Sinfonietta No. 4 Fanfare [Conducteur et Parties séparées] - Intermédiaire Anglo Music
Fanfare Band - Grade 5 SKU: BT.AMP-274-020 Stramproy Centennial. C...(+)
Fanfare Band - Grade 5
SKU:
BT.AMP-274-020
Stramproy
Centennial. Composed
by Philip Sparke. Elite
Series. Concert Piece.
Set (Score & Parts).
Composed 2009. Anglo
Music Press #AMP 274-020.
Published by Anglo Music
Press (BT.AMP-274-020).
9x12 inches.
English-German-French-Dut
ch.
Philip
Sparke’s
Sinfonietta No. 4
is comprised of three
parts that are played as
an uninterrupted whole.
The _x001F_first movement
begins with a lyrical
fugato passage, framing a
brisker and more
rhythmical middle
section. The second
movement is slower and
contains a long and
expressive euphonium
solo. The third movement
is a salute to the
sponsor of this
commission: various
percussion instruments
conjure up sounds
reminiscent of a
carpenter’s
workshop, accompanied by
a unison orchestral
passage in a scat
style.
Sinfonie
tta No. 4 bestaat uit
drie in elkaar
overlopende delen. Het
eerste deel bestaat uit
een lyrische fugato dat
overgaat in een sneller
en ritmisch gedeelte. In
het tweede, trage deel,
komt een prachtige
euphoniumsolo aan bod.
Het derde deel bevat een
muzikale knipoog naar de
opdrachtgever van het
werk waarin de componist
diverse slagwerk
instrumenten geluiden na
laat bootsen die uit een
timmermanswekplaats
lijken te komen.
Philip Sparkes
Sinfonietta No. 4
besteht aus drei Teilen,
die ohne Unterbrechung
gespielt werden. Der
erste Satz beginnt mit
einer lyrischen
Fugato-Passage, die einen
schnelleren und
rhythmischeren Mittelteil
umrahmt. Der zweite Teil
ist langsamer und
enthält ein langes,
expressives
Euphoniumsolo. Der dritte
Teil ist ein Salut an den
Sponsor dieses
Kompositionsauftrags:
Diverse Schlaginstrumente
erinnern an die Klänge
aus einer Schreinerei,
unisono begleitet von
einer Orchesterpassage im
Scat-Stil.
Sinfoniet
ta No. 4 si compone
di tre parti da eseguire
senza interruzione. Il
primo movimento inizia
con un lirico passaggio
fugato, che fa da cornice
a una parte centrale
più veloce e ritmica.
Nel secondo movimento la
musica è più calma.
Un magni_x001E_fico
assolo di eufonio
attraversa la trama
musicale. Il terzo
movimento descrive in
musica le attivit
dell’azienda che
ha commissionato il brano
(un laboratorio di
falegnameria), attraverso
un passaggio per le
percussioni che ornano un
andamento orchestrale
all’unisono.
Guitar - Intermediate SKU: DY.DO-1522 Composed by Francis Bebey. Arranged...(+)
Guitar - Intermediate
SKU: DY.DO-1522
Composed by Francis
Bebey. Arranged by Ingrid
Riollot. Score. Les
Editions Doberman-Yppan
#DO 1522. Published by
Les Editions
Doberman-Yppan
(DY.DO-1522).
Francis
Bebey was born in Douala
in July 1929, into a
large family where his
father, a pastor,
struggled to feed his
children. But Francis had
the opportunity to go to
school. Admiring his
elder brother, Marcel
Eyidi Bebey, he educated
himself, distinguished
himself, and eventually
received a scholarship to
go and take his
baccalaureate in
France. We approached
the end of the 1950s when
he arrived in La
Rochelle. More than ever,
in this France where
Africans were looked at
with curiosity,
condescension, or
disdain, Francis relied
on his intellectual
resources. A diligent
worker, he obtained his
Baccalaureate, then moved
to Paris where he started
English studies at the
Sorbonne. One day, he
knew what truly attracted
him: he wanted to do
radio. Francis learned
his craft in France and
in the USA. After
working for a few years
as a reporter, he was
hired in 1961 as an
international civil
servant in the UNESCO
Information
Department. In
parallel, Francis had
always been drawn to
musical creation. His
very serious daytime
activity didnâ??t
prevent him from
frequenting jazz clubs in
the evenings. In Paris,
the Jazz, the trendy
music of that time, but
also rumba and salsa
attracted him. He
collected records and
attended numerous
concerts. With his
accomplice Manu Dibango,
Francis took the stage
and played
music. Francis liked
classical music since his
childhood. He grew up
listening to the cantatas
and oratorios of Bach or
Handel that his father
had sung in the temple.
He became passionate
about the guitar,
impressed by the Spanish
and South American
masters, and decided to
learn to strum the
instrument himself. He
started composing guitar
pieces, blending the
various influences that
flow through him with the
traditional African music
he had carried within
since childhood. His
approach captivated the
director of the American
Cultural Center (then
located in the
Saint-Germain
neighborhood of Paris),
who offered him the
opportunity to perform in
front of an audience.
Francis gave his first
guitar recital there
(1963) in front of a
mesmerized audience. His
first solo album was
released shortly
thereafter. Gradually,
Francis became recognized
as a musician and
composer. Several albums
of the African guitar
ambassador, as described
by the press, were
released. He also wrote
books, to the point that
his artistic career
became challenging to
reconcile with his career
as a civil servant. In
1974, even though he had
become the General
Manager in charge of
music at UNESCO, he took
the bold leap and
resigned from this
prestigious institution
to dedicated himself to
the three activities that
interested him: music,
literature, and
journalism. He
explored the traditional
musical heritage of the
African continent,
notably through the thumb
piano sanza, and the
polyphonic music of the
Central African pygmies,
or singing in his native
language and composing
humoristic songs in
French! Success
followed. Francis Bebey
traveled the world: from
France to Brazil,
Cameroon to Sweden,
Germany to the Carribean,
or Morocco to Japan...
the list of countries
where he was invited to
perform, gives lectures,
or meets readers is very
long. In addition to
public recognition, he
enjoyed the recognition
of his fellow musicians,
such as guitarist John
Williams or Venezuelan
Antonio Lauro, who
invited him to be a part
of the jury for a
classical guitar
competition in
Caracas. His life was
the journey of an African
pioneer, a man rooted in
his cultural heritage and
carrying a message of
sharing and hope for the
world. His originality
continues to vibrate
around the world since
his passing at the end of
May 2001.
