| Keyboard Essentials: Christmas - Intermédiaire Schott
Keyboard - intermediate SKU: HL.49003300 Keyboard Essentials. Comp...(+)
Keyboard - intermediate
SKU: HL.49003300
Keyboard
Essentials. Composed
by Kember. Edited by John
Caudwell and John Kember.
This edition: Saddle
stitching. Sheet music.
Edition Schott.
Classical. 33 pages.
Schott Music #ED 12644.
Published by Schott Music
(HL.49003300). ISBN
9790220119477.
9.0x12.0x0.12
inches. 24
well-known carols
beginning with very easy
arrangements, progressing
to more challenging
harmonizations. Keys
chosen to make use of the
most well-known chords.
Selection boxes provided
for your own choice of
style, tempo and voice.
Suitable for fingered or
single-finger modes.
Words included for
singing along. Jingle
bells * I saw three ships
* Unto us a boy is born *
Good King Wenceslas *
Troika * Silent Night *
The Angel Gabriel * We
three Kings * God rest
you merry, Gentlemen *
Sans Day Carol * Patapan
* While Shepherds Watched
* The First Nowell * Rise
up Shepherd * O come, all
ye faithful * Away in a
Manger * We wish you a
merry Christmas * See
amid the winter's snow *
Deck the hall * In the
bleak mid-winter * Once
in royal David's city *
Rocking * Angels, from
the realms of glory * The
Holly and the Ivy. $16.95 - Voir plus => Acheter | | |
| Conte Musical Sans Se Retourner [Conducteur et Parties séparées] - Facile FLEX Editions
Chant and Piano Guitar - Grade 3 SKU: FL.FX071021-24 Composed by Pascal D...(+)
Chant and Piano Guitar -
Grade 3 SKU:
FL.FX071021-24
Composed by Pascal
Dubost. Classical,
Educational. Score and
Set of Parts. FLEX
Editions #FX071021-24.
Published by FLEX
Editions
(FL.FX071021-24). Text
source: Pascal
Dubost. Sans se
retourner is a musical
story built around the
theme of sea, which is
often an unattainable
dream for lots of
children. Two children,
Zac and Loula, live in
the suburbs in a grey
building with an out of
order elevator. They
dream of leaving on a
ship towards south to
reach warm seas... They
dream of going onto the
sea as said on all the
songs they have listened
to. This is decided, next
summer, they go! $58.95 - Voir plus => AcheterDélais: 4 to 6 weeks | | |
| Repertoire de Melodies - Volume 2 [Conducteur] Lemoine, Henry
Music teaching SKU: LM.26660 Composed by Marguerite Labrousse. Method, st...(+)
Music teaching SKU:
LM.26660 Composed by
Marguerite Labrousse.
Method, studies. Score.
Editions Henry Lemoine
#26660. Published by
Editions Henry Lemoine
(LM.26660). ISBN
9790230966603. BEET
HOVEN : Feuerfarb -
BERLIOZ : La damnation de
Faust (Le Roi de Thule) -
BIZET : Pastel - BORODINE
: Chez les autres -
CHABRIER : Villanelle de
petits canards - EXAUDET
: Menuet - GOUNOD : Le
medecin malgre lui (air
de la bouteille) -
GRANADOS : Amor y Odio -
GRIEG : Erstes Begegnen -
HAENDEL : Alcina -
KOECHLIN : Duo a capella
- MASSENET : Manon (1er
acte, 3 voix) -
MAXWELL-DAVIES : At the
shore - MOUSSORGSKY :
Sans soleil - RAMEAU :
Dardanus (acte II, scene
2) - SCHUBERT : Der
Schatzgruber - NEGRO
SPIRITUAL : I got a home
in-a-dat Rock. $26.95 - Voir plus => AcheterDélais: 3 to 4 weeks | | |
| Vogt Bates Le Voyage Magique Niveau 1 Decouvreur Sans Portees Piano Cd Piano seul Leduc, Alphonse
Piano (Piano) SKU: HL.48185805 Composed by Janet Vogt. Leduc. Softcover. ...(+)
Piano (Piano) SKU:
HL.48185805 Composed
by Janet Vogt. Leduc.
Softcover. Alphonse Leduc
#AL29528. Published by
Alphonse Leduc
(HL.48185805).
Vogt Bates Le
Voyage Magique Niveau 1
Decouvreur Sans Portees
Piano Cd. $13.50 - Voir plus => AcheterDélais: 2 to 3 weeks | | |
| Le Voyage Magique (traduction Et Adaptation Par Stephane Blet) Niveau 1 (sans Po Leduc, Alphonse
SKU: HL.48185803 Leduc. CD. 50 pages. Alphonse Leduc #AL29526. Published ...(+)
SKU: HL.48185803
Leduc. CD. 50 pages.
Alphonse Leduc #AL29526.
Published by Alphonse
Leduc (HL.48185803).
UPC: 888680832490.
8.75x12.0x0.207
inches. Le voyage
magique (traduction et
adaptation par Stephane
Blet) niveau 1 (sans
portees) ? decouvreur /
theorie. Par Bates aux
editions Leduc. Methode
instrumentale et theorie
musicale. $17.85 - Voir plus => AcheterDélais: 24 hours - In Stock | | |
| Chanson Sans Paroles Trompette Digital Music Print
Trumpet and Piano SKU: BT.DMP111175 Composed by Raymond Decancq. Book Onl...(+)
Trumpet and Piano SKU:
BT.DMP111175 Composed
by Raymond Decancq. Book
Only. Digital Music Print
#DMP111175. Published by
Digital Music Print
(BT.DMP111175).
$10.95 - Voir plus => AcheterDélais: 4 to 6 weeks | | |
| Le Marteau sans maitre Paul Sacher Stiftung
(Facsimile of the draft score and the first fair copy of the full score). Compos...(+)
(Facsimile of the draft
score and the first fair
copy of the full score).
Composed by Pierre Boulez
(1925-2016). Edited by
Pascal Decroupet. For
alto voice, flute, viola,
guitar, vibraphone,
xylophone and percussion.
This edition: Facsimile;
Linen-bound. Books /
Librettos. Publications
from the Paul Sacher
Foundation Sonderband.
Leinen gebunden im
Schuber, 190 Seiten
Format 38x30cmmit einer
Einleitung in
franzosischer und
englischer Sprache,
zahlreichen kommentierten
Abbildungen von Skizzen
und Dokumenten sowie
Notenbeispielen.Ausgezeic
hnet mit dem Deutschen
Musikeditionsprei. Text
Language: French -
English. Composed
1952-55. 215 pages.
Published by Paul Sacher
Stiftung
$207.95 - Voir plus => AcheterDélais: 4 to 6 weeks | | |
| Sounds of the Season Volume 1 Dulcimer [Partition] - Intermédiaire Mel Bay
by Maggie Sansone. For hammered dulcimer. Maggie's Music. Christmas. Level: Inte...(+)
by Maggie Sansone. For
hammered dulcimer.
Maggie's Music.
Christmas. Level:
Intermediate. Book.
Solos. Size 8.75x11.75.
32 pages. Published by
Mel Bay Pub.,
$14.99 - Voir plus => AcheterDélais: 1 to 2 weeks | | |
| Souvenirs Violoncelle, Piano - Intermédiaire Salabert
Cello and Piano - intermediate SKU: BT.SLB-00595900 Extrait de la musi...(+)
Cello and Piano -
intermediate SKU:
BT.SLB-00595900
Extrait de la musique
de scène pour « Le
Voyageur sans bagages
». Composed by
Francis Poulenc.
Classical. Book and
Part(s). Composed 2016. 5
pages. Editions Salabert
#SLB 00595900. Published
by Editions Salabert
(BT.SLB-00595900).
INSSTR inches.
French. A
previously unreleased
piece by Francis Poulenc,
published with permission
from the Bibliothèque
Historique de la Ville de
Paris and Benoît
Seringe, secretary of the
Association des amis
de Francis Poulenc
[Association of the
Friends ofFrancis
Poulenc]. Le Voyageur
sans bagage [The
Traveller Without
Luggage], which had been
premiered in 1937 with
music by Darius Milhaud,
was reprised on 1 April
1944 at the Thé tre de
la Michodière; Francis
Poulenc was asked to
compose new stage music.
Theentire unpublished
score lay undiscovered
until Bérengère de
l’Épine, a
librarian at the
Bibliothèque
Historique de la Ville de
Paris, announced the
existence of a manuscript
in the Association de la
Régie Thé trale
collection.Poulenc
finalised the score
between 19 and 21 March
1944. It contains nine
songs, all written for a
small instrumental
ensemble including oboe,
clarinet, cello and
piano. However, at the
end of the manuscript,
the composer echoes the
second song Lent
[Slow] and creates
another version for cello
and piano; curiously, the
original version of the
song has not been erased
in the manuscript.
Poulenc seems to suggest
that we consider the
piece for cello and
piano, that we have
publishedhere, as a
different piece of music.
It was premiered on
Wednesday 23 January 2013
by Marc Coppey,
accompanied by
Jean-François Heisser,
in the organ auditorium
of the Conservatoire
National Supérieur de
Musique et Danse de Paris
(CNSMDP), during
thesymposium for the
fiftieth anniversary of
Poulenc’s
death.Given in a dramatic
context, some elements
allow us to get an idea
of the character of the
piece, which Benoît
Seringe, Poulenc’s
beneficiary, judiciously
chose to name
Souvenirs.The main
character of
Anouilh’s play,
Gaston, is suffering from
amnesia at the end of
World War One. Several
families try to claim
him; they want him to be
their missing relative.
The Renaud family prove
to be particularly
stubborn, but Gaston
doesnot recognize himself
in the child and young
man they depict: a
ruthless and violent
person. In Act 1 Scene 3,
left alone for a moment,
overwhelmed by the story
of the “old
Gaston†that is
gradually coming to
light, and outraged by
the desire ofthose around
him to appropriate him
(to the detriment of the
person he would like to
be from now on), he
whispers these words:
“You all have
proof, photographs that
look like me, memories as
clear as day…
I’ve listened to
you all and it’s
slowlycausing a hybrid
person to rise up in me;
a person in which there
is a piece of each of
your sons and nothing of
me.†Poulenc chose
to place the second piece
from his stage music
score as these words are
spoken.He borrowed part
of the material, as he
often did, from an
earlier composition. In
this particular case, the
beginning is a recycled
version of the
“slow and
melancholicâ€
section from
L’Histoire de
Babar , composed
between 1940 and 1945,
andpremiered in 1946
(unless it is Babar
that reuses the
musical idea from
Voyageur ).The
eponymous elephant
decides to leave in
search of the great
forest. He embraces the
old lady, promises her he
will return and reassures
her that he will never
forget her. Left alone,
the old lady, feeling sad
and pensive, wonders when
she’ll seeher
friend Babar again. The
situation is similar to
that in Voyageur sans
bagage: solitude,
sadness, a distressing
and introspective time,
fear of oblivion, the
presence of
memories…
Pi
èce inédite de
Francis Poulenc,
publiée avec
l’autorisation de
la Bibliothèque
historique de la ville de
Paris et de Benoît
Seringe, secrétaire de
l’Association des
Amis de Francis
Poulenc.Le 1er avril
1944, Le Voyageur sans
bagage d’Anouilh,
qui avait été
créé en 1937 avec
de la musique de Darius
Milhaud, est repris au
Thé tre de la
Michodière. Francis
Poulenc a été
sollicité afin
d’écrire une
nouvelle musique de
scène. On ignoraittout
de cette partition
inédite,
jusqu’au jour
où Bérengère de
l’Épine,
conservateur la
Bibliothèque
historique de la ville de
Paris, nous signala
l’existence
d’un manuscrit
dans le fonds de
l’Association de
la Régie thé
trale.Poulenc mit au
point sa partition entre
le 19 et le 21 mars 1944.
Elle comprend neuf
numéros, tous
écrits pour un petit
effectif instrumental
réunissant un
hautbois, une clarinette,
un violoncelle et un
piano.Cependant, la fin
de son manuscrit, le
compositeur reprend le no
2 Lent et en donne une
seconde version, pour
violoncelle et piano.
Curieusement, la version
originale de ce numéro
n’est pas
biffée dans le
manuscrit.Poulenc semble
nous inviter
considérer comme un
morceau distinct cette
pièce pour violoncelle
et piano dont nous
proposons ici
l’édition. Elle
a été créée
par Marc Coppey,
accompagné de
Jean-François Heisser,
lors du concert donné
durant lecolloque
organisé pour le
cinquantenaire du
décès de Poulenc,
le mercredi 23 janvier
2013, salle
d’orgue du
Conservatoire National
Supérieur de Musique
et de Danse de Paris
(CNSMDP).Quelques
éléments sur le
contexte dramatique
permettront de se faire
une idée du
caractère du morceau,
que Benoît Seringe,
ayant droit Poulenc, a
judicieusement choisi
d’intituler
Souvenirs.Le personnage
principal de la pièce
d’Anouilh, Gaston,
a été retrouvé
amnésique la fin de la
Première Guerre
Mondiale. Plusieurs
familles le réclament.
On veut voir en lui un
parent disparu. Les
Renaud se montrent
particulièrement
tenaces ; maisGaston ne
parvient se
reconnaître dans
l’enfant et le
jeune homme dont on lui
trace le portrait : un
être violent et sans
scrupule. Au tableau 3 de
l’acte I, resté
seul un moment,
écrasé par
l’histoire de cet
autre lui-même
qu’il découvre
peu peu, indigné par
le désir des personnes
qui l’entourent de
le ramener elles au
détriment de celui
qu’il voudrait
être désormais, il
se murmure ces paroles :
« Vous avez tous des
preuves, des
photographies
ressemblantes, des
souvenirs précis
commedes crimes… je
vous écoute tous et je
sens surgir peu peu
derrière moi un
être hybride où il
y a un peu de chacun de
vos fils et rien de moi
»…C’est
sur ces mots que Poulenc
a choisi de placer le no
2 de sa partition de
musique de scène.Comme
il le fait souvent, il
emprunte une composition
antérieure une part de
son matériau. Dans ce
cas précis, il
réutilise pour le
début du morceau la
section « Lent et
mélancolique » de
l’Histoire de
Babar, composée entre
1940 et 1945, créée
en1946 ( moins que ce ne
soit Babar qui
réutilise
l’idée musicale
du Voyageur). Le
héros-éléphant
s’est décidé
partir pour retrouver la
grande forêt. Il a
embrassé la vieille
dame, lui a promis de
revenir, l’a
rassurée : jamais il
ne
l’oubliera.RestÃ
e seule, la vieille
dame, triste et pensive,
se demande quand elle
reverra son ami Babar. La
situation est similaire
celle du Voyageur sans
bagage : solitude,
tristesse, instantde
trouble et de retour sur
soi, crainte de
l’oubli,
présence des
souvenirs…. $11.95 - Voir plus => AcheterDélais: 4 to 6 weeks | | |
| Diamond Concerto (euphonium Concerto No3) Euphonium/piano Part Euphonium, Piano (duo) Anglo Music
Euphonium Concerto No. 3. Composed by Philip Sparke (1951-). Anglo Instrumental ...(+)
Euphonium Concerto No. 3.
Composed by Philip Sparke
(1951-). Anglo
Instrumental series. Book
Only. Composed 2012. 32
pages. Anglo Music Press
#AMP 374-401. Published
by Anglo Music Press
$32.00 - Voir plus => AcheterDélais: 24 hours - In Stock | | |
| Diamond Concerto (Euphonium Concerto No. 3) Orchestre d'harmonie [Conducteur et Parties séparées] - Intermédiaire Anglo Music
Baritone; Concert Band; Euphonium - Grade 5 SKU: HL.44011228 Score and...(+)
Baritone; Concert Band;
Euphonium - Grade 5
SKU: HL.44011228
Score and Parts.
Composed by Philip
Sparke. Anglo Music
Concert Band. Set (Score
& Parts). Composed 2012.
Anglo Music Press
#AMP354010. Published by
Anglo Music Press
(HL.44011228). UPC:
884088876845.
9.0x12.0x1.477 inches.
English-German-French-Dut
ch. Diamond
Concerto was
commissioned by
Musikverein Morschied
from Germany - Dr. Eric
Grandjean, conductor -
for a special concert
featuring Steven Mead as
guest soloist. Together
they gave the world
premiere on 28th April
2012 in the town theatre
of Idar-Oberstein.The
commission is a highlight
in the 30-year friendship
between composer and
soloist, which has
included many mutual CD
projects and concerts
and, now, a concerto.
Sparke had Steven Mead's
special euphonium sound
in his head throughout
the composition process
and made free use of the
variety of styles which
the world-renowned
virtuoso has made his own
during his highly
successful solo
career.The village
ofMorschied lies to the
west of Frankfurt am Main
in the area known as the
German Road of Precious
Stones, which is famous
for its thriving gem
industry. Because of this
it was decided to give
the commission a local
connection by choosing
the title, Diamond
Concerto. Each of the
three movements is named
after a famous diamond:1
EARTH STARis rather stern
in mood, opening with a
free fantasy for the
soloist over a static
chord from the band. This
leads to an Allegro
Moderato in minor mode
where small motives are
gradually repeated and
developed by both band
and soloist.2 OCEAN
DREAMuses a varied quote
from the composer's
Music for Battle
Creek, including a
melting slow melody that
was originally written
with Steven Mead in
mind.3 BLUE HEARTwas
written, at Steven Mead's
suggestion, in bebop
style and takes the form
of a jazz waltz. The
quasi-improvisatory
central section features
a call-and-response
passage for the soloist
and upper
woodwinds.Soloist:
Difficulty 6Diamond
Concerto is available
for euphonium and piano
(AMP 374-401) as well as
for euphonium and brass
band (AMP 354-030).
