Concert Band/Harmonie - Grade 6 SKU: BT.DHP-1002207-140 Composed by Jan V...(+)
Concert Band/Harmonie -
Grade 6
SKU:
BT.DHP-1002207-140
Composed by Jan Van der
Roost. Sovereign Series.
Concert Piece. Score
Only. Composed 2000. 96
pages. De Haske
Publications #DHP
1002207-140. Published by
De Haske Publications
(BT.DHP-1002207-140).
Sinfonia
Hungarica is a
three-movement symphony
that depicts the history
of Hungary. All three
movements were inspired
by historical key
figures, wars, and other
important events from
this country. This
symphony is a celebration
of Hungary’s
millennium in
2001.ATTILA, King of the
Huns, often named
“The scourge of
God,†is the
central figure of the
first movement, mainly
characterized by fear,
threat, aggression, and
cruelty. Attila’s
brother, Buda, however,
has a more heroic theme,
while his beloved wife,
Rika, has a lyrical
melody. The exciting
ending of this opening
movement illustrates the
dreaded speed of
Attila’s troops:
they pursued their
victims and killed them
all!
Die
Sinfonie in drei
Sätzen ist eine
musikalische Schilderung
der Geschichte Ungarns.
Alle drei Sätze haben
bedeutende historische
Persönlichkeiten und
Schlüsselereignisse
aus der Landesgeschichte
- wie etwa Kriege - zum
Inhalt. Das Werk wurde
zuUngarns
Tausendjahrfeier im Jahr
2001
geschrieben.Attila
, König der Hunnen,
oftmals auch die
Geißel Gottes genannt,
ist die zentrale Gestalt
des ersten Satzes; in
seiner musikalischen
Beschreibung sind
Aggressivität und
Grausamkeit, die vonihm
ausgehende Bedrohung und
ihm entgegengebrachte
Furcht spürbar.
Daneben erscheinen das
heroischer klingende
Thema von Buda,
Attilas Bruder, und das
lyrische von Rika,
seiner zärtlich
geliebten Frau. Der
aufpeitschende Schluss
desSatzes ist Sinnbild
für die gefürchtete
Schnelligkeit von Attilas
Truppen, mit der sie ihre
Opfer eingeholt und ohne
Ausnahme getötet
haben.Im Mittelpunkt des
zweiten Satzes steht
Arpad, der
eigentliche Begründer
des ungarischen Staates.
Eineatmosphärisch
klingende Einleitung
beschwört
Emese, die
Großmutter Arpads,
herauf, die im Traum
seine Bestimmung
vorhergesehen hatte. Er
schlug seinen Gegner, den
Prinzen Zalan von
Bulgarien, im Kampf in
die Flucht und gab dem
Land denNamen
Magyarorszag.Das Finale
ist nach Istvan
benannt, dem König,
der in Ungarn das
Christentum einführte
und am ersten Januar 1001
durch Papst Sylvester II.
gekrönt wurde. Ein
feierlicher Anfang leitet
über in einen an
Kriegsgetümmelerinnern
den Abschnitt, der in
lärmendem Getöse
endet. Es steht für
das Ende des Heiden
Koppany, dessen
Körper gevierteilt und
als abschreckendes
Beispiel an die vier
Burgen des Landes gesandt
wurde. Ein ruhiges,
beinahe religiös
wirkendesZwischenspiel
mündet in die
ungarische Nationalhymne.
Dieser prachtvolle, mit
grandioso
überschriebene Schluss
hat auch eine symbolische
Bedeutung: Nach zehn
Jahrhunderten hat Ungarn
guten Grund, mit Stolz
zurückzublicken und
der Zukunft mitZuversicht
und Optimismus
entgegenzusehen.Die
wunderbare Melodie der
Nationalhymne erscheint
in der Sinfonie auch
vorher schon immer
wieder, wird meist aber
ganz oder teilweise
überdeckt. Sie
durchläuft das Werk
wie ein roter Faden, der
anfangs kaumwahrzunehmen
ist und erst im Verlauf
der Sinfonie immer
deutlicher wird. Am Ende
krönt sie das Werk in
einer letzten
prachtvollen Steigerung,
in der das Orchester den
majestätischen Klang
einer Orgel
annimmt.
Sinfonia
Hungarica,
commissionata dalla banda
ungherese di
Kiskunfelegyahaza, è
dedicata al maestro
Ferenc Jankovski, al
sindaco della citt Jozsef
Ficsor e a Gabriella
Kiss. La prima mondiale,
eseguita dalla banda
Kiskunfelegyhaza si è
tenutaa Budapest il 31
marzo 2001 sotto la
direzione del
compositore.Gli eventi
salienti della storia
dell’Ungheria,
come le guerre ed altri
avvenimenti importanti,
sono tradotti in musica
in questa sinfonia
strutturata in tre
movimenti. Sinfonia
Hungaricavuole anche
essere un omaggio allo
stato ungherese che
festeggia il suo
millennio nel
2001.ATTILA, re
degli Unni, spesso
chiamato “il
flagello di Dio“
è la figura centrale
del primo movimento,
caratterizzato dalla
paura, dalla
minaccia,dall’aggr
essione e dalla crudelt .
Buda, fratello di Attila
è associato ad un tema
più eroico, mentre
Rika, l’amata
moglie, è
rappresentata da una
melodia lirica.
