, Engeland, ligt het George Hotel, dat in de negentiende eeuw werd gerund door twee broers met de naam Jenkins. In de hal stond een staande klok, die perfect gelijk liep. Na de dood van een van de gebroeders begon deklok achter te lopen. Nadat de tweede heer Jenkins overleed, gaf de oude klok er voorgoed de brui aan. Toen de Amerikaanse componist Henry Clay Work in het George Hotel verbleef, kreeg hij het verhaal over de klok te horen. Hijschreef daarop de bekende song My Grandfather's Clock - die Takao Shirakawa gebruikte voor deze Grandfather's Clock Variation.

Hen ry Clay Work komponierte dieses Stuck im 18. Jahrhundert, inspiriert von der Legende uber eine alte Standuhr in einem Hotel in England, die zum Todeszeitpunkt ihres Besitzers fur immer stehen geblieben war. Das Stuck wurde sehr beruhmt und uber eine Million Mal verkauft. Der Japaner Takao Shirakawa bearbeitete es fur Klarinettenquintett.

En 1878, le compositeur americain Henry Clay Work (1832-1884) compose la chanson My Grandfather's Clock (L'horloge de mon grand-pere) qui fera le tour du monde et se vendra a plus d'un million d'exemplaires.Henry Clay Work ne pouvait imaginer que le titre de sa composition allait donner naissance a un nouveau modele d'horloge dont la notoriete depasserait celle de la chanson. La desormais celebre horloge de parquet dite horloge grand-pere etait nee.

Herny Clay Work compose questo brano nel XVIII secolo, ispirato dalla leggenda di un orologio appeso alla parete di un albergo che cesso di contare le ore alla morte del proprietario. Il brano divenne molto famoso e fu venduto in oltre un milione di volte. Il giapponese Takao Shirikawa ha arrangiato il brano per quintetto di clarinetti.

Fanfare Band - Grade 4

SKU: BT.AMP-149-120

Composed by Paul Ryan. Arranged by Philip Sparke. Anglo Music Midway Series. Pop & Rock. Score Only. Composed 2006. Anglo Music Press #AMP 149-120. Published by Anglo Music Press (BT.AMP-149-120).

9x12 inches. English-German-French-Dut ch.

Paul and Barry Ryan were identical twin sons of 1950’s pop singer Marion Ryan and were born on 24th October 1948. They were groomed for stardom and had started singing as a duo before their fifteenth birthday. They were signed by Decca in 1965 and brilliantly marketed as clean-cut fashion icons. Their first single ‘Don’t Bring Me Your Heartaches’ reached the UK top twenty but their success as twin performers lasted only three years. In 1968 Barry embarked on a solo career while Paul concentrated on writing and producing. Eloise with its melodramatic vocal style and heavily orchestrated backing was an early success of this new collaboration and went on to be covered by a variety ofartists, including punk legends The Damned.

De eeneiige tweelingbroers Paul en Barry Ryan vormden al een zangduo voor hun vijftiende verjaardag. In 1965 tekenden ze een contract bij Decca en werden ze op een briljante manier voor het voetlicht gebracht als keurige mode-idolen,maar hun succes als tweelingartiesten duurde slechts drie jaar. In 1968 begon Barry aan een solocarrière terwijl Paul zich concentreerde op het schrijver- en producerschap. Eloise, een stevig georkestreerd, melodramatischgezongen nummer, was een vroege en succesvolle vrucht van deze samenwerking. De song werd in de loop der tijd vertolkt door diverse artiesten.

Paul und Barry Ryan waren die Zwillingssöhne der 50er-Jahre-Popsängerin Marion Ryan. Den beiden Brüdern war eine Zukunft als Popstars in die Wiege gelegt. Bereits vor ihrem 15. Geburtstag traten sie als Duo auf. Später verlegte sich Paul jedoch aufs Songschreiben und Barry trat solo auf. Der Hit Eloise mit seinem melodramatischen Gesangsstil und dem stark orchestrierten Hintergrund ist ein Resultat dieser erfolgreichen Zusammenarbeit und wurde in der Folge von zahlreichen Künstlern neu interpretiert. Philip Sparke machte den Pop-Evergreen nun auch für Blasorchester spielbar.

Figli gemelli di Marion Ryan, celebre cantante pop degli anni ’50, Paul e Barry Ryan si esibivano insieme gi prima di aver compiuto quindici anni.Nel 1965 firmano un contratto con la casa discografica Decca e commercializzano con successo la loro immagine di icone della moda. Il primo single entra nelle top 20 britanniche. Nel 1968, Barry si lancia nella carriera di solista, mentre Paul si concentra sulla composizione e la produzione. Eloise, una canzone dallo stile vocale melodrammatico che si sviluppa su un importante accompagnamento orchestrale, è uno dei primi successi della collaborazione tra i due fratelli.

Concert Band/Harmonie/Fanfare Band - Grade 3

SKU: BT.DHP-0991667-215

Arranged by Naohiro Iwai. New Sounds for Concert Band. Original Light Music. Score Only. Composed 1999. De Haske Publications #DHP 0991667-215. Published by De Haske Publications (BT.DHP-0991667-215).

De muzikale ontwikkeling van Stevie Wonder begon op jonge leeftijd. Vanwege zijn blindheid liet zijn moeder hem niet graag buiten spelen. Stevie luisterde zodoende veel naar muziek, terwijl hij met lepels en pannen het ritme mee drumde.Op zijn twaalfde, nadat hij zich op echte instrumenten had bekwaamd, werd hij ontdekt door Berry Gordy, de grondlegger van Motown. Zijn roem nam in de jaren zeventig een hoge vlucht met de hits Superwoman, Superstitionen You Are the Sunshine of My Life, een song die Naohiro Iwai bewerkte tot een sprankelende hit voor blaasorkest.

Stevi e Wonders musikalische Karriere begann schon sehr früh. Wegen seiner Blindheit konnte er nicht wie die anderen Kinder draußen spielen. So hörte er viel Musik und spielte dazu auf Schüsseln und Töpfen Schlagzeug. Als er zwölf Jahre alt war und schon auf echten Instrumenten spielen konnte, entdeckte ihn der Motown-Pionier Barry Gordy. In den siebziger Jahren wurde er durch Hits wie Superwoman, Superstition und eben das hier in einer Bearbeitung von Naohiro Iwai vorliegende You Are the Sunshine of My Life berühmt.