Diamond
Concerto is
geschreven in opdracht
van de Duitse Musikverein
Morschied - met dirigent
Eric Grandjean - voor een
speciaal concert met
Steven Mead als
gastsolist. De
wereldpremiere vond
plaats op 28 april 2012
in het Stadttheater van
Idar-Oberstein.De
opdracht vormt een
hoogtepunt in de dertig
jaar lange vriendschap
van de componist en de
solist - waarin ze aan
vele gezamenlijke
cd-projecten en concerten
werkten. En nu is er dan
dit concert. Sparke heeft
het gecomponeerd met
Steven Meads geheel eigen
euphoniumklank in het
achterhoofd. Hij paste
daarbij de diverse
stijlen toe die de
wereldberoemde virtuoos
zich heeft eigen gemaakt
tijdens zijn
succesvollesolocarriere.H
et plaatsje Morschied
ligt ten westen van
Frankfurt am Main, in het
gebied dat bekendstaat
als de Deutsche
Edelsteinstrasse. Het is
beroemd vanwege zijn
bloeiende
edelstenenindustrie. Om
het werk een lokaal
tintje te geven is een
toepasselijke titel
gekozen: Diamond
Concerto. Elk van de
drie delen is genoemd
naar een beroemde
edelsteen:1 EARTH STARDit
deel is tamelijk sober
van sfeer. Het opent met
een vrije fantasie van de
solist over een statisch
akkoord in het orkest.
Dan volgt een allegro
moderato in mineur, met
kleine motieven die
geleidelijk worden
herhaald en uitgewerkt
door zowel het orkest als
de solist.2 OCEAN
DREAMHierin wordt een
citaat van Sparke's werk
Music for Battle
Creek naar voren
gebracht, met een
vloeiende, langzame
melodie die van oorsprong
werd geschreven met het
spel van Steven Mead in
gedachten.3 BLUE
HEARTNaar een suggestie
van Steven Mead zelf is
dit deel geschreven in
bebopstijl. Het neemt de
vorm aan van een
jazzwals. De
quasi-improvisatorische
centrale passage omvat
een vraag-en-antwoordspel
voor de solist en het
hoge hout.Solo:
moeilijkheidsgraad
6Diamond
Concertois eveneens
verkrijgbaar voor
euphonium en piano (AMP
374-401) en voor
euphonium en brass band
(AMP 354-030).
Geschrieben fur
den Musikverein
Morschied, westlich von
Frankfurt am Main an der
Deutschen
Edelsteinstrasse gelegen,
wurde jeder der drei
Satze von Diamond
Concerto nach einem
beruhmten Diamanten
benannt: 1 EARTH STAR ist
eher stimmungstechnisch
ein Stern. Der Satz
beginnt mit einer freien
Fantasie des Solisten
uber einem statischen
Akkord des Orchesters.
Dieses fuhrt zu einem
Allegro Moderato in Moll,
in welchem kurze Motive
von sowohl Orchester als
auch Solist nach und nach
wiederholt und entwickelt
werden.2 OCEAN DREAM
verwendet ein variiertes
Zitat aus Music for
Battle Creek von
Philip Sparke, das ein
schmelzende Melodie
enthalt, die schon im
Gedanken an
Stevengeschrieben worden
war.3 BLUE HEART wurde
auf Steven Meads Anregung
hin im Bebop-Stil
komponiert und weist die
Form eines Jazz Waltz
auf. Der
quasi-improvisatorische
Mittelteil enthalt eine
Passage im
Call-and-Response-Muster,
die sich zwischen Solist
und den hohen Holzblasern
abspielt.Solist:
Schwierigkeitsgrad
6Diamond Concerto
ist fur Euphonium und
Klavier erhaltlich (AMP
374-401) sowie fur
Euphonium und Brass Band
(AMP 354-030).
Diamond
Concerto est une
œuvre de commande de
la formation allemande
Musikverein Morschied,
dirigee par le Dr Eric
Grandjean, pour un
concert avec un invite
special, le soliste
Steven Mead. Ensemble,
ils ont cree cette
œuvre le 28 avril
2012 au theatre de la
ville
d'Idar-Oberstein.Cette
commande represente l'un
des points culminants
d'une amitie de trente
annees entre le
compositeur et le
soliste, leur relation
ayant donne naissance a
de nombreux
enregistrements et
concerts et, maintenant,
a un concerto. Pendant la
composition de cette
œuvre, Sparke avait
sans cesse a l'esprit le
son bien particulier de
l'euphonium de Steven
Mead, et il a employe
librement lavariete de
styles que ce virtuose
mondialement connu a
adoptes au cours de sa
brillante carriere de
soliste.Le village de
Morschied se trouve a
l'ouest de
Francfort-sur-le-Main,
dans la region surnommee
Route allemande des
pierres precieuses,
celebre pour son
industrie de la
joaillerie. C'est
pourquoi le compositeur a
decide de saluer cette
province en intitulant
son œuvre Diamond
Concerto. Les trois
mouvements sont chacun
nommes d'apres un diamant
celebre :1 EARTH STARDe
caractere plutot serieux,
ce mouvement debute avec
une fantaisie libre pour
le soliste sur un accord
statique de l'orchestre.
Vient ensuite un Allegro
Moderato en mode mineur
ou de courts motifs sont
progressivement repetes
et developpes par
l'orchestre et le
soliste.2 OCEAN DREAML'on
pourra entendre ici une
variante d'un extrait de
Music for Battle
Creek, incluant une
melodie lente et
emouvante, que le
compositeur ecrivit alors
dans l'optique d'une
future interpretation
realisee par Steven
Mead.3 BLUE HEARTSuivant
l'idee de Steven Mead, ce
mouvement est ecrit dans
un style de be-bop et
prend la forme d'une
valse jazzy. La partie
centrale,
quasi-improvisee,
comprend un passage
d'appel et reponse entre
le soliste et les
bois.Soliste: Difficulte
6Diamond Concerto
est aussi disponible pour
euphonium et piano (AMP
374-401) et euphonium et
brass. $307.00 - Voir plus => AcheterDélais: 2 to 3 weeks | | |
| Diamond Concerto (Euphonium Concerto No. 3) Orchestre d'harmonie [Conducteur] - Intermédiaire Anglo Music
Baritone; Concert Band; Euphonium - Grade 5 SKU: HL.44011229 Score Onl...(+)
Baritone; Concert Band;
Euphonium - Grade 5
SKU: HL.44011229
Score Only.
Composed by Philip
Sparke. Anglo Music
Concert Band. Score Only.
Composed 2012. 64 pages.
Anglo Music Press
#AMP354140. Published by
Anglo Music Press
(HL.44011229). UPC:
884088876852. 9x12
inches.
English-German-French-Dut
ch. Diamond
Concerto was
commissioned by
Musikverein Morschied
from Germany - Dr. Eric
Grandjean, conductor -
for a special concert
featuring Steven Mead as
guest soloist. Together
they gave the world
premiere on 28th April
2012 in the town theatre
of Idar-Oberstein.The
commission is a highlight
in the 30-year friendship
between composer and
soloist, which has
included many mutual CD
projects and concerts
and, now, a concerto.
Sparke had Steven Mead's
special euphonium sound
in his head throughout
the composition process
and made free use of the
variety of styles which
the world-renowned
virtuoso has made his own
during his highly
successful solo
career.The village
ofMorschied lies to the
west of Frankfurt am Main
in the area known as the
German Road of Precious
Stones, which is famous
for its thriving gem
industry. Because of this
it was decided to give
the commission a local
connection by choosing
the title, Diamond
Concerto. Each of the
three movements is named
after a famous diamond:1
EARTH STARis rather stern
in mood, opening with a
free fantasy for the
soloist over a static
chord from the band. This
leads to an Allegro
Moderato in minor mode
where small motives are
gradually repeated and
developed by both band
and soloist.2 OCEAN
DREAMuses a varied quote
from the composer's
Music for Battle
Creek, including a
melting slow melody that
was originally written
with Steven Mead in
mind.3 BLUE HEARTwas
written, at Steven Mead's
suggestion, in bebop
style and takes the form
of a jazz waltz. The
quasi-improvisatory
central section features
a call-and-response
passage for the soloist
and upper
woodwinds.Soloist:
Difficulty 6Diamond
Concerto is available
for euphonium and piano
(AMP 374-401) as well as
for euphonium and brass
band (AMP 354-030).
Diamond
Concerto is
geschreven in opdracht
van de Duitse Musikverein
Morschied - met dirigent
Eric Grandjean - voor een
speciaal concert met
Steven Mead als
gastsolist. De
wereldpremiere vond
plaats op 28 april 2012
in het Stadttheater van
Idar-Oberstein.De
opdracht vormt een
hoogtepunt in de dertig
jaar lange vriendschap
van de componist en de
solist - waarin ze aan
vele gezamenlijke
cd-projecten en concerten
werkten. En nu is er dan
dit concert. Sparke heeft
het gecomponeerd met
Steven Meads geheel eigen
euphoniumklank in het
achterhoofd. Hij paste
daarbij de diverse
stijlen toe die de
wereldberoemde virtuoos
zich heeft eigen gemaakt
tijdens zijn
succesvollesolocarriere.H
et plaatsje Morschied
ligt ten westen van
Frankfurt am Main, in het
gebied dat bekendstaat
als de Deutsche
Edelsteinstrasse. Het is
beroemd vanwege zijn
bloeiende
edelstenenindustrie. Om
het werk een lokaal
tintje te geven is een
toepasselijke titel
gekozen: Diamond
Concerto. Elk van de
drie delen is genoemd
naar een beroemde
edelsteen:1 EARTH STARDit
deel is tamelijk sober
van sfeer. Het opent met
een vrije fantasie van de
solist over een statisch
akkoord in het orkest.
Dan volgt een allegro
moderato in mineur, met
kleine motieven die
geleidelijk worden
herhaald en uitgewerkt
door zowel het orkest als
de solist.2 OCEAN
DREAMHierin wordt een
citaat van Sparke's werk
Music for Battle
Creek naar voren
gebracht, met een
vloeiende, langzame
melodie die van oorsprong
werd geschreven met het
spel van Steven Mead in
gedachten.3 BLUE
HEARTNaar een suggestie
van Steven Mead zelf is
dit deel geschreven in
bebopstijl. Het neemt de
vorm aan van een
jazzwals. De
quasi-improvisatorische
centrale passage omvat
een vraag-en-antwoordspel
voor de solist en het
hoge hout.Solo:
moeilijkheidsgraad
6Diamond
Concertois eveneens
verkrijgbaar voor
euphonium en piano (AMP
374-401) en voor
euphonium en brass band
(AMP 354-030).
Geschrieben fur
den Musikverein
Morschied, westlich von
Frankfurt am Main an der
Deutschen
Edelsteinstrasse gelegen,
wurde jeder der drei
Satze von Diamond
Concerto nach einem
beruhmten Diamanten
benannt: 1 EARTH STAR ist
eher stimmungstechnisch
ein Stern. Der Satz
beginnt mit einer freien
Fantasie des Solisten
uber einem statischen
Akkord des Orchesters.
Dieses fuhrt zu einem
Allegro Moderato in Moll,
in welchem kurze Motive
von sowohl Orchester als
auch Solist nach und nach
wiederholt und entwickelt
werden.2 OCEAN DREAM
verwendet ein variiertes
Zitat aus Music for
Battle Creek von
Philip Sparke, das ein
schmelzende Melodie
enthalt, die schon im
Gedanken an
Stevengeschrieben worden
war.3 BLUE HEART wurde
auf Steven Meads Anregung
hin im Bebop-Stil
komponiert und weist die
Form eines Jazz Waltz
auf. Der
quasi-improvisatorische
Mittelteil enthalt eine
Passage im
Call-and-Response-Muster,
die sich zwischen Solist
und den hohen Holzblasern
abspielt.Solist:
Schwierigkeitsgrad
6Diamond Concerto
ist fur Euphonium und
Klavier erhaltlich (AMP
374-401) sowie fur
Euphonium und Brass Band
(AMP 354-030).
Diamond
Concerto est une
œuvre de commande de
la formation allemande
Musikverein Morschied,
dirigee par le Dr Eric
Grandjean, pour un
concert avec un invite
special, le soliste
Steven Mead. Ensemble,
ils ont cree cette
œuvre le 28 avril
2012 au theatre de la
ville
d'Idar-Oberstein.Cette
commande represente l'un
des points culminants
d'une amitie de trente
annees entre le
compositeur et le
soliste, leur relation
ayant donne naissance a
de nombreux
enregistrements et
concerts et, maintenant,
a un concerto. Pendant la
composition de cette
œuvre, Sparke avait
sans cesse a l'esprit le
son bien particulier de
l'euphonium de Steven
Mead, et il a employe
librement lavariete de
styles que ce virtuose
mondialement connu a
adoptes au cours de sa
brillante carriere de
soliste.Le village de
Morschied se trouve a
l'ouest de
Francfort-sur-le-Main,
dans la region surnommee
Route allemande des
pierres precieuses,
celebre pour son
industrie de la
joaillerie. C'est
pourquoi le compositeur a
decide de saluer cette
province en intitulant
son œuvre Diamond
Concerto. Les trois
mouvements sont chacun
nommes d'apres un diamant
celebre :1 EARTH STARDe
caractere plutot serieux,
ce mouvement debute avec
une fantaisie libre pour
le soliste sur un accord
statique de l'orchestre.
Vient ensuite un Allegro
Moderato en mode mineur
ou de courts motifs sont
progressivement repetes
et developpes par
l'orchestre et le
soliste.2 OCEAN DREAML'on
pourra entendre ici une
variante d'un extrait de
Music for Battle
Creek, incluant une
melodie lente et
emouvante, que le
compositeur ecrivit alors
dans l'optique d'une
future interpretation
realisee par Steven
Mead.3 BLUE HEARTSuivant
l'idee de Steven Mead, ce
mouvement est ecrit dans
un style de be-bop et
prend la forme d'une
valse jazzy. La partie
centrale,
quasi-improvisee,
comprend un passage
d'appel et reponse entre
le soliste et les
bois.Soliste: Difficulte
6Diamond Concerto
est aussi disponible pour
euphonium et piano (AMP
374-401) et euphonium et
brass. $77.00 - Voir plus => AcheterDélais: 2 to 3 weeks | | |
| Un siecle de chansons francaises 1979-1989 Piano, Voix et Guitare [Conducteur] Lemoine, Henry
For voice, guitar or piano. Album. Pop / Jazz. Score. Published by Editions Henr...(+)
For voice, guitar or
piano. Album. Pop / Jazz.
Score. Published by
Editions Henry Lemoine
$54.95 - Voir plus => AcheterDélais: 3 to 4 weeks | | |
| Pathfinders March Orchestre d'harmonie [Conducteur et Parties séparées] - Débutant Anglo Music
Concert Band/Harmonie and Trumpet Trio - Grade 1 SKU: BT.AMP-036-010 Comp...(+)
Concert Band/Harmonie and
Trumpet Trio - Grade 1
SKU:
BT.AMP-036-010
Composed by Philip
Sparke. Debut Series
(Anglo). March. Set
(Score & Parts). Composed
2003. Anglo Music Press
#AMP 036-010. Published
by Anglo Music Press
(BT.AMP-036-010).
Composer Philip
Sparke has long been
fascinated by
history’s
pioneers. In all fields
of human activity, there
has been someone with
enormous vision who has
made the first step into
the unknown. Explorers
have found new lands,
doctors have discovered
new medicines and
scientists are pushing
the bounds of technology
ever further. But there
was always one
‘pathfinder’
, someone who was not
afraid of the unknown,
who dared to go one step
further than anyone
before him. The march is
dedicated those pioneers
who have risked
everything for the sake
of their
vision.
Pathfin
ders March - zu
deutsch Pfadfindermarsch
- wurde zu Ehren der
Pioniere der Geschichte,
wie Entdecker, Forscher
und Mediziner,
komponiert. Sie alle sind
die so genannten
Pfadfinder, die es als
erste wagten,
unerforschte Wege zu
beschreiten. Der
imponierende Marsch, der
das Trompetenregister
herausstreicht, bringt
Glanz in jedes Repertoire
und überzeugt sowohl
Musiker als auch das
Publikum.
Philip
Sparke est un grand
passionné de
l’histoire des
pionniers. Dans tous les
secteurs
d’activité
humaine, il y a eu un
visionnaire qui a franchi
le pas vers
l’inconnu. Les
explorateurs ont
découvert de nouvelles
terres, les médecins
ont développé de
nouveaux remèdes et
les scientifiques
repoussent sans cesse les
limites de la
technologie. Mais il y a
toujours eu un pionnier,
un être sans peur de
l’inconnu, qui a
osé franchir le pas
supplémentaire que nul
n’a osé
franchir auparavant.
