Part for Eb alto saxophone. Series: Hal Leonard Contemporary Marching Band. 16 pages. Published by Hal Leonard.

Fanfare Band - Grade 6

SKU: BT.DHP-1115084-020

Composed by Jan Van der Roost. Concert and Contest Collection CBHA. Set (Score & Parts). De Haske Publications #DHP 1115084-020. Published by De Haske Publications (BT.DHP-1115084-020).

9x12 inches. English-German-French-Dut ch.

It may be surprising to see a fanfare piece commissioned by a Japanese ensemble, since fanfare orchestras are typically found in Belgium, Holland and Luxembourg, and also France and Switzerland. Senzoku Gakuen is one of the largest and mostprestigious music universities in Japan, and home to a wide variety of ensembles and orchestras. Since 2006 they have had a fanfare orchestra, which was started by Sotaru Fukaishi, a euphonium teacher who felt further performance opportunity wasneeded for saxhorn instruments. Fukaishi had loved the sound of fanfare orchestras ever since visiting the World Music Contest in Kerkrade (Holland) several years earlier. Jan Van der Roost was involved with this new initiative from the beginning,and they were also joined by Manu Mellaerts for certain projects. The Dean of the music department, Professor Kazuo Tomioka, fully supports the ensemble and commissioned Ostinati. The première took place on June 11th at Maeda Hall inMizonokuchi (Kawasaki) where Senzoku Gakuen is based. The piece opens with an impressive timpani solo, followed by brass and saxophone. The rhythmical pulse remains constant and the music is fiery and assertive in character. A pentatonic melodygradually emerges and the music loses its vehemency and softens. The initial percussion ostinati subsequently recurs and the first section of the piece concludes in a similar mood to the opening. The second movement is sweet and melodic, opening witha long passage for the saxophone family in a minor key. The same theme then appears in the major and is developed upon; the music builds to a majestic orchestral forte, reminiscent of a pipe organ in its sonority. The theme returns in the originalminor key with a change in instrumentation leading the movement to a quiet and peaceful end on a soft E minor chord. The finale starts with percussion: a four-bar pattern is repeated several times over which the movement’s melodic themes areintroduced. These melodic elements are varied and used in different versions and the ostinato idea, which characterizes the entire piece, is highlighted. The theme travels through the orchestra, appearing on various instruments and in variousregisters. It captures the listener’s attention and displays the full range of sound and colour within the fanfare orchestra.

Het is misschien verrassend dat dit fanfarewerk is geschreven in opdracht van een Japans ensemble, aangezien fanfareorkesten vooral te vinden zijn in België, Nederland en Luxemburg, en ook wel in Frankrijk en Zwitserland. SenzokuGakuen is een van de grootste en meest prestigieuze muziekopleidingen van Japan, en de thuisbasis van een grote verscheidenheid van ensembles en orkesten. In 2006 is er een fanfareorkest opgericht, en wel door Sotaru Fukaishi, eeneuphoniumdocent die vond dat er meer mogelijkheden moesten komen voor optredens met saxhoorninstrumenten. Fukaishi had enkele jaren daarvoor genoten van de fanfareklank toen hij het Wereld Muziek Concours in Kerkrade bezocht. DeBelgische componist Jan Van der Roost was van het begin af aan betrokken bij dit nieuwe initiatief, en ook Manu Mellaerts werd voor een aantal projecten aangetrokken. Het hoofd van de muziekfaculteit, professor Kazuo Tomioka, staatgeheel achter het ensemble en gaf de opdracht tot het schrijven van Ostinati. De première vond plaats op 11 juni in de Maeda Hall in Mizonokuchi (Kawasaki), waar Senzoku Gakuen is gevestigd. Het werk begint met een indrukwekkendepaukensolo, gevolgd door koper en saxofoon. De ritmische puls blijft constant, en de aard van de muziek is vurig en krachtig. Geleidelijk komt er een pentatonische melodie naar voren en wordt de muziek minder heftig, ze wordtzachter van karakter. De aanvankelijke ostinati in het slagwerk verschijnen dan opnieuw, waarna het eerste deel van het werk eindigt in dezelfde sfeer als waarmee het begon. Het tweede deel is lieflijk en melodisch. Het opentmet een lange passage voor de saxofoons in een mineurtoonsoort. Dan klinkt hetzelfde thema in majeur en daar wordt op voortgeborduurd: de muziek ontwikkelt zich tot een majestueus orkestraal forte, dat qua sonoriteit doet denken