The Turing Test Ensemble de cuivres [Conducteur et Parties séparées] - Intermédiaire/avancé De Haske Publications
Brass Band - Grade 6 SKU: BT.DHP-1185868-030 Composed by Simon Dobson. Co...(+)
Brass Band - Grade 6
SKU:
BT.DHP-1185868-030
Composed by Simon Dobson.
Concert and Contest
Collection Brass Band en
Fanfare. Concert Piece.
Set (Score & Parts).
Composed 2018. De Haske
Publications #DHP
1185868-030. Published by
De Haske Publications
(BT.DHP-1185868-030).
English-German-French-
Dutch.
Alan Turing
is considered the father
of modern computational
science and much, if not
all, of our modern
computer technology and
the connectivity that we
now take for granted is
born of the work of this
one great, but troubled
man. His famous test was
designed to prove whether
artificial intelligence
(AI) could successfully
imitate human thought.
The single movement of
The Turing Test is
essentially
non-programmatic, but it
does seek to show
something of the emotion
and colour of
Turing’s life in
its different sections.
The composer employs
bi-tonality and complex
rhythms to show opposing
worlds colliding. At the
end of each test, we must
decide: has true AI
beenborn?
Ala
n Turing wird als Vater
der modernen Informatik
angesehen, und vieles,
wenn nicht sogar alles,
was für uns inzwischen
an moderner Computer- und
Informationstechnologie
selbstverständlich
ist, basiert auf der
Arbeit dieses
großartigen, aber
sorgenschweren Mannes.
The Turing Test
ist im Grunde genommen
kein programmatisches
Werk, aber es möchte
Emotionen und Facetten
von Turings Leben in
einem einzigen Satz, der
aus verschiedenen
Abschnitten besteht,
wiedergeben. Der
Komponist hat versucht,
Bitonalität und
komplexe Rhythmen zu
verwenden, um das
Aufeinanderprallen der
verschiedenen Welten
darzustellen. Am Ende
jedes Tests müssen wir
entscheiden, ob wahre
künstlicheIntelligenz
geboren wurde.
The Turing Test Ensemble de cuivres [Conducteur] - Intermédiaire/avancé De Haske Publications
Brass Band - Grade 6 SKU: BT.DHP-1185868-130 Composed by Simon Dobson. Co...(+)
Brass Band - Grade 6
SKU:
BT.DHP-1185868-130
Composed by Simon Dobson.
Concert and Contest
Collection Brass Band en
Fanfare. Concert Piece.
Score Only. Composed
2018. 79 pages. De Haske
Publications #DHP
1185868-130. Published by
De Haske Publications
(BT.DHP-1185868-130).
English-German-French-
Dutch.
Alan Turing
is considered the father
of modern computational
science and much, if not
all, of our modern
computer technology and
the connectivity that we
now take for granted is
born of the work of this
one great, but troubled
man. His famous test was
designed to prove whether
artificial intelligence
(AI) could successfully
imitate human thought.
The single movement of
The Turing Test is
essentially
non-programmatic, but it
does seek to show
something of the emotion
and colour of
Turing’s life in
its different sections.
The composer employs
bi-tonality and complex
rhythms to show opposing
worlds colliding. At the
end of each test, we must
decide: has true AI
beenborn?
Ala
n Turing wird als Vater
der modernen Informatik
angesehen, und vieles,
wenn nicht sogar alles,
was für uns inzwischen
an moderner Computer- und
Informationstechnologie
selbstverständlich
ist, basiert auf der
Arbeit dieses
großartigen, aber
sorgenschweren Mannes.
The Turing Test
ist im Grunde genommen
kein programmatisches
Werk, aber es möchte
Emotionen und Facetten
von Turings Leben in
einem einzigen Satz, der
aus verschiedenen
Abschnitten besteht,
wiedergeben. Der
Komponist hat versucht,
Bitonalität und
komplexe Rhythmen zu
verwenden, um das
Aufeinanderprallen der
verschiedenen Welten
darzustellen. Am Ende
jedes Tests müssen wir
entscheiden, ob wahre
künstlicheIntelligenz
geboren wurde.
Concert Band/Harmonie and Trombone Solo - Grade 3 SKU: BT.DHP-1135459-010 ...(+)
Concert Band/Harmonie and
Trombone Solo - Grade 3
SKU:
BT.DHP-1135459-010
For Solo Trombone and
Wind Ensemble.
Composed by Satoshi
Yagisawa. Solo Spectrum.
Solo & Concerto. Set
(Score & Parts). Composed
2013. De Haske
Publications #DHP
1135459-010. Published by
De Haske Publications
(BT.DHP-1135459-010).
9x12 inches.
English-German-French-Dut
ch.
Zelkova is a
symbolic tree of Sendai
City, home town of the
commissioning wind band
“The Tohoku Fukushi
University Wind
Ensembleâ€. This
composition is dedicated
to the band’s
conductor Taiken
Matsuzakiand and the
music reflects his
generouspersonality.
Satoshi Yagisawa is known
for his colourful
instrumentation,
beautiful themes and
dynamic
style.
Zelkova is
een symbolische boom in
Sendai City, de
standplaats van het
blaasorkest dat dit werk
in opdracht gaf, The
Tohoku Fukushi University
Wind Ensemble. Deze
compositie is gewijd aan
zijn dirigent, Taiken
Matsuzaki. De componist
wil met demuziek de
genereuze persoonlijkheid
van de dirigent
benadrukken. Het werk
heeft een kleurrijke
instrumentatie, mooie
thema’s en een
dynamische stijl, precies
zoals we dat gewend zijn
van componist Satoshi
Yagisawa.
Die
Zelkove ist für die
Stadt Sendai, die
Heimatstadt des
Blasorchesters Tohoku
Fukushi University Wind
Ensemble, welches das
Stück in Auftrag
gegeben hat, ein
symbolischer Baum. Diese
Komposition ist dem
Dirigenten des Ensembles,
Taiken
Matsuzaki,gewidmet, und
die Musik spiegelt seine
großzügige
Persönlichkeit wider.
Satoshi Yagisawa ist
für seine
abwechslungsreiche
Instrumentation, seine
schönen Themen und
seinen dynamischen Stil
bekannt.
La
zelkova è
l’albero simbolo
della citt giapponese di
Sendai, che è anche la
citt dell’Ensemble
Univeristario di fiati
Tohoku Fukushi che ha
commissionato il brano.
La composizione è
dedicata al direttore
della banda, Taiken
Matsuzakiand, e lamusica
riflette la sua generosa
personalit . Satoshi
Yagisawa è noto per la
sua variopinta
strumentazione, per i bei
temi e per lo stile
vivace.