Cette marche est
dédiée ces
pionniers qui ont tout
risqué pour
réaliser leur
rêve. $90.95 - Voir plus => AcheterDélais: 2 to 3 weeks | | |
| Pathfinders March Orchestre d'harmonie [Conducteur] - Débutant Anglo Music
Concert Band/Harmonie and Trumpet Trio - Grade 1 SKU: BT.AMP-036-140 Comp...(+)
Concert Band/Harmonie and
Trumpet Trio - Grade 1
SKU:
BT.AMP-036-140
Composed by Philip
Sparke. Debut Series
(Anglo). March. Score
Only. Composed 2003.
Anglo Music Press #AMP
036-140. Published by
Anglo Music Press
(BT.AMP-036-140).
Composer Philip
Sparke has long been
fascinated by
history’s
pioneers. In all fields
of human activity, there
has been someone with
enormous vision who has
made the first step into
the unknown. Explorers
have found new lands,
doctors have discovered
new medicines and
scientists are pushing
the bounds of technology
ever further. But there
was always one
‘pathfinder’
, someone who was not
afraid of the unknown,
who dared to go one step
further than anyone
before him. The march is
dedicated those pioneers
who have risked
everything for the sake
of their
vision.
Pathfin
ders March - zu
deutsch Pfadfindermarsch
- wurde zu Ehren der
Pioniere der Geschichte,
wie Entdecker, Forscher
und Mediziner,
komponiert. Sie alle sind
die so genannten
Pfadfinder, die es als
erste wagten,
unerforschte Wege zu
beschreiten. Der
imponierende Marsch, der
das Trompetenregister
herausstreicht, bringt
Glanz in jedes Repertoire
und überzeugt sowohl
Musiker als auch das
Publikum.
Philip
Sparke est un grand
passionné de
l’histoire des
pionniers. Dans tous les
secteurs
d’activité
humaine, il y a eu un
visionnaire qui a franchi
le pas vers
l’inconnu. Les
explorateurs ont
découvert de nouvelles
terres, les médecins
ont développé de
nouveaux remèdes et
les scientifiques
repoussent sans cesse les
limites de la
technologie. Mais il y a
toujours eu un pionnier,
un être sans peur de
l’inconnu, qui a
osé franchir le pas
supplémentaire que nul
n’a osé
franchir auparavant.
Cette marche est
dédiée ces
pionniers qui ont tout
risqué pour
réaliser leur
rêve. $26.95 - Voir plus => AcheterDélais: 2 to 3 weeks | | |
| An English Christmas Brass Band Set Score And Parts Orchestre d'harmonie - Facile Anglo Music
Brass Band (Score & Parts) - Grade 3 SKU: HL.44012730 Composed by Philip ...(+)
Brass Band (Score &
Parts) - Grade 3 SKU:
HL.44012730 Composed
by Philip Sparke. Anglo
Music Concert Band.
Concert Piece. Softcover.
Composed 2007. Anglo
Music Press #AMP225030.
Published by Anglo Music
Press (HL.44012730).
9x12 inches.
English-German-French-Dut
ch. Christmas as
celebrated in England is
a relatively newtradition
dating from the time of
Queen Victoria.
Herhusband Prince Albert
was from Germany and he
broughtmany German
Christmas traditions with
him, including
theChristmas tree and
Christmascards, and even
carols such asHark, the
Herald Angels Sing.
Philip Sparke has however
useda varied selection of
English melodies to
arrange into his?Festival
of Carols?.The choir
parts are seperately
available (order no. AMP
227-050). Christmas as
celebrated in England is
a relatively new
tradition dating from the
time of Queen Victoria.
Her husband Prince Albert
was from Germany and he
brought many German
Christmas traditions with
him, including the
Christmas tree and
Christmas cards, and even
carols such as Hark, the
Herald Angels Sing.
Philip
Sparke has
however used a varied
selection of English
melodies to arrange into
his Festival of
Carols. The choir
parts are seperately
available (order no. AMP
227-050).
Hoewel
de Engelsen een lange
traditie kennen in het
zingen van carols zijn
veel van de melodieen die
er worden gezongen
afkomstig van het
Europese vasteland - of
uit Amerika. Desondanks
heeft Philip Sparke een
gevarieerde selectievan
Engelse melodieen kunnen
samenstellen voor dit
prachtige 'Festival of
Carols' - dat zowel met
als zonder koor kan
worden
uitgevoerd.
Weihna
chten, wie es heute in
England gefeiert wird,
ist eine relativ junge
Tradition aus dem 19,
Jahrhundert, die der
deutsche Ehemann von
Konigin Victoria mit in
seine neue Heimat
brachte. Viele
gebrauchliche
Weihnachtslieder stammen
ebenfalls nichtaus
England. Philip Sparke
gelang es jedoch, eine
abwechslungsreiche
Sammlung von Liedern aus
seiner Heimat zu diesem
schonen englischen
Weihnachtslieder-Festival
zu formen.Die optional
einsetzbaren Chorstimmen
sind unter der
Artikelnummer
AMP227-050 separat
erhaltlich.
<< La
plupart des traditions de
Noel en Angleterre sont
relativement recentes.
Montee sur le trone en
1837, la reine Victoria
(nee de Hanovre) regnera
jusqu'a sa mort en 1901.
En 1840, elle epousa son
cousin, le prince Albert
de Saxe-Cobourg-Gotha.
Leprince consort,
originaire d'Allemagne,
importa bon nombre de
traditions de Noel
allemandes au
Royaume-Uni. Ainsi, il
fit decouvrir aux Anglais
la coutume du sapin et
les cartes de Noel, entre
autres, contribuant
largement au Noel
typiquement anglaistel
que nous le connaissons
aujourd'hui.Bien que les
chants de Noel font
l'objet d'une longue
tradition en Angleterre,
de nombreuses melodies
que nous chantons
proviennent ducontinent
europeen ou des
Etats-Unis. Je savais
bien que le
celebrissimeSilent
Night (Douce nuit)
etait d'origine
autrichienne et que
Hark, the Herald
Angels Sing (Ecoutez le
chant des Anges)
etait d'origine
allemande. Pourtant,
quelle ne fut pas ma
surprise d'apprendre
qu'Away in a Manger
(Sur la
paillefraiche) ou
encore We Three
Kings nous venaient
des Etats-Unis et que
Ding, Dong Merrily on
High etait un noel
d'origine francaise.
Quoiqu'il en soit, j'ai
reussi a constituer un
canevas de melodies
anglaises pour realiser
cefestival de chants de
Noel. >>Philip
SparkeRemarques sur
l'interpretation : Cet
arrangement est adapte
pour une interpretation
avec ou sans Chœur.
S'il est joue par un
Brass Band, les parties
vocales seront doublees
par des
partiesinstrumentales.Les
tempi indiques
correspondent a une
interpretation par un
Brass Band seul. Si
l'œuvre est donnee
avec un Chœur, il
est sans doute necessaire
de baisser le tempo en
fonction du nombre de
choristes et de
l'acoustique du lieude
concert.Les parties de
Chœur (en anglais)
sont disponibles
separement (Ref. : AMP
227-050).
The
choir parts are
seperately available
(order no. AMP
227-050). $94.00 - Voir plus => AcheterDélais: 2 to 3 weeks | | |
| An English Christmas Brass Band Score Orchestre d'harmonie - Facile Anglo Music
Brass Band (Full Score) - Grade 3 SKU: HL.44012731 Composed by Philip Spa...(+)
Brass Band (Full Score) -
Grade 3 SKU:
HL.44012731 Composed
by Philip Sparke. Anglo
Music Concert Band.
Concert Piece. Softcover.
Composed 2007. Anglo
Music Press #AMP225130.
Published by Anglo Music
Press (HL.44012731).
9x12 inches.
English-German-French-Dut
ch. The choir parts
are seperately available
(order no. AMP 227-050).
Hoewel de
Engelsen een lange
traditie kennen in het
zingen van carols zijn
veel van de melodieen die
er worden gezongen
afkomstig van het
Europese vasteland - of
uit Amerika. Desondanks
heeft Philip Sparke een
gevarieerde selectievan
Engelse melodieen kunnen
samenstellen voor dit
prachtige 'Festival of
Carols' - dat zowel met
als zonder koor kan
worden
uitgevoerd.
Weihna
chten, wie es heute in
England gefeiert wird,
ist eine relativ junge
Tradition aus dem 19,
Jahrhundert, die der
deutsche Ehemann von
Konigin Victoria mit in
seine neue Heimat
brachte. Viele
gebrauchliche
Weihnachtslieder stammen
ebenfalls nichtaus
England. Philip Sparke
gelang es jedoch, eine
abwechslungsreiche
Sammlung von Liedern aus
seiner Heimat zu diesem
schonen englischen
Weihnachtslieder-Festival
zu formen.Die optional
einsetzbaren Chorstimmen
sind unter der
Artikelnummer
AMP227-050 separat
erhaltlich.
<< La
plupart des traditions de
Noel en Angleterre sont
relativement recentes.
Montee sur le trone en
1837, la reine Victoria
(nee de Hanovre) regnera
jusqu'a sa mort en 1901.
En 1840, elle epousa son
cousin, le prince Albert
de Saxe-Cobourg-Gotha.
Leprince consort,
originaire d'Allemagne,
importa bon nombre de
traditions de Noel
allemandes au
Royaume-Uni. Ainsi, il
fit decouvrir aux Anglais
la coutume du sapin et
les cartes de Noel, entre
autres, contribuant
largement au Noel
typiquement anglaistel
que nous le connaissons
aujourd'hui.Bien que les
chants de Noel font
l'objet d'une longue
tradition en Angleterre,
de nombreuses melodies
que nous chantons
proviennent ducontinent
europeen ou des
Etats-Unis. Je savais
bien que le
celebrissimeSilent
Night (Douce nuit)
etait d'origine
autrichienne et que
Hark, the Herald
Angels Sing (Ecoutez le
chant des Anges)
etait d'origine
allemande. Pourtant,
quelle ne fut pas ma
surprise d'apprendre
qu'Away in a Manger
(Sur la
paillefraiche) ou
encore We Three
Kings nous venaient
des Etats-Unis et que
Ding, Dong Merrily on
High etait un noel
d'origine francaise.
Quoiqu'il en soit, j'ai
reussi a constituer un
canevas de melodies
anglaises pour realiser
cefestival de chants de
Noel. >>Philip
SparkeRemarques sur
l'interpretation : Cet
arrangement est adapte
pour une interpretation
avec ou sans Chœur.
S'il est joue par un
Brass Band, les parties
vocales seront doublees
par des
partiesinstrumentales.Les
tempi indiques
correspondent a une
interpretation par un
Brass Band seul. Si
l'œuvre est donnee
avec un Chœur, il
est sans doute necessaire
de baisser le tempo en
fonction du nombre de
choristes et de
l'acoustique du lieude
concert.Les parties de
Chœur (en anglais)
sont disponibles
separement (Ref. : AMP
227-050). $28.99 - Voir plus => AcheterDélais: 2 to 3 weeks | | |
| Livre d'Orgue Volume 1 - 12 Pieces Orgue Leduc, Alphonse
Organ (Organ) SKU: HL.48180898 For Organ. Composed by Georges Migo...(+)
Organ (Organ) SKU:
HL.48180898 For
Organ. Composed by
Georges Migot. Leduc.
Classical. Softcover.
Alphonse Leduc #AL19641.
Published by Alphonse
Leduc (HL.48180898).
1. Douloureux;
2. Comme un Choral; 3.
Allant; 4. Clair heureux;
5. Pathetique sans
Lenteur; 6. Douloureux;
7. Decide, fierement; 8.
Berceuse mysterieusement;
9. Allant; 10. Allant;
11. Sans Lenteur; 12.
Allant, Brillant,
Eclatant. $59.60 - Voir plus => AcheterDélais: 2 to 3 weeks | | |
| Un siecle de chansons francaises 1919-1929 [Conducteur] Beuscher
For voice, guitar or piano. Fakebook. Album. Pop / Jazz. Score. Published by Pau...(+)
For voice, guitar or
piano. Fakebook. Album.
Pop / Jazz. Score.
Published by Paul
Beuscher
$54.95 - Voir plus => AcheterDélais: 3 to 4 weeks | | |
| San Pedro de Alcântara Orchestre d'harmonie - Intermédiaire Molenaar Edition
Concert Band - Grade 5 SKU: ML.013780090 Composed by Valdemar Gomes. Full...(+)
Concert Band - Grade 5
SKU: ML.013780090
Composed by Valdemar
Gomes. Full set. Molenaar
Edition #013780090.
Published by Molenaar
Edition (ML.013780090).
The Spanish war
galleon with 64 cannons,
built in Cuba between
1770 and 1771 for an
English shipowner in the
service of the King of
Spain left Peru for Cadiz
in 1784 with a huge cargo
of copper, gold, silver
and other valuables on
board. There were also
more than 400 people on
board, including
passengers, crew and Inca
prisoners after a revolt.
The Atlantic crossing
went smoothly, passing
Portugal to take
advantage of favourable
winds. The shipwreck off
Peniche was the result of
human error, apparently
due to French maps with
dramatic errors in the
position of the islands
of Berlengas and
neighbouring islets. On 2
February 1786, the sea
was calm and the night
clear, but they hit the
rock formation Papoa and
the hull immediately
broke in two. The bottom
sank quickly, while the
deck remained afloat for
some time. 128 people
lost their lives,
including many Indians
who were trapped in the
basement. This shipwreck
is considered one of the
most important in
maritime
history.
What the
composer wants to convey,
and what can be felt as
one listens, is first of
all the sound of power,
of hope, of the glory of
conquest, of the
splendour of wealth. This
is followed by the
perception of the
maritime environment, the
harmony with the softness
of the ocean, the gliding
of the hull in the foam
of the sea on sunny, blue
days. But along with this
tranquillity, you soon
hear a rhythmic chain
that makes you feel a
representation of the
hustle and bustle, of the
busy crew, of the hard
work of a sailor, of the
desperation of an exotic
people imprisoned in a
dark, damp cellar. A
distinct rhythm that
reminds us of the salero
of Andalusia, with its
Arab influences and its
people, the soothing of
the resignation of others
who are forced to submit.
Then we clearly hear a
crescendo that makes us
imagine the agony of the
collision that precedes
the shipwreck. The
breaking of the hull, the
water flooding
everything, the despair,
the clash of bodies on
the rocks, the tragedy to
come. Before the grand
finale, in which the
return of musical
softness reminds us that
the story is over. The
supremacy of nature over
human greed. The waves,
though gentle, sweep the
wreckage, the lives and
the treasures of the New
World to the bottom of
the sea.
Het
Spaans oorlogsgaljoen met
64 kanonnen, gebouwd in
Cuba tussen 1770 en 1771
voor een Engelse reder in
dienst van de koning van
Spanje vertrok in 1784
vanuit Peru naar Cádiz
met een enorme lading
koper, goud, zilver en
andere kostbaarheden aan
boord. Er waren ook meer
dan 400 mensen aan boord,
waaronder passagiers,
bemanning en Inca
gevangenen na een
opstand. De oversteek van
de Atlantische Oceaan
verliep vlot, waarbij
Portugal werd gepasseerd
om te profiteren van
gunstige winden. De
schipbreuk bij Peniche
was het resultaat van een
menselijke fout,
blijkbaar te wijten aan
Franse kaarten met
dramatische fouten in de
positie van de eilanden
Berlengas en naburige
eilandjes. Op 2 februari
1786 was de zee kalm en
de nacht helder, maar ze
raakten de rotsformatie
Papoa en de romp brak
onmiddellijk in tweeën.
De bodem zonk snel,
terwijl het dek nog enige
tijd bleef drijven. 128
mensen verloren het
leven, waaronder veel
indianen die vastzaten in
de kelder. Dit
scheepswrak wordt
beschouwd als een van de
belangrijkste in de
maritieme
geschiedenis.
Wat
de componist wil
overbrengen, en wat men
kan voelen als men
luistert, is allereerst
het geluid van macht, van
hoop, van de glorie van
verovering, van de pracht
van rijkdom. Dit wordt
gevolgd door de perceptie
van de maritieme
omgeving, de harmonie met
de zachtheid van de
oceaan, het glijden van
de romp in het schuim van
de zee op zonnige, blauwe
dagen. Maar samen met
deze rust hoor je al snel
een ritmische ketting die
je een voorstelling geeft
van de drukte, van de
drukke bemanning, van het
harde werk van een
zeeman, van de wanhoop
van een exotisch volk dat
gevangen zit in een
donkere, vochtige kelder.
Een duidelijk ritme dat
ons doet denken aan de
salero van Andalusië,
met zijn Arabische
invloeden en zijn mensen,
het sussen van de
berusting van anderen die
gedwongen worden zich te
onderwerpen. Dan horen we
duidelijk een crescendo
dat ons de lijdensweg
doet voorstellen van de
aanvaring die voorafgaat
aan de schipbreuk. Het
breken van de romp, het
water dat alles
overspoelt, de wanhoop,
het botsen van lichamen
op de rotsen, de tragedie
die komen gaat. Vóór de
grote finale, waarin de
terugkeer van de muzikale
zachtheid ons eraan
herinnert dat het verhaal
voorbij is. De overmacht
van de natuur over de
hebzucht van de mens. De
golven, hoewel zacht,
vegen het wrak, de levens
en de schatten van de
Nieuwe Wereld naar de
bodem van de
zee.