Fanfare Band - Grade 6

SKU: BT.DHP-1115084-120

Composed by Jan Van der Roost. Concert and Contest Collection CBHA. Score Only. Composed 2012. 99 pages. De Haske Publications #DHP 1115084-120. Published by De Haske Publications (BT.DHP-1115084-120).

9x12 inches. English-German-French-Dut ch.

It may be surprising to see a fanfare piece commissioned by a Japanese ensemble, since fanfare orchestras are typically found in Belgium, Holland and Luxembourg, and also France and Switzerland. Senzoku Gakuen is one of the largest and mostprestigious music universities in Japan, and home to a wide variety of ensembles and orchestras. Since 2006 they have had a fanfare orchestra, which was started by Sotaru Fukaishi, a euphonium teacher who felt further performance opportunity wasneeded for saxhorn instruments. Fukaishi had loved the sound of fanfare orchestras ever since visiting the World Music Contest in Kerkrade (Holland) several years earlier. Jan Van der Roost was involved with this new initiative from the beginning,and they were also joined by Manu Mellaerts for certain projects. The Dean of the music department, Professor Kazuo Tomioka, fully supports the ensemble and commissioned Ostinati. The première took place on June 11th at Maeda Hall inMizonokuchi (Kawasaki) where Senzoku Gakuen is based. The piece opens with an impressive timpani solo, followed by brass and saxophone. The rhythmical pulse remains constant and the music is fiery and assertive in character. A pentatonic melodygradually emerges and the music loses its vehemency and softens. The initial percussion ostinati subsequently recurs and the first section of the piece concludes in a similar mood to the opening. The second movement is sweet and melodic, opening witha long passage for the saxophone family in a minor key. The same theme then appears in the major and is developed upon; the music builds to a majestic orchestral forte, reminiscent of a pipe organ in its sonority. The theme returns in the originalminor key with a change in instrumentation leading the movement to a quiet and peaceful end on a soft E minor chord. The finale starts with percussion: a four-bar pattern is repeated several times over which the movement’s melodic themes areintroduced. These melodic elements are varied and used in different versions and the ostinato idea, which characterizes the entire piece, is highlighted. The theme travels through the orchestra, appearing on various instruments and in variousregisters. It captures the listener’s attention and displays the full range of sound and colour within the fanfare orchestra.

Het is misschien verrassend dat dit fanfarewerk is geschreven in opdracht van een Japans ensemble, aangezien fanfareorkesten vooral te vinden zijn in België, Nederland en Luxemburg, en ook wel in Frankrijk en Zwitserland. SenzokuGakuen is een van de grootste en meest prestigieuze muziekopleidingen van Japan, en de thuisbasis van een grote verscheidenheid van ensembles en orkesten. In 2006 is er een fanfareorkest opgericht, en wel door Sotaru Fukaishi, eeneuphoniumdocent die vond dat er meer mogelijkheden moesten komen voor optredens met saxhoorninstrumenten. Fukaishi had enkele jaren daarvoor genoten van de fanfareklank toen hij het Wereld Muziek Concours in Kerkrade bezocht. DeBelgische componist Jan Van der Roost was van het begin af aan betrokken bij dit nieuwe initiatief, en ook Manu Mellaerts werd voor een aantal projecten aangetrokken. Het hoofd van de muziekfaculteit, professor Kazuo Tomioka, staatgeheel achter het ensemble en gaf de opdracht tot het schrijven van Ostinati. De première vond plaats op 11 juni in de Maeda Hall in Mizonokuchi (Kawasaki), waar Senzoku Gakuen is gevestigd. Het werk begint met een indrukwekkendepaukensolo, gevolgd door koper en saxofoon. De ritmische puls blijft constant, en de aard van de muziek is vurig en krachtig. Geleidelijk komt er een pentatonische melodie naar voren en wordt de muziek minder heftig, ze wordtzachter van karakter. De aanvankelijke ostinati in het slagwerk verschijnen dan opnieuw, waarna het eerste deel van het werk eindigt in dezelfde sfeer als waarmee het begon. Het tweede deel is lieflijk en melodisch. Het opentmet een lange passage voor de saxofoons in een mineurtoonsoort. Dan klinkt hetzelfde thema in majeur en daar wordt op voortgeborduurd: de muziek ontwikkelt zich tot een majestueus orkestraal forte, dat qua sonoriteit doet denken

Es mag überraschen, dass dieses Fanfareorchesterwerk ausgerechnet von einem japanischen Ensemble in Auftrag gegeben wurde, da Fanfareorchester doch eher in Belgien, den Niederlanden oder Luxemburg oder auch in Frankreich oder Schweiz zu finden sind. Senzoku Gakuen ist eine der größten und renommiertesten Musikschulen Japans und Heimstätte einer Vielfalt an Ensembles und Orchestern. Im Jahr 2006 wurde ein Fanfareorchester gegründet. Den Anstoß gab Sotaru Fukaishi, ein Euphoniumlehrer, der den Instrumenten der Saxhorn-Familie mehr Spielmöglichkeiten bieten wollte. Fukaishi hatte sich einige Jahre zuvor bei der Weltmeisterschaft in Kerkrade (Holland) in den Klang vonFanfareorchestern verliebt. Jan Van der Roost war von Beginn an in die Entwicklung dieser Idee involviert und, einige Projekte betreffend, ebenso Manu Mellaerts. Der Dekan des Musik-Colleges, Professor Kazuo Tomioka, steht voll und ganz hinter dem Ensemble und gab Ostinati in Auftrag. Die Premiere fand am 11. Juni 2011 in der Maeda Hall in Mizonokuchi statt, dem Heimatort der Schule Senzoku Gakuen. Das Stück beginnt mit einem eindrucksvollen Paukensolo, bevor Blechbläser und Saxophon einsetzen. Der rhythmische Puls bleibt konstant unter einer feurigen, nachdrücklichen Musik. Eine pentatonische Melodie bildet sich nach und nach heraus, während die Musik an Heftigkeit verliert und sanfter wird. Die anfänglichen Ostinati im Schlagwerk kehren zurück und so endet der erste Satz des Werkes in einer der Eröffnung ähnlichen Stimmung. Der zweite Satz ist lieblich und melodiös. Er beginnt mit einem langen Abschnitt für die Saxophone in Moll. Dann erscheint das gleiche Thema in Dur und durchläuft eine Entwicklung; die Musik baut sich zu einem majestätischen orchestralen Forte auf, das in seiner Klangfülle an eine Orgel erinnert. Dann kehrt das Thema in seiner ursprünglichen Moll-Tonart und in veränderter Instrumentierung zurück, um den Satz ruhig und friedvoll in einem e-Moll-Akkord enden zu lassen.