Es mag überraschen, dass dieses Fanfareorchesterwerk ausgerechnet von einem japanischen Ensemble in Auftrag gegeben wurde, da Fanfareorchester doch eher in Belgien, den Niederlanden oder Luxemburg oder auch in Frankreich oder Schweiz zu finden sind. Senzoku Gakuen ist eine der größten und renommiertesten Musikschulen Japans und Heimstätte einer Vielfalt an Ensembles und Orchestern. Im Jahr 2006 wurde ein Fanfareorchester gegründet. Den Anstoß gab Sotaru Fukaishi, ein Euphoniumlehrer, der den Instrumenten der Saxhorn-Familie mehr Spielmöglichkeiten bieten wollte. Fukaishi hatte sich einige Jahre zuvor bei der Weltmeisterschaft in Kerkrade (Holland) in den Klang vonFanfareorchestern verliebt. Jan Van der Roost war von Beginn an in die Entwicklung dieser Idee involviert und, einige Projekte betreffend, ebenso Manu Mellaerts. Der Dekan des Musik-Colleges, Professor Kazuo Tomioka, steht voll und ganz hinter dem Ensemble und gab Ostinati in Auftrag. Die Premiere fand am 11. Juni 2011 in der Maeda Hall in Mizonokuchi statt, dem Heimatort der Schule Senzoku Gakuen. Das Stück beginnt mit einem eindrucksvollen Paukensolo, bevor Blechbläser und Saxophon einsetzen. Der rhythmische Puls bleibt konstant unter einer feurigen, nachdrücklichen Musik. Eine pentatonische Melodie bildet sich nach und nach heraus, während die Musik an Heftigkeit verliert und sanfter wird. Die anfänglichen Ostinati im Schlagwerk kehren zurück und so endet der erste Satz des Werkes in einer der Eröffnung ähnlichen Stimmung. Der zweite Satz ist lieblich und melodiös. Er beginnt mit einem langen Abschnitt für die Saxophone in Moll. Dann erscheint das gleiche Thema in Dur und durchläuft eine Entwicklung; die Musik baut sich zu einem majestätischen orchestralen Forte auf, das in seiner Klangfülle an eine Orgel erinnert. Dann kehrt das Thema in seiner ursprünglichen Moll-Tonart und in veränderter Instrumentierung zurück, um den Satz ruhig und friedvoll in einem e-Moll-Akkord enden zu lassen.

Il pourrait paraître surprenant qu’un ensemble japonais puisse commander une pièce pour orchestre de fanfare, puisque l’on rencontre surtout ce type de formation en Belgique, aux Pays-Bas et au Luxembourg, ainsi qu’en France et en Suisse. Senzoku Gakuen, l’une des plus grandes et plus prestigieuses académies de musique du Japon, compte une grande variété d’ensembles et d’orchestres. En 2006 s’y est ajouté un orchestre de fanfare fondé par Sotaru Fukaishi, un professeur d’euphonium qui pensait qu’il était nécessaire d’offrir de plus larges possibilités aux cuivres de la région. Depuis qu’il avait assisté au World Music Contest de Kerkrade (Pays-Bas), plusieurs années auparavant,Fukaishi se prit de passion pour le son chaud et généreux de l’orchestre de fanfare, une formation atypique au Japon. Jan Van der Roost a favorablement adhéré cette nouvelle initiative, tandis que Manu Mellaerts collabora avec les deux hommes afin de concrétiser certains projets. Le professeur Kazuo Tomioka, doyen du collège de musique, soutint vigoureusement l’orchestre et commanda Ostinati. La création de l’oeuvre fut donnée le 11 juin 2011 au Maeda Hall de Mizonokuchi (Kawasaki), où se trouve Senzoku Gakuen. La pièce débute avec un impressionnant solo de timbales précédant l’entrée des cuivres et des saxophones. La pulsion rythmique est constante, la musique est énergique et de caractère affirmé. Une mélodie pentatonique émerge graduellement, alors que la trame musicale diminue d’intensité et s’adoucit. L’ostinato la percussion revient fréquemment et la première partie de l’oeuvre se termine dans un climat semblable celui du début. Le deuxième mouvement, doux et romancé, débute avec un long passage en mode mineur joué par les saxophones. Le même thème apparaît alors en mode majeur et se développe peu peu ; la musique s’intensifie pour arriver un majestueux et orchestral forte dont les sonorités rappellent celles d’un orgue d’église. Puis le thème revient sa tonalité mineure d’origine avec un changement d’instrumentation qui mène.

