Fanfare Band - Grade 2.5

SKU: BT.GOB-000957-120

Composed by Peter Martin. Arranged by Menno Haantjes. Score Only. 20 pages. Gobelin Music Publications #GOB 000957-120. Published by Gobelin Music Publications (BT.GOB-000957-120).

Scottish Dances is based on three Scottish traditionals: Cock of the North, The Bonnie Bank's O'Loch Lomond and Marie's Wedding.

I. Cock of the North's name is used for multiple things or events. For example for a locomotive to a famous, it seems, delicious liqueur, and rallies to snowboard competitions. Furthermore is Cock O' the North a nickname of a famous Duke. (The 4th Duke of Gordon).
In this composition Cock of the North (a Jig) is a traditional Scottish bagpipe tune, regularly played on tattoos by Pipe Bands. Not infrequently the drummers sing the text.

Auntie Mary, had a canary,
Up the leg of her trousers
While she was sleeping Iwas peeping
Up the leg of her trousers.

II. The Bonnie Bank's O'Loch Lomond is about a sad story that took place during an revolt against the British. In 1745 Bonnie Prince Charlie had to retreat. Two of his men were captured. One was convicted and executed, while the other was released. The spirit of the executed soldier would arrive in Scotland via the 'low road' (underworld) before his companion, who had still a long way to go.

You'll take the high road
And I'll take the low road
And I'll be in Scotland afore ye
But me and my true love will never meet again
On the Bonnie Bonnie Banks of Loch Lomond

III. In a Scottish wedding, after the official ceremonies, there is often danced. This is called a ceilidh. For this we use traditional Scottish music such as Marie's Wedding '.
Mid dance we go back to the church, where a lovely song in honor of the couple sounds.
Marie's Wedding has been recorded by Van Morrison (among many others).

Step we gaely, on we go, heel for heel and toe for toe
Arm and arm and on we go, all for Marie's wedding

Scottish Dances is gebaseerd op drie Schotse traditionals: Cock of the North, The Bonnie Bank's O'Loch Lomond en Marie's Wedding.

I. De naam Cock of the North wordt voor meerdere dingen of evenementen gebruikt. Van een beroemdelocomotief tot een, naar het schijnt, een heerlijke likeur, en van rally's tot snowboard wedstrijden. Bovendien was 'Cock O' the North' een bijnaam van een bekende hertog. (the 4th Duke of Gordon)
Het in deze compositiegebruikte Cock of the North (een Jig) is een traditioneel Schotse bagpipe tune (doedelzak liedje) wat regelmatig gespeeld wordt op taptoes door Pipebands. Niet zelden zingen de slagwerkers de tekst mee.

Auntie Mary, had acanary,
Up the leg of her trousers
While she was sleeping I was peeping
Up the leg of her trousers.

II. 'The Bonnie Bank's O'Loch Lomond', gaat over een triest verhaal dat zich afspeelde tijdens een opstand tegende Engelsen. In 1745 moest Bonnie Prince Charlie zich terugtrekken. Twee van zijn mannen werden gevangen genomen. Eén van hen werd veroordeeld en geexecuteerd, terwijl de ander vrijgelaten werd. De geest van de geexecuteerde soldaatzou via de 'low road' (onderwereld) eerder in Schotland aankomen dan zijn kameraad, die nog een lange ruige weg te gaan had.

You'll take the high road
And I'll take the low road
And I'll be in Scotland aforeye
But me and my true love will never meet again
On the Bonnie Bonnie Banks of Loch Lomond

III. Bij een Schotse bruiloft wordt na de officiele plechtigheden vaak gedanst. Dit noemt men een ceilidh. Hiervoor gebruiktmen traditionele Schotse muziek zoals bijv. 'Marie's Wedding'.
Halverwege de dans gaan we nog even terug naar de kerk, waar een lieflijk lied ter ere van het bruidspaar klinkt.
Marie's Wedding is o.a. door Van Morrison opgenomen.

Fanfare Band - Grade 2.5

SKU: BT.GOB-000957-020

Composed by Peter Martin. Arranged by Menno Haantjes. Set (Score & Parts). 5 pages. Gobelin Music Publications #GOB 000957-020. Published by Gobelin Music Publications (BT.GOB-000957-020).

Scottish Dances is based on three Scottish traditionals: Cock of the North, The Bonnie Bank's O'Loch Lomond and Marie's Wedding.

I. Cock of the North's name is used for multiple things or events. For example for a locomotive to a famous, it seems, delicious liqueur, and rallies to snowboard competitions. Furthermore is Cock O' the North a nickname of a famous Duke. (The 4th Duke of Gordon).
In this composition Cock of the North (a Jig) is a traditional Scottish bagpipe tune, regularly played on tattoos by Pipe Bands. Not infrequently the drummers sing the text.

Auntie Mary, had a canary,
Up the leg of her trousers
While she was sleeping Iwas peeping
Up the leg of her trousers.

II. The Bonnie Bank's O'Loch Lomond is about a sad story that took place during an revolt against the British. In 1745 Bonnie Prince Charlie had to retreat. Two of his men were captured. One was convicted and executed, while the other was released. The spirit of the executed soldier would arrive in Scotland via the 'low road' (underworld) before his companion, who had still a long way to go.

You'll take the high road
And I'll take the low road
And I'll be in Scotland afore ye
But me and my true love will never meet again
On the Bonnie Bonnie Banks of Loch Lomond

III. In a Scottish wedding, after the official ceremonies, there is often danced. This is called a ceilidh. For this we use traditional Scottish music such as Marie's Wedding '.
Mid dance we go back to the church, where a lovely song in honor of the couple sounds.
Marie's Wedding has been recorded by Van Morrison (among many others).

Step we gaely, on we go, heel for heel and toe for toe
Arm and arm and on we go, all for Marie's wedding

Scottish Dances is gebaseerd op drie Schotse traditionals: Cock of the North, The Bonnie Bank's O'Loch Lomond en Marie's Wedding.

I. De naam Cock of the North wordt voor meerdere dingen of evenementen gebruikt. Van een beroemdelocomotief tot een, naar het schijnt, een heerlijke likeur, en van rally's tot snowboard wedstrijden. Bovendien was 'Cock O' the North' een bijnaam van een bekende hertog. (the 4th Duke of Gordon)
Het in deze compositiegebruikte Cock of the North (een Jig) is een traditioneel Schotse bagpipe tune (doedelzak liedje) wat regelmatig gespeeld wordt op taptoes door Pipebands. Niet zelden zingen de slagwerkers de tekst mee.

Auntie Mary, had acanary,
Up the leg of her trousers
While she was sleeping I was peeping
Up the leg of her trousers.