Il pourrait paraître surprenant qu’un ensemble japonais puisse commander une pièce pour orchestre de fanfare, puisque l’on rencontre surtout ce type de formation en Belgique, aux Pays-Bas et au Luxembourg, ainsi qu’en France et en Suisse. Senzoku Gakuen, l’une des plus grandes et plus prestigieuses académies de musique du Japon, compte une grande variété d’ensembles et d’orchestres. En 2006 s’y est ajouté un orchestre de fanfare fondé par Sotaru Fukaishi, un professeur d’euphonium qui pensait qu’il était nécessaire d’offrir de plus larges possibilités aux cuivres de la région. Depuis qu’il avait assisté au World Music Contest de Kerkrade (Pays-Bas), plusieurs années auparavant,Fukaishi se prit de passion pour le son chaud et généreux de l’orchestre de fanfare, une formation atypique au Japon. Jan Van der Roost a favorablement adhéré cette nouvelle initiative, tandis que Manu Mellaerts collabora avec les deux hommes afin de concrétiser certains projets. Le professeur Kazuo Tomioka, doyen du collège de musique, soutint vigoureusement l’orchestre et commanda Ostinati. La création de l’oeuvre fut donnée le 11 juin 2011 au Maeda Hall de Mizonokuchi (Kawasaki), où se trouve Senzoku Gakuen. La pièce débute avec un impressionnant solo de timbales précédant l’entrée des cuivres et des saxophones. La pulsion rythmique est constante, la musique est énergique et de caractère affirmé. Une mélodie pentatonique émerge graduellement, alors que la trame musicale diminue d’intensité et s’adoucit. L’ostinato la percussion revient fréquemment et la première partie de l’oeuvre se termine dans un climat semblable celui du début. Le deuxième mouvement, doux et romancé, débute avec un long passage en mode mineur joué par les saxophones. Le même thème apparaît alors en mode majeur et se développe peu peu ; la musique s’intensifie pour arriver un majestueux et orchestral forte dont les sonorités rappellent celles d’un orgue d’église. Puis le thème revient sa tonalité mineure d’origine avec un changement d’instrumentation qui mène.

Concert Band/Harmonie - Grade 4

SKU: BT.AMP-149-010

Composed by Paul Ryan. Arranged by Philip Sparke. Anglo Music Midway Series. Pop & Rock. Set (Score & Parts). Composed 2006. Anglo Music Press #AMP 149-010. Published by Anglo Music Press (BT.AMP-149-010).

9x12 inches. English-German-French-Dut ch.

Paul and Barry Ryan were identical twin sons of 1950’s pop singer Marion Ryan and were born on 24th October 1948. They were groomed for stardom and had started singing as a duo before their fifteenth birthday. They were signed by Decca in 1965 and brilliantly marketed as clean-cut fashion icons. Their first single ‘Don’t Bring Me Your Heartaches’ reached the UK top twenty but their success as twin performers lasted only three years. In 1968 Barry embarked on a solo career while Paul concentrated on writing and producing. Eloise with its melodramatic vocal style and heavily orchestrated backing was an early success of this new collaboration and went on to be covered by a variety ofartists, including punk legends The Damned.

De eeneiige tweelingbroers Paul en Barry Ryan vormden al een zangduo voor hun vijftiende verjaardag. In 1965 tekenden ze een contract bij Decca en werden ze op een briljante manier voor het voetlicht gebracht als keurige mode-idolen,maar hun succes als tweelingartiesten duurde slechts drie jaar. In 1968 begon Barry aan een solocarrière terwijl Paul zich concentreerde op het schrijver- en producerschap. Eloise, een stevig georkestreerd, melodramatischgezongen nummer, was een vroege en succesvolle vrucht van deze samenwerking. De song werd in de loop der tijd vertolkt door diverse artiesten.

Paul und Barry Ryan waren die Zwillingssöhne der 50er-Jahre-Popsängerin Marion Ryan. Den beiden Brüdern war eine Zukunft als Popstars in die Wiege gelegt. Bereits vor ihrem 15. Geburtstag traten sie als Duo auf. Später verlegte sich Paul jedoch aufs Songschreiben und Barry trat solo auf. Der Hit Eloise mit seinem melodramatischen Gesangsstil und dem stark orchestrierten Hintergrund ist ein Resultat dieser erfolgreichen Zusammenarbeit und wurde in der Folge von zahlreichen Künstlern neu interpretiert. Philip Sparke machte den Pop-Evergreen nun auch für Blasorchester spielbar.

Paul et Barry Ryan étaient jumeaux, nés le 24 octobre 1948, fils de la chanteuse pop des années 1950 Marion Ryan. Formés pour la célébrité, ils ont commencé chanter en duo avant l’ ge de quinze ans. En 1965 ils ont signé un contrat d’enregistrement avec Decca qui a commercialisé leur image soignée d’icônes de la mode. Leur premier single Don’t Bring Me Your Heartaches est parvenu au top 20 du hit-parade britannique, mais leur succès deux n’a duré que trois ans. En 1968, Barry a entrepris une carrière solo tandis que Paul s’est concentré sur la composition et la production. Eloise, avec son style vocal mélodramatique et son accompagnement très orchestral, étaitun succès précoce pour cette nouvelle collaboration. De nombreux artistes l’ont depuis reprise, telles que les légendes du punk The Damned.

