| Salute To Camp Harrison Orchestre d'harmonie [Conducteur et Parties séparées] - Facile C.L. Barnhouse
Grade 3 SKU: CL.013-2910-00 March. Composed by King. Band. Score a...(+)
Grade 3 SKU:
CL.013-2910-00
March. Composed by
King. Band. Score and set
of parts. C.L. Barnhouse
#013-2910-00. Published
by C.L. Barnhouse
(CL.013-2910-00).
$50.00 - Voir plus => AcheterDélais: 1 to 2 weeks | | |
| The Horseman Of Sleepy Hollow Orchestre d'harmonie [Conducteur et Parties séparées] - Facile C.L. Barnhouse
Grade 2 SKU: CL.011-4728-00 Composed by Romeyn. Young Concert Band. Score...(+)
Grade 2 SKU:
CL.011-4728-00
Composed by Romeyn. Young
Concert Band. Score and
set of parts. C.L.
Barnhouse #011-4728-00.
Published by C.L.
Barnhouse
(CL.011-4728-00).
Get ready for
some Halloween fun with
The Horseman Of Sleepy
Hollow, a creative and
well-written novelty
selection easily
accessible to bands. A
spooky and ominous
introduction using the
tune Skin and Bones sets
the stage for this creepy
and hilarious ride on
horseback through the
fictional Sleepy Hollow.
Better hold on, towards
the end our horse gets a
little spooked and starts
speeding up! In this
entertaining setting,
students will learn to
watch the conductor
through the changes of
tempo. Accessory
percussion and timpani
glissandos add to the
spooky effect. A fun and
entertaining favorite for
bands and audiences
alike! $59.00 - Voir plus => AcheterDélais: 1 to 2 weeks | | |
| The Horseman Of Sleepy Hollow Orchestre d'harmonie [Conducteur] - Facile C.L. Barnhouse
Grade 2 SKU: CL.011-4728-01 Composed by Romeyn. Young Concert Band. Extra...(+)
Grade 2 SKU:
CL.011-4728-01
Composed by Romeyn. Young
Concert Band. Extra full
score. C.L. Barnhouse
#011-4728-01. Published
by C.L. Barnhouse
(CL.011-4728-01).
Get ready for
some Halloween fun with
The Horseman Of Sleepy
Hollow, a creative and
well-written novelty
selection easily
accessible to bands. A
spooky and ominous
introduction using the
tune Skin and Bones sets
the stage for this creepy
and hilarious ride on
horseback through the
fictional Sleepy Hollow.
Better hold on, towards
the end our horse gets a
little spooked and starts
speeding up! In this
entertaining setting,
students will learn to
watch the conductor
through the changes of
tempo. Accessory
percussion and timpani
glissandos add to the
spooky effect. A fun and
entertaining favorite for
bands and audiences
alike! $8.00 - Voir plus => AcheterDélais: 1 to 2 weeks | | |
| The Horseman Of Sleepy Hollow Orchestre d'harmonie [Conducteur] - Facile C.L. Barnhouse
Grade 2 SKU: CL.011-4728-75 Composed by Romeyn. Young Concert Band. Overs...(+)
Grade 2 SKU:
CL.011-4728-75
Composed by Romeyn. Young
Concert Band. Oversized,
spiral-bound score. C.L.
Barnhouse #011-4728-75.
Published by C.L.
Barnhouse
(CL.011-4728-75).
$25.00 - Voir plus => AcheterDélais: 1 to 2 weeks | | |
| Concerto In C For Piano And Symphonic Wind Orch. Orchestre d'harmonie [Conducteur] Beriato Music
Concert Band/Harmonie and Piano SKU: BT.BMP8095417 Composed by Leroy Ande...(+)
Concert Band/Harmonie and
Piano SKU:
BT.BMP8095417
Composed by Leroy
Anderson. Arranged by
Jörg Murschinski.
Score Only. Composed
2008. Beriato Music
#BMP8095417. Published by
Beriato Music
(BT.BMP8095417).
A lot is known
about the American
composer Leroy Anderson.
This son of Swedish
immigrants played the
piano, organ, accordion,
trombone, tuba and double
bass. He spoke several
languages fluently and
graduated from Harvard
with first-class
honours.While on military
service, the army also
commissioned him to write
a manual on Icelandic
grammar.He already
started writing musical
arrangements as a
student, and from his
30th year arranged and
composed for the Boston
Pops Orchestra. Such
melodiesas Serenata, The
Typewriter, Sleigh Ride
and Bugler�s
Holiday made him world
famous. His best-known
work, Blue Tango, reached
number one in the US
charts in 1952, and it
sold more than a million
copies. In 1975, a year
after hisdeath, he was
given a star at the Walk
of Fame in Hollywood.Most
of his works last no
longer than three
minutes, about the
maximum length of a
single at that time. One
work that lasts longer is
his 1953 Piano Concerto
in C for piano and
orchestra.The first
performance was in
Chicago, conducted by the
composer and with Eugene
List at the piano.
