Fanfare Band - Grade 6 SKU: BT.DHP-1115084-020 Composed by Jan Van der Ro...(+)
Fanfare Band - Grade 6
SKU:
BT.DHP-1115084-020
Composed by Jan Van der
Roost. Concert and
Contest Collection CBHA.
Set (Score & Parts). De
Haske Publications #DHP
1115084-020. Published by
De Haske Publications
(BT.DHP-1115084-020).
9x12 inches.
English-German-French-Dut
ch.
It may be
surprising to see a
fanfare piece
commissioned by a
Japanese ensemble, since
fanfare orchestras are
typically found in
Belgium, Holland and
Luxembourg, and also
France and Switzerland.
Senzoku Gakuen is one of
the largest and
mostprestigious music
universities in Japan,
and home to a wide
variety of ensembles and
orchestras. Since 2006
they have had a fanfare
orchestra, which was
started by Sotaru
Fukaishi, a euphonium
teacher who felt further
performance opportunity
wasneeded for saxhorn
instruments. Fukaishi had
loved the sound of
fanfare orchestras ever
since visiting the World
Music Contest in Kerkrade
(Holland) several years
earlier. Jan Van der
Roost was involved with
this new initiative from
the beginning,and they
were also joined by Manu
Mellaerts for certain
projects. The Dean of the
music department,
Professor Kazuo Tomioka,
fully supports the
ensemble and commissioned
Ostinati. The
première took place on
June 11th at Maeda Hall
inMizonokuchi (Kawasaki)
where Senzoku Gakuen is
based. The piece opens
with an impressive
timpani solo, followed by
brass and saxophone. The
rhythmical pulse remains
constant and the music is
fiery and assertive in
character. A pentatonic
melodygradually emerges
and the music loses its
vehemency and softens.
The initial percussion
ostinati subsequently
recurs and the first
section of the piece
concludes in a similar
mood to the opening. The
second movement is sweet
and melodic, opening
witha long passage for
the saxophone family in a
minor key. The same theme
then appears in the major
and is developed upon;
the music builds to a
majestic orchestral
forte, reminiscent of a
pipe organ in its
sonority. The theme
returns in the
originalminor key with a
change in instrumentation
leading the movement to a
quiet and peaceful end on
a soft E minor chord. The
finale starts with
percussion: a four-bar
pattern is repeated
several times over which
the movement’s melodic
themes areintroduced.
These melodic elements
are varied and used in
different versions and
the ostinato idea, which
characterizes the entire
piece, is highlighted.
The theme travels through
the orchestra, appearing
on various instruments
and in variousregisters.
It captures the
listener’s attention
and displays the full
range of sound and colour
within the fanfare
orchestra.
Het is
misschien verrassend dat
dit fanfarewerk is
geschreven in opdracht
van een Japans ensemble,
aangezien fanfareorkesten
vooral te vinden zijn in
België, Nederland en
Luxemburg, en ook wel in
Frankrijk en Zwitserland.
SenzokuGakuen is een van
de grootste en meest
prestigieuze
muziekopleidingen van
Japan, en de thuisbasis
van een grote
verscheidenheid van
ensembles en orkesten. In
2006 is er een
fanfareorkest opgericht,
en wel door Sotaru
Fukaishi,
eeneuphoniumdocent die
vond dat er meer
mogelijkheden moesten
komen voor optredens met
saxhoorninstrumenten.
Fukaishi had enkele jaren
daarvoor genoten van de
fanfareklank toen hij het
Wereld Muziek Concours in
Kerkrade bezocht.
DeBelgische componist Jan
Van der Roost was van het
begin af aan betrokken
bij dit nieuwe
initiatief, en ook Manu
Mellaerts werd voor een
aantal projecten
aangetrokken. Het hoofd
van de muziekfaculteit,
professor Kazuo Tomioka,
staatgeheel achter het
ensemble en gaf de
opdracht tot het
schrijven van
Ostinati. De
première vond plaats op
11 juni in de Maeda Hall
in Mizonokuchi
(Kawasaki), waar Senzoku
Gakuen is gevestigd. Het
werk begint met een
indrukwekkendepaukensolo,
gevolgd door koper en
saxofoon. De ritmische
puls blijft constant, en
de aard van de muziek is
vurig en krachtig.