L’eccitante finale
di questo movimento di
apertura illustra la
tanto temuta velocit
delle truppe di Attila
che seminavano paura e
morte.Il secondo
movimento pone
l’accento su
ARPAD, il
fondatore dello Stato
ungherese. Inizia con un
passaggio in stile
atmosferico che evoca la
nonna di Arpad, Emese che
aveva sognato e
predettoil futuro del
nipote. Uno degli
oppositori di Arpad, il
principe bulgaro Zalan,
fu cacciato dopo una
battaglia. In seguito,
Arpad chiamò
ufficialmente il
territorio
“Magyarorszagâ€
.Il movimento finale
prende il nome da
ISTVAN, il re che
portòil cristianesimo
in Ungheria e che fu
incoronato da Papa
Silvestro II il 1
gennaio, 1001. Un inizio
solenne prelude ad un
passaggio bellico
accentuato da rumori
imponenti; questo a
simboleggiare
l’atroce fine del
pagano Koppany il cui
corpo futagliato in
quattro pezzi e inviato
ai quattro castelli del
paese come monito. Dopo
un intermezzo quieto,
quasi religioso, viene
presentato l’Inno
nazionale ungherese. In
questo ampio e grandioso
finale riecheggia
l’orgoglio
dell’Ungheria
nelricordare il suo
passato e la fiducia con
la quale si proietta al
futuro.Lo stupendo tema
dell’Inno
nazionale ungherese è
proposto nell’arco
dell’intera
sinfonia. E’
però spesso
parzialmente nascosto e
usato come filo
conduttore, appena
riconoscibileall’i
nizio ma sempre più
ovvio quando la sinfonia
si avvicina al suo
finale. A conclusione
della sinfonia, il
sublime inno conduce la
banda in
un’apoteosi
finale, facendo apparire
l’organico
strumentale come un
maestoso organo.
In All Major and Minor Keys. Composed by J. B. Albert. Edited by Julie DeRoche...(+)
In All Major and Minor
Keys.
Composed by J. B. Albert.
Edited by Julie DeRoche.
Book.
With Standard notation.
32
pages. Carl Fischer Music
#O99X. Published by Carl
Fischer Music
Cleopatra Orchestre d'harmonie [Conducteur] - Facile De Haske Publications
Concert Band/Harmonie - Grade 3 SKU: BT.DHP-1216342-140 The Last Queen...(+)
Concert Band/Harmonie -
Grade 3
SKU:
BT.DHP-1216342-140
The Last Queen of
Egypt. Composed by
Thierry Deleruyelle.
Concert and Contest
Collection CBHA. Concert
Piece. Score Only.
Composed 2021. 39 pages.
De Haske Publications
#DHP 1216342-140.
Published by De Haske
Publications
(BT.DHP-1216342-140).
English-German-French-
Dutch.
Queen
Cleopatra ruled Egypt for
over 20 years. She is one
of antiquity’s
best-known women, in
particular because of her
relationships with Julius
Caesar and, above all,
Mark-Anthony, but also
because the cause of her
death remainsa mystery.
The work is split into
three parts and performed
without breaks. The first
section begins with a
bright introduction
representing
Mark-Anthony. Dynamic in
nature and reminiscent of
military music, this
characterises theRoman
general. But soon after,
another theme emerges,
softer and more melodic,
symbolising
Cleopatra’s
femininity. The two
characters then combine
on a faster tempo. The
middle section of the
work depicts the love
thatMark-Anthony and
Cleopatra feel for each
other. This passionate
relationship lasted ten
years and produced three
children. This is
expressed by a warm and
intense theme, just like
the beauty of the
Egyptian queen. The third
andlast section opens in
a determined and military
mood. Mark-Anthony and
Cleopatra were often
apart, the Roman general
was often away on a
campaign. They met up in
Alexandria to celebrate
their triumph. But, as
the targets of
thejealousy and ambition
of Octavius, Julius
Caesar’s son, the
lovers are trapped and
await the inevitable
conquest of Egypt by the
Romans. When Mark-Anthony
heard the false news that
Cleopatra had committed
suicide, he ended his
ownlife. The Queen of
Egypt, for her part, was
imprisoned shortly
afterwards. The two
lovers remain one of
History’s most
famous couples. This
piece was commissioned by
the Wind Orchestra of the
town of Antony, near
Paris, directedby
Philippe Rossignol, to
mark its 90th
anniversary.
Konin
gin Cleopatra heerste
meer dan twintig jaar
lang over Egypte. Ze is
een van de bekendste
vrouwen uit de oudheid,
vanwege haar relatie met
Julius Caesar en vooral
die met Marcus Antonius,
maar ook omdat de oorzaak
van haardood altijd een
mysterie is gebleven. Dit
werk bestaat uit drie in
elkaar overlopende delen.
Het eerste deel begint
met de levendige
introductie van Marcus
Antonius. Met het
dynamische en enigszins
militaire karakter van de
muziekwordt de Romeinse
generaal krachtig
neergezet. Snel daarna
doemt een zachter en
melodieuzer thema op een
weerspiegeling van
Cleopatra’s
vrouwelijkheid. De twee
persoonlijkheden gaan
vervolgens samen verder
in een vlotter tempo.Het
middelste deel beschrijft
de liefde die Marcus
Antonius en Cleopatra
voor elkaar voelden. Hun
hartstochtelijke relatie
duurde tien jaar en
bracht drie kinderen
voort. Dit wordt
uitgedrukt in een warm en
intens thema waarintevens
de schoonheid van de
Egyptische koningin
doorschemert. Het derde
en laatste deel opent
vastberaden en in
militaire sfeer. Marcus
Antonius en Cleopatra
waren vaak bij elkaar
vandaan: de generaal was
geregeld weg om strijd
tevoeren. In
Alexandrië vierden ze
samen hun triomf, maar de
jaloezie en ambitie van
Octavius, de zoon van
Julius Caesar, gooide
roet in het eten. De
geliefden werden in de
val gelokt en de
onvermijdelijke
verovering van Egypte
doorde Romeinen volgde al
snel. Toen Marcus
Antonius het onjuiste
bericht kreeg dat
Cleopatra zelfmoord had
gepleegd, maakte hij een
eind aan zijn eigen
leven: de koningin van
Egypte werd op haar beurt
kort daarna
gevangengezet. Detwee
geliefden behoren tot de
beroemdste stellen uit de
wereldgeschiedenis.