Concert Band/Harmonie and Trombone Solo - Grade 3 SKU: BT.DHP-1135459-140 ...(+)
Concert Band/Harmonie and
Trombone Solo - Grade 3
SKU:
BT.DHP-1135459-140
For Solo Trombone and
Wind Ensemble.
Composed by Satoshi
Yagisawa. Solo Spectrum.
Solo & Concerto. Score
Only. Composed 2013. 16
pages. De Haske
Publications #DHP
1135459-140. Published by
De Haske Publications
(BT.DHP-1135459-140).
9x12 inches.
English-German-French-Dut
ch.
Zelkova is a
symbolic tree of Sendai
City, home town of the
commissioning wind band
“The Tohoku Fukushi
University Wind
Ensembleâ€. This
composition is dedicated
to the band’s
conductor Taiken
Matsuzakiand and the
music reflects his
generouspersonality.
Satoshi Yagisawa is known
for his colourful
instrumentation,
beautiful themes and
dynamic
style.
Zelkova is
een symbolische boom in
Sendai City, de
standplaats van het
blaasorkest dat dit werk
in opdracht gaf, The
Tohoku Fukushi University
Wind Ensemble. Deze
compositie is gewijd aan
zijn dirigent, Taiken
Matsuzaki. De componist
wil met demuziek de
genereuze persoonlijkheid
van de dirigent
benadrukken. Het werk
heeft een kleurrijke
instrumentatie, mooie
thema’s en een
dynamische stijl, precies
zoals we dat gewend zijn
van componist Satoshi
Yagisawa.
Die
Zelkove ist für die
Stadt Sendai, die
Heimatstadt des
Blasorchesters Tohoku
Fukushi University Wind
Ensemble, welches das
Stück in Auftrag
gegeben hat, ein
symbolischer Baum. Diese
Komposition ist dem
Dirigenten des Ensembles,
Taiken
Matsuzaki,gewidmet, und
die Musik spiegelt seine
großzügige
Persönlichkeit wider.
Satoshi Yagisawa ist
für seine
abwechslungsreiche
Instrumentation, seine
schönen Themen und
seinen dynamischen Stil
bekannt.
La
zelkova è
l’albero simbolo
della citt giapponese di
Sendai, che è anche la
citt dell’Ensemble
Univeristario di fiati
Tohoku Fukushi che ha
commissionato il brano.
La composizione è
dedicata al direttore
della banda, Taiken
Matsuzakiand, e lamusica
riflette la sua generosa
personalit . Satoshi
Yagisawa è noto per la
sua variopinta
strumentazione, per i bei
temi e per lo stile
vivace.
Piano Solo SKU: BU.EBR-A095 Composed by Antonio Vivaldi. Anacrouse. Trans...(+)
Piano Solo
SKU:
BU.EBR-A095
Composed
by Antonio Vivaldi.
Anacrouse. Transcription
pour piano + Biographie +
Notes sur l'oeuvre.
Score. Editions Bourges
#EBR-A095. Published by
Editions Bourges
(BU.EBR-A095).
Odysseia Orchestre d'harmonie [Conducteur] - Intermédiaire De Haske Publications
Concert Band/Harmonie - Grade 5 SKU: BT.DHP-1084443-140 Based on Homer...(+)
Concert Band/Harmonie -
Grade 5
SKU:
BT.DHP-1084443-140
Based on Homer-s
Odyssey. Composed by
Maxime Aulio. Concert and
Contest Collection CBHA.
Concert Piece. Score
Only. Composed 2008. 52
pages. De Haske
Publications #DHP
1084443-140. Published by
De Haske Publications
(BT.DHP-1084443-140).
9x12 inches.
English-German-French-Dut
ch.
Washed up on
the Phaeacian shore after
a shipwreck, Odysseus is
introduced to King
Alcinous. As he sits in
the palace, he tells the
Phaeacians of his
wanderings since leaving
Troy. Odysseus and his
men fi rst landed on the
island of the Cicones
wherethey sacked the city
of Ismarus. From there,
great storms swept them
to the land of the
hospitable Lotus Eaters.
Then they sailed to the
land of the Cyclopes.
Odysseus and twelve of
his men entered the cave
of Polyphemus. After the
single-eyed giantmade
handfuls of his men into
meals, Odysseus fi nally
defeated him. He got him
drunk and once he had
fallen asleep, he and his
men stabbed a glowing
spike into the
Cyclop’s single
eye, completely blinding
him. They escaped by
clinging to the belliesof
some sheep. Once aboard,
Odysseus taunted the
Cyclop by revealing him
his true identity.
Enraged, Polyphemus
hurled rocks at the ship,
trying to sink it. After
leaving the
Cyclopes’ island,
they arrived at the home
of Aeolus, ruler of the
winds.Aeolus off ered
Odysseus a bag trapping
all the strong winds
within except one - the
one which would take him
straight back to Ithaca.
As the ship came within
sight of Ithaca, the
crewmen, curious about
the bag, decided to open
it. The winds escapedand
stirred up a storm.
Odysseus and his crew
came to the land of the
cannibalistic
Laestrygonians, who sank
all but one of the ships.
The survivors went next
to Aeaea, the island of
the witch-goddess Circe.
Odysseus sent out a
scouting party butCirce
turned them into pigs.
With the help of an
antidote the god Hermes
had given him, Odysseus
managed to overpower the
goddess and forced her to
change his men back to
human form. When it was
time for Odysseus to
leave, Circe told him to
sail tothe realm of the
dead to speak with the
spirit of the seer
Tiresias. One
day’s sailing took
them to the land of the
Cimmerians. There, he
performed sacrifi ces to
attract the souls of the
dead. Tiresias told him
what would happen to him
next. He thengot to talk
with his mother,
Anticleia, and met the
spirits of Agamemnon,
Achilles, Patroclus,
Antilochus, Ajax and
others. He then saw the
souls of the damned
Tityos, Tantalus, and
Sisyphus. Odysseus soon
found himself mobbed by
souls. He
becamefrightened, ran
back to his ship, and
sailed away. While back
at Aeaea, Circe told him
about the dangers he
would have to face on his
way back home. She
advised him to avoid
hearing the song of the
Sirens; but if he really
felt he had to hear,
thenhe should be tied to
the mast of the ship,
which he did. Odysseus
then successfully steered
his crew past Charybdis
(a violent whirlpool) and
Scylla (a multiple-headed
monster), but Scylla
managed to devour six of
his men. Finally,
Odysseus and hissurviving
crew approached the
island where the Sun god
kept sacred cattle.
Odysseus wanted to sail
past, but the crewmen
persuaded him to let them
rest there. Odysseus
passed Circe’s
counsel on to his men.