Fanfare Band - Grade 6

SKU: BT.DHP-1115084-120

Composed by Jan Van der Roost. Concert and Contest Collection CBHA. Score Only. Composed 2012. 99 pages. De Haske Publications #DHP 1115084-120. Published by De Haske Publications (BT.DHP-1115084-120).

9x12 inches. English-German-French-Dut ch.

It may be surprising to see a fanfare piece commissioned by a Japanese ensemble, since fanfare orchestras are typically found in Belgium, Holland and Luxembourg, and also France and Switzerland. Senzoku Gakuen is one of the largest and mostprestigious music universities in Japan, and home to a wide variety of ensembles and orchestras. Since 2006 they have had a fanfare orchestra, which was started by Sotaru Fukaishi, a euphonium teacher who felt further performance opportunity wasneeded for saxhorn instruments. Fukaishi had loved the sound of fanfare orchestras ever since visiting the World Music Contest in Kerkrade (Holland) several years earlier. Jan Van der Roost was involved with this new initiative from the beginning,and they were also joined by Manu Mellaerts for certain projects. The Dean of the music department, Professor Kazuo Tomioka, fully supports the ensemble and commissioned Ostinati. The première took place on June 11th at Maeda Hall inMizonokuchi (Kawasaki) where Senzoku Gakuen is based. The piece opens with an impressive timpani solo, followed by brass and saxophone. The rhythmical pulse remains constant and the music is fiery and assertive in character. A pentatonic melodygradually emerges and the music loses its vehemency and softens. The initial percussion ostinati subsequently recurs and the first section of the piece concludes in a similar mood to the opening. The second movement is sweet and melodic, opening witha long passage for the saxophone family in a minor key. The same theme then appears in the major and is developed upon; the music builds to a majestic orchestral forte, reminiscent of a pipe organ in its sonority. The theme returns in the originalminor key with a change in instrumentation leading the movement to a quiet and peaceful end on a soft E minor chord. The finale starts with percussion: a four-bar pattern is repeated several times over which the movement’s melodic themes areintroduced. These melodic elements are varied and used in different versions and the ostinato idea, which characterizes the entire piece, is highlighted. The theme travels through the orchestra, appearing on various instruments and in variousregisters. It captures the listener’s attention and displays the full range of sound and colour within the fanfare orchestra.

