| Rise Again Songbook Paroles et Accords Hal Leonard
(Words and Chords to Nearly 1200 Songs 9x12 Spiral Bound). Edited by Annie Patte...(+)
(Words and Chords to
Nearly 1200 Songs 9x12
Spiral Bound). Edited by
Annie Patterson and Peter
Blood. For Vocal. Vocal.
Softcover. 304 pages.
Published by Hal Leonard
$39.99 - Voir plus => AcheterDélais: 24 hours - In Stock | | |
| Rise Again Songbook Hal Leonard
(Words and Chords to Nearly 1200 Songs Spiral-Bound). Edited by Annie Patterson ...(+)
(Words and Chords to
Nearly 1200 Songs
Spiral-Bound). Edited by
Annie Patterson and Peter
Blood. For Vocal. Vocal.
Softcover. 304 pages.
Published by Hal Leonard
$34.99 - Voir plus => AcheterDélais: 24 hours - In Stock | | |
| The Ultimate Fake Book - Third Edition (Bb version)
Instruments en Sib [Fake Book] Hal Leonard
Bb Edition. Fake Book (Includes melody line and chords). Size 9x12 inches. 816 p...(+)
Bb Edition. Fake Book
(Includes melody line and
chords). Size 9x12
inches. 816 pages.
Published by Hal Leonard.
(8)$49.95 - Voir plus => AcheterDélais: 3 to 5 business days | | |
| Rise Up Singing
Paroles et Accords [Partition] Hal Leonard
The Group Singing Songbook. By Various. Vocal. Size 9.5x12 inches. 281 pages. Pu...(+)
The Group Singing
Songbook. By Various.
Vocal. Size 9.5x12
inches. 281 pages.
Published by Hal Leonard.
(1)$39.99 - Voir plus => AcheterDélais: 24 hours - In Stock | | |
| Rise Up Singing Paroles et Accords [Partition] Hal Leonard
Arranged by Peter Blood, Annie Patterson. Vocal. Size 7.5x10.5 inches. 283 pages...(+)
Arranged by Peter Blood,
Annie Patterson. Vocal.
Size 7.5x10.5 inches. 283
pages. Published by Hal
Leonard.
(1)$34.99 - Voir plus => AcheterDélais: 24 hours - In Stock | | |
| The Ultimate Fake Book - C Instruments (3rd Edition)
Fake Book [Fake Book] Hal Leonard
C Edition. Fake Book (Includes melody line and chords). Size 9x12 inches. 816 pa...(+)
C Edition. Fake Book
(Includes melody line and
chords). Size 9x12
inches. 816 pages.
Published by Hal Leonard.
(31)$55.00 - Voir plus => AcheterDélais: 24 hours - In Stock | | |
| The Folksong Fake Book - C Edition
Fake Book [Fake Book] Hal Leonard
For voice and C instrument. Format: fakebook. With vocal melody, lyrics and chor...(+)
For voice and C
instrument. Format:
fakebook. With vocal
melody, lyrics and chord
names. Folk. Series: Hal
Leonard Fake Books. 536
pages. 9.6x12 inches.
Published by Hal Leonard.
(10)$34.99 - Voir plus => AcheterDélais: 24 hours - In Stock | | |
| Arpád (part 2 from 'Sinfonia Hungarica') Orchestre d'harmonie [Conducteur et Parties séparées] - Intermédiaire/avancé De Haske Publications
Concert Band/Harmonie - Grade 6 SKU: BT.DHP-1002208-010 Composed by Jan V...(+)
Concert Band/Harmonie -
Grade 6 SKU:
BT.DHP-1002208-010
Composed by Jan Van der
Roost. Sovereign Series.
Concert Piece. Set (Score
& Parts). Composed 2000.
De Haske Publications
#DHP 1002208-010.
Published by De Haske
Publications
(BT.DHP-1002208-010).
Sinfonia
Hungarica is a
three-movement symphony
that depicts the history
of Hungary. All three
movements were inspired
by historical key
figures, wars, and other
important events from
this country. This
symphony is a celebration
of Hungary’s
millennium in 2001.The
second movement focuses
on ARPAD, the actual
founder of the Hungarian
State. It starts with an
atmospherical passage,
evoking his grandmother,
Emese, who dreamt about
his future destination.
One of Arpad’s
opponents, the Bulgarian
Prince Zalan, was chased
away after a fight. After
this, Arpad officially
named the territory
“Magyarorszag.â€
Dit stuk werd
gecomponeerd in opdracht
van het symfonisch
blaasorkest
Kiskunfélegyhaza uit
Hongarije en opgedragen
aan dirigent Ferenc
Jankovski, burgemeester
Jozsef Ficsor en
Gabriella Kiss. De
wereldpremière vond
plaats op 31 maart2001 in
Budapest (Hongarije) door
het eerdergenoemde orkest
onder leiding van de
componist.Deze driedelige
symfonie beschrijft de
geschiedenis van
Hongarije. De drie delen
zijn ge nspireerd op
historische
sleutelfiguren,
oorlogenen andere
belangrijke
gebeurtenissen in dit
land. De symfonie werd
geschreven ter
gelegenheid van de
millenniumviering van
Hongarije in
2001.ATTILA,
koning van de Hunnen,
vaak ‘de gesel
Gods’ genoemd, is
de centrale figuurin het
eerste deel, dat
voornamelijk wordt
gekenmerkt door angst,
dreiging, agressie en
wreedheid.
Attila’s broer,
Buda, heeft echter een
hero scher thema, terwijl
zijn geliefde vrouw,
Rika, een lyrische
melodie heeft. Het
spannendeeinde van dit
openingsdeel illustreert
de gevreesde snelheid van
Attila’s troepen:
ze achtervolgden hun
slachtoffers en
vermoordden ze allemaal!
Het tweede deel gaat over
ARPAD, de stichter
van de Hongaarse staat.
Hetbegint met een
sfeerpassage, die het
beeld oproept van zijn
grootmoeder, Emese,
dromend over zijn
bestemming. Een van
Arpad’s
tegenstanders, de
Bulgaarse prins Zalan,
werd verdreven na een
gevecht. Hierna noemde
Arpad het gebiedofficieel
‘Magyarorszagâ€
.Het laatste deel is
genoemd naar
ISTVAN, de koning
die het christendom in
Hongarije introduceerde
en die werd gekroond door
paus Silvester II op 1
januari 1001. Een vrij
plechtige start leidt tot
nogeen martiale passage,
die eindigt met een
aantal luide slagen. Deze
symboliseren het voorval
waarbij het lichaam van
de heiden Koppany in vier
stukken werd gesneden,
die naar de vier kastelen
van het land werden
gezonden als
schrikwekkend
Die
Sinfonie in drei
Sätzen ist eine
musikalische Schilderung
der Geschichte Ungarns.
Alle drei Sätze haben
bedeutende historische
Persönlichkeiten und
Schlüsselereignisse
aus der Landesgeschichte
- wie etwa Kriege - zum
Inhalt. Das Werk wurde
zuUngarns
Tausendjahrfeier im Jahr
2001
geschrieben.Attila
, König der Hunnen,
oftmals auch die
Geißel Gottes genannt,
ist die zentrale Gestalt
des ersten Satzes; in
seiner musikalischen
Beschreibung sind
Aggressivität und
Grausamkeit, die vonihm
ausgehende Bedrohung und
ihm entgegengebrachte
Furcht spürbar.
Daneben erscheinen das
heroischer klingende
Thema von Buda,
Attilas Bruder, und das
lyrische von Rika,
seiner zärtlich
geliebten Frau. Der
aufpeitschende Schluss
desSatzes ist Sinnbild
für die gefürchtete
Schnelligkeit von Attilas
Truppen, mit der sie ihre
Opfer eingeholt und ohne
Ausnahme getötet
haben.Im Mittelpunkt des
zweiten Satzes steht
Arpad, der
eigentliche Begründer
des ungarischen Staates.
Eineatmosphärisch
klingende Einleitung
beschwört
Emese, die
Großmutter Arpads,
herauf, die im Traum
seine Bestimmung
vorhergesehen hatte. Er
schlug seinen Gegner, den
Prinzen Zalan von
Bulgarien, im Kampf in
die Flucht und gab dem
Land denNamen
Magyarorszag.Das Finale
ist nach Istvan
benannt, dem König,
der in Ungarn das
Christentum einführte
und am ersten Januar 1001
durch Papst Sylvester II.
gekrönt wurde. Ein
feierlicher Anfang leitet
über in einen an
Kriegsgetümmelerinnern
den Abschnitt, der in
lärmendem Getöse
endet. Es steht für
das Ende des Heiden
Koppany, dessen
Körper gevierteilt und
als abschreckendes
Beispiel an die vier
Burgen des Landes gesandt
wurde. Ein ruhiges,
beinahe religiös
wirkendesZwischenspiel
mündet in die
ungarische Nationalhymne.
Dieser prachtvolle, mit
grandioso
überschriebene Schluss
hat auch eine symbolische
Bedeutung: Nach zehn
Jahrhunderten hat Ungarn
guten Grund, mit Stolz
zurückzublicken und
der Zukunft mitZuversicht
und Optimismus
entgegenzusehen.Die
wunderbare Melodie der
Nationalhymne erscheint
in der Sinfonie auch
vorher schon immer
wieder, wird meist aber
ganz oder teilweise
überdeckt. Sie
durchläuft das Werk
wie ein roter Faden, der
anfangs kaumwahrzunehmen
ist und erst im Verlauf
der Sinfonie immer
deutlicher wird. Am Ende
krönt sie das Werk in
einer letzten
prachtvollen Steigerung,
in der das Orchester den
majestätischen Klang
einer Orgel
annimmt.
Sinfon
ia Hungarica est une
œuvre de commande
pour l’Orchestre
d’Harmonie de
Kiskunfelegyhaze en
Hongrie. Elle est
dédiée Ferenc
Jankovski (Directeur de
l’Orchestre
d’Harmonie),
Jozsef Ficsor (Maire de
la ville de
Kiskunfelegyhaze) et
Gabriella Kiss.Cette
symphonie en trois
mouvements retrace
l’histoire de la
Hongrie.
L’ensemble des
trois mouvements
s’inspire de la
vie de personnages
historiques clés, de
guerres et
d’autres
événements de
grande importance qui ont
marqué
l’histoire de ce
pays. Sinfonia
Hungarica
célèbre le
millénaire de la
fondation de
l’État
hongrois (1001-2001).
L’œuvre a
été donnée en
création mondiale, le
31 mars 2001 Budapest,par
l’Orchestre
d’Harmonie de
Kiskunfelegyhaze placé
sous la direction du
compositeur.ATTILA
, roi des Huns,
surnommé “le
Fléau de Dieuâ€,
est le personnage central
du premier mouvement
où règne une
atmosphère de peur, de
menace,
d’agression et de
cruauté. Bléda, le
frère d’Attila,
est associé un
thème aux accents plus
héro ques, tandis que
Kerka, l’épouse
bien-aimée du roi des
Huns, est
représentée par une
mélodie lyrique. La
fin trépidante de ce
mouvement
d’ouverture
illustre
l’effroyable
rapidité avec laquelle
les troupes
d’Attila
poursuivaient et tuaient
toutes leurs victimes.Le
deuxième mouvement est
centré sur
ARPAD, le
fondateur de
l’État
hongrois. Un passage
limpide et aérien
ouvre ce mouvement
évoquant Émèse,
la grand-mère
d’Arpad, qui vit
en rêve sa destinée
future. Après avoir
livré bataille contre
l’un de ses
opposants, le prince
bulgare Zalan, et
l’avoir chassé
des terres magyares,
Arpad donne
officiellement au
territoire le nom de
Magyarorszag.Le
troisième et dernier
mouvement de la symphonie
porte le nom de celui qui
convertit le pays au
christianisme :
Étienne Ier
(ISTVAN), sacré
roi de Hongrie le 1er
janvier 1001 par le Pape
Sylvestre II. Les mesures
d’ouverture,
solennelles et
majestueuses, mènent
un passage dont
l’atmosphère
belliqueuse
s’intensifie pour
s’achever en de
violents fracas
symbolisant la mort
Sinfonia
Hungarica,
commissionata dalla banda
ungherese di
Kiskunfelegyahaza, è
dedicata al maestro
Ferenc Jankovski, al
sindaco della citt Jozsef
Ficsor e a Gabriella
Kiss. La prima mondiale,
eseguita dalla banda
Kiskunfelegyhaza si è
tenutaa Budapest il 31
marzo 2001 sotto la
direzione del
compositore.Gli eventi
salienti della storia
dell’Ungheria,
come le guerre ed altri
avvenimenti importanti,
sono tradotti in musica
in questa sinfonia
strutturata in tre
movimenti. Sinfonia
Hungaricavuole anche
essere un omaggio allo
stato ungherese che
festeggia il suo
millennio nel
2001.ATTILA, re
degli Unni, spesso
chiamato “il
flagello di Dio“
è la figura centrale
del primo movimento,
caratterizzato dalla
paura, dalla
minaccia,dall’aggr
essione e dalla crudelt .
Buda, fratello di Attila
è associato ad un tema
più eroico, mentre
Rika, l’amata
moglie, è
rappresentata da una
melodia lirica.
L’eccitante finale
di questo movimento di
apertura illustra la
tanto temuta velocit
delle truppe di Attila
che seminavano paura e
morte.Il secondo
movimento pone
l’accento su
ARPAD, il
fondatore dello Stato
ungherese. Inizia con un
passaggio in stile
atmosferico che evoca la
nonna di Arpad, Emese che
aveva sognato e
predettoil futuro del
nipote. Uno degli
oppositori di Arpad, il
principe bulgaro Zalan,
fu cacciato dopo una
battaglia. In seguito,
Arpad chiamò
ufficialmente il
territorio
“Magyarorszagâ€
.Il movimento finale
prende il nome da
ISTVAN, il re che
portòil cristianesimo
in Ungheria e che fu
incoronato da Papa
Silvestro II il 1
gennaio, 1001. Un inizio
solenne prelude ad un
passaggio bellico
accentuato da rumori
imponenti; questo a
simboleggiare
l’atroce fine del
pagano Koppany il cui
corpo futagliato in
quattro pezzi e inviato
ai quattro castelli del
paese come monito. Dopo
un intermezzo quieto,
quasi religioso, viene
presentato l’Inno
nazionale ungherese. In
questo ampio e grandioso
finale riecheggia
l’orgoglio
dell’Ungheria
nelricordare il suo
passato e la fiducia con
la quale si proietta al
futuro.Lo stupendo tema
dell’Inno
nazionale ungherese è
proposto nell’arco
dell’intera
sinfonia. E’
però spesso
parzialmente nascosto e
usato come filo
conduttore, appena
riconoscibileall’i
nizio ma sempre più
ovvio quando la sinfonia
si avvicina al suo
finale. A conclusione
della sinfonia, il
sublime inno conduce la
banda in
un’apoteosi
finale, facendo apparire
l’organico
strumentale come un
maestoso organo. $314.95 - Voir plus => AcheterDélais: 4 to 6 weeks | | |
| István (part 3 from 'Sinfonia Hungarica') Orchestre d'harmonie [Conducteur et Parties séparées] - Intermédiaire/avancé De Haske Publications
Concert Band/Harmonie - Grade 6 SKU: BT.DHP-1002209-010 Composed by Jan V...(+)
Concert Band/Harmonie -
Grade 6 SKU:
BT.DHP-1002209-010
Composed by Jan Van der
Roost. Sovereign Series.
Concert Piece. Set (Score
& Parts). Composed 2000.
De Haske Publications
#DHP 1002209-010.
Published by De Haske
Publications
(BT.DHP-1002209-010).
Sinfonia
Hungarica is a
three-movement symphony
that depicts the history
of Hungary. All three
movements were inspired
by historical key
figures, wars, and other
important events from
this country. This
symphony is a celebration
of Hungary’s
millennium in 2001.The
final movement is named
after ISTVAN, the King
who introduced
Christianity into Hungary
and who was crowned by
Pope Silvestro II on
January 1, 1001. A rather
solemn start leads to
another war-like passage,
ending with some loud
crashes. This symbolizes
the fact that the body of
the pagan Koppany was cut
into four pieces, and
sent to the four castles
of the country as an
example. After a quiet,
almost
religiousintermezzo, the
National Hymn of Hungary
is introduced. This broad
“grandiosoâ€
ending also has a
symbolic meaning: after
ten centuries, Hungary
has many reasons to look
back on the past with
pride, and to look
forward to the future
with optimism and
confidence.
Dit
stuk werd gecomponeerd in
opdracht van het
symfonisch blaasorkest
Kiskunfélegyhaza uit
Hongarije en opgedragen
aan dirigent Ferenc
Jankovski, burgemeester
Jozsef Ficsor en
Gabriella Kiss. De
wereldpremière vond
plaats op 31 maart2001 in
Budapest (Hongarije) door
het eerdergenoemde orkest
onder leiding van de
componist.Deze driedelige
symfonie beschrijft de
geschiedenis van
Hongarije. De drie delen
zijn ge nspireerd op
historische
sleutelfiguren,
oorlogenen andere
belangrijke
gebeurtenissen in dit
land. De symfonie werd
geschreven ter
gelegenheid van de
millenniumviering van
Hongarije in
2001.ATTILA,
koning van de Hunnen,
vaak ‘de gesel
Gods’ genoemd, is
de centrale figuurin het
eerste deel, dat
voornamelijk wordt
gekenmerkt door angst,
dreiging, agressie en
wreedheid.
Attila’s broer,
Buda, heeft echter een
hero scher thema, terwijl
zijn geliefde vrouw,
Rika, een lyrische
melodie heeft. Het
spannendeeinde van dit
openingsdeel illustreert
de gevreesde snelheid van
Attila’s troepen:
ze achtervolgden hun
slachtoffers en
vermoordden ze allemaal!
Het tweede deel gaat over
ARPAD, de stichter
van de Hongaarse staat.
Hetbegint met een
sfeerpassage, die het
beeld oproept van zijn
grootmoeder, Emese,
dromend over zijn
bestemming. Een van
Arpad’s
tegenstanders, de
Bulgaarse prins Zalan,
werd verdreven na een
gevecht. Hierna noemde
Arpad het gebiedofficieel
‘Magyarorszagâ€
.Het laatste deel is
genoemd naar
ISTVAN, de koning
die het christendom in
Hongarije introduceerde
en die werd gekroond door
paus Silvester II op 1
januari 1001. Een vrij
plechtige start leidt tot
nogeen martiale passage,
die eindigt met een
aantal luide slagen. Deze
symboliseren het voorval
waarbij het lichaam van
de heiden Koppany in vier
stukken werd gesneden,
die naar de vier kastelen
van het land werden
gezonden als
schrikwekkend
Die
Sinfonie in drei
Sätzen ist eine
musikalische Schilderung
der Geschichte Ungarns.
Alle drei Sätze haben
bedeutende historische
Persönlichkeiten und
Schlüsselereignisse
aus der Landesgeschichte
- wie etwa Kriege - zum
Inhalt. Das Werk wurde
zuUngarns
Tausendjahrfeier im Jahr
2001
geschrieben.Attila
, König der Hunnen,
oftmals auch die
Geißel Gottes genannt,
ist die zentrale Gestalt
des ersten Satzes; in
seiner musikalischen
Beschreibung sind
Aggressivität und
Grausamkeit, die vonihm
ausgehende Bedrohung und
ihm entgegengebrachte
Furcht spürbar.
Daneben erscheinen das
heroischer klingende
Thema von Buda,
Attilas Bruder, und das
lyrische von Rika,
seiner zärtlich
geliebten Frau. Der
aufpeitschende Schluss
desSatzes ist Sinnbild
für die gefürchtete
Schnelligkeit von Attilas
Truppen, mit der sie ihre
Opfer eingeholt und ohne
Ausnahme getötet
haben.Im Mittelpunkt des
zweiten Satzes steht
Arpad, der
eigentliche Begründer
des ungarischen Staates.
Eineatmosphärisch
klingende Einleitung
beschwört
Emese, die
Großmutter Arpads,
herauf, die im Traum
seine Bestimmung
vorhergesehen hatte. Er
schlug seinen Gegner, den
Prinzen Zalan von
Bulgarien, im Kampf in
die Flucht und gab dem
Land denNamen
Magyarorszag.Das Finale
ist nach Istvan
benannt, dem König,
der in Ungarn das
Christentum einführte
und am ersten Januar 1001
durch Papst Sylvester II.
gekrönt wurde. Ein
feierlicher Anfang leitet
über in einen an
Kriegsgetümmelerinnern
den Abschnitt, der in
lärmendem Getöse
endet. Es steht für
das Ende des Heiden
Koppany, dessen
Körper gevierteilt und
als abschreckendes
Beispiel an die vier
Burgen des Landes gesandt
wurde. Ein ruhiges,
beinahe religiös
wirkendesZwischenspiel
mündet in die
ungarische Nationalhymne.
