| Gustave Vogt's Musical Album of Autographs Cor anglais, Piano Carl Fischer
Chamber Music English Horn, Oboe SKU: CF.WF229 15 Pieces for Oboe and ...(+)
Chamber Music English
Horn, Oboe SKU:
CF.WF229 15 Pieces
for Oboe and English
Horn. Composed by
Gustave Vogt. Edited by
Kristin Jean Leitterman.
Collection - Performance.
32+8 pages. Carl Fischer
Music #WF229. Published
by Carl Fischer Music
(CF.WF229). ISBN
9781491153789. UPC:
680160911288. Intro
duction Gustave Vogt's
Musical Paris Gustave
Vogt (1781-1870) was born
into the Age of
Enlightenment, at the
apex of the
Enlightenment's outreach.
During his lifetime he
would observe its effect
on the world. Over the
course of his life he
lived through many
changes in musical style.
When he was born,
composers such as Mozart
and Haydn were still
writing masterworks
revered today, and
eighty-nine years later,
as he departed the world,
the new realm of
Romanticism was beginning
to emerge with Mahler,
Richard Strauss and
Debussy, who were soon to
make their respective
marks on the musical
world. Vogt himself left
a huge mark on the
musical world, with
critics referring to him
as the grandfather of the
modern oboe and the
premier oboist of Europe.
Through his eighty-nine
years, Vogt would live
through what was perhaps
the most turbulent period
of French history. He
witnessed the French
Revolution of 1789,
followed by the many
newly established
governments, only to die
just months before the
establishment of the
Third Republic in 1870,
which would be the
longest lasting
government since the
beginning of the
revolution. He also
witnessed the
transformation of the
French musical world from
one in which opera
reigned supreme, to one
in which virtuosi,
chamber music, and
symphonic music ruled.
Additionally, he
experienced the
development of the oboe
right before his eyes.
When he began playing in
the late eighteenth
century, the standard
oboe had two keys (E and
Eb) and at the time of
his death in 1870, the
System Six Triebert oboe
(the instrument adopted
by Conservatoire
professor, Georges
Gillet, in 1882) was only
five years from being
developed. Vogt was born
March 18, 1781 in the
ancient town of
Strasbourg, part of the
Alsace region along the
German border. At the
time of his birth,
Strasbourg had been
annexed by Louis XIV, and
while heavily influenced
by Germanic culture, had
been loosely governed by
the French for a hundred
years. Although it is
unclear when Vogt began
studying the oboe and
when his family made its
move to the French
capital, the Vogts may
have fled Strasbourg in
1792 after much of the
city was destroyed during
the French Revolution. He
was without question
living in Paris by 1798,
as he enrolled on June 8
at the newly established
Conservatoire national de
Musique to study oboe
with the school's first
oboe professor,
Alexandre-Antoine
Sallantin (1775-1830).
Vogt's relationship with
the Conservatoire would
span over half a century,
moving seamlessly from
the role of student to
professor. In 1799, just
a year after enrolling,
he was awarded the
premier prix, becoming
the fourth oboist to
achieve this award. By
1802 he had been
appointed repetiteur,
which involved teaching
the younger students and
filling in for Sallantin
in exchange for a free
education. He maintained
this rank until 1809,
when he was promoted to
professor adjoint and
finally to professor
titulaire in 1816 when
Sallantin retired. This
was a position he held
for thirty-seven years,
retiring in 1853, making
him the longest serving
oboe professor in the
school's history. During
his tenure, he became the
most influential oboist
in France, teaching
eighty-nine students,
plus sixteen he taught
while he was professor
adjoint and professor
titulaire. Many of these
students went on to be
famous in their own
right, such as Henri Brod
(1799-1839), Apollon
Marie-Rose Barret
(1804-1879), Charles
Triebert (1810-1867),
Stanislas Verroust
(1814-1863), and Charles
Colin (1832-1881). His
influence stretches from
French to American oboe
playing in a direct line
from Charles Colin to
Georges Gillet
(1854-1920), and then to
Marcel Tabuteau
(1887-1966), the oboist
Americans lovingly
describe as the father of
American oboe playing.
Opera was an important
part of Vogt's life. His
first performing position
was with the
Theatre-Montansier while
he was still studying at
the Conservatoire.
Shortly after, he moved
to the Ambigu-Comique
and, in 1801 was
appointed as first oboist
with the Theatre-Italien
in Paris. He had been in
this position for only a
year, when he began
playing first oboe at the
Opera-Comique. He
remained there until
1814, when he succeeded
his teacher,
Alexandre-Antoine
Sallantin, as soloist
with the Paris Opera, the
top orchestra in Paris at
the time. He played with
the Paris Opera until
1834, all the while
bringing in his current
and past students to fill
out the section. In this
position, he began to
make a name for himself;
so much so that specific
performances were
immortalized in memoirs
and letters. One comes
from a young Hector
Berlioz (1803-1865) after
having just arrived in
Paris in 1822 and
attended the Paris
Opera's performance of
Mehul's Stratonice and
Persuis' ballet Nina. It
was in response to the
song Quand le bien-amie
reviendra that Berlioz
wrote: I find it
difficult to believe that
that song as sung by her
could ever have made as
true and touching an
effect as the combination
of Vogt's instrument...
Shortly after this,
Berlioz gave up studying
medicine and focused on
music. Vogt frequently
made solo and chamber
appearances throughout
Europe. His busiest
period of solo work was
during the 1820s. In 1825
and 1828 he went to
London to perform as a
soloist with the London
Philharmonic Society.
Vogt also traveled to
Northern France in 1826
for concerts, and then in
1830 traveled to Munich
and Stuttgart, visiting
his hometown of
Strasbourg on the way.
While on tour, Vogt
performed Luigi
Cherubini's (1760-1842)
Ave Maria, with soprano
Anna (Nanette) Schechner
(1806-1860), and a
Concertino, presumably
written by himself. As a
virtuoso performer in
pursuit of repertoire to
play, Vogt found himself
writing much of his own
music. His catalog
includes chamber music,
variation sets, vocal
music, concerted works,
religious music, wind
band arrangements, and
pedagogical material. He
most frequently performed
his variation sets, which
were largely based on
themes from popular
operas he had, presumably
played while he was at
the Opera. He made his
final tour in 1839,
traveling to Tours and
Bordeaux. During this
tour he appeared with the
singer Caroline Naldi,
Countess de Sparre, and
the violinist Joseph
Artot (1815-1845). This
ended his active career
as a soloist. His
performance was described
in the Revue et gazette
musicale de Paris as
having lost none of his
superiority over the
oboe.... It's always the
same grace, the same
sweetness. We made a trip
to Switzerland, just by
closing your eyes and
listening to Vogt's oboe.
Vogt was also active
performing in Paris as a
chamber and orchestral
musician. He was one of
the founding members of
the Societe des Concerts
du Conservatoire, a group
established in 1828 by
violinist and conductor
Francois-Antoine Habeneck
(1781-1849). The group
featured faculty and
students performing
alongside each other and
works such as Beethoven
symphonies, which had
never been heard in
France. He also premiered
the groundbreaking
woodwind quintets of
Antonin Reicha
(1770-1836). After his
retirement from the Opera
in 1834 and from the
Societe des Concerts du
Conservatoire in 1842,
Vogt began to slow down.
His final known
performance was of
Cherubini's Ave Maria on
English horn with tenor
Alexis Dupont (1796-1874)
in 1843. He then began to
reflect on his life and
the people he had known.
When he reached his 60s,
he began gathering
entries for his Musical
Album of Autographs.
Autograph Albums Vogt's
Musical Album of
Autographs is part of a
larger practice of
keeping autograph albums,
also commonly known as
Stammbuch or Album
Amicorum (meaning book of
friendship or friendship
book), which date back to
the time of the
Reformation and the
University of Wittenberg.
It was during the
mid-sixteenth century
that students at the
University of Wittenberg
began passing around
bibles for their fellow
students and professors
to sign, leaving messages
to remember them by as
they moved on to the next
part of their lives. The
things people wrote were
mottos, quotes, and even
drawings of their family
coat of arms or some
other scene that meant
something to the owner.
These albums became the
way these young students
remembered their school
family once they had
moved on to another
school or town. It was
also common for the
entrants to comment on
other entries and for the
owner to amend entries
when they learned of
important life details
such as marriage or
death. As the practice
continued, bibles were
set aside for emblem
books, which was a
popular book genre that
featured allegorical
illustrations (emblems)
in a tripartite form:
image, motto, epigram.
The first emblem book
used for autographs was
published in 1531 by
Andrea Alciato
(1492-1550), a collection
of 212 Latin emblem
poems. In 1558, the first
book conceived for the
purpose of the album
amicorum was published by
Lyon de Tournes
(1504-1564) called the
Thesaurus Amicorum. These
books continued to
evolve, and spread to
wider circles away from
universities. Albums
could be found being kept
by noblemen, physicians,
lawyers, teachers,
painters, musicians, and
artisans. The albums
eventually became more
specialized, leading to
Musical Autograph Albums
(or Notestammbucher).
Before this
specialization, musicians
contributed in one form
or another, but our
knowledge of them in
these albums is mostly
limited to individual
people or events. Some
would simply sign their
name while others would
insert a fragment of
music, usually a canon
(titled fuga) with text
in Latin. Canons were
popular because they
displayed the
craftsmanship of the
composer in a limited
space. Composers
well-known today,
including J. S. Bach,
Telemann, Mozart,
Beethoven, Dowland, and
Brahms, all participated
in the practice, with
Beethoven being the first
to indicate an interest
in creating an album only
of music. This interest
came around 1815. In an
1845 letter from Johann
Friedrich Naue to
Heinrich Carl
Breidenstein, Naue
recalled an 1813 visit
with Beethoven, who
presented a book
suggesting Naue to
collect entries from
celebrated musicians as
he traveled. Shortly
after we find Louis Spohr
speaking about leaving on
his grand tour through
Europe in 1815 and of his
desire to carry an album
with entries from the
many artists he would
come across. He wrote in
his autobiography that
his most valuable
contribution came from
Beethoven in 1815.
Spohr's Notenstammbuch,
comprised only of musical
entries, is
groundbreaking because it
was coupled with a
concert tour, allowing
him to reach beyond the
Germanic world, where the
creation of these books
had been nearly
exclusive. Spohr brought
the practice of
Notenstammbucher to
France, and in turn
indirectly inspired Vogt
to create a book of his
own some fifteen years
later. Vogt's Musical
Album of Autographs
Vogt's Musical Album of
Autographs acts as a form
of a memoir, displaying
mementos of musicians who
held special meaning in
his life as well as
showing those with whom
he was enamored from the
younger generation. The
anonymous Pie Jesu
submitted to Vogt in 1831
marks the beginning of an
album that would span
nearly three decades by
the time the final entry,
an excerpt from Charles
Gounod's (1818-1893)
Faust, which premiered in
1859, was submitted.
Within this album we find
sixty-two entries from
musicians whom he must
have known very well
because they were
colleagues at the
Conservatoire, or
composers of opera whose
works he was performing
with the Paris Opera.
Other entries came from
performers with whom he
had performed and some
who were simply passing
through Paris, such as
Joseph Joachim
(1831-1907). Of the
sixty-three total
entries, some are
original, unpublished
works, while others came
from well-known existing
works. Nineteen of these
works are for solo piano,
sixteen utilize the oboe
or English horn, thirteen
feature the voice (in
many different
combinations, including
vocal solos with piano,
and small choral settings
up to one with double
choir), two feature
violin as a solo
instrument, and one even
features the now obscure
ophicleide. The
connections among the
sixty-two contributors to
Vogt's album are
virtually never-ending.
All were acquainted with
Vogt in some capacity,
from long-time
friendships to
relationships that were
created when Vogt
requested their entry.
