Fanfare Band - Grade 2.5

SKU: BT.GOB-000820-020

Arranged by Menno Haantjes. Set (Score & Parts). 75 pages. Gobelin Music Publications #GOB 000820-020. Published by Gobelin Music Publications (BT.GOB-000820-020).

Whereas ‘Auld Lang Syne’ may be considered the best-known Scottish song ever, yet at the same time it is an obscure one, for there are but few people who know the complete text by heart.
After the familiar ‘Should auld acquaintance be forgot .....‘ many people take their refuge to lyrics like ‘rum tee dum ta dee ..... lah, lah, lah ........... for auld lang syne’.
Even in Scotland only a handful of persons know the entire text and are able to give a correct rendering of it.
The current lyrics have been attributed to the Scottish poet Robert Burns. Burns, however, he did not write the whole poem : after he had heard an old man sing the centuries-old Scotchballad, he wrote it down and added a number of stanzas (1788).
Historical research teaches us that the ballad served many purposes, both political and religious.
Nowadays, ‘Auld Lang Syne’ is sung as a Christmas Carol and it is also sung on New Year’s Eve at the turning of the year. Apart from that, though, the song is also sung on many other occasions sometimes with different lyrics, which usually have Love, Friendship and/or Parting as their themes, as these go well with the fascinating melody.

In this arrangement a low-sounding solo instrument is central. The harmonization in the accompaniment fits in perfectly with the sentiments this song will evoke.

Should auld acquaintance be forgot
And never brought to mind?
Should auld acquintance be forgot.
And days of auld lang syne?
For auld lang syne, my dear,
For auld lang syne,
We’ll take a cup of kindness yet,
For auld lang syne.

Misschien wel het meest bekende Schotse lied, maar tegelijkertijd ook het minst bekende, er zijn er maar weinig mensen die de tekst mee kunnen zingen.
Na het bekende ‘Should auld acquaintaintance be forgot and .....‘ vervallenvelen in ‘rum tee dum ta dee ..... lah, lah, lah ........... for auld lang syne’.
Zelfs in Schotland is maar een enkeling in staat de tekst correct weer te geven.
De huidige versie wordt toegeschreven aan de Schotse dichterRobert Burns. Burns heeft echter niet de hele tekst gemaakt.
Toen hij de eeuwen oude Schotse ballade door een oude man hoorde zingen, heeft hij enkele verzen toegevoegd (1788).
Historisch onderzoek leert dat de ballade voorveel doeleinden gebruikt werd, voor politieke als ook religieuze doelen.
Tegenwoordig wordt ‘Auld Lang Syne’ gebruikt als Christmas Carol en wordt het gezongen tijdens de jaarwisseling op oudejaarsavond.Het lied, soms meteen andere tekst, wordt echter op veel meer plaatsen gebruikt.
Liefde, Vriendschap en Afscheid zijn dan meestal de sentimenten die gecombineerd worden met de meeslepende melodie.

In dit arrangement staat een ‘laag’ solo-instrumentcentraal.< br> De harmonisatie in de begeleiding sluit naadloos aan bij deze gevoelens die dit lied oproepen.

Should auld acquaintance be forgot
And never brought to mind?
Should auld acquintance beforgot
And days of auld lang syne?
For auld lang syne, my dear,
For auld lang syne,
We’ll take a cup of kindness yet,
For auld lang syne.

Fanfare Band - Grade 3

SKU: BT.AMP-134-120

Composed by Mykola Leotnovich. Arranged by Philip Sparke. Anglo Music Midway Series. Concert Piece. Score Only. Composed 2005. 28 pages. Anglo Music Press #AMP 134-120. Published by Anglo Music Press (BT.AMP-134-120).

9x12 inches. English-German-French-Dut ch.

The Ukrainian Bell Carol is part of a large choral work entitled Shchedryk by the Ukrainian composer Mykola Dmytrovich Leontovych (1877-1921). It was first performed by students of Kiev University in December 1916. The tune is an adaptation of an old ‘shchedrivkaâ€℠¢, a song traditionally sung on Ukrainian New Year’s Eve (January 13th) which hopes for good fortune in the year to come. In Shchedryk, Leontovych added his own the lyrics which concern the legend claiming that when Jesus was born, all the bells on earth started ringing in his honour.The tune has since been the inspiration of at least four different Christmas carols, but Philip Sparke has sourced the originalUkrainian melody to create this stirring arrangement.