Cleopatra werd in
opdracht geschreven om
het negentigjarig bestaan
van het blaasorkest uit
de gemeente Antony dicht
bij Parijs te markeren.
Dat orkestbracht het
onder leiding van
Philippe Rossignol in
première.
Kö
nigin Kleopatra regierte
über 20 Jahre lang
Ägypten. Sie ist eine
der bekanntesten Frauen
der Antike, insbesondere
aufgrund ihrer
Beziehungen zu Julius
Cäsar und vor allem zu
Marcus Antonius aber auch
aufgrund
ihrerrätselhaften
Todesursache. Das Werk
besteht aus drei
Abschnitten, die ohne
Unterbrechung gespielt
werden. Der erste
Abschnitt beginnt mit
einer strahlenden
Einleitung, die Marcus
Antonius darstellt. Die
martialische und
dynamischeMusik
beschreibt den
römischen Feldherrn.
Doch bald darauf erklingt
ein neues Thema, das
sanfter und melodischer
ist und Kleopatras
Weiblichkeit
symbolisiert. Die beiden
Charaktere verschmelzen
schließlich in einem
schnellerenTempo. Der
Mittelteil des Werkes
beschreibt die Liebe, die
Marcus Antonius und
Kleopatra füreinander
empfinden. Die
leidenschaftliche
Beziehung der beiden
dauerte zehn Jahre lang
und aus ihr gingen drei
Kinder hervor. Dafür
stehtein warmes und
intensives Thema, das
auch die Schönheit der
ägyptischen Königin
beschreibt. Der dritte
und letzte Abschnitt
beginnt mit einer
entschlossenen und
kriegerischen Stimmung.
Marcus Antonius und
Kleopatra waren
oftmalsgetrennt, wenn
sich der römische
Feldherr auf Feldzügen
befand. In Alexandria
trafen sie sich, um ihren
Sieg zu feiern. Doch sie
waren Opfer der
Eifersucht und der
ehrgeizigen Ambitionen
von Octavius, Julius
Cäsars Sohn, wurden
ineine Falle gelockt und
mussten auf die
bevorstehende Eroberung
Ägyptens durch die
Römer warten. Als
Marcus Antonius die
Nachricht vom
vermeintlichen Selbstmord
Kleopatras erhielt, nahm
er sich selbst das Leben.
Die Königin
vonÄgypten wurde
ihrerseits kurz darauf
inhaftiert. Die beiden
zählen zu den
berühmtesten
Liebespaaren der
Geschichte. Dieses
Stück wurde vom
Orchestre
d’Harmonie de la
Ville d’Antony aus
der Nähe von Paris,
das von PhilippeRossignol
geleitet wird,
anlässlich seines
90-jährigen
Jubiläums in Auftrag
gegeben.
Cleopatra Orchestre d'harmonie [Conducteur et Parties séparées] - Facile De Haske Publications
Concert Band/Harmonie - Grade 3 SKU: BT.DHP-1216342-010 The Last Queen...(+)
Concert Band/Harmonie -
Grade 3
SKU:
BT.DHP-1216342-010
The Last Queen of
Egypt. Composed by
Thierry Deleruyelle.
Concert and Contest
Collection CBHA. Concert
Piece. Set (Score &
Parts). Composed 2021. De
Haske Publications #DHP
1216342-010. Published by
De Haske Publications
(BT.DHP-1216342-010).
English-German-French-
Dutch.
Queen
Cleopatra ruled Egypt for
over 20 years. She is one
of antiquity’s
best-known women, in
particular because of her
relationships with Julius
Caesar and, above all,
Mark-Anthony, but also
because the cause of her
death remainsa mystery.
The work is split into
three parts and performed
without breaks. The first
section begins with a
bright introduction
representing
Mark-Anthony. Dynamic in
nature and reminiscent of
military music, this
characterises theRoman
general. But soon after,
another theme emerges,
softer and more melodic,
symbolising
Cleopatra’s
femininity. The two
characters then combine
on a faster tempo. The
middle section of the
work depicts the love
thatMark-Anthony and
Cleopatra feel for each
other. This passionate
relationship lasted ten
years and produced three
children. This is
expressed by a warm and
intense theme, just like
the beauty of the
Egyptian queen. The third
andlast section opens in
a determined and military
mood. Mark-Anthony and
Cleopatra were often
apart, the Roman general
was often away on a
campaign. They met up in
Alexandria to celebrate
their triumph. But, as
the targets of
thejealousy and ambition
of Octavius, Julius
Caesar’s son, the
lovers are trapped and
await the inevitable
conquest of Egypt by the
Romans. When Mark-Anthony
heard the false news that
Cleopatra had committed
suicide, he ended his
ownlife. The Queen of
Egypt, for her part, was
imprisoned shortly
afterwards. The two
lovers remain one of
History’s most
famous couples. This
piece was commissioned by
the Wind Orchestra of the
town of Antony, near
Paris, directedby
Philippe Rossignol, to
mark its 90th
anniversary.
Konin
gin Cleopatra heerste
meer dan twintig jaar
lang over Egypte. Ze is
een van de bekendste
vrouwen uit de oudheid,
vanwege haar relatie met
Julius Caesar en vooral
die met Marcus Antonius,
maar ook omdat de oorzaak
van haardood altijd een
mysterie is gebleven. Dit
werk bestaat uit drie in
elkaar overlopende delen.