Thus, while Vogt is the
person who is central to
each of these musicians,
the web can be greatly
expanded. In general, the
connections are centered
around the Conservatoire,
teacher lineages, the
Opera, and performing
circles. The
relationships between all
the contributors in the
album parallel the
current musical world, as
many of these kinds of
relationships still
exist, and permit us to
fantasize who might be
found in an album created
today by a musician of
the same standing. Also
important, is what sort
of entries the
contributors chose to
pen. The sixty-three
entries are varied, but
can be divided into
published and unpublished
works. Within the
published works, we find
opera excerpts, symphony
excerpts, mass excerpts,
and canons, while the
unpublished works include
music for solo piano,
oboe or English horn,
string instruments
(violin and cello), and
voice (voice with piano
and choral). The music
for oboe and English horn
works largely belong in
the unpublished works of
the album. These entries
were most likely written
to honor Vogt. Seven are
for oboe and piano and
were contributed by
Joseph Joachim, Pauline
Garcia Viardot
(1821-1910), Joseph
Artot, Anton Bohrer
(1783-1852), Georges
Onslow (1784-1853),
Desire Beaulieu
(1791-1863), and Narcisse
Girard (1797-1860). The
common thread between
these entries is the
simplicity of the melody
and structure. Many are
repetitive, especially
Beaulieu's entry, which
features a two-note
ostinato throughout the
work, which he even
included in his
signature. Two composers
contributed pieces for
English horn and piano,
and like the previous
oboe entries, are simple
and repetitive. These
were written by Michele
Carafa (1787-1872) and
Louis Clapisson
(1808-1866). There are
two other entries that
were unpublished works
and are chamber music.
One is an oboe trio by
Jacques Halevy
(1799-1862) and the other
is for oboe and strings
(string trio) by J. B.
Cramer (1771-1858). There
are five published works
in the album for oboe and
English horn. There are
three from operas and the
other two from symphonic
works. Ambroise Thomas
(1811-1896) contributed
an excerpt from the
Entr'acte of his opera La
Guerillero, and was
likely chosen because the
oboe was featured at this
moment. Hippolyte Chelard
(1789-1861) also chose to
honor Vogt by writing for
English horn. His entry,
for English horn and
piano, is taken from his
biggest success, Macbeth.
The English horn part was
actually taken from Lady
Macbeth's solo in the
sleepwalking scene.
Vogt's own entry also
falls into this category,
as he entered an excerpt
from Donizetti's Maria di
Rohan. The excerpt he
chose is a duet between
soprano and English horn.
There are two entries
featuring oboe that are
excerpted from symphonic
repertoire. One is a
familiar oboe melody from
Beethoven's Pastoral
Symphony entered by his
first biographer, Anton
Schindler (1796-1864).
The other is an excerpt
from Berlioz's choral
symphony, Romeo et
Juliette. He entered an
oboe solo from the Grand
Fete section of the
piece. Pedagogical
benefit All of these
works are lovely, and fit
within the album
wonderfully, but these
works also are great oboe
and English horn music
for young students. The
common thread between
these entries is the
simplicity of the melody
and structure. Many are
repetitive, especially
Beaulieu's entry, which
features a two-note
ostinato throughout the
work in the piano. This
repetitive structure is
beneficial for young
students for searching
for a short solo to
present at a studio
recital, or simply to
learn. They also work
many technical issues a
young player may
encounter, such as
mastering the rolling
finger to uncover and
recover the half hole.
This is true of Bealieu's
Pensee as well as
Onslow's Andantino.
Berlioz's entry from
Romeo et Juliette
features very long
phrases, which helps with
endurance and helps keep
the air spinning through
the oboe. Some of the
pieces also use various
levels of ornamentation,
from trills to grace
notes, and short
cadenzas. This allows the
student to learn
appropriate ways to
phrase with these added
notes. The chamber music
is a valuable way to
start younger students
with chamber music,
especially the short
quartet by Cramer for
oboe and string trio. All
of these pieces will not
tax the student to learn
a work that is more
advanced, as well as give
them a full piece that
they can work on from
beginning to end in a
couple weeks, instead of
months. Editorial Policy
The works found in this
edition are based on the
manuscript housed at the
Morgan Library in New
York City (call number
Cary 348, V886. A3). When
possible, published
scores were consulted and
compared to clarify pitch
and text. The general
difficulties in creating
an edition of these works
stem from entries that
appear to be hastily
written, and thus omit
complete articulations
and dynamic indications
for all passages and
parts. The manuscript has
been modernized into a
performance edition. The
score order from the
manuscript has been
retained. If an entry
also exists in a
published work, and this
was not indicated on the
manuscript, appropriate
titles and subtitles have
been added tacitly. For
entries that were
untitled, the beginning
tempo marking or
expressive directive has
been added as its title
tacitly. Part names have
been changed from the
original language to
English. If no part name
was present, it was added
tacitly. All scores are
transposing where
applicable. Measure
numbers have been added
at the beginning of every
system. Written
directives have been
retained in the original
language and are placed
relative to where they
appear in the manuscript.
Tempo markings from the
manuscript have been
retained, even if they
were abbreviated, i.e.,
Andte. The barlines,
braces, brackets, and
clefs are modernized. The
beaming and stem
direction has been
modernized. Key
signatures have been
modernized as some of the
flats/sharps do not
appear on the correct
lines or spaces. Time
signatures have been
modernized. In a few
cases, when a time
signature was missing in
the manuscript, it has
been added tacitly.
Triplet and rhythmic
groupings have been
modernized. Slurs, ties,
and articulations
(staccato and accent)
have been modernized.
Slurs, ties, and
articulations have been
added to parallel
passages tacitly.
Courtesy accidentals
found in the manuscript
have been removed, unless
it appeared to be helpful
to the performer. Dynamic
indications from the
manuscript have been
retained, except where
noted. --Kristin
Leitterman. Introducti
onGustave Vogt’s
Musical ParisGustave Vogt
(1781–1870) was
born into the “Age
of Enlightenment,â€
at the apex of the
Enlightenment’s
outreach. During his
lifetime he would observe
its effect on the world.
Over the course of his
life he lived through
many changes in musical
style. When he was born,
composers such as Mozart
and Haydn were still
writing masterworks
revered today, and
eighty-nine years later,
as he departed the world,
the new realm of
Romanticism was beginning
to emerge with Mahler,
Richard Strauss and
Debussy, who were soon to
make their respective
marks on the musical
world. Vogt himself left
a huge mark on the
musical world, with
critics referring to him
as the “grandfather
of the modern oboeâ€
and the “premier
oboist of
Europe.â€Through his
eighty-nine years, Vogt
would live through what
was perhaps the most
turbulent period of
French history. He
witnessed the French
Revolution of 1789,
followed by the many
newly established
governments, only to die
just months before the
establishment of the
Third Republic in 1870,
which would be the
longest lasting
government since the
beginning of the
revolution. He also
witnessed the
transformation of the
French musical world from
one in which opera
reigned supreme, to one
in which virtuosi,
chamber music, and
symphonic music ruled.
Additionally, he
experienced the
development of the oboe
right before his eyes.
When he began playing in
the late eighteenth
century, the standard
oboe had two keys (E and
Eb) and at the time of
his death in 1870, the
“System Sixâ€
Triébert oboe (the
instrument adopted by
Conservatoire professor,
Georges Gillet, in 1882)
was only five years from
being developed.Vogt was
born March 18, 1781 in
the ancient town of
Strasbourg, part of the
Alsace region along the
German border. At the
time of his birth,
Strasbourg had been
annexed by Louis XIV, and
while heavily influenced
by Germanic culture, had
been loosely governed by
the French for a hundred
years. Although it is
unclear when Vogt began
studying the oboe and
when his family made its
move to the French
capital, the Vogts may
have fled Strasbourg in
1792 after much of the
city was destroyed during
the French Revolution. He
was without question
living in Paris by 1798,
as he enrolled on June 8
at the newly established
Conservatoire national de
Musique to study oboe
with the school’s
first oboe professor,
Alexandre-Antoine
Sallantin
(1775–1830).Vogtâ
€™s relationship with
the Conservatoire would
span over half a century,
moving seamlessly from
the role of student to
professor. In 1799, just
a year after enrolling,
he was awarded the
premier prix, becoming
the fourth oboist to
achieve this award. By
1802 he had been
appointed
répétiteur, which
involved teaching the
younger students and
filling in for Sallantin
in exchange for a free
education. He maintained
this rank until 1809,
when he was promoted to
professor adjoint and
finally to professor
titulaire in 1816 when
Sallantin retired. This
was a position he held
for thirty-seven years,
retiring in 1853, making
him the longest serving
oboe professor in the
school’s history.
During his tenure, he
became the most
influential oboist in
France, teaching
eighty-nine students,
plus sixteen he taught
while he was professor
adjoint and professor
titulaire. Many of these
students went on to be
famous in their own
right, such as Henri Brod
(1799–1839),
Apollon Marie-Rose Barret
(1804–1879),
Charles Triebert
(1810–1867),
Stanislas Verroust
(1814–1863), and
Charles Colin
(1832–1881). His
influence stretches from
French to American oboe
playing in a direct line
from Charles Colin to
Georges Gillet
(1854–1920), and
then to Marcel Tabuteau
(1887–1966), the
oboist Americans lovingly
describe as the
“father of American
oboe playing.â€Opera
was an important part of
Vogt’s life. His
first performing position
was with the
Théâtre-Montansier
while he was still
studying at the
Conservatoire. Shortly
after, he moved to the
Ambigu-Comique and, in
1801 was appointed as
first oboist with the
Théâtre-Italien in
Paris. He had been in
this position for only a
year, when he began
playing first oboe at the
Opéra-Comique. He
remained there until
1814, when he succeeded
his teacher,
Alexandre-Antoine
Sallantin, as soloist
with the Paris Opéra,
the top orchestra in
Paris at the time. He
played with the Paris
Opéra until 1834, all
the while bringing in his
current and past students
to fill out the section.
In this position, he
began to make a name for
himself; so much so that
specific performances
were immortalized in
memoirs and letters. One
comes from a young Hector
Berlioz
(1803–1865) after
having just arrived in
Paris in 1822 and
attended the Paris
Opéra’s
performance of
Mehul’s Stratonice
and Persuis’
ballet Nina. It was in
response to the song
Quand le bien-amié
reviendra that Berlioz
wrote: “I find it
difficult to believe that
that song as sung by her
could ever have made as
true and touching an
effect as the combination
of Vogt’s
instrument…â€
Shortly after this,
Berlioz gave up studying
medicine and focused on
music.Vogt frequently
made solo and chamber
appearances throughout
Europe. His busiest
period of solo work was
during the 1820s. In 1825
and 1828 he went to
London to perform as a
soloist with the London
Philharmonic Society.
Vogt also traveled to
Northern France in 1826
for concerts, and then in
1830 traveled to Munich
and Stuttgart, visiting
his hometown of
Strasbourg on the way.
While on tour, Vogt
performed Luigi
Cherubini’s
(1760–1842) Ave
Maria, with soprano Anna
(Nanette) Schechner
(1806–1860), and a
Concertino, presumably
written by himself. As a
virtuoso performer in
pursuit of repertoire to
play, Vogt found himself
writing much of his own
music. His catalog
includes chamber music,
variation sets, vocal
music, concerted works,
religious music, wind
band arrangements, and
pedagogical material. He
most frequently performed
his variation sets, which
were largely based on
themes from popular
operas he had, presumably
played while he was at
the Opéra.He made his
final tour in 1839,
traveling to Tours and
Bordeaux. During this
tour he appeared with the
singer Caroline Naldi,
Countess de Sparre, and
the violinist Joseph
Artôt
(1815–1845). This
ended his active career
as a soloist. His
performance was described
in the Revue et gazette
musicale de Paris as
having “lost none
of his superiority over
the oboe….
It’s always the
same grace, the same
sweetness. We made a trip
to Switzerland, just by
closing your eyes and
listening to
Vogt’s
oboe.â€Vogt was also
active performing in
Paris as a chamber and
orchestral musician. He
was one of the founding
members of the
Société des
Concerts du
Conservatoire, a group
established in 1828 by
violinist and conductor
François-Antoine
Habeneck
(1781–1849). The
group featured faculty
and students performing
alongside each other and
works such as Beethoven
symphonies, which had
never been heard in
France. He also premiered
the groundbreaking
woodwind quintets of
Antonin Reicha
(1770–1836).After
his retirement from the
Opéra in 1834 and from
the Société des
Concerts du Conservatoire
in 1842, Vogt began to
slow down. His final
known performance was of
Cherubini’s Ave
Maria on English horn
with tenor Alexis Dupont
(1796–1874) in
1843. He then began to
reflect on his life and
the people he had known.