However, after three
performances he was no
longer happy with the
work and withdrew it. He
always intended to revise
it, but never got round
to it. Itwas only in 1989
that the Anderson family
decided to republish the
work.This three-part
composition is on the one
hand characterised by a
careless elegance, but on
the other one can hear
the influence of
Rachmaninoff, Copland,
Gershwin, and
evenBeethoven and Mozart,
as well as the Viennese
classics.Anderson used
the sonata form for the
first movement. It ends
with a cadenza that
carries us on into the
second part (in e minor).
The third part is a
typically cheerful
American folk dance in2/4
time, a so-called Hoe
Down, with a lilting,
lyrical passage as its
middle section. At the
end comes a solo passage
followed by a rapid
close.In this piano
concerto, Anderson
combines a rigidly
classical form of
composition with simple
andappealing themes and
elements from light
music. So this work is a
perfect synthesis of
light music and what is
called serious music, in
the same way as
Gershwin�s
Rhapsody in Blue. A work
that can be played
equally well in a
concerthall, at an
open-air concert or even
a pop
concert.
Over de
Amerikaanse componist
Leroy Anderson is veel
bekend. Deze zoon van
Zweedse immigranten
speelde piano, orgel,
accordeon, trombone, tuba
en contrabas. Hij sprak
vloeiend verschillende
talen en studeerde met
grote onderscheidingaf
aan Harvard en schreef
tijdens zijn legerdienst
in opdracht van het leger
een handboek grammatica
Ijslands.Al in zijn
studententijd begon hij
met het maken van
arrangementen, en vanaf
zijn 30ste arrangeerde en
componeerde hijvoor het
Boston Pops Orchestra.
Melodieën zoals
Serenata, The Typewriter,
Sleigh Ride en Bugler's
Holiday maakte hem
wereldberoemd. Zijn
bekendste werk Blue Tango
stond in 1952 op nummer
één in de VS
Charts, ener werden meer
dan een miljoen
exemplaren van verkocht.
Een jaar na zijn dood in
1975 kreeg hij een ster
op de Walk of Fame in
Hollywood.Zijn meeste
werken duren niet langer
dan drie minuten,
ongeveer de maximumduur
van een singletoen. Een
werk dat wel langer
duurt, is het
pianoconcerto in C voor
piano en orkest uit 1953.
Het werd in Chicago
gecreëerd onder zijn
leiding met Eugene List
aan de piano. Na drie
uitvoeringen echter, was
hij niet meer
tevredenover zijn werk en
trok dit terug. Hij had
zijn leven lang de
intentie het te herwerken
doch kwam er niet meer
toe. Pas in 1989 besliste
de Anderson Familie zijn
pianoconcerto toch
opnieuw uit te geven.Dit
driedelige werk
wordtenerzijds getypeerd
door een zorgeloze
elegantie, maar
anderzijds zijn invloeden
van Rachmaninoff,
Copland, Gerschwin en
zelfs Beethoven en Mozart
alsook de Weense
klassiekers te horen.Voor
de eerste beweging, past
Anderson de
sonatevormtoe. Op het
einde volgt een cadenza
die ons in het tweede
deel (in mi klein) voert.
Het derde deel is een
typische Amerikaanse,
vrolijke volksdans in
2/4, een zogenaamde Hoe
Down met als
middengedeelte een
zangerige,
lyrische
Ãœber
den amerikanischen
Komponisten Leroy
Anderson lässt sich
vieles berichten: Der
Sohn schwedischer
Immigranten spielte
Klavier, Orgel,
Akkordeon, Posaune, Tuba
und Kontrabass, sprach
neun Sprachen
fließend, absolvierte
mit
einemMagna-cum-laude-Absc
hluss die Harvard
Universität und
verfasste während
seiner Militärzeit im
Zweiten Weltkrieg für
die amerikanische Armee
eine Grammatik des
Isländischen. Schon
während seiner
Studentenzeit begann er
zu arrangieren, ab Mitte
der30er Jahre des letzten
Jahrhunderts arrangierte
und komponierte er für
das Boston Pops
Orchestra. Aus seiner
Feder stammen so bekannte
Werke der leichten Muse
wie Serenata, The
Typewriter, Sleigh Ride
oder Bugler�s
Holiday. Sein
wohlbekanntestes
Stück, Blue Tango,
wurde als erste
Instrumentalkomposition
über eine Million Mal
verkauft und belegte im
Jahr 1952 Platz 1 der
US-Charts. Für seine
Verdienste um die
Schallplattenindustrie
erhielt er ein Jahr nach
seinem Tod einenStern auf
dem Walk of Fame in
Hollywood.Charakteristisc
h für seine Werke ist
die Dauer: die meisten
sind rund drei Minuten
lang � mehr passte
nicht auf den damals
gebräuchlichen
Tonträger, eine
Singleschallplatte. Nur
wenige
seinerKompositionen
sprengen diesen
Zeitrahmen. Dazu
gehört sein Konzert
C-Dur für Klavier und
Orchester. Er komponierte
es 1953, die
Uraufführung fand
unter seiner Leitung und
mit Eugene List am
Klavier im selben Jahr in
Chicago statt. Da
Anderson mit demWerk aber
nicht zufrieden war, zog
er es im Sommer 1954,
nach nur drei
Aufführungen, wieder
ein. Er hatte zeitlebens
die Absicht, es zu
überarbeiten, allein,
es kam nicht mehr dazu.