De Ukrainian Bell Carol is onderdeel van het grote koorwerk Shchedryk van de Oekra ense componist Mykola Dmytrovich Leontovych (1877-1921). De melodie is gebaseerd op een ‘shchedrivkaâ€℠¢, een lied dat van oudsher werdgezongen op de Oekra ense oudejaarsavond (13 januari). In Shchedryk voegde Leontovych de tekst toe over de legende die vertelt dat bij de geboorte van Jezus alle klokken op aarde begonnen te luiden. Sindsdien is deze melodiede inspiratiebron geweest voor ten minste vier verschillende Christmas carols, waarvan Carol of the Bells de beroemdste is. Voor dit meeslepende arrangement heeft Philip Sparke echter de oorspronkelijke Oekra ense melodiegebruikt.

D as Ukrainian Bell Carol ist Teil eines großen Chorwerkes namens Shchedryk vom ukrainischen Komponisten Mykola Dmytrovich Leontovych. Leontovych ergänzte ein traditionelles ukrainisches Neujahrslied um eine alte Legende, die besagt, dass zu Ehren von Jesu Geburt alle Glocken läuteten. Die Melodie diente inzwischen als Grundlage für mindestens vier verschiedene Weihnachtslieder. Philip Sparke griff für seine bewegende Bearbeitung jedoch auf die originale ukrainische Melodie zurück.

Ukra inian Bell Carol constitue une des parties de l’œuvre chorale Shchedryk du compositeur ukrainien Mykola Dmytrovich Leontovich (1877-1921). La mélodie s’inspire d’un vieux chant traditionnel ukrainien (shchedrivka) chanté le Jour de l’An (célébré le 13 janvier, conformément au calendrier julien) dans l’espoir que l’année venir se présente sous de bons hospices. l’écriture de Shchedryk, Mykola Leontovich a choisi de changer les paroles. Il opte pour la légende selon laquelle, toutes les cloches des églises se sont mises carillonner joyeusement pour annoncer la naissance de Jésus. La mélodie du chant a inspiré au moins quatre noëlsdifférents. Carol of the Bells en est la version la plus célèbre. Elle a été adaptée en 1936 (texte et mélodie) par Peter J. Wilhousky (1902-1978) d’après la version originale de Mykola Leontovich. Philip Sparke s’est basé sur la mélodie du chant traditionnel ukrainien pour réaliser cet arrangement brillant et pétillant.

Ukrainian Bell Carol costituisce una delle parti dell’opera corale Shchedryk del compositore ucraino Mykola Dmytrovich Leontovich (1877-1921). Il testo narra una leggenda secondo la quale le campane delle chiese si sono messe a suonare per annunciare la nascita di Gesù. La melodia di Leontovich ha ispirato almeno quattro canti natalizi diversi. Carol of the Bells di Peter J.Wilhousky è la versione più celebre. Philip Sparke ha scelto di ispirarsi alla melodia originale del canto tradizionale ucraino (shchedrivka) per realizzare questo brillante arrangiamento.

Fanfare Band - Grade 2.5

SKU: BT.GOB-000820-120

Arranged by Menno Haantjes. Score Only. 12 pages. Gobelin Music Publications #GOB 000820-120. Published by Gobelin Music Publications (BT.GOB-000820-120).

Whereas ‘Auld Lang Syne’ may be considered the best-known Scottish song ever, yet at the same time it is an obscure one, for there are but few people who know the complete text by heart.
After the familiar ‘Should auld acquaintance be forgot .....‘ many people take their refuge to lyrics like ‘rum tee dum ta dee ..... lah, lah, lah ........... for auld lang syne’.
Even in Scotland only a handful of persons know the entire text and are able to give a correct rendering of it.
The current lyrics have been attributed to the Scottish poet Robert Burns. Burns, however, he did not write the whole poem : after he had heard an old man sing the centuries-old Scotchballad, he wrote it down and added a number of stanzas (1788).
Historical research teaches us that the ballad served many purposes, both political and religious.
Nowadays, ‘Auld Lang Syne’ is sung as a Christmas Carol and it is also sung on New Year’s Eve at the turning of the year. Apart from that, though, the song is also sung on many other occasions sometimes with different lyrics, which usually have Love, Friendship and/or Parting as their themes, as these go well with the fascinating melody.

In this arrangement a low-sounding solo instrument is central. The harmonization in the accompaniment fits in perfectly with the sentiments this song will evoke.

Should auld acquaintance be forgot
And never brought to mind?
Should auld acquintance be forgot.
And days of auld lang syne?
For auld lang syne, my dear,
For auld lang syne,
We’ll take a cup of kindness yet,
For auld lang syne.