Geleidelijk komt er een
pentatonische melodie
naar voren en wordt de
muziek minder heftig, ze
wordtzachter van
karakter. De
aanvankelijke ostinati in
het slagwerk verschijnen
dan opnieuw, waarna het
eerste deel van het werk
eindigt in dezelfde sfeer
als waarmee het begon.
Het tweede deel is
lieflijk en melodisch.
Het opentmet een lange
passage voor de saxofoons
in een mineurtoonsoort.
Dan klinkt hetzelfde
thema in majeur en daar
wordt op voortgeborduurd:
de muziek ontwikkelt zich
tot een majestueus
orkestraal forte, dat qua
sonoriteit doet
denken
Es mag
überraschen, dass dieses
Fanfareorchesterwerk
ausgerechnet von einem
japanischen Ensemble in
Auftrag gegeben wurde, da
Fanfareorchester doch
eher in Belgien, den
Niederlanden oder
Luxemburg oder auch in
Frankreich oder Schweiz
zu finden sind. Senzoku
Gakuen ist eine der
größten und
renommiertesten
Musikschulen Japans und
Heimstätte einer
Vielfalt an Ensembles und
Orchestern. Im Jahr 2006
wurde ein
Fanfareorchester
gegründet. Den Anstoß
gab Sotaru Fukaishi, ein
Euphoniumlehrer, der den
Instrumenten der
Saxhorn-Familie mehr
Spielmöglichkeiten
bieten wollte. Fukaishi
hatte sich einige Jahre
zuvor bei der
Weltmeisterschaft in
Kerkrade (Holland) in den
Klang
vonFanfareorchestern
verliebt. Jan Van der
Roost war von Beginn an
in die Entwicklung dieser
Idee involviert und,
einige Projekte
betreffend, ebenso Manu
Mellaerts. Der Dekan des
Musik-Colleges, Professor
Kazuo Tomioka, steht voll
und ganz hinter dem
Ensemble und gab
Ostinati in
Auftrag. Die Premiere
fand am 11. Juni 2011 in
der Maeda Hall in
Mizonokuchi statt, dem
Heimatort der Schule
Senzoku Gakuen. Das
Stück beginnt mit
einem eindrucksvollen
Paukensolo, bevor
Blechbläser und Saxophon
einsetzen. Der
rhythmische Puls bleibt
konstant unter einer
feurigen,
nachdrücklichen Musik.
Eine pentatonische
Melodie bildet sich nach
und nach heraus, während
die Musik an Heftigkeit
verliert und sanfter
wird. Die anfänglichen
Ostinati im Schlagwerk
kehren zurück und
so endet der erste Satz
des Werkes in einer der
Eröffnung ähnlichen
Stimmung. Der zweite Satz
ist lieblich und
melodiös. Er beginnt mit
einem langen Abschnitt
für die Saxophone in
Moll. Dann erscheint das
gleiche Thema in Dur und
durchläuft eine
Entwicklung; die Musik
baut sich zu einem
majestätischen
orchestralen Forte auf,
das in seiner Klangfülle
an eine Orgel erinnert.
Dann kehrt das Thema in
seiner
ursprünglichen
Moll-Tonart und in
veränderter
Instrumentierung
zurück, um den Satz
ruhig und friedvoll in
einem e-Moll-Akkord enden
zu lassen.
Il
pourrait paraître
surprenant qu’un
ensemble japonais puisse
commander une pièce pour
orchestre de fanfare,
puisque l’on rencontre
surtout ce type de
formation en Belgique,
aux Pays-Bas et au
Luxembourg, ainsi qu’en
France et en Suisse.