Figli gemelli di Marion Ryan, celebre cantante pop degli anni ’50, Paul e Barry Ryan si esibivano insieme gi prima di aver compiuto quindici anni.Nel 1965 firmano un contratto con la casa discografica Decca e commercializzano con successo la loro immagine di icone della moda. Il primo single entra nelle top 20 britanniche. Nel 1968, Barry si lancia nella carriera di solista, mentre Paul si concentra sulla composizione e la produzione. Eloise, una canzone dallo stile vocale melodrammatico che si sviluppa su un importante accompagnamento orchestrale, è uno dei primi successi della collaborazione tra i due fratelli.

Fanfare Band - Grade 3

SKU: BT.AMP-247-120

Composed by Philip Sparke. Anglo Music Midway Series. Opening Pieces. Score Only. Composed 2008. 16 pages. Anglo Music Press #AMP 247-120. Published by Anglo Music Press (BT.AMP-247-120).

9x12 inches. English-German-French-Dut ch.

Designed to open a Christmas concert, A Christmas Herald starts with a fanfare that introduces a lyrical theme, which eventually turns out to be a descant to Hark, the Herald Angels Sing, which is subsequently introduced by trombones and euphoniums. The famous carol then gradually transforms back into the fanfare, which closes the work as it began.

A Christmas Herald, een openingswerk voor een kerstconcert, begint met een proclamerende fanfare. Deze fanfare introduceert een lyrisch thema, dat uiteindelijk uitmondt in een discant over Hark, the Herald Angels Sing,een melodie die achtereenvolgens wordt gepresenteerd door de trombones en euphoniums. De beroemde carol gaat vervolgens langzaam weer over in de fanfare, waarmee het werk eindigt zoals het begon.

A Christmas Herald beginnt mit einer Signalfanfare; diese stellt ein lyrisches Thema vor, das sich bald als Diskant zu Hark, the Herald Angels Sing herausstellt, welches anschließend von Posaunen und Euphonien präsentiert wird. Dann verwandelt sich das berühmte Weihnachtslied schrittweise zurück in die Fanfare, die das Werk so beendet, wie es begann. Eine wunderbare Eröffnung für ein Weihnachtskonzert!

Cette composition est idéale pour débuter ou clore un concert de Noël. A Christmas Herald (“Le Messager de Noël”) débute avec une fanfare majestueuse qui cède sa place l’exposition d’un thème lyrique qui forme un contrechant au noël Hark, the Herald Angels Sing (Écoutez le chant des Anges) introduit par les trombones et l’euphonium. La mélodie de ce célèbre chant de noël revient progressivement vers la fanfare initiale qui clôt l’œuvre sur un ton toujours aussi solennel.

Saxophone

SKU: BT.HU2651

Composed by Jan van Beekum. Educational Tool. Book Only. 64 pages. Harmonia #HU2651. Published by Harmonia (BT.HU2651).

ISBN 9789043158862. Dutch.

Jan van Beekum begon als 11-jarige als klarinettist in verschillende plaatselijke harmonieorkesten mee te spelen. Zijn studies deed hij aan het Koninklijk Conservatorium in Den Haag in de vakken muziektheorie en piano.Zijn wereldwijd veel gebruikte methoden en speelboeken worden nu gedistribueerd door De Haske Hal Leonard.

Concert Band/Harmonie - Grade 3

SKU: BT.DHP-1216344-140

Composed by Satoshi Yagisawa. Concert and Contest Collection CBHA. Hymns & Chorals. Score Only. Composed 2021. 15 pages. De Haske Publications #DHP 1216344-140. Published by De Haske Publications (BT.DHP-1216344-140).

English-German-French- Dutch.

This work is a close-up of the encounters and relationships of trust between people, following the idea that friendship lasts forever.” After the passing of Satoshi Yagisawa’s close friend and work partner, Tsutomu Murata, a designer of Neo Create in August 2020, the composer began work on this piece. Murata performed music for audiences primarily as a leader and conductor of Kurume City Brass, a group which is active in Fukuoka Prefecture in Japan. Eternal Frienship depicts a five-minute chorale which explores “how music can convey that a close friend is indispensable to you, more broadly, everyone to someone,” much like how Murata conveyed the appeal of music to his audiences. Under the direction of the composer himself, the work had its world premiere and was recorded with the Kobe College Wind Orchestra.

Dit werk werpt een blik op fijne ontmoetingen en vertrouwelijke relaties tussen mensen en gaat uit van het idee dat vriendschap voor altijd is. Nadat Yagisawa’s goede vriend en collega Tsutomu Murata, een van de ontwerpers van Neo Create, in augustus 2020 overleed, begon hij aan deze compositie te werken. Murata musiceerde vooral als muzikaal leider en dirigent van Kurume City Brass, een ensemble dat actief is in de Japanse prefectuur Fukuoka. Eternal Frienship is een vijf minuten durend koraal waarin wordt verkend hoe muziek kan verklanken dat een goede vriendschap onmisbaar voor je is en hoe dit principe in bredere zin voor alle mensen geldt. Op een vergelijkbare manier wist Murata de betekenis van muziek op zijn publiek over te brengen. Het werk is onder leiding van de componist zelf in première gebracht en werd opgenomen door het Kobe College Wind Orchestra.

Dieses Werk betrachtet Begegnungen und Vertrauensbeziehungen zwischen Menschen, die überzeugt davon sind, dass Freundschaft ewig hält“. Nach dem Tod von Satoshi Yagisawas engem Freund und Kollegen Tsutomu Murata, einem Designer von Neo Create, im August 2020 begann der Komponist mit der Arbeit an diesem Stück. Murata trat hauptsächlich als Leiter und Dirigent von Kurume City Brass, einem Blasorchester in der Präfektur Fukuoka in Japan, in Erscheinung. Eternal Frienship besteht aus einem fünfminütigen Choral, der beschreibt, wie Musik verdeutlichen kann, dass ein enger Freund für jeden unverzichtbar ist“ eben genauso, wie auch Murata seinem Publikum die Anziehungskraft der Musik vermittelt hat. Das Werk wurde unter der Leitung des Komponisten mit dem Kobe College Wind Orchestra uraufgeführt und aufgenommen.