Misschien wel het meest bekende Schotse lied, maar tegelijkertijd ook het minst bekende, er zijn er maar weinig mensen die de tekst mee kunnen zingen.
Na het bekende ‘Should auld acquaintaintance be forgot and .....‘ vervallenvelen in ‘rum tee dum ta dee ..... lah, lah, lah ........... for auld lang syne’.
Zelfs in Schotland is maar een enkeling in staat de tekst correct weer te geven.
De huidige versie wordt toegeschreven aan de Schotse dichterRobert Burns. Burns heeft echter niet de hele tekst gemaakt.
Toen hij de eeuwen oude Schotse ballade door een oude man hoorde zingen, heeft hij enkele verzen toegevoegd (1788).
Historisch onderzoek leert dat de ballade voorveel doeleinden gebruikt werd, voor politieke als ook religieuze doelen.
Tegenwoordig wordt ‘Auld Lang Syne’ gebruikt als Christmas Carol en wordt het gezongen tijdens de jaarwisseling op oudejaarsavond.Het lied, soms meteen andere tekst, wordt echter op veel meer plaatsen gebruikt.
Liefde, Vriendschap en Afscheid zijn dan meestal de sentimenten die gecombineerd worden met de meeslepende melodie.

In dit arrangement staat een ‘laag’ solo-instrumentcentraal.< br> De harmonisatie in de begeleiding sluit naadloos aan bij deze gevoelens die dit lied oproepen.

Should auld acquaintance be forgot
And never brought to mind?
Should auld acquintance beforgot
And days of auld lang syne?
For auld lang syne, my dear,
For auld lang syne,
We’ll take a cup of kindness yet,
For auld lang syne.

Fanfare Band - Grade 3

SKU: BT.AMP-134-020

Composed by Mykola Leotnovich. Arranged by Philip Sparke. Anglo Music Midway Series. Concert Piece. Set (Score & Parts). Composed 2005. Anglo Music Press #AMP 134-020. Published by Anglo Music Press (BT.AMP-134-020).

9x12 inches. English-German-French-Dut ch.

The Ukrainian Bell Carol is part of a large choral work entitled Shchedryk by the Ukrainian composer Mykola Dmytrovich Leontovych (1877-1921). It was first performed by students of Kiev University in December 1916. The tune is an adaptation of an old ‘shchedrivkaâ€℠¢, a song traditionally sung on Ukrainian New Year’s Eve (January 13th) which hopes for good fortune in the year to come. In Shchedryk, Leontovych added his own the lyrics which concern the legend claiming that when Jesus was born, all the bells on earth started ringing in his honour.The tune has since been the inspiration of at least four different Christmas carols, but Philip Sparke has sourced the originalUkrainian melody to create this stirring arrangement.

De Ukrainian Bell Carol is onderdeel van het grote koorwerk Shchedryk van de Oekra ense componist Mykola Dmytrovich Leontovych (1877-1921). De melodie is gebaseerd op een ‘shchedrivkaâ€℠¢, een lied dat van oudsher werdgezongen op de Oekra ense oudejaarsavond (13 januari). In Shchedryk voegde Leontovych de tekst toe over de legende die vertelt dat bij de geboorte van Jezus alle klokken op aarde begonnen te luiden. Sindsdien is deze melodiede inspiratiebron geweest voor ten minste vier verschillende Christmas carols, waarvan Carol of the Bells de beroemdste is. Voor dit meeslepende arrangement heeft Philip Sparke echter de oorspronkelijke Oekra ense melodiegebruikt.

D as Ukrainian Bell Carol ist Teil eines großen Chorwerkes namens Shchedryk vom ukrainischen Komponisten Mykola Dmytrovich Leontovych. Leontovych ergänzte ein traditionelles ukrainisches Neujahrslied um eine alte Legende, die besagt, dass zu Ehren von Jesu Geburt alle Glocken läuteten. Die Melodie diente inzwischen als Grundlage für mindestens vier verschiedene Weihnachtslieder. Philip Sparke griff für seine bewegende Bearbeitung jedoch auf die originale ukrainische Melodie zurück.

Ukra inian Bell Carol constitue une des parties de l’œuvre chorale Shchedryk du compositeur ukrainien Mykola Dmytrovich Leontovich (1877-1921). La mélodie s’inspire d’un vieux chant traditionnel ukrainien (shchedrivka) chanté le Jour de l’An (célébré le 13 janvier, conformément au calendrier julien) dans l’espoir que l’année venir se présente sous de bons hospices. l’écriture de Shchedryk, Mykola Leontovich a choisi de changer les paroles. Il opte pour la légende selon laquelle, toutes les cloches des églises se sont mises carillonner joyeusement pour annoncer la naissance de Jésus. La mélodie du chant a inspiré au moins quatre noëlsdifférents. Carol of the Bells en est la version la plus célèbre. Elle a été adaptée en 1936 (texte et mélodie) par Peter J. Wilhousky (1902-1978) d’après la version originale de Mykola Leontovich. Philip Sparke s’est basé sur la mélodie du chant traditionnel ukrainien pour réaliser cet arrangement brillant et pétillant.