Once he had fallen
asleep, his men
impiouslykilled and ate
some of the cattle. When
the Sun god found out, he
asked Zeus to punish
them. Shortly after they
set sail from the island,
Zeus destroyed the ship
and all the men died
except for Odysseus.
After ten days, Odysseus
was washed up on
theisland of the nymph
Calypso.
Nachdem
er an die Küste der
Phäaker gespült
wurde, wird Odysseus dem
König Akinoos
vorgestellt. In dessen
Palast erzählt er den
Phäakern von den
Fahrten nach seiner
Abreise aus Troja.
Odysseus und seine
Männer landen
zunächst auf
denKikonen, einer
Inselgruppe, wo sie die
Stadt Ismaros einnehmen.
Von dort aus treiben sie
mächtige Stürme
zum Land der
gastfreundlichen
Lotophagen
(Lotos-Essern). Dann
segeln sie zum Land der
Kyklopen (Zyklopen).
Odysseus und seine
zwölf Mannenbetreten
die Höhle von
Poloyphem, dem Sohn
Poseidons. Nachdem dieser
einige der Männer
verspeist hat,
überwaÃ…Nltigt
ihn Odysseus, indem er
ihn betrunken macht und
dann mit einem
glühenden Spieß
in dessen einziges Auge
sticht und ihn
somitblendet. Odysseus
und die übrigen
Männer fl iehen an den
Bäuchen von Schafen
hängend. Wieder an
Bord, provoziert Odysseus
den Zyklopen, indem er
ihm seine wahre
Identität verrät.
Wütend bewirft
Polyphem das Schiff mit
Steinen undversucht, es
zu versenken. Nachdem sie
die Insel der Kyklopen
verlassen haben, kommen
Odysseus und seine Mannen
ins Reich von Aiolos, dem
Herr der Winde. Aiolos
schenkt ihm einen Beutel,
in dem alle Winde
eingesperrt sind,
außer dem, der ihn
direktzurück nach
Ithaka treiben soll. Als
das Schiff in Sichtweite
von Ithaka ist, öff
nen die neugierigen
Seemänner den
Windsack. Die Winde entfl
iehen und erzeugen einen
Sturm. Odysseus und seine
Mannschaft verschlägt
es ins Land
derkannibalischen
Laistrygonen, die alle
ihre Schiff e, bis auf
eines, versenken. Die
Ãœberlebenden reisen
weiter nach Aiaia, der
Insel der Zauberin Kirke.
Odysseus sendet einen
Spähtrupp aus, der von
Kirke aber in Schweine
verwandelt wird. Mit
Hilfeeines Gegenmittels
vom Götterboten Hermes
kann Odysseus Kirke
überwaÃ…Nltigen
und er zwingt sie, seinen
Gefährten wieder ihre
menschliche Gestalt
zurückzugeben. Als
er wieder aufbrechen
will, rät Kirke ihm,
den Seher Teiresias in
derUnterwelt aufzusuchen
und zu befragen. Eine
Tagesreise führt
sie dann ins Land der
Kimmerer, nahe dem
Eingang des Hades. Dort
bringt Odysseus Opfer, um
die Seelen der Toten
anzurufen. Teireisas sagt
ihm sein Schicksal
voraus. Dann darf
Odysseusmit seiner Mutter
Antikleia und den Seelen
von Agamemnon, Achilles,
Patroklos, Antilochus,
Ajax und anderen Toten
sprechen. Dann sieht er
die Seelen der Verdammten
Tityos, Tantalos und
Sisyphos. Bald wird
Odysseus selbst von den
Seelen gequält,
kehrtvoll Angst zu seinem
Schiff zurück und
segelt davon. In Aiaia
hatte Kirke ihn vor den
drohenden Gefahren der
Heimreise gewarnt. Sie
riet ihm, den Gesang der
Sirenen zu vermeiden,
wenn er aber unbedingt
zuhören müsse,
solle er sich an denMast
seines Schiff es bindet
lassen, was er dann auch
tut. Dann führt
Odysseus seine Mannschaft
erfolgreich durch die
Meerenge zwischen Skylla
und Charybdis, wobei
Skylla jedoch sechs
seiner Männer
verschlingt.
Schließlich erreichen
Odysseusund die
überlebende
Besatzung die Insel, auf
der der Sonnengott Helios
heiliges Vieh hält.
Odysseus will
weitersegeln, aber seine
Mannschaft
überredet ihn zu
einer Rast. Odysseus
erzählt ihnen von
Kirkes Warnung, aber
kaum, dass
ereingeschlafen ist,
töten die Männer in
gotteslästerlicher
Weise einige Rinder und
verspeisen sie. Als
Helios dies entdeckt,
bittet er Zeus, sie zu
bestrafen. Kurz nachdem
sie die Segel für
die Abreise von der Insel
gesetzt haben,
zerstört Zeusdas
Schiff und alle außer
Odysseus sterben. Nach
zehn Tagen wird Odysseus
an den Strand der Insel
der Nymphe Kalypso
angespült.
Odysseia Orchestre d'harmonie [Conducteur et Parties séparées] - Intermédiaire De Haske Publications
Concert Band/Harmonie - Grade 5 SKU: BT.DHP-1084443-010 Based on Homer...(+)
Concert Band/Harmonie -
Grade 5
SKU:
BT.DHP-1084443-010
Based on Homer-s
Odyssey. Composed by
Maxime Aulio. Concert and
Contest Collection CBHA.
Concert Piece. Set (Score
& Parts). Composed 2008.
De Haske Publications
#DHP 1084443-010.
Published by De Haske
Publications
(BT.DHP-1084443-010).
9x12 inches.
English-German-French-Dut
ch.
Washed up on
the Phaeacian shore after
a shipwreck, Odysseus is
introduced to King
Alcinous. As he sits in
the palace, he tells the
Phaeacians of his
wanderings since leaving
Troy. Odysseus and his
men fi rst landed on the
island of the Cicones
wherethey sacked the city
of Ismarus. From there,
great storms swept them
to the land of the
hospitable Lotus Eaters.
Then they sailed to the
land of the Cyclopes.
Odysseus and twelve of
his men entered the cave
of Polyphemus. After the
single-eyed giantmade
handfuls of his men into
meals, Odysseus fi nally
defeated him. He got him
drunk and once he had
fallen asleep, he and his
men stabbed a glowing
spike into the
Cyclop’s single
eye, completely blinding
him. They escaped by
clinging to the belliesof
some sheep. Once aboard,
Odysseus taunted the
Cyclop by revealing him
his true identity.
Enraged, Polyphemus
hurled rocks at the ship,
trying to sink it. After
leaving the
Cyclopes’ island,
they arrived at the home
of Aeolus, ruler of the
winds.Aeolus off ered
Odysseus a bag trapping
all the strong winds
within except one - the
one which would take him
straight back to Ithaca.