Cette œuvre examine les rencontres et rapports de confiance entre les gens, selon l’idée que « l’amitié est éternelle ». Satoshi Yagisawa commença écrire cette pièce la suite du décès, en ao t 2020, de son associé et ami proche, Tsutomu Murata, un concepteur de Neo Create. Murata se produisait en public principalement en tant que directeur et chef d’orchestre de Kurume City Brass, un ensemble actif dans la préfecture de Fukuoka, au Japon. Eternal Frienship prend la forme d’un choral de cinq minutes qui explore « comment la musique peut exprimer l’idée qu’il est indispensable d’avoir un ami proche et, plus largement, que l’on ne peut vivre sans les autres ». Murata savait certainement communiquer l’attrait de la musique son public. Eternal Frienship a été créée et enregistrée par l’Harmonie du collège de Kobe (Japon) sous la direction du compositeur lui-même.

2020 8 “ ”.

Fanfare Band - Grade 4

SKU: BT.GOB-000949-020

Composed by Carl Wittrock. Set (Score & Parts). 144 pages. Gobelin Music Publications #GOB 000949-020. Published by Gobelin Music Publications (BT.GOB-000949-020).

Volgens de bijbel werd de aarde en al haar leven geschapen in zeven dagen. Zeven dagen die elk misschien wel duizenden of miljoenen jaren duurden. Nadat de schepping compleet was begon de ontwikkeling van de cultuur.

DeAchtste Dei is een muzikale uitbeelding van het verhaal wat is geschreven door Klaas Jansma. Een verhaal wat gaat over de geschiedenis van het Friese dorpje Anjum, haar inwoners en het karakter van het Noord-Oost Friese landschap.Het verhaal grijpt terug naar het verste verleden met de grimmigheid van overstromingen en de eeuwige strijd tegen het water. Maar het vertelt ook over het heden, met al haar vrolijkheid, muziek, werk en vertier. Kort gezegdbeschrijft het verhaal ‘De Achtste Dag’ van Anjum.

Fanfare Halleluja uit Anjum heeft dit muziekstuk laten schrijven ter gelegenheid van haar 100-jarig jubileum. Halleluja heeft presentator en publicist Klaas Jansma gevraagdhet verhaal te schrijven waar Carl Wittrock zijn muziek op zou baseren. Klaas Jansma is bekend van zijn verslaggeving van het Sk?tsjesilen op Omrop Frysl n iedere zomer. Maar ook zijn columns en andere publicaties sprekenvaak zeer tot de verbeelding.

Klaas Jansma is directeur van communicatiebedrijf PENN in Leeuwarden. Een bedrijf wat zich richt op communicatie in de breedste zin van het woord. Tot de bedrijfsonderdelen behoren presentatie,training, publicaties en vormgeving. De voorliefde voor blaasmuziek, en het uitgesproken Friese karakter van Klaas Jansma zijn de ingrediënten die Halleluja zocht in de tekstschrijver voor hun muzikale verhaal.

Carl Wittrock leeft en werkt in het Twentse Goor. Zijn eerste muzikale schreden zette hij op de muziekschool, waarna het conservatorium te Enschede volgde. Hier behaalde hij de volgende diploma’s: Schoolmuziek DM, Orkestdirektie.

Brass Band (Score & Parts) - Grade 3

SKU: HL.44012732

Composed by Philip Sparke. Anglo Music Concert Band. Opening Pieces. Softcover. Composed 2008. Anglo Music Press #AMP247030. Published by Anglo Music Press (HL.44012732).

9x12 inches. English-German-French-Dut ch.

Designed to open a Christmas concert, A Christmas Herald starts with a fanfare that introduces a lyrical theme, which eventually turns out to be a descant to Hark, the Herald Angels Sing, which is subsequently introduced by trombones and euphoniums. The famous carol then gradually transforms back into the fanfare, which closes the work as it began.

Designed to open a Christmas concert, A Christmas Herald starts with a fanfare that introduces a lyrical theme, which eventually turns out to be a descant to Hark, the Herald Angels Sing, which is subsequently introduced by trombones and euphoniums.

The famous carol then gradually transforms back into the fanfare, which closes the work as it began.

A Christmas Herald, een openingswerk voor een kerstconcert, begint met een proclamerende fanfare. Deze fanfare introduceert een lyrisch thema, dat uiteindelijk uitmondt in een discant over Hark, the Herald Angels Sing,een melodie die achtereenvolgens wordt gepresenteerd door de trombones en euphoniums. De beroemde carol gaat vervolgens langzaam weer over in de fanfare, waarmee het werk eindigt zoals het begon.

A Christmas Herald beginnt mit einer Signalfanfare; diese stellt ein lyrisches Thema vor, das sich bald als Diskant zu Hark, the Herald Angels Sing herausstellt, welches anschliessend von Posaunen und Euphonien prasentiert wird. Dann verwandelt sich das berühmte Weihnachtslied schrittweise zurück in die Fanfare, die das Werk so beendet, wie es begann. Eine wunderbare Eroffnung für ein Weihnachtskonzert!

Cette composition est ideale pour debuter ou clore un concert de Noel. A Christmas Herald (Le Messager de Noel) debute avec une fanfare majestueuse qui cede sa place a l'exposition d'un theme lyrique qui forme un contrechant au noel Hark, the Herald Angels Sing (Ecoutez le chant des Anges) introduit par les trombones et l'euphonium. La melodie de ce celebre chant de noel revient progressivement vers la fanfare initiale qui clot l'œuvre sur un ton toujours aussi solennel.

Designed to open a Christmas concert, A Christmas Herald starts with a fanfare that introduces a lyrical theme, which eventually turns out to be a descant to Hark, the Herald Angels Sing, which is subsequently introduced by trombones and euphoniums. The famous carol then gradually transforms back into the fanfare, which closes the work as it began.