Ukrainian Bell Carol costituisce una delle parti dell’opera corale Shchedryk del compositore ucraino Mykola Dmytrovich Leontovich (1877-1921). Il testo narra una leggenda secondo la quale le campane delle chiese si sono messe a suonare per annunciare la nascita di Gesù. La melodia di Leontovich ha ispirato almeno quattro canti natalizi diversi. Carol of the Bells di Peter J.Wilhousky è la versione più celebre. Philip Sparke ha scelto di ispirarsi alla melodia originale del canto tradizionale ucraino (shchedrivka) per realizzare questo brillante arrangiamento.

By D. Ertl. Arranged by Ant. Spaan. For Fanfare Band. New Year's Concert / Marches. Marching Series. Score. Published by Molenaar Edition

(Wals Selectie Uit De Operette). By F. Lehar. Arranged by C. M. Mellema. For Fanfare Band. Arrangements of Classical Pieces / Waltzes / New Year's Concert. Classic Arrangement. Grade 3. Score

By R. Allmend. For Fanfare Band. New Year's Concert / Light Pieces / Polka. Light Concert Pieces. Grade 3. Score. Duration 4 minutes, 23 seconds

Arranged by Michael Ruiz. For marching band. Christmas & Holiday. Medium easy. Score and parts. Published by Jalen Publishing

Vienne Reste Vienne. Composed by J. Schrammel. Arranged by Gosling Mol. New Year's Concert/Marches/Light Works. Molenaar Marching Series. Score only. Published by Molenaar Edition (ML.025215020-S).

Fanfare Band - Grade 6

SKU: BT.DHP-1115084-020

Composed by Jan Van der Roost. Concert and Contest Collection CBHA. Set (Score & Parts). De Haske Publications #DHP 1115084-020. Published by De Haske Publications (BT.DHP-1115084-020).

9x12 inches. English-German-French-Dut ch.

It may be surprising to see a fanfare piece commissioned by a Japanese ensemble, since fanfare orchestras are typically found in Belgium, Holland and Luxembourg, and also France and Switzerland. Senzoku Gakuen is one of the largest and mostprestigious music universities in Japan, and home to a wide variety of ensembles and orchestras. Since 2006 they have had a fanfare orchestra, which was started by Sotaru Fukaishi, a euphonium teacher who felt further performance opportunity wasneeded for saxhorn instruments. Fukaishi had loved the sound of fanfare orchestras ever since visiting the World Music Contest in Kerkrade (Holland) several years earlier. Jan Van der Roost was involved with this new initiative from the beginning,and they were also joined by Manu Mellaerts for certain projects. The Dean of the music department, Professor Kazuo Tomioka, fully supports the ensemble and commissioned Ostinati. The première took place on June 11th at Maeda Hall inMizonokuchi (Kawasaki) where Senzoku Gakuen is based. The piece opens with an impressive timpani solo, followed by brass and saxophone. The rhythmical pulse remains constant and the music is fiery and assertive in character. A pentatonic melodygradually emerges and the music loses its vehemency and softens. The initial percussion ostinati subsequently recurs and the first section of the piece concludes in a similar mood to the opening. The second movement is sweet and melodic, opening witha long passage for the saxophone family in a minor key. The same theme then appears in the major and is developed upon; the music builds to a majestic orchestral forte, reminiscent of a pipe organ in its sonority. The theme returns in the originalminor key with a change in instrumentation leading the movement to a quiet and peaceful end on a soft E minor chord. The finale starts with percussion: a four-bar pattern is repeated several times over which the movement’s melodic themes areintroduced. These melodic elements are varied and used in different versions and the ostinato idea, which characterizes the entire piece, is highlighted. The theme travels through the orchestra, appearing on various instruments and in variousregisters. It captures the listener’s attention and displays the full range of sound and colour within the fanfare orchestra.