As the ship came within
sight of Ithaca, the
crewmen, curious about
the bag, decided to open
it. The winds escapedand
stirred up a storm.
Odysseus and his crew
came to the land of the
cannibalistic
Laestrygonians, who sank
all but one of the ships.
The survivors went next
to Aeaea, the island of
the witch-goddess Circe.
Odysseus sent out a
scouting party butCirce
turned them into pigs.
With the help of an
antidote the god Hermes
had given him, Odysseus
managed to overpower the
goddess and forced her to
change his men back to
human form. When it was
time for Odysseus to
leave, Circe told him to
sail tothe realm of the
dead to speak with the
spirit of the seer
Tiresias. One
day’s sailing took
them to the land of the
Cimmerians. There, he
performed sacrifi ces to
attract the souls of the
dead. Tiresias told him
what would happen to him
next. He thengot to talk
with his mother,
Anticleia, and met the
spirits of Agamemnon,
Achilles, Patroclus,
Antilochus, Ajax and
others. He then saw the
souls of the damned
Tityos, Tantalus, and
Sisyphus. Odysseus soon
found himself mobbed by
souls. He
becamefrightened, ran
back to his ship, and
sailed away. While back
at Aeaea, Circe told him
about the dangers he
would have to face on his
way back home. She
advised him to avoid
hearing the song of the
Sirens; but if he really
felt he had to hear,
thenhe should be tied to
the mast of the ship,
which he did. Odysseus
then successfully steered
his crew past Charybdis
(a violent whirlpool) and
Scylla (a multiple-headed
monster), but Scylla
managed to devour six of
his men. Finally,
Odysseus and hissurviving
crew approached the
island where the Sun god
kept sacred cattle.
Odysseus wanted to sail
past, but the crewmen
persuaded him to let them
rest there. Odysseus
passed Circe’s
counsel on to his men.
Once he had fallen
asleep, his men
impiouslykilled and ate
some of the cattle. When
the Sun god found out, he
asked Zeus to punish
them. Shortly after they
set sail from the island,
Zeus destroyed the ship
and all the men died
except for Odysseus.
After ten days, Odysseus
was washed up on
theisland of the nymph
Calypso.
Nachdem
er an die Küste der
Phäaker gespült
wurde, wird Odysseus dem
König Akinoos
vorgestellt. In dessen
Palast erzählt er den
Phäakern von den
Fahrten nach seiner
Abreise aus Troja.
Odysseus und seine
Männer landen
zunächst auf
denKikonen, einer
Inselgruppe, wo sie die
Stadt Ismaros einnehmen.
Von dort aus treiben sie
mächtige Stürme
zum Land der
gastfreundlichen
Lotophagen
(Lotos-Essern). Dann
segeln sie zum Land der
Kyklopen (Zyklopen).
Odysseus und seine
zwölf Mannenbetreten
die Höhle von
Poloyphem, dem Sohn
Poseidons. Nachdem dieser
einige der Männer
verspeist hat,
überwaÃ…Nltigt
ihn Odysseus, indem er
ihn betrunken macht und
dann mit einem
glühenden Spieß
in dessen einziges Auge
sticht und ihn
somitblendet. Odysseus
und die übrigen
Männer fl iehen an den
Bäuchen von Schafen
hängend. Wieder an
Bord, provoziert Odysseus
den Zyklopen, indem er
ihm seine wahre
Identität verrät.
Wütend bewirft
Polyphem das Schiff mit
Steinen undversucht, es
zu versenken. Nachdem sie
die Insel der Kyklopen
verlassen haben, kommen
Odysseus und seine Mannen
ins Reich von Aiolos, dem
Herr der Winde. Aiolos
schenkt ihm einen Beutel,
in dem alle Winde
eingesperrt sind,
außer dem, der ihn
direktzurück nach
Ithaka treiben soll. Als
das Schiff in Sichtweite
von Ithaka ist, öff
nen die neugierigen
Seemänner den
Windsack. Die Winde entfl
iehen und erzeugen einen
Sturm. Odysseus und seine
Mannschaft verschlägt
es ins Land
derkannibalischen
Laistrygonen, die alle
ihre Schiff e, bis auf
eines, versenken. Die
Ãœberlebenden reisen
weiter nach Aiaia, der
Insel der Zauberin Kirke.
Odysseus sendet einen
Spähtrupp aus, der von
Kirke aber in Schweine
verwandelt wird. Mit
Hilfeeines Gegenmittels
vom Götterboten Hermes
kann Odysseus Kirke
überwaÃ…Nltigen
und er zwingt sie, seinen
Gefährten wieder ihre
menschliche Gestalt
zurückzugeben. Als
er wieder aufbrechen
will, rät Kirke ihm,
den Seher Teiresias in
derUnterwelt aufzusuchen
und zu befragen. Eine
Tagesreise führt
sie dann ins Land der
Kimmerer, nahe dem
Eingang des Hades. Dort
bringt Odysseus Opfer, um
die Seelen der Toten
anzurufen. Teireisas sagt
ihm sein Schicksal
voraus. Dann darf
Odysseusmit seiner Mutter
Antikleia und den Seelen
von Agamemnon, Achilles,
Patroklos, Antilochus,
Ajax und anderen Toten
sprechen. Dann sieht er
die Seelen der Verdammten
Tityos, Tantalos und
Sisyphos. Bald wird
Odysseus selbst von den
Seelen gequält,
kehrtvoll Angst zu seinem
Schiff zurück und
segelt davon. In Aiaia
hatte Kirke ihn vor den
drohenden Gefahren der
Heimreise gewarnt. Sie
riet ihm, den Gesang der
Sirenen zu vermeiden,
wenn er aber unbedingt
zuhören müsse,
solle er sich an denMast
seines Schiff es bindet
lassen, was er dann auch
tut. Dann führt
Odysseus seine Mannschaft
erfolgreich durch die
Meerenge zwischen Skylla
und Charybdis, wobei
Skylla jedoch sechs
seiner Männer
verschlingt.
Schließlich erreichen
Odysseusund die
überlebende
Besatzung die Insel, auf
der der Sonnengott Helios
heiliges Vieh hält.
Odysseus will
weitersegeln, aber seine
Mannschaft
überredet ihn zu
einer Rast. Odysseus
erzählt ihnen von
Kirkes Warnung, aber
kaum, dass
ereingeschlafen ist,
töten die Männer in
gotteslästerlicher
Weise einige Rinder und
verspeisen sie. Als
Helios dies entdeckt,
bittet er Zeus, sie zu
bestrafen. Kurz nachdem
sie die Segel für
die Abreise von der Insel
gesetzt haben,
zerstört Zeusdas
Schiff und alle außer
Odysseus sterben. Nach
zehn Tagen wird Odysseus
an den Strand der Insel
der Nymphe Kalypso
angespült.