Erst 1989 entschied sich
die Anderson-Familie
dazu, dasKlavierkonzert
wieder zu
veröffentlichen.Das
dreisätzige Werk zeigt
die Unbeschwertheit und
Eleganz, die Andersons
sämtliche
Kompositionen
auszeichnen. Dennoch
findet man darin auch
Anklänge an
Komponisten wie
Rachmaninoff, Copland,
Gershwin, undeben
Beethoven und Mozart,
sowie die Wiener
Klassiker. Der erste Satz
folgt der
Sonatenhauptsatzform. An
seinem Ende steht eine
Klavierkadenz, die direkt
in den langsamen zweiten
Satz (in e-Moll)
überleitet. Der dritte
Satz schließlich ist
einwaschechter Hoe Down,
ein fröhlicher
amerikanischer Volkstanz
im 2/4-Takt, in dessen
Zentrum aber eine
lyrisch-gesangliche
Passage steht. Eine
weitere Solo-Kadenz
führt das Werk in
einen spritzigen
Schlussabschnitt.In
seinem
Klavierkonzertvereinigt
Anderson einen
klassisch-traditionellen
Form- und
Kompositionsstil mit
Elementen der
Unterhaltungsmusik und
eingängigen Melodien,
die schon immer sein
Markenzeichen waren.
Daher bildet dieses Werk
eine perfekte Synthese
von ernster undleichter
Musik. Es passt �
wie beispielsweise auch
George Gershwins Rhapsody
in Blue �
gleichermaßen in einen
vornehmen Konzertsaal,
wie auch zur
zwanglos-lockeren
Atmosphäre einer
sommerlichen
Open-Air-Veranstaltung
oder
einesPops-Konzertes. <
br>Nous savons beaucoup
de choses sur le
compositeur américain
Leroy Anderson. Ce fils
dimmigrants suédois
jouait du piano, de
lorgue, de laccordéon,
du trombone, du tuba et
de la contrebasse. Il
parlait couramment
plusieurs langues et
était diplômé
avec grande distinction
de Harvard. Pendant son
service militaire, il
écrivit un manuel de
grammaire islandaise
commandé par
larmée.Étudiant,
il avait déj
commencé faire des
arrangements et dès l
ge de 30 ans, il
arrangeait et composait
pour le Boston Pops
Orchestra. Des
mélodies telles que
Serenata, The Typewriter,
Sleigh Ride et Buglers
Holiday lui valurent une
renommée mondiale. Son
uvre phare, Blue Tango,
fut numéro un
descharts américains
en 1952 et se vendit plus
dun million dexemplaires.
Un an après sa mort en
1975, il eut droit son
étoile sur le Walk of
Fame Hollywood.La plupart
de ses uvres nexcèdent
pas trois minutes, soit
peu près la durée
maximale dun single
lépoque. Son concerto
en ut pour piano et
orchestre de 1953 est
quant lui plus long. Il
fut créé Chicago
sous sa direction avec
Eugene List au piano.
Après trois
exécutions, Anderson
nétait toutefois plus
satisfait de son travail
et le retira. Toute sa
vie, il eut lintention de
le remanier mais ne le
fit pas. Ce nest quen
1989 que la famille
Anderson décida de
tout de m?me
rééditer son
concerto pour piano.Cette
uvre en trois parties se
caractérise par son
élégance
nonchalante mais aussi
par linfluence de
Rachmaninoff, Copland,
Gershwin et m?me de
Beethoven et Mozart,
ainsi que des classiques
viennois.Pour le premier
mouvement, Anderson opte
pour une sonate. la fin,
une cadence nous conduit
la deuxième partie (en
mi mineur). La
troisième partie est
une danse populaire
joyeuse et typiquement
américaine en 2/4, une
Hoe Down avec un passage
lyrique et mélodieux
en son milieu. la fin, un
solo est suivi par une
clôture rapide.Dans
son concerto pour piano,
Anderson unit une
composition pure et
classique des thèmes
beaux et simples, sans
oublier des
éléments de la
musique légère.