Het is misschien verrassend dat dit fanfarewerk is geschreven in opdracht van een Japans ensemble, aangezien fanfareorkesten vooral te vinden zijn in België, Nederland en Luxemburg, en ook wel in Frankrijk en Zwitserland. SenzokuGakuen is een van de grootste en meest prestigieuze muziekopleidingen van Japan, en de thuisbasis van een grote verscheidenheid van ensembles en orkesten. In 2006 is er een fanfareorkest opgericht, en wel door Sotaru Fukaishi, eeneuphoniumdocent die vond dat er meer mogelijkheden moesten komen voor optredens met saxhoorninstrumenten. Fukaishi had enkele jaren daarvoor genoten van de fanfareklank toen hij het Wereld Muziek Concours in Kerkrade bezocht. DeBelgische componist Jan Van der Roost was van het begin af aan betrokken bij dit nieuwe initiatief, en ook Manu Mellaerts werd voor een aantal projecten aangetrokken. Het hoofd van de muziekfaculteit, professor Kazuo Tomioka, staatgeheel achter het ensemble en gaf de opdracht tot het schrijven van Ostinati. De première vond plaats op 11 juni in de Maeda Hall in Mizonokuchi (Kawasaki), waar Senzoku Gakuen is gevestigd. Het werk begint met een indrukwekkendepaukensolo, gevolgd door koper en saxofoon. De ritmische puls blijft constant, en de aard van de muziek is vurig en krachtig. Geleidelijk komt er een pentatonische melodie naar voren en wordt de muziek minder heftig, ze wordtzachter van karakter. De aanvankelijke ostinati in het slagwerk verschijnen dan opnieuw, waarna het eerste deel van het werk eindigt in dezelfde sfeer als waarmee het begon. Het tweede deel is lieflijk en melodisch. Het opentmet een lange passage voor de saxofoons in een mineurtoonsoort. Dan klinkt hetzelfde thema in majeur en daar wordt op voortgeborduurd: de muziek ontwikkelt zich tot een majestueus orkestraal forte, dat qua sonoriteit doet denken

Es mag überraschen, dass dieses Fanfareorchesterwerk ausgerechnet von einem japanischen Ensemble in Auftrag gegeben wurde, da Fanfareorchester doch eher in Belgien, den Niederlanden oder Luxemburg oder auch in Frankreich oder Schweiz zu finden sind. Senzoku Gakuen ist eine der größten und renommiertesten Musikschulen Japans und Heimstätte einer Vielfalt an Ensembles und Orchestern. Im Jahr 2006 wurde ein Fanfareorchester gegründet. Den Anstoß gab Sotaru Fukaishi, ein Euphoniumlehrer, der den Instrumenten der Saxhorn-Familie mehr Spielmöglichkeiten bieten wollte. Fukaishi hatte sich einige Jahre zuvor bei der Weltmeisterschaft in Kerkrade (Holland) in den Klang vonFanfareorchestern verliebt. Jan Van der Roost war von Beginn an in die Entwicklung dieser Idee involviert und, einige Projekte betreffend, ebenso Manu Mellaerts. Der Dekan des Musik-Colleges, Professor Kazuo Tomioka, steht voll und ganz hinter dem Ensemble und gab Ostinati in Auftrag. Die Premiere fand am 11. Juni 2011 in der Maeda Hall in Mizonokuchi statt, dem Heimatort der Schule Senzoku Gakuen. Das Stück beginnt mit einem eindrucksvollen Paukensolo, bevor Blechbläser und Saxophon einsetzen. Der rhythmische Puls bleibt konstant unter einer feurigen, nachdrücklichen Musik. Eine pentatonische Melodie bildet sich nach und nach heraus, während die Musik an Heftigkeit verliert und sanfter wird. Die anfänglichen Ostinati im Schlagwerk kehren zurück und so endet der erste Satz des Werkes in einer der Eröffnung ähnlichen Stimmung. Der zweite Satz ist lieblich und melodiös. Er beginnt mit einem langen Abschnitt für die Saxophone in Moll. Dann erscheint das gleiche Thema in Dur und durchläuft eine Entwicklung; die Musik baut sich zu einem majestätischen orchestralen Forte auf, das in seiner Klangfülle an eine Orgel erinnert. Dann kehrt das Thema in seiner ursprünglichen Moll-Tonart und in veränderter Instrumentierung zurück, um den Satz ruhig und friedvoll in einem e-Moll-Akkord enden zu lassen.