Verso il Sole Orchestre d'harmonie [Conducteur et Parties séparées] - Facile De Haske Publications
Concert Band/Harmonie - Grade 3 SKU: BT.DHP-1053848-010 A Tribute to t...(+)
Concert Band/Harmonie -
Grade 3
SKU:
BT.DHP-1053848-010
A Tribute to the
Sun. Composed by
Lorenzo Bocci. Applause
Series. Original Light
Music. Set (Score &
Parts). Composed 2005. 32
pages. De Haske
Publications #DHP
1053848-010. Published by
De Haske Publications
(BT.DHP-1053848-010).
English-German-French-
Dutch.
Since the
beginning of mankind
people have realized that
the warmth and the light
of the sun were necessary
to develop life on earth
- by creating winds in
the air, by generating
rains through the
evaporation of sea water
and by allowing plants to
grow. The sun creates the
dynamism of the chain of
life. This is the reason
why ancient populations
adored the sun as the god
of cosmic order as
opposed to the god of
chaos or night, who
generated fear and the
necessity of defense.
This piece is a tribute
to the sun (Verso il
Sole) as an existential
symbol of life and
energy.
Sinds de
mensheid bestaat, hebben
mensen zich gerealiseerd
dat de warmte en het
licht van de zon nodig
waren voor de
ontwikkeling van het
leven op aarde. De zon
zorgt voor de dynamiek
van de cirkel van het
leven. Lorenzo Bocci
schreefdit werk als een
hulde aan de zon
(Verso il Sole) -
existentieel symbool van
leven en
energie.
Seit
Menschengedenken ist
bekannt, dass die
Wärme und das Licht
der Sonne notwendig
für alles Leben auf
der Erde ist. Sie bildet
den Antrieb des
Kreislaufs des Lebens.
Alte Völker verehrten
die Sonne als Gott der
Ordnung des Weltalls, als
Gegenspieler des Gottes
des Chaos und der Nacht.
Verso il Sole - an
die Sonne - ist ein
Tribut des italienischen
Komponisten Lorenzo Bocci
an die Sonne als das
existentielle Symbol des
Lebens und der Energie.
Lassen Sie die Sonne in
Ihr
Konzert!
Verso il Sole Orchestre d'harmonie [Conducteur] - Facile De Haske Publications
Concert Band/Harmonie - Grade 3 SKU: BT.DHP-1053848-140 A Tribute to t...(+)
Concert Band/Harmonie -
Grade 3
SKU:
BT.DHP-1053848-140
A Tribute to the
Sun. Composed by
Lorenzo Bocci. Applause
Series. Original Light
Music. Score Only.
Composed 2005. 32 pages.
De Haske Publications
#DHP 1053848-140.
Published by De Haske
Publications
(BT.DHP-1053848-140).
English-German-French-
Dutch.
Since the
beginning of mankind
people have realized that
the warmth and the light
of the sun were necessary
to develop life on earth
- by creating winds in
the air, by generating
rains through the
evaporation of sea water
and by allowing plants to
grow. The sun creates the
dynamism of the chain of
life. This is the reason
why ancient populations
adored the sun as the god
of cosmic order as
opposed to the god of
chaos or night, who
generated fear and the
necessity of defense.
This piece is a tribute
to the sun (Verso il
Sole) as an existential
symbol of life and
energy.
Sinds de
mensheid bestaat, hebben
mensen zich gerealiseerd
dat de warmte en het
licht van de zon nodig
waren voor de
ontwikkeling van het
leven op aarde. De zon
zorgt voor de dynamiek
van de cirkel van het
leven. Lorenzo Bocci
schreefdit werk als een
hulde aan de zon
(Verso il Sole) -
existentieel symbool van
leven en
energie.
Seit
Menschengedenken ist
bekannt, dass die
Wärme und das Licht
der Sonne notwendig
für alles Leben auf
der Erde ist. Sie bildet
den Antrieb des
Kreislaufs des Lebens.
Alte Völker verehrten
die Sonne als Gott der
Ordnung des Weltalls, als
Gegenspieler des Gottes
des Chaos und der Nacht.
Verso il Sole - an
die Sonne - ist ein
Tribut des italienischen
Komponisten Lorenzo Bocci
an die Sonne als das
existentielle Symbol des
Lebens und der Energie.
Lassen Sie die Sonne in
Ihr
Konzert!
Ostinati Fanfare [Conducteur et Parties séparées] - Intermédiaire/avancé De Haske Publications
Fanfare Band - Grade 6 SKU: BT.DHP-1115084-020 Composed by Jan Van der Ro...(+)
Fanfare Band - Grade 6
SKU:
BT.DHP-1115084-020
Composed by Jan Van der
Roost. Concert and
Contest Collection CBHA.
Set (Score & Parts). De
Haske Publications #DHP
1115084-020. Published by
De Haske Publications
(BT.DHP-1115084-020).
9x12 inches.
English-German-French-Dut
ch.
It may be
surprising to see a
fanfare piece
commissioned by a
Japanese ensemble, since
fanfare orchestras are
typically found in
Belgium, Holland and
Luxembourg, and also
France and Switzerland.
Senzoku Gakuen is one of
the largest and
mostprestigious music
universities in Japan,
and home to a wide
variety of ensembles and
orchestras. Since 2006
they have had a fanfare
orchestra, which was
started by Sotaru
Fukaishi, a euphonium
teacher who felt further
performance opportunity
wasneeded for saxhorn
instruments. Fukaishi had
loved the sound of
fanfare orchestras ever
since visiting the World
Music Contest in Kerkrade
(Holland) several years
earlier. Jan Van der
Roost was involved with
this new initiative from
the beginning,and they
were also joined by Manu
Mellaerts for certain
projects. The Dean of the
music department,
Professor Kazuo Tomioka,
fully supports the
ensemble and commissioned
Ostinati. The
première took place on
June 11th at Maeda Hall
inMizonokuchi (Kawasaki)
where Senzoku Gakuen is
based. The piece opens
with an impressive
timpani solo, followed by
brass and saxophone. The
rhythmical pulse remains
constant and the music is
fiery and assertive in
character. A pentatonic
melodygradually emerges
and the music loses its
vehemency and softens.