Cette uvre. $38.95 - Voir plus => AcheterDélais: 4 to 6 weeks | | |
| Concerto In C For Piano And Symphonic Wind Orch. Orchestre d'harmonie [Conducteur et Parties séparées] Beriato Music
Concert Band/Harmonie and Piano SKU: BT.BMP8091417 Composed by Leroy Ande...(+)
Concert Band/Harmonie and
Piano SKU:
BT.BMP8091417
Composed by Leroy
Anderson. Arranged by
Jörg Murschinski. Set
(Score & Parts). Composed
2008. Beriato Music
#BMP8091417. Published by
Beriato Music
(BT.BMP8091417).
A lot is known
about the American
composer Leroy Anderson.
This son of Swedish
immigrants played the
piano, organ, accordion,
trombone, tuba and double
bass. He spoke several
languages fluently and
graduated from Harvard
with first-class
honours.While on military
service, the army also
commissioned him to write
a manual on Icelandic
grammar.He already
started writing musical
arrangements as a
student, and from his
30th year arranged and
composed for the Boston
Pops Orchestra. Such
melodiesas Serenata, The
Typewriter, Sleigh Ride
and Bugler�s
Holiday made him world
famous. His best-known
work, Blue Tango, reached
number one in the US
charts in 1952, and it
sold more than a million
copies. In 1975, a year
after hisdeath, he was
given a star at the Walk
of Fame in Hollywood.Most
of his works last no
longer than three
minutes, about the
maximum length of a
single at that time. One
work that lasts longer is
his 1953 Piano Concerto
in C for piano and
orchestra.The first
performance was in
Chicago, conducted by the
composer and with Eugene
List at the piano.
However, after three
performances he was no
longer happy with the
work and withdrew it. He
always intended to revise
it, but never got round
to it. Itwas only in 1989
that the Anderson family
decided to republish the
work.This three-part
composition is on the one
hand characterised by a
careless elegance, but on
the other one can hear
the influence of
Rachmaninoff, Copland,
Gershwin, and
evenBeethoven and Mozart,
as well as the Viennese
classics.Anderson used
the sonata form for the
first movement. It ends
with a cadenza that
carries us on into the
second part (in e minor).
The third part is a
typically cheerful
American folk dance in2/4
time, a so-called Hoe
Down, with a lilting,
lyrical passage as its
middle section. At the
end comes a solo passage
followed by a rapid
close.In this piano
concerto, Anderson
combines a rigidly
classical form of
composition with simple
andappealing themes and
elements from light
music. So this work is a
perfect synthesis of
light music and what is
called serious music, in
the same way as
Gershwin�s
Rhapsody in Blue. A work
that can be played
equally well in a
concerthall, at an
open-air concert or even
a pop
concert.
Over de
Amerikaanse componist
Leroy Anderson is veel
bekend. Deze zoon van
Zweedse immigranten
speelde piano, orgel,
accordeon, trombone, tuba
en contrabas. Hij sprak
vloeiend verschillende
talen en studeerde met
grote onderscheidingaf
aan Harvard en schreef
tijdens zijn legerdienst
in opdracht van het leger
een handboek grammatica
Ijslands.Al in zijn
studententijd begon hij
met het maken van
arrangementen, en vanaf
zijn 30ste arrangeerde en
componeerde hijvoor het
Boston Pops Orchestra.
Melodieën zoals
Serenata, The Typewriter,
Sleigh Ride en Bugler's
Holiday maakte hem
wereldberoemd. Zijn
bekendste werk Blue Tango
stond in 1952 op nummer
één in de VS
Charts, ener werden meer
dan een miljoen
exemplaren van verkocht.
Een jaar na zijn dood in
1975 kreeg hij een ster
op de Walk of Fame in
Hollywood.Zijn meeste
werken duren niet langer
dan drie minuten,
ongeveer de maximumduur
van een singletoen. Een
werk dat wel langer
duurt, is het
pianoconcerto in C voor
piano en orkest uit 1953.
Het werd in Chicago
gecreëerd onder zijn
leiding met Eugene List
aan de piano. Na drie
uitvoeringen echter, was
hij niet meer
tevredenover zijn werk en
trok dit terug. Hij had
zijn leven lang de
intentie het te herwerken
doch kwam er niet meer
toe. Pas in 1989 besliste
de Anderson Familie zijn
pianoconcerto toch
opnieuw uit te geven.Dit
driedelige werk
wordtenerzijds getypeerd
door een zorgeloze
elegantie, maar
anderzijds zijn invloeden
van Rachmaninoff,
Copland, Gerschwin en
zelfs Beethoven en Mozart
alsook de Weense
klassiekers te horen.Voor
de eerste beweging, past
Anderson de
sonatevormtoe. Op het
einde volgt een cadenza
die ons in het tweede
deel (in mi klein) voert.