II. 'The Bonnie Bank's O'Loch Lomond', gaat over een triest verhaal dat zich afspeelde tijdens een opstand tegende Engelsen. In 1745 moest Bonnie Prince Charlie zich terugtrekken. Twee van zijn mannen werden gevangen genomen. Eén van hen werd veroordeeld en geexecuteerd, terwijl de ander vrijgelaten werd. De geest van de geexecuteerde soldaatzou via de 'low road' (onderwereld) eerder in Schotland aankomen dan zijn kameraad, die nog een lange ruige weg te gaan had.

You'll take the high road
And I'll take the low road
And I'll be in Scotland aforeye
But me and my true love will never meet again
On the Bonnie Bonnie Banks of Loch Lomond

III. Bij een Schotse bruiloft wordt na de officiele plechtigheden vaak gedanst. Dit noemt men een ceilidh. Hiervoor gebruiktmen traditionele Schotse muziek zoals bijv. 'Marie's Wedding'.
Halverwege de dans gaan we nog even terug naar de kerk, waar een lieflijk lied ter ere van het bruidspaar klinkt.
Marie's Wedding is o.a. door Van Morrison opgenomen.

Fanfare Band - Grade 1.5

SKU: BT.GOB-000533-120

Arranged by Gawan Roberts. Score Only. Gobelin Music Publications #GOB 000533-120. Published by Gobelin Music Publications (BT.GOB-000533-120).

A brief history: Pentecost Monday was a special day for schools in Yorkshire (England).
There were a variety of activities. The pupils of Sabine Baring-Gould would meet with the children of a nearby village. It seemed like a good idea that during the walk would be sung. But she could not find a suitable song and decided to write one by herself. Onward Christian Soldiers was the result.
It soon became very popular, though she herself was not entirely satisfied with the rhyme scheme. The melody used (St. Gertrude) was by the famous English composer Sir Arthur S. Sullivan.
Back to now: Gawan Roberts, has given the hymn a proper update. He gave the still popularsong a solid rock beat and added daring harmonies. So it's popular, for current generations, again for years. Onward!

Een stukje geschiedenis: Pinkster-Maandag was een bijzondere dag voor de scholen in Yorkshire (Engeland).
Er vonden allerlei activiteiten plaats. De leerlingen van Sabine Baring-Gould zouden samenkomen met de kinderen van eennaburig dorp. Het leek haar een goed idee, dat er tijdens de wandeling er naar toe, gezongen zou worden. Ze kon echter geen geschikt lied vinden en besloot er zelf maar één te schrijven. ‘Onward Christian Soldiers’ was het resultaat.
Het werd spoedig erg populair, al was ze zelf niet geheel tevreden over het rijmschema. De gebruikte melodie (St. Gertrude) was van de bekende Engelse componist Sir Arthur S. Sullivan.

Terug naar nu: Gawan Robertsheeft de hymne een behoorlijke update gegeven. Hij voorzag het nog steeds populaire lied van een stevige rockbeat en voegde af en toe gewaagde harmonisaties (samenklanken) toe. Zo kan het, ook voor de huidige generaties, weerjaren mee. Onward!

Fanfare Band - Grade 1.5

SKU: BT.GOB-000533-020

Arranged by Gawan Roberts. Set (Score & Parts). Gobelin Music Publications #GOB 000533-020. Published by Gobelin Music Publications (BT.GOB-000533-020).

A brief history: Pentecost Monday was a special day for schools in Yorkshire (England).
There were a variety of activities. The pupils of Sabine Baring-Gould would meet with the children of a nearby village. It seemed like a good idea that during the walk would be sung. But she could not find a suitable song and decided to write one by herself. Onward Christian Soldiers was the result.
It soon became very popular, though she herself was not entirely satisfied with the rhyme scheme. The melody used (St. Gertrude) was by the famous English composer Sir Arthur S. Sullivan.
Back to now: Gawan Roberts, has given the hymn a proper update. He gave the still popularsong a solid rock beat and added daring harmonies. So it's popular, for current generations, again for years. Onward!

Een stukje geschiedenis: Pinkster-Maandag was een bijzondere dag voor de scholen in Yorkshire (Engeland).
Er vonden allerlei activiteiten plaats. De leerlingen van Sabine Baring-Gould zouden samenkomen met de kinderen van eennaburig dorp. Het leek haar een goed idee, dat er tijdens de wandeling er naar toe, gezongen zou worden. Ze kon echter geen geschikt lied vinden en besloot er zelf maar één te schrijven. ‘Onward Christian Soldiers’ was het resultaat.
Het werd spoedig erg populair, al was ze zelf niet geheel tevreden over het rijmschema. De gebruikte melodie (St. Gertrude) was van de bekende Engelse componist Sir Arthur S. Sullivan.

Terug naar nu: Gawan Robertsheeft de hymne een behoorlijke update gegeven. Hij voorzag het nog steeds populaire lied van een stevige rockbeat en voegde af en toe gewaagde harmonisaties (samenklanken) toe. Zo kan het, ook voor de huidige generaties, weerjaren mee. Onward!

Fanfare Band - Grade 1.5

SKU: BT.GOB-000613-120

Arranged by David Well. Score Only. 10 pages. Gobelin Music Publications #GOB 000613-120. Published by Gobelin Music Publications (BT.GOB-000613-120).

According to his teachers, Pyotr Ilyich Tchaikovsky (1840-1893), was not particularly gifted. His special talents were acknowledged only in 1865 when he had been working for the Ministry of Finances for some years.
In 1866 he was appointed teacher at the Conservatory and applied himself to composing. His oeuvre is fairly extensive and many of his compositions receive a high ranking on the international list of classical music, including his six symphonies, solo concertos (violin concerto and piano concertos), ballets (The Nut Cracker, Swan Lake), and his overtures (1812 and Romeo and Juliette).
In 1893 Tchaikovsky died of Cholera after drinking a glass of infectedwater.

His Slavonic March is a popular concert piece for symphonic orchestra that is still frequently performed in concert halls.
David Well arranged the theme and created a contemporary march in rock style.

Tchaikovsky once said to an unsatisfied teacher: ‘I will be a great composer within 10 years time.’

Volgens zijn leraren was Pjotr Iljitsj Tsjaikovski (1840-1893) niet bijzonder begaafd. Zijn speciale talenten werden alleen erkend in 1865, toen hij enkele jaren had gewerkt voor het ministerie van Financiën.
In 1866 werd hijbenoemd tot docent aan het Conservatorium en legde zich toe op het componeren. Zijn oeuvre is vrij uitgebreid en veel van zijn composities krijgen een hoge ranking op de internationale lijst van klassieke muziek, met inbegrip vanzijn zes symfonieën, soloconcerten (viool en piano), balletten (De Notenkraker, Het Zwanenmeer), en zijn ouvertures (1812 en Romeo en Juliette).
In 1893 is Tsjaikovski gestorven aan cholera na het drinken van een glas van besmetwater.