When he reached his 60s,
he began gathering
entries for his Musical
Album of
Autographs.Autograph
AlbumsVogt’s
Musical Album of
Autographs is part of a
larger practice of
keeping autograph albums,
also commonly known as
Stammbuch or Album
Amicorum (meaning book of
friendship or friendship
book), which date back to
the time of the
Reformation and the
University of Wittenberg.
It was during the
mid-sixteenth century
that students at the
University of Wittenberg
began passing around
bibles for their fellow
students and professors
to sign, leaving messages
to remember them by as
they moved on to the next
part of their lives. The
things people wrote were
mottos, quotes, and even
drawings of their family
coat of arms or some
other scene that meant
something to the owner.
These albums became the
way these young students
remembered their school
family once they had
moved on to another
school or town. It was
also common for the
entrants to comment on
other entries and for the
owner to amend entries
when they learned of
important life details
such as marriage or
death.As the practice
continued, bibles were
set aside for emblem
books, which was a
popular book genre that
featured allegorical
illustrations (emblems)
in a tripartite form:
image, motto, epigram.
The first emblem book
used for autographs was
published in 1531 by
Andrea Alciato
(1492–1550), a
collection of 212 Latin
emblem poems. In 1558,
the first book conceived
for the purpose of the
album amicorum was
published by Lyon de
Tournes
(1504–1564) called
the Thesaurus Amicorum.
These books continued to
evolve, and spread to
wider circles away from
universities. Albums
could be found being kept
by noblemen, physicians,
lawyers, teachers,
painters, musicians, and
artisans.The albums
eventually became more
specialized, leading to
Musical Autograph Albums
(or Notestammbücher).
Before this
specialization, musicians
contributed in one form
or another, but our
knowledge of them in
these albums is mostly
limited to individual
people or events. Some
would simply sign their
name while others would
insert a fragment of
music, usually a canon
(titled fuga) with text
in Latin. Canons were
popular because they
displayed the
craftsmanship of the
composer in a limited
space. Composers
well-known today,
including J. S. Bach,
Telemann, Mozart,
Beethoven, Dowland, and
Brahms, all participated
in the practice, with
Beethoven being the first
to indicate an interest
in creating an album only
of music.This interest
came around 1815. In an
1845 letter from Johann
Friedrich Naue to
Heinrich Carl
Breidenstein, Naue
recalled an 1813 visit
with Beethoven, who
presented a book
suggesting Naue to
collect entries from
celebrated musicians as
he traveled. Shortly
after we find Louis Spohr
speaking about leaving on
his “grand
tour†through
Europe in 1815 and of his
desire to carry an album
with entries from the
many artists he would
come across. He wrote in
his autobiography that
his “most valuable
contribution†came
from Beethoven in 1815.
Spohr’s
Notenstammbuch, comprised
only of musical entries,
is groundbreaking because
it was coupled with a
concert tour, allowing
him to reach beyond the
Germanic world, where the
creation of these books
had been nearly
exclusive. Spohr brought
the practice of
Notenstammbücher to
France, and in turn
indirectly inspired Vogt
to create a book of his
own some fifteen years
later.Vogt’s
Musical Album of
AutographsVogt’s
Musical Album of
Autographs acts as a form
of a memoir, displaying
mementos of musicians who
held special meaning in
his life as well as
showing those with whom
he was enamored from the
younger generation. The
anonymous Pie Jesu
submitted to Vogt in 1831
marks the beginning of an
album that would span
nearly three decades by
the time the final entry,
an excerpt from Charles
Gounod’s
(1818–1893) Faust,
which premiered in 1859,
was submitted.Within this
album ... $16.99 - Voir plus => AcheterDélais: 1 to 2 weeks | | |
| This present moment used to be the unimaginable future... Quatuor à cordes: 2 violons, alto, violoncelle Breitkopf & Härtel
Composed by Christian Mason. World premiere: Paris, Cite de la musique, Januar...(+)
Composed by Christian
Mason.
World premiere: Paris,
Cite
de la musique, January
14,
2020. Breitkopf and
Haertel
#EB 9377. Published by
Breitkopf and Haertel
$46.95 - Voir plus => AcheterDélais: 3 to 4 weeks | | |
| This present moment used to be the unimaginable future... Breitkopf & Härtel
SKU: BR.EB-9387 Composed by Christian Mason. Edition Breitkopf. New music...(+)
SKU: BR.EB-9387
Composed by Christian
Mason. Edition Breitkopf.
New music (post-2000);
Music post-1945. Set of
parts. Composed 2019.
Duration 20'. Breitkopf
and Haertel #EB 9387.
Published by Breitkopf
and Haertel (BR.EB-9387).
ISBN 9790004188576. 0
x 0
inches. Commissione
d by the Kolner
Philharmonie (KolnMusik)
for the non bthvn projekt
2020 and the Cite de la
musique / Philharmonie de
Paris Dedicated to
Arditti Quartet Each
movement of this quartet
explores a single state,
its lights and its
shadows. Each movement,
you could say, is a
moment . And these
moments could last for
more or less time without
compromising their
essential nature. The
processes could be
extended or compressed,
repeated or reversed, but
the core ideas - if they
are ideas, but maybe they
are simply experiences? -
are what they are.
Despite this, the precise
sequence of movements
matters a great deal.
Heard together they do
articulate some kind of
linear narrative, maybe
even a metaphorical
journey (albeit a
circular one where the
arrival might, who knows,
prove to be a new
departure). One situation
gives way to another and
instrumental
relationships within the
quartet vary, but
ultimately the
imaginative impulse
behind the piece
preferences states of
unity. Whether or not
this unity is expressed
texturally - sometimes
literal unisons pervade,
but not always - there is
generally a sense that
even seemingly diverse
aspects relate to a
fundamental condition of
concord: a conscious
limitation in the pitch
structure to spectral
emanations of the root
notes E-flat and C. At
the opening this is
unambiguously audible in
the perpetual alternation
of these two notes in the
low cello register. Later
the two spectra are woven
into a micro-tonal
'double-spectral-mode'
(derived from the first
24 partials of the C and
E-flat fundamentals),
which defines the subtle
melodic inflection of the
second movement, and the
never-quite-chromatic
ascending scales of the
third. For now this feels
like a rich source of
melodic possibility, so
far only just glimpsed...
And why the insistence on
E-flat? Probably by way
of historical anecdote.
Apparently Karl Holz (a
member of the
Schuppanzigh Quartet)
said to Beethoven: We
performed your Quartet in
E-flat Op. 127 in his
[Weber's] honour; he
found the Adagio too
long; but I told him:
Beethoven also has a
longer feeling and a
longer imagination than
anyone standing or not
standing today. - Since
then, even Linke (another
member of the quartet)
can no longer stand him:
we cannot forgive him for
this. Listening again to
Op. 127, in light of
these comments, I was
struck by the opening
moment: the unfolding of
an E-flat 7th chord over
the course of a few bars.
Every time I hear it I
find myself wishing that
Beethoven would have
lingered longer there,
without resolution or
progression, just
enjoying that sonority.
And maybe - why not? -
tune the 7th naturally.
And what would it be to
stretch that moment into
an entire piece? What
would Weber think of
that?! In the end I was
not so extreme in my
self-limitation, and
other concerns took over,
but it was from these
thoughts that the
composition process
began... Lastly, about
the title: it comes from
a book called 'The Clock
of the Long Now' by
Stewart Brand, published
at the turn of the
millennium. It's about
the creation of a
thousand-year clock to
embody the aspiration to
thinking in terms of
longer time-spans than
are presently habitual.
If the music of Beethoven
embodied a 'longer'
feeling and imagination
than some of his
contemporaries were able
to appreciate, what is
our relation to time now?
Longer or shorter? Maybe
it depends who you ask...
It's probably more
extreme in both
directions: attention
spans might be
diminishing in the
digital world, but
conversely there is an
awareness of distant
pasts and potential
futures which would have
been inconceivable at the
time of Beethoven. In any
case, the interesting
thing is to ponder how
societal conditions,
assumptions and
expectations might -
whether consciously or
unconsciously - influence
the time of art, for
listeners and creators
alike. And what if time
is running out?
(Christian
Mason)
World
premiere: Paris, Cite de
la musique, January 14,
2020. $53.95 - Voir plus => AcheterDélais: 3 to 4 weeks | | |
| The Ultimate Country Fake Book - 4th Edition
Fake Book [Fake Book] Hal Leonard
Fake Book (Includes melody line and chords). Size 9x12 inches. 568 pages. Publis...(+)
Fake Book (Includes
melody line and chords).
Size 9x12 inches. 568
pages. Published by Hal
Leonard.
(8)$55.00 - Voir plus => AcheterDélais: 24 hours - In Stock | | |
| String Quartet No. 3 Quatuor à cordes: 2 violons, alto, violoncelle [Conducteur] Theodore Presser Co.
String quartet String Quartet SKU: PR.16400272S Cassatt. Composed ...(+)
String quartet String
Quartet SKU:
PR.16400272S
Cassatt. Composed
by Dan Welcher. Premiere:
Cassatt Quartet,
Northeastern Illinois
University, Chicago, IL.
Contemporary. Full score.
With Standard notation.
Composed 2007. WRT11142.
52 pages. Duration 24
minutes. Theodore Presser
Company #164-00272S.
Published by Theodore
Presser Company
(PR.16400272S). UPC:
680160588442. 8.5 x 11
inches. My third
quartet is laid out in a
three-movement structure,
with each movement based
on an early, middle, and
late work of the great
American impressionist
painter Mary Cassatt.
Although the movements
are separate, with
full-stop endings, the
music is connected by a
common scale-form,
derived from the name
MARY CASSATT, and by a
recurring theme that
introduces all three
movements. I see this
theme as Mary's Theme, a
personality that stays
intact while undergoing
gradual change. I
The Bacchante (1876)
[Pennsylvania Academy of
Fine Arts, Philadelphia,
Pennsylvania] The
painting shows a young
girl of Italian or
Spanish origin, playing a
small pair of cymbals.
Since Cassatt was trying
very hard to fit in at
the French Academy at the
time, she painted a lot
of these subjects, which
were considered typical
and universal. The style
of the painting doesn't
yet show Cassatt's
originality, except
perhaps for certain
details in the face.
Accordingly the music for
this movement is
Spanish/Italian, in a
similar period-style but
using the musical
signature described
above. The music begins
with Mary's Theme,
ruminative and slow, then
abruptly changes to an
alla Spagnola-type fast
3/4 - 6/8 meter. It
evokes the
Spanish-influenced music
of Ravel and Falla.
Midway through,
there's an accompanied
recitative for the viola,
which figures large in
this particular movement,
then back to a truncated
recapitulation of the
fast music. The overall
feeling is of a
well-made, rather
conventional movement in
a contemporary
Spanish/Italian style.
Cassatt's painting, too,
is rather conventional.
II At the Opera
(1880) [Museum of Fine
Arts, Boston,
Massachusetts]
This painting is one of
Cassatt's most well known
works, and it hangs in
the Museum of Fine Arts
in Boston. The painting
shows a woman alone in a
box at the opera house,
completely dressed
(including gloves) and
looking through opera
glasses at someone or
something that is NOT on
the stage. Across the
auditorium from her, but
exactly at eye level, is
a gentleman with opera
glasses intently watching
her - though it is not
him that she's looking
at. It's an intriguing
picture. This
movement is far less
conventional than the
first movement, as the
painting is far less
conventional. The music
begins with a rapid,
Shostakovich-type
mini-overture lasting
less than a minute, based
on Mary's Theme. My
conjecture is that the
woman in the painting has
arrived late to the
opera, busily stumbling
into her box. What
happens next is a kind of
collage, a kind of
surrealistic overlaying
of two different
elements: the foreground
music, at first is a
direct quotation of
Soldier's Chorus from
Gounod's FAUST (an opera
Cassatt would certainly
have heard in the
brand-new Paris Opera
House at that time),
played by Violin II,
Viola, and Cello. This
music is played sul
ponticello in the melody
and col legno in the
marching accompaniment.