Dieser prachtvolle, mit
grandioso
überschriebene Schluss
hat auch eine symbolische
Bedeutung: Nach zehn
Jahrhunderten hat Ungarn
guten Grund, mit Stolz
zurückzublicken und
der Zukunft mitZuversicht
und Optimismus
entgegenzusehen.Die
wunderbare Melodie der
Nationalhymne erscheint
in der Sinfonie auch
vorher schon immer
wieder, wird meist aber
ganz oder teilweise
überdeckt. Sie
durchläuft das Werk
wie ein roter Faden, der
anfangs kaumwahrzunehmen
ist und erst im Verlauf
der Sinfonie immer
deutlicher wird. Am Ende
krönt sie das Werk in
einer letzten
prachtvollen Steigerung,
in der das Orchester den
majestätischen Klang
einer Orgel
annimmt.
Sinfon
ia Hungarica est une
œuvre de commande
pour l’Orchestre
d’Harmonie de
Kiskunfelegyhaze en
Hongrie. Elle est
dédiée Ferenc
Jankovski (Directeur de
l’Orchestre
d’Harmonie),
Jozsef Ficsor (Maire de
la ville de
Kiskunfelegyhaze) et
Gabriella Kiss.Cette
symphonie en trois
mouvements retrace
l’histoire de la
Hongrie.
L’ensemble des
trois mouvements
s’inspire de la
vie de personnages
historiques clés, de
guerres et
d’autres
événements de
grande importance qui ont
marqué
l’histoire de ce
pays. Sinfonia
Hungarica
célèbre le
millénaire de la
fondation de
l’État
hongrois (1001-2001).
L’œuvre a
été donnée en
création mondiale, le
31 mars 2001 Budapest,par
l’Orchestre
d’Harmonie de
Kiskunfelegyhaze placé
sous la direction du
compositeur.ATTILA
, roi des Huns,
surnommé “le
Fléau de Dieuâ€,
est le personnage central
du premier mouvement
où règne une
atmosphère de peur, de
menace,
d’agression et de
cruauté. Bléda, le
frère d’Attila,
est associé un
thème aux accents plus
héro ques, tandis que
Kerka, l’épouse
bien-aimée du roi des
Huns, est
représentée par une
mélodie lyrique. La
fin trépidante de ce
mouvement
d’ouverture
illustre
l’effroyable
rapidité avec laquelle
les troupes
d’Attila
poursuivaient et tuaient
toutes leurs victimes.Le
deuxième mouvement est
centré sur
ARPAD, le
fondateur de
l’État
hongrois. Un passage
limpide et aérien
ouvre ce mouvement
évoquant Émèse,
la grand-mère
d’Arpad, qui vit
en rêve sa destinée
future. Après avoir
livré bataille contre
l’un de ses
opposants, le prince
bulgare Zalan, et
l’avoir chassé
des terres magyares,
Arpad donne
officiellement au
territoire le nom de
Magyarorszag.Le
troisième et dernier
mouvement de la symphonie
porte le nom de celui qui
convertit le pays au
christianisme :
Étienne Ier
(ISTVAN), sacré
roi de Hongrie le 1er
janvier 1001 par le Pape
Sylvestre II. Les mesures
d’ouverture,
solennelles et
majestueuses, mènent
un passage dont
l’atmosphère
belliqueuse
s’intensifie pour
s’achever en de
violents fracas
symbolisant la mort
Sinfonia
Hungarica,
commissionata dalla banda
ungherese di
Kiskunfelegyahaza, è
dedicata al maestro
Ferenc Jankovski, al
sindaco della citt Jozsef
Ficsor e a Gabriella
Kiss. La prima mondiale,
eseguita dalla banda
Kiskunfelegyhaza si è
tenutaa Budapest il 31
marzo 2001 sotto la
direzione del
compositore.Gli eventi
salienti della storia
dell’Ungheria,
come le guerre ed altri
avvenimenti importanti,
sono tradotti in musica
in questa sinfonia
strutturata in tre
movimenti. Sinfonia
Hungaricavuole anche
essere un omaggio allo
stato ungherese che
festeggia il suo
millennio nel
2001.ATTILA, re
degli Unni, spesso
chiamato “il
flagello di Dio“
è la figura centrale
del primo movimento,
caratterizzato dalla
paura, dalla
minaccia,dall’aggr
essione e dalla crudelt .
Buda, fratello di Attila
è associato ad un tema
più eroico, mentre
Rika, l’amata
moglie, è
rappresentata da una
melodia lirica.
L’eccitante finale
di questo movimento di
apertura illustra la
tanto temuta velocit
delle truppe di Attila
che seminavano paura e
morte.Il secondo
movimento pone
l’accento su
ARPAD, il
fondatore dello Stato
ungherese. Inizia con un
passaggio in stile
atmosferico che evoca la
nonna di Arpad, Emese che
aveva sognato e
predettoil futuro del
nipote. Uno degli
oppositori di Arpad, il
principe bulgaro Zalan,
fu cacciato dopo una
battaglia. In seguito,
Arpad chiamò
ufficialmente il
territorio
“Magyarorszagâ€
.Il movimento finale
prende il nome da
ISTVAN, il re che
portòil cristianesimo
in Ungheria e che fu
incoronato da Papa
Silvestro II il 1
gennaio, 1001. Un inizio
solenne prelude ad un
passaggio bellico
accentuato da rumori
imponenti; questo a
simboleggiare
l’atroce fine del
pagano Koppany il cui
corpo futagliato in
quattro pezzi e inviato
ai quattro castelli del
paese come monito. Dopo
un intermezzo quieto,
quasi religioso, viene
presentato l’Inno
nazionale ungherese. In
questo ampio e grandioso
finale riecheggia
l’orgoglio
dell’Ungheria
nelricordare il suo
passato e la fiducia con
la quale si proietta al
futuro.Lo stupendo tema
dell’Inno
nazionale ungherese è
proposto nell’arco
dell’intera
sinfonia. E’
però spesso
parzialmente nascosto e
usato come filo
conduttore, appena
riconoscibileall’i
nizio ma sempre più
ovvio quando la sinfonia
si avvicina al suo
finale. A conclusione
della sinfonia, il
sublime inno conduce la
banda in
un’apoteosi
finale, facendo apparire
l’organico
strumentale come un
maestoso organo. $314.95 - Voir plus => AcheterDélais: 4 to 6 weeks | | |
| Attila! (part 1 from 'Sinfonia Hungarica') Orchestre d'harmonie [Conducteur] - Intermédiaire/avancé De Haske Publications
Concert Band/Harmonie - Grade 6 SKU: BT.DHP-1002207-140 Composed by Jan V...(+)
Concert Band/Harmonie -
Grade 6 SKU:
BT.DHP-1002207-140
Composed by Jan Van der
Roost. Sovereign Series.
Concert Piece. Score
Only. Composed 2000. 96
pages. De Haske
Publications #DHP
1002207-140. Published by
De Haske Publications
(BT.DHP-1002207-140).
Sinfonia
Hungarica is a
three-movement symphony
that depicts the history
of Hungary. All three
movements were inspired
by historical key
figures, wars, and other
important events from
this country. This
symphony is a celebration
of Hungary’s
millennium in
2001.ATTILA, King of the
Huns, often named
“The scourge of
God,†is the
central figure of the
first movement, mainly
characterized by fear,
threat, aggression, and
cruelty. Attila’s
brother, Buda, however,
has a more heroic theme,
while his beloved wife,
Rika, has a lyrical
melody. The exciting
ending of this opening
movement illustrates the
dreaded speed of
Attila’s troops:
they pursued their
victims and killed them
all!
Dit stuk werd
gecomponeerd in opdracht
van het symfonisch
blaasorkest
Kiskunfélegyhaza uit
Hongarije en opgedragen
aan dirigent Ferenc
Jankovski, burgemeester
Jozsef Ficsor en
Gabriella Kiss. De
wereldpremière vond
plaats op 31 maart2001 in
Budapest (Hongarije) door
het eerdergenoemde orkest
onder leiding van de
componist.Deze driedelige
symfonie beschrijft de
geschiedenis van
Hongarije. De drie delen
zijn ge nspireerd op
historische
sleutelfiguren,
oorlogenen andere
belangrijke
gebeurtenissen in dit
land. De symfonie werd
geschreven ter
gelegenheid van de
millenniumviering van
Hongarije in
2001.ATTILA,
koning van de Hunnen,
vaak ‘de gesel
Gods’ genoemd, is
de centrale figuurin het
eerste deel, dat
voornamelijk wordt
gekenmerkt door angst,
dreiging, agressie en
wreedheid.
Attila’s broer,
Buda, heeft echter een
hero scher thema, terwijl
zijn geliefde vrouw,
Rika, een lyrische
melodie heeft. Het
spannendeeinde van dit
openingsdeel illustreert
de gevreesde snelheid van
Attila’s troepen:
ze achtervolgden hun
slachtoffers en
vermoordden ze allemaal!
Het tweede deel gaat over
ARPAD, de stichter
van de Hongaarse staat.
Hetbegint met een
sfeerpassage, die het
beeld oproept van zijn
grootmoeder, Emese,
dromend over zijn
bestemming. Een van
Arpad’s
tegenstanders, de
Bulgaarse prins Zalan,
werd verdreven na een
gevecht. Hierna noemde
Arpad het gebiedofficieel
‘Magyarorszagâ€
.Het laatste deel is
genoemd naar
ISTVAN, de koning
die het christendom in
Hongarije introduceerde
en die werd gekroond door
paus Silvester II op 1
januari 1001. Een vrij
plechtige start leidt tot
nogeen martiale passage,
die eindigt met een
aantal luide slagen. Deze
symboliseren het voorval
waarbij het lichaam van
de heiden Koppany in vier
stukken werd gesneden,
die naar de vier kastelen
van het land werden
gezonden als
schrikwekkend
Die
Sinfonie in drei
Sätzen ist eine
musikalische Schilderung
der Geschichte Ungarns.
Alle drei Sätze haben
bedeutende historische
Persönlichkeiten und
Schlüsselereignisse
aus der Landesgeschichte
- wie etwa Kriege - zum
Inhalt. Das Werk wurde
zuUngarns
Tausendjahrfeier im Jahr
2001
geschrieben.Attila
, König der Hunnen,
oftmals auch die
Geißel Gottes genannt,
ist die zentrale Gestalt
des ersten Satzes; in
seiner musikalischen
Beschreibung sind
Aggressivität und
Grausamkeit, die vonihm
ausgehende Bedrohung und
ihm entgegengebrachte
Furcht spürbar.
Daneben erscheinen das
heroischer klingende
Thema von Buda,
Attilas Bruder, und das
lyrische von Rika,
seiner zärtlich
geliebten Frau. Der
aufpeitschende Schluss
desSatzes ist Sinnbild
für die gefürchtete
Schnelligkeit von Attilas
Truppen, mit der sie ihre
Opfer eingeholt und ohne
Ausnahme getötet
haben.Im Mittelpunkt des
zweiten Satzes steht
Arpad, der
eigentliche Begründer
des ungarischen Staates.
Eineatmosphärisch
klingende Einleitung
beschwört
Emese, die
Großmutter Arpads,
herauf, die im Traum
seine Bestimmung
vorhergesehen hatte. Er
schlug seinen Gegner, den
Prinzen Zalan von
Bulgarien, im Kampf in
die Flucht und gab dem
Land denNamen
Magyarorszag.Das Finale
ist nach Istvan
benannt, dem König,
der in Ungarn das
Christentum einführte
und am ersten Januar 1001
durch Papst Sylvester II.
gekrönt wurde. Ein
feierlicher Anfang leitet
über in einen an
Kriegsgetümmelerinnern
den Abschnitt, der in
lärmendem Getöse
endet. Es steht für
das Ende des Heiden
Koppany, dessen
Körper gevierteilt und
als abschreckendes
Beispiel an die vier
Burgen des Landes gesandt
wurde. Ein ruhiges,
beinahe religiös
wirkendesZwischenspiel
mündet in die
ungarische Nationalhymne.
Dieser prachtvolle, mit
grandioso
überschriebene Schluss
hat auch eine symbolische
Bedeutung: Nach zehn
Jahrhunderten hat Ungarn
guten Grund, mit Stolz
zurückzublicken und
der Zukunft mitZuversicht
und Optimismus
entgegenzusehen.Die
wunderbare Melodie der
Nationalhymne erscheint
in der Sinfonie auch
vorher schon immer
wieder, wird meist aber
ganz oder teilweise
überdeckt. Sie
durchläuft das Werk
wie ein roter Faden, der
anfangs kaumwahrzunehmen
ist und erst im Verlauf
der Sinfonie immer
deutlicher wird. Am Ende
krönt sie das Werk in
einer letzten
prachtvollen Steigerung,
in der das Orchester den
majestätischen Klang
einer Orgel
annimmt.
Sinfon
ia Hungarica est une
œuvre de commande
pour l’Orchestre
d’Harmonie de
Kiskunfelegyhaze en
Hongrie. Elle est
dédiée Ferenc
Jankovski (Directeur de
l’Orchestre
d’Harmonie),
Jozsef Ficsor (Maire de
la ville de
Kiskunfelegyhaze) et
Gabriella Kiss.Cette
symphonie en trois
mouvements retrace
l’histoire de la
Hongrie.
L’ensemble des
trois mouvements
s’inspire de la
vie de personnages
historiques clés, de
guerres et
d’autres
événements de
grande importance qui ont
marqué
l’histoire de ce
pays. Sinfonia
Hungarica
célèbre le
millénaire de la
fondation de
l’État
hongrois (1001-2001).
L’œuvre a
été donnée en
création mondiale, le
31 mars 2001 Budapest,par
l’Orchestre
d’Harmonie de
Kiskunfelegyhaze placé
sous la direction du
compositeur.ATTILA
, roi des Huns,
surnommé “le
Fléau de Dieuâ€,
est le personnage central
du premier mouvement
où règne une
atmosphère de peur, de
menace,
d’agression et de
cruauté. Bléda, le
frère d’Attila,
est associé un
thème aux accents plus
héro ques, tandis que
Kerka, l’épouse
bien-aimée du roi des
Huns, est
représentée par une
mélodie lyrique. La
fin trépidante de ce
mouvement
d’ouverture
illustre
l’effroyable
rapidité avec laquelle
les troupes
d’Attila
poursuivaient et tuaient
toutes leurs victimes.Le
deuxième mouvement est
centré sur
ARPAD, le
fondateur de
l’État
hongrois. Un passage
limpide et aérien
ouvre ce mouvement
évoquant Émèse,
la grand-mère
d’Arpad, qui vit
en rêve sa destinée
future. Après avoir
livré bataille contre
l’un de ses
opposants, le prince
bulgare Zalan, et
l’avoir chassé
des terres magyares,
Arpad donne
officiellement au
territoire le nom de
Magyarorszag.Le
troisième et dernier
mouvement de la symphonie
porte le nom de celui qui
convertit le pays au
christianisme :
Étienne Ier
(ISTVAN), sacré
roi de Hongrie le 1er
janvier 1001 par le Pape
Sylvestre II. Les mesures
d’ouverture,
solennelles et
majestueuses, mènent
un passage dont
l’atmosphère
belliqueuse
s’intensifie pour
s’achever en de
violents fracas
symbolisant la mort
Sinfonia
Hungarica,
commissionata dalla banda
ungherese di
Kiskunfelegyahaza, è
dedicata al maestro
Ferenc Jankovski, al
sindaco della citt Jozsef
Ficsor e a Gabriella
Kiss. La prima mondiale,
eseguita dalla banda
Kiskunfelegyhaza si è
tenutaa Budapest il 31
marzo 2001 sotto la
direzione del
compositore.Gli eventi
salienti della storia
dell’Ungheria,
come le guerre ed altri
avvenimenti importanti,
sono tradotti in musica
in questa sinfonia
strutturata in tre
movimenti. Sinfonia
Hungaricavuole anche
essere un omaggio allo
stato ungherese che
festeggia il suo
millennio nel
2001.ATTILA, re
degli Unni, spesso
chiamato “il
flagello di Dio“
è la figura centrale
del primo movimento,
caratterizzato dalla
paura, dalla
minaccia,dall’aggr
essione e dalla crudelt .
Buda, fratello di Attila
è associato ad un tema
più eroico, mentre
Rika, l’amata
moglie, è
rappresentata da una
melodia lirica.
L’eccitante finale
di questo movimento di
apertura illustra la
tanto temuta velocit
delle truppe di Attila
che seminavano paura e
morte.Il secondo
movimento pone
l’accento su
ARPAD, il
fondatore dello Stato
ungherese. Inizia con un
passaggio in stile
atmosferico che evoca la
nonna di Arpad, Emese che
aveva sognato e
predettoil futuro del
nipote. Uno degli
oppositori di Arpad, il
principe bulgaro Zalan,
fu cacciato dopo una
battaglia. In seguito,
Arpad chiamò
ufficialmente il
territorio
“Magyarorszagâ€
.Il movimento finale
prende il nome da
ISTVAN, il re che
portòil cristianesimo
in Ungheria e che fu
incoronato da Papa
Silvestro II il 1
gennaio, 1001. Un inizio
solenne prelude ad un
passaggio bellico
accentuato da rumori
imponenti; questo a
simboleggiare
l’atroce fine del
pagano Koppany il cui
corpo futagliato in
quattro pezzi e inviato
ai quattro castelli del
paese come monito. Dopo
un intermezzo quieto,
quasi religioso, viene
presentato l’Inno
nazionale ungherese. In
questo ampio e grandioso
finale riecheggia
l’orgoglio
dell’Ungheria
nelricordare il suo
passato e la fiducia con
la quale si proietta al
futuro.Lo stupendo tema
dell’Inno
nazionale ungherese è
proposto nell’arco
dell’intera
sinfonia. E’
però spesso
parzialmente nascosto e
usato come filo
conduttore, appena
riconoscibileall’i
nizio ma sempre più
ovvio quando la sinfonia
si avvicina al suo
finale. A conclusione
della sinfonia, il
sublime inno conduce la
banda in
un’apoteosi
finale, facendo apparire
l’organico
strumentale come un
maestoso organo. $62.95 - Voir plus => AcheterDélais: 2 to 3 weeks | | |
| István (part 3 from 'Sinfonia Hungarica') Orchestre d'harmonie [Conducteur] - Intermédiaire/avancé De Haske Publications
Concert Band/Harmonie - Grade 6 SKU: BT.DHP-1002209-140 Composed by Jan V...(+)
Concert Band/Harmonie -
Grade 6 SKU:
BT.DHP-1002209-140
Composed by Jan Van der
Roost. Sovereign Series.
Concert Piece. Score
Only. Composed 2000. 82
pages. De Haske
Publications #DHP
1002209-140. Published by
De Haske Publications
(BT.DHP-1002209-140).
Dit stuk werd
gecomponeerd in opdracht
van het symfonisch
blaasorkest
Kiskunfélegyhaza uit
Hongarije en opgedragen
aan dirigent Ferenc
Jankovski, burgemeester
Jozsef Ficsor en
Gabriella Kiss. De
wereldpremière vond
plaats op 31 maart2001 in
Budapest (Hongarije) door
het eerdergenoemde orkest
onder leiding van de
componist.Deze driedelige
symfonie beschrijft de
geschiedenis van
Hongarije. De drie delen
zijn ge nspireerd op
historische
sleutelfiguren,
oorlogenen andere
belangrijke
gebeurtenissen in dit
land. De symfonie werd
geschreven ter
gelegenheid van de
millenniumviering van
Hongarije in
2001.ATTILA,
koning van de Hunnen,
vaak ‘de gesel
Gods’ genoemd, is
de centrale figuurin het
eerste deel, dat
voornamelijk wordt
gekenmerkt door angst,
dreiging, agressie en
wreedheid.
Attila’s broer,
Buda, heeft echter een
hero scher thema, terwijl
zijn geliefde vrouw,
Rika, een lyrische
melodie heeft. Het
spannendeeinde van dit
openingsdeel illustreert
de gevreesde snelheid van
Attila’s troepen:
ze achtervolgden hun
slachtoffers en
vermoordden ze allemaal!
Het tweede deel gaat over
ARPAD, de stichter
van de Hongaarse staat.
Hetbegint met een
sfeerpassage, die het
beeld oproept van zijn
grootmoeder, Emese,
dromend over zijn
bestemming. Een van
Arpad’s
tegenstanders, de
Bulgaarse prins Zalan,
werd verdreven na een
gevecht. Hierna noemde
Arpad het gebiedofficieel
‘Magyarorszagâ€
.Het laatste deel is
genoemd naar
ISTVAN, de koning
die het christendom in
Hongarije introduceerde
en die werd gekroond door
paus Silvester II op 1
januari 1001. Een vrij
plechtige start leidt tot
nogeen martiale passage,
die eindigt met een
aantal luide slagen. Deze
symboliseren het voorval
waarbij het lichaam van
de heiden Koppany in vier
stukken werd gesneden,
die naar de vier kastelen
van het land werden
gezonden als
schrikwekkend
Die
Sinfonie in drei
Sätzen ist eine
musikalische Schilderung
der Geschichte Ungarns.
