| Nordanvind Orchestre d'harmonie - Intermédiaire Carl Fischer
Band concert band - Grade 4.5 SKU: CF.SPS71 Composed by Carl Strommen. Se...(+)
Band concert band - Grade
4.5 SKU: CF.SPS71
Composed by Carl
Strommen. Set of Score
and Parts. With Standard
notation.
2+16+4+8+8+8+4+4+2+4+4+4+
4+6+6+6+4+4+4+4+6+6+6+6+4
+8+3+2+12+2+4+28 pages.
Duration 6 minutes, 26
seconds. Carl Fischer
Music #SPS71. Published
by Carl Fischer Music
(CF.SPS71). ISBN
9781491143544. UPC:
680160901043. Key: G
minor. Nordanvind
is a tour de force
symphonic rhapsody that
is built on three
Scandinavian folk songs.
Composer Carl Strommen
has composed these
Viking-influenced
melodies into a concert
setting that brings out
all of the history of the
Scandinavian people. The
piece is at times bold
and aggressive, at other
times beautiful. Carl
employs all of the
instrumental colors of
the concert band to
create a new work for
more advanced
ensembles. Modern
Scandinavians are
descendants of the
Vikings, an adventuresome
people who were known for
their love of the sea,
their naval prowess, and
as fierce fighters . The
Scandinavian Vikings were
warriors from Denmark,
Norway, and Sweden who
traded, raided and
settled in various parts
of Europe, Russia, the
North Atlantic islands,
and the northeastern
coast of North America
.Starting around 1850,
over one million Swedes
left their homeland for
the United States in
search of religious
freedom and open farm
land . Augustana College
was founded in 1860 by
graduates of Swedish
universities and is
located on the
Mississippi River in Rock
Island, Illinois . Home
of the
“Vikings,â€
Augustana College is the
oldest Swedish- American
institution of higher
learning in the United
States . This powerful
and lively piece takes
inspiration from Swedish
history and from Swedish
folk songs and hymns
.Havsdrake (Dragon of the
Sea)The Nordanvind or
“North Windâ€
blows a cold wind during
a journey of a group of
courageous Viking rowers
. The
“Dragon-shipâ€
or long ships designed
for raiding and war was a
sophisticated, fast ship
able to navigate in very
shallow water . To
musically portray these
magnificent seafaring
vessels, the director is
encouraged to use an
Ocean Drum (or a rain
stick) during the
introduction . Wind
players may consider
blowing air through their
instruments to suggest
the North wind . Adding
men’s voices to
accompany the haunting
low brass and percussive
“rowerâ€
sounds can be helpful in
creating the dark and
ominous portrayal of
Viking adventurers
.Slangpolska efter Byss -
KalleIn Sweden, a
“polska†is a
partner dance where the
dancers spin each other
(släng in Swedish
“to sling or
tossâ€) .
Slangpolska efter Byss -
Kalle is attributed to
Byss-Kalle, who was a
notable Swedish folk
musician, specifically a
nyckelharpa player .
Slangpolska efter Byss -
Kalle is a traditional
“polskaâ€
dance song most often
played on the Nyckelharpa
or keyed fiddle and is
commonly heard in pubs
and at festive events
throughout Sweden .
Approximately 10,000
nyckelharpa players live
in Sweden today, and the
Swedish and the American
Nyckelharpa Associations
are dedicated to this
Swedish National
instrument . The director
is encouraged to share
video and audio examples
of the nyckelharpa
playing the original
Slangpolska efter Byss -
Kalle .Tryggare Kan Ingen
Vara (Children of the
Heavenly Father)Tryggare
Kan Ingen Vara Is a
traditional Swedish
melody, possibly of
German roots, and was
believed to be arranged
as a hymn by the Swedish
hymn writer, Karolina
Wilhelmina Sandell-Berg
(1832–1903) . As a
daughter of a Swedish
Lutheran minister, she
began writing poems as a
teenager and is said to
have written over 1,700
different texts . There
are two different
accounts as to the
inspiration for this hymn
. The first story is that
Lina (as she was called)
wrote the hymn to honor
her father and to say
thank you to him for
raising her and
protecting her . A second
belief is of her
witnessing the tragic
death of her father . She
and her father were on a
boat, when a wave threw
her father overboard . It
was said that the
profound effect of
watching her father drown
is what caused Lina to
write the text to this
hymn . Although this is a
treasured song to people
of Swedish descent
everywhere, it speaks to
all people about a father
tending and nourishing
his children, and
protecting them from evil
.SPS71FThe Augustana
College Concert
BandFounded in 1874, the
Augustana Band program is
one of the oldest
continuously active
collegiate band programs
in the country . The
Concert Band is one of
two bands on campus and
was formed more than
thirty years ago . The
Concert Band attracts
students of every skill
level and from a wide
variety of majors .