Il pourrait paraître surprenant qu’un ensemble japonais puisse commander une pièce pour orchestre de fanfare, puisque l’on rencontre surtout ce type de formation en Belgique, aux Pays-Bas et au Luxembourg, ainsi qu’en France et en Suisse. Senzoku Gakuen, l’une des plus grandes et plus prestigieuses académies de musique du Japon, compte une grande variété d’ensembles et d’orchestres. En 2006 s’y est ajouté un orchestre de fanfare fondé par Sotaru Fukaishi, un professeur d’euphonium qui pensait qu’il était nécessaire d’offrir de plus larges possibilités aux cuivres de la région. Depuis qu’il avait assisté au World Music Contest de Kerkrade (Pays-Bas), plusieurs années auparavant,Fukaishi se prit de passion pour le son chaud et généreux de l’orchestre de fanfare, une formation atypique au Japon. Jan Van der Roost a favorablement adhéré cette nouvelle initiative, tandis que Manu Mellaerts collabora avec les deux hommes afin de concrétiser certains projets. Le professeur Kazuo Tomioka, doyen du collège de musique, soutint vigoureusement l’orchestre et commanda Ostinati. La création de l’oeuvre fut donnée le 11 juin 2011 au Maeda Hall de Mizonokuchi (Kawasaki), où se trouve Senzoku Gakuen. La pièce débute avec un impressionnant solo de timbales précédant l’entrée des cuivres et des saxophones. La pulsion rythmique est constante, la musique est énergique et de caractère affirmé. Une mélodie pentatonique émerge graduellement, alors que la trame musicale diminue d’intensité et s’adoucit. L’ostinato la percussion revient fréquemment et la première partie de l’oeuvre se termine dans un climat semblable celui du début. Le deuxième mouvement, doux et romancé, débute avec un long passage en mode mineur joué par les saxophones. Le même thème apparaît alors en mode majeur et se développe peu peu ; la musique s’intensifie pour arriver un majestueux et orchestral forte dont les sonorités rappellent celles d’un orgue d’église. Puis le thème revient sa tonalité mineure d’origine avec un changement d’instrumentation qui mène.

Fanfare Band - Grade 6

SKU: BT.DHP-1115084-120

Composed by Jan Van der Roost. Concert and Contest Collection CBHA. Score Only. Composed 2012. 99 pages. De Haske Publications #DHP 1115084-120. Published by De Haske Publications (BT.DHP-1115084-120).

9x12 inches. English-German-French-Dut ch.

It may be surprising to see a fanfare piece commissioned by a Japanese ensemble, since fanfare orchestras are typically found in Belgium, Holland and Luxembourg, and also France and Switzerland. Senzoku Gakuen is one of the largest and mostprestigious music universities in Japan, and home to a wide variety of ensembles and orchestras. Since 2006 they have had a fanfare orchestra, which was started by Sotaru Fukaishi, a euphonium teacher who felt further performance opportunity wasneeded for saxhorn instruments. Fukaishi had loved the sound of fanfare orchestras ever since visiting the World Music Contest in Kerkrade (Holland) several years earlier. Jan Van der Roost was involved with this new initiative from the beginning,and they were also joined by Manu Mellaerts for certain projects. The Dean of the music department, Professor Kazuo Tomioka, fully supports the ensemble and commissioned Ostinati. The première took place on June 11th at Maeda Hall inMizonokuchi (Kawasaki) where Senzoku Gakuen is based. The piece opens with an impressive timpani solo, followed by brass and saxophone. The rhythmical pulse remains constant and the music is fiery and assertive in character. A pentatonic melodygradually emerges and the music loses its vehemency and softens. The initial percussion ostinati subsequently recurs and the first section of the piece concludes in a similar mood to the opening. The second movement is sweet and melodic, opening witha long passage for the saxophone family in a minor key. The same theme then appears in the major and is developed upon; the music builds to a majestic orchestral forte, reminiscent of a pipe organ in its sonority. The theme returns in the originalminor key with a change in instrumentation leading the movement to a quiet and peaceful end on a soft E minor chord. The finale starts with percussion: a four-bar pattern is repeated several times over which the movement’s melodic themes areintroduced. These melodic elements are varied and used in different versions and the ostinato idea, which characterizes the entire piece, is highlighted. The theme travels through the orchestra, appearing on various instruments and in variousregisters. It captures the listener’s attention and displays the full range of sound and colour within the fanfare orchestra.