Het is misschien verrassend dat dit fanfarewerk is geschreven in opdracht van een Japans ensemble, aangezien fanfareorkesten vooral te vinden zijn in België, Nederland en Luxemburg, en ook wel in Frankrijk en Zwitserland. SenzokuGakuen is een van de grootste en meest prestigieuze muziekopleidingen van Japan, en de thuisbasis van een grote verscheidenheid van ensembles en orkesten. In 2006 is er een fanfareorkest opgericht, en wel door Sotaru Fukaishi, eeneuphoniumdocent die vond dat er meer mogelijkheden moesten komen voor optredens met saxhoorninstrumenten. Fukaishi had enkele jaren daarvoor genoten van de fanfareklank toen hij het Wereld Muziek Concours in Kerkrade bezocht. DeBelgische componist Jan Van der Roost was van het begin af aan betrokken bij dit nieuwe initiatief, en ook Manu Mellaerts werd voor een aantal projecten aangetrokken. Het hoofd van de muziekfaculteit, professor Kazuo Tomioka, staatgeheel achter het ensemble en gaf de opdracht tot het schrijven van Ostinati. De première vond plaats op 11 juni in de Maeda Hall in Mizonokuchi (Kawasaki), waar Senzoku Gakuen is gevestigd. Het werk begint met een indrukwekkendepaukensolo, gevolgd door koper en saxofoon. De ritmische puls blijft constant, en de aard van de muziek is vurig en krachtig. Geleidelijk komt er een pentatonische melodie naar voren en wordt de muziek minder heftig, ze wordtzachter van karakter. De aanvankelijke ostinati in het slagwerk verschijnen dan opnieuw, waarna het eerste deel van het werk eindigt in dezelfde sfeer als waarmee het begon. Het tweede deel is lieflijk en melodisch. Het opentmet een lange passage voor de saxofoons in een mineurtoonsoort. Dan klinkt hetzelfde thema in majeur en daar wordt op voortgeborduurd: de muziek ontwikkelt zich tot een majestueus orkestraal forte, dat qua sonoriteit doet denken

Es mag überraschen, dass dieses Fanfareorchesterwerk ausgerechnet von einem japanischen Ensemble in Auftrag gegeben wurde, da Fanfareorchester doch eher in Belgien, den Niederlanden oder Luxemburg oder auch in Frankreich oder Schweiz zu finden sind. Senzoku Gakuen ist eine der größten und renommiertesten Musikschulen Japans und Heimstätte einer Vielfalt an Ensembles und Orchestern. Im Jahr 2006 wurde ein Fanfareorchester gegründet. Den Anstoß gab Sotaru Fukaishi, ein Euphoniumlehrer, der den Instrumenten der Saxhorn-Familie mehr Spielmöglichkeiten bieten wollte. Fukaishi hatte sich einige Jahre zuvor bei der Weltmeisterschaft in Kerkrade (Holland) in den Klang vonFanfareorchestern verliebt. Jan Van der Roost war von Beginn an in die Entwicklung dieser Idee involviert und, einige Projekte betreffend, ebenso Manu Mellaerts. Der Dekan des Musik-Colleges, Professor Kazuo Tomioka, steht voll und ganz hinter dem Ensemble und gab Ostinati in Auftrag. Die Premiere fand am 11. Juni 2011 in der Maeda Hall in Mizonokuchi statt, dem Heimatort der Schule Senzoku Gakuen. Das Stück beginnt mit einem eindrucksvollen Paukensolo, bevor Blechbläser und Saxophon einsetzen. Der rhythmische Puls bleibt konstant unter einer feurigen, nachdrücklichen Musik. Eine pentatonische Melodie bildet sich nach und nach heraus, während die Musik an Heftigkeit verliert und sanfter wird. Die anfänglichen Ostinati im Schlagwerk kehren zurück und so endet der erste Satz des Werkes in einer der Eröffnung ähnlichen Stimmung. Der zweite Satz ist lieblich und melodiös. Er beginnt mit einem langen Abschnitt für die Saxophone in Moll. Dann erscheint das gleiche Thema in Dur und durchläuft eine Entwicklung; die Musik baut sich zu einem majestätischen orchestralen Forte auf, das in seiner Klangfülle an eine Orgel erinnert. Dann kehrt das Thema in seiner ursprünglichen Moll-Tonart und in veränderter Instrumentierung zurück, um den Satz ruhig und friedvoll in einem e-Moll-Akkord enden zu lassen.