Het derde deel is een
typische Amerikaanse,
vrolijke volksdans in
2/4, een zogenaamde Hoe
Down met als
middengedeelte een
zangerige,
lyrische
Ãœber
den amerikanischen
Komponisten Leroy
Anderson lässt sich
vieles berichten: Der
Sohn schwedischer
Immigranten spielte
Klavier, Orgel,
Akkordeon, Posaune, Tuba
und Kontrabass, sprach
neun Sprachen
fließend, absolvierte
mit
einemMagna-cum-laude-Absc
hluss die Harvard
Universität und
verfasste während
seiner Militärzeit im
Zweiten Weltkrieg für
die amerikanische Armee
eine Grammatik des
Isländischen. Schon
während seiner
Studentenzeit begann er
zu arrangieren, ab Mitte
der30er Jahre des letzten
Jahrhunderts arrangierte
und komponierte er für
das Boston Pops
Orchestra. Aus seiner
Feder stammen so bekannte
Werke der leichten Muse
wie Serenata, The
Typewriter, Sleigh Ride
oder Bugler�s
Holiday. Sein
wohlbekanntestes
Stück, Blue Tango,
wurde als erste
Instrumentalkomposition
über eine Million Mal
verkauft und belegte im
Jahr 1952 Platz 1 der
US-Charts. Für seine
Verdienste um die
Schallplattenindustrie
erhielt er ein Jahr nach
seinem Tod einenStern auf
dem Walk of Fame in
Hollywood.Charakteristisc
h für seine Werke ist
die Dauer: die meisten
sind rund drei Minuten
lang � mehr passte
nicht auf den damals
gebräuchlichen
Tonträger, eine
Singleschallplatte. Nur
wenige
seinerKompositionen
sprengen diesen
Zeitrahmen. Dazu
gehört sein Konzert
C-Dur für Klavier und
Orchester. Er komponierte
es 1953, die
Uraufführung fand
unter seiner Leitung und
mit Eugene List am
Klavier im selben Jahr in
Chicago statt. Da
Anderson mit demWerk aber
nicht zufrieden war, zog
er es im Sommer 1954,
nach nur drei
Aufführungen, wieder
ein. Er hatte zeitlebens
die Absicht, es zu
überarbeiten, allein,
es kam nicht mehr dazu.
Erst 1989 entschied sich
die Anderson-Familie
dazu, dasKlavierkonzert
wieder zu
veröffentlichen.Das
dreisätzige Werk zeigt
die Unbeschwertheit und
Eleganz, die Andersons
sämtliche
Kompositionen
auszeichnen. Dennoch
findet man darin auch
Anklänge an
Komponisten wie
Rachmaninoff, Copland,
Gershwin, undeben
Beethoven und Mozart,
sowie die Wiener
Klassiker. Der erste Satz
folgt der
Sonatenhauptsatzform. An
seinem Ende steht eine
Klavierkadenz, die direkt
in den langsamen zweiten
Satz (in e-Moll)
überleitet. Der dritte
Satz schließlich ist
einwaschechter Hoe Down,
ein fröhlicher
amerikanischer Volkstanz
im 2/4-Takt, in dessen
Zentrum aber eine
lyrisch-gesangliche
Passage steht. Eine
weitere Solo-Kadenz
führt das Werk in
einen spritzigen
Schlussabschnitt.In
seinem
Klavierkonzertvereinigt
Anderson einen
klassisch-traditionellen
Form- und
Kompositionsstil mit
Elementen der
Unterhaltungsmusik und
eingängigen Melodien,
die schon immer sein
Markenzeichen waren.
Daher bildet dieses Werk
eine perfekte Synthese
von ernster undleichter
Musik. Es passt �
wie beispielsweise auch
George Gershwins Rhapsody
in Blue �
gleichermaßen in einen
vornehmen Konzertsaal,
wie auch zur
zwanglos-lockeren
Atmosphäre einer
sommerlichen
Open-Air-Veranstaltung
oder
einesPops-Konzertes. <
br>Nous savons beaucoup
de choses sur le
compositeur américain
Leroy Anderson. Ce fils
dimmigrants suédois
jouait du piano, de
lorgue, de laccordéon,
du trombone, du tuba et
de la contrebasse. Il
parlait couramment
plusieurs langues et
était diplômé
avec grande distinction
de Harvard. Pendant son
service militaire, il
écrivit un manuel de
grammaire islandaise
commandé par
larmée.Étudiant,
il avait déj
commencé faire des
arrangements et dès l
ge de 30 ans, il
arrangeait et composait
pour le Boston Pops
Orchestra. Des
mélodies telles que
Serenata, The Typewriter,
Sleigh Ride et Buglers
Holiday lui valurent une
renommée mondiale. Son
uvre phare, Blue Tango,
fut numéro un
descharts américains
en 1952 et se vendit plus
dun million dexemplaires.