Le galion de
guerre espagnol de 64
canons, construit à Cuba
entre 1770 et 1771 pour
un armateur anglais au
service du roi d'Espagne,
a quitté le Pérou pour
Cadix en 1784 avec à son
bord une énorme
cargaison de cuivre,
d'or, d'argent et
d'autres objets de
valeur. Il y avait
également plus de 400
personnes à bord, dont
des passagers, des
membres d'équipage et
des prisonniers incas à
la suite d'une révolte.
La traversée de
l'Atlantique s'est
déroulée sans encombre,
en passant par le
Portugal pour profiter
des vents favorables. Le
naufrage au large de
Peniche est le résultat
d'une erreur humaine,
apparemment due à des
cartes françaises
comportant des erreurs
dramatiques dans la
position des îles de
Berlengas et des îlots
voisins. Le 2 février
1786, alors que la mer
est calme et la nuit
claire, le navire heurte
la formation rocheuse de
Papoa et la coque se
brise immédiatement en
deux. Le fond coule
rapidement, tandis que le
pont reste à flot
pendant un certain temps.
128 personnes ont perdu
la vie, dont de nombreux
Indiens qui étaient
coincés dans les
sous-sols. Ce naufrage
est considéré comme
l'un des plus importants
de l'histoire
maritime.
Ce que
le compositeur veut
transmettre, et ce que
l'on ressent à
l'écoute, c'est d'abord
le son de la puissance,
de l'espoir, de la gloire
de la conquête, de la
splendeur de la richesse.
C'est ensuite la
perception de
l'environnement maritime,
l'harmonie avec la
douceur de l'océan, le
glissement de la coque
dans l'écume de la mer
par des journées bleues
et ensoleillées. Mais à
côté de cette
tranquillité, on entend
bientôt une chaîne
rythmique qui nous fait
ressentir une
représentation de
l'agitation, de
l'équipage affairé, du
dur labeur d'un marin, du
désespoir d'un peuple
exotique emprisonné dans
une cave sombre et
humide. Un rythme
distinct qui nous
rappelle le salero
d'Andalousie, avec ses
influences arabes et son
peuple, l'apaisement de
la résignation des
autres qui sont obligés
de se soumettre. Puis on
entend clairement un
crescendo qui nous fait
imaginer l'agonie de la
collision qui précède
le naufrage. La rupture
de la coque, l'eau qui
envahit tout, le
désespoir, le choc des
corps sur les rochers, la
tragédie à venir. Avant
le grand final, où le
retour de la douceur
musicale nous rappelle
que l'histoire est
terminée. La suprématie
de la nature sur la
cupidité humaine. Les
vagues, bien que douces,
emportent les épaves,
les vies et les trésors
du Nouveau Monde au fond
de la mer.
Die
spanische Kriegsgaleone
mit 64 Kanonen, die
zwischen 1770 und 1771
auf Kuba für einen
englischen Reeder im
Dienste des spanischen
Königs gebaut wurde,
verließ Peru 1784 in
Richtung Cádiz mit einer
riesigen Ladung Kupfer,
Gold, Silber und anderen
Wertgegenständen an
Bord. An Bord befanden
sich auch mehr als 400
Menschen, darunter
Passagiere,
Besatzungsmitglieder und
Inka-Gefangene nach einem
Aufstand. Die
Atlantiküberquerung
verlief reibungslos,
wobei Portugal passiert
wurde, um die günstigen
Winde zu nutzen. Der
Schiffbruch vor Peniche
war das Ergebnis
menschlichen Versagens,
das offenbar auf
französische Karten
zurückzuführen war, die
in Bezug auf die Position
der Inseln Berlengas und
der benachbarten Eilande
dramatische Fehler
enthielten. Am 2. Februar
1786 stießen sie bei
ruhiger See und klarer
Nacht auf die
Felsformation Papoa und
der Rumpf brach sofort
entzwei. Der Boden sank
schnell, während das
Deck noch einige Zeit
über Wasser blieb. 128
Menschen kamen ums Leben,
darunter viele Indianer,
die im Keller
eingeschlossen waren.
Dieses Schiffswrack gilt
als eines der
bedeutendsten
Was
der Komponist vermitteln
will und was man beim
Zuhören spürt, ist
zunächst der Klang der
Macht, der Hoffnung, des
Ruhms der Eroberung, des
Glanzes des Reichtums. Es
folgt die Wahrnehmung der
maritimen Umgebung, die
Harmonie mit der
Sanftheit des Meeres, das
Gleiten des
Schiffsrumpfes im Schaum
des Meeres an sonnigen,
blauen Tagen. Doch neben
dieser Ruhe hört man
bald eine rhythmische
Kette, die die Hektik,
die geschäftige
Mannschaft, die harte
Arbeit eines Seemanns,
die Verzweiflung eines
exotischen Volkes, das in
einem dunklen, feuchten
Keller gefangen ist,
wiedergibt. Ein
ausgeprägter Rhythmus,
der an den Salero
Andalusiens erinnert, mit
seinen arabischen
Einflüssen und seinen
Menschen, der die
Resignation der anderen
besänftigt, die
gezwungen sind, sich zu
fügen. Dann hören wir
deutlich ein Crescendo,
das uns die Qualen des
Zusammenstoßes, der dem
Schiffbruch vorausgeht,
erahnen lässt. Das
Zerbrechen des Rumpfes,
das Wasser, das alles
überflutet, die
Verzweiflung, das
Aufeinanderprallen der
Körper auf den Felsen,
die bevorstehende
Tragödie. Vor dem
großen Finale, in dem
die Rückkehr der
musikalischen Sanftheit
uns daran erinnert, dass
die Geschichte zu Ende
ist. Die Vorherrschaft
der Natur über die
menschliche Gier. Die
Wellen, so sanft sie auch
sein mögen, spülen die
Trümmer, das Leben und
die Schätze der Neuen
Welt auf den Grund des
Meeres. $209.95 - Voir plus => AcheterDélais: 4 to 6 weeks | | |
| Gustave Vogt's Musical Album of Autographs Cor anglais, Piano Carl Fischer
Chamber Music English Horn, Oboe SKU: CF.WF229 15 Pieces for Oboe and ...(+)
Chamber Music English
Horn, Oboe SKU:
CF.WF229 15 Pieces
for Oboe and English
Horn. Composed by
Gustave Vogt. Edited by
Kristin Jean Leitterman.
Collection - Performance.
32+8 pages. Carl Fischer
Music #WF229. Published
by Carl Fischer Music
(CF.WF229). ISBN
9781491153789. UPC:
680160911288. Intro
duction Gustave Vogt's
Musical Paris Gustave
Vogt (1781-1870) was born
into the Age of
Enlightenment, at the
apex of the
Enlightenment's outreach.
During his lifetime he
would observe its effect
on the world. Over the
course of his life he
lived through many
changes in musical style.
When he was born,
composers such as Mozart
and Haydn were still
writing masterworks
revered today, and
eighty-nine years later,
as he departed the world,
the new realm of
Romanticism was beginning
to emerge with Mahler,
Richard Strauss and
Debussy, who were soon to
make their respective
marks on the musical
world. Vogt himself left
a huge mark on the
musical world, with
critics referring to him
as the grandfather of the
modern oboe and the
premier oboist of Europe.
Through his eighty-nine
years, Vogt would live
through what was perhaps
the most turbulent period
of French history. He
witnessed the French
Revolution of 1789,
followed by the many
newly established
governments, only to die
just months before the
establishment of the
Third Republic in 1870,
which would be the
longest lasting
government since the
beginning of the
revolution. He also
witnessed the
transformation of the
French musical world from
one in which opera
reigned supreme, to one
in which virtuosi,
chamber music, and
symphonic music ruled.
Additionally, he
experienced the
development of the oboe
right before his eyes.
When he began playing in
the late eighteenth
century, the standard
oboe had two keys (E and
Eb) and at the time of
his death in 1870, the
System Six Triebert oboe
(the instrument adopted
by Conservatoire
professor, Georges
Gillet, in 1882) was only
five years from being
developed. Vogt was born
March 18, 1781 in the
ancient town of
Strasbourg, part of the
Alsace region along the
German border. At the
time of his birth,
Strasbourg had been
annexed by Louis XIV, and
while heavily influenced
by Germanic culture, had
been loosely governed by
the French for a hundred
years. Although it is
unclear when Vogt began
studying the oboe and
when his family made its
move to the French
capital, the Vogts may
have fled Strasbourg in
1792 after much of the
city was destroyed during
the French Revolution. He
was without question
living in Paris by 1798,
as he enrolled on June 8
at the newly established
Conservatoire national de
Musique to study oboe
with the school's first
oboe professor,
Alexandre-Antoine
Sallantin (1775-1830).
Vogt's relationship with
the Conservatoire would
span over half a century,
moving seamlessly from
the role of student to
professor. In 1799, just
a year after enrolling,
he was awarded the
premier prix, becoming
the fourth oboist to
achieve this award. By
1802 he had been
appointed repetiteur,
which involved teaching
the younger students and
filling in for Sallantin
in exchange for a free
education. He maintained
this rank until 1809,
when he was promoted to
professor adjoint and
finally to professor
titulaire in 1816 when
Sallantin retired. This
was a position he held
for thirty-seven years,
retiring in 1853, making
him the longest serving
oboe professor in the
school's history. During
his tenure, he became the
most influential oboist
in France, teaching
eighty-nine students,
plus sixteen he taught
while he was professor
adjoint and professor
titulaire. Many of these
students went on to be
famous in their own
right, such as Henri Brod
(1799-1839), Apollon
Marie-Rose Barret
(1804-1879), Charles
Triebert (1810-1867),
Stanislas Verroust
(1814-1863), and Charles
Colin (1832-1881). His
influence stretches from
French to American oboe
playing in a direct line
from Charles Colin to
Georges Gillet
(1854-1920), and then to
Marcel Tabuteau
(1887-1966), the oboist
Americans lovingly
describe as the father of
American oboe playing.
Opera was an important
part of Vogt's life. His
first performing position
was with the
Theatre-Montansier while
he was still studying at
the Conservatoire.
Shortly after, he moved
to the Ambigu-Comique
and, in 1801 was
appointed as first oboist
with the Theatre-Italien
in Paris. He had been in
this position for only a
year, when he began
playing first oboe at the
Opera-Comique. He
remained there until
1814, when he succeeded
his teacher,
Alexandre-Antoine
Sallantin, as soloist
with the Paris Opera, the
top orchestra in Paris at
the time. He played with
the Paris Opera until
1834, all the while
bringing in his current
and past students to fill
out the section. In this
position, he began to
make a name for himself;
so much so that specific
performances were
immortalized in memoirs
and letters. One comes
from a young Hector
Berlioz (1803-1865) after
having just arrived in
Paris in 1822 and
attended the Paris
Opera's performance of
Mehul's Stratonice and
Persuis' ballet Nina. It
was in response to the
song Quand le bien-amie
reviendra that Berlioz
wrote: I find it
difficult to believe that
that song as sung by her
could ever have made as
true and touching an
effect as the combination
of Vogt's instrument...
Shortly after this,
Berlioz gave up studying
medicine and focused on
music. Vogt frequently
made solo and chamber
appearances throughout
Europe. His busiest
period of solo work was
during the 1820s. In 1825
and 1828 he went to
London to perform as a
soloist with the London
Philharmonic Society.
Vogt also traveled to
Northern France in 1826
for concerts, and then in
1830 traveled to Munich
and Stuttgart, visiting
his hometown of
Strasbourg on the way.
While on tour, Vogt
performed Luigi
Cherubini's (1760-1842)
Ave Maria, with soprano
Anna (Nanette) Schechner
(1806-1860), and a
Concertino, presumably
written by himself. As a
virtuoso performer in
pursuit of repertoire to
play, Vogt found himself
writing much of his own
music. His catalog
includes chamber music,
variation sets, vocal
music, concerted works,
religious music, wind
band arrangements, and
pedagogical material. He
most frequently performed
his variation sets, which
were largely based on
themes from popular
operas he had, presumably
played while he was at
the Opera. He made his
final tour in 1839,
traveling to Tours and
Bordeaux. During this
tour he appeared with the
singer Caroline Naldi,
Countess de Sparre, and
the violinist Joseph
Artot (1815-1845). This
ended his active career
as a soloist. His
performance was described
in the Revue et gazette
musicale de Paris as
having lost none of his
superiority over the
oboe.... It's always the
same grace, the same
sweetness. We made a trip
to Switzerland, just by
closing your eyes and
listening to Vogt's oboe.
Vogt was also active
performing in Paris as a
chamber and orchestral
musician. He was one of
the founding members of
the Societe des Concerts
du Conservatoire, a group
established in 1828 by
violinist and conductor
Francois-Antoine Habeneck
(1781-1849). The group
featured faculty and
students performing
alongside each other and
works such as Beethoven
symphonies, which had
never been heard in
France. He also premiered
the groundbreaking
woodwind quintets of
Antonin Reicha
(1770-1836). After his
retirement from the Opera
in 1834 and from the
Societe des Concerts du
Conservatoire in 1842,
Vogt began to slow down.
His final known
performance was of
Cherubini's Ave Maria on
English horn with tenor
Alexis Dupont (1796-1874)
in 1843. He then began to
reflect on his life and
the people he had known.
When he reached his 60s,
he began gathering
entries for his Musical
Album of Autographs.
Autograph Albums Vogt's
Musical Album of
Autographs is part of a
larger practice of
keeping autograph albums,
also commonly known as
Stammbuch or Album
Amicorum (meaning book of
friendship or friendship
book), which date back to
the time of the
Reformation and the
University of Wittenberg.
It was during the
mid-sixteenth century
that students at the
University of Wittenberg
began passing around
bibles for their fellow
students and professors
to sign, leaving messages
to remember them by as
they moved on to the next
part of their lives. The
things people wrote were
mottos, quotes, and even
drawings of their family
coat of arms or some
other scene that meant
something to the owner.
These albums became the
way these young students
remembered their school
family once they had
moved on to another
school or town. It was
also common for the
entrants to comment on
other entries and for the
owner to amend entries
when they learned of
important life details
such as marriage or
death. As the practice
continued, bibles were
set aside for emblem
books, which was a
popular book genre that
featured allegorical
illustrations (emblems)
in a tripartite form:
image, motto, epigram.
The first emblem book
used for autographs was
published in 1531 by
Andrea Alciato
(1492-1550), a collection
of 212 Latin emblem
poems. In 1558, the first
book conceived for the
purpose of the album
amicorum was published by
Lyon de Tournes
(1504-1564) called the
Thesaurus Amicorum. These
books continued to
evolve, and spread to
wider circles away from
universities. Albums
could be found being kept
by noblemen, physicians,
lawyers, teachers,
painters, musicians, and
artisans. The albums
eventually became more
specialized, leading to
Musical Autograph Albums
(or Notestammbucher).
Before this
specialization, musicians
contributed in one form
or another, but our
knowledge of them in
these albums is mostly
limited to individual
people or events. Some
would simply sign their
name while others would
insert a fragment of
music, usually a canon
(titled fuga) with text
in Latin. Canons were
popular because they
displayed the
craftsmanship of the
composer in a limited
space. Composers
well-known today,
including J. S. Bach,
Telemann, Mozart,
Beethoven, Dowland, and
Brahms, all participated
in the practice, with
Beethoven being the first
to indicate an interest
in creating an album only
of music. This interest
came around 1815. In an
1845 letter from Johann
Friedrich Naue to
Heinrich Carl
Breidenstein, Naue
recalled an 1813 visit
with Beethoven, who
presented a book
suggesting Naue to
collect entries from
celebrated musicians as
he traveled. Shortly
after we find Louis Spohr
speaking about leaving on
his grand tour through
Europe in 1815 and of his
desire to carry an album
with entries from the
many artists he would
come across. He wrote in
his autobiography that
his most valuable
contribution came from
Beethoven in 1815.
Spohr's Notenstammbuch,
comprised only of musical
entries, is
groundbreaking because it
was coupled with a
concert tour, allowing
him to reach beyond the
Germanic world, where the
creation of these books
had been nearly
exclusive. Spohr brought
the practice of
Notenstammbucher to
France, and in turn
indirectly inspired Vogt
to create a book of his
own some fifteen years
later. Vogt's Musical
Album of Autographs
Vogt's Musical Album of
Autographs acts as a form
of a memoir, displaying
mementos of musicians who
held special meaning in
his life as well as
showing those with whom
he was enamored from the
younger generation. The
anonymous Pie Jesu
submitted to Vogt in 1831
marks the beginning of an
album that would span
nearly three decades by
the time the final entry,
an excerpt from Charles
Gounod's (1818-1893)
Faust, which premiered in
1859, was submitted.
Within this album we find
sixty-two entries from
musicians whom he must
have known very well
because they were
colleagues at the
Conservatoire, or
composers of opera whose
works he was performing
with the Paris Opera.
Other entries came from
performers with whom he
had performed and some
who were simply passing
through Paris, such as
Joseph Joachim
(1831-1907). Of the
sixty-three total
entries, some are
original, unpublished
works, while others came
from well-known existing
works. Nineteen of these
works are for solo piano,
sixteen utilize the oboe
or English horn, thirteen
feature the voice (in
many different
combinations, including
vocal solos with piano,
and small choral settings
up to one with double
choir), two feature
violin as a solo
instrument, and one even
features the now obscure
ophicleide. The
connections among the
sixty-two contributors to
Vogt's album are
virtually never-ending.