Il pourrait paraître surprenant qu’un ensemble japonais puisse commander une pièce pour orchestre de fanfare, puisque l’on rencontre surtout ce type de formation en Belgique, aux Pays-Bas et au Luxembourg, ainsi qu’en France et en Suisse. Senzoku Gakuen, l’une des plus grandes et plus prestigieuses académies de musique du Japon, compte une grande variété d’ensembles et d’orchestres. En 2006 s’y est ajouté un orchestre de fanfare fondé par Sotaru Fukaishi, un professeur d’euphonium qui pensait qu’il était nécessaire d’offrir de plus larges possibilités aux cuivres de la région. Depuis qu’il avait assisté au World Music Contest de Kerkrade (Pays-Bas), plusieurs années auparavant,Fukaishi se prit de passion pour le son chaud et généreux de l’orchestre de fanfare, une formation atypique au Japon. Jan Van der Roost a favorablement adhéré cette nouvelle initiative, tandis que Manu Mellaerts collabora avec les deux hommes afin de concrétiser certains projets. Le professeur Kazuo Tomioka, doyen du collège de musique, soutint vigoureusement l’orchestre et commanda Ostinati. La création de l’oeuvre fut donnée le 11 juin 2011 au Maeda Hall de Mizonokuchi (Kawasaki), où se trouve Senzoku Gakuen. La pièce débute avec un impressionnant solo de timbales précédant l’entrée des cuivres et des saxophones. La pulsion rythmique est constante, la musique est énergique et de caractère affirmé. Une mélodie pentatonique émerge graduellement, alors que la trame musicale diminue d’intensité et s’adoucit. L’ostinato la percussion revient fréquemment et la première partie de l’oeuvre se termine dans un climat semblable celui du début. Le deuxième mouvement, doux et romancé, débute avec un long passage en mode mineur joué par les saxophones. Le même thème apparaît alors en mode majeur et se développe peu peu ; la musique s’intensifie pour arriver un majestueux et orchestral forte dont les sonorités rappellent celles d’un orgue d’église. Puis le thème revient sa tonalité mineure d’origine avec un changement d’instrumentation qui mène.

Conductor Score. By John Philip Sousa. Marching band. For Piccolo (in Db), Piccolo, Flute I, Flute II, Oboe I, Oboe II, Clarinet (in Eb), Clarinet I, Clarinet II, Clarinet III, Alto Clarinet, Bass Clarinet, Bassoon I, Bassoon II, Alto Saxophone I, Alto Saxophone II, Tenor Saxophone, Baritone Saxophone, Bass Saxophone, Cornet I, Cornet II, Cornet III, Trumpet I, Trumpet II, Horn (in Eb) I, Horn (in Eb) II, Horn (in Eb) III, Horn (in Eb) IV, Horn I, Horn II, Horn III, Horn IV, Euphonium, Tenor I, Tenor II, Tenor III, Double Bass, Timpani, Small Drum. Condensed Score. 5 pages. Published by Theodore Presser Company.

Conductor Score. By John Philip Sousa. Marching band. For Piccolo (in Db), Flute I, Piccolo, Flute II, Oboe I, Oboe II, Clarinet (in Eb), Clarinet I, Clarinet II, Clarinet III, Alto Clarinet, Bass Clarinet, Bassoon I, Bassoon II, Alto Saxophone I, Alto Saxophone II, Tenor Saxophone, Baritone Saxophone, Cornet I, Cornet II, Cornet III, Trumpet I, Trumpet II, Horn I, Horn II, Horn III, Horn IV, Horn (in Eb) I, Horn (in Eb) II, Horn (in Eb) III, Horn (in Eb) IV, Tenor I, Tenor II, Tenor III, Euphonium, Tuba, Double Bass, Timpani, Percussion. Condensed Score. 3 pages. Published by Carl Fischer.

Conductor Score and Parts. By Edwin Eugene Bagley. Marching band. For Piccolo (in Db), Piccolo, Flute, Oboe, Clarinet (in Eb), Clarinet I, Clarinet II, Clarinet III, Alto Clarinet, Bass Clarinet, Bassoon, Alto Saxophone I, Alto Saxophone II, Tenor Saxophone, Baritone Saxophone, Cornet I, Cornet II, Cornet III, Horn I, Horn II, Horn III, Horn IV, Horn (in Eb) I, Horn (in Eb) II, Horn (in Eb) III, Horn (in Eb) IV, Tenor I, Tenor II, Tenor III, Euphonium, Tuba, Timpani, Drums. Score and parts. 3 pages. Published by Carl Fischer.