Concert Band/Harmonie and Piano

SKU: BT.BMP8091417

Composed by Leroy Anderson. Arranged by Jörg Murschinski. Set (Score & Parts). Composed 2008. Beriato Music #BMP8091417. Published by Beriato Music (BT.BMP8091417).

A lot is known about the American composer Leroy Anderson. This son of Swedish immigrants played the piano, organ, accordion, trombone, tuba and double bass. He spoke several languages fluently and graduated from Harvard with first-class honours.While on military service, the army also commissioned him to write a manual on Icelandic grammar.He already started writing musical arrangements as a student, and from his 30th year arranged and composed for the Boston Pops Orchestra. Such melodiesas Serenata, The Typewriter, Sleigh Ride and Bugler�s Holiday made him world famous. His best-known work, Blue Tango, reached number one in the US charts in 1952, and it sold more than a million copies. In 1975, a year after hisdeath, he was given a star at the Walk of Fame in Hollywood.Most of his works last no longer than three minutes, about the maximum length of a single at that time. One work that lasts longer is his 1953 Piano Concerto in C for piano and orchestra.The first performance was in Chicago, conducted by the composer and with Eugene List at the piano. However, after three performances he was no longer happy with the work and withdrew it. He always intended to revise it, but never got round to it. Itwas only in 1989 that the Anderson family decided to republish the work.This three-part composition is on the one hand characterised by a careless elegance, but on the other one can hear the influence of Rachmaninoff, Copland, Gershwin, and evenBeethoven and Mozart, as well as the Viennese classics.Anderson used the sonata form for the first movement. It ends with a cadenza that carries us on into the second part (in e minor). The third part is a typically cheerful American folk dance in2/4 time, a so-called Hoe Down, with a lilting, lyrical passage as its middle section. At the end comes a solo passage followed by a rapid close.In this piano concerto, Anderson combines a rigidly classical form of composition with simple andappealing themes and elements from light music. So this work is a perfect synthesis of light music and what is called serious music, in the same way as Gershwin�s Rhapsody in Blue. A work that can be played equally well in a concerthall, at an open-air concert or even a pop concert.

Over de Amerikaanse componist Leroy Anderson is veel bekend. Deze zoon van Zweedse immigranten speelde piano, orgel, accordeon, trombone, tuba en contrabas. Hij sprak vloeiend verschillende talen en studeerde met grote onderscheidingaf aan Harvard en schreef tijdens zijn legerdienst in opdracht van het leger een handboek grammatica Ijslands.Al in zijn studententijd begon hij met het maken van arrangementen, en vanaf zijn 30ste arrangeerde en componeerde hijvoor het Boston Pops Orchestra. Melodieën zoals Serenata, The Typewriter, Sleigh Ride en Bugler's Holiday maakte hem wereldberoemd. Zijn bekendste werk Blue Tango stond in 1952 op nummer één in de VS Charts, ener werden meer dan een miljoen exemplaren van verkocht. Een jaar na zijn dood in 1975 kreeg hij een ster op de Walk of Fame in Hollywood.Zijn meeste werken duren niet langer dan drie minuten, ongeveer de maximumduur van een singletoen. Een werk dat wel langer duurt, is het pianoconcerto in C voor piano en orkest uit 1953. Het werd in Chicago gecreëerd onder zijn leiding met Eugene List aan de piano. Na drie uitvoeringen echter, was hij niet meer tevredenover zijn werk en trok dit terug. Hij had zijn leven lang de intentie het te herwerken doch kwam er niet meer toe. Pas in 1989 besliste de Anderson Familie zijn pianoconcerto toch opnieuw uit te geven.Dit driedelige werk wordtenerzijds getypeerd door een zorgeloze elegantie, maar anderzijds zijn invloeden van Rachmaninoff, Copland, Gerschwin en zelfs Beethoven en Mozart alsook de Weense klassiekers te horen.Voor de eerste beweging, past Anderson de sonatevormtoe. Op het einde volgt een cadenza die ons in het tweede deel (in mi klein) voert. Het derde deel is een typische Amerikaanse, vrolijke volksdans in 2/4, een zogenaamde Hoe Down met als middengedeelte een zangerige, lyrische