All were acquainted with
Vogt in some capacity,
from long-time
friendships to
relationships that were
created when Vogt
requested their entry.
Thus, while Vogt is the
person who is central to
each of these musicians,
the web can be greatly
expanded. In general, the
connections are centered
around the Conservatoire,
teacher lineages, the
Opera, and performing
circles. The
relationships between all
the contributors in the
album parallel the
current musical world, as
many of these kinds of
relationships still
exist, and permit us to
fantasize who might be
found in an album created
today by a musician of
the same standing. Also
important, is what sort
of entries the
contributors chose to
pen. The sixty-three
entries are varied, but
can be divided into
published and unpublished
works. Within the
published works, we find
opera excerpts, symphony
excerpts, mass excerpts,
and canons, while the
unpublished works include
music for solo piano,
oboe or English horn,
string instruments
(violin and cello), and
voice (voice with piano
and choral). The music
for oboe and English horn
works largely belong in
the unpublished works of
the album. These entries
were most likely written
to honor Vogt. Seven are
for oboe and piano and
were contributed by
Joseph Joachim, Pauline
Garcia Viardot
(1821-1910), Joseph
Artot, Anton Bohrer
(1783-1852), Georges
Onslow (1784-1853),
Desire Beaulieu
(1791-1863), and Narcisse
Girard (1797-1860). The
common thread between
these entries is the
simplicity of the melody
and structure. Many are
repetitive, especially
Beaulieu's entry, which
features a two-note
ostinato throughout the
work, which he even
included in his
signature. Two composers
contributed pieces for
English horn and piano,
and like the previous
oboe entries, are simple
and repetitive. These
were written by Michele
Carafa (1787-1872) and
Louis Clapisson
(1808-1866). There are
two other entries that
were unpublished works
and are chamber music.
One is an oboe trio by
Jacques Halevy
(1799-1862) and the other
is for oboe and strings
(string trio) by J. B.
Cramer (1771-1858). There
are five published works
in the album for oboe and
English horn. There are
three from operas and the
other two from symphonic
works. Ambroise Thomas
(1811-1896) contributed
an excerpt from the
Entr'acte of his opera La
Guerillero, and was
likely chosen because the
oboe was featured at this
moment. Hippolyte Chelard
(1789-1861) also chose to
honor Vogt by writing for
English horn. His entry,
for English horn and
piano, is taken from his
biggest success, Macbeth.
The English horn part was
actually taken from Lady
Macbeth's solo in the
sleepwalking scene.
Vogt's own entry also
falls into this category,
as he entered an excerpt
from Donizetti's Maria di
Rohan. The excerpt he
chose is a duet between
soprano and English horn.
There are two entries
featuring oboe that are
excerpted from symphonic
repertoire. One is a
familiar oboe melody from
Beethoven's Pastoral
Symphony entered by his
first biographer, Anton
Schindler (1796-1864).
The other is an excerpt
from Berlioz's choral
symphony, Romeo et
Juliette. He entered an
oboe solo from the Grand
Fete section of the
piece. Pedagogical
benefit All of these
works are lovely, and fit
within the album
wonderfully, but these
works also are great oboe
and English horn music
for young students. The
common thread between
these entries is the
simplicity of the melody
and structure. Many are
repetitive, especially
Beaulieu's entry, which
features a two-note
ostinato throughout the
work in the piano. This
repetitive structure is
beneficial for young
students for searching
for a short solo to
present at a studio
recital, or simply to
learn. They also work
many technical issues a
young player may
encounter, such as
mastering the rolling
finger to uncover and
recover the half hole.
This is true of Bealieu's
Pensee as well as
Onslow's Andantino.
Berlioz's entry from
Romeo et Juliette
features very long
phrases, which helps with
endurance and helps keep
the air spinning through
the oboe. Some of the
pieces also use various
levels of ornamentation,
from trills to grace
notes, and short
cadenzas. This allows the
student to learn
appropriate ways to
phrase with these added
notes. The chamber music
is a valuable way to
start younger students
with chamber music,
especially the short
quartet by Cramer for
oboe and string trio. All
of these pieces will not
tax the student to learn
a work that is more
advanced, as well as give
them a full piece that
they can work on from
beginning to end in a
couple weeks, instead of
months. Editorial Policy
The works found in this
edition are based on the
manuscript housed at the
Morgan Library in New
York City (call number
Cary 348, V886. A3). When
possible, published
scores were consulted and
compared to clarify pitch
and text. The general
difficulties in creating
an edition of these works
stem from entries that
appear to be hastily
written, and thus omit
complete articulations
and dynamic indications
for all passages and
parts. The manuscript has
been modernized into a
performance edition. The
score order from the
manuscript has been
retained. If an entry
also exists in a
published work, and this
was not indicated on the
manuscript, appropriate
titles and subtitles have
been added tacitly. For
entries that were
untitled, the beginning
tempo marking or
expressive directive has
been added as its title
tacitly. Part names have
been changed from the
original language to
English. If no part name
was present, it was added
tacitly. All scores are
transposing where
applicable. Measure
numbers have been added
at the beginning of every
system. Written
directives have been
retained in the original
language and are placed
relative to where they
appear in the manuscript.
Tempo markings from the
manuscript have been
retained, even if they
were abbreviated, i.e.,
Andte. The barlines,
braces, brackets, and
clefs are modernized. The
beaming and stem
direction has been
modernized. Key
signatures have been
modernized as some of the
flats/sharps do not
appear on the correct
lines or spaces. Time
signatures have been
modernized. In a few
cases, when a time
signature was missing in
the manuscript, it has
been added tacitly.
Triplet and rhythmic
groupings have been
modernized. Slurs, ties,
and articulations
(staccato and accent)
have been modernized.
Slurs, ties, and
articulations have been
added to parallel
passages tacitly.
Courtesy accidentals
found in the manuscript
have been removed, unless
it appeared to be helpful
to the performer. Dynamic
indications from the
manuscript have been
retained, except where
noted. --Kristin
Leitterman. Introducti
onGustave Vogt’s
Musical ParisGustave Vogt
(1781–1870) was
born into the “Age
of Enlightenment,â€
at the apex of the
Enlightenment’s
outreach. During his
lifetime he would observe
its effect on the world.
Over the course of his
life he lived through
many changes in musical
style. When he was born,
composers such as Mozart
and Haydn were still
writing masterworks
revered today, and
eighty-nine years later,
as he departed the world,
the new realm of
Romanticism was beginning
to emerge with Mahler,
Richard Strauss and
Debussy, who were soon to
make their respective
marks on the musical
world. Vogt himself left
a huge mark on the
musical world, with
critics referring to him
as the “grandfather
of the modern oboeâ€
and the “premier
oboist of
Europe.â€Through his
eighty-nine years, Vogt
would live through what
was perhaps the most
turbulent period of
French history. He
witnessed the French
Revolution of 1789,
followed by the many
newly established
governments, only to die
just months before the
establishment of the
Third Republic in 1870,
which would be the
longest lasting
government since the
beginning of the
revolution. He also
witnessed the
transformation of the
French musical world from
one in which opera
reigned supreme, to one
in which virtuosi,
chamber music, and
symphonic music ruled.
Additionally, he
experienced the
development of the oboe
right before his eyes.
When he began playing in
the late eighteenth
century, the standard
oboe had two keys (E and
Eb) and at the time of
his death in 1870, the
“System Sixâ€
Triébert oboe (the
instrument adopted by
Conservatoire professor,
Georges Gillet, in 1882)
was only five years from
being developed.Vogt was
born March 18, 1781 in
the ancient town of
Strasbourg, part of the
Alsace region along the
German border. At the
time of his birth,
Strasbourg had been
annexed by Louis XIV, and
while heavily influenced
by Germanic culture, had
been loosely governed by
the French for a hundred
years. Although it is
unclear when Vogt began
studying the oboe and
when his family made its
move to the French
capital, the Vogts may
have fled Strasbourg in
1792 after much of the
city was destroyed during
the French Revolution. He
was without question
living in Paris by 1798,
as he enrolled on June 8
at the newly established
Conservatoire national de
Musique to study oboe
with the school’s
first oboe professor,
Alexandre-Antoine
Sallantin
(1775–1830).Vogtâ
€™s relationship with
the Conservatoire would
span over half a century,
moving seamlessly from
the role of student to
professor. In 1799, just
a year after enrolling,
he was awarded the
premier prix, becoming
the fourth oboist to
achieve this award. By
1802 he had been
appointed
répétiteur, which
involved teaching the
younger students and
filling in for Sallantin
in exchange for a free
education. He maintained
this rank until 1809,
when he was promoted to
professor adjoint and
finally to professor
titulaire in 1816 when
Sallantin retired. This
was a position he held
for thirty-seven years,
retiring in 1853, making
him the longest serving
oboe professor in the
school’s history.
During his tenure, he
became the most
influential oboist in
France, teaching
eighty-nine students,
plus sixteen he taught
while he was professor
adjoint and professor
titulaire. Many of these
students went on to be
famous in their own
right, such as Henri Brod
(1799–1839),
Apollon Marie-Rose Barret
(1804–1879),
Charles Triebert
(1810–1867),
Stanislas Verroust
(1814–1863), and
Charles Colin
(1832–1881). His
influence stretches from
French to American oboe
playing in a direct line
from Charles Colin to
Georges Gillet
(1854–1920), and
then to Marcel Tabuteau
(1887–1966), the
oboist Americans lovingly
describe as the
“father of American
oboe playing.â€Opera
was an important part of
Vogt’s life. His
first performing position
was with the
Théâtre-Montansier
while he was still
studying at the
Conservatoire. Shortly
after, he moved to the
Ambigu-Comique and, in
1801 was appointed as
first oboist with the
Théâtre-Italien in
Paris. He had been in
this position for only a
year, when he began
playing first oboe at the
Opéra-Comique. He
remained there until
1814, when he succeeded
his teacher,
Alexandre-Antoine
Sallantin, as soloist
with the Paris Opéra,
the top orchestra in
Paris at the time. He
played with the Paris
Opéra until 1834, all
the while bringing in his
current and past students
to fill out the section.
In this position, he
began to make a name for
himself; so much so that
specific performances
were immortalized in
memoirs and letters. One
comes from a young Hector
Berlioz
(1803–1865) after
having just arrived in
Paris in 1822 and
attended the Paris
Opéra’s
performance of
Mehul’s Stratonice
and Persuis’
ballet Nina. It was in
response to the song
Quand le bien-amié
reviendra that Berlioz
wrote: “I find it
difficult to believe that
that song as sung by her
could ever have made as
true and touching an
effect as the combination
of Vogt’s
instrument…â€
Shortly after this,
Berlioz gave up studying
medicine and focused on
music.Vogt frequently
made solo and chamber
appearances throughout
Europe. His busiest
period of solo work was
during the 1820s. In 1825
and 1828 he went to
London to perform as a
soloist with the London
Philharmonic Society.
Vogt also traveled to
Northern France in 1826
for concerts, and then in
1830 traveled to Munich
and Stuttgart, visiting
his hometown of
Strasbourg on the way.
While on tour, Vogt
performed Luigi
Cherubini’s
(1760–1842) Ave
Maria, with soprano Anna
(Nanette) Schechner
(1806–1860), and a
Concertino, presumably
written by himself. As a
virtuoso performer in
pursuit of repertoire to
play, Vogt found himself
writing much of his own
music. His catalog
includes chamber music,
variation sets, vocal
music, concerted works,
religious music, wind
band arrangements, and
pedagogical material. He
most frequently performed
his variation sets, which
were largely based on
themes from popular
operas he had, presumably
played while he was at
the Opéra.He made his
final tour in 1839,
traveling to Tours and
Bordeaux. During this
tour he appeared with the
singer Caroline Naldi,
Countess de Sparre, and
the violinist Joseph
Artôt
(1815–1845). This
ended his active career
as a soloist. His
performance was described
in the Revue et gazette
musicale de Paris as
having “lost none
of his superiority over
the oboe….
It’s always the
same grace, the same
sweetness. We made a trip
to Switzerland, just by
closing your eyes and
listening to
Vogt’s
oboe.â€Vogt was also
active performing in
Paris as a chamber and
orchestral musician. He
was one of the founding
members of the
Société des
Concerts du
Conservatoire, a group
established in 1828 by
violinist and conductor
François-Antoine
Habeneck
(1781–1849). The
group featured faculty
and students performing
alongside each other and
works such as Beethoven
symphonies, which had
never been heard in
France. He also premiered
the groundbreaking
woodwind quintets of
Antonin Reicha
(1770–1836).After
his retirement from the
Opéra in 1834 and from
the Société des
Concerts du Conservatoire
in 1842, Vogt began to
slow down. His final
known performance was of
Cherubini’s Ave
Maria on English horn
with tenor Alexis Dupont
(1796–1874) in
1843. He then began to
reflect on his life and
the people he had known.
When he reached his 60s,
he began gathering
entries for his Musical
Album of
Autographs.Autograph
AlbumsVogt’s
Musical Album of
Autographs is part of a
larger practice of
keeping autograph albums,
also commonly known as
Stammbuch or Album
Amicorum (meaning book of
friendship or friendship
book), which date back to
the time of the
Reformation and the
University of Wittenberg.
It was during the
mid-sixteenth century
that students at the
University of Wittenberg
began passing around
bibles for their fellow
students and professors
to sign, leaving messages
to remember them by as
they moved on to the next
part of their lives. The
things people wrote were
mottos, quotes, and even
drawings of their family
coat of arms or some
other scene that meant
something to the owner.
These albums became the
way these young students
remembered their school
family once they had
moved on to another
school or town. It was
also common for the
entrants to comment on
other entries and for the
owner to amend entries
when they learned of
important life details
such as marriage or
death.As the practice
continued, bibles were
set aside for emblem
books, which was a
popular book genre that
featured allegorical
illustrations (emblems)
in a tripartite form:
image, motto, epigram.
The first emblem book
used for autographs was
published in 1531 by
Andrea Alciato
(1492–1550), a
collection of 212 Latin
emblem poems. In 1558,
the first book conceived
for the purpose of the
album amicorum was
published by Lyon de
Tournes
(1504–1564) called
the Thesaurus Amicorum.
These books continued to
evolve, and spread to
wider circles away from
universities. Albums
could be found being kept
by noblemen, physicians,
lawyers, teachers,
painters, musicians, and
artisans.The albums
eventually became more
specialized, leading to
Musical Autograph Albums
(or Notestammbücher).
Before this
specialization, musicians
contributed in one form
or another, but our
knowledge of them in
these albums is mostly
limited to individual
people or events. Some
would simply sign their
name while others would
insert a fragment of
music, usually a canon
(titled fuga) with text
in Latin. Canons were
popular because they
displayed the
craftsmanship of the
composer in a limited
space. Composers
well-known today,
including J. S. Bach,
Telemann, Mozart,
Beethoven, Dowland, and
Brahms, all participated
in the practice, with
Beethoven being the first
to indicate an interest
in creating an album only
of music.This interest
came around 1815. In an
1845 letter from Johann
Friedrich Naue to
Heinrich Carl
Breidenstein, Naue
recalled an 1813 visit
with Beethoven, who
presented a book
suggesting Naue to
collect entries from
celebrated musicians as
he traveled. Shortly
after we find Louis Spohr
speaking about leaving on
his “grand
tour†through
Europe in 1815 and of his
desire to carry an album
with entries from the
many artists he would
come across. He wrote in
his autobiography that
his “most valuable
contribution†came
from Beethoven in 1815.
Spohr’s
Notenstammbuch, comprised
only of musical entries,
is groundbreaking because
it was coupled with a
concert tour, allowing
him to reach beyond the
Germanic world, where the
creation of these books
had been nearly
exclusive. Spohr brought
the practice of
Notenstammbücher to
France, and in turn
indirectly inspired Vogt
to create a book of his
own some fifteen years
later.Vogt’s
Musical Album of
AutographsVogt’s
Musical Album of
Autographs acts as a form
of a memoir, displaying
mementos of musicians who
held special meaning in
his life as well as
showing those with whom
he was enamored from the
younger generation. The
anonymous Pie Jesu
submitted to Vogt in 1831
marks the beginning of an
album that would span
nearly three decades by
the time the final entry,
an excerpt from Charles
Gounod’s
(1818–1893) Faust,
which premiered in 1859,
was submitted.Within this
album ... $16.99 - Voir plus => AcheterDélais: 1 to 2 weeks | | |
| Concerto In C For Piano And Symphonic Wind Orch. Orchestre d'harmonie [Conducteur] Beriato Music
Concert Band/Harmonie and Piano SKU: BT.BMP8095417 Composed by Leroy Ande...(+)
Concert Band/Harmonie and
Piano SKU:
BT.BMP8095417
Composed by Leroy
Anderson. Arranged by
Jörg Murschinski.
Score Only. Composed
2008. Beriato Music
#BMP8095417. Published by
Beriato Music
(BT.BMP8095417).
A lot is known
about the American
composer Leroy Anderson.