Senzoku Gakuen, l’une
des plus grandes et plus
prestigieuses académies
de musique du Japon,
compte une grande
variété d’ensembles
et d’orchestres. En
2006 s’y est ajouté un
orchestre de fanfare
fondé par Sotaru
Fukaishi, un professeur
d’euphonium qui pensait
qu’il était
nécessaire d’offrir de
plus larges possibilités
aux cuivres de la
région. Depuis qu’il
avait assisté au World
Music Contest de Kerkrade
(Pays-Bas), plusieurs
années
auparavant,Fukaishi se
prit de passion pour le
son chaud et généreux
de l’orchestre de
fanfare, une formation
atypique au Japon. Jan
Van der Roost a
favorablement adhéré
cette nouvelle
initiative, tandis que
Manu Mellaerts collabora
avec les deux hommes afin
de concrétiser certains
projets. Le professeur
Kazuo Tomioka, doyen du
collège de musique,
soutint vigoureusement
l’orchestre et commanda
Ostinati. La
création de l’oeuvre
fut donnée le 11 juin
2011 au Maeda Hall de
Mizonokuchi (Kawasaki),
où se trouve Senzoku
Gakuen. La pièce débute
avec un impressionnant
solo de timbales
précédant l’entrée
des cuivres et des
saxophones. La pulsion
rythmique est constante,
la musique est énergique
et de caractère
affirmé. Une mélodie
pentatonique émerge
graduellement, alors que
la trame musicale diminue
d’intensité et
s’adoucit. L’ostinato
la percussion revient
fréquemment et la
première partie de
l’oeuvre se termine
dans un climat semblable
celui du début. Le
deuxième mouvement, doux
et romancé, débute avec
un long passage en mode
mineur joué par les
saxophones. Le même
thème apparaît alors en
mode majeur et se
développe peu peu ; la
musique s’intensifie
pour arriver un
majestueux et orchestral
forte dont les sonorités
rappellent celles d’un
orgue d’église. Puis
le thème revient sa
tonalité mineure
d’origine avec un
changement
d’instrumentation qui
mène.
Fanfare Band - Grade 6 SKU: BT.DHP-1115084-120 Composed by Jan Van der Ro...(+)
Fanfare Band - Grade 6
SKU:
BT.DHP-1115084-120
Composed by Jan Van der
Roost. Concert and
Contest Collection CBHA.
Score Only. Composed
2012. 99 pages. De Haske
Publications #DHP
1115084-120. Published by
De Haske Publications
(BT.DHP-1115084-120).
9x12 inches.
English-German-French-Dut
ch.
It may be
surprising to see a
fanfare piece
commissioned by a
Japanese ensemble, since
fanfare orchestras are
typically found in
Belgium, Holland and
Luxembourg, and also
France and Switzerland.
Senzoku Gakuen is one of
the largest and
mostprestigious music
universities in Japan,
and home to a wide
variety of ensembles and
orchestras. Since 2006
they have had a fanfare
orchestra, which was
started by Sotaru
Fukaishi, a euphonium
teacher who felt further
performance opportunity
wasneeded for saxhorn
instruments. Fukaishi had
loved the sound of
fanfare orchestras ever
since visiting the World
Music Contest in Kerkrade
(Holland) several years
earlier. Jan Van der
Roost was involved with
this new initiative from
the beginning,and they
were also joined by Manu
Mellaerts for certain
projects. The Dean of the
music department,
Professor Kazuo Tomioka,
fully supports the
ensemble and commissioned
Ostinati. The
première took place on
June 11th at Maeda Hall
inMizonokuchi (Kawasaki)
where Senzoku Gakuen is
based. The piece opens
with an impressive
timpani solo, followed by
brass and saxophone. The
rhythmical pulse remains
constant and the music is
fiery and assertive in
character. A pentatonic
melodygradually emerges
and the music loses its
vehemency and softens.
The initial percussion
ostinati subsequently
recurs and the first
section of the piece
concludes in a similar
mood to the opening. The
second movement is sweet
and melodic, opening
witha long passage for
the saxophone family in a
minor key. The same theme
then appears in the major
and is developed upon;
the music builds to a
majestic orchestral
forte, reminiscent of a
pipe organ in its
sonority. The theme
returns in the
originalminor key with a
change in instrumentation
leading the movement to a
quiet and peaceful end on
a soft E minor chord. The
finale starts with
percussion: a four-bar
pattern is repeated
several times over which
the movement’s melodic
themes areintroduced.