Fanfare Band - Grade 4

SKU: BT.GOB-000605-120

Composed by Andreas Ludwig Schulte. Score Only. 10 pages. Gobelin Music Publications #GOB 000605-120. Published by Gobelin Music Publications (BT.GOB-000605-120).

In this swinging composition the saxophone section plays a leading role.
Composer and saxophone player Schulte knows better than anyone a swinging dialogue to create between the saxophone section and the band, whereby the soloists also have some amazing solos.

In dit swingende werkje staat de gehele saxofoonsectie centraal.
Componist en ook saxofonist Schulte weet als geen ander een swingende dialoog te creeëren tussen de saxofoonsectie en het orkest, waarbij de solisten ook een aantalverrassende solo's hebben.

Fanfare Band - Grade 4

SKU: BT.GOB-000605-020

Composed by Andreas Ludwig Schulte. Set (Score & Parts). 56 pages. Gobelin Music Publications #GOB 000605-020. Published by Gobelin Music Publications (BT.GOB-000605-020).

In this swinging composition the saxophone section plays a leading role.
Composer and saxophone player Schulte knows better than anyone a swinging dialogue to create between the saxophone section and the band, whereby the soloists also have some amazing solos.

In dit swingende werkje staat de gehele saxofoonsectie centraal.
Componist en ook saxofonist Schulte weet als geen ander een swingende dialoog te creeëren tussen de saxofoonsectie en het orkest, waarbij de solisten ook een aantalverrassende solo's hebben.

Fanfare Band - Grade 4

SKU: BT.DHP-1196115-020

Composed by Jacob De Haan. Concert and Contest Collection Brass Band en Fanfare. Concert Piece. Set (Score & Parts). Composed 2019. De Haske Publications #DHP 1196115-020. Published by De Haske Publications (BT.DHP-1196115-020).

English-German-French- Dutch.

Hora Est! (Latin for ‘it is time!’) was composed to bid adieu to Sjoerd de Boer’s following forty years as conductor of the Chr. Fanfare Band, based in the town of Wjelsryp in the Netherlands. In the Netherlands, this small phrase, hora est, is traditionally said upon awarding a university doctorate at graduation ceremonies. The composition was written with Sjoerd de Boer firmly in mind, mirroring various aspects of his life. The main motif of the work consists of three notes, forming his initials: S (Eb) D B. At a certain point, the music is interrupted by a thunderstorm and heavy rain (forever a bad omen: the debut for this work took place a day after such a deluge, but fortunately their open-air concert was met with clear blue skies.) The fanfare then plays an Italianesque march, with the motif of de Boer’s initials interwoven throughout. The work re-uses this motif twice towards the end of the piece as one might expect, by the saxophones to create a festive, driven and virtuosic atmosphere. Finally, the work comes to an end with the initials motif played across the ensemble in complete unison. The powerful closing chords symbolise a fond farewell to de Boer: a driven and extremely capable conductor whose musical mark on Concordia will be felt for years to come. Hora Est! is suitable as a contest piece and would be a definite highlight for any upcoming concert.

Hora Est! is gecomponeerd ter gelegenheid van het afscheid van Sjoerd de Boer als dirigent van Chr. Fanfarekorps Concordia uit Wjelsryp (Friesland), na maar liefst veertig jaar. Hora Est! is Latijn voor ‘Het is tijd!’. Het zinnetje wordt traditioneel uitgesproken bij een promotie tot doctor op de universiteit, op het moment dat de vastgestelde tijd voor verdediging van het proefschrift om is. De pedel komt dan binnen en stampt met zijn staf op de grond terwijl hij deze woorden roept. In dat opzicht verwijst de titel naar de voormalige universiteitsstad Franeker, de woonplaats van Sjoerd en de stad waar hij jaren lang leraar muziek was aan de christelijke scholengemeenschap. Anderzijds verwijst de titel naar zijn afscheid van Concordia: ‘Het is tijd!’.

Fanfare Band - Grade 4

SKU: BT.DHP-1196115-120

Composed by Jacob De Haan. Concert and Contest Collection Brass Band en Fanfare. Concert Piece. Score Only. Composed 2019. 40 pages. De Haske Publications #DHP 1196115-120. Published by De Haske Publications (BT.DHP-1196115-120).