The initial percussion
ostinati subsequently
recurs and the first
section of the piece
concludes in a similar
mood to the opening. The
second movement is sweet
and melodic, opening
witha long passage for
the saxophone family in a
minor key. The same theme
then appears in the major
and is developed upon;
the music builds to a
majestic orchestral
forte, reminiscent of a
pipe organ in its
sonority. The theme
returns in the
originalminor key with a
change in instrumentation
leading the movement to a
quiet and peaceful end on
a soft E minor chord. The
finale starts with
percussion: a four-bar
pattern is repeated
several times over which
the movement’s
melodic themes
areintroduced. These
melodic elements are
varied and used in
different versions and
the ostinato idea, which
characterizes the entire
piece, is highlighted.
The theme travels through
the orchestra, appearing
on various instruments
and in variousregisters.
It captures the
listener’s
attention and displays
the full range of sound
and colour within the
fanfare
orchestra.
Het is
misschien verrassend dat
dit fanfarewerk is
geschreven in opdracht
van een Japans ensemble,
aangezien fanfareorkesten
vooral te vinden zijn in
België, Nederland en
Luxemburg, en ook wel in
Frankrijk en Zwitserland.
SenzokuGakuen is een van
de grootste en meest
prestigieuze
muziekopleidingen van
Japan, en de thuisbasis
van een grote
verscheidenheid van
ensembles en orkesten. In
2006 is er een
fanfareorkest opgericht,
en wel door Sotaru
Fukaishi,
eeneuphoniumdocent die
vond dat er meer
mogelijkheden moesten
komen voor optredens met
saxhoorninstrumenten.
Fukaishi had enkele jaren
daarvoor genoten van de
fanfareklank toen hij het
Wereld Muziek Concours in
Kerkrade bezocht.
DeBelgische componist Jan
Van der Roost was van het
begin af aan betrokken
bij dit nieuwe
initiatief, en ook Manu
Mellaerts werd voor een
aantal projecten
aangetrokken. Het hoofd
van de muziekfaculteit,
professor Kazuo Tomioka,
staatgeheel achter het
ensemble en gaf de
opdracht tot het
schrijven van
Ostinati. De
première vond plaats
op 11 juni in de Maeda
Hall in Mizonokuchi
(Kawasaki), waar Senzoku
Gakuen is gevestigd. Het
werk begint met een
indrukwekkendepaukensolo,
gevolgd door koper en
saxofoon. De ritmische
puls blijft constant, en
de aard van de muziek is
vurig en krachtig.
Geleidelijk komt er een
pentatonische melodie
naar voren en wordt de
muziek minder heftig, ze
wordtzachter van
karakter. De
aanvankelijke ostinati in
het slagwerk verschijnen
dan opnieuw, waarna het
eerste deel van het werk
eindigt in dezelfde sfeer
als waarmee het begon.
Het tweede deel is
lieflijk en melodisch.
Het opentmet een lange
passage voor de saxofoons
in een mineurtoonsoort.
Dan klinkt hetzelfde
thema in majeur en daar
wordt op voortgeborduurd:
de muziek ontwikkelt zich
tot een majestueus
orkestraal forte, dat qua
sonoriteit doet
denken
Es mag
überraschen, dass
dieses
Fanfareorchesterwerk
ausgerechnet von einem
japanischen Ensemble in
Auftrag gegeben wurde, da
Fanfareorchester doch
eher in Belgien, den
Niederlanden oder
Luxemburg oder auch in
Frankreich oder Schweiz
zu finden sind. Senzoku
Gakuen ist eine der
größten und
renommiertesten
Musikschulen Japans und
Heimstätte einer
Vielfalt an Ensembles und
Orchestern. Im Jahr 2006
wurde ein
Fanfareorchester
gegründet. Den
Anstoß gab Sotaru
Fukaishi, ein
Euphoniumlehrer, der den
Instrumenten der
Saxhorn-Familie mehr
Spielmöglichkeiten
bieten wollte. Fukaishi
hatte sich einige Jahre
zuvor bei der
Weltmeisterschaft in
Kerkrade (Holland) in den
Klang
vonFanfareorchestern
verliebt. Jan Van der
Roost war von Beginn an
in die Entwicklung dieser
Idee involviert und,
einige Projekte
betreffend, ebenso Manu
Mellaerts. Der Dekan des
Musik-Colleges, Professor
Kazuo Tomioka, steht voll
und ganz hinter dem
Ensemble und gab
Ostinati in
Auftrag. Die Premiere
fand am 11. Juni 2011 in
der Maeda Hall in
Mizonokuchi statt, dem
Heimatort der Schule
Senzoku Gakuen. Das
Stück beginnt mit
einem eindrucksvollen
Paukensolo, bevor
Blechbläser und
Saxophon einsetzen. Der
rhythmische Puls bleibt
konstant unter einer
feurigen,
nachdrücklichen Musik.
Eine pentatonische
Melodie bildet sich nach
und nach heraus,
während die Musik an
Heftigkeit verliert und
sanfter wird. Die
anfänglichen Ostinati
im Schlagwerk kehren
zurück und so endet
der erste Satz des Werkes
in einer der Eröffnung
ähnlichen Stimmung.
Der zweite Satz ist
lieblich und melodiös.
Er beginnt mit einem
langen Abschnitt für
die Saxophone in Moll.
Dann erscheint das
gleiche Thema in Dur und
durchläuft eine
Entwicklung; die Musik
baut sich zu einem
majestätischen
orchestralen Forte auf,
das in seiner
Klangfülle an eine
Orgel erinnert. Dann
kehrt das Thema in seiner
ursprünglichen
Moll-Tonart und in
veränderter
Instrumentierung
zurück, um den Satz
ruhig und friedvoll in
einem e-Moll-Akkord enden
zu lassen.
Ostinati Fanfare [Conducteur] - Intermédiaire/avancé De Haske Publications
Fanfare Band - Grade 6 SKU: BT.DHP-1115084-120 Composed by Jan Van der Ro...(+)
Fanfare Band - Grade 6
SKU:
BT.DHP-1115084-120
Composed by Jan Van der
Roost. Concert and
Contest Collection CBHA.
Score Only. Composed
2012. 99 pages. De Haske
Publications #DHP
1115084-120. Published by
De Haske Publications
(BT.DHP-1115084-120).
9x12 inches.
English-German-French-Dut
ch.
It may be
surprising to see a
fanfare piece
commissioned by a
Japanese ensemble, since
fanfare orchestras are
typically found in
Belgium, Holland and
Luxembourg, and also
France and Switzerland.