Students in the ensemble
play a large part in
choosing their music for
performance, which
include works from the
standard repertoire,
orchestral
transcriptions, and the
latest compositions from
leading composers .Rick
Jaeschke began his
musical career as a
clarinet player in the
1st US Army Band . He
received a Bachelor of
Music degree from
Susquehanna University, a
Masters of Music from
James Madison University,
and a doctorate from
Columbia University in
New York . He was also
fortunate to study
conducting with Donald
Hunsburger and with
Frederick Fennell .Dr .
Jaeschke taught band and
choir at Great Mills High
School in Southern
Maryland, and for fifteen
years, he was the
district Music Supervisor
in Armonk, New York,
where he taught high
school concert and jazz
bands, beginning band,
and music technology .
During that time, the
music program flourished,
and the high school band
consistently received
Gold Medals in the New
York State Festivals, as
well as in national, and
international festivals .
As a clarinet and
saxophone player, Dr .
Jaeschke performed in the
New York metropolitan
area with the Rockland
Symphony Orchestra, the
Putnam Symphony
Orchestra, Fine Arts
Symphony Orchestra, and
served as the concert
master for the Hudson
Valley Wind Symphony .For
several years, Dr .
Jaeschke served as the
Fine Arts Coordinator for
the District 204 schools
in Naperville, IL, a
district selected as One
of the Best 100 Schools
in America for Music .
Currently, Dr . Jaeschke
is an Associate Professor
at Augustana College
where he teaches music
and music education
courses, and directs the
Concert Band . He has
served on various
educational boards, is a
National edTPA scorer,
and has presented at
state, national and
international music
conferences . He lives
with his family in
Bettendorf Iowa, and
enjoys any opportunity to
explore the open water in
his sea kayak . $125.00 - Voir plus => AcheterDélais: 1 to 2 weeks | | |
| Sleep, My Child Orchestre d'harmonie [Conducteur] - Facile Carl Fischer
Band Bass Clarinet, Bass Drum, Bassoon, Bell Tree, Bells, Clarinet 1, Clarinet 2...(+)
Band Bass Clarinet, Bass
Drum, Bassoon, Bell Tree,
Bells, Clarinet 1,
Clarinet 2, Crash
Cymbals, Euphonium,
Euphonium T.C., Flute,
Flute 2, Horn, Mallet
Percussion, Oboe,
Percussion 1, Percussion
2, Snare Drum, Suspended
Cymbal, Tam-tam, Timpani
and more. - Grade 2
SKU: CF.YPS208F
Shlof, Mayn Kind.
Composed by Larry Clark.
Young Band (YPS). Full
score. With Standard
notation. 12 pages. Carl
Fischer Music #YPS208F.
Published by Carl Fischer
Music (CF.YPS208F).
ISBN 9781491152966.
UPC:
680160910465. A
stunning and
heart-wrenching
composition based on the
Jewish folk son Shlof,
Mayn Kind. You can
hear the emotional
content pour out of this
piece written in memory
of an outstanding
orchestra director. The
piece beginnings with
original material to set
the tone, followed by
a clarinet solo on the
song. It then develops
through a variety of
different harmonic
presentation before
building to a nice key
change and climatic
moment. The piece ends as
it began, but with a more
hopeful tone. An amazing
piece. Sleep, My Child
was commissioned by the
Madison Middle School
Band and Orchestra in
Tampa, Florida, and is
dedicated to the memory
of their Director of
Orchestras Kevin Frye.