This son of Swedish
immigrants played the
piano, organ, accordion,
trombone, tuba and double
bass. He spoke several
languages fluently and
graduated from Harvard
with first-class
honours.While on military
service, the army also
commissioned him to write
a manual on Icelandic
grammar.He already
started writing musical
arrangements as a
student, and from his
30th year arranged and
composed for the Boston
Pops Orchestra. Such
melodiesas Serenata, The
Typewriter, Sleigh Ride
and Bugler�s
Holiday made him world
famous. His best-known
work, Blue Tango, reached
number one in the US
charts in 1952, and it
sold more than a million
copies. In 1975, a year
after hisdeath, he was
given a star at the Walk
of Fame in Hollywood.Most
of his works last no
longer than three
minutes, about the
maximum length of a
single at that time. One
work that lasts longer is
his 1953 Piano Concerto
in C for piano and
orchestra.The first
performance was in
Chicago, conducted by the
composer and with Eugene
List at the piano.
However, after three
performances he was no
longer happy with the
work and withdrew it. He
always intended to revise
it, but never got round
to it. Itwas only in 1989
that the Anderson family
decided to republish the
work.This three-part
composition is on the one
hand characterised by a
careless elegance, but on
the other one can hear
the influence of
Rachmaninoff, Copland,
Gershwin, and
evenBeethoven and Mozart,
as well as the Viennese
classics.Anderson used
the sonata form for the
first movement. It ends
with a cadenza that
carries us on into the
second part (in e minor).
The third part is a
typically cheerful
American folk dance in2/4
time, a so-called Hoe
Down, with a lilting,
lyrical passage as its
middle section. At the
end comes a solo passage
followed by a rapid
close.In this piano
concerto, Anderson
combines a rigidly
classical form of
composition with simple
andappealing themes and
elements from light
music. So this work is a
perfect synthesis of
light music and what is
called serious music, in
the same way as
Gershwin�s
Rhapsody in Blue. A work
that can be played
equally well in a
concerthall, at an
open-air concert or even
a pop
concert.
Over de
Amerikaanse componist
Leroy Anderson is veel
bekend. Deze zoon van
Zweedse immigranten
speelde piano, orgel,
accordeon, trombone, tuba
en contrabas. Hij sprak
vloeiend verschillende
talen en studeerde met
grote onderscheidingaf
aan Harvard en schreef
tijdens zijn legerdienst
in opdracht van het leger
een handboek grammatica
Ijslands.Al in zijn
studententijd begon hij
met het maken van
arrangementen, en vanaf
zijn 30ste arrangeerde en
componeerde hijvoor het
Boston Pops Orchestra.
Melodieën zoals
Serenata, The Typewriter,
Sleigh Ride en Bugler's
Holiday maakte hem
wereldberoemd. Zijn
bekendste werk Blue Tango
stond in 1952 op nummer
één in de VS
Charts, ener werden meer
dan een miljoen
exemplaren van verkocht.
Een jaar na zijn dood in
1975 kreeg hij een ster
op de Walk of Fame in
Hollywood.Zijn meeste
werken duren niet langer
dan drie minuten,
ongeveer de maximumduur
van een singletoen. Een
werk dat wel langer
duurt, is het
pianoconcerto in C voor
piano en orkest uit 1953.
Het werd in Chicago
gecreëerd onder zijn
leiding met Eugene List
aan de piano. Na drie
uitvoeringen echter, was
hij niet meer
tevredenover zijn werk en
trok dit terug. Hij had
zijn leven lang de
intentie het te herwerken
doch kwam er niet meer
toe. Pas in 1989 besliste
de Anderson Familie zijn
pianoconcerto toch
opnieuw uit te geven.Dit
driedelige werk
wordtenerzijds getypeerd
door een zorgeloze
elegantie, maar
anderzijds zijn invloeden
van Rachmaninoff,
Copland, Gerschwin en
zelfs Beethoven en Mozart
alsook de Weense
klassiekers te horen.Voor
de eerste beweging, past
Anderson de
sonatevormtoe. Op het
einde volgt een cadenza
die ons in het tweede
deel (in mi klein) voert.
Het derde deel is een
typische Amerikaanse,
vrolijke volksdans in
2/4, een zogenaamde Hoe
Down met als
middengedeelte een
zangerige,
lyrische
Ãœber
den amerikanischen
Komponisten Leroy
Anderson lässt sich
vieles berichten: Der
Sohn schwedischer
Immigranten spielte
Klavier, Orgel,
Akkordeon, Posaune, Tuba
und Kontrabass, sprach
neun Sprachen
fließend, absolvierte
mit
einemMagna-cum-laude-Absc
hluss die Harvard
Universität und
verfasste während
seiner Militärzeit im
Zweiten Weltkrieg für
die amerikanische Armee
eine Grammatik des
Isländischen. Schon
während seiner
Studentenzeit begann er
zu arrangieren, ab Mitte
der30er Jahre des letzten
Jahrhunderts arrangierte
und komponierte er für
das Boston Pops
Orchestra. Aus seiner
Feder stammen so bekannte
Werke der leichten Muse
wie Serenata, The
Typewriter, Sleigh Ride
oder Bugler�s
Holiday. Sein
wohlbekanntestes
Stück, Blue Tango,
wurde als erste
Instrumentalkomposition
über eine Million Mal
verkauft und belegte im
Jahr 1952 Platz 1 der
US-Charts. Für seine
Verdienste um die
Schallplattenindustrie
erhielt er ein Jahr nach
seinem Tod einenStern auf
dem Walk of Fame in
Hollywood.Charakteristisc
h für seine Werke ist
die Dauer: die meisten
sind rund drei Minuten
lang � mehr passte
nicht auf den damals
gebräuchlichen
Tonträger, eine
Singleschallplatte. Nur
wenige
seinerKompositionen
sprengen diesen
Zeitrahmen. Dazu
gehört sein Konzert
C-Dur für Klavier und
Orchester. Er komponierte
es 1953, die
Uraufführung fand
unter seiner Leitung und
mit Eugene List am
Klavier im selben Jahr in
Chicago statt. Da
Anderson mit demWerk aber
nicht zufrieden war, zog
er es im Sommer 1954,
nach nur drei
Aufführungen, wieder
ein. Er hatte zeitlebens
die Absicht, es zu
überarbeiten, allein,
es kam nicht mehr dazu.
Erst 1989 entschied sich
die Anderson-Familie
dazu, dasKlavierkonzert
wieder zu
veröffentlichen.Das
dreisätzige Werk zeigt
die Unbeschwertheit und
Eleganz, die Andersons
sämtliche
Kompositionen
auszeichnen. Dennoch
findet man darin auch
Anklänge an
Komponisten wie
Rachmaninoff, Copland,
Gershwin, undeben
Beethoven und Mozart,
sowie die Wiener
Klassiker. Der erste Satz
folgt der
Sonatenhauptsatzform. An
seinem Ende steht eine
Klavierkadenz, die direkt
in den langsamen zweiten
Satz (in e-Moll)
überleitet. Der dritte
Satz schließlich ist
einwaschechter Hoe Down,
ein fröhlicher
amerikanischer Volkstanz
im 2/4-Takt, in dessen
Zentrum aber eine
lyrisch-gesangliche
Passage steht. Eine
weitere Solo-Kadenz
führt das Werk in
einen spritzigen
Schlussabschnitt.In
seinem
Klavierkonzertvereinigt
Anderson einen
klassisch-traditionellen
Form- und
Kompositionsstil mit
Elementen der
Unterhaltungsmusik und
eingängigen Melodien,
die schon immer sein
Markenzeichen waren.
Daher bildet dieses Werk
eine perfekte Synthese
von ernster undleichter
Musik. Es passt �
wie beispielsweise auch
George Gershwins Rhapsody
in Blue �
gleichermaßen in einen
vornehmen Konzertsaal,
wie auch zur
zwanglos-lockeren
Atmosphäre einer
sommerlichen
Open-Air-Veranstaltung
oder
einesPops-Konzertes. <
br>Nous savons beaucoup
de choses sur le
compositeur américain
Leroy Anderson. Ce fils
dimmigrants suédois
jouait du piano, de
lorgue, de laccordéon,
du trombone, du tuba et
de la contrebasse. Il
parlait couramment
plusieurs langues et
était diplômé
avec grande distinction
de Harvard. Pendant son
service militaire, il
écrivit un manuel de
grammaire islandaise
commandé par
larmée.Étudiant,
il avait déj
commencé faire des
arrangements et dès l
ge de 30 ans, il
arrangeait et composait
pour le Boston Pops
Orchestra. Des
mélodies telles que
Serenata, The Typewriter,
Sleigh Ride et Buglers
Holiday lui valurent une
renommée mondiale. Son
uvre phare, Blue Tango,
fut numéro un
descharts américains
en 1952 et se vendit plus
dun million dexemplaires.
Un an après sa mort en
1975, il eut droit son
étoile sur le Walk of
Fame Hollywood.La plupart
de ses uvres nexcèdent
pas trois minutes, soit
peu près la durée
maximale dun single
lépoque. Son concerto
en ut pour piano et
orchestre de 1953 est
quant lui plus long. Il
fut créé Chicago
sous sa direction avec
Eugene List au piano.
Après trois
exécutions, Anderson
nétait toutefois plus
satisfait de son travail
et le retira. Toute sa
vie, il eut lintention de
le remanier mais ne le
fit pas. Ce nest quen
1989 que la famille
Anderson décida de
tout de m?me
rééditer son
concerto pour piano.Cette
uvre en trois parties se
caractérise par son
élégance
nonchalante mais aussi
par linfluence de
Rachmaninoff, Copland,
Gershwin et m?me de
Beethoven et Mozart,
ainsi que des classiques
viennois.Pour le premier
mouvement, Anderson opte
pour une sonate. la fin,
une cadence nous conduit
la deuxième partie (en
mi mineur). La
troisième partie est
une danse populaire
joyeuse et typiquement
américaine en 2/4, une
Hoe Down avec un passage
lyrique et mélodieux
en son milieu. la fin, un
solo est suivi par une
clôture rapide.Dans
son concerto pour piano,
Anderson unit une
composition pure et
classique des thèmes
beaux et simples, sans
oublier des
éléments de la
musique légère.
Cette uvre. $38.95 - Voir plus => AcheterDélais: 4 to 6 weeks | | |
| Diamond Concerto [Conducteur et Parties séparées] - Intermédiaire Anglo Music
Brass Band and Euphonium Solo - Grade 5 SKU: BT.AMP-354-030 Concerto N...(+)
Brass Band and Euphonium
Solo - Grade 5 SKU:
BT.AMP-354-030
Concerto No 3 for
Euphonium and Band.
Composed by Philip
Sparke. Elite Series.
Solo & Concerto. Set
(Score & Parts). Composed
2013. Anglo Music Press
#AMP 354-030. Published
by Anglo Music Press
(BT.AMP-354-030). 9x12
inches.
English-German-French-Dut
ch. Diamond
Concerto was
commissioned by
Musikverein Mörschied
from Germany - Dr. Eric
Grandjean, conductor -
for a special concert
featuring Steven Mead as
guest soloist. Together
they gave the world
premiere on 28th April
2012 in the town theatre
of Idar-Oberstein.The
commission is a highlight
in the 30-year friendship
between composer and
soloist, which has
included many mutual CD
projects and concerts
and, now, a concerto.
Sparke had Steven
Mead’s special
euphonium sound in his
head throughout the
composition process and
made free use of the
variety of styles which
the world-renowned
virtuoso has made his own
during his highly
successful solo
career.The village
ofMörschied lies to
the west of Frankfurt am
Main in the area known as
the German Road of
Precious Stones, which is
famous for its thriving
gem industry. Because of
this it was decided to
give the commission a
local connection by
choosing the title,
Diamond Concerto.
Each of the three
movements is named after
a famous diamond:1 EARTH
STARis rather stern in
mood, opening with a free
fantasy for the soloist
over a static chord from
the band. This leads to
an Allegro Moderato in
minor mode where small
motives are gradually
repeated and developed by
both band and soloist.2
OCEAN DREAMuses a varied
quote from the
composer’s
Music for Battle
Creek, including a
melting slow melody that
was originally written
with Steven Mead in
mind.3 BLUE HEARTwas
written, at Steven
Mead’s suggestion,
in bebop style and takes
the form of a jazz waltz.
The quasi-improvisatory
central section features
a call-and-response
passage for the soloist
and upper
woodwinds.Soloist:
Difficulty 6Diamond
Concerto is available
for euphonium and piano
(AMP 374-401) as well as
for euphonium and concert
band (AMP 354-010).
Diamond
Concerto is
geschreven in opdracht
van de Duitse Musikverein
Mörschied - met
dirigent Eric Grandjean -
voor een speciaal concert
met Steven Mead als
gastsolist. De
wereldpremière vond
plaats op 28 april 2012
in het Stadttheater van
Idar-Oberstein.De
opdracht vormt een
hoogtepunt in de dertig
jaar lange vriendschap
van de componist en de
solist - waarin ze aan
vele gezamenlijke
cd-projecten en concerten
werkten. En nu is er dan
dit concert. Sparke heeft
het gecomponeerd met
Steven Meads geheel eigen
euphoniumklank in het
achterhoofd. Hij paste
daarbij de diverse
stijlen toe die de
wereldberoemde virtuoos
zich heeft eigen gemaakt
tijdens zijn
succesvollesolocarrièr
e.Het plaatsje
Mörschied ligt ten
westen van Frankfurt am
Main, in het gebied dat
bekendstaat als de
Deutsche
Edelsteinstrasse. Het is
beroemd vanwege zijn
bloeiende
edelstenenindustrie. Om
het werk een lokaal
tintje te geven is een
toepasselijke titel
gekozen: Diamond
Concerto. Elk van de
drie delen is genoemd
naar een beroemde
edelsteen:1 EARTH STARDit
deel is tamelijk sober
van sfeer. Het opent met
een vrije fantasie van de
solist over een statisch
akkoord in het orkest.
Dan volgt een allegro
moderato in mineur, met
kleine motieven die
geleidelijk worden
herhaald en uitgewerkt
door zowel het orkest als
de solist.2 OCEAN
DREAMHierin wordt een
citaat van
Sparke’s werk
Music for Battle
Creek naar voren
gebracht, met een
vloeiende, langzame
melodie die van oorsprong
werd geschreven met het
spel van Steven Mead in
gedachten.3 BLUE
HEARTNaar een suggestie
van Steven Mead zelf is
dit deel geschreven in
bebopstijl. Het neemt de
vorm aan van een
jazzwals. De
quasi-improvisatorische
centrale passage omvat
een vraag-en-antwoordspel
voor de solist en het
hoge hout.Solo:
moeilijkheidsgraad
6Diamond
Concertois eveneens
verkrijgbaar voor
euphonium en piano (AMP
374-401) en voor
euphonium en
harmonieorkest (AMP
354-010).
Geschrieben
für den Musikverein
Mörschied, westlich
von Frankfurt am Main an
der Deutschen
Edelsteinstraße
gelegen, wurde jeder der
drei Sätze von
Diamond Concerto
nach einem berühmten
Diamanten benannt: 1
EARTH STAR ist eher
stimmungstechnisch ein
Stern. Der Satz beginnt
mit einer freien Fantasie
des Solisten über
einem statischen Akkord
des Orchesters. Dieses
führt zu einem Allegro
Moderato in Moll, in
welchem kurze Motive von
sowohl Orchester als auch
Solist nach und nach
wiederholt und entwickelt
werden.2 OCEAN DREAM
verwendet ein variiertes
Zitat aus Music for
Battle Creek von
Philip Sparke, das ein
schmelzende Melodie
enthält, die schon im
Gedanken an
Stevengeschrieben worden
war.3 BLUE HEART wurde
auf Steven Meads Anregung
hin im Bebop-Stil
komponiert und weist die
Form eines Jazz Waltz
auf. Der
quasi-improvisatorische
Mittelteil enthält
eine Passage im
Call-and-Response-Muster,
die sich zwischen Solist
und den hohen
Holzbläsern
abspielt.Solist:
Schwierigkeitsgrad
6Diamond Concerto
ist für Euphonium und
Klavier erhältlich
(AMP 374-401) sowie
für Euphonium und
Blasorchester (AMP
354-010).
Diamond
Concerto est une
œuvre de commande de
la formation allemande
Musikverein Mörschied,
dirigée par le Dr Eric
Grandjean, pour un
concert avec un invité
spécial, le soliste
Steven Mead. Ensemble,
ils ont créé cette
œuvre le 28 avril
2012 au thé tre de la
ville
d’Idar-Oberstein.C
ette commande
représente l’un
des points culminants
d’une amitié de
trente années entre le
compositeur et le
soliste, leur relation
ayant donné naissance
de nombreux
enregistrements et
concerts et, maintenant,
un concerto. Pendant la
composition de cette
œuvre, Sparke avait
sans cesse
l’esprit le son
bien particulier de
l’euphonium de
Steven Mead, et il a
employé librement
lavariété de styles
que ce virtuose
mondialement connu a
adoptés au cours de sa
brillante carrière de
soliste.Le village de
Mörschied se trouve
l’ouest de
Francfort-sur-le-Main,
dans la région
surnommée Route
allemande des pierres
précieuses,
célèbre pour son
industrie de la
joaillerie. C’est
pourquoi le compositeur a
décidé de saluer
cette province en
intitulant son œuvre
Diamond Concerto.