Zijn Slavische Mars is een populair concertwerk voor symfonie orkest.
David Well maakte een mooi arrangement van het thema en creëerde een mars in een hedendaagse rock stijl.

Tchaikovsky zei ooittegen een ontevreden leraar: 'Ik zal een groot componist zijn binnen 10 jaar tijd'.

Fanfare Band - Grade 1.5

SKU: BT.GOB-000613-020

Arranged by David Well. Set (Score & Parts). 50 pages. Gobelin Music Publications #GOB 000613-020. Published by Gobelin Music Publications (BT.GOB-000613-020).

According to his teachers, Pyotr Ilyich Tchaikovsky (1840-1893), was not particularly gifted. His special talents were acknowledged only in 1865 when he had been working for the Ministry of Finances for some years.
In 1866 he was appointed teacher at the Conservatory and applied himself to composing. His oeuvre is fairly extensive and many of his compositions receive a high ranking on the international list of classical music, including his six symphonies, solo concertos (violin concerto and piano concertos), ballets (The Nut Cracker, Swan Lake), and his overtures (1812 and Romeo and Juliette).
In 1893 Tchaikovsky died of Cholera after drinking a glass of infectedwater.

His Slavonic March is a popular concert piece for symphonic orchestra that is still frequently performed in concert halls.
David Well arranged the theme and created a contemporary march in rock style.

Tchaikovsky once said to an unsatisfied teacher: ‘I will be a great composer within 10 years time.’

Volgens zijn leraren was Pjotr Iljitsj Tsjaikovski (1840-1893) niet bijzonder begaafd. Zijn speciale talenten werden alleen erkend in 1865, toen hij enkele jaren had gewerkt voor het ministerie van Financiën.
In 1866 werd hijbenoemd tot docent aan het Conservatorium en legde zich toe op het componeren. Zijn oeuvre is vrij uitgebreid en veel van zijn composities krijgen een hoge ranking op de internationale lijst van klassieke muziek, met inbegrip vanzijn zes symfonieën, soloconcerten (viool en piano), balletten (De Notenkraker, Het Zwanenmeer), en zijn ouvertures (1812 en Romeo en Juliette).
In 1893 is Tsjaikovski gestorven aan cholera na het drinken van een glas van besmetwater.

Zijn Slavische Mars is een populair concertwerk voor symfonie orkest.
David Well maakte een mooi arrangement van het thema en creëerde een mars in een hedendaagse rock stijl.

Tchaikovsky zei ooittegen een ontevreden leraar: 'Ik zal een groot componist zijn binnen 10 jaar tijd'.

Fanfare Band - Grade 6

SKU: BT.DHP-1115084-020

Composed by Jan Van der Roost. Concert and Contest Collection CBHA. Set (Score & Parts). De Haske Publications #DHP 1115084-020. Published by De Haske Publications (BT.DHP-1115084-020).

9x12 inches. English-German-French-Dut ch.

It may be surprising to see a fanfare piece commissioned by a Japanese ensemble, since fanfare orchestras are typically found in Belgium, Holland and Luxembourg, and also France and Switzerland. Senzoku Gakuen is one of the largest and mostprestigious music universities in Japan, and home to a wide variety of ensembles and orchestras. Since 2006 they have had a fanfare orchestra, which was started by Sotaru Fukaishi, a euphonium teacher who felt further performance opportunity wasneeded for saxhorn instruments. Fukaishi had loved the sound of fanfare orchestras ever since visiting the World Music Contest in Kerkrade (Holland) several years earlier. Jan Van der Roost was involved with this new initiative from the beginning,and they were also joined by Manu Mellaerts for certain projects. The Dean of the music department, Professor Kazuo Tomioka, fully supports the ensemble and commissioned Ostinati. The première took place on June 11th at Maeda Hall inMizonokuchi (Kawasaki) where Senzoku Gakuen is based. The piece opens with an impressive timpani solo, followed by brass and saxophone. The rhythmical pulse remains constant and the music is fiery and assertive in character. A pentatonic melodygradually emerges and the music loses its vehemency and softens. The initial percussion ostinati subsequently recurs and the first section of the piece concludes in a similar mood to the opening. The second movement is sweet and melodic, opening witha long passage for the saxophone family in a minor key. The same theme then appears in the major and is developed upon; the music builds to a majestic orchestral forte, reminiscent of a pipe organ in its sonority. The theme returns in the originalminor key with a change in instrumentation leading the movement to a quiet and peaceful end on a soft E minor chord. The finale starts with percussion: a four-bar pattern is repeated several times over which the movement’s melodic themes areintroduced. These melodic elements are varied and used in different versions and the ostinato idea, which characterizes the entire piece, is highlighted. The theme travels through the orchestra, appearing on various instruments and in variousregisters. It captures the listener’s attention and displays the full range of sound and colour within the fanfare orchestra.

Het is misschien verrassend dat dit fanfarewerk is geschreven in opdracht van een Japans ensemble, aangezien fanfareorkesten vooral te vinden zijn in België, Nederland en Luxemburg, en ook wel in Frankrijk en Zwitserland. SenzokuGakuen is een van de grootste en meest prestigieuze muziekopleidingen van Japan, en de thuisbasis van een grote verscheidenheid van ensembles en orkesten. In 2006 is er een fanfareorkest opgericht, en wel door Sotaru Fukaishi, eeneuphoniumdocent die vond dat er meer mogelijkheden moesten komen voor optredens met saxhoorninstrumenten. Fukaishi had enkele jaren daarvoor genoten van de fanfareklank toen hij het Wereld Muziek Concours in Kerkrade bezocht. DeBelgische componist Jan Van der Roost was van het begin af aan betrokken bij dit nieuwe initiatief, en ook Manu Mellaerts werd voor een aantal projecten aangetrokken. Het hoofd van de muziekfaculteit, professor Kazuo Tomioka, staatgeheel achter het ensemble en gaf de opdracht tot het schrijven van Ostinati. De première vond plaats op 11 juni in de Maeda Hall in Mizonokuchi (Kawasaki), waar Senzoku Gakuen is gevestigd. Het werk begint met een indrukwekkendepaukensolo, gevolgd door koper en saxofoon. De ritmische puls blijft constant, en de aard van de muziek is vurig en krachtig. Geleidelijk komt er een pentatonische melodie naar voren en wordt de muziek minder heftig, ze wordtzachter van karakter. De aanvankelijke ostinati in het slagwerk verschijnen dan opnieuw, waarna het eerste deel van het werk eindigt in dezelfde sfeer als waarmee het begon. Het tweede deel is lieflijk en melodisch. Het opentmet een lange passage voor de saxofoons in een mineurtoonsoort. Dan klinkt hetzelfde thema in majeur en daar wordt op voortgeborduurd: de muziek ontwikkelt zich tot een majestueus orkestraal forte, dat qua sonoriteit doet denken