These melodic elements
are varied and used in
different versions and
the ostinato idea, which
characterizes the entire
piece, is highlighted.
The theme travels through
the orchestra, appearing
on various instruments
and in variousregisters.
It captures the
listener’s attention
and displays the full
range of sound and colour
within the fanfare
orchestra.
Het is
misschien verrassend dat
dit fanfarewerk is
geschreven in opdracht
van een Japans ensemble,
aangezien fanfareorkesten
vooral te vinden zijn in
België, Nederland en
Luxemburg, en ook wel in
Frankrijk en Zwitserland.
SenzokuGakuen is een van
de grootste en meest
prestigieuze
muziekopleidingen van
Japan, en de thuisbasis
van een grote
verscheidenheid van
ensembles en orkesten. In
2006 is er een
fanfareorkest opgericht,
en wel door Sotaru
Fukaishi,
eeneuphoniumdocent die
vond dat er meer
mogelijkheden moesten
komen voor optredens met
saxhoorninstrumenten.
Fukaishi had enkele jaren
daarvoor genoten van de
fanfareklank toen hij het
Wereld Muziek Concours in
Kerkrade bezocht.
DeBelgische componist Jan
Van der Roost was van het
begin af aan betrokken
bij dit nieuwe
initiatief, en ook Manu
Mellaerts werd voor een
aantal projecten
aangetrokken. Het hoofd
van de muziekfaculteit,
professor Kazuo Tomioka,
staatgeheel achter het
ensemble en gaf de
opdracht tot het
schrijven van
Ostinati. De
première vond plaats op
11 juni in de Maeda Hall
in Mizonokuchi
(Kawasaki), waar Senzoku
Gakuen is gevestigd. Het
werk begint met een
indrukwekkendepaukensolo,
gevolgd door koper en
saxofoon. De ritmische
puls blijft constant, en
de aard van de muziek is
vurig en krachtig.
Geleidelijk komt er een
pentatonische melodie
naar voren en wordt de
muziek minder heftig, ze
wordtzachter van
karakter. De
aanvankelijke ostinati in
het slagwerk verschijnen
dan opnieuw, waarna het
eerste deel van het werk
eindigt in dezelfde sfeer
als waarmee het begon.
Het tweede deel is
lieflijk en melodisch.
Het opentmet een lange
passage voor de saxofoons
in een mineurtoonsoort.
Dan klinkt hetzelfde
thema in majeur en daar
wordt op voortgeborduurd:
de muziek ontwikkelt zich
tot een majestueus
orkestraal forte, dat qua
sonoriteit doet
denken
Es mag
überraschen, dass dieses
Fanfareorchesterwerk
ausgerechnet von einem
japanischen Ensemble in
Auftrag gegeben wurde, da
Fanfareorchester doch
eher in Belgien, den
Niederlanden oder
Luxemburg oder auch in
Frankreich oder Schweiz
zu finden sind. Senzoku
Gakuen ist eine der
größten und
renommiertesten
Musikschulen Japans und
Heimstätte einer
Vielfalt an Ensembles und
Orchestern. Im Jahr 2006
wurde ein
Fanfareorchester
gegründet. Den Anstoß
gab Sotaru Fukaishi, ein
Euphoniumlehrer, der den
Instrumenten der
Saxhorn-Familie mehr
Spielmöglichkeiten
bieten wollte. Fukaishi
hatte sich einige Jahre
zuvor bei der
Weltmeisterschaft in
Kerkrade (Holland) in den
Klang
vonFanfareorchestern
verliebt. Jan Van der
Roost war von Beginn an
in die Entwicklung dieser
Idee involviert und,
einige Projekte
betreffend, ebenso Manu
Mellaerts. Der Dekan des
Musik-Colleges, Professor
Kazuo Tomioka, steht voll
und ganz hinter dem
Ensemble und gab
Ostinati in
Auftrag. Die Premiere
fand am 11. Juni 2011 in
der Maeda Hall in
Mizonokuchi statt, dem
Heimatort der Schule
Senzoku Gakuen. Das
Stück beginnt mit
einem eindrucksvollen
Paukensolo, bevor
Blechbläser und Saxophon
einsetzen. Der
rhythmische Puls bleibt
konstant unter einer
feurigen,
nachdrücklichen Musik.