Senzoku Gakuen is one of
the largest and
mostprestigious music
universities in Japan,
and home to a wide
variety of ensembles and
orchestras. Since 2006
they have had a fanfare
orchestra, which was
started by Sotaru
Fukaishi, a euphonium
teacher who felt further
performance opportunity
wasneeded for saxhorn
instruments. Fukaishi had
loved the sound of
fanfare orchestras ever
since visiting the World
Music Contest in Kerkrade
(Holland) several years
earlier. Jan Van der
Roost was involved with
this new initiative from
the beginning,and they
were also joined by Manu
Mellaerts for certain
projects. The Dean of the
music department,
Professor Kazuo Tomioka,
fully supports the
ensemble and commissioned
Ostinati. The
première took place on
June 11th at Maeda Hall
inMizonokuchi (Kawasaki)
where Senzoku Gakuen is
based. The piece opens
with an impressive
timpani solo, followed by
brass and saxophone. The
rhythmical pulse remains
constant and the music is
fiery and assertive in
character. A pentatonic
melodygradually emerges
and the music loses its
vehemency and softens.
The initial percussion
ostinati subsequently
recurs and the first
section of the piece
concludes in a similar
mood to the opening. The
second movement is sweet
and melodic, opening
witha long passage for
the saxophone family in a
minor key. The same theme
then appears in the major
and is developed upon;
the music builds to a
majestic orchestral
forte, reminiscent of a
pipe organ in its
sonority. The theme
returns in the
originalminor key with a
change in instrumentation
leading the movement to a
quiet and peaceful end on
a soft E minor chord. The
finale starts with
percussion: a four-bar
pattern is repeated
several times over which
the movement’s
melodic themes
areintroduced. These
melodic elements are
varied and used in
different versions and
the ostinato idea, which
characterizes the entire
piece, is highlighted.
The theme travels through
the orchestra, appearing
on various instruments
and in variousregisters.
It captures the
listener’s
attention and displays
the full range of sound
and colour within the
fanfare
orchestra.
Het is
misschien verrassend dat
dit fanfarewerk is
geschreven in opdracht
van een Japans ensemble,
aangezien fanfareorkesten
vooral te vinden zijn in
België, Nederland en
Luxemburg, en ook wel in
Frankrijk en Zwitserland.
SenzokuGakuen is een van
de grootste en meest
prestigieuze
muziekopleidingen van
Japan, en de thuisbasis
van een grote
verscheidenheid van
ensembles en orkesten. In
2006 is er een
fanfareorkest opgericht,
en wel door Sotaru
Fukaishi,
eeneuphoniumdocent die
vond dat er meer
mogelijkheden moesten
komen voor optredens met
saxhoorninstrumenten.
Fukaishi had enkele jaren
daarvoor genoten van de
fanfareklank toen hij het
Wereld Muziek Concours in
Kerkrade bezocht.
DeBelgische componist Jan
Van der Roost was van het
begin af aan betrokken
bij dit nieuwe
initiatief, en ook Manu
Mellaerts werd voor een
aantal projecten
aangetrokken. Het hoofd
van de muziekfaculteit,
professor Kazuo Tomioka,
staatgeheel achter het
ensemble en gaf de
opdracht tot het
schrijven van
Ostinati. De
première vond plaats
op 11 juni in de Maeda
Hall in Mizonokuchi
(Kawasaki), waar Senzoku
Gakuen is gevestigd. Het
werk begint met een
indrukwekkendepaukensolo,
gevolgd door koper en
saxofoon. De ritmische
puls blijft constant, en
de aard van de muziek is
vurig en krachtig.
Geleidelijk komt er een
pentatonische melodie
naar voren en wordt de
muziek minder heftig, ze
wordtzachter van
karakter. De
aanvankelijke ostinati in
het slagwerk verschijnen
dan opnieuw, waarna het
eerste deel van het werk
eindigt in dezelfde sfeer
als waarmee het begon.
Het tweede deel is
lieflijk en melodisch.
Het opentmet een lange
passage voor de saxofoons
in een mineurtoonsoort.
Dan klinkt hetzelfde
thema in majeur en daar
wordt op voortgeborduurd:
de muziek ontwikkelt zich
tot een majestueus
orkestraal forte, dat qua
sonoriteit doet
denken
Es mag
überraschen, dass
dieses
Fanfareorchesterwerk
ausgerechnet von einem
japanischen Ensemble in
Auftrag gegeben wurde, da
Fanfareorchester doch
eher in Belgien, den
Niederlanden oder
Luxemburg oder auch in
Frankreich oder Schweiz
zu finden sind. Senzoku
Gakuen ist eine der
größten und
renommiertesten
Musikschulen Japans und
Heimstätte einer
Vielfalt an Ensembles und
Orchestern. Im Jahr 2006
wurde ein
Fanfareorchester
gegründet. Den
Anstoß gab Sotaru
Fukaishi, ein
Euphoniumlehrer, der den
Instrumenten der
Saxhorn-Familie mehr
Spielmöglichkeiten
bieten wollte. Fukaishi
hatte sich einige Jahre
zuvor bei der
Weltmeisterschaft in
Kerkrade (Holland) in den
Klang
vonFanfareorchestern
verliebt. Jan Van der
Roost war von Beginn an
in die Entwicklung dieser
Idee involviert und,
einige Projekte
betreffend, ebenso Manu
Mellaerts. Der Dekan des
Musik-Colleges, Professor
Kazuo Tomioka, steht voll
und ganz hinter dem
Ensemble und gab
Ostinati in
Auftrag. Die Premiere
fand am 11. Juni 2011 in
der Maeda Hall in
Mizonokuchi statt, dem
Heimatort der Schule
Senzoku Gakuen. Das
Stück beginnt mit
einem eindrucksvollen
Paukensolo, bevor
Blechbläser und
Saxophon einsetzen. Der
rhythmische Puls bleibt
konstant unter einer
feurigen,
nachdrücklichen Musik.
Eine pentatonische
Melodie bildet sich nach
und nach heraus,
während die Musik an
Heftigkeit verliert und
sanfter wird. Die
anfänglichen Ostinati
im Schlagwerk kehren
zurück und so endet
der erste Satz des Werkes
in einer der Eröffnung
ähnlichen Stimmung.
Der zweite Satz ist
lieblich und melodiös.
Er beginnt mit einem
langen Abschnitt für
die Saxophone in Moll.
Dann erscheint das
gleiche Thema in Dur und
durchläuft eine
Entwicklung; die Musik
baut sich zu einem
majestätischen
orchestralen Forte auf,
das in seiner
Klangfülle an eine
Orgel erinnert. Dann
kehrt das Thema in seiner
ursprünglichen
Moll-Tonart und in
veränderter
Instrumentierung
zurück, um den Satz
ruhig und friedvoll in
einem e-Moll-Akkord enden
zu lassen.