Es mag überraschen, dass dieses Fanfareorchesterwerk ausgerechnet von einem japanischen Ensemble in Auftrag gegeben wurde, da Fanfareorchester doch eher in Belgien, den Niederlanden oder Luxemburg oder auch in Frankreich oder Schweiz zu finden sind. Senzoku Gakuen ist eine der größten und renommiertesten Musikschulen Japans und Heimstätte einer Vielfalt an Ensembles und Orchestern. Im Jahr 2006 wurde ein Fanfareorchester gegründet. Den Anstoß gab Sotaru Fukaishi, ein Euphoniumlehrer, der den Instrumenten der Saxhorn-Familie mehr Spielmöglichkeiten bieten wollte. Fukaishi hatte sich einige Jahre zuvor bei der Weltmeisterschaft in Kerkrade (Holland) in den Klang vonFanfareorchestern verliebt. Jan Van der Roost war von Beginn an in die Entwicklung dieser Idee involviert und, einige Projekte betreffend, ebenso Manu Mellaerts. Der Dekan des Musik-Colleges, Professor Kazuo Tomioka, steht voll und ganz hinter dem Ensemble und gab Ostinati in Auftrag. Die Premiere fand am 11. Juni 2011 in der Maeda Hall in Mizonokuchi statt, dem Heimatort der Schule Senzoku Gakuen. Das Stück beginnt mit einem eindrucksvollen Paukensolo, bevor Blechbläser und Saxophon einsetzen. Der rhythmische Puls bleibt konstant unter einer feurigen, nachdrücklichen Musik. Eine pentatonische Melodie bildet sich nach und nach heraus, während die Musik an Heftigkeit verliert und sanfter wird. Die anfänglichen Ostinati im Schlagwerk kehren zurück und so endet der erste Satz des Werkes in einer der Eröffnung ähnlichen Stimmung. Der zweite Satz ist lieblich und melodiös. Er beginnt mit einem langen Abschnitt für die Saxophone in Moll. Dann erscheint das gleiche Thema in Dur und durchläuft eine Entwicklung; die Musik baut sich zu einem majestätischen orchestralen Forte auf, das in seiner Klangfülle an eine Orgel erinnert. Dann kehrt das Thema in seiner ursprünglichen Moll-Tonart und in veränderter Instrumentierung zurück, um den Satz ruhig und friedvoll in einem e-Moll-Akkord enden zu lassen.

Il pourrait paraître surprenant qu’un ensemble japonais puisse commander une pièce pour orchestre de fanfare, puisque l’on rencontre surtout ce type de formation en Belgique, aux Pays-Bas et au Luxembourg, ainsi qu’en France et en Suisse. Senzoku Gakuen, l’une des plus grandes et plus prestigieuses académies de musique du Japon, compte une grande variété d’ensembles et d’orchestres. En 2006 s’y est ajouté un orchestre de fanfare fondé par Sotaru Fukaishi, un professeur d’euphonium qui pensait qu’il était nécessaire d’offrir de plus larges possibilités aux cuivres de la région. Depuis qu’il avait assisté au World Music Contest de Kerkrade (Pays-Bas), plusieurs années auparavant,Fukaishi se prit de passion pour le son chaud et généreux de l’orchestre de fanfare, une formation atypique au Japon. Jan Van der Roost a favorablement adhéré cette nouvelle initiative, tandis que Manu Mellaerts collabora avec les deux hommes afin de concrétiser certains projets. Le professeur Kazuo Tomioka, doyen du collège de musique, soutint vigoureusement l’orchestre et commanda Ostinati. La création de l’oeuvre fut donnée le 11 juin 2011 au Maeda Hall de Mizonokuchi (Kawasaki), où se trouve Senzoku Gakuen. La pièce débute avec un impressionnant solo de timbales précédant l’entrée des cuivres et des saxophones. La pulsion rythmique est constante, la musique est énergique et de caractère affirmé. Une mélodie pentatonique émerge graduellement, alors que la trame musicale diminue d’intensité et s’adoucit. L’ostinato la percussion revient fréquemment et la première partie de l’oeuvre se termine dans un climat semblable celui du début. Le deuxième mouvement, doux et romancé, débute avec un long passage en mode mineur joué par les saxophones. Le même thème apparaît alors en mode majeur et se développe peu peu ; la musique s’intensifie pour arriver un majestueux et orchestral forte dont les sonorités rappellent celles d’un orgue d’église. Puis le thème revient sa tonalité mineure d’origine avec un changement d’instrumentation qui mène.

Fanfare Band - Grade 6

SKU: BT.DHP-1115084-120

Composed by Jan Van der Roost. Concert and Contest Collection CBHA. Score Only. Composed 2012. 99 pages. De Haske Publications #DHP 1115084-120. Published by De Haske Publications (BT.DHP-1115084-120).

9x12 inches. English-German-French-Dut ch.

It may be surprising to see a fanfare piece commissioned by a Japanese ensemble, since fanfare orchestras are typically found in Belgium, Holland and Luxembourg, and also France and Switzerland. Senzoku Gakuen is one of the largest and mostprestigious music universities in Japan, and home to a wide variety of ensembles and orchestras. Since 2006 they have had a fanfare orchestra, which was started by Sotaru Fukaishi, a euphonium teacher who felt further performance opportunity wasneeded for saxhorn instruments. Fukaishi had loved the sound of fanfare orchestras ever since visiting the World Music Contest in Kerkrade (Holland) several years earlier. Jan Van der Roost was involved with this new initiative from the beginning,and they were also joined by Manu Mellaerts for certain projects. The Dean of the music department, Professor Kazuo Tomioka, fully supports the ensemble and commissioned Ostinati. The première took place on June 11th at Maeda Hall inMizonokuchi (Kawasaki) where Senzoku Gakuen is based. The piece opens with an impressive timpani solo, followed by brass and saxophone. The rhythmical pulse remains constant and the music is fiery and assertive in character. A pentatonic melodygradually emerges and the music loses its vehemency and softens. The initial percussion ostinati subsequently recurs and the first section of the piece concludes in a similar mood to the opening. The second movement is sweet and melodic, opening witha long passage for the saxophone family in a minor key. The same theme then appears in the major and is developed upon; the music builds to a majestic orchestral forte, reminiscent of a pipe organ in its sonority. The theme returns in the originalminor key with a change in instrumentation leading the movement to a quiet and peaceful end on a soft E minor chord. The finale starts with percussion: a four-bar pattern is repeated several times over which the movement’s melodic themes areintroduced. These melodic elements are varied and used in different versions and the ostinato idea, which characterizes the entire piece, is highlighted. The theme travels through the orchestra, appearing on various instruments and in variousregisters. It captures the listener’s attention and displays the full range of sound and colour within the fanfare orchestra.