Het eerste deel begint
met de levendige
introductie van Marcus
Antonius. Met het
dynamische en enigszins
militaire karakter van de
muziekwordt de Romeinse
generaal krachtig
neergezet. Snel daarna
doemt een zachter en
melodieuzer thema op een
weerspiegeling van
Cleopatra’s
vrouwelijkheid. De twee
persoonlijkheden gaan
vervolgens samen verder
in een vlotter tempo.Het
middelste deel beschrijft
de liefde die Marcus
Antonius en Cleopatra
voor elkaar voelden. Hun
hartstochtelijke relatie
duurde tien jaar en
bracht drie kinderen
voort. Dit wordt
uitgedrukt in een warm en
intens thema waarintevens
de schoonheid van de
Egyptische koningin
doorschemert. Het derde
en laatste deel opent
vastberaden en in
militaire sfeer. Marcus
Antonius en Cleopatra
waren vaak bij elkaar
vandaan: de generaal was
geregeld weg om strijd
tevoeren. In
Alexandrië vierden ze
samen hun triomf, maar de
jaloezie en ambitie van
Octavius, de zoon van
Julius Caesar, gooide
roet in het eten. De
geliefden werden in de
val gelokt en de
onvermijdelijke
verovering van Egypte
doorde Romeinen volgde al
snel. Toen Marcus
Antonius het onjuiste
bericht kreeg dat
Cleopatra zelfmoord had
gepleegd, maakte hij een
eind aan zijn eigen
leven: de koningin van
Egypte werd op haar beurt
kort daarna
gevangengezet. Detwee
geliefden behoren tot de
beroemdste stellen uit de
wereldgeschiedenis.
Cleopatra werd in
opdracht geschreven om
het negentigjarig bestaan
van het blaasorkest uit
de gemeente Antony dicht
bij Parijs te markeren.
Dat orkestbracht het
onder leiding van
Philippe Rossignol in
première.
Kö
nigin Kleopatra regierte
über 20 Jahre lang
Ägypten. Sie ist eine
der bekanntesten Frauen
der Antike, insbesondere
aufgrund ihrer
Beziehungen zu Julius
Cäsar und vor allem zu
Marcus Antonius aber auch
aufgrund
ihrerrätselhaften
Todesursache. Das Werk
besteht aus drei
Abschnitten, die ohne
Unterbrechung gespielt
werden. Der erste
Abschnitt beginnt mit
einer strahlenden
Einleitung, die Marcus
Antonius darstellt. Die
martialische und
dynamischeMusik
beschreibt den
römischen Feldherrn.
Doch bald darauf erklingt
ein neues Thema, das
sanfter und melodischer
ist und Kleopatras
Weiblichkeit
symbolisiert. Die beiden
Charaktere verschmelzen
schließlich in einem
schnellerenTempo. Der
Mittelteil des Werkes
beschreibt die Liebe, die
Marcus Antonius und
Kleopatra füreinander
empfinden. Die
leidenschaftliche
Beziehung der beiden
dauerte zehn Jahre lang
und aus ihr gingen drei
Kinder hervor. Dafür
stehtein warmes und
intensives Thema, das
auch die Schönheit der
ägyptischen Königin
beschreibt. Der dritte
und letzte Abschnitt
beginnt mit einer
entschlossenen und
kriegerischen Stimmung.
Marcus Antonius und
Kleopatra waren
oftmalsgetrennt, wenn
sich der römische
Feldherr auf Feldzügen
befand. In Alexandria
trafen sie sich, um ihren
Sieg zu feiern. Doch sie
waren Opfer der
Eifersucht und der
ehrgeizigen Ambitionen
von Octavius, Julius
Cäsars Sohn, wurden
ineine Falle gelockt und
mussten auf die
bevorstehende Eroberung
Ägyptens durch die
Römer warten. Als
Marcus Antonius die
Nachricht vom
vermeintlichen Selbstmord
Kleopatras erhielt, nahm
er sich selbst das Leben.
Die Königin
vonÄgypten wurde
ihrerseits kurz darauf
inhaftiert. Die beiden
zählen zu den
berühmtesten
Liebespaaren der
Geschichte. Dieses
Stück wurde vom
Orchestre
d’Harmonie de la
Ville d’Antony aus
der Nähe von Paris,
das von PhilippeRossignol
geleitet wird,
anlässlich seines
90-jährigen
Jubiläums in Auftrag
gegeben.
Composed by Paolo Ugoletti Andrea Vezzoli. Edited by Piero Bonaguri and Raffae...(+)
Composed by Paolo
Ugoletti
Andrea Vezzoli. Edited by
Piero Bonaguri and
Raffaello
Ravasio. Saddle
stitching.
Piero Bonaguri
Collection.
Classical. Ut Orpheus #CH
254.
Published by Ut Orpheus
Mvt. 2 from Symphony
No. 6 (Three Places in
the East). Composed
by Dan Welcher. Full
score. 52 pages. Theodore
Presser Company
#165-00102F. Published by
Theodore Presser Company
(PR.16500102F).
ISBN
9781491131749. UPC:
680160680276.
Ever
since the success of my
series of wind ensemble
works Places in the West,
I've been wanting to
write a companion piece
for national parks on the
other side of the north
American continent. The
earlier work, consisting
of GLACIER, THE
YELLOWSTONE FIRES,
ARCHES, and ZION, spanned
some twenty years of my
composing life, and since
the pieces called for
differing groups of
instruments, and were in
slightly different styles
from each other, I never
considered them to be
connected except in their
subject matter. In their
depiction of both the
scenery and the human
history within these
wondrous places, they had
a common goal: awaking
the listener to the
fragile beauty that is in
them; and calling
attention to the ever
more crucial need for
preservation and
protection of these wild
places, unique in all the
world. With this new
work, commissioned by a
consortium of college and
conservatory wind
ensembles led by the
University of Georgia, I
decided to build upon
that same model---but to
solidify the process. The
result, consisting of
three movements (each
named for a different
national park in the
eastern US), is a
bona-fide symphony. While
the three pieces could be
performed separately,
they share a musical
theme---and also a common
style and
instrumentation. It is a
true symphony, in that
the first movement is
long and expository, the
second is a rather
tightly structured
scherzo-with-trio, and
the finale is a true
culmination of the whole.
The first movement,
Everglades, was the
original inspiration for
the entire symphony.