Alle drei Sätze haben
bedeutende historische
Persönlichkeiten und
Schlüsselereignisse
aus der Landesgeschichte
- wie etwa Kriege - zum
Inhalt. Das Werk wurde
zuUngarns
Tausendjahrfeier im Jahr
2001
geschrieben.Attila
, König der Hunnen,
oftmals auch die
Geißel Gottes genannt,
ist die zentrale Gestalt
des ersten Satzes; in
seiner musikalischen
Beschreibung sind
Aggressivität und
Grausamkeit, die vonihm
ausgehende Bedrohung und
ihm entgegengebrachte
Furcht spürbar.
Daneben erscheinen das
heroischer klingende
Thema von Buda,
Attilas Bruder, und das
lyrische von Rika,
seiner zärtlich
geliebten Frau. Der
aufpeitschende Schluss
desSatzes ist Sinnbild
für die gefürchtete
Schnelligkeit von Attilas
Truppen, mit der sie ihre
Opfer eingeholt und ohne
Ausnahme getötet
haben.Im Mittelpunkt des
zweiten Satzes steht
Arpad, der
eigentliche Begründer
des ungarischen Staates.
Eineatmosphärisch
klingende Einleitung
beschwört
Emese, die
Großmutter Arpads,
herauf, die im Traum
seine Bestimmung
vorhergesehen hatte. Er
schlug seinen Gegner, den
Prinzen Zalan von
Bulgarien, im Kampf in
die Flucht und gab dem
Land denNamen
Magyarorszag.Das Finale
ist nach Istvan
benannt, dem König,
der in Ungarn das
Christentum einführte
und am ersten Januar 1001
durch Papst Sylvester II.
gekrönt wurde. Ein
feierlicher Anfang leitet
über in einen an
Kriegsgetümmelerinnern
den Abschnitt, der in
lärmendem Getöse
endet. Es steht für
das Ende des Heiden
Koppany, dessen
Körper gevierteilt und
als abschreckendes
Beispiel an die vier
Burgen des Landes gesandt
wurde. Ein ruhiges,
beinahe religiös
wirkendesZwischenspiel
mündet in die
ungarische Nationalhymne.
Dieser prachtvolle, mit
grandioso
überschriebene Schluss
hat auch eine symbolische
Bedeutung: Nach zehn
Jahrhunderten hat Ungarn
guten Grund, mit Stolz
zurückzublicken und
der Zukunft mitZuversicht
und Optimismus
entgegenzusehen.Die
wunderbare Melodie der
Nationalhymne erscheint
in der Sinfonie auch
vorher schon immer
wieder, wird meist aber
ganz oder teilweise
überdeckt. Sie
durchläuft das Werk
wie ein roter Faden, der
anfangs kaumwahrzunehmen
ist und erst im Verlauf
der Sinfonie immer
deutlicher wird. Am Ende
krönt sie das Werk in
einer letzten
prachtvollen Steigerung,
in der das Orchester den
majestätischen Klang
einer Orgel
annimmt.
Sinfon
ia Hungarica est une
œuvre de commande
pour l’Orchestre
d’Harmonie de
Kiskunfelegyhaze en
Hongrie. Elle est
dédiée Ferenc
Jankovski (Directeur de
l’Orchestre
d’Harmonie),
Jozsef Ficsor (Maire de
la ville de
Kiskunfelegyhaze) et
Gabriella Kiss.Cette
symphonie en trois
mouvements retrace
l’histoire de la
Hongrie.
L’ensemble des
trois mouvements
s’inspire de la
vie de personnages
historiques clés, de
guerres et
d’autres
événements de
grande importance qui ont
marqué
l’histoire de ce
pays. Sinfonia
Hungarica
célèbre le
millénaire de la
fondation de
l’État
hongrois (1001-2001).
L’œuvre a
été donnée en
création mondiale, le
31 mars 2001 Budapest,par
l’Orchestre
d’Harmonie de
Kiskunfelegyhaze placé
sous la direction du
compositeur.ATTILA
, roi des Huns,
surnommé “le
Fléau de Dieuâ€,
est le personnage central
du premier mouvement
où règne une
atmosphère de peur, de
menace,
d’agression et de
cruauté. Bléda, le
frère d’Attila,
est associé un
thème aux accents plus
héro ques, tandis que
Kerka, l’épouse
bien-aimée du roi des
Huns, est
représentée par une
mélodie lyrique. La
fin trépidante de ce
mouvement
d’ouverture
illustre
l’effroyable
rapidité avec laquelle
les troupes
d’Attila
poursuivaient et tuaient
toutes leurs victimes.Le
deuxième mouvement est
centré sur
ARPAD, le
fondateur de
l’État
hongrois. Un passage
limpide et aérien
ouvre ce mouvement
évoquant Émèse,
la grand-mère
d’Arpad, qui vit
en rêve sa destinée
future. Après avoir
livré bataille contre
l’un de ses
opposants, le prince
bulgare Zalan, et
l’avoir chassé
des terres magyares,
Arpad donne
officiellement au
territoire le nom de
Magyarorszag.Le
troisième et dernier
mouvement de la symphonie
porte le nom de celui qui
convertit le pays au
christianisme :
Étienne Ier
(ISTVAN), sacré
roi de Hongrie le 1er
janvier 1001 par le Pape
Sylvestre II. Les mesures
d’ouverture,
solennelles et
majestueuses, mènent
un passage dont
l’atmosphère
belliqueuse
s’intensifie pour
s’achever en de
violents fracas
symbolisant la mort
Sinfonia
Hungarica,
commissionata dalla banda
ungherese di
Kiskunfelegyahaza, è
dedicata al maestro
Ferenc Jankovski, al
sindaco della citt Jozsef
Ficsor e a Gabriella
Kiss. La prima mondiale,
eseguita dalla banda
Kiskunfelegyhaza si è
tenutaa Budapest il 31
marzo 2001 sotto la
direzione del
compositore.Gli eventi
salienti della storia
dell’Ungheria,
come le guerre ed altri
avvenimenti importanti,
sono tradotti in musica
in questa sinfonia
strutturata in tre
movimenti. Sinfonia
Hungaricavuole anche
essere un omaggio allo
stato ungherese che
festeggia il suo
millennio nel
2001.ATTILA, re
degli Unni, spesso
chiamato “il
flagello di Dio“
è la figura centrale
del primo movimento,
caratterizzato dalla
paura, dalla
minaccia,dall’aggr
essione e dalla crudelt .
Buda, fratello di Attila
è associato ad un tema
più eroico, mentre
Rika, l’amata
moglie, è
rappresentata da una
melodia lirica.
L’eccitante finale
di questo movimento di
apertura illustra la
tanto temuta velocit
delle truppe di Attila
che seminavano paura e
morte.Il secondo
movimento pone
l’accento su
ARPAD, il
fondatore dello Stato
ungherese. Inizia con un
passaggio in stile
atmosferico che evoca la
nonna di Arpad, Emese che
aveva sognato e
predettoil futuro del
nipote. Uno degli
oppositori di Arpad, il
principe bulgaro Zalan,
fu cacciato dopo una
battaglia. In seguito,
Arpad chiamò
ufficialmente il
territorio
“Magyarorszagâ€
.Il movimento finale
prende il nome da
ISTVAN, il re che
portòil cristianesimo
in Ungheria e che fu
incoronato da Papa
Silvestro II il 1
gennaio, 1001. Un inizio
solenne prelude ad un
passaggio bellico
accentuato da rumori
imponenti; questo a
simboleggiare
l’atroce fine del
pagano Koppany il cui
corpo futagliato in
quattro pezzi e inviato
ai quattro castelli del
paese come monito. Dopo
un intermezzo quieto,
quasi religioso, viene
presentato l’Inno
nazionale ungherese. In
questo ampio e grandioso
finale riecheggia
l’orgoglio
dell’Ungheria
nelricordare il suo
passato e la fiducia con
la quale si proietta al
futuro.Lo stupendo tema
dell’Inno
nazionale ungherese è
proposto nell’arco
dell’intera
sinfonia. E’
però spesso
parzialmente nascosto e
usato come filo
conduttore, appena
riconoscibileall’i
nizio ma sempre più
ovvio quando la sinfonia
si avvicina al suo
finale. A conclusione
della sinfonia, il
sublime inno conduce la
banda in
un’apoteosi
finale, facendo apparire
l’organico
strumentale come un
maestoso organo. $62.95 - Voir plus => AcheterDélais: 2 to 3 weeks | | |
| Arpád (part 2 from 'Sinfonia Hungarica') Orchestre d'harmonie [Conducteur] - Intermédiaire/avancé De Haske Publications
Concert Band/Harmonie - Grade 6 SKU: BT.DHP-1002208-140 Composed by Jan V...(+)
Concert Band/Harmonie -
Grade 6 SKU:
BT.DHP-1002208-140
Composed by Jan Van der
Roost. Sovereign Series.
Concert Piece. Score
Only. Composed 2000. 58
pages. De Haske
Publications #DHP
1002208-140. Published by
De Haske Publications
(BT.DHP-1002208-140).
Dit stuk werd
gecomponeerd in opdracht
van het symfonisch
blaasorkest
Kiskunfélegyhaza uit
Hongarije en opgedragen
aan dirigent Ferenc
Jankovski, burgemeester
Jozsef Ficsor en
Gabriella Kiss. De
wereldpremière vond
plaats op 31 maart2001 in
Budapest (Hongarije) door
het eerdergenoemde orkest
onder leiding van de
componist.Deze driedelige
symfonie beschrijft de
geschiedenis van
Hongarije. De drie delen
zijn ge nspireerd op
historische
sleutelfiguren,
oorlogenen andere
belangrijke
gebeurtenissen in dit
land. De symfonie werd
geschreven ter
gelegenheid van de
millenniumviering van
Hongarije in
2001.ATTILA,
koning van de Hunnen,
vaak â??de gesel
Godsâ?? genoemd, is de
centrale figuurin het
eerste deel, dat
voornamelijk wordt
gekenmerkt door angst,
dreiging, agressie en
wreedheid. Attilaâ??s
broer, Buda, heeft echter
een hero scher thema,
terwijl zijn geliefde
vrouw, Rika, een lyrische
melodie heeft. Het
spannendeeinde van dit
openingsdeel illustreert
de gevreesde snelheid van
Attilaâ??s troepen: ze
achtervolgden hun
slachtoffers en
vermoordden ze allemaal!
Het tweede deel gaat over
ARPAD, de stichter
van de Hongaarse staat.
Hetbegint met een
sfeerpassage, die het
beeld oproept van zijn
grootmoeder, Emese,
dromend over zijn
bestemming. Een van
Arpadâ??s tegenstanders,
de Bulgaarse prins Zalan,
werd verdreven na een
gevecht. Hierna noemde
Arpad het gebiedofficieel
â??Magyarorszagâ??.Het
laatste deel is genoemd
naar ISTVAN, de
koning die het
christendom in Hongarije
introduceerde en die werd
gekroond door paus
Silvester II op 1 januari
1001. Een vrij plechtige
start leidt tot nogeen
martiale passage, die
eindigt met een aantal
luide slagen. Deze
symboliseren het voorval
waarbij het lichaam van
de heiden Koppany in vier
stukken werd gesneden,
die naar de vier kastelen
van het land werden
gezonden als
schrikwekkend
Die
Sinfonie in drei
Sätzen ist eine
musikalische Schilderung
der Geschichte Ungarns.
Alle drei Sätze haben
bedeutende historische
Persönlichkeiten und
Schlüsselereignisse
aus der Landesgeschichte
- wie etwa Kriege - zum
Inhalt. Das Werk wurde
zuUngarns
Tausendjahrfeier im Jahr
2001
geschrieben.Attila
, König der Hunnen,
oftmals auch die GeiÃ?el
Gottes genannt, ist die
zentrale Gestalt des
ersten Satzes; in seiner
musikalischen
Beschreibung sind
Aggressivität und
Grausamkeit, die vonihm
ausgehende Bedrohung und
ihm entgegengebrachte
Furcht spürbar.
Daneben erscheinen das
heroischer klingende
Thema von Buda,
Attilas Bruder, und das
lyrische von Rika,
seiner zärtlich
geliebten Frau. Der
aufpeitschende Schluss
desSatzes ist Sinnbild
für die gefürchtete
Schnelligkeit von Attilas
Truppen, mit der sie ihre
Opfer eingeholt und ohne
Ausnahme getötet
haben.Im Mittelpunkt des
zweiten Satzes steht
Arpad, der
eigentliche Begründer
des ungarischen Staates.
Eineatmosphärisch
klingende Einleitung
beschwört
Emese, die
GroÃ?mutter Arpads,
herauf, die im Traum
seine Bestimmung
vorhergesehen hatte. Er
schlug seinen Gegner, den
Prinzen Zalan von
Bulgarien, im Kampf in
die Flucht und gab dem
Land denNamen
Magyarorszag.Das Finale
ist nach Istvan
benannt, dem König,
der in Ungarn das
Christentum einführte
und am ersten Januar 1001
durch Papst Sylvester II.
gekrönt wurde. Ein
feierlicher Anfang leitet
über in einen an
Kriegsgetümmelerinnern
den Abschnitt, der in
lärmendem Getöse
endet. Es steht für
das Ende des Heiden
Koppany, dessen
Körper gevierteilt und
als abschreckendes
Beispiel an die vier
Burgen des Landes gesandt
wurde. Ein ruhiges,
beinahe religiös
wirkendesZwischenspiel
mündet in die
ungarische Nationalhymne.
Dieser prachtvolle, mit
grandioso
überschriebene Schluss
hat auch eine symbolische
Bedeutung: Nach zehn
Jahrhunderten hat Ungarn
guten Grund, mit Stolz
zurückzublicken und
der Zukunft mitZuversicht
und Optimismus
entgegenzusehen.Die
wunderbare Melodie der
Nationalhymne erscheint
in der Sinfonie auch
vorher schon immer
wieder, wird meist aber
ganz oder teilweise
überdeckt. Sie
durchläuft das Werk
wie ein roter Faden, der
anfangs kaumwahrzunehmen
ist und erst im Verlauf
der Sinfonie immer
deutlicher wird. Am Ende
krönt sie das Werk in
einer letzten
prachtvollen Steigerung,
in der das Orchester den
majestätischen Klang
einer Orgel
annimmt.
Sinfon
ia Hungarica est une
?uvre de commande pour
lâ??Orchestre
dâ??Harmonie de
Kiskunfelegyhaze en
Hongrie. Elle est
dédiée Ferenc
Jankovski (Directeur de
lâ??Orchestre
dâ??Harmonie), Jozsef
Ficsor (Maire de la ville
de Kiskunfelegyhaze) et
Gabriella Kiss.Cette
symphonie en trois
mouvements retrace
lâ??histoire de la
Hongrie. Lâ??ensemble
des trois mouvements
sâ??inspire de la vie de
personnages historiques
clés, de guerres et
dâ??autres
événements de
grande importance qui ont
marqué lâ??histoire
de ce pays. Sinfonia
Hungarica
célèbre le
millénaire de la
fondation de lâ??Ã?tat
hongrois (1001-2001).
Lâ???uvre a été
donnée en création
mondiale, le 31 mars 2001
Budapest,par
lâ??Orchestre
dâ??Harmonie de
Kiskunfelegyhaze placé
sous la direction du
compositeur.ATTILA
, roi des Huns,
surnommé â??le
Fléau de Dieuâ?,
est le personnage central
du premier mouvement
où règne une
atmosphère de peur, de
menace, dâ??agression et
de cruauté. Bléda,
le frère dâ??Attila,
est associé un
thème aux accents plus
héro ques, tandis que
Kerka, lâ??épouse
bien-aimée du roi des
Huns, est
représentée par une
mélodie lyrique. La
fin trépidante de ce
mouvement dâ??ouverture
illustre lâ??effroyable
rapidité avec laquelle
les troupes dâ??Attila
poursuivaient et tuaient
toutes leurs victimes.Le
deuxième mouvement est
centré sur
ARPAD, le
fondateur de lâ??Ã?tat
hongrois. Un passage
limpide et aérien
ouvre ce mouvement
évoquant �mèse,
la grand-mère
dâ??Arpad, qui vit en
rêve sa destinée
future. Après avoir
livré bataille contre
lâ??un de ses opposants,
le prince bulgare Zalan,
et lâ??avoir chassé
des terres magyares,
Arpad donne
officiellement au
territoire le nom de
Magyarorszag.Le
troisième et dernier
mouvement de la symphonie
porte le nom de celui qui
convertit le pays au
christianisme : Ã?tienne
Ier (ISTVAN),
sacré roi de Hongrie
le 1er janvier 1001 par
le Pape Sylvestre II. Les
mesures dâ??ouverture,
solennelles et
majestueuses, mènent
un passage dont
lâ??atmosphère
belliqueuse
sâ??intensifie pour
sâ??achever en de
violents fracas
symbolisant la mort
Sinfonia
Hungarica,
commissionata dalla banda
ungherese di
Kiskunfelegyahaza, è
dedicata al maestro
Ferenc Jankovski, al
sindaco della citt Jozsef
Ficsor e a Gabriella
Kiss. La prima mondiale,
eseguita dalla banda
Kiskunfelegyhaza si è
tenutaa Budapest il 31
marzo 2001 sotto la
direzione del
compositore.Gli eventi
salienti della storia
dellâ??Ungheria, come le
guerre ed altri
avvenimenti importanti,
sono tradotti in musica
in questa sinfonia
strutturata in tre
movimenti. Sinfonia
Hungaricavuole anche
essere un omaggio allo
stato ungherese che
festeggia il suo
millennio nel
2001.ATTILA, re
degli Unni, spesso
chiamato â??il flagello
di Dioâ?? è la figura
centrale del primo
movimento, caratterizzato
dalla paura, dalla
minaccia,dallâ??aggressi
one e dalla crudelt .
Buda, fratello di Attila
è associato ad un tema
più eroico, mentre
Rika, lâ??amata moglie,
è rappresentata da una
melodia lirica.
Lâ??eccitante finale di
questo movimento di
apertura illustra la
tanto temuta velocit
delle truppe di Attila
che seminavano paura e
morte.Il secondo
movimento pone
lâ??accento su
ARPAD, il
fondatore dello Stato
ungherese. Inizia con un
passaggio in stile
atmosferico che evoca la
nonna di Arpad, Emese che
aveva sognato e
predettoil futuro del
nipote. Uno degli
oppositori di Arpad, il
principe bulgaro Zalan,
fu cacciato dopo una
battaglia. In seguito,
Arpad chiamò
ufficialmente il
territorio
â??Magyarorszagâ?.Il
movimento finale prende
il nome da ISTVAN,
il re che portòil
cristianesimo in Ungheria
e che fu incoronato da
Papa Silvestro II il 1
gennaio, 1001. Un inizio
solenne prelude ad un
passaggio bellico
accentuato da rumori
imponenti; questo a
simboleggiare lâ??atroce
fine del pagano Koppany
il cui corpo futagliato
in quattro pezzi e
inviato ai quattro
castelli del paese come
monito. Dopo un
intermezzo quieto, quasi
religioso, viene
presentato lâ??Inno
nazionale ungherese. In
questo ampio e grandioso
finale riecheggia
lâ??orgoglio
dellâ??Ungheria
nelricordare il suo
passato e la fiducia con
la quale si proietta al
futuro.Lo stupendo tema
dellâ??Inno nazionale
ungherese è proposto
nellâ??arco
dellâ??intera sinfonia.
Eâ?? però spesso
parzialmente nascosto e
usato come filo
conduttore, appena
riconoscibileallâ??inizi
o ma sempre più ovvio
quando la sinfonia si
avvicina al suo finale. A
conclusione della
sinfonia, il sublime inno
conduce la banda in
unâ??apoteosi finale,
facendo apparire
lâ??organico strumentale
come un maestoso
organo. $62.95 - Voir plus => AcheterDélais: 2 to 3 weeks | | |
| Classical Fake Book - 2nd Edition
Fake Book [Fake Book] - Facile Hal Leonard
(Over 850 Classical Themes and Melodies in the Original Keys) For C instrument. ...(+)
(Over 850 Classical
Themes and Melodies in
the Original Keys) For C
instrument. Format:
fakebook (spiral bound).
With vocal melody
(excerpts) and chord
names. Lassical. Series:
Hal Leonard Fake Books.
646 pages. 9x12 inches.
Published by Hal Leonard.