Über den amerikanischen Komponisten Leroy Anderson lässt sich vieles berichten: Der Sohn schwedischer Immigranten spielte Klavier, Orgel, Akkordeon, Posaune, Tuba und Kontrabass, sprach neun Sprachen fließend, absolvierte mit einemMagna-cum-laude-Absc hluss die Harvard Universität und verfasste während seiner Militärzeit im Zweiten Weltkrieg für die amerikanische Armee eine Grammatik des Isländischen. Schon während seiner Studentenzeit begann er zu arrangieren, ab Mitte der30er Jahre des letzten Jahrhunderts arrangierte und komponierte er für das Boston Pops Orchestra. Aus seiner Feder stammen so bekannte Werke der leichten Muse wie Serenata, The Typewriter, Sleigh Ride oder Bugler�s Holiday. Sein wohlbekanntestes Stück, Blue Tango, wurde als erste Instrumentalkomposition über eine Million Mal verkauft und belegte im Jahr 1952 Platz 1 der US-Charts. Für seine Verdienste um die Schallplattenindustrie erhielt er ein Jahr nach seinem Tod einenStern auf dem Walk of Fame in Hollywood.Charakteristisc h für seine Werke ist die Dauer: die meisten sind rund drei Minuten lang � mehr passte nicht auf den damals gebräuchlichen Tonträger, eine Singleschallplatte. Nur wenige seinerKompositionen sprengen diesen Zeitrahmen. Dazu gehört sein Konzert C-Dur für Klavier und Orchester. Er komponierte es 1953, die Uraufführung fand unter seiner Leitung und mit Eugene List am Klavier im selben Jahr in Chicago statt. Da Anderson mit demWerk aber nicht zufrieden war, zog er es im Sommer 1954, nach nur drei Aufführungen, wieder ein. Er hatte zeitlebens die Absicht, es zu überarbeiten, allein, es kam nicht mehr dazu. Erst 1989 entschied sich die Anderson-Familie dazu, dasKlavierkonzert wieder zu veröffentlichen.Das dreisätzige Werk zeigt die Unbeschwertheit und Eleganz, die Andersons sämtliche Kompositionen auszeichnen. Dennoch findet man darin auch Anklänge an Komponisten wie Rachmaninoff, Copland, Gershwin, undeben Beethoven und Mozart, sowie die Wiener Klassiker. Der erste Satz folgt der Sonatenhauptsatzform. An seinem Ende steht eine Klavierkadenz, die direkt in den langsamen zweiten Satz (in e-Moll) überleitet. Der dritte Satz schließlich ist einwaschechter Hoe Down, ein fröhlicher amerikanischer Volkstanz im 2/4-Takt, in dessen Zentrum aber eine lyrisch-gesangliche Passage steht. Eine weitere Solo-Kadenz führt das Werk in einen spritzigen Schlussabschnitt.In seinem Klavierkonzertvereinigt Anderson einen klassisch-traditionellen Form- und Kompositionsstil mit Elementen der Unterhaltungsmusik und eingängigen Melodien, die schon immer sein Markenzeichen waren. Daher bildet dieses Werk eine perfekte Synthese von ernster undleichter Musik. Es passt � wie beispielsweise auch George Gershwins Rhapsody in Blue � gleichermaßen in einen vornehmen Konzertsaal, wie auch zur zwanglos-lockeren Atmosphäre einer sommerlichen Open-Air-Veranstaltung oder einesPops-Konzertes.
< br>Nous savons beaucoup de choses sur le compositeur américain Leroy Anderson. Ce fils dimmigrants suédois jouait du piano, de lorgue, de laccordéon, du trombone, du tuba et de la contrebasse. Il parlait couramment plusieurs langues et était diplômé avec grande distinction de Harvard. Pendant son service militaire, il écrivit un manuel de grammaire islandaise commandé par larmée.Étudiant, il avait déj commencé faire des arrangements et dès l ge de 30 ans, il arrangeait et composait pour le Boston Pops Orchestra. Des mélodies telles que Serenata, The Typewriter, Sleigh Ride et Buglers Holiday lui valurent une renommée mondiale. Son uvre phare, Blue Tango, fut numéro un descharts américains en 1952 et se vendit plus dun million dexemplaires. Un an après sa mort en 1975, il eut droit son étoile sur le Walk of Fame Hollywood.La plupart de ses uvres nexcèdent pas trois minutes, soit peu près la durée maximale dun single lépoque. Son concerto en ut pour piano et orchestre de 1953 est quant lui plus long. Il fut créé Chicago sous sa direction avec Eugene List au piano. Après trois exécutions, Anderson nétait toutefois plus satisfait de son travail et le retira. Toute sa vie, il eut lintention de le remanier mais ne le fit pas. Ce nest quen 1989 que la famille Anderson décida de tout de m?me rééditer son concerto pour piano.Cette uvre en trois parties se caractérise par son élégance nonchalante mais aussi par linfluence de Rachmaninoff, Copland, Gershwin et m?me de Beethoven et Mozart, ainsi que des classiques viennois.Pour le premier mouvement, Anderson opte pour une sonate. la fin, une cadence nous conduit la deuxième partie (en mi mineur). La troisième partie est une danse populaire joyeuse et typiquement américaine en 2/4, une Hoe Down avec un passage lyrique et mélodieux en son milieu. la fin, un solo est suivi par une clôture rapide.Dans son concerto pour piano, Anderson unit une composition pure et classique des thèmes beaux et simples, sans oublier des éléments de la musique légère. Cette uvre.

Fanfare Band - Grade 4

SKU: BT.GOB-000949-120

Composed by Carl Wittrock. Score Only. 30 pages. Gobelin Music Publications #GOB 000949-120. Published by Gobelin Music Publications (BT.GOB-000949-120).

Volgens de bijbel werd de aarde en al haar leven geschapen in zeven dagen. Zeven dagen die elk misschien wel duizenden of miljoenen jaren duurden. Nadat de schepping compleet was begon de ontwikkeling van de cultuur.

DeAchtste Dei is een muzikale uitbeelding van het verhaal wat is geschreven door Klaas Jansma. Een verhaal wat gaat over de geschiedenis van het Friese dorpje Anjum, haar inwoners en het karakter van het Noord-Oost Friese landschap.Het verhaal grijpt terug naar het verste verleden met de grimmigheid van overstromingen en de eeuwige strijd tegen het water. Maar het vertelt ook over het heden, met al haar vrolijkheid, muziek, werk en vertier. Kort gezegdbeschrijft het verhaal ‘De Achtste Dag’ van Anjum.

Fanfare Halleluja uit Anjum heeft dit muziekstuk laten schrijven ter gelegenheid van haar 100-jarig jubileum. Halleluja heeft presentator en publicist Klaas Jansma gevraagdhet verhaal te schrijven waar Carl Wittrock zijn muziek op zou baseren. Klaas Jansma is bekend van zijn verslaggeving van het Sk?tsjesilen op Omrop Frysl n iedere zomer. Maar ook zijn columns en andere publicaties sprekenvaak zeer tot de verbeelding.

Klaas Jansma is directeur van communicatiebedrijf PENN in Leeuwarden. Een bedrijf wat zich richt op communicatie in de breedste zin van het woord. Tot de bedrijfsonderdelen behoren presentatie,training, publicaties en vormgeving. De voorliefde voor blaasmuziek, en het uitgesproken Friese karakter van Klaas Jansma zijn de ingrediënten die Halleluja zocht in de tekstschrijver voor hun muzikale verhaal.

Carl Wittrock leeft en werkt in het Twentse Goor. Zijn eerste muzikale schreden zette hij op de muziekschool, waarna het conservatorium te Enschede volgde. Hier behaalde hij de volgende diploma’s: Schoolmuziek DM, Orkestdirektie.

Fanfare Band - Grade 1.5

SKU: BT.GOB-000745-120

Composed by Bruce Fraser. Score Only. 10 pages. Gobelin Music Publications #GOB 000745-120. Published by Gobelin Music Publications (BT.GOB-000745-120).