Eine pentatonische
Melodie bildet sich nach
und nach heraus, während
die Musik an Heftigkeit
verliert und sanfter
wird. Die anfänglichen
Ostinati im Schlagwerk
kehren zurück und
so endet der erste Satz
des Werkes in einer der
Eröffnung ähnlichen
Stimmung. Der zweite Satz
ist lieblich und
melodiös. Er beginnt mit
einem langen Abschnitt
für die Saxophone in
Moll. Dann erscheint das
gleiche Thema in Dur und
durchläuft eine
Entwicklung; die Musik
baut sich zu einem
majestätischen
orchestralen Forte auf,
das in seiner Klangfülle
an eine Orgel erinnert.
Dann kehrt das Thema in
seiner
ursprünglichen
Moll-Tonart und in
veränderter
Instrumentierung
zurück, um den Satz
ruhig und friedvoll in
einem e-Moll-Akkord enden
zu lassen.
Il
pourrait paraître
surprenant qu’un
ensemble japonais puisse
commander une pièce pour
orchestre de fanfare,
puisque l’on rencontre
surtout ce type de
formation en Belgique,
aux Pays-Bas et au
Luxembourg, ainsi qu’en
France et en Suisse.
Senzoku Gakuen, l’une
des plus grandes et plus
prestigieuses académies
de musique du Japon,
compte une grande
variété d’ensembles
et d’orchestres. En
2006 s’y est ajouté un
orchestre de fanfare
fondé par Sotaru
Fukaishi, un professeur
d’euphonium qui pensait
qu’il était
nécessaire d’offrir de
plus larges possibilités
aux cuivres de la
région. Depuis qu’il
avait assisté au World
Music Contest de Kerkrade
(Pays-Bas), plusieurs
années
auparavant,Fukaishi se
prit de passion pour le
son chaud et généreux
de l’orchestre de
fanfare, une formation
atypique au Japon. Jan
Van der Roost a
favorablement adhéré
cette nouvelle
initiative, tandis que
Manu Mellaerts collabora
avec les deux hommes afin
de concrétiser certains
projets. Le professeur
Kazuo Tomioka, doyen du
collège de musique,
soutint vigoureusement
l’orchestre et commanda
Ostinati. La
création de l’oeuvre
fut donnée le 11 juin
2011 au Maeda Hall de
Mizonokuchi (Kawasaki),
où se trouve Senzoku
Gakuen. La pièce débute
avec un impressionnant
solo de timbales
précédant l’entrée
des cuivres et des
saxophones. La pulsion
rythmique est constante,
la musique est énergique
et de caractère
affirmé. Une mélodie
pentatonique émerge
graduellement, alors que
la trame musicale diminue
d’intensité et
s’adoucit. L’ostinato
la percussion revient
fréquemment et la
première partie de
l’oeuvre se termine
dans un climat semblable
celui du début. Le
deuxième mouvement, doux
et romancé, débute avec
un long passage en mode
mineur joué par les
saxophones. Le même
thème apparaît alors en
mode majeur et se
développe peu peu ; la
musique s’intensifie
pour arriver un
majestueux et orchestral
forte dont les sonorités
rappellent celles d’un
orgue d’église. Puis
le thème revient sa
tonalité mineure
d’origine avec un
changement
d’instrumentation qui
mène.
Fanfare Band - Grade 5 SKU: BT.AMP-274-120 Stramproy Centennial. C...(+)
Fanfare Band - Grade 5
SKU:
BT.AMP-274-120
Stramproy
Centennial. Composed
by Philip Sparke. Elite
Series. Concert Piece.