On top of this, the first
violin hovers at first on
a high harmonic, then
descends into a slow
melody, completely
separate from the Gounod.
It's as if the woman in
the painting is hearing
the opera onstage but is
not really interested in
it. Then the cello joins
the first violin in a
kind of love-duet (just
the two of them, at
first). This music isn't
at all Gounod-derived;
it's entirely from the
same scale patterns as
the first movement and
derives from Mary's Theme
and its scale. The music
stays in a kind of
dichotomy feeling,
usually
three-against-one, until
the end of the movement,
when another Gounod
melody, Valentin's aria
Avant de quitter ce lieux
reappears in a kind of
coda for all four
players. It ends
atmospherically and
emotionally disconnected,
however. The overall
feeling is a kind of
schizophrenic,
opera-inspired dream.
III Young Woman in
Green, Outdoors in the
Sun (1909) [Worcester Art
Museum, Massachusetts]
The painting, one
of Cassatt's last, is
very simple: just a
figure, looking sideways
out of the picture. The
colors are pastel and yet
bold - and the woman is
likewise very
self-assured and not in
the least demure. It is
eight minutes long, and
is all about melody -
three melodies, to be
exact (Young Woman,
Green, and Sunlight). No
angst, no choppy rhythms,
just ever-unfolding
melody and lush
harmonies. I quote one
other French composer
here, too: Debussy's song
Green, from Ariettes
Oubliees. 1909 would have
been Debussy's heyday in
Paris, and it makes
perfect sense musically
as well as visually to do
this. Mary Cassatt
lived her last several
years in near-total
blindness, and as she
lost visual acuity, her
work became less sharply
defined - something akin
to late water lilies of
Monet, who suffered
similar vision loss. My
idea of making this
movement entirely melodic
was compounded by having
each of the three
melodies appear twice,
once in a pure form, and
the second time in a more
diffuse setting. This
makes an interesting two
ways form:
A-B-C-A1-B1-C1.
String Quartet No.3
(Cassatt) is dedicated,
with great affection and
respect, to the Cassatt
String Quartet, whose
members have dedicated
themselves in large
measure to the furthering
of the contemporary
repertoire for
quartet. $38.99 - Voir plus => AcheterDélais: 2 to 3 weeks | | |
| String Quartet No. 3 Quatuor à cordes: 2 violons, alto, violoncelle Theodore Presser Co.
Chamber Music String Quartet SKU: PR.164002720 Cassatt. Composed b...(+)
Chamber Music String
Quartet SKU:
PR.164002720
Cassatt. Composed
by Dan Welcher. Spiral
and Saddle. Premiere:
Cassatt Quartet,
Northeastern Illinois
University, Chicago, IL.
Contemporary. Set of
Score and Parts. With
Standard notation.
Composed 2007. WRT11142.
52+16+16+16+16 pages.
Duration 24 minutes.
Theodore Presser Company
#164-00272. Published by
Theodore Presser Company
(PR.164002720). UPC:
680160573042. 8.5 x 11
inches. My third
quartet is laid out in a
three-movement structure,
with each movement based
on an early, middle, and
late work of the great
American impressionist
painter Mary Cassatt.
Although the movements
are separate, with
full-stop endings, the
music is connected by a
common scale-form,
derived from the name
MARY CASSATT, and by a
recurring theme that
introduces all three
movements. I see this
theme as Mary's Theme, a
personality that stays
intact while undergoing
gradual change. I
The Bacchante (1876)
[Pennsylvania Academy of
Fine Arts, Philadelphia,
Pennsylvania] The
painting shows a young
girl of Italian or
Spanish origin, playing a
small pair of cymbals.
Since Cassatt was trying
very hard to fit in at
the French Academy at the
time, she painted a lot
of these subjects, which
were considered typical
and universal. The style
of the painting doesn't
yet show Cassatt's
originality, except
perhaps for certain
details in the face.
Accordingly the music for
this movement is
Spanish/Italian, in a
similar period-style but
using the musical
signature described
above. The music begins
with Mary's Theme,
ruminative and slow, then
abruptly changes to an
alla Spagnola-type fast
3/4 - 6/8 meter. It
evokes the
Spanish-influenced music
of Ravel and Falla.
Midway through,
there's an accompanied
recitative for the viola,
which figures large in
this particular movement,
then back to a truncated
recapitulation of the
fast music. The overall
feeling is of a
well-made, rather
conventional movement in
a contemporary
Spanish/Italian style.
Cassatt's painting, too,
is rather conventional.
II At the Opera
(1880) [Museum of Fine
Arts, Boston,
Massachusetts]
This painting is one of
Cassatt's most well known
works, and it hangs in
the Museum of Fine Arts
in Boston. The painting
shows a woman alone in a
box at the opera house,
completely dressed
(including gloves) and
looking through opera
glasses at someone or
something that is NOT on
the stage. Across the
auditorium from her, but
exactly at eye level, is
a gentleman with opera
glasses intently watching
her - though it is not
him that she's looking
at. It's an intriguing
picture. This
movement is far less
conventional than the
first movement, as the
painting is far less
conventional. The music
begins with a rapid,
Shostakovich-type
mini-overture lasting
less than a minute, based
on Mary's Theme. My
conjecture is that the
woman in the painting has
arrived late to the
opera, busily stumbling
into her box. What
happens next is a kind of
collage, a kind of
surrealistic overlaying
of two different
elements: the foreground
music, at first is a
direct quotation of
Soldier's Chorus from
Gounod's FAUST (an opera
Cassatt would certainly
have heard in the
brand-new Paris Opera
House at that time),
played by Violin II,
Viola, and Cello. This
music is played sul
ponticello in the melody
and col legno in the
marching accompaniment.
On top of this, the first
violin hovers at first on
a high harmonic, then
descends into a slow
melody, completely
separate from the Gounod.
It's as if the woman in
the painting is hearing
the opera onstage but is
not really interested in
it. Then the cello joins
the first violin in a
kind of love-duet (just
the two of them, at
first). This music isn't
at all Gounod-derived;
it's entirely from the
same scale patterns as
the first movement and
derives from Mary's Theme
and its scale. The music
stays in a kind of
dichotomy feeling,
usually
three-against-one, until
the end of the movement,
when another Gounod
melody, Valentin's aria
Avant de quitter ce lieux
reappears in a kind of
coda for all four
players. It ends
atmospherically and
emotionally disconnected,
however. The overall
feeling is a kind of
schizophrenic,
opera-inspired dream.
III Young Woman in
Green, Outdoors in the
Sun (1909) [Worcester Art
Museum, Massachusetts]
The painting, one
of Cassatt's last, is
very simple: just a
figure, looking sideways
out of the picture. The
colors are pastel and yet
bold - and the woman is
likewise very
self-assured and not in
the least demure. It is
eight minutes long, and
is all about melody -
three melodies, to be
exact (Young Woman,
Green, and Sunlight). No
angst, no choppy rhythms,
just ever-unfolding
melody and lush
harmonies. I quote one
other French composer
here, too: Debussy's song
Green, from Ariettes
Oubliees. 1909 would have
been Debussy's heyday in
Paris, and it makes
perfect sense musically
as well as visually to do
this. Mary Cassatt
lived her last several
years in near-total
blindness, and as she
lost visual acuity, her
work became less sharply
defined - something akin
to late water lilies of
Monet, who suffered
similar vision loss. My
idea of making this
movement entirely melodic
was compounded by having
each of the three
melodies appear twice,
once in a pure form, and
the second time in a more
diffuse setting. This
makes an interesting two
ways form:
A-B-C-A1-B1-C1.
String Quartet No.3
(Cassatt) is dedicated,
with great affection and
respect, to the Cassatt
String Quartet, whose
members have dedicated
themselves in large
measure to the furthering
of the contemporary
repertoire for
quartet. $53.00 - Voir plus => AcheterDélais: 2 to 3 weeks | | |
| Sacris solemniis Chorale SATB SATB A Cappella CanticaNOVA Publications
Composed by Claudio Casciolini. Arranged by Timothy Flynn. A beautiful, yet easy...(+)
Composed by Claudio
Casciolini. Arranged by
Timothy Flynn. A
beautiful, yet easy
addition to your choir's
Eucharistic repertoire,
this motet by the former
Maestro di cappella at
the church of San Lorenzo
in Damaso (Rome) features
comfortable vocal ranges
and primarily homophonic
textures with some
imitative count.
Communion, General.
Published by CanticaNOVA
Publications (C5.7085).
$1.75 - Voir plus => AcheterDélais: 2 to 3 weeks | | |
| Fanfare and Jubilation [Conducteur] - Débutant Carl Fischer
Band Bass Clarinet, Bass Drum, Bass Trombone, Bassoon, Bells, Clarinet 1, Clarin...(+)
Band Bass Clarinet, Bass
Drum, Bass Trombone,
Bassoon, Bells, Clarinet
1, Clarinet 2, Crash
Cymbals, Euphonium,
Euphonium T.C., Flute 1,
Flute 2, Horn, Mallet
Percussion, Oboe,
Percussion 1, Percussion
2, Snare Drum, Timpani,
Trombone, Trumpet 1 and
more. - Grade 1 SKU:
CF.BPS137F Composed
by Michael Boo. Sws. Bps.
Full score. 16 pages.
Duration 2:20. Carl
Fischer Music #BPS137F.
Published by Carl Fischer
Music (CF.BPS137F).
ISBN 9781491158494.
UPC: 680160917099. 9 x 12
inches. Fanfare and
Jubilation is a Grade 1
work that is playable by
any beginning band with
any instrumentation due
to extensive doubling.
The mood is regal and
optimistic and is
non-programmatic,
conveying no picturesque
image or storyline. It is
appropriate for any
occasion. Accents are to
be emphasized more than
non-accented notes, but
are not to be hammered
hard. Stress that
accented notes are to be
played with the same good
tone as the other notes
and that pitches should
not suffer from the
additional emphasis.
Think of the accents as
more of an additional
emphasis from the air
column and not the
tongue. Percussion
accents are to played
with more emphasis than
non-accented notes, but
shouldnat be perceived as
being much louder.
Timpani is only two
pitches and is optional.
The piece will not suffer
at all if you donat have
access to Timpani or a
timpanist. Bells cover a
wide rangea|the lower
octave sections should
not be played louder just
because theyare low
pitched, as those notes
will still be
appropriately heard while
supporting the melody. Do
not use brass mallets.
Balter 10 Phenolic
mallets or equivalent
(such as clear Balter
Lexan or white Medium
Hard Poly models) are
most appropriate. Think
of the m. 10 accented
quarter notes tied to the
half notes (and similar
later examples) as being
akin to Horn rips in a
Hollywood movie. They are
to be emphasized slightly
but should not be
blaring. Even though they
are the only things
happening on counts 2 and
3, care must be given
that the young players
donat get carried away
and give them more
emphasis than is
musically desired. At m.
21, be careful that the
bass line isnat plodding
or over-emphasized due to
the accents. Those
players should be aware
of the sudden drop in
volume and lack of
accents at m. 25.
Attention to sudden
dynamic shifts will add
interest to the piece and
present a more musical
performance. Throughout
this entire section, try
to get all winds to
sustain a single breath
through four bars until
the breath marks. If they
are unable to do so,
please explain the
concept of staggered
breathing between members
of their section. There
may be a tendency among
the players to blast out
m. 57 to the end. Notes
should have more power
than the section from mm.
21-56, but are still to
be approached musically.
Explaining such concepts
during their early
musical development will
go far in helping them
develop good traits that
will pay off dividends in
the future. Fanfare
and Jubilation is a Grade
1 work that is playable
by any beginning band
with any instrumentation
due to extensive
doubling. The mood is
regal and optimistic and
is non-programmatic,
conveying no picturesque
image or storyline. It is
appropriate for any
occasion. Accents are to
be emphasized more than
non-accented notes, but
are not to be hammered
hard. Stress that
accented notes are to be
played with the same good
tone as the other notes
and that pitches should
not suffer from the
additional emphasis.
Think of the accents as
more of an additional
emphasis from the air
column and not the
tongue. Percussion
accents are to played
with more emphasis than
non-accented notes, but
shouldn't be perceived as
being much louder.