Director of Bands Chris
Shultz championed the
commissioning of this
piece to honor Kevin
after he passed away in
December 2016. Mr. Frye
was a beloved member of
the staff at Madison
Middle as well as the
music community of Tampa
and the state of
Florida. I was a
personal friend of
Kevin’s. We were
in several musical groups
together when we were
young that were formative
to both of our musical
careers. I also guest
conducted his Madison
Middle School Orchestra
several times over the
past four years. His
musicianship, teaching
skills and love for his
students were
exemplary.When taking on
the challenge of writing
a piece to honor
Kevin’s legacy,
Mr. Shultz and I decided
to try and include
several important aspects
of Kevin’s life
into the piece. Kevin was
proudly Jewish, a
fantastic trumpet player
and loved Jazz. With that
in mind, and after a lot
of research, a Jewish
folk song Shlof, Mayn
Kind was selected as the
basis for the piece, not
to be religious, but to
honor his faith and
heritage. Plus it is a
beautiful song, and I
felt the title reflected
the sentiment I was
looking to express, which
is of someone taking rest
after a long battle with
illness. Thus, a lullaby
seemed appropriate.I also
wanted to incorporate
Jazz into the piece, but
in a concert setting, so
you will hear as the
piece develops, the
harmonies of the folk
song expand into ones
found more commonly in
Jazz compositions. Not
in a far out way, but in
a subtle way to again
honor this part of his
life. For example the
climactic moment of the
piece at the fermata in
m. 57 is a Dbmaj9#11
chord. It appropriately
give the piece the angst
that I was looking for at
this moment in the piece,
while honoring the
importance of Jazz in
Kevin’s musical
life.The piece was also
conceived to include both
the Madison band and
orchestra in the
performance at the
premiere. I wanted the
pieces to work separately
by the band and
separately by the
orchestra, but I also
wanted them to be able to
play the piece together
to honor Kevin.The piece
begins with original
material designed to set
the mood of the piece
with a tempo/style
marking of pensive, but
also as material that I
used as connective
musical tissue between
statements of the folk
song. After this
introduction, the folk
song is presented by a
solo violin (or clarinet)
with orchestral
accompaniment in a simple
straight forward
presentation of the song.
This is followed by a
woodwind section
statement of the folk
song accompanied by muted
trumpets. During this
presentation the harmony
starts to expand with
more color notes in the
chords. The low brass are
added half way through
this statement to add
depth and lushness.The
introductory material
returns, but with some
angry hits in the lower
voices. This leads to a
full ensemble state of
new material that is used
to transition to the
climax of the piece, and
to build tension. After
the build, the piece
modulates to a shortened
statement of the folk
song with more advanced
harmonies and an active
counter line in the
violas, horns, saxes and
first clarinets to
further build the
tension. This tension
is released at the
fermata in m. 57, as
mentioned above. After a
thoughtful pause, the
piece concludes with a
completion of the folk
song again with a solo
violin (or clarinet)
followed by a return of
the introductory material
to tie the piece
together. The piece ends
hopeful, with a solo
trumpet (Kevin’s
instrument) that is
dissonant at first, but
then resolves as if to
say - everything will be
OK! It has been my
distinct honor to have
been asked to write this
piece in Kevin’s
memory! I hope that in
some small way the piece
helps to bring comfort to
his family, students,
colleagues and to all
those that knew
him!–Larry
ClarkLakeland, FLÂ
2017. $11.00 - Voir plus => AcheterDélais: 1 to 2 weeks | | |
| Sleep, My Child Orchestre d'harmonie - Facile Carl Fischer
Band Bass Clarinet, Bass Drum, Bassoon, Bells, Clarinet 1, Clarinet 2, Euphonium...(+)
Band Bass Clarinet, Bass
Drum, Bassoon, Bells,
Clarinet 1, Clarinet 2,
Euphonium, Euphonium
T.C., Flute, Flute 2,
Horn, Mallet Percussion,
Oboe, Percussion 1,
Percussion 2, Snare Drum,
Timpani, Trombone,
Trumpet 1, Trumpet 2,
Tuba, alto Saxophone and
more. - Grade 2 SKU:
CF.YPS208 Shlof,
Mayn Kind. Composed
by Larry Clark. Young
Band (YPS). Set of Score
and Parts. With Standard
notation.
8+2+4+4+2+2+5+2+2+4+4+4+6
+3+2+3+1+1+2+6+12 pages.
Duration 4 minutes, 31
seconds. Carl Fischer
Music #YPS208. Published
by Carl Fischer Music
(CF.YPS208). ISBN
9781491152287. UPC:
680160909780. Key: D
minor. A stunning
and heart-wrenching
composition based on the
Jewish folk son Shlof,
Mayn Kind. You can
hear the emotional
content pour out of this
piece written in memory
of an outstanding
orchestra director. The
piece beginnings with
original material to set
the tone, followed by
a clarinet solo on the
song. It then develops
through a variety of
different harmonic
presentation before
building to a nice key
change and climatic
moment. The piece ends as
it began, but with a more
hopeful tone. An amazing
piece. Sleep, My Child
was commissioned by the
Madison Middle School
Band and Orchestra in
Tampa, Florida, and is
dedicated to the memory
of their Director of
Orchestras Kevin Frye.