Het is misschien verrassend dat dit fanfarewerk is geschreven in opdracht van een Japans ensemble, aangezien fanfareorkesten vooral te vinden zijn in België, Nederland en Luxemburg, en ook wel in Frankrijk en Zwitserland. SenzokuGakuen is een van de grootste en meest prestigieuze muziekopleidingen van Japan, en de thuisbasis van een grote verscheidenheid van ensembles en orkesten. In 2006 is er een fanfareorkest opgericht, en wel door Sotaru Fukaishi, eeneuphoniumdocent die vond dat er meer mogelijkheden moesten komen voor optredens met saxhoorninstrumenten. Fukaishi had enkele jaren daarvoor genoten van de fanfareklank toen hij het Wereld Muziek Concours in Kerkrade bezocht. DeBelgische componist Jan Van der Roost was van het begin af aan betrokken bij dit nieuwe initiatief, en ook Manu Mellaerts werd voor een aantal projecten aangetrokken. Het hoofd van de muziekfaculteit, professor Kazuo Tomioka, staatgeheel achter het ensemble en gaf de opdracht tot het schrijven van Ostinati. De première vond plaats op 11 juni in de Maeda Hall in Mizonokuchi (Kawasaki), waar Senzoku Gakuen is gevestigd. Het werk begint met een indrukwekkendepaukensolo, gevolgd door koper en saxofoon. De ritmische puls blijft constant, en de aard van de muziek is vurig en krachtig. Geleidelijk komt er een pentatonische melodie naar voren en wordt de muziek minder heftig, ze wordtzachter van karakter. De aanvankelijke ostinati in het slagwerk verschijnen dan opnieuw, waarna het eerste deel van het werk eindigt in dezelfde sfeer als waarmee het begon. Het tweede deel is lieflijk en melodisch. Het opentmet een lange passage voor de saxofoons in een mineurtoonsoort. Dan klinkt hetzelfde thema in majeur en daar wordt op voortgeborduurd: de muziek ontwikkelt zich tot een majestueus orkestraal forte, dat qua sonoriteit doet denken

Es mag überraschen, dass dieses Fanfareorchesterwerk ausgerechnet von einem japanischen Ensemble in Auftrag gegeben wurde, da Fanfareorchester doch eher in Belgien, den Niederlanden oder Luxemburg oder auch in Frankreich oder Schweiz zu finden sind. Senzoku Gakuen ist eine der größten und renommiertesten Musikschulen Japans und Heimstätte einer Vielfalt an Ensembles und Orchestern. Im Jahr 2006 wurde ein Fanfareorchester gegründet. Den Anstoß gab Sotaru Fukaishi, ein Euphoniumlehrer, der den Instrumenten der Saxhorn-Familie mehr Spielmöglichkeiten bieten wollte. Fukaishi hatte sich einige Jahre zuvor bei der Weltmeisterschaft in Kerkrade (Holland) in den Klang vonFanfareorchestern verliebt. Jan Van der Roost war von Beginn an in die Entwicklung dieser Idee involviert und, einige Projekte betreffend, ebenso Manu Mellaerts. Der Dekan des Musik-Colleges, Professor Kazuo Tomioka, steht voll und ganz hinter dem Ensemble und gab Ostinati in Auftrag. Die Premiere fand am 11. Juni 2011 in der Maeda Hall in Mizonokuchi statt, dem Heimatort der Schule Senzoku Gakuen. Das Stück beginnt mit einem eindrucksvollen Paukensolo, bevor Blechbläser und Saxophon einsetzen. Der rhythmische Puls bleibt konstant unter einer feurigen, nachdrücklichen Musik. Eine pentatonische Melodie bildet sich nach und nach heraus, während die Musik an Heftigkeit verliert und sanfter wird. Die anfänglichen Ostinati im Schlagwerk kehren zurück und so endet der erste Satz des Werkes in einer der Eröffnung ähnlichen Stimmung. Der zweite Satz ist lieblich und melodiös. Er beginnt mit einem langen Abschnitt für die Saxophone in Moll. Dann erscheint das gleiche Thema in Dur und durchläuft eine Entwicklung; die Musik baut sich zu einem majestätischen orchestralen Forte auf, das in seiner Klangfülle an eine Orgel erinnert. Dann kehrt das Thema in seiner ursprünglichen Moll-Tonart und in veränderter Instrumentierung zurück, um den Satz ruhig und friedvoll in einem e-Moll-Akkord enden zu lassen.

Il pourrait paraître surprenant qu’un ensemble japonais puisse commander une pièce pour orchestre de fanfare, puisque l’on rencontre surtout ce type de formation en Belgique, aux Pays-Bas et au Luxembourg, ainsi qu’en France et en Suisse. Senzoku Gakuen, l’une des plus grandes et plus prestigieuses académies de musique du Japon, compte une grande variété d’ensembles et d’orchestres. En 2006 s’y est ajouté un orchestre de fanfare fondé par Sotaru Fukaishi, un professeur d’euphonium qui pensait qu’il était nécessaire d’offrir de plus larges possibilités aux cuivres de la région. Depuis qu’il avait assisté au World Music Contest de Kerkrade (Pays-Bas), plusieurs années auparavant,Fukaishi se prit de passion pour le son chaud et généreux de l’orchestre de fanfare, une formation atypique au Japon. Jan Van der Roost a favorablement adhéré cette nouvelle initiative, tandis que Manu Mellaerts collabora avec les deux hommes afin de concrétiser certains projets. Le professeur Kazuo Tomioka, doyen du collège de musique, soutint vigoureusement l’orchestre et commanda Ostinati. La création de l’oeuvre fut donnée le 11 juin 2011 au Maeda Hall de Mizonokuchi (Kawasaki), où se trouve Senzoku Gakuen. La pièce débute avec un impressionnant solo de timbales précédant l’entrée des cuivres et des saxophones. La pulsion rythmique est constante, la musique est énergique et de caractère affirmé. Une mélodie pentatonique émerge graduellement, alors que la trame musicale diminue d’intensité et s’adoucit. L’ostinato la percussion revient fréquemment et la première partie de l’oeuvre se termine dans un climat semblable celui du début. Le deuxième mouvement, doux et romancé, débute avec un long passage en mode mineur joué par les saxophones. Le même thème apparaît alors en mode majeur et se développe peu peu ; la musique s’intensifie pour arriver un majestueux et orchestral forte dont les sonorités rappellent celles d’un orgue d’église. Puis le thème revient sa tonalité mineure d’origine avec un changement d’instrumentation qui mène.