Les trois mouvements sont
chacun nommés
d’après un
diamant célèbre :1
EARTH STARDe caractère
plutôt sérieux, ce
mouvement débute avec
une fantaisie libre pour
le soliste sur un accord
statique de
l’orchestre. Vient
ensuite un Allegro
Moderato en mode mineur
où de courts motifs
sont progressivement
répétés et
développés par
l’orchestre et le
soliste.2 OCEAN
DREAML’on pourra
entendre ici une variante
d’un extrait de
Music for Battle
Creek, incluant une
mélodie lente et
émouvante, que le
compositeur écrivit
alors dans
l’optique
d’une future
interprétation
réalisée par Steven
Mead.3 BLUE HEARTSuivant
l’idée de
Steven Mead, ce mouvement
est écrit dans un
style de be-bop et prend
la forme d’une
valse jazzy. La partie
centrale,
quasi-improvisée,
comprend un passage
d’appel et
réponse entre le
soliste et les
bois.Soliste:
Difficulté 6Diamond
Concerto est aussi
disponible pour euphonium
et piano (AMP 374-401) et
euphonium et. $216.95 - Voir plus => AcheterDélais: 2 to 3 weeks | | |
| Sunday in the Park [Conducteur] - Intermédiaire Anglo Music
Brass Band and Horn Solo - Grade 4 SKU: BT.AMP-420-130 For Eb Horn and...(+)
Brass Band and Horn Solo
- Grade 4 SKU:
BT.AMP-420-130 For
Eb Horn and Brass
Band. Composed by
Philip Sparke. Elite
Series. Score Only.
Composed 2016. Anglo
Music Press #AMP 420-130.
Published by Anglo Music
Press (BT.AMP-420-130).
English-German-French-
Dutch. Sunday in
the Park was written
for tenor horn virtuoso
Sheona White, and
commissioned by her
partner, Matt Wade, as a
Christmas present.
Composer Philip Sparke
had known and admired
Sheona’s playing
for many years, having
produced her firstsolo CD
and written pieces for
her previously. Both
composer and performer
are huge fans of the late
Karen Carpenter, Sheona
in part modelling her
sound on the
singer’s sultry
voice; so it was decided
that this new solo would
be a piece which,
whilstnot being a
‘Carpenters’
pastiche, paid tribute to
their relaxed style and
rich harmonic language.
Sunday in the Park
opens with an accompanied
cadenza for the soloist,
which leads to a gentle
rhythmic melody with a
laid-back feel. This
istaken up by the band
but the soloist sparks a
change of mood by
introducing a faster
light rock interlude.
This reaches a climax, at
which point the music
unwinds until the
original mood returns. A
variation on the original
melody leads to a
shortcadenza from the
soloist, which brings the
work to a peaceful
close.
Sunday
in the Park is
geschreven voor Sheona
White, een ware virtuoos
op de althoorn, in
opdracht van haar
partner, Matt Wade, die
het haar gaf als
kerstgeschenk. Componist
Philip Sparke is al
jarenlang kenner en
bewonderaar van
hetalthoornspel van
Sheona. Hij heeft haar
eerste solo-cd
geproduceerd en al eerder
stukken voor haar
geschreven. Zowel de
componist als de
uitvoerende zijn grote
fans van de legendarische
Karen Carpenter; Sheona
baseert haar sound zelfs
gedeeltelijk opde zwoele
stem van deze zangeres.
Daarom is dit solowerk
een eerbetoon geworden
aan de relaxte stijl en
rijke harmonische taal
van de Carpenters hoewel
het niet gaat om een
potpourri van bekende
nummers. Sunday in the
Park begint met
eenbegeleide cadens voor
de solist, die uitmondt
in een soepele, ritmische
melodie met een
ontspannen feel. Die
melodie wordt overgenomen
door het orkest, waarop
de solist een
sfeerverandering
teweegbrengt met de
introductie van een
sneller tussenspelin een
lichte rockstijl. Dit
gedeelte bereikt een
climax, waarna de muziek
weer tot rust komt en de
oorspronkelijke stemming
terugkeert. Een variatie
op de originele melodie
leidt naar een korte
cadens van de solist,
gevolgd door een
sfeervolleafronding. <
br>Sunday in the
Park war ein
Weihnachtsgeschenk für
die Althornvirtuosin
für Sheona White,
geschrieben im Auftrag
ihres Partners Matt Wade,
der ebenso wie Philip
Sparke ein großer Fan
der verstorbenen
Sängerin Karen
Carpenter ist. So
gerietdieses Stück zu
einer würdigen Hommage
an den entspannten Stil
und die reichhaltige
harmonische Sprache der
Carpenters, die klanglich
sogar an die Stimme Karen
Carpenters
erinnert.
Sunda
y in the Park (Un
Dimanche au Parc) a
été écrite pour
Sheona White, virtuose du
saxhorn alto, et
commandée par son
partenaire, Matt Wade,
comme cadeau de Noël.
Le compositeur Philip
Sparke connaissant et
admirant Sheona
depuislongtemps, avait
précédemment
produit son premier CD en
solo et écrit des
pièces pour elle. La
saxhorniste, tout comme
le compositeur, est une
fan inconditionnelle de
Karen Carpenter, modelant
en partie ses
sonorités sur la voix
voluptueuse de
lachanteuse. Il fut donc
décidé que ce
nouveau solo serait une
pièce qui, sans
être un pastiche des
Carpenters, rendrait
hommage leur style
décontracté et leur
riche langage harmonique.
Sunday in the Park
débute avec une
cadence
accompagnéepour la
soliste suivie
d’une mélodie
délicatement rythmique
et détendue. Cette
mélodie est reprise
par l’ensemble
mais la soliste engendre
un changement de climat
avec
l’introduction
d’un interlude
plus rapide de style
rock. La musique atteint
sonpoint culminant, puis
s’apaise pour
revenir au climat du
début. Une variation
sur la mélodie
d’origine mène
une courte cadence de la
soliste qui conduit la
pièce une conclusion
tranquille. $20.95 - Voir plus => AcheterDélais: 2 to 3 weeks | | |
| Diamond Concerto Orchestre d'harmonie [Conducteur et Parties séparées] - Intermédiaire Anglo Music
Concert Band/Harmonie and Euphonium Solo - Grade 5 SKU: BT.AMP-354-010 (+)
Concert Band/Harmonie and
Euphonium Solo - Grade 5
SKU:
BT.AMP-354-010
Euphonium Concerto No.
3. Composed by Philip
Sparke. Elite Series. Set
(Score & Parts). Composed
2012. Anglo Music Press
#AMP 354-010. Published
by Anglo Music Press
(BT.AMP-354-010). 9x12
inches.
English-German-French-Dut
ch. Diamond
Concerto was
commissioned by
Musikverein Mörschied
from Germany - Dr. Eric
Grandjean, conductor -
for a special concert
featuring Steven Mead as
guest soloist. Together
they gave the world
premiere on 28th April
2012 in the town theatre
of Idar-Oberstein.The
commission is a highlight
in the 30-year friendship
between composer and
soloist, which has
included many mutual CD
projects and concerts
and, now, a concerto.
Sparke had Steven
Mead’s special
euphonium sound in his
head throughout the
composition process and
made free use of the
variety of styles which
the world-renowned
virtuoso has made his own
during his highly
successful solo
career.The village
ofMörschied lies to
the west of Frankfurt am
Main in the area known as
the German Road of
Precious Stones, which is
famous for its thriving
gem industry. Because of
this it was decided to
give the commission a
local connection by
choosing the title,
Diamond Concerto.
Each of the three
movements is named after
a famous diamond:1 EARTH
STARis rather stern in
mood, opening with a free
fantasy for the soloist
over a static chord from
the band. This leads to
an Allegro Moderato in
minor mode where small
motives are gradually
repeated and developed by
both band and soloist.2
OCEAN DREAMuses a varied
quote from the
composer’s
Music for Battle
Creek, including a
melting slow melody that
was originally written
with Steven Mead in
mind.3 BLUE HEARTwas
written, at Steven
Mead’s suggestion,
in bebop style and takes
the form of a jazz waltz.
The quasi-improvisatory
central section features
a call-and-response
passage for the soloist
and upper
woodwinds.Soloist:
Difficulty 6Diamond
Concerto is available
for euphonium and piano
(AMP 374-401) as well as
for euphonium and brass
band (AMP 354-030).
Diamond
Concerto is
geschreven in opdracht
van de Duitse Musikverein
Mörschied - met
dirigent Eric Grandjean -
voor een speciaal concert
met Steven Mead als
gastsolist. De
wereldpremière vond
plaats op 28 april 2012
in het Stadttheater van
Idar-Oberstein.De
opdracht vormt een
hoogtepunt in de dertig
jaar lange vriendschap
van de componist en de
solist - waarin ze aan
vele gezamenlijke
cd-projecten en concerten
werkten. En nu is er dan
dit concert. Sparke heeft
het gecomponeerd met
Steven Meads geheel eigen
euphoniumklank in het
achterhoofd. Hij paste
daarbij de diverse
stijlen toe die de
wereldberoemde virtuoos
zich heeft eigen gemaakt
tijdens zijn
succesvollesolocarrièr
e.Het plaatsje
Mörschied ligt ten
westen van Frankfurt am
Main, in het gebied dat
bekendstaat als de
Deutsche
Edelsteinstrasse. Het is
beroemd vanwege zijn
bloeiende
edelstenenindustrie. Om
het werk een lokaal
tintje te geven is een
toepasselijke titel
gekozen: Diamond
Concerto. Elk van de
drie delen is genoemd
naar een beroemde
edelsteen:1 EARTH STARDit
deel is tamelijk sober
van sfeer. Het opent met
een vrije fantasie van de
solist over een statisch
akkoord in het orkest.
Dan volgt een allegro
moderato in mineur, met
kleine motieven die
geleidelijk worden
herhaald en uitgewerkt
door zowel het orkest als
de solist.2 OCEAN
DREAMHierin wordt een
citaat van
Sparke’s werk
Music for Battle
Creek naar voren
gebracht, met een
vloeiende, langzame
melodie die van oorsprong
werd geschreven met het
spel van Steven Mead in
gedachten.3 BLUE
HEARTNaar een suggestie
van Steven Mead zelf is
dit deel geschreven in
bebopstijl. Het neemt de
vorm aan van een
jazzwals. De
quasi-improvisatorische
centrale passage omvat
een vraag-en-antwoordspel
voor de solist en het
hoge hout.Solo:
moeilijkheidsgraad
6Diamond
Concertois eveneens
verkrijgbaar voor
euphonium en piano (AMP
374-401) en voor
euphonium en brass band
(AMP 354-030).
Geschrieben
für den Musikverein
Mörschied, westlich
von Frankfurt am Main an
der Deutschen
Edelsteinstraße
gelegen, wurde jeder der
drei Sätze von
Diamond Concerto
nach einem berühmten
Diamanten benannt: 1
EARTH STAR ist eher
stimmungstechnisch ein
Stern. Der Satz beginnt
mit einer freien Fantasie
des Solisten über
einem statischen Akkord
des Orchesters. Dieses
führt zu einem Allegro
Moderato in Moll, in
welchem kurze Motive von
sowohl Orchester als auch
Solist nach und nach
wiederholt und entwickelt
werden.2 OCEAN DREAM
verwendet ein variiertes
Zitat aus Music for
Battle Creek von
Philip Sparke, das ein
schmelzende Melodie
enthält, die schon im
Gedanken an
Stevengeschrieben worden
war.3 BLUE HEART wurde
auf Steven Meads Anregung
hin im Bebop-Stil
komponiert und weist die
Form eines Jazz Waltz
auf. Der
quasi-improvisatorische
Mittelteil enthält
eine Passage im
Call-and-Response-Muster,
die sich zwischen Solist
und den hohen
Holzbläsern
abspielt.Solist:
Schwierigkeitsgrad
6Diamond Concerto
ist für Euphonium und
Klavier erhältlich
(AMP 374-401) sowie
für Euphonium und
Brass Band (AMP 354-030).
Diamond
Concerto est une
œuvre de commande de
la formation allemande
Musikverein Mörschied,
dirigée par le Dr Eric
Grandjean, pour un
concert avec un invité
spécial, le soliste
Steven Mead. Ensemble,
ils ont créé cette
œuvre le 28 avril
2012 au thé tre de la
ville
d’Idar-Oberstein.C
ette commande
représente l’un
des points culminants
d’une amitié de
trente années entre le
compositeur et le
soliste, leur relation
ayant donné naissance
de nombreux
enregistrements et
concerts et, maintenant,
un concerto. Pendant la
composition de cette
œuvre, Sparke avait
sans cesse
l’esprit le son
bien particulier de
l’euphonium de
Steven Mead, et il a
employé librement
lavariété de styles
que ce virtuose
mondialement connu a
adoptés au cours de sa
brillante carrière de
soliste.Le village de
Mörschied se trouve
l’ouest de
Francfort-sur-le-Main,
dans la région
surnommée Route
allemande des pierres
précieuses,
célèbre pour son
industrie de la
joaillerie. C’est
pourquoi le compositeur a
décidé de saluer
cette province en
intitulant son œuvre
Diamond Concerto.
Les trois mouvements sont
chacun nommés
d’après un
diamant célèbre :1
EARTH STARDe caractère
plutôt sérieux, ce
mouvement débute avec
une fantaisie libre pour
le soliste sur un accord
statique de
l’orchestre. Vient
ensuite un Allegro
Moderato en mode mineur
où de courts motifs
sont progressivement
répétés et
développés par
l’orchestre et le
soliste.2 OCEAN
DREAML’on pourra
entendre ici une variante
d’un extrait de
Music for Battle
Creek, incluant une
mélodie lente et
émouvante, que le
compositeur écrivit
alors dans
l’optique
d’une future
interprétation
réalisée par Steven
Mead.3 BLUE HEARTSuivant
l’idée de
Steven Mead, ce mouvement
est écrit dans un
style de be-bop et prend
la forme d’une
valse jazzy. La partie
centrale,
quasi-improvisée,
comprend un passage
d’appel et
réponse entre le
soliste et les
bois.Soliste:
Difficulté 6Diamond
Concerto est aussi
disponible pour euphonium
et piano (AMP 374-401) et
euphonium et brass. $275.95 - Voir plus => AcheterDélais: 2 to 3 weeks | | |
| Diamond Concerto [Conducteur] - Intermédiaire Anglo Music
Brass Band and Euphonium Solo - Grade 5 SKU: BT.AMP-354-130 Concerto N...(+)
Brass Band and Euphonium
Solo - Grade 5 SKU:
BT.AMP-354-130
Concerto No 3 for
Euphonium and Band.
Composed by Philip
Sparke. Elite Series.
Solo & Concerto. Score
Only. Composed 2013. 80
pages. Anglo Music Press
#AMP 354-130. Published
by Anglo Music Press
(BT.AMP-354-130). 9x12
inches.
English-German-French-Dut
ch. Diamond
Concerto was
commissioned by
Musikverein Mörschied
from Germany - Dr. Eric
Grandjean, conductor -
for a special concert
featuring Steven Mead as
guest soloist. Together
they gave the world
premiere on 28th April
2012 in the town theatre
of Idar-Oberstein.The
commission is a highlight
in the 30-year friendship
between composer and
soloist, which has
included many mutual CD
projects and concerts
and, now, a concerto.
Sparke had Steven
Mead’s special
euphonium sound in his
head throughout the
composition process and
made free use of the
variety of styles which
the world-renowned
virtuoso has made his own
during his highly
successful solo
career.The village
ofMörschied lies to
the west of Frankfurt am
Main in the area known as
the German Road of
Precious Stones, which is
famous for its thriving
gem industry. Because of
this it was decided to
give the commission a
local connection by
choosing the title,
Diamond Concerto.
Each of the three
movements is named after
a famous diamond:1 EARTH
STARis rather stern in
mood, opening with a free
fantasy for the soloist
over a static chord from
the band. This leads to
an Allegro Moderato in
minor mode where small
motives are gradually
repeated and developed by
both band and soloist.2
OCEAN DREAMuses a varied
quote from the
composer’s
Music for Battle
Creek, including a
melting slow melody that
was originally written
with Steven Mead in
mind.3 BLUE HEARTwas
written, at Steven
Mead’s suggestion,
in bebop style and takes
the form of a jazz waltz.
The quasi-improvisatory
central section features
a call-and-response
passage for the soloist
and upper
woodwinds.Soloist:
Difficulty 6Diamond
Concerto is available
for euphonium and piano
(AMP 374-401) as well as
for euphonium and concert
band (AMP 354-010).
Diamond
Concerto is
geschreven in opdracht
van de Duitse Musikverein
Mörschied - met
dirigent Eric Grandjean -
voor een speciaal concert
met Steven Mead als
gastsolist. De
wereldpremière vond
plaats op 28 april 2012
in het Stadttheater van
Idar-Oberstein.De
opdracht vormt een
hoogtepunt in de dertig
jaar lange vriendschap
van de componist en de
solist - waarin ze aan
vele gezamenlijke
cd-projecten en concerten
werkten. En nu is er dan
dit concert. Sparke heeft
het gecomponeerd met
Steven Meads geheel eigen
euphoniumklank in het
achterhoofd. Hij paste
daarbij de diverse
stijlen toe die de
wereldberoemde virtuoos
zich heeft eigen gemaakt
tijdens zijn
succesvollesolocarrièr
e.Het plaatsje
Mörschied ligt ten
westen van Frankfurt am
Main, in het gebied dat
bekendstaat als de
Deutsche
Edelsteinstrasse. Het is
beroemd vanwege zijn
bloeiende
edelstenenindustrie. Om
het werk een lokaal
tintje te geven is een
toepasselijke titel
gekozen: Diamond
Concerto. Elk van de
drie delen is genoemd
naar een beroemde
edelsteen:1 EARTH STARDit
deel is tamelijk sober
van sfeer. Het opent met
een vrije fantasie van de
solist over een statisch
akkoord in het orkest.