Het is misschien verrassend dat dit fanfarewerk is geschreven in opdracht van een Japans ensemble, aangezien fanfareorkesten vooral te vinden zijn in België, Nederland en Luxemburg, en ook wel in Frankrijk en Zwitserland. SenzokuGakuen is een van de grootste en meest prestigieuze muziekopleidingen van Japan, en de thuisbasis van een grote verscheidenheid van ensembles en orkesten. In 2006 is er een fanfareorkest opgericht, en wel door Sotaru Fukaishi, eeneuphoniumdocent die vond dat er meer mogelijkheden moesten komen voor optredens met saxhoorninstrumenten. Fukaishi had enkele jaren daarvoor genoten van de fanfareklank toen hij het Wereld Muziek Concours in Kerkrade bezocht. DeBelgische componist Jan Van der Roost was van het begin af aan betrokken bij dit nieuwe initiatief, en ook Manu Mellaerts werd voor een aantal projecten aangetrokken. Het hoofd van de muziekfaculteit, professor Kazuo Tomioka, staatgeheel achter het ensemble en gaf de opdracht tot het schrijven van Ostinati. De première vond plaats op 11 juni in de Maeda Hall in Mizonokuchi (Kawasaki), waar Senzoku Gakuen is gevestigd. Het werk begint met een indrukwekkendepaukensolo, gevolgd door koper en saxofoon. De ritmische puls blijft constant, en de aard van de muziek is vurig en krachtig. Geleidelijk komt er een pentatonische melodie naar voren en wordt de muziek minder heftig, ze wordtzachter van karakter. De aanvankelijke ostinati in het slagwerk verschijnen dan opnieuw, waarna het eerste deel van het werk eindigt in dezelfde sfeer als waarmee het begon. Het tweede deel is lieflijk en melodisch. Het opentmet een lange passage voor de saxofoons in een mineurtoonsoort. Dan klinkt hetzelfde thema in majeur en daar wordt op voortgeborduurd: de muziek ontwikkelt zich tot een majestueus orkestraal forte, dat qua sonoriteit doet denken

Es mag überraschen, dass dieses Fanfareorchesterwerk ausgerechnet von einem japanischen Ensemble in Auftrag gegeben wurde, da Fanfareorchester doch eher in Belgien, den Niederlanden oder Luxemburg oder auch in Frankreich oder Schweiz zu finden sind. Senzoku Gakuen ist eine der größten und renommiertesten Musikschulen Japans und Heimstätte einer Vielfalt an Ensembles und Orchestern. Im Jahr 2006 wurde ein Fanfareorchester gegründet. Den Anstoß gab Sotaru Fukaishi, ein Euphoniumlehrer, der den Instrumenten der Saxhorn-Familie mehr Spielmöglichkeiten bieten wollte. Fukaishi hatte sich einige Jahre zuvor bei der Weltmeisterschaft in Kerkrade (Holland) in den Klang vonFanfareorchestern verliebt. Jan Van der Roost war von Beginn an in die Entwicklung dieser Idee involviert und, einige Projekte betreffend, ebenso Manu Mellaerts. Der Dekan des Musik-Colleges, Professor Kazuo Tomioka, steht voll und ganz hinter dem Ensemble und gab Ostinati in Auftrag. Die Premiere fand am 11. Juni 2011 in der Maeda Hall in Mizonokuchi statt, dem Heimatort der Schule Senzoku Gakuen. Das Stück beginnt mit einem eindrucksvollen Paukensolo, bevor Blechbläser und Saxophon einsetzen. Der rhythmische Puls bleibt konstant unter einer feurigen, nachdrücklichen Musik. Eine pentatonische Melodie bildet sich nach und nach heraus, während die Musik an Heftigkeit verliert und sanfter wird. Die anfänglichen Ostinati im Schlagwerk kehren zurück und so endet der erste Satz des Werkes in einer der Eröffnung ähnlichen Stimmung. Der zweite Satz ist lieblich und melodiös. Er beginnt mit einem langen Abschnitt für die Saxophone in Moll. Dann erscheint das gleiche Thema in Dur und durchläuft eine Entwicklung; die Musik baut sich zu einem majestätischen orchestralen Forte auf, das in seiner Klangfülle an eine Orgel erinnert. Dann kehrt das Thema in seiner ursprünglichen Moll-Tonart und in veränderter Instrumentierung zurück, um den Satz ruhig und friedvoll in einem e-Moll-Akkord enden zu lassen.

Il pourrait paraître surprenant qu’un ensemble japonais puisse commander une pièce pour orchestre de fanfare, puisque l’on rencontre surtout ce type de formation en Belgique, aux Pays-Bas et au Luxembourg, ainsi qu’en France et en Suisse. Senzoku Gakuen, l’une des plus grandes et plus prestigieuses académies de musique du Japon, compte une grande variété d’ensembles et d’orchestres. En 2006 s’y est ajouté un orchestre de fanfare fondé par Sotaru Fukaishi, un professeur d’euphonium qui pensait qu’il était nécessaire d’offrir de plus larges possibilités aux cuivres de la région. Depuis qu’il avait assisté au World Music Contest de Kerkrade (Pays-Bas), plusieurs années auparavant,Fukaishi se prit de passion pour le son chaud et généreux de l’orchestre de fanfare, une formation atypique au Japon. Jan Van der Roost a favorablement adhéré cette nouvelle initiative, tandis que Manu Mellaerts collabora avec les deux hommes afin de concrétiser certains projets. Le professeur Kazuo Tomioka, doyen du collège de musique, soutint vigoureusement l’orchestre et commanda Ostinati. La création de l’oeuvre fut donnée le 11 juin 2011 au Maeda Hall de Mizonokuchi (Kawasaki), où se trouve Senzoku Gakuen. La pièce débute avec un impressionnant solo de timbales précédant l’entrée des cuivres et des saxophones. La pulsion rythmique est constante, la musique est énergique et de caractère affirmé. Une mélodie pentatonique émerge graduellement, alors que la trame musicale diminue d’intensité et s’adoucit. L’ostinato la percussion revient fréquemment et la première partie de l’oeuvre se termine dans un climat semblable celui du début. Le deuxième mouvement, doux et romancé, débute avec un long passage en mode mineur joué par les saxophones. Le même thème apparaît alors en mode majeur et se développe peu peu ; la musique s’intensifie pour arriver un majestueux et orchestral forte dont les sonorités rappellent celles d’un orgue d’église. Puis le thème revient sa tonalité mineure d’origine avec un changement d’instrumentation qui mène.