Un an après sa mort en
1975, il eut droit son
étoile sur le Walk of
Fame Hollywood.La plupart
de ses uvres nexcèdent
pas trois minutes, soit
peu près la durée
maximale dun single
lépoque. Son concerto
en ut pour piano et
orchestre de 1953 est
quant lui plus long. Il
fut créé Chicago
sous sa direction avec
Eugene List au piano.
Après trois
exécutions, Anderson
nétait toutefois plus
satisfait de son travail
et le retira. Toute sa
vie, il eut lintention de
le remanier mais ne le
fit pas. Ce nest quen
1989 que la famille
Anderson décida de
tout de m?me
rééditer son
concerto pour piano.Cette
uvre en trois parties se
caractérise par son
élégance
nonchalante mais aussi
par linfluence de
Rachmaninoff, Copland,
Gershwin et m?me de
Beethoven et Mozart,
ainsi que des classiques
viennois.Pour le premier
mouvement, Anderson opte
pour une sonate. la fin,
une cadence nous conduit
la deuxième partie (en
mi mineur). La
troisième partie est
une danse populaire
joyeuse et typiquement
américaine en 2/4, une
Hoe Down avec un passage
lyrique et mélodieux
en son milieu. la fin, un
solo est suivi par une
clôture rapide.Dans
son concerto pour piano,
Anderson unit une
composition pure et
classique des thèmes
beaux et simples, sans
oublier des
éléments de la
musique légère.
Cette uvre. $361.95 - Voir plus => AcheterDélais: 2 to 3 weeks | | |
| Homage Orchestre d'harmonie [Conducteur et Parties séparées] - Intermédiaire De Haske Publications
Concert Band/Harmonie - Grade 3.5 SKU: BT.DHP-1185848-010 Guardians of...(+)
Concert Band/Harmonie -
Grade 3.5 SKU:
BT.DHP-1185848-010
Guardians of the
Sea. Composed by
Satoshi Yagisawa. Concert
and Contest Collection
CBHA. Concert Piece. Set
(Score & Parts). Composed
2018. De Haske
Publications #DHP
1185848-010. Published by
De Haske Publications
(BT.DHP-1185848-010).
English-German-French-
Dutch. This work
was commissioned by the
Japanese Maritime Self
Defence Force Band, based
at Kure City, Hiroshima,
Japan, to celebrate their
60th anniversary. The
composer used a passage
from Kosaku
Yamada’s Umi No
Sakimori (Sakimori of
the Sea), ceremonial
music of the Maritime
Self-Defence Force. The
result is Homage,
expressing
Yagisawa’s respect
for Yamada and his
work—a tribute to
a composer whose legacy
includes a large number
of Japanese
songs.
Dit werk is
geschreven in opdracht
van de Japanese Maritime
Self Defence Force Band
(onderdeel van de Japanse
Maritieme
Zelfverdedigingstroepen)
met als thuisbasis Kure
City, Hiroshima, ter
gelegenheid van het
zestigjarig bestaan van
dat orkest. De componist
gebruikte een passage uit
Kosaku Yamada’s
Umi No Sakimori
(Sakimori van de zee):
ceremoniële muziek van
de Maritieme
Zelfverdedigingstroepen.
Het resultaat is
Homage, waarin
Yagisawa’s respect
voor Yamada en diens werk
wordt uitgedrukt. Het is
een eerbetoon aan een
componist die onder meer
een groot aantal Japanse
liederen heeft
geschreven.
Dieses Stück
wurde von der Japanese
Maritime Self Defence
Force Band aus der
japanischen Stadt Kure
(Hiroshima) anlässlich
ihres 60-jährigen
Bestehens in Auftrag
gegeben. Der Komponist
verwendete dafür eine
Passage aus Kosaku
Yamadas Umi No
Sakimori (Sakimori of
the Sea“), einer
zeremoniellen Musik der
Maritimen
Selbstverteidigungsstreit
kräfte. Das Stück
Homage drückt
Yagisawas Hochachtung vor
Yamada und seinem Werk
aus eine Hommage an einen
Komponisten, zu dessen
Vermächtnis auch
zahlreiche japanische
Lieder
zählen.