(8)$49.99 - Voir plus => AcheterDélais: 24 hours - In Stock | | |
| Attila! (part 1 from 'Sinfonia Hungarica') Orchestre d'harmonie [Conducteur et Parties séparées] - Intermédiaire/avancé De Haske Publications
Concert Band/Harmonie - Grade 6 SKU: BT.DHP-1002207-010 Composed by Jan V...(+)
Concert Band/Harmonie -
Grade 6 SKU:
BT.DHP-1002207-010
Composed by Jan Van der
Roost. Sovereign Series.
Concert Piece. Set (Score
& Parts). Composed 2000.
De Haske Publications
#DHP 1002207-010.
Published by De Haske
Publications
(BT.DHP-1002207-010).
Sinfonia
Hungarica is a
three-movement symphony
that depicts the history
of Hungary. All three
movements were inspired
by historical key
figures, wars, and other
important events from
this country. This
symphony is a celebration
of Hungary’s
millennium in
2001.ATTILA, King of the
Huns, often named
“The scourge of
God,†is the
central figure of the
first movement, mainly
characterized by fear,
threat, aggression, and
cruelty. Attila’s
brother, Buda, however,
has a more heroic theme,
while his beloved wife,
Rika, has a lyrical
melody. The exciting
ending of this opening
movement illustrates the
dreaded speed of
Attila’s troops:
they pursued their
victims and killed them
all!
Dit stuk werd
gecomponeerd in opdracht
van het symfonisch
blaasorkest
Kiskunfélegyhaza uit
Hongarije en opgedragen
aan dirigent Ferenc
Jankovski, burgemeester
Jozsef Ficsor en
Gabriella Kiss. De
wereldpremière vond
plaats op 31 maart2001 in
Budapest (Hongarije) door
het eerdergenoemde orkest
onder leiding van de
componist.Deze driedelige
symfonie beschrijft de
geschiedenis van
Hongarije. De drie delen
zijn ge nspireerd op
historische
sleutelfiguren,
oorlogenen andere
belangrijke
gebeurtenissen in dit
land. De symfonie werd
geschreven ter
gelegenheid van de
millenniumviering van
Hongarije in
2001.ATTILA,
koning van de Hunnen,
vaak ‘de gesel
Gods’ genoemd, is
de centrale figuurin het
eerste deel, dat
voornamelijk wordt
gekenmerkt door angst,
dreiging, agressie en
wreedheid.
Attila’s broer,
Buda, heeft echter een
hero scher thema, terwijl
zijn geliefde vrouw,
Rika, een lyrische
melodie heeft. Het
spannendeeinde van dit
openingsdeel illustreert
de gevreesde snelheid van
Attila’s troepen:
ze achtervolgden hun
slachtoffers en
vermoordden ze allemaal!
Het tweede deel gaat over
ARPAD, de stichter
van de Hongaarse staat.
Hetbegint met een
sfeerpassage, die het
beeld oproept van zijn
grootmoeder, Emese,
dromend over zijn
bestemming. Een van
Arpad’s
tegenstanders, de
Bulgaarse prins Zalan,
werd verdreven na een
gevecht. Hierna noemde
Arpad het gebiedofficieel
‘Magyarorszagâ€
.Het laatste deel is
genoemd naar
ISTVAN, de koning
die het christendom in
Hongarije introduceerde
en die werd gekroond door
paus Silvester II op 1
januari 1001. Een vrij
plechtige start leidt tot
nogeen martiale passage,
die eindigt met een
aantal luide slagen. Deze
symboliseren het voorval
waarbij het lichaam van
de heiden Koppany in vier
stukken werd gesneden,
die naar de vier kastelen
van het land werden
gezonden als
schrikwekkend
Die
Sinfonie in drei
Sätzen ist eine
musikalische Schilderung
der Geschichte Ungarns.
Alle drei Sätze haben
bedeutende historische
Persönlichkeiten und
Schlüsselereignisse
aus der Landesgeschichte
- wie etwa Kriege - zum
Inhalt. Das Werk wurde
zuUngarns
Tausendjahrfeier im Jahr
2001
geschrieben.Attila
, König der Hunnen,
oftmals auch die
Geißel Gottes genannt,
ist die zentrale Gestalt
des ersten Satzes; in
seiner musikalischen
Beschreibung sind
Aggressivität und
Grausamkeit, die vonihm
ausgehende Bedrohung und
ihm entgegengebrachte
Furcht spürbar.
Daneben erscheinen das
heroischer klingende
Thema von Buda,
Attilas Bruder, und das
lyrische von Rika,
seiner zärtlich
geliebten Frau. Der
aufpeitschende Schluss
desSatzes ist Sinnbild
für die gefürchtete
Schnelligkeit von Attilas
Truppen, mit der sie ihre
Opfer eingeholt und ohne
Ausnahme getötet
haben.Im Mittelpunkt des
zweiten Satzes steht
Arpad, der
eigentliche Begründer
des ungarischen Staates.
Eineatmosphärisch
klingende Einleitung
beschwört
Emese, die
Großmutter Arpads,
herauf, die im Traum
seine Bestimmung
vorhergesehen hatte. Er
schlug seinen Gegner, den
Prinzen Zalan von
Bulgarien, im Kampf in
die Flucht und gab dem
Land denNamen
Magyarorszag.Das Finale
ist nach Istvan
benannt, dem König,
der in Ungarn das
Christentum einführte
und am ersten Januar 1001
durch Papst Sylvester II.
gekrönt wurde. Ein
feierlicher Anfang leitet
über in einen an
Kriegsgetümmelerinnern
den Abschnitt, der in
lärmendem Getöse
endet. Es steht für
das Ende des Heiden
Koppany, dessen
Körper gevierteilt und
als abschreckendes
Beispiel an die vier
Burgen des Landes gesandt
wurde. Ein ruhiges,
beinahe religiös
wirkendesZwischenspiel
mündet in die
ungarische Nationalhymne.
Dieser prachtvolle, mit
grandioso
überschriebene Schluss
hat auch eine symbolische
Bedeutung: Nach zehn
Jahrhunderten hat Ungarn
guten Grund, mit Stolz
zurückzublicken und
der Zukunft mitZuversicht
und Optimismus
entgegenzusehen.Die
wunderbare Melodie der
Nationalhymne erscheint
in der Sinfonie auch
vorher schon immer
wieder, wird meist aber
ganz oder teilweise
überdeckt. Sie
durchläuft das Werk
wie ein roter Faden, der
anfangs kaumwahrzunehmen
ist und erst im Verlauf
der Sinfonie immer
deutlicher wird. Am Ende
krönt sie das Werk in
einer letzten
prachtvollen Steigerung,
in der das Orchester den
majestätischen Klang
einer Orgel
annimmt.
Sinfon
ia Hungarica,
commissionata dalla banda
ungherese di
Kiskunfelegyahaza, è
dedicata al maestro
Ferenc Jankovski, al
sindaco della citt Jozsef
Ficsor e a Gabriella
Kiss. La prima mondiale,
eseguita dalla banda
Kiskunfelegyhaza si è
tenutaa Budapest il 31
marzo 2001 sotto la
direzione del
compositore.Gli eventi
salienti della storia
dell’Ungheria,
come le guerre ed altri
avvenimenti importanti,
sono tradotti in musica
in questa sinfonia
strutturata in tre
movimenti. Sinfonia
Hungaricavuole anche
essere un omaggio allo
stato ungherese che
festeggia il suo
millennio nel
2001.ATTILA, re
degli Unni, spesso
chiamato “il
flagello di Dio“
è la figura centrale
del primo movimento,
caratterizzato dalla
paura, dalla
minaccia,dall’aggr
essione e dalla crudelt .
Buda, fratello di Attila
è associato ad un tema
più eroico, mentre
Rika, l’amata
moglie, è
rappresentata da una
melodia lirica.
L’eccitante finale
di questo movimento di
apertura illustra la
tanto temuta velocit
delle truppe di Attila
che seminavano paura e
morte.Il secondo
movimento pone
l’accento su
ARPAD, il
fondatore dello Stato
ungherese. Inizia con un
passaggio in stile
atmosferico che evoca la
nonna di Arpad, Emese che
aveva sognato e
predettoil futuro del
nipote. Uno degli
oppositori di Arpad, il
principe bulgaro Zalan,
fu cacciato dopo una
battaglia. In seguito,
Arpad chiamò
ufficialmente il
territorio
“Magyarorszagâ€
.Il movimento finale
prende il nome da
ISTVAN, il re che
portòil cristianesimo
in Ungheria e che fu
incoronato da Papa
Silvestro II il 1
gennaio, 1001. Un inizio
solenne prelude ad un
passaggio bellico
accentuato da rumori
imponenti; questo a
simboleggiare
l’atroce fine del
pagano Koppany il cui
corpo futagliato in
quattro pezzi e inviato
ai quattro castelli del
paese come monito. Dopo
un intermezzo quieto,
quasi religioso, viene
presentato l’Inno
nazionale ungherese. In
questo ampio e grandioso
finale riecheggia
l’orgoglio
dell’Ungheria
nelricordare il suo
passato e la fiducia con
la quale si proietta al
futuro.Lo stupendo tema
dell’Inno
nazionale ungherese è
proposto nell’arco
dell’intera
sinfonia. E’
però spesso
parzialmente nascosto e
usato come filo
conduttore, appena
riconoscibileall’i
nizio ma sempre più
ovvio quando la sinfonia
si avvicina al suo
finale. A conclusione
della sinfonia, il
sublime inno conduce la
banda in
un’apoteosi
finale, facendo apparire
l’organico
strumentale come un
maestoso organo. $314.95 - Voir plus => AcheterDélais: 2 to 3 weeks | | |
| Gottschalk School Song Book - Débutant Schott
1-4 Voices and Guitar (BR) - very easy to easy SKU: HL.49023849 Eine L...(+)
1-4 Voices and Guitar
(BR) - very easy to easy
SKU: HL.49023849
Eine Liedersammlung
fur die Sekundarstufe
I. Composed by Sell.
Edited by Lutz Gottschalk
and Stefan Sell. Arranged
by Lutz Gottschalk and
Stefan Sell. This
edition: Paperback/Soft
Cover. Sheet music.
Kunter-bund-edition. Die
Fundgrube zum Singen in
Freizeit und Schule.
Songbook. 300 pages.
Schott Music #BUND71139.
Published by Schott Music
(HL.49023849). ISBN
9783795756758.
6.25x9.5x0.967 inches.
German. Claudia
Schmidt. Das
Liederbuch enthalt 243
Lieder mit Erklarungen,
bearbeitet fur
Gesangstimmen (ein bis
vier Stimmen) und
Gitarrenbegleitung. Der
thematische Bogen reicht
von Kinderliedern,
Volksliedern,
franzosischen Chansons
uber Spirituals, Folk
Songs und Schlager bis
hin zu Rock und Pop. Alle
Lieder sind als leichte
bis mittelschwere
Arrangements gut
nachzuspielen. Das Buch
enthalt
Basisinformationen zu
jedem Kapitel,
begleitende Texte und
Erlauterungen zu
soziokulturellen
Hintergrunden von Autoren
und Liedern. Diese
Sammlung der besten
Lieder und Songs ist mehr
als ein Schulliederbuch!
Sie ist das ideale
Songbook fur Freizeit,
Hobby und gesellige
Anlasse. $24.99 - Voir plus => Acheter | | |
| Transcriptions of Lieder Piano seul Carl Fischer
Chamber Music Piano SKU: CF.PL1056 Composed by Clara Wieck-Schumann, Fran...(+)
Chamber Music Piano
SKU: CF.PL1056
Composed by Clara
Wieck-Schumann, Franz
Schubert, and Robert
Schumann. Edited by
Nicholas Hopkins.
Collection. With Standard
notation. 128 pages. Carl
Fischer Music #PL1056.
Published by Carl Fischer
Music (CF.PL1056).
ISBN 9781491153390.
UPC: 680160910892.
Transcribed by Franz
Liszt. Introduction
It is true that Schubert
himself is somewhat to
blame for the very
unsatisfactory manner in
which his admirable piano
pieces are treated. He
was too immoderately
productive, wrote
incessantly, mixing
insignificant with
important things, grand
things with mediocre
work, paid no heed to
criticism, and always
soared on his wings. Like
a bird in the air, he
lived in music and sang
in angelic fashion.
--Franz Liszt, letter to
Dr. S. Lebert (1868) Of
those compositions that
greatly interest me,
there are only Chopin's
and yours. --Franz Liszt,
letter to Robert Schumann
(1838) She [Clara
Schumann] was astounded
at hearing me. Her
compositions are really
very remarkable,
especially for a woman.
There is a hundred times
more creativity and real
feeling in them than in
all the past and present
fantasias by Thalberg.
--Franz Liszt, letter to
Marie d'Agoult (1838)
Chretien Urhan
(1790-1845) was a
Belgian-born violinist,
organist and composer who
flourished in the musical
life of Paris in the
early nineteenth century.
According to various
accounts, he was deeply
religious, harshly
ascetic and wildly
eccentric, though revered
by many important and
influential members of
the Parisian musical
community. Regrettably,
history has forgotten
Urhan's many musical
achievements, the most
important of which was
arguably his pioneering
work in promoting the
music of Franz Schubert.
He devoted much of his
energies to championing
Schubert's music, which
at the time was unknown
outside of Vienna.
Undoubtedly, Urhan was
responsible for
stimulating this
enthusiasm in Franz
Liszt; Liszt regularly
heard Urhan's organ
playing in the
St.-Vincent-de-Paul
church in Paris, and the
two became personal
acquaintances. At
eighteen years of age,
Liszt was on the verge of
establishing himself as
the foremost pianist in
Europe, and this
awakening to Schubert's
music would prove to be a
profound experience.
Liszt's first travels
outside of his native
provincial Hungary were
to Vienna in 1821-1823,
where his father enrolled
him in studies with Carl
Czerny (piano) and
Antonio Salieri (music
theory). Both men had
important involvements
with Schubert; Czerny
(like Urhan) as performer
and advocate of
Schubert's music and
Salieri as his theory and
composition teacher from
1813-1817. Curiously,
Liszt and Schubert never
met personally, despite
their geographical
proximity in Vienna
during these years.
Inevitably, legends later
arose that the two had
been personal
acquaintances, although
Liszt would dismiss these
as fallacious: I never
knew Schubert personally,
he was once quoted as
saying. Liszt's initial
exposure to Schubert's
music was the Lieder,
what Urhan prized most of
all. He accompanied the
tenor Benedict
Randhartinger in numerous
performances of
Schubert's Lieder and
then, perhaps realizing
that he could benefit the
composer more on his own
terms, transcribed a
number of the Lieder for
piano solo. Many of these
transcriptions he would
perform himself on
concert tour during the
so-called Glanzzeit, or
time of splendor from
1839-1847. This publicity
did much to promote
reception of Schubert's
music throughout Europe.
Once Liszt retired from
the concert stage and
settled in Weimar as a
conductor in the 1840s,
he continued to perform
Schubert's orchestral
music, his Symphony No. 9
being a particular
favorite, and is credited
with giving the world
premiere performance of
Schubert's opera Alfonso
und Estrella in 1854. At
this time, he
contemplated writing a
biography of the
composer, which
regrettably remained
uncompleted. Liszt's
devotion to Schubert
would never waver.
Liszt's relationship with
Robert and Clara Schumann
was far different and far
more complicated; by
contrast, they were all
personal acquaintances.
What began as a
relationship of mutual
respect and admiration
soon deteriorated into
one of jealousy and
hostility, particularly
on the Schumann's part.
Liszt's initial contact
with Robert's music
happened long before they
had met personally, when
Liszt published an
analysis of Schumann's
piano music for the
Gazette musicale in 1837,
a gesture that earned
Robert's deep
appreciation. In the
following year Clara met
Liszt during a concert
tour in Vienna and
presented him with more
of Schumann's piano
music. Clara and her
father Friedrich Wieck,
who accompanied Clara on
her concert tours, were
quite taken by Liszt: We
have heard Liszt. He can
be compared to no other
player...he arouses
fright and astonishment.
His appearance at the
piano is indescribable.
He is an original...he is
absorbed by the piano.
Liszt, too, was impressed
with Clara--at first the
energy, intelligence and
accuracy of her piano
playing and later her
compositions--to the
extent that he dedicated
to her the 1838 version
of his Etudes d'execution
transcendante d'apres
Paganini. Liszt had a
closer personal
relationship with Clara
than with Robert until
the two men finally met
in 1840. Schumann was
astounded by Liszt's
piano playing. He wrote
to Clara that Liszt had
played like a god and had
inspired indescribable
furor of applause. His
review of Liszt even
included a heroic
personification with
Napoleon. In Leipzig,
Schumann was deeply
impressed with Liszt's
interpretations of his
Noveletten, Op. 21 and
Fantasy in C Major, Op.
17 (dedicated to Liszt),
enthusiastically
observing that, I feel as
if I had known you twenty
years. Yet a variety of
events followed that
diminished Liszt's glory
in the eyes of the
Schumanns. They became
critical of the cult-like
atmosphere that arose
around his recitals, or
Lisztomania as it came to
be called; conceivably,
this could be attributed
to professional jealousy.
Clara, in particular,
came to loathe Liszt,
noting in a letter to
Joseph Joachim, I despise
Liszt from the depths of
my soul. She recorded a
stunning diary entry a
day after Liszt's death,
in which she noted, He
was an eminent keyboard
virtuoso, but a dangerous
example for the
young...As a composer he
was terrible. By
contrast, Liszt did not
share in these negative
sentiments; no evidence
suggests that he had any
ill-regard for the
Schumanns. In Weimar, he
did much to promote
Schumann's music,
conducting performances
of his Scenes from Faust
and Manfred, during a
time in which few
orchestras expressed
interest, and premiered
his opera Genoveva. He
later arranged a benefit
concert for Clara
following Robert's death,
featuring Clara as
soloist in Robert's Piano
Concerto, an event that
must have been
exhilarating to witness.
Regardless, her opinion
of him would never
change, despite his
repeated gestures of
courtesy and respect.
Liszt's relationship with
Schubert was a spiritual
one, with music being the
one and only link between
the two men. That with
the Schumanns was
personal, with music
influenced by a hero
worship that would
aggravate the
relationship over time.
Nonetheless, Liszt would
remain devoted to and
enthusiastic for the
music and achievements of
these composers. He would
be a vital force in
disseminating their music
to a wider audience, as
he would be with many
other composers
throughout his career.
His primary means for
accomplishing this was
the piano transcription.
Liszt and the
Transcription
Transcription versus
Paraphrase Transcription
and paraphrase were
popular terms in
nineteenth-century music,
although certainly not
unique to this period.
Musicians understood that
there were clear
distinctions between
these two terms, but as
is often the case these
distinctions could be
blurred. Transcription,
literally writing over,
entails reworking or
adapting a piece of music
for a performance medium
different from that of
its original; arrangement
is a possible synonym.
Adapting is a key part of
this process, for the
success of a
transcription relies on
the transcriber's ability
to adapt the piece to the
different medium. As a
result, the pre-existing
material is generally
kept intact, recognizable
and intelligible; it is
strict, literal,
objective. Contextual
meaning is maintained in
the process, as are
elements of style and
form. Paraphrase, by
contrast, implies
restating something in a
different manner, as in a
rewording of a document
for reasons of clarity.
In nineteenth-century
music, paraphrasing
indicated elaborating a
piece for purposes of
expressive virtuosity,
often as a vehicle for
showmanship. Variation is
an important element, for
the source material may
be varied as much as the
paraphraser's imagination
will allow; its purpose
is metamorphosis.
Transcription is adapting
and arranging;
paraphrasing is
transforming and
reworking. Transcription
preserves the style of
the original; paraphrase
absorbs the original into
a different style.
Transcription highlights
the original composer;
paraphrase highlights the
paraphraser.
Approximately half of
Liszt's compositional
output falls under the
category of transcription
and paraphrase; it is
noteworthy that he never
used the term
arrangement. Much of his
early compositional
activities were
transcriptions and
paraphrases of works of
other composers, such as
the symphonies of
Beethoven and Berlioz,
vocal music by Schubert,
and operas by Donizetti
and Bellini. It is
conceivable that he
focused so intently on
work of this nature early
in his career as a means
to perfect his
compositional technique,
although transcription
and paraphrase continued
well after the technique
had been mastered; this
might explain why he
drastically revised and
rewrote many of his
original compositions
from the 1830s (such as
the Transcendental Etudes
and Paganini Etudes) in
the 1850s. Charles Rosen,
a sympathetic interpreter
of Liszt's piano works,
observes, The new
revisions of the
Transcendental Etudes are
not revisions but concert
paraphrases of the old,
and their art lies in the
technique of
transformation. The
Paganini etudes are piano
transcriptions of violin
etudes, and the
Transcendental Etudes are
piano transcriptions of
piano etudes. The
principles are the same.
He concludes by noting,
Paraphrase has shaded off
into
composition...Composition
and paraphrase were not
identical for him, but
they were so closely
interwoven that
separation is impossible.