Fanfare Band - Grade 6

SKU: BT.DHP-1206276-020

Symphonic Poem. Composed by Jan de Haan. Concert and Contest Collection Brass Band en Fanfare. Concert Piece. Set (Score & Parts). Composed 2021. De Haske Publications #DHP 1206276-020. Published by De Haske Publications (BT.DHP-1206276-020).

English-German-French- Dutch.

The 31 kilometer (19 miles) long beautiful Thien Duong Cave or Paradise Cave lies in one of Vietnam’s national parks and was not discovered until 2005. Composer Jan de Haan visited this unearthly looking place. The grandnessand astounding splendour of this natural wonder made such an impression that it inspired him to write this composition. He experienced Paradise Cave as art, albeit formed by nature across millions of years. Back home, he renderedthe imposing experience in music. This resulted in a colourful and spectacular concert work for fanfare band. Paradise Cave is dedicated to the World Music Contest (WMC).

De 31 kilometer lange, prachtige Thien Duong-grot (oftewel Paradise Cave) , gelegen in een van de nationale parken van Vietnam, werd pas in 2005 ontdekt. Toen componist Jan de Haan deze buitenaards aandoende plek bezocht, maaktende grootsheid en adembenemende pracht van dit natuurwonder zo veel indruk op hem dat hij zich ge nspireerd voelde om dit werk te schrijven. Hij beleefde Paradise Cave als kunst, maar dan in miljoenen jaren gecreëerd door denatuur. Thuis zette hij zijn indrukwekkende ervaring om in muziek, wat resulteerde in een kleurrijk en spectaculair concertwerk voor fanfareorkest. Paradise Cave is opgedragen aan het Wereld Muziek Concours (WMC).

Die 31 Kilometer lange wunderschöne Thien-Duong-Höhle oder Paradies-Höhle liegt in einem der Nationalparks Vietnams und wurde erst 2005 entdeckt. Der Komponist Jan de Haan besuchte diesen fast überirdischen Ort. DieGroßartigkeit und außerordentliche Pracht dieses Naturwunders beeindruckten ihn derart, dass ihn dies zu dieser Komposition inspirierte. Er erlebte die Paradies-Höhle als ein Kunstwerk, obwohl sie im Laufe von Millionen von Jahrenvon der Natur geformt wurde. Als er wieder zu Hause war, setzte er dieses beeindruckende Erlebnis in Musik um. Das Ergebnis ist ein lebendiges und atemberaubendes Werk für Fanfare-Orchester. Paradise Cave ist dem WorldMusic Contest (WMC) gewidmet.

Longue de 31 km et seulement découverte en 2005, la splendide grotte de Thien Duong ou grotte de Paradis se trouve dans l’un des parcs nationaux du Vietnam. Au cours d’un voyage, le compositeur Jan de Haan visita ce lieud’aspect surnaturel. Le caractère grandiose et l’extraordinaire splendeur de cette merveille naturelle l’impressionnèr ent tellement qu’il s’en inspira pour composer cette œuvre.. Pour le compositeur, la grotte de Paradis est unmonument artistique, bien que formé par la nature au fil de millions d’années. Rentré chez lui, il mit en musique cette expérience exceptionnelle, produisant ainsi une pièce de concert spectaculaire et haute en couleurs pourfanfare. Paradise Cave est dédiée au World Music Contest (WMC).

Fanfare Band - Grade 6

SKU: BT.DHP-1206276-120

Symphonic Poem. Composed by Jan de Haan. Concert and Contest Collection Brass Band en Fanfare. Concert Piece. Score Only. Composed 2021. 42 pages. De Haske Publications #DHP 1206276-120. Published by De Haske Publications (BT.DHP-1206276-120).

English-German-French- Dutch.

The 31 kilometer (19 miles) long beautiful Thien Duong Cave or Paradise Cave lies in one of Vietnam’s national parks and was not discovered until 2005. Composer Jan de Haan visited this unearthly looking place. The grandnessand astounding splendour of this natural wonder made such an impression that it inspired him to write this composition. He experienced Paradise Cave as art, albeit formed by nature across millions of years. Back home, he renderedthe imposing experience in music. This resulted in a colourful and spectacular concert work for fanfare band. Paradise Cave is dedicated to the World Music Contest (WMC).

De 31 kilometer lange, prachtige Thien Duong-grot (oftewel Paradise Cave) , gelegen in een van de nationale parken van Vietnam, werd pas in 2005 ontdekt. Toen componist Jan de Haan deze buitenaards aandoende plek bezocht, maaktende grootsheid en adembenemende pracht van dit natuurwonder zo veel indruk op hem dat hij zich ge nspireerd voelde om dit werk te schrijven. Hij beleefde Paradise Cave als kunst, maar dan in miljoenen jaren gecreëerd door denatuur. Thuis zette hij zijn indrukwekkende ervaring om in muziek, wat resulteerde in een kleurrijk en spectaculair concertwerk voor fanfareorkest. Paradise Cave is opgedragen aan het Wereld Muziek Concours (WMC).

Die 31 Kilometer lange wunderschöne Thien-Duong-Höhle oder Paradies-Höhle liegt in einem der Nationalparks Vietnams und wurde erst 2005 entdeckt. Der Komponist Jan de Haan besuchte diesen fast überirdischen Ort. DieGroßartigkeit und außerordentliche Pracht dieses Naturwunders beeindruckten ihn derart, dass ihn dies zu dieser Komposition inspirierte. Er erlebte die Paradies-Höhle als ein Kunstwerk, obwohl sie im Laufe von Millionen von Jahrenvon der Natur geformt wurde. Als er wieder zu Hause war, setzte er dieses beeindruckende Erlebnis in Musik um. Das Ergebnis ist ein lebendiges und atemberaubendes Werk für Fanfare-Orchester. Paradise Cave ist dem WorldMusic Contest (WMC) gewidmet.

Longue de 31 km et seulement découverte en 2005, la splendide grotte de Thien Duong ou grotte de Paradis se trouve dans l’un des parcs nationaux du Vietnam. Au cours d’un voyage, le compositeur Jan de Haan visita ce lieud’aspect surnaturel. Le caractère grandiose et l’extraordinaire splendeur de cette merveille naturelle l’impressionnèr ent tellement qu’il s’en inspira pour composer cette œuvre.. Pour le compositeur, la grotte de Paradis est unmonument artistique, bien que formé par la nature au fil de millions d’années. Rentré chez lui, il mit en musique cette expérience exceptionnelle, produisant ainsi une pièce de concert spectaculaire et haute en couleurs pourfanfare. Paradise Cave est dédiée au World Music Contest (WMC).