Timpani is only two
pitches and is optional.
The piece will not suffer
at all if you don't have
access to Timpani or a
timpanist. Bells cover a
wide range...the lower
octave sections should
not be played louder just
because they're low
pitched, as those notes
will still be
appropriately heard while
supporting the melody. Do
not use brass mallets.
Balter 10 Phenolic
mallets or equivalent
(such as clear Balter
Lexan or white Medium
Hard Poly models) are
most appropriate. Think
of the m. 10 accented
quarter notes tied to the
half notes (and similar
later examples) as being
akin to Horn rips in a
Hollywood movie. They are
to be emphasized slightly
but should not be
blaring. Even though they
are the only things
happening on counts 2 and
3, care must be given
that the young players
don't get carried away
and give them more
emphasis than is
musically desired. At m.
21, be careful that the
bass line isn't plodding
or over-emphasized due to
the accents. Those
players should be aware
of the sudden drop in
volume and lack of
accents at m. 25.
Attention to sudden
dynamic shifts will add
interest to the piece and
present a more musical
performance. Throughout
this entire section, try
to get all winds to
sustain a single breath
through four bars until
the breath marks. If they
are unable to do so,
please explain the
concept of staggered
breathing between members
of their section. There
may be a tendency among
the players to blast out
m. 57 to the end. Notes
should have more power
than the section from mm.
21-56, but are still to
be approached musically.
Explaining such concepts
during their early
musical development will
go far in helping them
develop good traits that
will pay off dividends in
the future. Fanfare
and Jubilation is a Grade
1 work that is playable
by any beginning band
with any instrumentation
due to extensive
doubling. The mood is
regal and optimistic and
is non-programmatic,
conveying no picturesque
image or storyline. It is
appropriate for any
occasion.Accents are to
be emphasized more than
non-accented notes, but
are not to be hammered
hard. Stress that
accented notes are to be
played with the same good
tone as the other notes
and that pitches should
not suffer from the
additional emphasis.
Think of the accents as
more of an additional
emphasis from the air
column and not the
tongue.Percussion accents
are to played with more
emphasis than
non-accented notes, but
shouldn’t be
perceived as being much
louder. Timpani is only
two pitches and is
optional. The piece will
not suffer at all if you
don’t have access
to Timpani or a
timpanist. Bells cover a
wide range…the
lower octave sections
should not be played
louder just because
they’re low
pitched, as those notes
will still be
appropriately heard while
supporting the melody. Do
not use brass mallets.
Balter 10 Phenolic
mallets or equivalent
(such as clear Balter
Lexan or white Medium
Hard Poly models) are
most appropriate.Think of
the m. 10 accented
quarter notes tied to the
half notes (and similar
later examples) as being
akin to Horn rips in a
Hollywood movie. They are
to be emphasized slightly
but should not be
blaring. Even though they
are the only things
happening on counts 2 and
3, care must be given
that the young players
don’t get carried
away and give them more
emphasis than is
musically desired.At m.
21, be careful that the
bass line isn’t
plodding or
over-emphasized due to
the accents. Those
players should be aware
of the sudden drop in
volume and lack of
accents at m. 25.
Attention to sudden
dynamic shifts will add
interest to the piece and
present a more musical
performance. Throughout
this entire section, try
to get all winds to
sustain a single breath
through four bars until
the breath marks. If they
are unable to do so,
please explain the
concept of staggered
breathing between members
of their section.There
may be a tendency among
the players to blast out
m. 57 to the end. Notes
should have more power
than the section from mm.
21-56, but are still to
be approached musically.
Explaining such concepts
during their early
musical development will
go far in helping them
develop good traits that
will pay off dividends in
the future. $7.00 - Voir plus => AcheterDélais: 1 to 2 weeks | | |
| Fanfare and Jubilation - Débutant Carl Fischer
Band Bass Clarinet, Bass Drum, Bass Trombone, Bassoon, Bells, Clarinet 1, Clarin...(+)
Band Bass Clarinet, Bass
Drum, Bass Trombone,
Bassoon, Bells, Clarinet
1, Clarinet 2, Crash
Cymbals, Euphonium,
Euphonium T.C., Flute 1,
Flute 2, Horn, Mallet
Percussion, Oboe,
Percussion 1, Percussion
2, Snare Drum, Timpani,
Trombone, Trumpet 1 and
more. - Grade 1 SKU:
CF.BPS137 Composed by
Michael Boo. Folio. Bps.
Set of Score and Parts.
4+4+2+4+4+2+2+3+2+2+2+4+4
+3+2+2+2+3+1+1+2+1+16
pages. Duration 2:20.
Carl Fischer Music
#BPS137. Published by
Carl Fischer Music
(CF.BPS137). ISBN
9781491158487. UPC:
680160917082. 9 x 12
inches. Fanfare and
Jubilation is a Grade 1
work that is playable by
any beginning band with
any instrumentation due
to extensive doubling.
The mood is regal and
optimistic and is
non-programmatic,
conveying no picturesque
image or storyline. It is
appropriate for any
occasion. Accents are to
be emphasized more than
non-accented notes, but
are not to be hammered
hard. Stress that
accented notes are to be
played with the same good
tone as the other notes
and that pitches should
not suffer from the
additional emphasis.
Think of the accents as
more of an additional
emphasis from the air
column and not the
tongue. Percussion
accents are to played
with more emphasis than
non-accented notes, but
shouldnat be perceived as
being much louder.
Timpani is only two
pitches and is optional.
The piece will not suffer
at all if you donat have
access to Timpani or a
timpanist. Bells cover a
wide rangea|the lower
octave sections should
not be played louder just
because theyare low
pitched, as those notes
will still be
appropriately heard while
supporting the melody. Do
not use brass mallets.
Balter 10 Phenolic
mallets or equivalent
(such as clear Balter
Lexan or white Medium
Hard Poly models) are
most appropriate. Think
of the m. 10 accented
quarter notes tied to the
half notes (and similar
later examples) as being
akin to Horn rips in a
Hollywood movie. They are
to be emphasized slightly
but should not be
blaring. Even though they
are the only things
happening on counts 2 and
3, care must be given
that the young players
donat get carried away
and give them more
emphasis than is
musically desired. At m.
21, be careful that the
bass line isnat plodding
or over-emphasized due to
the accents. Those
players should be aware
of the sudden drop in
volume and lack of
accents at m. 25.
Attention to sudden
dynamic shifts will add
interest to the piece and
present a more musical
performance. Throughout
this entire section, try
to get all winds to
sustain a single breath
through four bars until
the breath marks. If they
are unable to do so,
please explain the
concept of staggered
breathing between members
of their section. There
may be a tendency among
the players to blast out
m. 57 to the end. Notes
should have more power
than the section from mm.
21-56, but are still to
be approached musically.
Explaining such concepts
during their early
musical development will
go far in helping them
develop good traits that
will pay off dividends in
the future. Fanfare
and Jubilation is a Grade
1 work that is playable
by any beginning band
with any instrumentation
due to extensive
doubling. The mood is
regal and optimistic and
is non-programmatic,
conveying no picturesque
image or storyline. It is
appropriate for any
occasion. Accents are to
be emphasized more than
non-accented notes, but
are not to be hammered
hard. Stress that
accented notes are to be
played with the same good
tone as the other notes
and that pitches should
not suffer from the
additional emphasis.
Think of the accents as
more of an additional
emphasis from the air
column and not the
tongue. Percussion
accents are to played
with more emphasis than
non-accented notes, but
shouldn't be perceived as
being much louder.
Timpani is only two
pitches and is optional.
The piece will not suffer
at all if you don't have
access to Timpani or a
timpanist. Bells cover a
wide range...the lower
octave sections should
not be played louder just
because they're low
pitched, as those notes
will still be
appropriately heard while
supporting the melody. Do
not use brass mallets.
Balter 10 Phenolic
mallets or equivalent
(such as clear Balter
Lexan or white Medium
Hard Poly models) are
most appropriate. Think
of the m. 10 accented
quarter notes tied to the
half notes (and similar
later examples) as being
akin to Horn rips in a
Hollywood movie. They are
to be emphasized slightly
but should not be
blaring. Even though they
are the only things
happening on counts 2 and
3, care must be given
that the young players
don't get carried away
and give them more
emphasis than is
musically desired. At m.
21, be careful that the
bass line isn't plodding
or over-emphasized due to
the accents. Those
players should be aware
of the sudden drop in
volume and lack of
accents at m. 25.
Attention to sudden
dynamic shifts will add
interest to the piece and
present a more musical
performance. Throughout
this entire section, try
to get all winds to
sustain a single breath
through four bars until
the breath marks. If they
are unable to do so,
please explain the
concept of staggered
breathing between members
of their section. There
may be a tendency among
the players to blast out
m. 57 to the end. Notes
should have more power
than the section from mm.
21-56, but are still to
be approached musically.
Explaining such concepts
during their early
musical development will
go far in helping them
develop good traits that
will pay off dividends in
the future. Fanfare
and Jubilation is a Grade
1 work that is playable
by any beginning band
with any instrumentation
due to extensive
doubling. The mood is
regal and optimistic and
is non-programmatic,
conveying no picturesque
image or storyline. It is
appropriate for any
occasion.Accents are to
be emphasized more than
non-accented notes, but
are not to be hammered
hard. Stress that
accented notes are to be
played with the same good
tone as the other notes
and that pitches should
not suffer from the
additional emphasis.
Think of the accents as
more of an additional
emphasis from the air
column and not the
tongue.Percussion accents
are to played with more
emphasis than
non-accented notes, but
shouldn’t be
perceived as being much
louder. Timpani is only
two pitches and is
optional. The piece will
not suffer at all if you
don’t have access
to Timpani or a
timpanist. Bells cover a
wide range…the
lower octave sections
should not be played
louder just because
they’re low
pitched, as those notes
will still be
appropriately heard while
supporting the melody. Do
not use brass mallets.
Balter 10 Phenolic
mallets or equivalent
(such as clear Balter
Lexan or white Medium
Hard Poly models) are
most appropriate.Think of
the m. 10 accented
quarter notes tied to the
half notes (and similar
later examples) as being
akin to Horn rips in a
Hollywood movie. They are
to be emphasized slightly
but should not be
blaring. Even though they
are the only things
happening on counts 2 and
3, care must be given
that the young players
don’t get carried
away and give them more
emphasis than is
musically desired.At m.
21, be careful that the
bass line isn’t
plodding or
over-emphasized due to
the accents. Those
players should be aware
of the sudden drop in
volume and lack of
accents at m. 25.
Attention to sudden
dynamic shifts will add
interest to the piece and
present a more musical
performance. Throughout
this entire section, try
to get all winds to
sustain a single breath
through four bars until
the breath marks. If they
are unable to do so,
please explain the
concept of staggered
breathing between members
of their section.There
may be a tendency among
the players to blast out
m. 57 to the end. Notes
should have more power
than the section from mm.
21-56, but are still to
be approached musically.
Explaining such concepts
during their early
musical development will
go far in helping them
develop good traits that
will pay off dividends in
the future. $53.00 - Voir plus => AcheterDélais: 1 to 2 weeks | | |
| May We Never Lose The Wonder Chorale SATB PraiseGathering
Choral (SATB) SKU: HL.2050293 Praise Gathering Choral. Easter. Softcover....(+)
Choral (SATB) SKU:
HL.2050293 Praise
Gathering Choral. Easter.
Softcover. 120 pages.
Duration 2700 seconds.
PraiseGathering #A08443.
Published by
PraiseGathering
(HL.2050293). UPC:
797242885594.
6.75x10.5x0.351
inches. The truly
blessed are those that
can see the miraculous in
what others see as
mundane. Even more so are
those that never lose the
wonder of the awesome
impact of the sacred. It
is part of our nature to
allow the most wonderful
things in our lives to
seem commonplace at times
- to take tremendous
blessings for granted.
King David's prayer,
“Restore to me the joy
of Your salvation and
grant me a willing spirit
to sustain me.” (Psalm
51:12) speaks to us in
the times and seasons of
our own lives.This
musical is about the
importance of
remembering. On the eve
of His trial and
execution Jesus made it
clear that we were to
remember Him and His
sacrifice. He instituted
the sacrament of the Last
Supper to be a central
part of the Christian
faith - a time to gather
as His Body and
remember.We cannot stand
in the distance and
casually observe the
sacrifice of the Cross.