Fanfare Band - Grade 4

SKU: BT.GOB-001048-120

Composed by Peter Martin. Score Only. 44 pages. Gobelin Music Publications #GOB 001048-120. Published by Gobelin Music Publications (BT.GOB-001048-120).

One of the best known nicknames for a city that is perhaps New York: The Big Apple.
Already in the thirties of the last century, this name is often used in New York jazz scene. With The Big Apple Manhattan was intended. It was the place to be.
Around 1920 Harlem was the center of a thriving black culture. This period is known as the Harlem Renaissance. In the famous Cotton Club were many concerts of greats like Duke Ellington.
Broadway attracts millions of tourists. Many of them visit here one of the many musicals sometimes for years on the boards are placed.
Broadway splashes sparkles and swings.
Peter Martin shows usthree bites tests of this imaginary apple.
Enjoy!

Eén van de bekendste bijnamen voor een stad is wellicht die van New York: 'The Big Apple'.
Al in de jaren dertig van de vorige eeuw werd deze naam vaak gebruikt in de New Yorkse jazzscene. Met 'The Big Apple' werd Manhattanbedoeld. Het was 'the place to be'.
Rond 1920 werd Harlem het centrum van een bloeiende zwarte cultuur. Deze periode staat bekend als de 'Harlem Renaissance'. In de beroemde Cotton Club vonden vele concerten plaats van groothedenals Duke Ellington.
Broadway trekt miljoenen toeristen. Velen van hen bezoeken hier één van de vele musicals die soms al jaren op de planken gebracht worden.
Broadway spettert, bruist en swingt.
Peter Martinlaat ons drie hapjes proeven uit deze denkbeeldige appel.
Laat het u smaken!

Fanfare Band - Grade 4

SKU: BT.GOB-001048-020

Composed by Peter Martin. Set (Score & Parts). Gobelin Music Publications #GOB 001048-020. Published by Gobelin Music Publications (BT.GOB-001048-020).

One of the best known nicknames for a city that is perhaps New York: The Big Apple.
Already in the thirties of the last century, this name is often used in New York jazz scene. With The Big Apple Manhattan was intended. It was the place to be.
Around 1920 Harlem was the center of a thriving black culture. This period is known as the Harlem Renaissance. In the famous Cotton Club were many concerts of greats like Duke Ellington.
Broadway attracts millions of tourists. Many of them visit here one of the many musicals sometimes for years on the boards are placed.
Broadway splashes sparkles and swings.
Peter Martin shows usthree bites tests of this imaginary apple.
Enjoy!

Eén van de bekendste bijnamen voor een stad is wellicht die van New York: 'The Big Apple'.
Al in de jaren dertig van de vorige eeuw werd deze naam vaak gebruikt in de New Yorkse jazzscene. Met 'The Big Apple' werd Manhattanbedoeld. Het was 'the place to be'.
Rond 1920 werd Harlem het centrum van een bloeiende zwarte cultuur. Deze periode staat bekend als de 'Harlem Renaissance'. In de beroemde Cotton Club vonden vele concerten plaats van groothedenals Duke Ellington.
Broadway trekt miljoenen toeristen. Velen van hen bezoeken hier één van de vele musicals die soms al jaren op de planken gebracht worden.
Broadway spettert, bruist en swingt.
Peter Martinlaat ons drie hapjes proeven uit deze denkbeeldige appel.
Laat het u smaken!

(As recorded by Salt-n-Pepa). By Herbie Azor [Salt-n-Pepa]. Arranged by Mike Story. Marching Band. Marching Band; Part(s); Score. Big and Easy. Grade 2. Published by Alfred Music