In 'Ding Dong it's Christmas' Scottish composer Bruce Fraser makes a sport of misleading his audience time and again. The title already indicates that this piece has been based on the well-known Carol 'Ding Dong Merrily on High', even if the melody makes a somewhat halting start. When it gathers pace, however, also due to the percussion section, suddenly various other carols may be recognized. Peace and quiet reign in the middle part, during which we can enjoy Bach's charming 'O Jesulein süss'. 'Ding Dong it's Christmas' ends in the same way it began, even if more and more Carols put in an appearance. Merry Christmas!

In 'Ding Dong it's Christmas' zet de Schotse componist Bruce Fraser de luisteraar op humorvolle wijze regelmatig op het verkeerde been. De titel geeft al aan dat het werkje gebaseerd is op het de bekende carol 'Ding Dong merrilyon high' , al komt de melodie wat moeilijk op gang. Als het lekker begint te lopen, mede dankzij het slagwerk, komen er plotseling verschillende carols om de hoek kijken. Het middendeel vormt een rustpunt. Hier kunnen we genietenvan het lieflijke 'O kindeke klein' van de grote Bach. 'Ding Dong it's Christmas' eindigt op dezelfde wijze zoals het begon, al komen er steeds meer carols op visite. Merry Christmas!

Fanfare Band - Grade 4

SKU: BT.AMP-149-020

Composed by Paul Ryan. Arranged by Philip Sparke. Anglo Music Midway Series. Pop & Rock. Set (Score & Parts). Composed 2006. Anglo Music Press #AMP 149-020. Published by Anglo Music Press (BT.AMP-149-020).

9x12 inches. English-German-French-Dut ch.

Paul and Barry Ryan were identical twin sons of 1950’s pop singer Marion Ryan and were born on 24th October 1948. They were groomed for stardom and had started singing as a duo before their fifteenth birthday. They were signed by Decca in 1965 and brilliantly marketed as clean-cut fashion icons. Their first single ‘Don’t Bring Me Your Heartaches’ reached the UK top twenty but their success as twin performers lasted only three years. In 1968 Barry embarked on a solo career while Paul concentrated on writing and producing. Eloise with its melodramatic vocal style and heavily orchestrated backing was an early success of this new collaboration and went on to be covered by a variety ofartists, including punk legends The Damned.

De eeneiige tweelingbroers Paul en Barry Ryan vormden al een zangduo voor hun vijftiende verjaardag. In 1965 tekenden ze een contract bij Decca en werden ze op een briljante manier voor het voetlicht gebracht als keurige mode-idolen,maar hun succes als tweelingartiesten duurde slechts drie jaar. In 1968 begon Barry aan een solocarrière terwijl Paul zich concentreerde op het schrijver- en producerschap. Eloise, een stevig georkestreerd, melodramatischgezongen nummer, was een vroege en succesvolle vrucht van deze samenwerking. De song werd in de loop der tijd vertolkt door diverse artiesten.

Paul und Barry Ryan waren die Zwillingssöhne der 50er-Jahre-Popsängerin Marion Ryan. Den beiden Brüdern war eine Zukunft als Popstars in die Wiege gelegt. Bereits vor ihrem 15. Geburtstag traten sie als Duo auf. Später verlegte sich Paul jedoch aufs Songschreiben und Barry trat solo auf. Der Hit Eloise mit seinem melodramatischen Gesangsstil und dem stark orchestrierten Hintergrund ist ein Resultat dieser erfolgreichen Zusammenarbeit und wurde in der Folge von zahlreichen Künstlern neu interpretiert. Philip Sparke machte den Pop-Evergreen nun auch für Blasorchester spielbar.

Figli gemelli di Marion Ryan, celebre cantante pop degli anni ’50, Paul e Barry Ryan si esibivano insieme gi prima di aver compiuto quindici anni.Nel 1965 firmano un contratto con la casa discografica Decca e commercializzano con successo la loro immagine di icone della moda. Il primo single entra nelle top 20 britanniche. Nel 1968, Barry si lancia nella carriera di solista, mentre Paul si concentra sulla composizione e la produzione. Eloise, una canzone dallo stile vocale melodrammatico che si sviluppa su un importante accompagnamento orchestrale, è uno dei primi successi della collaborazione tra i due fratelli.

Guitar

SKU: BT.SLB-00277300

Initiation et découverte. Composed by Didier Begon. Method. Book with Online Audio. Composed 2002. 94 pages. Editions Salabert #SLB 00277300. Published by Editions Salabert (BT.SLB-00277300).

French.

La Guitare Volume 1 Initiation et découverte : une première méthode reste un moment décisif pour le guitariste. Celui de l'éveil de sa sensibilité musicale. Cet ouvrage adopte donc une progressivité exceptionnelle dans l'acquisition des connaissances du 1er cycle, ce qui lui permet d'aborder rapidement les notions de phrasé, de nuance et d'écoute. Pour ce faire, plus de 70 pièces musicales variées dont 23 duos côtoient quotidiennement commentaires, exercices et jeux.

Concert Band/Harmonie - Grade 3

SKU: BT.DHP-1043586-140

Composed by John Blanken. Inspiration Series. Folk Music. Score Only. Composed 2004. De Haske Publications #DHP 1043586-140. Published by De Haske Publications (BT.DHP-1043586-140).

De titel van Intrada & Wilhelmus spreekt voor zich: een feestelijke introductie gaat vooraf aan het Wilhelmus. De in de introductie gebruikte motieven zijn direct afgeleid van het lied en komen afwisselend naar voren,als het ware gescandeerd door het hele orkest. De introductie besluit met de slotzin van het lied, zodat duidelijk is dat het Wilhelmus begint - voor het geval het de bedoeling is dat de aanwezigen meezingen.De bewerkingbevat twee coupletten van het volkslied. Het eerste is een vierstemmige instrumentatie. Het tweede couplet is groots van opzet: de melodie wordt omlijst met signalen, waardoor een imposant geheel ontstaat. Dit laatste couplet gaatnaadloos over in het naspel, dat weer dezelfde motieven bevat als het begin - en waarmee het werk net zo krachtig sluit als het begon.