Cette
Å“uvre est une
commande du Japanese
Maritime Self Defence
Force Band, basé la
ville de Kure, Hiroshima,
Japon, pour la
célébration de son
60e anniversaire. Le
compositeur a utilisé
un passage de « Umi
No Sakimori »
(Sakimori de la mer) de
Kosaku Yamada, la musique
cérémonielle de la
force maritime de
légitime force. Il en
résulte Homage,
qui exprime le respect de
Yagisawa pour Yamada et
son Å“uvre, un hommage
un compositeur dont
l’héritage
inclut un grand nombre de
chansons
japonaises.
Questo
lavoro è stato
commissionato dalla Banda
delle Forze della difesa
marittima giapponese, per
celebrare il 60°
anniversario. Il
compositore ha utilizzato
un passaggio da Umi No
Sakimori (Sakimori del
Mare) di Kosaku Yamada,
musica cerimoniale delle
Forze di Difesa
Marittima. Il risultato
è Homage
(Omaggio), che
esprime il rispetto di
Yagisawa per Yamada e il
suo lavoro. $157.95 - Voir plus => AcheterDélais: 2 to 3 weeks | | |
| Homage Orchestre d'harmonie [Conducteur] - Intermédiaire De Haske Publications
Concert Band/Harmonie - Grade 3.5 SKU: BT.DHP-1185848-140 Guardians of...(+)
Concert Band/Harmonie -
Grade 3.5 SKU:
BT.DHP-1185848-140
Guardians of the
Sea. Composed by
Satoshi Yagisawa. Concert
and Contest Collection
CBHA. Concert Piece.
Score Only. Composed
2018. 25 pages. De Haske
Publications #DHP
1185848-140. Published by
De Haske Publications
(BT.DHP-1185848-140).
English-German-French-
Dutch. This work
was commissioned by the
Japanese Maritime Self
Defence Force Band, based
at Kure City, Hiroshima,
Japan, to celebrate their
60th anniversary. The
composer used a passage
from Kosaku
Yamada’s Umi No
Sakimori (Sakimori of
the Sea), ceremonial
music of the Maritime
Self-Defence Force. The
result is Homage,
expressing
Yagisawa’s respect
for Yamada and his
work—a tribute to
a composer whose legacy
includes a large number
of Japanese
songs.
Dit werk is
geschreven in opdracht
van de Japanese Maritime
Self Defence Force Band
(onderdeel van de Japanse
Maritieme
Zelfverdedigingstroepen)
met als thuisbasis Kure
City, Hiroshima, ter
gelegenheid van het
zestigjarig bestaan van
dat orkest. De componist
gebruikte een passage uit
Kosaku Yamada’s
Umi No Sakimori
(Sakimori van de zee):
ceremoniële muziek van
de Maritieme
Zelfverdedigingstroepen.
Het resultaat is
Homage, waarin
Yagisawa’s respect
voor Yamada en diens werk
wordt uitgedrukt. Het is
een eerbetoon aan een
componist die onder meer
een groot aantal Japanse
liederen heeft
geschreven.
Dieses Stück
wurde von der Japanese
Maritime Self Defence
Force Band aus der
japanischen Stadt Kure
(Hiroshima) anlässlich
ihres 60-jährigen
Bestehens in Auftrag
gegeben. Der Komponist
verwendete dafür eine
Passage aus Kosaku
Yamadas Umi No
Sakimori (Sakimori of
the Sea“), einer
zeremoniellen Musik der
Maritimen
Selbstverteidigungsstreit
kräfte. Das Stück
Homage drückt
Yagisawas Hochachtung vor
Yamada und seinem Werk
aus eine Hommage an einen
Komponisten, zu dessen
Vermächtnis auch
zahlreiche japanische
Lieder
zählen.
Cette
Å“uvre est une
commande du Japanese
Maritime Self Defence
Force Band, basé la
ville de Kure, Hiroshima,
Japon, pour la
célébration de son
60e anniversaire. Le
compositeur a utilisé
un passage de « Umi
No Sakimori »
(Sakimori de la mer) de
Kosaku Yamada, la musique
cérémonielle de la
force maritime de
légitime force. Il en
résulte Homage,
qui exprime le respect de
Yagisawa pour Yamada et
son Å“uvre, un hommage
un compositeur dont
l’héritage
inclut un grand nombre de
chansons
japonaises.
Questo
lavoro è stato
commissionato dalla Banda
delle Forze della difesa
marittima giapponese, per
celebrare il 60°
anniversario. Il
compositore ha utilizzato
un passaggio da Umi No
Sakimori (Sakimori del
Mare) di Kosaku Yamada,
musica cerimoniale delle
Forze di Difesa
Marittima. Il risultato
è Homage
(Omaggio), che
esprime il rispetto di
Yagisawa per Yamada e il
suo lavoro. $31.95 - Voir plus => AcheterDélais: 2 to 3 weeks | | |
| O Most Wonderful Orchestre d'harmonie [Conducteur et Parties séparées] - Facile Curnow Music
Concert Band/Harmonie - Grade 2 SKU: BT.CMP-0075-96-010 Composed by Tradi...(+)
Concert Band/Harmonie -
Grade 2 SKU:
BT.CMP-0075-96-010
Composed by Traditional.