Fanfare Band - Grade 2

SKU: BT.GOB-000803-120

Composed by William Vean. Score Only. 20 pages. Gobelin Music Publications #GOB 000803-120. Published by Gobelin Music Publications (BT.GOB-000803-120).

‘Panem et Circenses’, Bread and Games were essential for keeping the citizens of ancient Rome in check.
While the bread was meant for the poorest among the Romans, the Games were Popular Pastime Number One for everybody.
There were different kinds of games, such as chariot races (especially popular with female spectators), or wild-beast fights, where lions, tigers, bulls or bears were set on one another or even on human beings. Most popular, however, were the Gladiator fights.

In ‘Bread and Games’ William Vean depicts one of the many fights in the antique Colosseum.
1. Entrance of the Gladiators: By powerful bugle-calls the attention of the peoplewas asked for, after which the Gladiators entered the Arena at the sound of heroic marching-music.
2.Swor dfight: We can hear that the fights were not mere child’s play in this part.On the contrary, they were a matter of life and death and were fought accordingly.
3.Mercy of the Emperor: Sometimes a wounded gladiator could be fortunate, depending on the mercy of the audience. Waving one’s handkerchief meant mercy, a turned-down thumb meant no pardon. The Emperor had the right to take the final decision, but he usually complied with the wish of the majority of the public.
4.Lap of Honour: Gladiators were mainly selected among slaves, convicted criminals, or prisoners of war. Consequently, winning was very important, as it would mean fame, honour and sometimes even wealth. A lap of honour, therefore, was the winner’s due reward.

‘Panem et Circenses’, brood en (circus)spelen, essentieel in het Romeinse leven om de burgers in het gareel te houden.
Het brood was vooral voor de allerarmsten bedoeld, maar de spelen, dat was volksvermaak nummer één.
Erwaren verschillende soorten spelen, de Strijdwagen racen, vooral in trek bij de vrouwen, de dierengevechten of jachtpartijen, waar leeuwen, tijgers, buffels of beren tegen elkaar of tegen mensen opgehitst werden. Maar favoriet warentoch wel de gevechten der Gladiatoren.

William Vean beschrijft in ‘Bread and Games’ één van de vele gevechten in het aloude Colosseum.
1. Entrance of the Gladiators: Met krachtige (hoorn)signalen wordt de aandachtvan het volk gevraagd waarna de Gladiatoren op heldhaftige marsmuziek de Arena binnentreden.
2. Swordfight: Dat de gevechten geen kinderspel waren horen we in dit deel. Het gaat er hard aan toe, en de gevechten waren vaak op levenen dood.
3. Mercy of the Emperor: In enkele gevallen had een gewonde Gladiator geluk. Dit hing af van de stemming van het publiek. Wapperende zakdoeken betekende geluk, met de duim naar beneden wijzen betekende geen pardon.De Keizer had het laatste woord maar volgde meestal de stemming van het publiek.
4. Lap of Honour: Gladiatoren werden meestal uit slaven, veroordeelde misdadigers of krijgsgevangen geselecteerd. Winnen was daarom erg belangrijk.Dit betekende roem, eer en soms zelfs rijkdom. (vergelijkbaar met onze sporthelden) Een ereronde was dus wel op zijn plaats.

Fanfare Band - Grade 2

SKU: BT.GOB-000803-020

Composed by William Vean. Set (Score & Parts). 98 pages. Gobelin Music Publications #GOB 000803-020. Published by Gobelin Music Publications (BT.GOB-000803-020).

‘Panem et Circenses’, Bread and Games were essential for keeping the citizens of ancient Rome in check.
While the bread was meant for the poorest among the Romans, the Games were Popular Pastime Number One for everybody.
There were different kinds of games, such as chariot races (especially popular with female spectators), or wild-beast fights, where lions, tigers, bulls or bears were set on one another or even on human beings. Most popular, however, were the Gladiator fights.

In ‘Bread and Games’ William Vean depicts one of the many fights in the antique Colosseum.
1. Entrance of the Gladiators: By powerful bugle-calls the attention of the peoplewas asked for, after which the Gladiators entered the Arena at the sound of heroic marching-music.
2.Swor dfight: We can hear that the fights were not mere child’s play in this part.On the contrary, they were a matter of life and death and were fought accordingly.
3.Mercy of the Emperor: Sometimes a wounded gladiator could be fortunate, depending on the mercy of the audience. Waving one’s handkerchief meant mercy, a turned-down thumb meant no pardon. The Emperor had the right to take the final decision, but he usually complied with the wish of the majority of the public.
4.Lap of Honour: Gladiators were mainly selected among slaves, convicted criminals, or prisoners of war. Consequently, winning was very important, as it would mean fame, honour and sometimes even wealth. A lap of honour, therefore, was the winner’s due reward.

‘Panem et Circenses’, brood en (circus)spelen, essentieel in het Romeinse leven om de burgers in het gareel te houden.
Het brood was vooral voor de allerarmsten bedoeld, maar de spelen, dat was volksvermaak nummer één.
Erwaren verschillende soorten spelen, de Strijdwagen racen, vooral in trek bij de vrouwen, de dierengevechten of jachtpartijen, waar leeuwen, tijgers, buffels of beren tegen elkaar of tegen mensen opgehitst werden. Maar favoriet warentoch wel de gevechten der Gladiatoren.

William Vean beschrijft in ‘Bread and Games’ één van de vele gevechten in het aloude Colosseum.
1. Entrance of the Gladiators: Met krachtige (hoorn)signalen wordt de aandachtvan het volk gevraagd waarna de Gladiatoren op heldhaftige marsmuziek de Arena binnentreden.
2. Swordfight: Dat de gevechten geen kinderspel waren horen we in dit deel. Het gaat er hard aan toe, en de gevechten waren vaak op levenen dood.
3. Mercy of the Emperor: In enkele gevallen had een gewonde Gladiator geluk. Dit hing af van de stemming van het publiek. Wapperende zakdoeken betekende geluk, met de duim naar beneden wijzen betekende geen pardon.De Keizer had het laatste woord maar volgde meestal de stemming van het publiek.
4. Lap of Honour: Gladiatoren werden meestal uit slaven, veroordeelde misdadigers of krijgsgevangen geselecteerd. Winnen was daarom erg belangrijk.Dit betekende roem, eer en soms zelfs rijkdom. (vergelijkbaar met onze sporthelden) Een ereronde was dus wel op zijn plaats.