Conceived over the course
of two trips to that
astonishing place (which
the native Americans
called River of Grass,
the subtitle of this
movement), this movement
not only conveys a sense
of the humid, lush, and
even frightening scenery
there---but also an
overview of the entire
settling-of- Florida
experience. It contains
not one, but two native
American chants, and also
presents a view of the
staggering influence of
modern man on this
fragile part of the
world. Beginning with a
slow unfolding marked
Heavy, humid, the music
soon presents a gentle,
lyrical theme in the solo
alto saxophone. This
theme, which goes through
three expansive phrases
with breaks in between,
will appear in all three
movements of the
symphony. After the mood
has been established, the
music opens up to a rich,
warm setting of a
Cherokee morning song,
with the simple happiness
that this part of Florida
must have had prior to
the nineteenth century.
This music, enveloping
and comforting, gradually
gives way to a more
frenetic, driven section
representative of the
intrusion of the white
man. Since Florida was
populated and developed
largely due to the
introduction of a train
system, there's a
suggestion of the
mechanized iron horse
driving straight into the
heartland. At that point,
the native Americans
become considerably less
gentle, and a second
chant seems to stand in
the way of the intruder;
a kind of warning song.
The second part of this
movement shows us the
great swampy center of
the peninsula, with its
wildlife both in and out
of the water. A new theme
appears, sad but noble,
suggesting that this land
is precious and must be
protected by all the
people who inhabit it. At
length, the morning song
reappears in all its
splendor, until the
sunset---with one last
iteration of the warning
song in the solo piccolo.
Functioning as a scherzo,
the second movement,
Great Smoky Mountains,
describes not just that
huge park itself, but one
brave soul's attempt to
climb a mountain there.
It begins with three
iterations of the
UR-theme (which began the
first movement as well),
but this time as up-tempo
brass fanfares in
octaves. Each time it
begins again, the theme
is a little slower and
less confident than the
previous time---almost as
though the hiker were
becoming aware of the
daunting mountain before
him. But then, a steady,
quick-pulsed ostinato
appears, in a constantly
shifting meter system of
2/4- 3/4 in alteration,
and the hike has begun.
Over this, a slower new
melody appears, as the
trek up the mountain
progresses. It's a big
mountain, and the ascent
seems to take quite
awhile, with little
breaks in the hiker's
stride, until at length
he simply must stop and
rest. An oboe solo, over
several free cadenza-like
measures, allows us (and
our friend the hiker) to
catch our breath, and
also to view in the
distance the rocky peak
before us. The goal is
somehow even more
daunting than at first,
being closer and thus
more frighteningly steep.
When we do push off
again, it's at a slower
pace, and with more
careful attention to our
footholds as we trek over
broken rocks. Tantalizing
little views of the
valley at every
switchback make our
determination even
stronger. Finally, we
burst through a stand of
pines and----we're at the
summit! The immensity of
the view is overwhelming,
and ultimately humbling.
A brief coda, while we
sit dazed on the rocks,
ends the movement in a
feeling of triumph. The
final movement, Acadia,
is also about a trip. In
the summer of 2014, I
took a sailing trip with
a dear friend from North
Haven, Maine, to the
southern coast of Mt.
Desert Island in Acadia
National Park. The
experience left me both
exuberant and exhausted,
with an appreciation for
the ocean that I hadn't
had previously. The
approach to Acadia
National Park by water,
too, was thrilling: like
the difference between
climbing a mountain on
foot with riding up on a
ski-lift, I felt I'd
earned the right to be
there. The music for this
movement is entirely
based on the opening
UR-theme. There's a sense
of the water and the
mysterious, quiet deep
from the very beginning,
with seagulls and bell
buoys setting the scene.
As we leave the harbor,
the theme (in a canon
between solo euphonium
and tuba) almost seems as
if large subaquatic
animals are observing our
departure. There are
three themes (call them
A, B and C) in this
seafaring journey---but
they are all based on the
UR theme, in its original
form with octaves
displaced, in an
upside-down form, and in
a backwards version as
well. (The ocean, while
appearing to be
unchanging, is always
changing.) We move out
into the main channel
(A), passing several
islands (B), until we
reach the long draw that
parallels the coastline
called Eggemoggin Reach,
and a sudden burst of new
speed (C). Things
suddenly stop, as if the
wind had died, and we
have a vision: is that
really Mt. Desert Island
we can see off the port
bow, vaguely in the
distance? A chorale of
saxophones seems to
suggest that. We push off
anew as the chorale ends,
and go through all three
themes again---but in
different
instrumentations, and
different keys. At the
final tack-turn, there it
is, for real: Mt. Desert
Island, big as life.
We've made it. As we pull
into the harbor, where
we'll secure the boat for
the night, there's a
feeling of achievement.
Our whale and dolphin
friends return, and we
end our journey with
gratitude and
celebration. I am
profoundly grateful to
Jaclyn Hartenberger,
Professor of Conducting
at the University of
Georgia, for leading the
consortium which provided
the commissioning of this
work.
50 Classics. Composed by various artists and composers. This edition: Eas...(+)
50 Classics.
Composed by various
artists and composers.
This edition: Easy Hits
Guitar TAB. Book; Guitar
Mixed Folio; Guitar TAB.
Alfred's Easy. Love; Pop;
Standard. 144 pages.
Published by Alfred Music
(AP.45245).
Favor and Treasure Orchestre d'harmonie [Conducteur et Parties séparées] Opus III Wind Orchestra Publications
Composed by Anthony LaBounty. Opus III series. Score and set of parts. Compos...(+)
Composed by Anthony
LaBounty. Opus III
series.
Score and set of parts.
Composed 2013. Duration 9
minutes, 36 seconds.