Score Only. Composed
2009. 80 pages. Anglo
Music Press #AMP 274-120.
Published by Anglo Music
Press (BT.AMP-274-120).
9x12 inches.
English-German-French-Dut
ch.
Philip Sparke's
Sinfonietta No. 4
is comprised of three
parts that are played as
an uninterrupted whole.
The _x001F_first movement
begins with a lyrical
fugato passage, framing a
brisker and more
rhythmical middle
section. The second
movement is slower and
contains a long and
expressive euphonium
solo. The third movement
is a salute to the
sponsor of this
commission: various
percussion instruments
conjure up sounds
reminiscent of a
carpenter's workshop,
accompanied by a unison
orchestral passage in a
scat
style.
Sinfonie
tta No. 4 bestaat uit
drie in elkaar
overlopende delen. Het
eerste deel bestaat uit
een lyrische fugato dat
overgaat in een sneller
en ritmisch gedeelte. In
het tweede, trage deel,
komt een prachtige
euphoniumsolo aan bod.
Het derde deel bevat een
muzikale knipoog naar de
opdrachtgever van het
werk waarin de componist
diverse slagwerk
instrumenten geluiden na
laat bootsen die uit een
timmermanswekplaats
lijken te komen.
Philip Sparkes
Sinfonietta No. 4
besteht aus drei Teilen,
die ohne Unterbrechung
gespielt werden. Der
erste Satz beginnt mit
einer lyrischen
Fugato-Passage, die einen
schnelleren und
rhythmischeren Mittelteil
umrahmt. Der zweite Teil
ist langsamer und enthalt
ein langes, expressives
Euphoniumsolo. Der dritte
Teil ist ein Salut an den
Sponsor dieses
Kompositionsauftrags:
Diverse Schlaginstrumente
erinnern an die Klange
aus einer Schreinerei,
unisono begleitet von
einer Orchesterpassage im
Scat-Stil.
Sinf
onietta Ndeg 4 est
une oeuvre en trois
mouvements qui
s'enchainent sans
interruption. Le premier
mouvement decrit le
village de Stramproy. Il
s'ouvre avec un passage
lyrique en style fugue
qui enserre un passage
central plus rapide et
plus rythme. Dans le
second mouvement, la
musique est plus apaisee.
Un magni_x001C_fique solo
d'euphonium traverse la
trame musicale. Le
troisieme et dernier
mouvement illustre les
activites de l'entreprise
commanditaire de
l'oeuvre. On entend les
bruits de l'atelier dans
un passage pour
multi-percussions, qui
ornemente une texture
orchestrale a l'unisson,
proche du
scat.
Sinfoniet
ta No. 4 si compone
di tre parti da eseguire
senza interruzione. Il
primo movimento inizia
con un lirico passaggio
fugato, che fa da cornice
a una parte centrale piu
veloce e ritmica. Nel
secondo movimento la
musica e piu calma. Un
magni_x001E_fico assolo
di eufonio attraversa la
trama musicale. Il terzo
movimento descrive in
musica le attivita
dell'azienda che ha
commissionato il brano
(un laboratorio di
falegnameria), attraverso
un passaggio per le
percussioni che ornano un
andamento orchestrale
all'unisono.
Fanfare Band - Grade 5 SKU: BT.AMP-274-020 Stramproy Centennial. C...(+)
Fanfare Band - Grade 5
SKU:
BT.AMP-274-020
Stramproy
Centennial. Composed
by Philip Sparke. Elite
Series. Concert Piece.
Set (Score & Parts).
Composed 2009. Anglo
Music Press #AMP 274-020.
Published by Anglo Music
Press (BT.AMP-274-020).
9x12 inches.
English-German-French-Dut
ch.
Philip
Sparke’s Sinfonietta
No. 4 is comprised of
three parts that are
played as an
uninterrupted whole. The
_x001F_first movement
begins with a lyrical
fugato passage, framing a
brisker and more
rhythmical middle
section. The second
movement is slower and
contains a long and
expressive euphonium
solo. The third movement
is a salute to the
sponsor of this
commission: various
percussion instruments
conjure up sounds
reminiscent of a
carpenter’s workshop,
accompanied by a unison
orchestral passage in a
scat
style.