We cannot pretend it did
not happen - that it is
less than it is
proclaimed to be - that
it does not touch us or
our lives. The Cross is
not something that we get
used to - not something
that we can get
comfortable with - not
something that we can
ever take lightly.Jesus
Christ, the Son of God,
by His own choice died
nailed to a Cross for the
sins that you and I
committed. May we never
forget His sacrifice, may
we never fail to fall to
our knees in thanksgiving
for that kind of love,
may we never lose the
wonder - the wonder of
the Cross. $13.99 - Voir plus => AcheterDélais: 24 hours - In Stock | | |
| Candlelight Chorale SATB SATB Alfred Publishing
By Andy Beck. For Choir. (SATB). Choral Octavo. Choral Designs. Christmas. Chor...(+)
By Andy Beck. For Choir.
(SATB). Choral Octavo.
Choral Designs.
Christmas. Choral Octavo.
12 pages. Published by
Alfred Publishing.
$1.65 $1.5675 (- 5%) Voir plus => AcheterDélais: 1 to 2 weeks | | |
| Inspirational New Hymns for Choir and Home - Vol 1 Chorale SATB [Partition] - Intermédiaire Jackman Music Corporation
By Janice Kapp Perry. Text: John V. Pearson / Rodney Turner / Janice Kapp Perry ...(+)
By Janice Kapp Perry.
Text: John V. Pearson /
Rodney Turner / Janice
Kapp Perry / Neal A.
Maxwell / Orrin G. Hatch
/ David B. Larsen / Olga
S. Whitaker / Ruth S.
Kapp. For SATB Choir.
Level: Medium. Published
by Jackman Music
Corporation.
$6.98 - Voir plus => AcheterDélais: 1 to 2 weeks | | |
| The New Real Book - C Edition
Instruments en Do [Fake Book] - Intermédiaire Sher Music Company
For C instrument. Format: fakebook (spiral bound). With melody, chord names, int...(+)
For C instrument. Format:
fakebook (spiral bound).
With melody, chord names,
introductory text and
black and white photos.
Jazz and Pop. 438 pages.
9x12 inches. Published by
Sher Music Company.
(1)$47.00 - Voir plus => AcheterDélais: 24 hours - In Stock | | |
| Phoenix Rising Violon Theodore Presser Co.
Chamber Music Violin SKU: PR.114422260 For solo violin. Composed b...(+)
Chamber Music Violin
SKU: PR.114422260
For solo violin.
Composed by Stacy Garrop.
Sws. Performance Score.
12 pages. Duration
0:09:00. Theodore Presser
Company #114-42226.
Published by Theodore
Presser Company
(PR.114422260). ISBN
9781491133866. UPC:
680160683352. 9 x 12
inches. Legends of
the phoenix are found in
stories from ancient
Egypt and Greece. While
each culture possesses a
range of stories
encompassing the myth,
these tales tend toward
similar traits: a sacred
bird with brilliantly
colored plumage and
melodious call lives for
typically 500 years, then
dies in a nest of embers,
only to be reborn among
the flames. Phoenix
Rising consists of two
movements: I. Dying in
Embers represents an old
phoenix settling on top
of a pile of embers and
breathing its last
breath; II. Reborn in
Flames depicts the
newly-born phoenix
getting its first taste
of flight. Legends of
the phoenix are found in
stories from ancient
Egypt and Greece. While
each culture possesses a
range of stories
encompassing the phoenix
myth, these tales tend to
share similar traits: a
sacred bird with
brilliantly colored
plumage and melodious
call lives for typically
five hundred years; then
the bird dies in a nest
of embers, only to be
reborn among the
flames.In Egyptian
stories, the phoenix
gathers scented wood and
spices for its
funeral/rebirth pyre,
then collects the ashes
from its earlier
incarnation and flies
them to the temple of the
sun in Heliopolis to
offer as a tribute to the
sun god.In Greek myths,
the phoenix was
approximately the size of
an eagle and was adorned
with red and gold
feathers; it would fly
from either India or
Arabia to Heliopolis to
give its offering. The
bird’s association
with immortality and
resurrection are
particularly intriguing
aspects of these tales,
giving numerous writers
(including William
Shakespeare, C.S. Lewis,
and J.K. Rowling) a rich
resource for their own
stories.Phoenix Rising
consists of two
movements. I. Dying in
embers represents an old
phoenixwho is settling on
top of a pile of embers
and breathing its last
breath. II. Reborn in
flames depicts the
newly-born phoenix
getting its first taste
of flight.Phoenix Rising
was commissioned by
saxophonist Christopher
Creviston, who has
recorded the work on the
Blue Griffin label. The
composer has also made
editions of the work for
flute and for clarinet
(also available from
Theodore Presser
Company). $16.99 - Voir plus => AcheterDélais: 1 to 2 weeks | | |
| Phoenix Rising Theodore Presser Co.
Chamber Music Flute(s) SKU: PR.114419610 For solo Flute and Alto Flute...(+)
Chamber Music Flute(s)
SKU: PR.114419610
For solo Flute and
Alto Flute (one
player). Composed by
Stacy Garrop. Sws.
Performance Score. 12
pages. Duration 9:30.
Theodore Presser Company
#114-41961. Published by
Theodore Presser Company
(PR.114419610). ISBN
9781491132302. UPC:
680160677108. 9 x 12
inches. Legends of
the phoenix are found in
stories from ancient
Egypt and Greece. While
each culture possesses a
range of stories
encompassing the myth,
these tales tend toward
similar traits: a sacred
bird with brilliantly
colored plumage and
melodious call lives for
typically 500 years, then
dies in a nest of embers,
only to be reborn among
the flames. Phoenix
Rising consists of two
movements: I. Dying in
Embers represents an old
phoenix settling on top
of a pile of embers and
breathing its last
breath; II. Reborn in
Flames depicts the
newly-born phoenix
getting its first taste
of flight. Legends of
the phoenix are found in
stories from ancient
Egypt and Greece. While
each culture possesses a
range of stories
encompassing the phoenix
myth, these tales tend to
share similar traits: a
sacred bird with
brilliantly colored
plumage and melodious
call lives for typically
five hundred years; then
the bird dies in a nest
of embers, only to be
reborn among the
flames.In Egyptian
stories, the phoenix
gathers scented wood and
spices for its
funeral/rebirth pyre,
then collects the ashes
from its earlier
incarnation and flies
them to the temple of the
sun in Heliopolis to
offer as a tribute to the
sun god.In Greek myths,
the phoenix was
approximately the size of
an eagle and was adorned
with red and gold
feathers; it would fly
from either India or
Arabia to Heliopolis to
give its offering. The
bird’s association
with immortality and
resurrection are
particularly intriguing
aspects of these tales,
giving numerous writers
(including William
Shakespeare, C.S. Lewis,
and J.K. Rowling) a rich
resource for their own
stories.Phoenix Rising
consists of two
movements. I. Dying in
embers represents an old
phoenixwho is settling on
top of a pile of embers
and breathing its last
breath. II. Reborn in
flames depicts the
newly-born phoenix
getting its first taste
of flight.Phoenix Rising
was commissioned by
saxophonist Christopher
Creviston, who has
recorded the work on the
Blue Griffin label. The
composer has also made
editions of the work for
flute and for clarinet
(also available from
Theodore Presser
Company). $16.99 - Voir plus => AcheterDélais: 1 to 2 weeks | | |
| At the Last Ember Light Guitare [Conducteur] - Intermédiaire Productions OZ
Guitar - Intermediate SKU: DZ.DZ-4025 Composed by Garth Baxter. Score. Le...(+)
Guitar - Intermediate
SKU: DZ.DZ-4025
Composed by Garth Baxter.
Score. Les Productions
d'OZ #DZ 4025. Published
by Les Productions d'OZ
(DZ.DZ-4025). ISBN
9782897959425. $4.95 - Voir plus => AcheterDélais: 2 to 3 weeks | | |
| Scapulis Suis Carl Fischer
Choral SSAA choir SKU: CF.CM9717 Composed by Mark Burrows. 8 pages. Durat...(+)
Choral SSAA choir SKU:
CF.CM9717 Composed by
Mark Burrows. 8 pages.
Duration 3 minutes, 7
seconds. Carl Fischer
Music #CM9717. Published
by Carl Fischer Music
(CF.CM9717). ISBN
9781491160961. UPC:
680160919567. Psalm
91:4-5. The Lord
will overshadow you with
his pinions, and you will
find refuge under his
wings. His faithfulness
will encompass you with a
shield. Psalm 91:4-5 To
feel safe and to feel
cared for, these are two
of the great yearnings of
the human heart. What a
blessing it is,
especially during times
of distress or
uncertainty, to know that
we aren't alone, that
someone is reaching out
to help us and even hold
us. It could be a family
member or a friend. It
could be a still small
voice whispering, It's
okay. I've got you. It
could even be a loving
community, like a choir,
assuring us that we are
known, that we are loved,
that we belong. The first
word - scapulis - is
translated as pinions. On
a bird, a pinion is the
outer part of the wing,
including the flight
feathers. The opening
measures, with a
one-measure phrase
followed be a
three-measure phrase, are
meant to evoke the image
of wings unfurling to
welcome in. All through
this section - mm. 1-20 -
encourage phrasing that
is never hurried but
moves with intention to
the last stressed
syllable of each phrase,
before ebbing slightly.
This section is all about
reassurance and comfort.
In mm. 21-30 we have a
new section where
uncertainty grows. At
this point the text - and
you will find refuge
under his wings - is more
aspirational than
definitive. Leaning into
non-chord tones will help
make this feeling of
uncertainty more
palpable. Places where
this occurs: Alto I -
Measure 22 the Ab in
pennis, m. 26 the Bb in
sperabis Soprano II -
Measure 23 the A natural
in pennis, m. 29 the C in
sperabis Soprano I -
Measure 24 the C in
pennis, m. 28 the D in
sperabis The apex of the
piece is at m. 30 where
the yearning for comfort
and assurance reaches its
height, finding that
comfort in the arrival
back at Eb major in m.
39. The phrase veritas
ejus (his faithfulness),
with its triplet figure
should flow gently, like
a musical carress. The
final reassurance occurs
at m. 51 as we return to
the melody, and the
homophonic texture, of
the opening. Even as the
piece gets softer and
softer, encourage the
singers to keep energy
moving through each
phrase. The structure and
feel of this piece was
inspired by one of the
all-time great settings
of yet another Psalm of
assurance - Felix
Mendelssohn's Lift Thine
Eyes. The Lord will
overshadow you with his
pinions,and you will find
refuge under his
wings.His faithfulness
will encompass you with a
shield. Psalm
91:4-5Â To feel safe
and to feel cared for,
these are two of the
great yearnings of the
human heart.What a
blessing it is,
especially during times
of distress or
uncertainty, to know that
we aren’t alone,
that someone is reaching
out to help us and even
hold us. It could be a
family member or a
friend. It could be a
still small voice
whispering,
“It’s okay.
I’ve got
you.†It could even
be a loving community,
like a choir, assuring us
that we are known, that
we are loved, that we
belong.The first word
– scapulis
– is translated as
“pinions.†On
a bird, a pinion is the
outer part of the wing,
including the flight
feathers. The opening
measures, with a
one-measure phrase
followed be a
three-measure phrase, are
meant to evoke the image
of wings unfurling to
welcome in. All through
this section – mm.
1-20 – encourage
phrasing that is never
hurried but moves with
intention to the last
stressed syllable of each
phrase, before ebbing
slightly. This section is
all about reassurance and
comfort.In mm. 21-30 we
have a new section where
uncertainty grows. At
this point the text
– and you will
find refuge under his
wings – is more
aspirational than
definitive. Leaning into
non-chord tones will help
make this feeling of
uncertainty more
palpable. Places where
this occurs:Alto I
– Measure 22 the
Ab in pennis, m. 26 the
Bb in sperabisSoprano II
– Measure 23 the A
natural in pennis, m. 29
the C in sperabisSoprano
I – Measure 24 the
C in pennis, m. 28 the D
in sperabis The apex
of the piece is at m. 30
where the yearning for
comfort and assurance
reaches its height,
finding that comfort in
the arrival back at Eb
major in m. 39. The
phrase veritas ejus (his
faithfulness), with its
triplet figure should
flow gently, like a
musical carress.The final
reassurance occurs at m.