Published by Opus III
Wind
Orchestra Publications
Following
the successful
publication of
Homenaje a Rodrigo
(2015), containing four
pieces by Alessandro
Spazzoli – one of
which was performed in
the presence of the
composer’s
daughter, Cecilia
Rodrigo, during her visit
to the International
Convention in Alessandria
–, here is the
second volume. It
contains more tributes to
Rodrigo written on my
input by five well-known
Italian and Spanish
composers, two of whom
are also guitarists and
have therefore written
the fingering for their
own pieces. Giovanni
Podera plunges us into a
typically Rodrigo-like
atmosphere with his
evocative
Fantasia, while
the following three
compositions are full of
direct quotations from
pieces also for guitar by
the great composer from
Valencia. Thus, Marco
Simoni, in his expressive
Junto a Rodrigo
– which also
provides the title to the
volume – plays
with themes taken from
Junto al
Generalife and from
Dos piezas
caballerescas for a
cello ensemble as well as
hinting at reminiscences
of Tiento antiguo.
As for Marco Smaili, in
his impressionistic
Fronda de la
tarde, he evokes
quite evidently
Zarabanda lejana
and Invocación y
Danza, but there are
more hidden references to
Caminos de
Santiago and even to
the very famous
Concierto de
Aranjuez. Marco
Reghezza builds his
heart-breaking Nana
estrellada on a
sequence of chords used
by Rodrigo in the
fantasia ¡Que buen
caminito!. On the
other hand, there are no
direct quotations and
echoes of
Rodrigo’s way of
writing in the Fuga a
quattro voci by Paolo
Ugoletti. However it was
Rodrigo himself who
constructed four-part
imitative passages for
guitar in
Pasacalle and in
the Ricercare of the
Fantasia para un
Gentilhombre. The
close polyphony of the
piece by Ugoletti may be
considered as a tribute
to this kind of craft
shown by Rodrigo who,
like Ugoletti, was able
to write such dense and
idiomatic counterpoint
without being a
guitar-player. I am
pleased that this volume
comes out in the
imminence of the 20th
anniversary of the
disappearance of the
illustrious Spanish
composer who gave so much
to the musicians –
and not only to
them. (Piero
Bonaguri)
300 Sacred Songs Piano, Voix et Guitare [Fake Book] - Facile Creative Concepts
For voice and C instrument. Format: fakebook. With vocal melody, lyrics and chor...(+)
For voice and C
instrument. Format:
fakebook. With vocal
melody, lyrics and chord
names. Sacred. 182 pages.
9x12 inches. Published by
Creative Concepts
Ostinati Fanfare [Conducteur et Parties séparées] - Intermédiaire/avancé De Haske Publications
Fanfare Band - Grade 6 SKU: BT.DHP-1115084-020 Composed by Jan Van der Ro...(+)
Fanfare Band - Grade 6
SKU:
BT.DHP-1115084-020
Composed by Jan Van der
Roost. Concert and
Contest Collection CBHA.
Set (Score & Parts). De
Haske Publications #DHP
1115084-020. Published by
De Haske Publications
(BT.DHP-1115084-020).
9x12 inches.
English-German-French-Dut
ch.
It may be
surprising to see a
fanfare piece
commissioned by a
Japanese ensemble, since
fanfare orchestras are
typically found in
Belgium, Holland and
Luxembourg, and also
France and Switzerland.
Senzoku Gakuen is one of
the largest and
mostprestigious music
universities in Japan,
and home to a wide
variety of ensembles and
orchestras. Since 2006
they have had a fanfare
orchestra, which was
started by Sotaru
Fukaishi, a euphonium
teacher who felt further
performance opportunity
wasneeded for saxhorn
instruments. Fukaishi had
loved the sound of
fanfare orchestras ever
since visiting the World
Music Contest in Kerkrade
(Holland) several years
earlier. Jan Van der
Roost was involved with
this new initiative from
the beginning,and they
were also joined by Manu
Mellaerts for certain
projects. The Dean of the
music department,
Professor Kazuo Tomioka,
fully supports the
ensemble and commissioned
Ostinati. The
première took place on
June 11th at Maeda Hall
inMizonokuchi (Kawasaki)
where Senzoku Gakuen is
based. The piece opens
with an impressive
timpani solo, followed by
brass and saxophone. The
rhythmical pulse remains
constant and the music is
fiery and assertive in
character. A pentatonic
melodygradually emerges
and the music loses its
vehemency and softens.
The initial percussion
ostinati subsequently
recurs and the first
section of the piece
concludes in a similar
mood to the opening. The
second movement is sweet
and melodic, opening
witha long passage for
the saxophone family in a
minor key. The same theme
then appears in the major
and is developed upon;
the music builds to a
majestic orchestral
forte, reminiscent of a
pipe organ in its
sonority. The theme
returns in the
originalminor key with a
change in instrumentation
leading the movement to a
quiet and peaceful end on
a soft E minor chord. The
finale starts with
percussion: a four-bar
pattern is repeated
several times over which
the movement’s
melodic themes
areintroduced. These
melodic elements are
varied and used in
different versions and
the ostinato idea, which
characterizes the entire
piece, is highlighted.
The theme travels through
the orchestra, appearing
on various instruments
and in variousregisters.
It captures the
listener’s
attention and displays
the full range of sound
and colour within the
fanfare
orchestra.
Het is
misschien verrassend dat
dit fanfarewerk is
geschreven in opdracht
van een Japans ensemble,
aangezien fanfareorkesten
vooral te vinden zijn in
België, Nederland en
Luxemburg, en ook wel in
Frankrijk en Zwitserland.
SenzokuGakuen is een van
de grootste en meest
prestigieuze
muziekopleidingen van
Japan, en de thuisbasis
van een grote
verscheidenheid van
ensembles en orkesten. In
2006 is er een
fanfareorkest opgericht,
en wel door Sotaru
Fukaishi,
eeneuphoniumdocent die
vond dat er meer
mogelijkheden moesten
komen voor optredens met
saxhoorninstrumenten.
Fukaishi had enkele jaren
daarvoor genoten van de
fanfareklank toen hij het
Wereld Muziek Concours in
Kerkrade bezocht.