Arranged by Alfred Reed.
Young Band. Set (Score &
Parts). Composed 1996.
Curnow Music #CMP
0075-96-010. Published by
Curnow Music
(BT.CMP-0075-96-010).
This Christmas
carol of ancient European
origin begins O
Sanctissima and was
intended as a tribute to
the virgin Mary. A
19th-century translation
by Falk gave us the words
O How Joyfully
that are typically
associated with this
carol. In addition to its
colorful history, this
carol has a very warm and
expressive character. In
this setting by Alfred
Reed, the lilting melody
is interwoven with a
heroic trumpet
counter-melody.
Das
Weihnachtslied O du
fröhliche ist sehr
alt und war
ursprünglich einmal
ein Lied zu Ehren der
Jungfrau Maria. Sein
warmherziger und
ausdrucksvoller Charakter
machen es bis heute zu
einem der bekanntesten
und beliebtesten Lieder
der Weihnachtszeit.
Alfred Reed verwob in
seiner Bearbeitung die
fröhliche Melodie mit
einer heroischen
Trompeten-Gegenstimme und
schuf so einen einfachen,
aber wirkungsvollen
Programmpunkt für das
nächste
Weihnachtskonzert.
O du fröhliche
(Ô nuit
bienveillante) est un
des plus célèbres
noëls allemands. Sa
mélodie
s’inspire
d’un air
traditionnel sicilien qui
accompagne la prière O
Sanctissima, une
prière chantée et
dédiée la Vierge
Marie. En 1816, Johannes
Daniel Falk écrit un
texte allemand.
C’est désormais
sous la forme d’un
chant de Noël que la
prière effectuera le
tour du monde. La version
d’Alfred Reed
reste fidèle la
beauté du thème
original. $84.95 - Voir plus => AcheterDélais: 2 to 3 weeks | | |
| Wedding March Orchestre d'harmonie [Conducteur] - Facile De Haske Publications
Concert Band/Harmonie - Grade 3 SKU: BT.DHP-1074431-140 Composed by Jan V...(+)
Concert Band/Harmonie -
Grade 3 SKU:
BT.DHP-1074431-140
Composed by Jan Van der
Roost. Brilliant Marches.
Concert March. Score
Only. Composed 2008. 28
pages. De Haske
Publications #DHP
1074431-140. Published by
De Haske Publications
(BT.DHP-1074431-140).
9x12 inches.
English-German-French-Dut
ch. Wedding
March is een
feestelijk
gelegenheidswerk, de
Belgische componist Jan
Van der Roost schreef het
in 2007 voor de
huwelijksceremonie van
een goede vriend.
Invloeden van Mendelssohn
en Elgar zijn zeker te
herkennen, maardeze mars
is toch karakteristiek
voor Van der Roost - met
een gevarieerde thematiek
en een uitgesproken
zangerige triomelodie.
Het orgel aan het slot is
ad libitum, maar
vanzelfsprekend zorgt de
toegevoegde orgelklank
voor extrapracht en
praal.
Wedding
March ist, wie der
Name schon sagt, ein
festlicher Marsch, den
der Komponist
anlässlich der
Hochzeit eines guten
Freundes schrieb.
Einflüsse von
Mendelssohn und Elgar
sind sicherlich zu
erkennen,
nichtsdestotrotz ist
Wedding March mit
abwechslungsreichen
Themen und einer sehr
kantablen Triomelodie
ganz charakteristisch
für Jan Van der
Roost. Die Orgel am Ende
ist ad libitum, der
Orgelklang verleiht dem
Stück
natürlich
zusätzlichen
Glanz.
Wedding
March (Marche
nuptiale) est une
œuvre de
circonstance que le
compositeur belge Jan Van
der Roost a écrite en
2007 pour la
cérémonie de
mariage de son ami, le
compositeur
néerlandais Johan De
Meij. La création de
l’œuvre a eu
lieu par une belle
journée, fin ao t
2007. Jan Van der Roost
en a assuré la
direction.Si la musique
dénote une influence
de Mendelssohn et
d’Elgar, cette
marche renferme
néanmoins les traits
caractéristiques de
Jan Van der Roost : des
thèmes variés et
une grande
expressivité de la
mélodie cantabile du
trio. La partie
d’orgue (passage
de fin) est ad
libitum, mais il va
de soi que les
sonorités de
l’orgue
enveloppent la
musiqued’une
splendeur
extraordinaire. $26.95 - Voir plus => AcheterDélais: 2 to 3 weeks | | |
1 |