51 as we return to the
melody, and the
homophonic texture, of
the opening. Even as the
piece gets softer and
softer, encourage the
singers to keep energy
moving through each
phrase.The structure and
feel of this piece was
inspired by one of the
all-time great settings
of yet another Psalm of
assurance – Felix
Mendelssohn’s Lift
Thine Eyes. $2.25 - Voir plus => AcheterDélais: 1 to 2 weeks | | |
| To Hold the Light (GIA ChoralWorks|Spiritum) GIA Publications
SKU: GI.G-1095 Composed by James Jordan & The Same Stream. GIA ChoralWork...(+)
SKU: GI.G-1095
Composed by James Jordan
& The Same Stream. GIA
ChoralWorks. Music
Education. Choral score.
GIA Publications #1095.
Published by GIA
Publications (GI.G-1095).
The Universe
works in strange ways.
Recorded almost three
years ago, none of us
could have known that
when this recording was
released the world would
have lived through a
life-altering pandemic or
a tumultuous upheaval in
the cultural awareness
that now surrounds us.
The work that opens this
recording—with the
words of Quaker George
Fox that end with,
“So be faithful,
and live in that which
doth not think the time
longâ€â€”provid
es a haunting premonition
regarding the time in
which we live, Quaker
George Fox is strangely
prophetic about these
days and perhaps provides
a future caution for us
all. The music chosen for
this recording is
strangely and poignantly
relevant, I believe, for
each of us. “The
Fruit of Silenceâ€
by PÄ“teris Vasks
reminds us to visit those
beliefs that are most
sacred in the work by
Cortlandt Matthews. A
deeply personal Requiem
by Peter Relph, in
reflection, remembers the
hundreds of thousands of
lives lost in the
pandemic. And then there
is Thomas LaVoy’s
“O Great
Beyond.†All great
texts are timeless and
speak to the universality
of the human condition.
Particularly, the George
Fox text set by Jackson
Hill and the Tagore text
set by LaVoy give us
messages to reinforce the
humanness of each of us
for hope. Two other works
on this recording
poignantly remind us of
the passing of life, with
the Relph Requiem and
especially the final
movement of “O
Great Beyond.†May
these words give comfort
to all those who endured
the deepest of
Life’s losses
during our shared
pandemic journey. For so
many loved ones, goodbyes
were said in silence, and
alone. It is our hope
that all the music on
this CD will show us a
way for living as we move
forward and also give
loving comfort to those
who have lost loved ones.
Peace, my heart, let the
time for the parting be
sweet. Let it not be a
death but completeness.
Let love melt into memory
and pain into songs. Let
the flight through the
sky end in the folding of
the wings over the nest.
Let the last touch of
your hands be gentle like
the flower of the night.
Stand still, O Beautiful
End, for a moment, and
say your last words in
silence. I bow to you and
hold up my lamp to light
you on your way.
—Rabindranath
Tagore in The Gardener
(1913). $16.95 - Voir plus => AcheterDélais: 1 to 2 weeks | | |
| When The Saints [Conducteur et Parties séparées] - Intermédiaire Forton Music
Picc. (G tr). 3 Fl. Afl. Bfl. (Cafl). (Cbfl). Cbfl in G). (Dbl Cbfl). (piccolo (...(+)
Picc. (G tr). 3 Fl. Afl.
Bfl. (Cafl). (Cbfl). Cbfl
in G). (Dbl Cbfl).
(piccolo (G tr), 3
flutes, alto flute, bass
flute (contra-alto
flute), (contrabass
flute), (contrabass flute
in G), (double contrabass
flute)) - Easy -
Intermediate SKU:
FT.FM600 Composed by
Traditional. Arranged by
Robert Rainford. A great
piece for introducing the
full flute choir to
audiences. Score and
parts. Forton Music
#FM600. Published by
Forton Music (FT.FM600).
ISBN
9790570484997. This
piece has been created to
give the flute choir a
chance to introduce the
entire flute family to
the audience in a
lighthearted, fun way. At
each 'vamp' section,
while the flutes continue
to play the ostinato
pattern the narrator
(this can be the
conductor or a dedicated
narrator) can talk to the
audience about the flute
that is about to play the
next 'verse' of the tune.
The style of the
narration can be varied
depending on the nature
of the situation. It may
be possible to hold up
the various flutes next
to each other to give the
audience an idea of the
comparative sizes of the
various instruments. You
could also talk about
relative pitches of each
member of the flute
family, their
development, some
repertoire (both solo and
orchestral), and about
the development of the
flute choir as an
ensemble. This piece is
performable with the
minimum forces of
piccolo, 3 flutes, alto
flute and bass flute. The
sections featuring the
other, rarer member of
the flute family can be
omitted by cutting from
the end of any vamp bar
to the letter where the
next available solo
instrument takes the
tune. Following the entry
of the last solo
instrument (the piccolo)
there are two sections
for the full flute choir.
One also features some
hidden flute 'lollipops'
that you may or may not
want to draw the
audiences attention to,
and the final section is
a jazzy finale with the
option of swinging the
quavers. Above all, this
arrangement was produced
to be usable. Please feel
free to adapt it in any
way you like to help us
introduce audiences to
the great sound of the
flute choir! $32.95 - Voir plus => AcheterDélais: 4 to 6 weeks | | |
| Bugsy Malone JR. Chorale MTI (Music Theatre International)
(Audio Sampler (includes actor script and listening CD)). Composed by Paul Willi...(+)
(Audio Sampler (includes
actor script and
listening CD)). Composed
by Paul Williams. For
Choral (AUDSAMPLER).
Recorded Promo -
Stockable. Audio File.
Published by MTI (Music
Theatre International)
$10.00 - Voir plus => AcheterDélais: 24 hours - In Stock | | |
| Durkle Bandrydge Suite Ensemble de cuivres [Conducteur et Parties séparées] - Débutant Gobelin Music Publications
Brass Band - Grade 1.5 SKU: BT.GOB-000726-030 Composed by Bruce Fraser. S...(+)
Brass Band - Grade 1.5
SKU:
BT.GOB-000726-030
Composed by Bruce Fraser.
Set (Score & Parts).
Gobelin Music
Publications #GOB
000726-030. Published by
Gobelin Music
Publications
(BT.GOB-000726-030).
Durkle
Bandrydge is the name of
the composers imaginary
world, but it could very
well be anyones invisible
dream world with a
different name. In this
very versatile suite by
Bruce Fraser, 8
characters are featured,
each with its
ownpeculiarities, making
Durkle Bandrydge such a
colourful place. Do these
characters differ that
much from us? That is for
you to find out! In the
last part, all characters
come together in a
special
way.
Durkle
Bandrydge exists at the
end ofyour street. It is
invisible to humans, but
Durkle Bandrygators can
watch us with great
interest. The music
will introduce you to
some of the characters
who live in this unusual
place.
The
parts: Somnanbulyss,
who is a giant
trollguarding the
entrance to Durkle
Bandryde. At least, he is
supposed to, but he tends
to sleep most of the
time. His music is
therefore very slow
moving and
sleepy.
Long
Gwysteen is a tall,
mysterious, and somehow
sophisticated
character,who walls
around with a shell on
his back. His music
glides along rather
gracefully.
Squelfitch is a rather
unpleasant and smelly
character who lives in a
bog, which is why his
music sounds rather slimy
and a bit like trying to
walkthrough
quicksand.
Perfydlia is a meddling
old woman, who gossips
about everybody and
squeals with sudden
delight at the small
exciting bits of
tittletattle about others
in the village. In the
music you can hear her
sudden little squealsof
delight.
Maryann
Lovely is a beautiful
young lady, graceful,
gorgeous, absolutely
devine, and her music is
obviously just the
same.
Thistledoo
Nicely is a lively
character who spends and
spends and spends with
her credit card,buying
the latest fashion and
never worries about
having to pay the bills.
Her music reflects her
excitement when shopping
and het ‘happy go
lucky’ approach to
life.
Marsyn
Edginton is the Lord of
the manor, the richest
man in town, the‘big
cheese’, the man with
all the power and, of
course, the biggest
house. He is very grand
and his music like he
could be a king.
Jimmy McScotsmyn is a red
haired scotsman wearing
tartan cap. He misses his
home country terribly and
eatslots of shortbread,
oatcakes, scotch eggs,
porridge and drinks an
enormous amount of Scotch
Wisky, which helps him to
have fond memories of the
kind of music he would
like to dance to when he
was a younger man. His
favourite dance is a Jig
andthis is the music he
remembers.
Grand
March of the Durkle
Bandrydgators. We hope
that you have enjoyed
meeting these characters
from Drukle Bandrydge and
would invite you to
listen to all the
villagers now march along
in a grand parade -it is
a pity that you can not
see them, what is a
wonderful sight. If
you listen carefully, you
will hear the melodies
which belong to the
characters as they march
past. Oh what a grand
spectacle!
Durkle
Bandrydge is de
schijnwereld van de
componist maar eigenlijk
de onzichtbare
droomwereld in elk van
ons en die wereld zou
elke naam kunnen
dragen. In de
bijzonder kleurrijke
suite van Bruce Fraser
komen 8 personages
(karakters)naar voren
ieder met hun
eigenaardigheden die van
Durkle Bandrydge zo'n
kleurrijke wereld
maken. Verschillen
die personages nu zo erg
van ons? Aan u het
oordeel! Het laaste deel
brengt alle personages op
een wonderbaarlijkewijze
samen. In de score
zijn de karakters
uitgebreid en nader
omschreven.
Performance note:
Elk deel heeft een aantal
leerinhouden die de
moeite waard zijn om uit
te lichten. Articulatie,
dynamiek, stijlen,
zuiverheid,balans, tempo
en maatsoorten - het komt
allemaal voorbij.
Tip: Maak de
personages zichtbaar in
een compleet
theatergebeuren. Gebruik
een spreekstem!
De delen van deze suite
zijn:
1.
Somnambulyss 2.Long
Gwysteen 3.
Squelfitch 4.
Perfydlia 5. Maryann
Lovely 6. Thistledoo
Nicely 7. Marsyn
Edginton 8. Jimmy
McScotsmyn 9. Grand
March of the Durkle
Bandrydgators. $98.95 - Voir plus => AcheterDélais: 4 to 6 weeks | | |
| Durkle Bandrydge Suite [Conducteur et Parties séparées] - Débutant Gobelin Music Publications
Concert Band/Harmonie/Fanfare Band - Grade 1.5 SKU: BT.GOB-000455-015 Com...(+)
Concert
Band/Harmonie/Fanfare
Band - Grade 1.5 SKU:
BT.GOB-000455-015
Composed by Bruce Fraser.
Set (Score & Parts). 384
pages. Gobelin Music
Publications #GOB
000455-015. Published by
Gobelin Music
Publications
(BT.GOB-000455-015).
Durkle
Bandrydge is the name of
the composers imaginary
world, but it could very
well be anyones invisible
dream world with a
different name. In this
very versatile suite by
Bruce Fraser, 8
characters are featured,
each with its
ownpeculiarities, making
Durkle Bandrydge such a
colourful place. Do these
characters differ that
much from us? That is for
you to find out! In the
last part, all characters
come together in a
special
way.
Durkle
Bandrydge exists at the
end ofyour street. It is
invisible to humans, but
Durkle Bandrygators can
watch us with great
interest. The music
will introduce you to
some of the characters
who live in this unusual
place.
The
parts: Somnanbulyss,
who is a giant
trollguarding the
entrance to Durkle
Bandryde. At least, he is
supposed to, but he tends
to sleep most of the
time. His music is
therefore very slow
moving and
sleepy.
Long
Gwysteen is a tall,
mysterious, and somehow
sophisticated
character,who walls
around with a shell on
his back. His music
glides along rather
gracefully.