DeBelgische componist Jan
Van der Roost was van het
begin af aan betrokken
bij dit nieuwe
initiatief, en ook Manu
Mellaerts werd voor een
aantal projecten
aangetrokken. Het hoofd
van de muziekfaculteit,
professor Kazuo Tomioka,
staatgeheel achter het
ensemble en gaf de
opdracht tot het
schrijven van
Ostinati. De
première vond plaats
op 11 juni in de Maeda
Hall in Mizonokuchi
(Kawasaki), waar Senzoku
Gakuen is gevestigd. Het
werk begint met een
indrukwekkendepaukensolo,
gevolgd door koper en
saxofoon. De ritmische
puls blijft constant, en
de aard van de muziek is
vurig en krachtig.
Geleidelijk komt er een
pentatonische melodie
naar voren en wordt de
muziek minder heftig, ze
wordtzachter van
karakter. De
aanvankelijke ostinati in
het slagwerk verschijnen
dan opnieuw, waarna het
eerste deel van het werk
eindigt in dezelfde sfeer
als waarmee het begon.
Het tweede deel is
lieflijk en melodisch.
Het opentmet een lange
passage voor de saxofoons
in een mineurtoonsoort.
Dan klinkt hetzelfde
thema in majeur en daar
wordt op voortgeborduurd:
de muziek ontwikkelt zich
tot een majestueus
orkestraal forte, dat qua
sonoriteit doet
denken
Es mag
überraschen, dass
dieses
Fanfareorchesterwerk
ausgerechnet von einem
japanischen Ensemble in
Auftrag gegeben wurde, da
Fanfareorchester doch
eher in Belgien, den
Niederlanden oder
Luxemburg oder auch in
Frankreich oder Schweiz
zu finden sind. Senzoku
Gakuen ist eine der
größten und
renommiertesten
Musikschulen Japans und
Heimstätte einer
Vielfalt an Ensembles und
Orchestern. Im Jahr 2006
wurde ein
Fanfareorchester
gegründet. Den
Anstoß gab Sotaru
Fukaishi, ein
Euphoniumlehrer, der den
Instrumenten der
Saxhorn-Familie mehr
Spielmöglichkeiten
bieten wollte. Fukaishi
hatte sich einige Jahre
zuvor bei der
Weltmeisterschaft in
Kerkrade (Holland) in den
Klang
vonFanfareorchestern
verliebt. Jan Van der
Roost war von Beginn an
in die Entwicklung dieser
Idee involviert und,
einige Projekte
betreffend, ebenso Manu
Mellaerts. Der Dekan des
Musik-Colleges, Professor
Kazuo Tomioka, steht voll
und ganz hinter dem
Ensemble und gab
Ostinati in
Auftrag. Die Premiere
fand am 11. Juni 2011 in
der Maeda Hall in
Mizonokuchi statt, dem
Heimatort der Schule
Senzoku Gakuen. Das
Stück beginnt mit
einem eindrucksvollen
Paukensolo, bevor
Blechbläser und
Saxophon einsetzen. Der
rhythmische Puls bleibt
konstant unter einer
feurigen,
nachdrücklichen Musik.
Eine pentatonische
Melodie bildet sich nach
und nach heraus,
während die Musik an
Heftigkeit verliert und
sanfter wird. Die
anfänglichen Ostinati
im Schlagwerk kehren
zurück und so endet
der erste Satz des Werkes
in einer der Eröffnung
ähnlichen Stimmung.
Der zweite Satz ist
lieblich und melodiös.
Er beginnt mit einem
langen Abschnitt für
die Saxophone in Moll.
Dann erscheint das
gleiche Thema in Dur und
durchläuft eine
Entwicklung; die Musik
baut sich zu einem
majestätischen
orchestralen Forte auf,
das in seiner
Klangfülle an eine
Orgel erinnert. Dann
kehrt das Thema in seiner
ursprünglichen
Moll-Tonart und in
veränderter
Instrumentierung
zurück, um den Satz
ruhig und friedvoll in
einem e-Moll-Akkord enden
zu lassen.
Ostinati Fanfare [Conducteur] - Intermédiaire/avancé De Haske Publications
Fanfare Band - Grade 6 SKU: BT.DHP-1115084-120 Composed by Jan Van der Ro...(+)
Fanfare Band - Grade 6
SKU:
BT.DHP-1115084-120
Composed by Jan Van der
Roost. Concert and
Contest Collection CBHA.
Score Only. Composed
2012. 99 pages. De Haske
Publications #DHP
1115084-120. Published by
De Haske Publications
(BT.DHP-1115084-120).
9x12 inches.
English-German-French-Dut
ch.
It may be
surprising to see a
fanfare piece
commissioned by a
Japanese ensemble, since
fanfare orchestras are
typically found in
Belgium, Holland and
Luxembourg, and also
France and Switzerland.
Senzoku Gakuen is one of
the largest and
mostprestigious music
universities in Japan,
and home to a wide
variety of ensembles and
orchestras. Since 2006
they have had a fanfare
orchestra, which was
started by Sotaru
Fukaishi, a euphonium
teacher who felt further
performance opportunity
wasneeded for saxhorn
instruments. Fukaishi had
loved the sound of
fanfare orchestras ever
since visiting the World
Music Contest in Kerkrade
(Holland) several years
earlier. Jan Van der
Roost was involved with
this new initiative from
the beginning,and they
were also joined by Manu
Mellaerts for certain
projects. The Dean of the
music department,
Professor Kazuo Tomioka,
fully supports the
ensemble and commissioned
Ostinati. The
première took place on
June 11th at Maeda Hall
inMizonokuchi (Kawasaki)
where Senzoku Gakuen is
based. The piece opens
with an impressive
timpani solo, followed by
brass and saxophone. The
rhythmical pulse remains
constant and the music is
fiery and assertive in
character. A pentatonic
melodygradually emerges
and the music loses its
vehemency and softens.