Sinfonie
tta No. 4 bestaat uit
drie in elkaar
overlopende delen. Het
eerste deel bestaat uit
een lyrische fugato dat
overgaat in een sneller
en ritmisch gedeelte. In
het tweede, trage deel,
komt een prachtige
euphoniumsolo aan bod.
Het derde deel bevat een
muzikale knipoog naar de
opdrachtgever van het
werk waarin de componist
diverse slagwerk
instrumenten geluiden na
laat bootsen die uit een
timmermanswekplaats
lijken te komen.
Philip Sparkes
Sinfonietta No. 4
besteht aus drei Teilen,
die ohne Unterbrechung
gespielt werden. Der
erste Satz beginnt mit
einer lyrischen
Fugato-Passage, die einen
schnelleren und
rhythmischeren Mittelteil
umrahmt. Der zweite Teil
ist langsamer und
enthält ein langes,
expressives
Euphoniumsolo. Der dritte
Teil ist ein Salut an den
Sponsor dieses
Kompositionsauftrags:
Diverse Schlaginstrumente
erinnern an die Klänge
aus einer Schreinerei,
unisono begleitet von
einer Orchesterpassage im
Scat-Stil.
Sinf
onietta N° 4 est une
oeuvre en trois
mouvements qui
s’enchaînent sans
interruption. Le premier
mouvement décrit le
village de Stramproy. Il
s’ouvre avec un passage
lyrique en style fugué
qui enserre un passage
central plus rapide et
plus rythmé. Dans le
second mouvement, la
musique est plus
apaisée. Un
magni_x001C_fique solo
d’euphonium traverse la
trame musicale. Le
troisième et dernier
mouvement illustre les
activités de
l’entreprise
commanditaire de
l’oeuvre. On entend les
bruits de l’atelier
dans un passage pour
multi-percussions, qui
ornemente une texture
orchestrale l’unisson,
proche du
scat.
Sinfoniet
ta No. 4 si compone
di tre parti da eseguire
senza interruzione. Il
primo movimento inizia
con un lirico passaggio
fugato, che fa da cornice
a una parte centrale più
veloce e ritmica. Nel
secondo movimento la
musica è più calma. Un
magni_x001E_fico assolo
di eufonio attraversa la
trama musicale. Il terzo
movimento descrive in
musica le attivit
dell’azienda che ha
commissionato il brano
(un laboratorio di
falegnameria), attraverso
un passaggio per le
percussioni che ornano un
andamento orchestrale
all’unisono.
Fanfare Band - Grade 2 SKU: BT.DHP-0930474-020 Composed by Jan Van der Ro...(+)
Fanfare Band - Grade 2
SKU:
BT.DHP-0930474-020
Composed by Jan Van der
Roost. Flexible 4 Series.
Festive and Solemn Music.
Set (Score & Parts).
Composed 1993. De Haske
Publications #DHP
0930474-020. Published by
De Haske Publications
(BT.DHP-0930474-020).
This hymn was
commissioned by
“Antwerpen 93”. And
this city, on the banks
of the river Schelde has
been nominated
“Cultural Capital of
Europe” for 1993. The
work-group “animatie”
took the initiative and
commissioned a hymn,
which -as the finale to a
grand open-air event on
27th March- was
premièred by hundreds of
musicians from all over
Europe. Philippe Langlet
(France) was the
conductor at this
majestic
occasion.Musically
speaking the piece can no
doubt be labeled easy.
Indeed it is meant to
represent a hymn,
playable by all in
different instrumental
combinations.
Consequently a variable
instrumentation was
chosen and a type of
music, which by native is
easily accessible
anduncomplicated.The
conductor is free -in the
instrumentation- to score
this piece according to
his own taste. It is
perhaps advisable to use
the sharp brass in the
forte parts, in order to
make the range in the
sound of the orchestra as
colouful as possible. The
percussion parts are not
absolutely essential, so
that the hymn can also be
performed without
percussion.