The significance of
transcription and
paraphrase for Liszt the
composer cannot be
overstated, and the
mutual influence of each
needs to be better
understood. Undoubtedly,
Liszt the composer as we
know him today would be
far different had he not
devoted so much of his
career to transcribing
and paraphrasing the
music of others. He was
perhaps one of the first
composers to contend that
transcription and
paraphrase could be
genuine art forms on
equal par with original
pieces; he even claimed
to be the first to use
these two terms to
describe these classes of
arrangements. Despite the
success that Liszt
achieved with this type
of work, others viewed it
with circumspection and
criticism. Robert
Schumann, although deeply
impressed with Liszt's
keyboard virtuosity, was
harsh in his criticisms
of the transcriptions.
Schumann interpreted them
as indicators that
Liszt's virtuosity had
hindered his
compositional development
and suggested that Liszt
transcribed the music of
others to compensate for
his own compositional
deficiencies.
Nonetheless, Liszt's
piano transcriptions,
what he sometimes called
partitions de piano (or
piano scores), were
instrumental in promoting
composers whose music was
unknown at the time or
inaccessible in areas
outside of major European
capitals, areas that
Liszt willingly toured
during his Glanzzeit. To
this end, the
transcriptions had to be
literal arrangements for
the piano; a Beethoven
symphony could not be
introduced to an
unknowing audience if its
music had been subjected
to imaginative
elaborations and
variations. The same
would be true of the 1833
transcription of
Berlioz's Symphonie
fantastique (composed
only three years
earlier), the
astonishingly novel
content of which would
necessitate a literal and
intelligible rendering.
Opera, usually more
popular and accessible
for the general public,
was a different matter,
and in this realm Liszt
could paraphrase the
original and manipulate
it as his imagination
would allow without
jeopardizing its
reception; hence, the
paraphrases on the operas
of Bellini, Donizetti,
Mozart, Meyerbeer and
Verdi. Reminiscence was
another term coined by
Liszt for the opera
paraphrases, as if the
composer were reminiscing
at the keyboard following
a memorable evening at
the opera. Illustration
(reserved on two
occasions for Meyerbeer)
and fantasy were
additional terms. The
operas of Wagner were
exceptions. His music was
less suited to paraphrase
due to its general lack
of familiarity at the
time. Transcription of
Wagner's music was thus
obligatory, as it was of
Beethoven's and Berlioz's
music; perhaps the
composer himself insisted
on this approach. Liszt's
Lieder Transcriptions
Liszt's initial
encounters with
Schubert's music, as
mentioned previously,
were with the Lieder. His
first transcription of a
Schubert Lied was Die
Rose in 1833, followed by
Lob der Tranen in 1837.
Thirty-nine additional
transcriptions appeared
at a rapid pace over the
following three years,
and in 1846, the Schubert
Lieder transcriptions
would conclude, by which
point he had completed
fifty-eight, the most of
any composer. Critical
response to these
transcriptions was highly
favorable--aside from the
view held by
Schumann--particularly
when Liszt himself played
these pieces in concert.
Some were published
immediately by Anton
Diabelli, famous for the
theme that inspired
Beethoven's variations.
Others were published by
the Viennese publisher
Tobias Haslinger (one of
Beethoven's and
Schubert's publishers in
the 1820s), who sold his
reserves so quickly that
he would repeatedly plead
for more. However,
Liszt's enthusiasm for
work of this nature soon
became exhausted, as he
noted in a letter of 1839
to the publisher
Breitkopf und Hartel:
That good Haslinger
overwhelms me with
Schubert. I have just
sent him twenty-four new
songs (Schwanengesang and
Winterreise), and for the
moment I am rather tired
of this work. Haslinger
was justified in his
demands, for the Schubert
transcriptions were
received with great
enthusiasm. One Gottfried
Wilhelm Fink, then editor
of the Allgemeine
musikalische Zeitung,
observed of these
transcriptions: Nothing
in recent memory has
caused such sensation and
enjoyment in both
pianists and audiences as
these arrangements...The
demand for them has in no
way been satisfied; and
it will not be until
these arrangements are
seen on pianos
everywhere. They have
indeed made quite a
splash. Eduard Hanslick,
never a sympathetic
critic of Liszt's music,
acknowledged thirty years
after the fact that,
Liszt's transcriptions of
Schubert Lieder were
epoch-making. There was
hardly a concert in which
Liszt did not have to
play one or two of
them--even when they were
not listed on the
program. These
transcriptions quickly
became some of his most
sough-after pieces,
despite their extreme
technical demands.
Leading pianists of the
day, such as Clara Wieck
and Sigismond Thalberg,
incorporated them into
their concert programs
immediately upon
publication. Moreover,
the transcriptions would
serve as inspirations for
other composers, such as
Stephen Heller, Cesar
Franck and later Leopold
Godowsky, all of whom
produced their own
transcriptions of
Schubert's Lieder. Liszt
would transcribe the
Lieder of other composers
as well, including those
by Mendelssohn, Chopin,
Anton Rubinstein and even
himself. Robert Schumann,
of course, would not be
ignored. The first
transcription of a
Schumann Lied was the
celebrated Widmung from
Myrten in 1848, the only
Schumann transcription
that Liszt completed
during the composer's
lifetime. (Regrettably,
there is no evidence of
Schumann's regard of this
transcription, or even if
he was aware of it.) From
the years 1848-1881,
Liszt transcribed twelve
of Robert Schumann's
Lieder (including one
orchestral Lied) and
three of Clara (one from
each of her three
published Lieder cycles);
he would transcribe no
other works of these two
composers. The Schumann
Lieder transcriptions,
contrary to those of
Schubert, are literal
arrangements, posing, in
general, far fewer
demands on the pianist's
technique. They are
comparatively less
imaginative in their
treatment of the original
material. Additionally,
they seem to have been
less valued in their day
than the Schubert
transcriptions, and it is
noteworthy that none of
the Schumann
transcriptions bear
dedications, as most of
the Schubert
transcriptions do. The
greatest challenge posed
by Lieder transcriptions,
regardless of the
composer or the nature of
the transcription, was to
combine the vocal and
piano parts of the
original such that the
character of each would
be preserved, a challenge
unique to this form of
transcription. Each part
had to be intact and
aurally recognizable, the
vocal line in particular.
Complications could be
manifold in a Lied that
featured dissimilar
parts, such as Schubert's
Auf dem Wasser zu singen,
whose piano accompaniment
depicts the rocking of
the boat on the
shimmering waves while
the vocal line reflects
on the passing of time.
Similar complications
would be encountered in
Gretchen am Spinnrade, in
which the ubiquitous
sixteenth-note pattern in
the piano's right hand
epitomizes the
ever-turning spinning
wheel over which the
soprano voice expresses
feelings of longing and
heartache. The resulting
transcriptions for solo
piano would place
exceptional demands on
the pianist. The
complications would be
far less imposing in
instances in which voice
and piano were less
differentiated, as in
many of Schumann's Lieder
that Liszt transcribed.
The piano parts in these
Lieder are true
accompaniments for the
voice, providing harmonic
foundation and rhythmic
support by doubling the
vocal line throughout.
The transcriptions, thus,
are strict and literal,
with far fewer demands on
both pianist and
transcriber. In all of
Liszt's Lieder
transcriptions,
regardless of the way in
which the two parts are
combined, the melody
(i.e. the vocal line) is
invariably the focal
point; the melody should
sing on the piano, as if
it were the voice. The
piano part, although
integral to contributing
to the character of the
music, is designed to
function as
accompaniment. A singing
melody was a crucial
objective in
nineteenth-century piano
performance, which in
part might explain the
zeal in transcribing and
paraphrasing vocal music
for the piano. Friedrich
Wieck, father and teacher
of Clara Schumann,
stressed this point
repeatedly in his 1853
treatise Clavier und
Gesang (Piano and Song):
When I speak in general
of singing, I refer to
that species of singing
which is a form of
beauty, and which is a
foundation for the most
refined and most perfect
interpretation of music;
and, above all things, I
consider the culture of
beautiful tones the basis
for the finest possible
touch on the piano. In
many respects, the piano
and singing should
explain and supplement
each other. They should
mutually assist in
expressing the sublime
and the noble, in forms
of unclouded beauty. Much
of Liszt's piano music
should be interpreted
with this concept in
mind, the Lieder
transcriptions and opera
paraphrases, in
particular. To this end,
Liszt provided numerous
written instructions to
the performer to
emphasize the vocal line
in performance, with
Italian directives such
as un poco marcato il
canto, accentuato assai
il canto and ben
pronunziato il canto.
Repeated indications of
cantando,singend and
espressivo il canto
stress the significance
of the singing tone. As
an additional means of
achieving this and
providing the performer
with access to the
poetry, Liszt insisted,
at what must have been a
publishing novelty at the
time, on printing the
words of the Lied in the
music itself. Haslinger,
seemingly oblivious to
Liszt's intent, initially
printed the poems of the
early Schubert
transcriptions separately
inside the front covers.
Liszt argued that the
transcriptions must be
reprinted with the words
underlying the notes,
exactly as Schubert had
done, a request that was
honored by printing the
words above the
right-hand staff. Liszt
also incorporated a
visual scheme for
distinguishing voice and
accompaniment, influenced
perhaps by Chopin, by
notating the
accompaniment in cue
size. His transcription
of Robert Schumann's
Fruhlings Ankunft
features the vocal line
in normal size, the piano
accompaniment in reduced
size, an unmistakable
guide in a busy texture
as to which part should
be emphasized: Example 1.
Schumann-Liszt Fruhlings
Ankunft, mm. 1-2. The
same practice may be
found in the
transcription of
Schumann's An die Turen
will ich schleichen. In
this piece, the performer
must read three staves,
in which the baritone
line in the central staff
is to be shared between
the two hands based on
the stem direction of the
notes: Example 2.
Schumann-Liszt An die
Turen will ich
schleichen, mm. 1-5. This
notational practice is
extremely beneficial in
this instance, given the
challenge of reading
three staves and the
manner in which the vocal
line is performed by the
two hands. Curiously,
Liszt did not use this
practice in other
transcriptions.
Approaches in Lieder
Transcription Liszt
adopted a variety of
approaches in his Lieder
transcriptions, based on
the nature of the source
material, the ways in
which the vocal and piano
parts could be combined
and the ways in which the
vocal part could sing.
One approach, common with
strophic Lieder, in which
the vocal line would be
identical in each verse,
was to vary the register
of the vocal part. The
transcription of Lob der
Tranen, for example,
incorporates three of the
four verses of the
original Lied, with the
register of the vocal
line ascending one octave
with each verse (from low
to high), as if three
different voices were
participating. By the
conclusion, the music
encompasses the entire
range of Liszt's keyboard
to produce a stunning
climactic effect, and the
variety of register of
the vocal line provides a
welcome textural variety
in the absence of the
words. The three verses
of the transcription of
Auf dem Wasser zu singen
follow the same approach,
in which the vocal line
ascends from the tenor,
to the alto and to the
soprano registers with
each verse.
Fruhlingsglaube adopts
the opposite approach, in
which the vocal line
descends from soprano in
verse 1 to tenor in verse
2, with the second part
of verse 2 again resuming
the soprano register;
this is also the case in
Das Wandern from
Mullerlieder. Gretchen am
Spinnrade posed a unique
problem. Since the poem's
narrator is female, and
the poem represents an
expression of her longing
for her lover Faust,
variation of the vocal
line's register, strictly
speaking, would have been
impractical. For this
reason, the vocal line
remains in its original
register throughout,
relentlessly colliding
with the sixteenth-note
pattern of the
accompaniment. One
exception may be found in
the fifth and final verse
in mm. 93-112, at which
point the vocal line is
notated in a higher
register and doubled in
octaves. This sudden
textural change, one that
is readily audible, was a
strategic means to
underscore Gretchen's
mounting anxiety (My
bosom urges itself toward
him. Ah, might I grasp
and hold him! And kiss
him as I would wish, at
his kisses I should
die!). The transcription,
thus, becomes a vehicle
for maximizing the
emotional content of the
poem, an exceptional
undertaking with the
general intent of a
transcription. Registral
variation of the vocal
part also plays a crucial
role in the transcription
of Erlkonig. Goethe's
poem depicts the death of
a child who is
apprehended by a
supernatural Erlking, and
Schubert, recognizing the
dramatic nature of the
poem, carefully depicted
the characters (father,
son and Erlking) through
unique vocal writing and
accompaniment patterns:
the Lied is a dramatic
entity. Liszt, in turn,
followed Schubert's
characterization in this
literal transcription,
yet took it an additional
step by placing the
register of the father's
vocal line in the
baritone range, that of
the son in the soprano
range and that of the
Erlking in the highest
register, options that
would not have been
available in the version
for voice and piano.
Additionally, Liszt
labeled each appearance
of each character in the
score, a means for
guiding the performer in
interpreting the dramatic
qualities of the Lied. As
a result, the drama and
energy of the poem are
enhanced in this
transcription; as with
Gretchen am Spinnrade,
the transcriber has
maximized the content of
the original. Elaboration
may be found in certain
Lieder transcriptions
that expand the
performance to a level of
virtuosity not found in
the original; in such
cases, the transcription
approximates the
paraphrase. Schubert's Du
bist die Ruh, a paradigm
of musical simplicity,
features an uncomplicated
piano accompaniment that
is virtually identical in
each verse. In Liszt's
transcription, the
material is subjected to
a highly virtuosic
treatment that far
exceeds the original,
including a demanding
passage for the left hand
alone in the opening
measures and unique
textural writing in each
verse. The piece is a
transcription in
virtuosity; its art, as
Rosen noted, lies in the
technique of
transformation.
Elaboration may entail an
expansion of the musical
form, as in the extensive
introduction to Die
Forelle and a virtuosic
middle section (mm.
63-85), both of which are
not in the original. Also
unique to this
transcription are two
cadenzas that Liszt
composed in response to
the poetic content. The
first, in m. 93 on the
words und eh ich es
gedacht (and before I
could guess it), features
a twisted chromatic
passage that prolongs and
thereby heightens the
listener's suspense as to
the fate of the trout
(which is ultimately
caught). The second, in
m. 108 on the words
Betrogne an (and my blood
boiled as I saw the
betrayed one), features a
rush of
diminished-seventh
arpeggios in both hands,
epitomizing the poet's
rage at the fisherman for
catching the trout. Less
frequent are instances in
which the length of the
original Lied was
shortened in the
transcription, a tendency
that may be found with
certain strophic Lieder
(e.g., Der Leiermann,
Wasserflut and Das
Wandern). Another
transcription that
demonstrates Liszt's
readiness to modify the
original in the interests
of the poetic content is
Standchen, the seventh
transcription from
Schubert's
Schwanengesang. Adapted
from Act II of
Shakespeare's Cymbeline,
the poem represents the
repeated beckoning of a
man to his lover. Liszt
transformed the Lied into
a miniature drama by
transcribing the vocal
line of the first verse
in the soprano register,
that of the second verse
in the baritone register,
in effect, creating a
dialogue between the two
lovers. In mm. 71-102,
the dialogue becomes a
canon, with one voice
trailing the other like
an echo (as labeled in
the score) at the
distance of a beat. As in
other instances, the
transcription resembles
the paraphrase, and it is
perhaps for this reason
that Liszt provided an
ossia version that is
more in the nature of a
literal transcription.
The ossia version, six
measures shorter than
Schubert's original, is
less demanding
technically than the
original transcription,
thus representing an
ossia of transcription
and an ossia of piano
technique. The Schumann
Lieder transcriptions, in
general, display a less
imaginative treatment of
the source material.
Elaborations are less
frequently encountered,
and virtuosity is more
restricted, as if the
passage of time had
somewhat tamed the
composer's approach to
transcriptions;
alternatively, Liszt was
eager to distance himself
from the fierce
virtuosity of his early
years. In most instances,
these transcriptions are
literal arrangements of
the source material, with
the vocal line in its
original form combined
with the accompaniment,
which often doubles the
vocal line in the
original Lied. Widmung,
the first of the Schumann
transcriptions, is one
exception in the way it
recalls the virtuosity of
the Schubert
transcriptions of the
1830s. Particularly
striking is the closing
section (mm. 58-73), in
which material of the
opening verse (right
hand) is combined with
the triplet quarter notes
(left hand) from the
second section of the
Lied (mm. 32-43), as if
the transcriber were
attempting to reconcile
the different material of
these two sections.
Fruhlingsnacht resembles
a paraphrase by
presenting each of the
two verses in differing
registers (alto for verse
1, mm. 3-19, and soprano
for verse 2, mm. 20-31)
and by concluding with a
virtuosic section that
considerably extends the
length of the original
Lied. The original
tonalities of the Lieder
were generally retained
in the transcriptions,
showing that the tonality
was an important part of
the transcription
process. The infrequent
instances of
transposition were done
for specific reasons. In
1861, Liszt transcribed
two of Schumann's Lieder,
one from Op. 36 (An den
Sonnenschein), another
from Op. 27 (Dem roten
Roslein), and merged
these two pieces in the
collection 2 Lieder; they
share only the common
tonality of A major. His
choice for combining
these two Lieder remains
unknown, but he clearly
recognized that some
tonal variety would be
needed, for which reason
Dem roten Roslein was
transposed to C>= major.
The collection features
An den Sonnenschein in A
major (with a transition
to the new tonality),
followed by Dem roten
Roslein in C>= major
(without a change of key
signature), and
concluding with a reprise
of An den Sonnenschein in
A major. A three-part
form was thus established
with tonal variety
provided by keys in third
relations (A-C>=-A); in
effect, two of Schumann's
Lieder were transcribed
into an archetypal song
without words. In other
instances, Liszt treated
tonality and tonal
organization as important
structural ingredients,
particularly in the
transcriptions of
Schubert's Lieder cycles,
i.e. Schwanengesang,
Winterreise a... $32.99 - Voir plus => AcheterDélais: 1 to 2 weeks | | |
| Concerto In C For Piano And Symphonic Wind Orch. Orchestre d'harmonie [Conducteur] Beriato Music
Concert Band/Harmonie and Piano SKU: BT.BMP8095417 Composed by Leroy Ande...(+)
Concert Band/Harmonie and
Piano SKU:
BT.BMP8095417
Composed by Leroy
Anderson. Arranged by
Jörg Murschinski.
Score Only. Composed
2008. Beriato Music
#BMP8095417. Published by
Beriato Music
(BT.BMP8095417).
A lot is known
about the American
composer Leroy Anderson.
This son of Swedish
immigrants played the
piano, organ, accordion,
trombone, tuba and double
bass. He spoke several
languages fluently and
graduated from Harvard
with first-class
honours.While on military
service, the army also
commissioned him to write
a manual on Icelandic
grammar.He already
started writing musical
arrangements as a
student, and from his
30th year arranged and
composed for the Boston
Pops Orchestra. Such
melodiesas Serenata, The
Typewriter, Sleigh Ride
and Bugler�s
Holiday made him world
famous. His best-known
work, Blue Tango, reached
number one in the US
charts in 1952, and it
sold more than a million
copies. In 1975, a year
after hisdeath, he was
given a star at the Walk
of Fame in Hollywood.Most
of his works last no
longer than three
minutes, about the
maximum length of a
single at that time. One
work that lasts longer is
his 1953 Piano Concerto
in C for piano and
orchestra.The first
performance was in
Chicago, conducted by the
composer and with Eugene
List at the piano.
However, after three
performances he was no
longer happy with the
work and withdrew it. He
always intended to revise
it, but never got round
to it. Itwas only in 1989
that the Anderson family
decided to republish the
work.This three-part
composition is on the one
hand characterised by a
careless elegance, but on
the other one can hear
the influence of
Rachmaninoff, Copland,
Gershwin, and
evenBeethoven and Mozart,
as well as the Viennese
classics.Anderson used
the sonata form for the
first movement. It ends
with a cadenza that
carries us on into the
second part (in e minor).
The third part is a
typically cheerful
American folk dance in2/4
time, a so-called Hoe
Down, with a lilting,
lyrical passage as its
middle section. At the
end comes a solo passage
followed by a rapid
close.In this piano
concerto, Anderson
combines a rigidly
classical form of
composition with simple
andappealing themes and
elements from light
music. So this work is a
perfect synthesis of
light music and what is
called serious music, in
the same way as
Gershwin�s
Rhapsody in Blue. A work
that can be played
equally well in a
concerthall, at an
open-air concert or even
a pop
concert.
Over de
Amerikaanse componist
Leroy Anderson is veel
bekend. Deze zoon van
Zweedse immigranten
speelde piano, orgel,
accordeon, trombone, tuba
en contrabas. Hij sprak
vloeiend verschillende
talen en studeerde met
grote onderscheidingaf
aan Harvard en schreef
tijdens zijn legerdienst
in opdracht van het leger
een handboek grammatica
Ijslands.Al in zijn
studententijd begon hij
met het maken van
arrangementen, en vanaf
zijn 30ste arrangeerde en
componeerde hijvoor het
Boston Pops Orchestra.