The initial percussion
ostinati subsequently
recurs and the first
section of the piece
concludes in a similar
mood to the opening. The
second movement is sweet
and melodic, opening
witha long passage for
the saxophone family in a
minor key. The same theme
then appears in the major
and is developed upon;
the music builds to a
majestic orchestral
forte, reminiscent of a
pipe organ in its
sonority. The theme
returns in the
originalminor key with a
change in instrumentation
leading the movement to a
quiet and peaceful end on
a soft E minor chord. The
finale starts with
percussion: a four-bar
pattern is repeated
several times over which
the movement’s
melodic themes
areintroduced. These
melodic elements are
varied and used in
different versions and
the ostinato idea, which
characterizes the entire
piece, is highlighted.
The theme travels through
the orchestra, appearing
on various instruments
and in variousregisters.
It captures the
listener’s
attention and displays
the full range of sound
and colour within the
fanfare
orchestra.
Het is
misschien verrassend dat
dit fanfarewerk is
geschreven in opdracht
van een Japans ensemble,
aangezien fanfareorkesten
vooral te vinden zijn in
België, Nederland en
Luxemburg, en ook wel in
Frankrijk en Zwitserland.
SenzokuGakuen is een van
de grootste en meest
prestigieuze
muziekopleidingen van
Japan, en de thuisbasis
van een grote
verscheidenheid van
ensembles en orkesten. In
2006 is er een
fanfareorkest opgericht,
en wel door Sotaru
Fukaishi,
eeneuphoniumdocent die
vond dat er meer
mogelijkheden moesten
komen voor optredens met
saxhoorninstrumenten.
Fukaishi had enkele jaren
daarvoor genoten van de
fanfareklank toen hij het
Wereld Muziek Concours in
Kerkrade bezocht.
DeBelgische componist Jan
Van der Roost was van het
begin af aan betrokken
bij dit nieuwe
initiatief, en ook Manu
Mellaerts werd voor een
aantal projecten
aangetrokken. Het hoofd
van de muziekfaculteit,
professor Kazuo Tomioka,
staatgeheel achter het
ensemble en gaf de
opdracht tot het
schrijven van
Ostinati. De
première vond plaats
op 11 juni in de Maeda
Hall in Mizonokuchi
(Kawasaki), waar Senzoku
Gakuen is gevestigd. Het
werk begint met een
indrukwekkendepaukensolo,
gevolgd door koper en
saxofoon. De ritmische
puls blijft constant, en
de aard van de muziek is
vurig en krachtig.
Geleidelijk komt er een
pentatonische melodie
naar voren en wordt de
muziek minder heftig, ze
wordtzachter van
karakter. De
aanvankelijke ostinati in
het slagwerk verschijnen
dan opnieuw, waarna het
eerste deel van het werk
eindigt in dezelfde sfeer
als waarmee het begon.
Het tweede deel is
lieflijk en melodisch.
Het opentmet een lange
passage voor de saxofoons
in een mineurtoonsoort.
Dan klinkt hetzelfde
thema in majeur en daar
wordt op voortgeborduurd:
de muziek ontwikkelt zich
tot een majestueus
orkestraal forte, dat qua
sonoriteit doet
denken
Es mag
überraschen, dass
dieses
Fanfareorchesterwerk
ausgerechnet von einem
japanischen Ensemble in
Auftrag gegeben wurde, da
Fanfareorchester doch
eher in Belgien, den
Niederlanden oder
Luxemburg oder auch in
Frankreich oder Schweiz
zu finden sind. Senzoku
Gakuen ist eine der
größten und
renommiertesten
Musikschulen Japans und
Heimstätte einer
Vielfalt an Ensembles und
Orchestern. Im Jahr 2006
wurde ein
Fanfareorchester
gegründet. Den
Anstoß gab Sotaru
Fukaishi, ein
Euphoniumlehrer, der den
Instrumenten der
Saxhorn-Familie mehr
Spielmöglichkeiten
bieten wollte. Fukaishi
hatte sich einige Jahre
zuvor bei der
Weltmeisterschaft in
Kerkrade (Holland) in den
Klang
vonFanfareorchestern
verliebt. Jan Van der
Roost war von Beginn an
in die Entwicklung dieser
Idee involviert und,
einige Projekte
betreffend, ebenso Manu
Mellaerts. Der Dekan des
Musik-Colleges, Professor
Kazuo Tomioka, steht voll
und ganz hinter dem
Ensemble und gab
Ostinati in
Auftrag. Die Premiere
fand am 11. Juni 2011 in
der Maeda Hall in
Mizonokuchi statt, dem
Heimatort der Schule
Senzoku Gakuen. Das
Stück beginnt mit
einem eindrucksvollen
Paukensolo, bevor
Blechbläser und
Saxophon einsetzen. Der
rhythmische Puls bleibt
konstant unter einer
feurigen,
nachdrücklichen Musik.
Eine pentatonische
Melodie bildet sich nach
und nach heraus,
während die Musik an
Heftigkeit verliert und
sanfter wird. Die
anfänglichen Ostinati
im Schlagwerk kehren
zurück und so endet
der erste Satz des Werkes
in einer der Eröffnung
ähnlichen Stimmung.
Der zweite Satz ist
lieblich und melodiös.
Er beginnt mit einem
langen Abschnitt für
die Saxophone in Moll.
Dann erscheint das
gleiche Thema in Dur und
durchläuft eine
Entwicklung; die Musik
baut sich zu einem
majestätischen
orchestralen Forte auf,
das in seiner
Klangfülle an eine
Orgel erinnert. Dann
kehrt das Thema in seiner
ursprünglichen
Moll-Tonart und in
veränderter
Instrumentierung
zurück, um den Satz
ruhig und friedvoll in
einem e-Moll-Akkord enden
zu lassen.