Dan volgt een allegro
moderato in mineur, met
kleine motieven die
geleidelijk worden
herhaald en uitgewerkt
door zowel het orkest als
de solist.2 OCEAN
DREAMHierin wordt een
citaat van
Sparke’s werk
Music for Battle
Creek naar voren
gebracht, met een
vloeiende, langzame
melodie die van oorsprong
werd geschreven met het
spel van Steven Mead in
gedachten.3 BLUE
HEARTNaar een suggestie
van Steven Mead zelf is
dit deel geschreven in
bebopstijl. Het neemt de
vorm aan van een
jazzwals. De
quasi-improvisatorische
centrale passage omvat
een vraag-en-antwoordspel
voor de solist en het
hoge hout.Solo:
moeilijkheidsgraad
6Diamond
Concertois eveneens
verkrijgbaar voor
euphonium en piano (AMP
374-401) en voor
euphonium en
harmonieorkest (AMP
354-031).
Geschrieben
für den Musikverein
Mörschied, westlich
von Frankfurt am Main an
der Deutschen
Edelsteinstraße
gelegen, wurde jeder der
drei Sätze von
Diamond Concerto
nach einem berühmten
Diamanten benannt: 1
EARTH STAR ist eher
stimmungstechnisch ein
Stern. Der Satz beginnt
mit einer freien Fantasie
des Solisten über
einem statischen Akkord
des Orchesters. Dieses
führt zu einem Allegro
Moderato in Moll, in
welchem kurze Motive von
sowohl Orchester als auch
Solist nach und nach
wiederholt und entwickelt
werden.2 OCEAN DREAM
verwendet ein variiertes
Zitat aus Music for
Battle Creek von
Philip Sparke, das ein
schmelzende Melodie
enthält, die schon im
Gedanken an
Stevengeschrieben worden
war.3 BLUE HEART wurde
auf Steven Meads Anregung
hin im Bebop-Stil
komponiert und weist die
Form eines Jazz Waltz
auf. Der
quasi-improvisatorische
Mittelteil enthält
eine Passage im
Call-and-Response-Muster,
die sich zwischen Solist
und den hohen
Holzbläsern
abspielt.Solist:
Schwierigkeitsgrad
6Diamond Concerto
ist für Euphonium und
Klavier erhältlich
(AMP 374-401) sowie
für Euphonium und
Blasorchester (AMP
354-010).
Diamond
Concerto est une
œuvre de commande de
la formation allemande
Musikverein Mörschied,
dirigée par le Dr Eric
Grandjean, pour un
concert avec un invité
spécial, le soliste
Steven Mead. Ensemble,
ils ont créé cette
œuvre le 28 avril
2012 au thé tre de la
ville
d’Idar-Oberstein.C
ette commande
représente l’un
des points culminants
d’une amitié de
trente années entre le
compositeur et le
soliste, leur relation
ayant donné naissance
de nombreux
enregistrements et
concerts et, maintenant,
un concerto. Pendant la
composition de cette
œuvre, Sparke avait
sans cesse
l’esprit le son
bien particulier de
l’euphonium de
Steven Mead, et il a
employé librement
lavariété de styles
que ce virtuose
mondialement connu a
adoptés au cours de sa
brillante carrière de
soliste.Le village de
Mörschied se trouve
l’ouest de
Francfort-sur-le-Main,
dans la région
surnommée Route
allemande des pierres
précieuses,
célèbre pour son
industrie de la
joaillerie. C’est
pourquoi le compositeur a
décidé de saluer
cette province en
intitulant son œuvre
Diamond Concerto.
Les trois mouvements sont
chacun nommés
d’après un
diamant célèbre :1
EARTH STARDe caractère
plutôt sérieux, ce
mouvement débute avec
une fantaisie libre pour
le soliste sur un accord
statique de
l’orchestre. Vient
ensuite un Allegro
Moderato en mode mineur
où de courts motifs
sont progressivement
répétés et
développés par
l’orchestre et le
soliste.2 OCEAN
DREAML’on pourra
entendre ici une variante
d’un extrait de
Music for Battle
Creek, incluant une
mélodie lente et
émouvante, que le
compositeur écrivit
alors dans
l’optique
d’une future
interprétation
réalisée par Steven
Mead.3 BLUE HEARTSuivant
l’idée de
Steven Mead, ce mouvement
est écrit dans un
style de be-bop et prend
la forme d’une
valse jazzy. La partie
centrale,
quasi-improvisée,
comprend un passage
d’appel et
réponse entre le
soliste et les
bois.Soliste:
Difficulté 6Diamond
Concerto est aussi
disponible pour euphonium
et piano (AMP 374-401) et
euphonium et. $65.95 - Voir plus => AcheterDélais: 2 to 3 weeks | | |
| Concerto In C For Piano And Symphonic Wind Orch. Orchestre d'harmonie [Conducteur et Parties séparées] Beriato Music
Concert Band/Harmonie and Piano SKU: BT.BMP8091417 Composed by Leroy Ande...(+)
Concert Band/Harmonie and
Piano SKU:
BT.BMP8091417
Composed by Leroy
Anderson. Arranged by
Jörg Murschinski. Set
(Score & Parts). Composed
2008. Beriato Music
#BMP8091417. Published by
Beriato Music
(BT.BMP8091417).
A lot is known
about the American
composer Leroy Anderson.
This son of Swedish
immigrants played the
piano, organ, accordion,
trombone, tuba and double
bass. He spoke several
languages fluently and
graduated from Harvard
with first-class
honours.While on military
service, the army also
commissioned him to write
a manual on Icelandic
grammar.He already
started writing musical
arrangements as a
student, and from his
30th year arranged and
composed for the Boston
Pops Orchestra. Such
melodiesas Serenata, The
Typewriter, Sleigh Ride
and Bugler�s
Holiday made him world
famous. His best-known
work, Blue Tango, reached
number one in the US
charts in 1952, and it
sold more than a million
copies. In 1975, a year
after hisdeath, he was
given a star at the Walk
of Fame in Hollywood.Most
of his works last no
longer than three
minutes, about the
maximum length of a
single at that time. One
work that lasts longer is
his 1953 Piano Concerto
in C for piano and
orchestra.The first
performance was in
Chicago, conducted by the
composer and with Eugene
List at the piano.
However, after three
performances he was no
longer happy with the
work and withdrew it. He
always intended to revise
it, but never got round
to it. Itwas only in 1989
that the Anderson family
decided to republish the
work.This three-part
composition is on the one
hand characterised by a
careless elegance, but on
the other one can hear
the influence of
Rachmaninoff, Copland,
Gershwin, and
evenBeethoven and Mozart,
as well as the Viennese
classics.Anderson used
the sonata form for the
first movement. It ends
with a cadenza that
carries us on into the
second part (in e minor).
The third part is a
typically cheerful
American folk dance in2/4
time, a so-called Hoe
Down, with a lilting,
lyrical passage as its
middle section. At the
end comes a solo passage
followed by a rapid
close.In this piano
concerto, Anderson
combines a rigidly
classical form of
composition with simple
andappealing themes and
elements from light
music. So this work is a
perfect synthesis of
light music and what is
called serious music, in
the same way as
Gershwin�s
Rhapsody in Blue. A work
that can be played
equally well in a
concerthall, at an
open-air concert or even
a pop
concert.
Over de
Amerikaanse componist
Leroy Anderson is veel
bekend. Deze zoon van
Zweedse immigranten
speelde piano, orgel,
accordeon, trombone, tuba
en contrabas. Hij sprak
vloeiend verschillende
talen en studeerde met
grote onderscheidingaf
aan Harvard en schreef
tijdens zijn legerdienst
in opdracht van het leger
een handboek grammatica
Ijslands.Al in zijn
studententijd begon hij
met het maken van
arrangementen, en vanaf
zijn 30ste arrangeerde en
componeerde hijvoor het
Boston Pops Orchestra.
Melodieën zoals
Serenata, The Typewriter,
Sleigh Ride en Bugler's
Holiday maakte hem
wereldberoemd. Zijn
bekendste werk Blue Tango
stond in 1952 op nummer
één in de VS
Charts, ener werden meer
dan een miljoen
exemplaren van verkocht.
Een jaar na zijn dood in
1975 kreeg hij een ster
op de Walk of Fame in
Hollywood.Zijn meeste
werken duren niet langer
dan drie minuten,
ongeveer de maximumduur
van een singletoen. Een
werk dat wel langer
duurt, is het
pianoconcerto in C voor
piano en orkest uit 1953.
Het werd in Chicago
gecreëerd onder zijn
leiding met Eugene List
aan de piano. Na drie
uitvoeringen echter, was
hij niet meer
tevredenover zijn werk en
trok dit terug. Hij had
zijn leven lang de
intentie het te herwerken
doch kwam er niet meer
toe. Pas in 1989 besliste
de Anderson Familie zijn
pianoconcerto toch
opnieuw uit te geven.Dit
driedelige werk
wordtenerzijds getypeerd
door een zorgeloze
elegantie, maar
anderzijds zijn invloeden
van Rachmaninoff,
Copland, Gerschwin en
zelfs Beethoven en Mozart
alsook de Weense
klassiekers te horen.Voor
de eerste beweging, past
Anderson de
sonatevormtoe. Op het
einde volgt een cadenza
die ons in het tweede
deel (in mi klein) voert.
Het derde deel is een
typische Amerikaanse,
vrolijke volksdans in
2/4, een zogenaamde Hoe
Down met als
middengedeelte een
zangerige,
lyrische
Ãœber
den amerikanischen
Komponisten Leroy
Anderson lässt sich
vieles berichten: Der
Sohn schwedischer
Immigranten spielte
Klavier, Orgel,
Akkordeon, Posaune, Tuba
und Kontrabass, sprach
neun Sprachen
fließend, absolvierte
mit
einemMagna-cum-laude-Absc
hluss die Harvard
Universität und
verfasste während
seiner Militärzeit im
Zweiten Weltkrieg für
die amerikanische Armee
eine Grammatik des
Isländischen. Schon
während seiner
Studentenzeit begann er
zu arrangieren, ab Mitte
der30er Jahre des letzten
Jahrhunderts arrangierte
und komponierte er für
das Boston Pops
Orchestra. Aus seiner
Feder stammen so bekannte
Werke der leichten Muse
wie Serenata, The
Typewriter, Sleigh Ride
oder Bugler�s
Holiday. Sein
wohlbekanntestes
Stück, Blue Tango,
wurde als erste
Instrumentalkomposition
über eine Million Mal
verkauft und belegte im
Jahr 1952 Platz 1 der
US-Charts. Für seine
Verdienste um die
Schallplattenindustrie
erhielt er ein Jahr nach
seinem Tod einenStern auf
dem Walk of Fame in
Hollywood.Charakteristisc
h für seine Werke ist
die Dauer: die meisten
sind rund drei Minuten
lang � mehr passte
nicht auf den damals
gebräuchlichen
Tonträger, eine
Singleschallplatte. Nur
wenige
seinerKompositionen
sprengen diesen
Zeitrahmen. Dazu
gehört sein Konzert
C-Dur für Klavier und
Orchester. Er komponierte
es 1953, die
Uraufführung fand
unter seiner Leitung und
mit Eugene List am
Klavier im selben Jahr in
Chicago statt. Da
Anderson mit demWerk aber
nicht zufrieden war, zog
er es im Sommer 1954,
nach nur drei
Aufführungen, wieder
ein. Er hatte zeitlebens
die Absicht, es zu
überarbeiten, allein,
es kam nicht mehr dazu.
Erst 1989 entschied sich
die Anderson-Familie
dazu, dasKlavierkonzert
wieder zu
veröffentlichen.Das
dreisätzige Werk zeigt
die Unbeschwertheit und
Eleganz, die Andersons
sämtliche
Kompositionen
auszeichnen. Dennoch
findet man darin auch
Anklänge an
Komponisten wie
Rachmaninoff, Copland,
Gershwin, undeben
Beethoven und Mozart,
sowie die Wiener
Klassiker. Der erste Satz
folgt der
Sonatenhauptsatzform. An
seinem Ende steht eine
Klavierkadenz, die direkt
in den langsamen zweiten
Satz (in e-Moll)
überleitet. Der dritte
Satz schließlich ist
einwaschechter Hoe Down,
ein fröhlicher
amerikanischer Volkstanz
im 2/4-Takt, in dessen
Zentrum aber eine
lyrisch-gesangliche
Passage steht. Eine
weitere Solo-Kadenz
führt das Werk in
einen spritzigen
Schlussabschnitt.In
seinem
Klavierkonzertvereinigt
Anderson einen
klassisch-traditionellen
Form- und
Kompositionsstil mit
Elementen der
Unterhaltungsmusik und
eingängigen Melodien,
die schon immer sein
Markenzeichen waren.
Daher bildet dieses Werk
eine perfekte Synthese
von ernster undleichter
Musik. Es passt �
wie beispielsweise auch
George Gershwins Rhapsody
in Blue �
gleichermaßen in einen
vornehmen Konzertsaal,
wie auch zur
zwanglos-lockeren
Atmosphäre einer
sommerlichen
Open-Air-Veranstaltung
oder
einesPops-Konzertes. <
br>Nous savons beaucoup
de choses sur le
compositeur américain
Leroy Anderson. Ce fils
dimmigrants suédois
jouait du piano, de
lorgue, de laccordéon,
du trombone, du tuba et
de la contrebasse. Il
parlait couramment
plusieurs langues et
était diplômé
avec grande distinction
de Harvard. Pendant son
service militaire, il
écrivit un manuel de
grammaire islandaise
commandé par
larmée.Étudiant,
il avait déj
commencé faire des
arrangements et dès l
ge de 30 ans, il
arrangeait et composait
pour le Boston Pops
Orchestra. Des
mélodies telles que
Serenata, The Typewriter,
Sleigh Ride et Buglers
Holiday lui valurent une
renommée mondiale. Son
uvre phare, Blue Tango,
fut numéro un
descharts américains
en 1952 et se vendit plus
dun million dexemplaires.
Un an après sa mort en
1975, il eut droit son
étoile sur le Walk of
Fame Hollywood.La plupart
de ses uvres nexcèdent
pas trois minutes, soit
peu près la durée
maximale dun single
lépoque. Son concerto
en ut pour piano et
orchestre de 1953 est
quant lui plus long. Il
fut créé Chicago
sous sa direction avec
Eugene List au piano.
Après trois
exécutions, Anderson
nétait toutefois plus
satisfait de son travail
et le retira. Toute sa
vie, il eut lintention de
le remanier mais ne le
fit pas. Ce nest quen
1989 que la famille
Anderson décida de
tout de m?me
rééditer son
concerto pour piano.Cette
uvre en trois parties se
caractérise par son
élégance
nonchalante mais aussi
par linfluence de
Rachmaninoff, Copland,
Gershwin et m?me de
Beethoven et Mozart,
ainsi que des classiques
viennois.Pour le premier
mouvement, Anderson opte
pour une sonate. la fin,
une cadence nous conduit
la deuxième partie (en
mi mineur). La
troisième partie est
une danse populaire
joyeuse et typiquement
américaine en 2/4, une
Hoe Down avec un passage
lyrique et mélodieux
en son milieu. la fin, un
solo est suivi par une
clôture rapide.Dans
son concerto pour piano,
Anderson unit une
composition pure et
classique des thèmes
beaux et simples, sans
oublier des
éléments de la
musique légère.
Cette uvre. $361.95 - Voir plus => AcheterDélais: 2 to 3 weeks | | |
| Abracadabra Flute Pupil's Book & CDs Flûte traversière [Partition + CD]
Flute SKU: BT.9781408105276 The Way to Learn Through Songs and Tunes(+)
Flute SKU:
BT.9781408105276
The Way to Learn
Through Songs and
Tunes. Composed by
Malcolm Pollock.
Abracadabra. Method. Book
with CD. 64 pages.
Collins Music Publishing
#9781408105276. Published
by Collins Music
Publishing
(BT.9781408105276).
ISBN 9781408105276.
English. The
perfect book for pupil
and teacher.
- Tunes you know and
want to play.
-
Technique carefully
graded.
- Clear
fingering diagrams.
-
Concise theory
explanations.
-
Revised CD edition with
new extra CD.
-
Orchestral as well as
Piano backings.
- New
duets.
- Fresh new
look.
$14.95 - Voir plus => AcheterDélais: 2 to 3 weeks | | |
| A Celtic Flute Christmas Flûte traversière [Partition] - Facile Mel Bay
Arranged and edited by James Tanguay. For Flute. solos. Christmas. Level: Beginn...(+)
Arranged and edited by
James Tanguay. For Flute.
solos. Christmas. Level:
Beginning-Intermediate.
Book. Size 8.75x11.75. 32
pages. Published by Mel
Bay Publications, Inc
(2)$12.99 - Voir plus => AcheterDélais: 1 to 2 weeks | | |
Page suivante 1 31 61 61 91 |