Melodieën zoals
Serenata, The Typewriter,
Sleigh Ride en Bugler's
Holiday maakte hem
wereldberoemd. Zijn
bekendste werk Blue Tango
stond in 1952 op nummer
één in de VS
Charts, ener werden meer
dan een miljoen
exemplaren van verkocht.
Een jaar na zijn dood in
1975 kreeg hij een ster
op de Walk of Fame in
Hollywood.Zijn meeste
werken duren niet langer
dan drie minuten,
ongeveer de maximumduur
van een singletoen. Een
werk dat wel langer
duurt, is het
pianoconcerto in C voor
piano en orkest uit 1953.
Het werd in Chicago
gecreëerd onder zijn
leiding met Eugene List
aan de piano. Na drie
uitvoeringen echter, was
hij niet meer
tevredenover zijn werk en
trok dit terug. Hij had
zijn leven lang de
intentie het te herwerken
doch kwam er niet meer
toe. Pas in 1989 besliste
de Anderson Familie zijn
pianoconcerto toch
opnieuw uit te geven.Dit
driedelige werk
wordtenerzijds getypeerd
door een zorgeloze
elegantie, maar
anderzijds zijn invloeden
van Rachmaninoff,
Copland, Gerschwin en
zelfs Beethoven en Mozart
alsook de Weense
klassiekers te horen.Voor
de eerste beweging, past
Anderson de
sonatevormtoe. Op het
einde volgt een cadenza
die ons in het tweede
deel (in mi klein) voert.
Het derde deel is een
typische Amerikaanse,
vrolijke volksdans in
2/4, een zogenaamde Hoe
Down met als
middengedeelte een
zangerige,
lyrische
Ãœber
den amerikanischen
Komponisten Leroy
Anderson lässt sich
vieles berichten: Der
Sohn schwedischer
Immigranten spielte
Klavier, Orgel,
Akkordeon, Posaune, Tuba
und Kontrabass, sprach
neun Sprachen
fließend, absolvierte
mit
einemMagna-cum-laude-Absc
hluss die Harvard
Universität und
verfasste während
seiner Militärzeit im
Zweiten Weltkrieg für
die amerikanische Armee
eine Grammatik des
Isländischen. Schon
während seiner
Studentenzeit begann er
zu arrangieren, ab Mitte
der30er Jahre des letzten
Jahrhunderts arrangierte
und komponierte er für
das Boston Pops
Orchestra. Aus seiner
Feder stammen so bekannte
Werke der leichten Muse
wie Serenata, The
Typewriter, Sleigh Ride
oder Bugler�s
Holiday. Sein
wohlbekanntestes
Stück, Blue Tango,
wurde als erste
Instrumentalkomposition
über eine Million Mal
verkauft und belegte im
Jahr 1952 Platz 1 der
US-Charts. Für seine
Verdienste um die
Schallplattenindustrie
erhielt er ein Jahr nach
seinem Tod einenStern auf
dem Walk of Fame in
Hollywood.Charakteristisc
h für seine Werke ist
die Dauer: die meisten
sind rund drei Minuten
lang � mehr passte
nicht auf den damals
gebräuchlichen
Tonträger, eine
Singleschallplatte. Nur
wenige
seinerKompositionen
sprengen diesen
Zeitrahmen. Dazu
gehört sein Konzert
C-Dur für Klavier und
Orchester. Er komponierte
es 1953, die
Uraufführung fand
unter seiner Leitung und
mit Eugene List am
Klavier im selben Jahr in
Chicago statt. Da
Anderson mit demWerk aber
nicht zufrieden war, zog
er es im Sommer 1954,
nach nur drei
Aufführungen, wieder
ein. Er hatte zeitlebens
die Absicht, es zu
überarbeiten, allein,
es kam nicht mehr dazu.
Erst 1989 entschied sich
die Anderson-Familie
dazu, dasKlavierkonzert
wieder zu
veröffentlichen.Das
dreisätzige Werk zeigt
die Unbeschwertheit und
Eleganz, die Andersons
sämtliche
Kompositionen
auszeichnen. Dennoch
findet man darin auch
Anklänge an
Komponisten wie
Rachmaninoff, Copland,
Gershwin, undeben
Beethoven und Mozart,
sowie die Wiener
Klassiker. Der erste Satz
folgt der
Sonatenhauptsatzform. An
seinem Ende steht eine
Klavierkadenz, die direkt
in den langsamen zweiten
Satz (in e-Moll)
überleitet. Der dritte
Satz schließlich ist
einwaschechter Hoe Down,
ein fröhlicher
amerikanischer Volkstanz
im 2/4-Takt, in dessen
Zentrum aber eine
lyrisch-gesangliche
Passage steht. Eine
weitere Solo-Kadenz
führt das Werk in
einen spritzigen
Schlussabschnitt.In
seinem
Klavierkonzertvereinigt
Anderson einen
klassisch-traditionellen
Form- und
Kompositionsstil mit
Elementen der
Unterhaltungsmusik und
eingängigen Melodien,
die schon immer sein
Markenzeichen waren.
Daher bildet dieses Werk
eine perfekte Synthese
von ernster undleichter
Musik. Es passt �
wie beispielsweise auch
George Gershwins Rhapsody
in Blue �
gleichermaßen in einen
vornehmen Konzertsaal,
wie auch zur
zwanglos-lockeren
Atmosphäre einer
sommerlichen
Open-Air-Veranstaltung
oder
einesPops-Konzertes. <
br>Nous savons beaucoup
de choses sur le
compositeur américain
Leroy Anderson. Ce fils
dimmigrants suédois
jouait du piano, de
lorgue, de laccordéon,
du trombone, du tuba et
de la contrebasse. Il
parlait couramment
plusieurs langues et
était diplômé
avec grande distinction
de Harvard. Pendant son
service militaire, il
écrivit un manuel de
grammaire islandaise
commandé par
larmée.Étudiant,
il avait déj
commencé faire des
arrangements et dès l
ge de 30 ans, il
arrangeait et composait
pour le Boston Pops
Orchestra. Des
mélodies telles que
Serenata, The Typewriter,
Sleigh Ride et Buglers
Holiday lui valurent une
renommée mondiale. Son
uvre phare, Blue Tango,
fut numéro un
descharts américains
en 1952 et se vendit plus
dun million dexemplaires.
Un an après sa mort en
1975, il eut droit son
étoile sur le Walk of
Fame Hollywood.La plupart
de ses uvres nexcèdent
pas trois minutes, soit
peu près la durée
maximale dun single
lépoque. Son concerto
en ut pour piano et
orchestre de 1953 est
quant lui plus long. Il
fut créé Chicago
sous sa direction avec
Eugene List au piano.
Après trois
exécutions, Anderson
nétait toutefois plus
satisfait de son travail
et le retira. Toute sa
vie, il eut lintention de
le remanier mais ne le
fit pas. Ce nest quen
1989 que la famille
Anderson décida de
tout de m?me
rééditer son
concerto pour piano.Cette
uvre en trois parties se
caractérise par son
élégance
nonchalante mais aussi
par linfluence de
Rachmaninoff, Copland,
Gershwin et m?me de
Beethoven et Mozart,
ainsi que des classiques
viennois.Pour le premier
mouvement, Anderson opte
pour une sonate. la fin,
une cadence nous conduit
la deuxième partie (en
mi mineur). La
troisième partie est
une danse populaire
joyeuse et typiquement
américaine en 2/4, une
Hoe Down avec un passage
lyrique et mélodieux
en son milieu. la fin, un
solo est suivi par une
clôture rapide.Dans
son concerto pour piano,
Anderson unit une
composition pure et
classique des thèmes
beaux et simples, sans
oublier des
éléments de la
musique légère.
Cette uvre. $38.95 - Voir plus => AcheterDélais: 4 to 6 weeks | | |
| Concerto In C For Piano And Symphonic Wind Orch. Orchestre d'harmonie [Conducteur et Parties séparées] Beriato Music
Concert Band/Harmonie and Piano SKU: BT.BMP8091417 Composed by Leroy Ande...(+)
Concert Band/Harmonie and
Piano SKU:
BT.BMP8091417
Composed by Leroy
Anderson. Arranged by
Jörg Murschinski. Set
(Score & Parts). Composed
2008. Beriato Music
#BMP8091417. Published by
Beriato Music
(BT.BMP8091417).
A lot is known
about the American
composer Leroy Anderson.
This son of Swedish
immigrants played the
piano, organ, accordion,
trombone, tuba and double
bass. He spoke several
languages fluently and
graduated from Harvard
with first-class
honours.While on military
service, the army also
commissioned him to write
a manual on Icelandic
grammar.He already
started writing musical
arrangements as a
student, and from his
30th year arranged and
composed for the Boston
Pops Orchestra. Such
melodiesas Serenata, The
Typewriter, Sleigh Ride
and Bugler�s
Holiday made him world
famous. His best-known
work, Blue Tango, reached
number one in the US
charts in 1952, and it
sold more than a million
copies. In 1975, a year
after hisdeath, he was
given a star at the Walk
of Fame in Hollywood.Most
of his works last no
longer than three
minutes, about the
maximum length of a
single at that time. One
work that lasts longer is
his 1953 Piano Concerto
in C for piano and
orchestra.The first
performance was in
Chicago, conducted by the
composer and with Eugene
List at the piano.
However, after three
performances he was no
longer happy with the
work and withdrew it. He
always intended to revise
it, but never got round
to it. Itwas only in 1989
that the Anderson family
decided to republish the
work.This three-part
composition is on the one
hand characterised by a
careless elegance, but on
the other one can hear
the influence of
Rachmaninoff, Copland,
Gershwin, and
evenBeethoven and Mozart,
as well as the Viennese
classics.Anderson used
the sonata form for the
first movement. It ends
with a cadenza that
carries us on into the
second part (in e minor).
The third part is a
typically cheerful
American folk dance in2/4
time, a so-called Hoe
Down, with a lilting,
lyrical passage as its
middle section. At the
end comes a solo passage
followed by a rapid
close.In this piano
concerto, Anderson
combines a rigidly
classical form of
composition with simple
andappealing themes and
elements from light
music. So this work is a
perfect synthesis of
light music and what is
called serious music, in
the same way as
Gershwin�s
Rhapsody in Blue. A work
that can be played
equally well in a
concerthall, at an
open-air concert or even
a pop
concert.
Over de
Amerikaanse componist
Leroy Anderson is veel
bekend. Deze zoon van
Zweedse immigranten
speelde piano, orgel,
accordeon, trombone, tuba
en contrabas. Hij sprak
vloeiend verschillende
talen en studeerde met
grote onderscheidingaf
aan Harvard en schreef
tijdens zijn legerdienst
in opdracht van het leger
een handboek grammatica
Ijslands.Al in zijn
studententijd begon hij
met het maken van
arrangementen, en vanaf
zijn 30ste arrangeerde en
componeerde hijvoor het
Boston Pops Orchestra.
Melodieën zoals
Serenata, The Typewriter,
Sleigh Ride en Bugler's
Holiday maakte hem
wereldberoemd. Zijn
bekendste werk Blue Tango
stond in 1952 op nummer
één in de VS
Charts, ener werden meer
dan een miljoen
exemplaren van verkocht.
Een jaar na zijn dood in
1975 kreeg hij een ster
op de Walk of Fame in
Hollywood.Zijn meeste
werken duren niet langer
dan drie minuten,
ongeveer de maximumduur
van een singletoen. Een
werk dat wel langer
duurt, is het
pianoconcerto in C voor
piano en orkest uit 1953.
Het werd in Chicago
gecreëerd onder zijn
leiding met Eugene List
aan de piano. Na drie
uitvoeringen echter, was
hij niet meer
tevredenover zijn werk en
trok dit terug. Hij had
zijn leven lang de
intentie het te herwerken
doch kwam er niet meer
toe. Pas in 1989 besliste
de Anderson Familie zijn
pianoconcerto toch
opnieuw uit te geven.Dit
driedelige werk
wordtenerzijds getypeerd
door een zorgeloze
elegantie, maar
anderzijds zijn invloeden
van Rachmaninoff,
Copland, Gerschwin en
zelfs Beethoven en Mozart
alsook de Weense
klassiekers te horen.Voor
de eerste beweging, past
Anderson de
sonatevormtoe. Op het
einde volgt een cadenza
die ons in het tweede
deel (in mi klein) voert.
Het derde deel is een
typische Amerikaanse,
vrolijke volksdans in
2/4, een zogenaamde Hoe
Down met als
middengedeelte een
zangerige,
lyrische
Ãœber
den amerikanischen
Komponisten Leroy
Anderson lässt sich
vieles berichten: Der
Sohn schwedischer
Immigranten spielte
Klavier, Orgel,
Akkordeon, Posaune, Tuba
und Kontrabass, sprach
neun Sprachen
fließend, absolvierte
mit
einemMagna-cum-laude-Absc
hluss die Harvard
Universität und
verfasste während
seiner Militärzeit im
Zweiten Weltkrieg für
die amerikanische Armee
eine Grammatik des
Isländischen. Schon
während seiner
Studentenzeit begann er
zu arrangieren, ab Mitte
der30er Jahre des letzten
Jahrhunderts arrangierte
und komponierte er für
das Boston Pops
Orchestra. Aus seiner
Feder stammen so bekannte
Werke der leichten Muse
wie Serenata, The
Typewriter, Sleigh Ride
oder Bugler�s
Holiday. Sein
wohlbekanntestes
Stück, Blue Tango,
wurde als erste
Instrumentalkomposition
über eine Million Mal
verkauft und belegte im
Jahr 1952 Platz 1 der
US-Charts. Für seine
Verdienste um die
Schallplattenindustrie
erhielt er ein Jahr nach
seinem Tod einenStern auf
dem Walk of Fame in
Hollywood.Charakteristisc
h für seine Werke ist
die Dauer: die meisten
sind rund drei Minuten
lang � mehr passte
nicht auf den damals
gebräuchlichen
Tonträger, eine
Singleschallplatte. Nur
wenige
seinerKompositionen
sprengen diesen
Zeitrahmen. Dazu
gehört sein Konzert
C-Dur für Klavier und
Orchester. Er komponierte
es 1953, die
Uraufführung fand
unter seiner Leitung und
mit Eugene List am
Klavier im selben Jahr in
Chicago statt. Da
Anderson mit demWerk aber
nicht zufrieden war, zog
er es im Sommer 1954,
nach nur drei
Aufführungen, wieder
ein. Er hatte zeitlebens
die Absicht, es zu
überarbeiten, allein,
es kam nicht mehr dazu.
Erst 1989 entschied sich
die Anderson-Familie
dazu, dasKlavierkonzert
wieder zu
veröffentlichen.Das
dreisätzige Werk zeigt
die Unbeschwertheit und
Eleganz, die Andersons
sämtliche
Kompositionen
auszeichnen. Dennoch
findet man darin auch
Anklänge an
Komponisten wie
Rachmaninoff, Copland,
Gershwin, undeben
Beethoven und Mozart,
sowie die Wiener
Klassiker. Der erste Satz
folgt der
Sonatenhauptsatzform. An
seinem Ende steht eine
Klavierkadenz, die direkt
in den langsamen zweiten
Satz (in e-Moll)
überleitet. Der dritte
Satz schließlich ist
einwaschechter Hoe Down,
ein fröhlicher
amerikanischer Volkstanz
im 2/4-Takt, in dessen
Zentrum aber eine
lyrisch-gesangliche
Passage steht. Eine
weitere Solo-Kadenz
führt das Werk in
einen spritzigen
Schlussabschnitt.In
seinem
Klavierkonzertvereinigt
Anderson einen
klassisch-traditionellen
Form- und
Kompositionsstil mit
Elementen der
Unterhaltungsmusik und
eingängigen Melodien,
die schon immer sein
Markenzeichen waren.
Daher bildet dieses Werk
eine perfekte Synthese
von ernster undleichter
Musik. Es passt �
wie beispielsweise auch
George Gershwins Rhapsody
in Blue �
gleichermaßen in einen
vornehmen Konzertsaal,
wie auch zur
zwanglos-lockeren
Atmosphäre einer
sommerlichen
Open-Air-Veranstaltung
oder
einesPops-Konzertes. <
br>Nous savons beaucoup
de choses sur le
compositeur américain
Leroy Anderson. Ce fils
dimmigrants suédois
jouait du piano, de
lorgue, de laccordéon,
du trombone, du tuba et
de la contrebasse. Il
parlait couramment
plusieurs langues et
était diplômé
avec grande distinction
de Harvard. Pendant son
service militaire, il
écrivit un manuel de
grammaire islandaise
commandé par
larmée.Étudiant,
il avait déj
commencé faire des
arrangements et dès l
ge de 30 ans, il
arrangeait et composait
pour le Boston Pops
Orchestra. Des
mélodies telles que
Serenata, The Typewriter,
Sleigh Ride et Buglers
Holiday lui valurent une
renommée mondiale. Son
uvre phare, Blue Tango,
fut numéro un
descharts américains
en 1952 et se vendit plus
dun million dexemplaires.
Un an après sa mort en
1975, il eut droit son
étoile sur le Walk of
Fame Hollywood.La plupart
de ses uvres nexcèdent
pas trois minutes, soit
peu près la durée
maximale dun single
lépoque. Son concerto
en ut pour piano et
orchestre de 1953 est
quant lui plus long. Il
fut créé Chicago
sous sa direction avec
Eugene List au piano.
Après trois
exécutions, Anderson
nétait toutefois plus
satisfait de son travail
et le retira. Toute sa
vie, il eut lintention de
le remanier mais ne le
fit pas. Ce nest quen
1989 que la famille
Anderson décida de
tout de m?me
rééditer son
concerto pour piano.Cette
uvre en trois parties se
caractérise par son
élégance
nonchalante mais aussi
par linfluence de
Rachmaninoff, Copland,
Gershwin et m?me de
Beethoven et Mozart,
ainsi que des classiques
viennois.Pour le premier
mouvement, Anderson opte
pour une sonate. la fin,
une cadence nous conduit
la deuxième partie (en
mi mineur). La
troisième partie est
une danse populaire
joyeuse et typiquement
américaine en 2/4, une
Hoe Down avec un passage
lyrique et mélodieux
en son milieu. la fin, un
solo est suivi par une
clôture rapide.Dans
son concerto pour piano,
Anderson unit une
composition pure et
classique des thèmes
beaux et simples, sans
oublier des
éléments de la
musique légère.
Cette uvre. $361.95 - Voir plus => AcheterDélais: 2 to 3 weeks | | |
| Ryan's Mammoth Collection of Fiddle Tunes Violon [Partition] Mel Bay
Edited by Patrick Sky. For fiddle. All styles. Level: Multiple Levels. Book. Son...(+)
Edited by Patrick Sky.
For fiddle. All styles.
Level: Multiple Levels.
Book. Songbook. Size
8.75x11.75. 176 pages.
Published by Mel Bay
Pub., Inc.
$29.99 - Voir plus => AcheterDélais: 1 to 2 weeks | | |
| Folk Songs of the World [Conducteur et Parties séparées] - Intermédiaire De Haske Publications
4 Part Variable Wind Ensemble with Percussion - intermediate SKU: BT.DHP-1216...(+)
4 Part Variable Wind
Ensemble with Percussion
- intermediate SKU:
BT.DHP-1216326-070
Arranged by Wil van der
Beek. Music Box. Folk
Music. Set (Score &
Parts). Composed 2021. De
Haske Publications #DHP
1216326-070. Published by
De Haske Publications
(BT.DHP-1216326-070).
ISBN 9789043162067.
English-German-French-Dut
ch. 1. Emerald
Isle, in this part, the
musical spotlight focuses
in on the green island of
Ireland and its great
wealth of traditional
folk music. The piece
opens with the air
‘My Lodging Is on
the Cold Ground’,
also known under the
title ‘Believe Me,
If All Those Endearing
Young Charms’
(bars 5-24). Next, we
hear another well-known
air ‘The Minstrel
Boy’ (bars 29-44).
Finally, the air
‘The Groves of
Blarney’, possibly
better known as
‘The Last Rose of
Summer’ (bars
53-68) is heard. Each air
is heralded by a short
introduction and brought
to an end by a short
conclusion. 2. Old
Kentucky Memories,
following an introduction
of 14 bars all attention
is claimed by the song
‘My Old Kentucky
Home’. As the
piece goes on, snippets
of memories emerge,
fleetingly, surfacing
fast, but quickly
disappearing again: this
is musically featured by
way of small motifs and
themes from other songs.
These can be heard
briefly, and then they
disappear, musing on Old
Kentucky until the
introduction returns to
end the piece. 3.