Fanfare Band - Grade 3

SKU: BT.GOB-000432-120

Composed by Jan Bosveld. Score Only. 20 pages. Gobelin Music Publications #GOB 000432-120. Published by Gobelin Music Publications (BT.GOB-000432-120).

The Odyssee tells the story of Odysseus, the undaunted hero.
In times long ago the blind poet Homer wrote this famous epic.
The Odyssey follows the Iliad, the story of the bloody war between the Greek and the Trojans. This battle endsafter ten years thanks to the Odysseys famous trick. the Trojan Horse.
The Odyssey is not a war epic, but a story about perseverance, loyalty, adventure, and the survival instinct of its ingenious hero.
In The Odyssey, Homer describes howOdysseus, the king of Ithaca, had to endure another ten years of affliction after the ten years of war in Troy before he could finally return to his home land.
During those years, his wife, Penelope, had to try and keep her many admirers away.These men not only wanted het hand but also the kingship. To prove her husbands worth, she played a trick: As soon as I have finished weaving this shroud for my father-in-law, Laertes, I will choose one of you to become my husband, she promisedthem.
But during the night, she secretly loosened what she had woven during the day, prolonging the time until Odysseus would finally return. After twenty long years, when he finally stood at the door, she wondered: Is this really my husband? Ishe an imposter? Cunningly, she asked him to move the bed, because only she and her husband know that the bed was immovable and was build around an old three trunk! Odysseus was deeply moved: this really was his wife, his Penelope!
Nearly threethousands years later, the loyalty and strength of this character, and all the dangerous adventures that Odysseus survived thanks to courage and intelligence, still moves us today.

Odyssee by Jan Bosveld is not just an adventure story, butrather a characteristic piece in which memories of Homers story can be heard.
The composition opens with a firm, stirring theme describing our hero, Odysseus, in detail: This man is not to be taken lightly.
The further development of thisshort introduction completes this character sketch: trustworthy, perseverant, and a genius.
After that we can picture Odysseus on the lonely beach of Ogygia. Do the trumpets depict his memories of the war of Troy? Does he think of his wife, as werecognise the weaving loom of Penelope in the murmuring eighth?
In the solemn, plaintive part that follows, we can imagine Penelope feeling lonely, sitting in the womens room with her servants.One of the girls plays the harp, but that does notclear the sombre atmosphere. Then we can imagine seeing the sorceress Circe, who changed Odysseus men into swine. After she gives a simple magic sign something follows that reminds us of the sound of pigs grunting. Then the Odysseus theme resounds:the hero comes to savi his comrades. Assisted by Hermes, he forces Circe to lift the spell.
The piece ends the same way as it began, with an animated theme: Odysseus is still the same, undefeated and not to be taken lighty!

Het muzikale relaas van de Griekse schrijver Homerus over de held Odyssee in een karakterstuk vol herinneringen.
Een stevig opgewekt thema symboliseert de grootsheid van Odyssee en zijn karaktertrekken - betrouwbaar, volhardend en vernuftig. Detegenslagen welke hij tegenkomt en in het tweede tragische gedeelte dreigen te escaleren, nemen in het derde snelle gedeelte bij zijn verschijning toch weer een positieve wending.
Nijmegenaar Jan Bosveld bewijst in dit originele werk dat hij opde hoogte is van de onmogelijkheden, maar vooral de ongekende mogelijkheden van muzikanten uit de lagere afdelingen.

Gobeli n Music Publications.

Fanfare Band - Grade 3

SKU: BT.GOB-000432-020

Composed by Jan Bosveld. Set (Score & Parts). 71 pages. Gobelin Music Publications #GOB 000432-020. Published by Gobelin Music Publications (BT.GOB-000432-020).

The Odyssee tells the story of Odysseus, the undaunted hero.
In times long ago the blind poet Homer wrote this famous epic.
The Odyssey follows the Iliad, the story of the bloody war between the Greek and the Trojans. This battle endsafter ten years thanks to the Odysseys famous trick. the Trojan Horse.
The Odyssey is not a war epic, but a story about perseverance, loyalty, adventure, and the survival instinct of its ingenious hero.
In The Odyssey, Homer describes howOdysseus, the king of Ithaca, had to endure another ten years of affliction after the ten years of war in Troy before he could finally return to his home land.
During those years, his wife, Penelope, had to try and keep her many admirers away.These men not only wanted het hand but also the kingship. To prove her husbands worth, she played a trick: As soon as I have finished weaving this shroud for my father-in-law, Laertes, I will choose one of you to become my husband, she promisedthem.
But during the night, she secretly loosened what she had woven during the day, prolonging the time until Odysseus would finally return. After twenty long years, when he finally stood at the door, she wondered: Is this really my husband? Ishe an imposter? Cunningly, she asked him to move the bed, because only she and her husband know that the bed was immovable and was build around an old three trunk! Odysseus was deeply moved: this really was his wife, his Penelope!
Nearly threethousands years later, the loyalty and strength of this character, and all the dangerous adventures that Odysseus survived thanks to courage and intelligence, still moves us today.

Odyssee by Jan Bosveld is not just an adventure story, butrather a characteristic piece in which memories of Homers story can be heard.
The composition opens with a firm, stirring theme describing our hero, Odysseus, in detail: This man is not to be taken lightly.
The further development of thisshort introduction completes this character sketch: trustworthy, perseverant, and a genius.
After that we can picture Odysseus on the lonely beach of Ogygia. Do the trumpets depict his memories of the war of Troy? Does he think of his wife, as werecognise the weaving loom of Penelope in the murmuring eighth?
In the solemn, plaintive part that follows, we can imagine Penelope feeling lonely, sitting in the womens room with her servants.One of the girls plays the harp, but that does notclear the sombre atmosphere. Then we can imagine seeing the sorceress Circe, who changed Odysseus men into swine. After she gives a simple magic sign something follows that reminds us of the sound of pigs grunting. Then the Odysseus theme resounds:the hero comes to savi his comrades. Assisted by Hermes, he forces Circe to lift the spell.
The piece ends the same way as it began, with an animated theme: Odysseus is still the same, undefeated and not to be taken lighty!

Het muzikale relaas van de Griekse schrijver Homerus over de held Odyssee in een karakterstuk vol herinneringen.
Een stevig opgewekt thema symboliseert de grootsheid van Odyssee en zijn karaktertrekken - betrouwbaar, volhardend en vernuftig. Detegenslagen welke hij tegenkomt en in het tweede tragische gedeelte dreigen te escaleren, nemen in het derde snelle gedeelte bij zijn verschijning toch weer een positieve wending.
Nijmegenaar Jan Bosveld bewijst in dit originele werk dat hij opde hoogte is van de onmogelijkheden, maar vooral de ongekende mogelijkheden van muzikanten uit de lagere afdelingen.

Gobeli n Music Publications.