English-German-French- Dutch.

Hora Est! (Latin for ‘it is time!’) was composed to bid adieu to Sjoerd de Boer’s following forty years as conductor of the Chr. Fanfare Band, based in the town of Wjelsryp in the Netherlands. In the Netherlands, this small phrase, hora est, is traditionally said upon awarding a university doctorate at graduation ceremonies. The composition was written with Sjoerd de Boer firmly in mind, mirroring various aspects of his life. The main motif of the work consists of three notes, forming his initials: S (Eb) D B. At a certain point, the music is interrupted by a thunderstorm and heavy rain (forever a bad omen: the debut for this work took place a day after such a deluge, but fortunately their open-air concert was met with clear blue skies.) The fanfare then plays an Italianesque march, with the motif of de Boer’s initials interwoven throughout. The work re-uses this motif twice towards the end of the piece as one might expect, by the saxophones to create a festive, driven and virtuosic atmosphere. Finally, the work comes to an end with the initials motif played across the ensemble in complete unison. The powerful closing chords symbolise a fond farewell to de Boer: a driven and extremely capable conductor whose musical mark on Concordia will be felt for years to come. Hora Est! is suitable as a contest piece and would be a definite highlight for any upcoming concert.

Hora Est! is gecomponeerd ter gelegenheid van het afscheid van Sjoerd de Boer als dirigent van Chr. Fanfarekorps Concordia uit Wjelsryp (Friesland), na maar liefst veertig jaar. Hora Est! is Latijn voor ‘Het is tijd!’. Het zinnetje wordt traditioneel uitgesproken bij een promotie tot doctor op de universiteit, op het moment dat de vastgestelde tijd voor verdediging van het proefschrift om is. De pedel komt dan binnen en stampt met zijn staf op de grond terwijl hij deze woorden roept. In dat opzicht verwijst de titel naar de voormalige universiteitsstad Franeker, de woonplaats van Sjoerd en de stad waar hij jaren lang leraar muziek was aan de christelijke scholengemeenschap. Anderzijds verwijst de titel naar zijn afscheid van Concordia: ‘Het is tijd!’.

Fanfare Band - Grade 3

SKU: BT.GOB-000442-120

Composed by J. Jordan. Score Only. 8 pages. Gobelin Music Publications #GOB 000442-120. Published by Gobelin Music Publications (BT.GOB-000442-120).

Solo for Baritone Saxophone or Eb Bass with high humorous content.
The soloist tries in an entertaining dialogue with the orchestra to prevail.
During the work, in a musical way, appears an conflict with the xylophone, the orchestra makes an end to the debate with a melodious final chord.
A must for your concert! Solowerkje voor Baritonsaxofoon of Es Bas met een hoog humoristisch gehalte. De solist(e) probeert in een onderhoudende dialoog met het orkest de boventoon te voeren. Gedurende het werk ontstaat er een muzikaal conflict met de xylofoon, het orkest maakt een eind aan de discussie met een welluidend slotakkoord. Een aanrader voor uw concert!

Gobelin Music Publications.

Fanfare Band - Grade 3

SKU: BT.GOB-000442-020

Composed by Jack Jordan and Stephen Gale. Arranged by Marten van der Wal. Set (Score & Parts). 73 pages. Gobelin Music Publications #GOB 000442-020. Published by Gobelin Music Publications (BT.GOB-000442-020).

Solo for Baritone Saxophone or Eb Bass with high humorous content.
The soloist tries in an entertaining dialogue with the orchestra to prevail.
During the work, in a musical way, appears an conflict with the xylophone, the orchestra makes an end to the debate with a melodious final chord.
A must for your concert! Solowerkje voor Baritonsaxofoon of Es Bas met een hoog humoristisch gehalte. De solist(e) probeert in een onderhoudende dialoog met het orkest de boventoon te voeren. Gedurende het werk ontstaat er een muzikaal conflict met de xylofoon, het orkest maakt een eind aan de discussie met een welluidend slotakkoord. Een aanrader voor uw concert!

Gobelin Music Publications.