Uppland, is a province in
Sweden that had a rich
folk music culture, like
the whole of Sweden, that
boasts many songs and
dances. A notable amount
of these songs and dances
have been composed in
minor keys, three of
which feature in this
part. First, we hear
‘Svensk
folkvisa’(bars
1-38), followed by the
famous
‘Värmlandsvisan
€™ (bars 39-67) and
then brought to an end by
‘Vexelsang’
(bars 68-end). 4.
Ratatouille, in this
part, no folk songs of
just one country or one
province are featured.
This piece is a mishmash
(or ratatouille), a
hotchpotch of three folk
songs with no significant
relation at all. In
succession, we hear a
song from Russia (bars
1-30), one from Japan
(bars 31-58) and one from
Australia (bars 59-end).
The composer of the
Russian song titled
‘The
Nightingale’ is
Alexander Alyabyev (1787
1851), but the composers
of the Japanese song
titled
‘Sakura’ and
the Australian
‘Waltzing
Matilda’ are
unknown.
1.
Emerald Isle, in dit deel
zijn de muzikale
schijnwerpers gericht op
het groene eiland
Ierland, op de grote
rijkdom aan traditionele
volksmuziek. Het werkje
opent met de air
‘My Lodging Is on
the Cold Ground’,
ook bekend onder de titel
‘Believe Me, If All
Those Endearing Young
Charms’ (maat
5-24). Daarna volgt de
bekende air ‘The
Minstrel Boy’
(maat 29-44). En ten
slotte horen we nog de
air ‘The Groves of
Blarney’,
misschien beter bekend
als ‘The Last Rose
of Summer’ (maat
53-68). Elke air wordt
voorafgegaan door een
korte inleiding en
beëindigd met een
korte afsluiting. 2. Old
Kentucky Memories, na een
inleiding van 14 maten
(deels ook als afsluiting
van dit deel gebruikt)
wordt alle aandacht
opgeëist door de song
‘My Old Kentucky
Home’. Al gauw
doemen er echter flarden
van herinneringen op,
vluchtig, snel opkomend,
maar ook weer snel
verdwijnend: dit krijgt
muzikaal gestalte door
middel van motiefjes en
thema’s uit andere
songs. Deze zijn even
hoorbaar en dan weer vlug
verdwenen... Mijmeren
over Old Kentucky dus...
3. Uppland, is een
provincie in Zweden met
een rijke muziekcultuur,
zoals heel Zweden
trouwens ruim bedeeld is
met volksliederen en
volksdansen. Opvallend
veel van deze liederen en
dansen zijn gecomponeerd
in mineurtoonsoorten. Dit
is ook het geval met de
drie voor dit deel
uitgekozen songs: als
eerste ‘Svensk
folkvisa’(maat
1-38), gevolgd door het
bekende
‘Värmlandsvisan
€™ (maat 39-67) en
tot besluit
‘Vexelsang’
(maat 68-slot). 4.
Ratatouille, in dit deel
worden geen volksliedjes
van één land of
één provincie
belicht. Dit werkje is
een
‘ratjetoe’
(ratatouille), een
allegaartje van drie
folksongs die onderling
geen enkel verband met
elkaar hebben: de enige
overeenkomst is dat ze
alle drie als volksmuziek
bestempeld kunnen worden.
Achtereenvolgens klinkt
er een lied uit Rusland
(maat 1-30), uit Japan
(maat 31-58) en uit
Australië (maat
59-slot). Van het
Russische lied met de
titel ‘De
nachtegaal’ is de
componist bekend: dat is
Aleksandr Aljabjev (1787
1851). Van het Japanse
lied
‘Sakura’ en
de Australische song
‘Waltzing
Matilda’ kennen we
niet de componist
niet.
1. Emerald
Isle, in diesem Abschnitt
richtet sich die
musikalische
Aufmerksamkeit auf die
grüne Insel Irland mit
ihrem großen Reichtum
an traditioneller
Volksmusik. Das Stück
beginnt mit der Melodie
My Lodging Is on the Cold
Ground“, auch
bekannt unter dem Titel
Believe Me, If All Those
Endearing Young
Charms“ (Takt
5-24). Anschließend
erklingt die bekannte
Melodie The Minstrel
Boy“ (Takt 29-44).
Schließlich ist The
Groves of Blarney“,
vielleicht bekannter
unter dem Titel The Last
Rose of Summer“
(Takt 53-68), zu
hören. Jede Melodie
wird durch eine kurze
Einleitung angekündigt
und mit einem kurzen
Nachspiel beendet. 2. Old
Kentucky Memories, nach
einer 14 Takte dauerndern
Einleitung tritt das Lied
My Old Kentucky
Home“ in den
Mittelpunkt. Im weiteren
Verlauf des Stücks
erscheinen
bruchstückhafte
Erinnerungen, die fast so
schnell wieder
verschwinden, wie sie
auftauchen. Dies wird
musikalisch durch kleine
Motive und Themen aus
anderen Liedern
dargestellt. Diese sind
kurz zu hören und
verschwinden dann,
während man über
Old Kentucky nachdenkt,
bis die Einleitung wieder
erklingt, die zum Schluss
des Stückes führt.
3. Uppland, ist eine
schwedische Provinz, die
wie ganz Schweden eine
reiche Volksmusikkultur
mit vielen Liedern und
Tänzen hat. Eine
große Anzahl der
Lieder und Tänze, von
denen drei in diesem
Abschnitt enthalten sind,
stehen in Moll-Tonarten.
Zuerst hören wir
Svensk folkvisa“
(Takt 1-38), darauf
erklingt das berühmte
Värmlandsvisan“
(Takt 39-67) und am Ende
Vexelsang“ (Takt
68-end). 4. Ratatouille,
in diesem Abschnitt
werden nicht die
Volkslieder eines
einzigen Landes oder
einer einzigen Provinz
vorgestellt, sondern das
Stück ist ein Mischung
(oder Ratatouille“)
aus drei Volksliedern,
die keinerlei Beziehung
zueinander haben.
Zunächst erklingt ein
Lied aus Russland (Takt
1-30), dann eines aus
Japan (Takt 31-58) und
zum Schluss eines aus
Australien (Takt
59-Ende). Der Komponist
des russischen Liedes mit
dem Titel The
Nightingale“ ist
Alexander Alyabyev (1787
1851). Die Komponisten
des japanischen Liedes
Sakura“ und der
australischen Melodie
Waltzing Matilda“
sind unbekannt.
1.
Emerald Isle (ÃŽle
d’émeraude),
cette première partie
met en vedette la
verdoyante île
d’Irlande et son
riche patrimoine de
musique folklorique
traditionnelle. Elle
s’ouvre avec «
My Lodging Is on the Cold
Ground », un air
également connu sous
le titre « Believe Me,
If All Those Endearing
Young Charms »
(mesures 5-24). Vient
ensuite un autre air
célèbre, « The
Minstrel Boy »
(mesures 29-44),
lui-même suivi de «
The Groves of Blarney
», peut être mieux
connu sous le titre «
The Last Rose of Summer
» (mesures 53-68).
Chaque air est annoncé
par une courte
introduction et
s’achève avec
une courte conclusion. 2.
Old Kentucky Memories
(Souvenirs du vieux
Kentucky), après une
introduction de 14
mesures, toute
l’attention se
porte sur la chanson «
My Old Kentucky Home
». A fil de la
pièce, des fragments
de souvenirs fugaces
émergent,
disparaissant aussi vite
qu’ils se
présentent : cette
impression est
créée par le biais
de courts motifs et
thèmes empruntés
d’autres chansons.
On les entend
brièvement puis ils
s’estompent, comme
de lointains souvenirs du
vieux Kentucky,
jusqu’ une reprise
de l’introduction
pour conclure la
pièce. 3. Uppland, est
une province suédoise
aux riches traditions
musicales, tout comme
l’ensemble de la
Suède, qui compte de
nombreuses danses et
chansons. Beaucoup sont
en tonalité mineure,
et cette partie en
comprend trois. La
première est «
Svensk folkvisa »
(mesures 1-38), qui est
suivie de «
‘Värmlandsvisan
» (mesures 39-67), et
la pièce
s’achève avec
« Vexelsang »
(mesure 68 jusqu’
la fin). 4. Ratatouille,
cette dernière partie
ne comprend pas
d’air provenant
d’un seul pays.
C’est un
méli-mélo, une «
ratatouille » de trois
chansons folkloriques
sans aucun lien. Il y a
d’abord une
chanson russe, « Le
Rossignol » (mesures
1-30), puis « Sakura
», originaire du Japon
(mesures 31-58) et,
enfin, « Waltzing
Matilda », venue
d’Australie
(mesure 59 jusqu’
la fin). La chanson russe
est d’Alexander
Alyabyev (1787-1851),
mais nous ignorons les
auteurs des deux autres
chansons. $36.95 - Voir plus => AcheterDélais: 2 to 3 weeks | | |
| The Phillips Collection of Traditional American Fiddle Tunes Vol 1 Violon [Partition] Mel Bay
by Stacy Phillips. For fiddle. All styles, fiddle tunes. Level: Multiple Levels....(+)
by Stacy Phillips. For
fiddle. All styles,
fiddle tunes. Level:
Multiple Levels. Book.
Solos. Size 8.75x11.75.
268 pages. Published by
Mel Bay Pub., Inc.
(1)$39.99 - Voir plus => AcheterDélais: 1 to 2 weeks | | |
| The Definitive Bob Dylan Songbook (Small Format) Paroles et Accords [Partition] Music Sales
By Bob Dylan. By Bob Dylan. Arranged by Don Giller and Ed Lozano. Music Sales Am...(+)
By Bob Dylan. By Bob
Dylan. Arranged by Don
Giller and Ed Lozano.
Music Sales America.
Folk, Pop, Rock.
Softcover. Composed 2016.
788 pages. Music Sales
#AM978923. Published by
Music Sale
$35.99 - Voir plus => AcheterDélais: 24 hours - In Stock | | |
| Book Of Folksongs Illustrated Ger Piano, Voix - Facile Schott
Voice and piano (guitar, accordion ad libitum) - easy SKU: HL.49015510 (+)
Voice and piano (guitar,
accordion ad libitum) -
easy SKU:
HL.49015510 176
Volkslieder aus acht
Jahrhunderten zum Singen
und Musizieren.
Composed by Kurt Pahlen.
Edited by Kurt Pahlen.
Arranged by Claus-Dieter
Ludwig, Friedrich Zehm,
and Hilger Schallehn.
This edition:
Hardback/Hard Cover.
Book. Edition Schott.
Neuausgabe des beliebten
Liederbuchs! Classical.
Songbook. 288 pages.
Schott Music #ED8600.
Published by Schott Music
(HL.49015510). ISBN
9783795753733.
8.5x10.75x0.84 inches.
German. Diese
Sammlung der schonsten
Volkslieder aus acht
Jahrhunderten vermittelt
ein eindrucksvolles Bild
von der Vielfalt des
Volksliedes im
deutschsprachigen Raum.
Der aufwandig
ausgestattete Band ist
nicht nur ein Fest fur
die Augen, sondern ladt
alle zum frohlichen
Singen ein, die Freude am
Volkslied haben. Alle
Liedsatze enthalten die
Melodie in der Oberstimme
und sind so eingerichtet,
dass sie auch mit
Sopranblockflote spielbar
sind. Harmoniesymbole
ermoglichen eine
Begleitung durch Gitarre
und Akkordeon. Die
Klavierbegleitung ist gut
spielbar und geeignet,
Sanger zu begleiten.
Chorleiter konnen dem
Satz leicht noch eine
zweite (Begleit-)Stimme
entnehmen. Mit
zahlreichen
Farbfotos. $33.00 - Voir plus => Acheter | | |
| Odysseia Orchestre d'harmonie [Conducteur] - Intermédiaire De Haske Publications
Concert Band/Harmonie - Grade 5 SKU: BT.DHP-1084443-140 Based on Homer...(+)
Concert Band/Harmonie -
Grade 5 SKU:
BT.DHP-1084443-140
Based on Homer-s
Odyssey. Composed by
Maxime Aulio. Concert and
Contest Collection CBHA.
Concert Piece. Score
Only. Composed 2008. 52
pages. De Haske
Publications #DHP
1084443-140. Published by
De Haske Publications
(BT.DHP-1084443-140).
9x12 inches.
English-German-French-Dut
ch. Washed up on
the Phaeacian shore after
a shipwreck, Odysseus is
introduced to King
Alcinous. As he sits in
the palace, he tells the
Phaeacians of his
wanderings since leaving
Troy. Odysseus and his
men fi rst landed on the
island of the Cicones
wherethey sacked the city
of Ismarus. From there,
great storms swept them
to the land of the
hospitable Lotus Eaters.
Then they sailed to the
land of the Cyclopes.
Odysseus and twelve of
his men entered the cave
of Polyphemus. After the
single-eyed giantmade
handfuls of his men into
meals, Odysseus fi nally
defeated him. He got him
drunk and once he had
fallen asleep, he and his
men stabbed a glowing
spike into the
Cyclop’s single
eye, completely blinding
him. They escaped by
clinging to the belliesof
some sheep. Once aboard,
Odysseus taunted the
Cyclop by revealing him
his true identity.
Enraged, Polyphemus
hurled rocks at the ship,
trying to sink it. After
leaving the
Cyclopes’ island,
they arrived at the home
of Aeolus, ruler of the
winds.Aeolus off ered
Odysseus a bag trapping
all the strong winds
within except one - the
one which would take him
straight back to Ithaca.
As the ship came within
sight of Ithaca, the
crewmen, curious about
the bag, decided to open
it. The winds escapedand
stirred up a storm.
Odysseus and his crew
came to the land of the
cannibalistic
Laestrygonians, who sank
all but one of the ships.
The survivors went next
to Aeaea, the island of
the witch-goddess Circe.
Odysseus sent out a
scouting party butCirce
turned them into pigs.
With the help of an
antidote the god Hermes
had given him, Odysseus
managed to overpower the
goddess and forced her to
change his men back to
human form. When it was
time for Odysseus to
leave, Circe told him to
sail tothe realm of the
dead to speak with the
spirit of the seer
Tiresias. One
day’s sailing took
them to the land of the
Cimmerians. There, he
performed sacrifi ces to
attract the souls of the
dead. Tiresias told him
what would happen to him
next. He thengot to talk
with his mother,
Anticleia, and met the
spirits of Agamemnon,
Achilles, Patroclus,
Antilochus, Ajax and
others. He then saw the
souls of the damned
Tityos, Tantalus, and
Sisyphus. Odysseus soon
found himself mobbed by
souls. He
becamefrightened, ran
back to his ship, and
sailed away. While back
at Aeaea, Circe told him
about the dangers he
would have to face on his
way back home. She
advised him to avoid
hearing the song of the
Sirens; but if he really
felt he had to hear,
thenhe should be tied to
the mast of the ship,
which he did. Odysseus
then successfully steered
his crew past Charybdis
(a violent whirlpool) and
Scylla (a multiple-headed
monster), but Scylla
managed to devour six of
his men. Finally,
Odysseus and hissurviving
crew approached the
island where the Sun god
kept sacred cattle.
Odysseus wanted to sail
past, but the crewmen
persuaded him to let them
rest there. Odysseus
passed Circe’s
counsel on to his men.
Once he had fallen
asleep, his men
impiouslykilled and ate
some of the cattle. When
the Sun god found out, he
asked Zeus to punish
them. Shortly after they
set sail from the island,
Zeus destroyed the ship
and all the men died
except for Odysseus.
After ten days, Odysseus
was washed up on
theisland of the nymph
Calypso.
Odysseus,
die is aangespoeld op de
kust van de Phaeaken,
maakt kennis met koning
Alcinoüs. In het
paleis van de
laatstgenoemde vertelt
hij wat hij heeft
meegemaakt sinds zijn
vertrek uit Troje.
Odysseus en zijn
metgezellen legdeneerst
aan op het eiland van de
Ciconen, waar ze de stad
Ismarus plunderden. Toen
ze weer op zee waren,
brak een storm los, die
ze naar het land van de
gastvrije Lotophagen
bracht. Daarna zeilden ze
naar het eiland van de
Cyclopen.Odysseus en
twaalf van zijn
metgezellen kwamen
terecht in de grot van
Polyphemus. Deze verslond
een aantal van hen, maar
werd uiteindelijk door
Odysseus verslagen: hij
voerde de reus dronken,
waarna die in slaap viel.
Vervolgensstak hij een
gloeiende paal in zijn
ene oog om hem blind te
maken. Odysseus en zijn
mannen ontsnapten uit de
grot door ieder onder de
buik van een van
Polyphemus’
schapen te gaan hangen.
Eenmaal weer aan boord
riep Odysseusuitdagend
naar de cycloop en
onthulde zijn naam.
Woedend wierp Polyphemus
rotsblokken in de
richting van het schip in
een poging het te laten
zinken. Nadat ze het
Cyclopeneiland hadden
verlaten, arriveerden ze
bij Aeolus, heerservan de
winden. Aeolus gaf
Odysseus een zak met
daarin alle krachtige
winden behalve één
- die hem rechtstreeks
terug naar zijn
thuisbasis Ithaca zou
voeren. Toen het schip
Ithaca bijna had bereikt,
besloten de metgezellen,
die nieuwsgierigwaren
naar de inhoud, de zak te
openen. De winden
ontsnapten en er ontstond
een enorme storm.
Odysseus en zijn
bemanning kwamen terecht
in het land van de
kannibalistische
Laestrygonen, die alle
schepen lieten zinken,
opéén na. De
overlevenden vluchtten
naar Aeaea, het eiland
van de tovenares Circe,
die de metgezellen van
Odysseus in zwijnen
veranderde. Met de hulp
van een tegengif dat hij
had gekregen van Hermes,
lukte het Odysseus om
Circe te
Nachdem
er an die Küste der
Phäaker gespült
wurde, wird Odysseus dem
König Akinoos
vorgestellt. In dessen
Palast erzählt er den
Phäakern von den
Fahrten nach seiner
Abreise aus Troja.
Odysseus und seine
Männer landen
zunächst auf
denKikonen, einer
Inselgruppe, wo sie die
Stadt Ismaros einnehmen.
Von dort aus treiben sie
mächtige Stürme
zum Land der
gastfreundlichen
Lotophagen
(Lotos-Essern). Dann
segeln sie zum Land der
Kyklopen (Zyklopen).
Odysseus und seine
zwölf Mannenbetreten
die Höhle von
Poloyphem, dem Sohn
Poseidons. Nachdem dieser
einige der Männer
verspeist hat,
überwaÃ…Nltigt
ihn Odysseus, indem er
ihn betrunken macht und
dann mit einem
glühenden Spieß
in dessen einziges Auge
sticht und ihn
somitblendet. Odysseus
und die übrigen
Männer fl iehen an den
Bäuchen von Schafen
hängend. Wieder an
Bord, provoziert Odysseus
den Zyklopen, indem er
ihm seine wahre
Identität verrät.
Wütend bewirft
Polyphem das Schiff mit
Steinen undversucht, es
zu versenken. Nachdem sie
die Insel der Kyklopen
verlassen haben, kommen
Odysseus und seine Mannen
ins Reich von Aiolos, dem
Herr der Winde. Aiolos
schenkt ihm einen Beutel,
in dem alle Winde
eingesperrt sind,
außer dem, der ihn
direktzurück nach
Ithaka treiben soll. Als
das Schiff in Sichtweite
von Ithaka ist, öff
nen die neugierigen
Seemänner den
Windsack. Die Winde entfl
iehen und erzeugen einen
Sturm. Odysseus und seine
Mannschaft verschlägt
es ins Land
derkannibalischen
Laistrygonen, die alle
ihre Schiff e, bis auf
eines, versenken. Die
Ãœberlebenden reisen
weiter nach Aiaia, der
Insel der Zauberin Kirke.
Odysseus sendet einen
Spähtrupp aus, der von
Kirke aber in Schweine
verwandelt wird. Mit
Hilfeeines Gegenmittels
vom Götterboten Hermes
kann Odysseus Kirke
überwaÃ…Nltigen
und er zwingt sie, seinen
Gefährten wieder ihre
menschliche Gestalt
zurückzugeben. Als
er wieder aufbrechen
will, rät Kirke ihm,
den Seher Teiresias in
derUnterwelt aufzusuchen
und zu befragen. Eine
Tagesreise führt
sie dann ins Land der
Kimmerer, nahe dem
Eingang des Hades. Dort
bringt Odysseus Opfer, um
die Seelen der Toten
anzurufen. Teireisas sagt
ihm sein Schicksal
voraus. Dann darf
Odysseusmit seiner Mutter
Antikleia und den Seelen
von Agamemnon, Achilles,
Patroklos, Antilochus,
Ajax und anderen Toten
sprechen. Dann sieht er
die Seelen der Verdammten
Tityos, Tantalos und
Sisyphos. Bald wird
Odysseus selbst von den
Seelen gequält,
kehrtvoll Angst zu seinem
Schiff zurück und
segelt davon. In Aiaia
hatte Kirke ihn vor den
drohenden Gefahren der
Heimreise gewarnt. Sie
riet ihm, den Gesang der
Sirenen zu vermeiden,
wenn er aber unbedingt
zuhören müsse,
solle er sich an denMast
seines Schiff es bindet
lassen, was er dann auch
tut. Dann führt
Odysseus seine Mannschaft
erfolgreich durch die
Meerenge zwischen Skylla
und Charybdis, wobei
Skylla jedoch sechs
seiner Männer
verschlingt.