Squelfitch is a rather
unpleasant and smelly
character who lives in a
bog, which is why his
music sounds rather slimy
and a bit like trying to
walkthrough
quicksand.
Perfydlia is a meddling
old woman, who gossips
about everybody and
squeals with sudden
delight at the small
exciting bits of
tittletattle about others
in the village. In the
music you can hear her
sudden little squealsof
delight.
Maryann
Lovely is a beautiful
young lady, graceful,
gorgeous, absolutely
devine, and her music is
obviously just the
same.
Thistledoo
Nicely is a lively
character who spends and
spends and spends with
her credit card,buying
the latest fashion and
never worries about
having to pay the bills.
Her music reflects her
excitement when shopping
and het ‘happy go
lucky’ approach to
life.
Marsyn
Edginton is the Lord of
the manor, the richest
man in town, the‘big
cheese’, the man with
all the power and, of
course, the biggest
house. He is very grand
and his music like he
could be a king.
Jimmy McScotsmyn is a red
haired scotsman wearing
tartan cap. He misses his
home country terribly and
eatslots of shortbread,
oatcakes, scotch eggs,
porridge and drinks an
enormous amount of Scotch
Wisky, which helps him to
have fond memories of the
kind of music he would
like to dance to when he
was a younger man. His
favourite dance is a Jig
andthis is the music he
remembers.
Grand
March of the Durkle
Bandrydgators. We hope
that you have enjoyed
meeting these characters
from Drukle Bandrydge and
would invite you to
listen to all the
villagers now march along
in a grand parade -it is
a pity that you can not
see them, what is a
wonderful sight. If
you listen carefully, you
will hear the melodies
which belong to the
characters as they march
past. Oh what a grand
spectacle!
Durkle
Bandrydge is de
schijnwereld van de
componist maar eigenlijk
de onzichtbare
droomwereld in elk van
ons en die wereld zou
elke naam kunnen
dragen. In de
bijzonder kleurrijke
suite van Bruce Fraser
komen 8 personages
(karakters)naar voren
ieder met hun
eigenaardigheden die van
Durkle Bandrydge zo'n
kleurrijke wereld
maken. Verschillen
die personages nu zo erg
van ons? Aan u het
oordeel! Het laaste deel
brengt alle personages op
een wonderbaarlijkewijze
samen. In de score
zijn de karakters
uitgebreid en nader
omschreven.
Performance note:
Elk deel heeft een aantal
leerinhouden die de
moeite waard zijn om uit
te lichten. Articulatie,
dynamiek, stijlen,
zuiverheid,balans, tempo
en maatsoorten - het komt
allemaal voorbij.
Tip: Maak de
personages zichtbaar in
een compleet
theatergebeuren. Gebruik
een spreekstem!
De delen van deze suite
zijn:
1.
Somnambulyss 2.Long
Gwysteen 3.
Squelfitch 4.
Perfydlia 5. Maryann
Lovely 6. Thistledoo
Nicely 7. Marsyn
Edginton 8. Jimmy
McScotsmyn 9. Grand
March of the Durkle
Bandrydgators. $110.95 - Voir plus => AcheterDélais: 2 to 3 weeks | | |
| Durkle Bandrydge Suite [Conducteur] - Débutant Gobelin Music Publications
Concert Band/Harmonie/Fanfare Band - Grade 1.5 SKU: BT.GOB-000455-215 Com...(+)
Concert
Band/Harmonie/Fanfare
Band - Grade 1.5 SKU:
BT.GOB-000455-215
Composed by Bruce Fraser.
Score Only. 28 pages.
Gobelin Music
Publications #GOB
000455-215. Published by
Gobelin Music
Publications
(BT.GOB-000455-215).
Durkle
Bandrydge is the name of
the composers imaginary
world, but it could very
well be anyones invisible
dream world with a
different name. In this
very versatile suite by
Bruce Fraser, 8
characters are featured,
each with its
ownpeculiarities, making
Durkle Bandrydge such a
colourful place. Do these
characters differ that
much from us? That is for
you to find out! In the
last part, all characters
come together in a
special
way.
Durkle
Bandrydge exists at the
end ofyour street. It is
invisible to humans, but
Durkle Bandrygators can
watch us with great
interest. The music
will introduce you to
some of the characters
who live in this unusual
place.
The
parts: Somnanbulyss,
who is a giant
trollguarding the
entrance to Durkle
Bandryde. At least, he is
supposed to, but he tends
to sleep most of the
time. His music is
therefore very slow
moving and
sleepy.
Long
Gwysteen is a tall,
mysterious, and somehow
sophisticated
character,who walls
around with a shell on
his back. His music
glides along rather
gracefully.
Squelfitch is a rather
unpleasant and smelly
character who lives in a
bog, which is why his
music sounds rather slimy
and a bit like trying to
walkthrough
quicksand.
Perfydlia is a meddling
old woman, who gossips
about everybody and
squeals with sudden
delight at the small
exciting bits of
tittletattle about others
in the village. In the
music you can hear her
sudden little squealsof
delight.
Maryann
Lovely is a beautiful
young lady, graceful,
gorgeous, absolutely
devine, and her music is
obviously just the
same.
Thistledoo
Nicely is a lively
character who spends and
spends and spends with
her credit card,buying
the latest fashion and
never worries about
having to pay the bills.
Her music reflects her
excitement when shopping
and het ‘happy go
lucky’ approach to
life.
Marsyn
Edginton is the Lord of
the manor, the richest
man in town, the‘big
cheese’, the man with
all the power and, of
course, the biggest
house. He is very grand
and his music like he
could be a king.
Jimmy McScotsmyn is a red
haired scotsman wearing
tartan cap. He misses his
home country terribly and
eatslots of shortbread,
oatcakes, scotch eggs,
porridge and drinks an
enormous amount of Scotch
Wisky, which helps him to
have fond memories of the
kind of music he would
like to dance to when he
was a younger man. His
favourite dance is a Jig
andthis is the music he
remembers.
Grand
March of the Durkle
Bandrydgators. We hope
that you have enjoyed
meeting these characters
from Drukle Bandrydge and
would invite you to
listen to all the
villagers now march along
in a grand parade -it is
a pity that you can not
see them, what is a
wonderful sight. If
you listen carefully, you
will hear the melodies
which belong to the
characters as they march
past. Oh what a grand
spectacle!
Durkle
Bandrydge is de
schijnwereld van de
componist maar eigenlijk
de onzichtbare
droomwereld in elk van
ons en die wereld zou
elke naam kunnen
dragen. In de
bijzonder kleurrijke
suite van Bruce Fraser
komen 8 personages
(karakters)naar voren
ieder met hun
eigenaardigheden die van
Durkle Bandrydge zo'n
kleurrijke wereld
maken. Verschillen
die personages nu zo erg
van ons? Aan u het
oordeel! Het laaste deel
brengt alle personages op
een wonderbaarlijkewijze
samen. In de score
zijn de karakters
uitgebreid en nader
omschreven.
Performance note:
Elk deel heeft een aantal
leerinhouden die de
moeite waard zijn om uit
te lichten. Articulatie,
dynamiek, stijlen,
zuiverheid,balans, tempo
en maatsoorten - het komt
allemaal voorbij.
Tip: Maak de
personages zichtbaar in
een compleet
theatergebeuren. Gebruik
een spreekstem!
De delen van deze suite
zijn:
1.
Somnambulyss 2.Long
Gwysteen 3.
Squelfitch 4.
Perfydlia 5. Maryann
Lovely 6. Thistledoo
Nicely 7. Marsyn
Edginton 8. Jimmy
McScotsmyn 9. Grand
March of the Durkle
Bandrydgators. $26.95 - Voir plus => AcheterDélais: 2 to 3 weeks | | |
| Durkle Bandrydge Suite Ensemble de cuivres [Conducteur] - Débutant Gobelin Music Publications
Brass Band - Grade 1.5 SKU: BT.GOB-000726-130 Composed by Bruce Fraser. S...(+)
Brass Band - Grade 1.5
SKU:
BT.GOB-000726-130
Composed by Bruce Fraser.
Score Only. Gobelin Music
Publications #GOB
000726-130. Published by
Gobelin Music
Publications
(BT.GOB-000726-130).
Durkle
Bandrydge is the name of
the composers imaginary
world, but it could very
well be anyones invisible
dream world with a
different name. In this
very versatile suite by
Bruce Fraser, 8
characters are featured,
each with its
ownpeculiarities, making
Durkle Bandrydge such a
colourful place. Do these
characters differ that
much from us? That is for
you to find out! In the
last part, all characters
come together in a
special
way.
Durkle
Bandrydge exists at the
end ofyour street. It is
invisible to humans, but
Durkle Bandrygators can
watch us with great
interest. The music
will introduce you to
some of the characters
who live in this unusual
place.
The
parts: Somnanbulyss,
who is a giant
trollguarding the
entrance to Durkle
Bandryde. At least, he is
supposed to, but he tends
to sleep most of the
time. His music is
therefore very slow
moving and
sleepy.
Long
Gwysteen is a tall,
mysterious, and somehow
sophisticated
character,who walls
around with a shell on
his back. His music
glides along rather
gracefully.
Squelfitch is a rather
unpleasant and smelly
character who lives in a
bog, which is why his
music sounds rather slimy
and a bit like trying to
walkthrough
quicksand.
Perfydlia is a meddling
old woman, who gossips
about everybody and
squeals with sudden
delight at the small
exciting bits of
tittletattle about others
in the village. In the
music you can hear her
sudden little squealsof
delight.
Maryann
Lovely is a beautiful
young lady, graceful,
gorgeous, absolutely
devine, and her music is
obviously just the
same.
Thistledoo
Nicely is a lively
character who spends and
spends and spends with
her credit card,buying
the latest fashion and
never worries about
having to pay the bills.
Her music reflects her
excitement when shopping
and het ‘happy go
lucky’ approach to
life.
Marsyn
Edginton is the Lord of
the manor, the richest
man in town, the‘big
cheese’, the man with
all the power and, of
course, the biggest
house. He is very grand
and his music like he
could be a king.
Jimmy McScotsmyn is a red
haired scotsman wearing
tartan cap. He misses his
home country terribly and
eatslots of shortbread,
oatcakes, scotch eggs,
porridge and drinks an
enormous amount of Scotch
Wisky, which helps him to
have fond memories of the
kind of music he would
like to dance to when he
was a younger man. His
favourite dance is a Jig
andthis is the music he
remembers.
Grand
March of the Durkle
Bandrydgators. We hope
that you have enjoyed
meeting these characters
from Drukle Bandrydge and
would invite you to
listen to all the
villagers now march along
in a grand parade -it is
a pity that you can not
see them, what is a
wonderful sight. If
you listen carefully, you
will hear the melodies
which belong to the
characters as they march
past. Oh what a grand
spectacle!
Durkle
Bandrydge is de
schijnwereld van de
componist maar eigenlijk
de onzichtbare
droomwereld in elk van
ons en die wereld zou
elke naam kunnen
dragen. In de
bijzonder kleurrijke
suite van Bruce Fraser
komen 8 personages
(karakters)naar voren
ieder met hun
eigenaardigheden die van
Durkle Bandrydge zo'n
kleurrijke wereld
maken. Verschillen
die personages nu zo erg
van ons? Aan u het
oordeel! Het laaste deel
brengt alle personages op
een wonderbaarlijkewijze
samen. In de score
zijn de karakters
uitgebreid en nader
omschreven.
Performance note:
Elk deel heeft een aantal
leerinhouden die de
moeite waard zijn om uit
te lichten. Articulatie,
dynamiek, stijlen,
zuiverheid,balans, tempo
en maatsoorten - het komt
allemaal voorbij.
Tip: Maak de
personages zichtbaar in
een compleet
theatergebeuren. Gebruik
een spreekstem!
De delen van deze suite
zijn:
1.
Somnambulyss 2.Long
Gwysteen 3.
Squelfitch 4.
Perfydlia 5. Maryann
Lovely 6. Thistledoo
Nicely 7. Marsyn
Edginton 8. Jimmy
McScotsmyn 9. Grand
March of the Durkle
Bandrydgators. $23.95 - Voir plus => AcheterDélais: 4 to 6 weeks | | |
Page suivante 1 31 |