Schließlich erreichen
Odysseusund die
überlebende
Besatzung die Insel, auf
der der Sonnengott Helios
heiliges Vieh hält.
Odysseus will
weitersegeln, aber seine
Mannschaft
überredet ihn zu
einer Rast. Odysseus
erzählt ihnen von
Kirkes Warnung, aber
kaum, dass
ereingeschlafen ist,
töten die Männer in
gotteslästerlicher
Weise einige Rinder und
verspeisen sie. Als
Helios dies entdeckt,
bittet er Zeus, sie zu
bestrafen. Kurz nachdem
sie die Segel für
die Abreise von der Insel
gesetzt haben,
zerstört Zeusdas
Schiff und alle außer
Odysseus sterben. Nach
zehn Tagen wird Odysseus
an den Strand der Insel
der Nymphe Kalypso
angespült.
U
lysse, épuisé par
la terrible tempête
qu’il a subie,
échoue sur le rivage
des Phéaciens. Reçu
au palais du roi
Alcinoos, Ulysse
entreprend le récit
des épreuves
passées depuis son
départ de Troie.
Arrivés dans
l’île des
Cicones, Ulysse et ses
compagnons mettent la
cité d’Ismaros
sac puis reprennent la
mer. Les vents les
emportent chez les
Lotophages, un peuple
paisible. Ulysse aborde
au pays des Cyclopes. Il
pénètre dans la
caverne de Polyphème
accompagné de douze
hommes. Après avoir vu
le Cyclope dévorer
deux de ses compagnons
chaque repas, Ulysse ruse
pour lui échapper. Il
l’enivre puis
embrase un épieu
taillé, qu’il
plante dans l'œil
unique du Cyclope
endormi,l’aveuglan
t définitivement. Les
survivants sortent
ensuite cachés sous le
ventre de ses brebis et
regagnent leurs bateaux.
Faisant preuve
d’orgueil, Ulysse
crie sa véritable
identité au risque de
faire sombrer son navire
sous une pluie de
rochers. Ulysse aborde
l’île
d’Eolie, au
royaume du maître des
vents. Eole offre Ulysse
un vent favorable pour
regagner Ithaque, et une
outre renfermant tous les
vents contraires.
Hélas, la curiosité
des marins
d’Ulysse aura
raison de cet heureux
dénouement car, en
ouvrant l’outre,
les vents contraires
s’échappent et
déchaînent une
nouvelle tempête.
Après avoir
dérivé plusieurs
jours, ils parviennent
chez les Lestrygons
cannibales qui
détruisent
l’escadre. Les
survivants reprennent la
mer avec un unique navire
et abordent dans
l’île
d’Aiaié,
séjour de la
magicienne Circé.
Ulysse envoie des
éclaireurs dans les
terres. Imprudemment
entrés dans la demeure
de la magicienne, ils
sont transformés en
pourceaux. Seul Ulysse
échappe au
sortilège gr ce
l’antidote que lui
indique Hermès.
Vaincue, Circé
s’offre au
héros et rend ses
compagnons leur forme
humaine. Avant de laisser
partir Ulysse, Circé
lui conseille
d’aller au pays
des morts consulter
l’ombre du devin
Tirésias. Après une
journée de navigation,
le bateau d’Ulysse
atteint le pays des
Cimmériens. Il
s’acquitte des
rites appropriés pour
pouvoir
s’entretenir avec
l’ me. $62.95 - Voir plus => AcheterDélais: 2 to 3 weeks | | |
| Odysseia Orchestre d'harmonie [Conducteur et Parties séparées] - Intermédiaire De Haske Publications
Concert Band/Harmonie - Grade 5 SKU: BT.DHP-1084443-010 Based on Homer...(+)
Concert Band/Harmonie -
Grade 5 SKU:
BT.DHP-1084443-010
Based on Homer-s
Odyssey. Composed by
Maxime Aulio. Concert and
Contest Collection CBHA.
Concert Piece. Set (Score
& Parts). Composed 2008.
De Haske Publications
#DHP 1084443-010.
Published by De Haske
Publications
(BT.DHP-1084443-010).
9x12 inches.
English-German-French-Dut
ch. Washed up on
the Phaeacian shore after
a shipwreck, Odysseus is
introduced to King
Alcinous. As he sits in
the palace, he tells the
Phaeacians of his
wanderings since leaving
Troy. Odysseus and his
men fi rst landed on the
island of the Cicones
wherethey sacked the city
of Ismarus. From there,
great storms swept them
to the land of the
hospitable Lotus Eaters.
Then they sailed to the
land of the Cyclopes.
Odysseus and twelve of
his men entered the cave
of Polyphemus. After the
single-eyed giantmade
handfuls of his men into
meals, Odysseus fi nally
defeated him. He got him
drunk and once he had
fallen asleep, he and his
men stabbed a glowing
spike into the
Cyclop’s single
eye, completely blinding
him. They escaped by
clinging to the belliesof
some sheep. Once aboard,
Odysseus taunted the
Cyclop by revealing him
his true identity.
Enraged, Polyphemus
hurled rocks at the ship,
trying to sink it. After
leaving the
Cyclopes’ island,
they arrived at the home
of Aeolus, ruler of the
winds.Aeolus off ered
Odysseus a bag trapping
all the strong winds
within except one - the
one which would take him
straight back to Ithaca.
As the ship came within
sight of Ithaca, the
crewmen, curious about
the bag, decided to open
it. The winds escapedand
stirred up a storm.
Odysseus and his crew
came to the land of the
cannibalistic
Laestrygonians, who sank
all but one of the ships.
The survivors went next
to Aeaea, the island of
the witch-goddess Circe.
Odysseus sent out a
scouting party butCirce
turned them into pigs.
With the help of an
antidote the god Hermes
had given him, Odysseus
managed to overpower the
goddess and forced her to
change his men back to
human form. When it was
time for Odysseus to
leave, Circe told him to
sail tothe realm of the
dead to speak with the
spirit of the seer
Tiresias. One
day’s sailing took
them to the land of the
Cimmerians. There, he
performed sacrifi ces to
attract the souls of the
dead. Tiresias told him
what would happen to him
next. He thengot to talk
with his mother,
Anticleia, and met the
spirits of Agamemnon,
Achilles, Patroclus,
Antilochus, Ajax and
others. He then saw the
souls of the damned
Tityos, Tantalus, and
Sisyphus. Odysseus soon
found himself mobbed by
souls. He
becamefrightened, ran
back to his ship, and
sailed away. While back
at Aeaea, Circe told him
about the dangers he
would have to face on his
way back home. She
advised him to avoid
hearing the song of the
Sirens; but if he really
felt he had to hear,
thenhe should be tied to
the mast of the ship,
which he did. Odysseus
then successfully steered
his crew past Charybdis
(a violent whirlpool) and
Scylla (a multiple-headed
monster), but Scylla
managed to devour six of
his men. Finally,
Odysseus and hissurviving
crew approached the
island where the Sun god
kept sacred cattle.
Odysseus wanted to sail
past, but the crewmen
persuaded him to let them
rest there. Odysseus
passed Circe’s
counsel on to his men.
Once he had fallen
asleep, his men
impiouslykilled and ate
some of the cattle. When
the Sun god found out, he
asked Zeus to punish
them. Shortly after they
set sail from the island,
Zeus destroyed the ship
and all the men died
except for Odysseus.
After ten days, Odysseus
was washed up on
theisland of the nymph
Calypso.
Odysseus,
die is aangespoeld op de
kust van de Phaeaken,
maakt kennis met koning
Alcinoüs. In het
paleis van de
laatstgenoemde vertelt
hij wat hij heeft
meegemaakt sinds zijn
vertrek uit Troje.
Odysseus en zijn
metgezellen legdeneerst
aan op het eiland van de
Ciconen, waar ze de stad
Ismarus plunderden. Toen
ze weer op zee waren,
brak een storm los, die
ze naar het land van de
gastvrije Lotophagen
bracht. Daarna zeilden ze
naar het eiland van de
Cyclopen.Odysseus en
twaalf van zijn
metgezellen kwamen
terecht in de grot van
Polyphemus. Deze verslond
een aantal van hen, maar
werd uiteindelijk door
Odysseus verslagen: hij
voerde de reus dronken,
waarna die in slaap viel.
Vervolgensstak hij een
gloeiende paal in zijn
ene oog om hem blind te
maken. Odysseus en zijn
mannen ontsnapten uit de
grot door ieder onder de
buik van een van
Polyphemus’
schapen te gaan hangen.
Eenmaal weer aan boord
riep Odysseusuitdagend
naar de cycloop en
onthulde zijn naam.
Woedend wierp Polyphemus
rotsblokken in de
richting van het schip in
een poging het te laten
zinken. Nadat ze het
Cyclopeneiland hadden
verlaten, arriveerden ze
bij Aeolus, heerservan de
winden. Aeolus gaf
Odysseus een zak met
daarin alle krachtige
winden behalve één
- die hem rechtstreeks
terug naar zijn
thuisbasis Ithaca zou
voeren. Toen het schip
Ithaca bijna had bereikt,
besloten de metgezellen,
die nieuwsgierigwaren
naar de inhoud, de zak te
openen. De winden
ontsnapten en er ontstond
een enorme storm.
Odysseus en zijn
bemanning kwamen terecht
in het land van de
kannibalistische
Laestrygonen, die alle
schepen lieten zinken,
opéén na. De
overlevenden vluchtten
naar Aeaea, het eiland
van de tovenares Circe,
die de metgezellen van
Odysseus in zwijnen
veranderde. Met de hulp
van een tegengif dat hij
had gekregen van Hermes,
lukte het Odysseus om
Circe te
Nachdem
er an die Küste der
Phäaker gespült
wurde, wird Odysseus dem
König Akinoos
vorgestellt. In dessen
Palast erzählt er den
Phäakern von den
Fahrten nach seiner
Abreise aus Troja.
Odysseus und seine
Männer landen
zunächst auf
denKikonen, einer
Inselgruppe, wo sie die
Stadt Ismaros einnehmen.
Von dort aus treiben sie
mächtige Stürme
zum Land der
gastfreundlichen
Lotophagen
(Lotos-Essern). Dann
segeln sie zum Land der
Kyklopen (Zyklopen).
Odysseus und seine
zwölf Mannenbetreten
die Höhle von
Poloyphem, dem Sohn
Poseidons. Nachdem dieser
einige der Männer
verspeist hat,
überwaÃ…Nltigt
ihn Odysseus, indem er
ihn betrunken macht und
dann mit einem
glühenden Spieß
in dessen einziges Auge
sticht und ihn
somitblendet. Odysseus
und die übrigen
Männer fl iehen an den
Bäuchen von Schafen
hängend. Wieder an
Bord, provoziert Odysseus
den Zyklopen, indem er
ihm seine wahre
Identität verrät.
Wütend bewirft
Polyphem das Schiff mit
Steinen undversucht, es
zu versenken. Nachdem sie
die Insel der Kyklopen
verlassen haben, kommen
Odysseus und seine Mannen
ins Reich von Aiolos, dem
Herr der Winde. Aiolos
schenkt ihm einen Beutel,
in dem alle Winde
eingesperrt sind,
außer dem, der ihn
direktzurück nach
Ithaka treiben soll. Als
das Schiff in Sichtweite
von Ithaka ist, öff
nen die neugierigen
Seemänner den
Windsack. Die Winde entfl
iehen und erzeugen einen
Sturm. Odysseus und seine
Mannschaft verschlägt
es ins Land
derkannibalischen
Laistrygonen, die alle
ihre Schiff e, bis auf
eines, versenken. Die
Ãœberlebenden reisen
weiter nach Aiaia, der
Insel der Zauberin Kirke.
Odysseus sendet einen
Spähtrupp aus, der von
Kirke aber in Schweine
verwandelt wird. Mit
Hilfeeines Gegenmittels
vom Götterboten Hermes
kann Odysseus Kirke
überwaÃ…Nltigen
und er zwingt sie, seinen
Gefährten wieder ihre
menschliche Gestalt
zurückzugeben. Als
er wieder aufbrechen
will, rät Kirke ihm,
den Seher Teiresias in
derUnterwelt aufzusuchen
und zu befragen. Eine
Tagesreise führt
sie dann ins Land der
Kimmerer, nahe dem
Eingang des Hades. Dort
bringt Odysseus Opfer, um
die Seelen der Toten
anzurufen. Teireisas sagt
ihm sein Schicksal
voraus. Dann darf
Odysseusmit seiner Mutter
Antikleia und den Seelen
von Agamemnon, Achilles,
Patroklos, Antilochus,
Ajax und anderen Toten
sprechen. Dann sieht er
die Seelen der Verdammten
Tityos, Tantalos und
Sisyphos. Bald wird
Odysseus selbst von den
Seelen gequält,
kehrtvoll Angst zu seinem
Schiff zurück und
segelt davon. In Aiaia
hatte Kirke ihn vor den
drohenden Gefahren der
Heimreise gewarnt. Sie
riet ihm, den Gesang der
Sirenen zu vermeiden,
wenn er aber unbedingt
zuhören müsse,
solle er sich an denMast
seines Schiff es bindet
lassen, was er dann auch
tut. Dann führt
Odysseus seine Mannschaft
erfolgreich durch die
Meerenge zwischen Skylla
und Charybdis, wobei
Skylla jedoch sechs
seiner Männer
verschlingt.
Schließlich erreichen
Odysseusund die
überlebende
Besatzung die Insel, auf
der der Sonnengott Helios
heiliges Vieh hält.
Odysseus will
weitersegeln, aber seine
Mannschaft
überredet ihn zu
einer Rast. Odysseus
erzählt ihnen von
Kirkes Warnung, aber
kaum, dass
ereingeschlafen ist,
töten die Männer in
gotteslästerlicher
Weise einige Rinder und
verspeisen sie. Als
Helios dies entdeckt,
bittet er Zeus, sie zu
bestrafen. Kurz nachdem
sie die Segel für
die Abreise von der Insel
gesetzt haben,
zerstört Zeusdas
Schiff und alle außer
Odysseus sterben. Nach
zehn Tagen wird Odysseus
an den Strand der Insel
der Nymphe Kalypso
angespült.
U
lysse, épuisé par
la terrible tempête
qu’il a subie,
échoue sur le rivage
des Phéaciens. Reçu
au palais du roi
Alcinoos, Ulysse
entreprend le récit
des épreuves
passées depuis son
départ de Troie.
Arrivés dans
l’île des
Cicones, Ulysse et ses
compagnons mettent la
cité d’Ismaros
sac puis reprennent la
mer. Les vents les
emportent chez les
Lotophages, un peuple
paisible. Ulysse aborde
au pays des Cyclopes. Il
pénètre dans la
caverne de Polyphème
accompagné de douze
hommes. Après avoir vu
le Cyclope dévorer
deux de ses compagnons
chaque repas, Ulysse ruse
pour lui échapper. Il
l’enivre puis
embrase un épieu
taillé, qu’il
plante dans l'œil
unique du Cyclope
endormi,l’aveuglan
t définitivement. Les
survivants sortent
ensuite cachés sous le
ventre de ses brebis et
regagnent leurs bateaux.
Faisant preuve
d’orgueil, Ulysse
crie sa véritable
identité au risque de
faire sombrer son navire
sous une pluie de
rochers. Ulysse aborde
l’île
d’Eolie, au
royaume du maître des
vents. Eole offre Ulysse
un vent favorable pour
regagner Ithaque, et une
outre renfermant tous les
vents contraires.
Hélas, la curiosité
des marins
d’Ulysse aura
raison de cet heureux
dénouement car, en
ouvrant l’outre,
les vents contraires
s’échappent et
déchaînent une
nouvelle tempête.
Après avoir
dérivé plusieurs
jours, ils parviennent
chez les Lestrygons
cannibales qui
détruisent
l’escadre. Les
survivants reprennent la
mer avec un unique navire
et abordent dans
l’île
d’Aiaié,
séjour de la
magicienne Circé.
Ulysse envoie des
éclaireurs dans les
terres. Imprudemment
entrés dans la demeure
de la magicienne, ils
sont transformés en
pourceaux. Seul Ulysse
échappe au
sortilège gr ce
l’antidote que lui
indique Hermès.
Vaincue, Circé
s’offre au
héros et rend ses
compagnons leur forme
humaine. Avant de laisser
partir Ulysse, Circé
lui conseille
d’aller au pays
des morts consulter
l’ombre du devin
Tirésias. Après une
journée de navigation,
le bateau d’Ulysse
atteint le pays des
Cimmériens. Il
s’acquitte des
rites appropriés pour
pouvoir
s’entretenir avec
l’ me. $327.95 - Voir plus => AcheterDélais: 2 to 3 weeks | | |
| Starke Töne - Posaune/Bariton/Euphonium und Klavie Trombone et Piano [Partition + CD] - Facile De Haske Publications
Trombone/Baritone and Piano - easy SKU: BT.DHP-1115161-400 Ausgewäh...(+)
Trombone/Baritone and
Piano - easy SKU:
BT.DHP-1115161-400
Ausgewählte Werke
für den Junior- und
D1-Bereich. Composed
by Dizzy Stratford, Fons
Van Gorp, Fred Weber,
George Frideric Handel,
Gustav Holst, Jaap
Kastelein, Jean-Baptiste
Lully, Ludwig van
Beethoven, Paul Tanner,
Philip Sparke, R.M.
Endresen, Roland Kernen,
Sigmund Hering, Stuart
Johnson, and Wolfgang
Amadeus Mozart. Arranged
by Stefan de Schepper.
Book with CD. Composed
2011. 32 pages. De Haske
Publications #DHP
1115161-400. Published by
De Haske Publications
(BT.DHP-1115161-400).
ISBN 9789043142168.
9x12 inches.
German. Starke
Töne ist eine
Sammlung, die in
Zusammenarbeit mit der
Bläserjugend des
Bundes Deutscher
Blasmusikverbände
(BDB) entstanden ist. Die
Sammlung enthält eine
Auswahl der beliebtesten
Titel aus den
Literaturlisten zum
Jungmusiker-Leistungsabze
ichen Bronze (D1) bzw.
Junior. Die Vorteile
liegen dabei klar auf der
Hand: Die
Instrumentalisten sparen
mit diesem Buch nicht nur
wertvolle
Vorbereitungszeit,
sondern auch bares Geld,
denn wer früher
mehrere Hefte anschaffen
musste, hat mit Starke
Töne bereits das
Beste in einem Band
versammelt. Somit
befriedigt diese Ausgabe
eine lang bestehende
Nachfrage. In jeder
Ausgabe ist jedes
Stück mit
einerKlavierbegleitung
notiert; ursprüngliche
Solostücke wurden
eigens mit einer neu
komponierten Begleitung
versehen. Der Klavierpart
ist in der Regel einfach
bis mittelschwer, sodass
die Begleitung auch von
fortgeschrittenen
Klavierschülern
übernommen werden
kann.Ein groÃ?er Vorteil
für die Vorbereitung
auf die praktischen
Leistungsprüfungen ist
die jedem Heft
beiliegende CD, welche
die auf einem echten
Konzertflügel
aufgenommenen
Klavierbegleitungen
enthält. Neben
Einspielungen im
Originaltempo sind die
meisten Stücke zum
leichteren Einstudieren
auch in einer weiteren
Version im langsameren
Tempo zu hören.Mit
Starke Töne ist
in Zusammenarbeit mit dem
BDB eine wertvolle
Sammlung für alle
Blasinstrumente und
Klavier sowie für
Schlagzeug entstanden,
die selbstverständlich
auch unabhängig von
den Leistungsabzeichen
das Unterrichts- und
Vortragsrepertoire für
jede dieser Besetzungen
bereichert. $27.95 - Voir plus => AcheterDélais: 2 to 3 weeks | | |
| The Real Little Classical Fake Book - 2nd Edition Piano seul - Intermédiaire Hal Leonard
Composed by Various. For Piano/Keyboard. Hal Leonard Fake Books. Classical. Diff...(+)
Composed by Various. For
Piano/Keyboard. Hal
Leonard Fake Books.
Classical. Difficulty:
medium to
medium-difficult.
Fakebook. Melody line,
chord names and lyrics
(on some songs). 413
pages. Published by Hal
Leonard
$27.50 - Voir plus => AcheterDélais: 24 hours - In Stock | | |
Page suivante 1 31 61 ... 541 |