Director of Bands Chris
Shultz championed the
commissioning of this
piece to honor Kevin
after he passed away in
December 2016. Mr. Frye
was a beloved member of
the staff at Madison
Middle as well as the
music community of Tampa
and the state of
Florida. I was a
personal friend of
Kevin’s. We were
in several musical groups
together when we were
young that were formative
to both of our musical
careers. I also guest
conducted his Madison
Middle School Orchestra
several times over the
past four years. His
musicianship, teaching
skills and love for his
students were
exemplary.When taking on
the challenge of writing
a piece to honor
Kevin’s legacy,
Mr. Shultz and I decided
to try and include
several important aspects
of Kevin’s life
into the piece. Kevin was
proudly Jewish, a
fantastic trumpet player
and loved Jazz. With that
in mind, and after a lot
of research, a Jewish
folk song Shlof, Mayn
Kind was selected as the
basis for the piece, not
to be religious, but to
honor his faith and
heritage. Plus it is a
beautiful song, and I
felt the title reflected
the sentiment I was
looking to express, which
is of someone taking rest
after a long battle with
illness. Thus, a lullaby
seemed appropriate.I also
wanted to incorporate
Jazz into the piece, but
in a concert setting, so
you will hear as the
piece develops, the
harmonies of the folk
song expand into ones
found more commonly in
Jazz compositions. Not
in a far out way, but in
a subtle way to again
honor this part of his
life. For example the
climactic moment of the
piece at the fermata in
m. 57 is a Dbmaj9#11
chord. It appropriately
give the piece the angst
that I was looking for at
this moment in the piece,
while honoring the
importance of Jazz in
Kevin’s musical
life.The piece was also
conceived to include both
the Madison band and
orchestra in the
performance at the
premiere. I wanted the
pieces to work separately
by the band and
separately by the
orchestra, but I also
wanted them to be able to
play the piece together
to honor Kevin.The piece
begins with original
material designed to set
the mood of the piece
with a tempo/style
marking of pensive, but
also as material that I
used as connective
musical tissue between
statements of the folk
song. After this
introduction, the folk
song is presented by a
solo violin (or clarinet)
with orchestral
accompaniment in a simple
straight forward
presentation of the song.
This is followed by a
woodwind section
statement of the folk
song accompanied by muted
trumpets. During this
presentation the harmony
starts to expand with
more color notes in the
chords. The low brass are
added half way through
this statement to add
depth and lushness.The
introductory material
returns, but with some
angry hits in the lower
voices. This leads to a
full ensemble state of
new material that is used
to transition to the
climax of the piece, and
to build tension. After
the build, the piece
modulates to a shortened
statement of the folk
song with more advanced
harmonies and an active
counter line in the
violas, horns, saxes and
first clarinets to
further build the
tension. This tension
is released at the
fermata in m. 57, as
mentioned above. After a
thoughtful pause, the
piece concludes with a
completion of the folk
song again with a solo
violin (or clarinet)
followed by a return of
the introductory material
to tie the piece
together. The piece ends
hopeful, with a solo
trumpet (Kevin’s
instrument) that is
dissonant at first, but
then resolves as if to
say - everything will be
OK! It has been my
distinct honor to have
been asked to write this
piece in Kevin’s
memory! I hope that in
some small way the piece
helps to bring comfort to
his family, students,
colleagues and to all
those that knew
him!–Larry
ClarkLakeland, FLÂ
2017. $70.00 - Voir plus => AcheterDélais: 24 hours - In Stock | | |
| A Love Supreme Big band [Conducteur et Parties séparées] - Avancé Jazz Lines Publications
Recorded by the Lincoln Center Jazz Orchestra. Arranged by Wynton Marsali...(+)
Recorded by the
Lincoln Center Jazz
Orchestra. Arranged
by Wynton Marsalis. Jazz,
Swing. Score and parts.
Published by Jazz Lines
Publications
(JL.JLP-7420).
$150.00 - Voir plus => AcheterDélais: 2 to 3 weeks | | |
| Concerto For Oboe And Orchestra [Conducteur] Theodore Presser Co.
Orchestra Orchestra SKU: PR.11641373S Composed by Peter Schickele. Full s...(+)
Orchestra Orchestra
SKU: PR.11641373S
Composed by Peter
Schickele. Full score.
Duration 24 minutes.
Theodore Presser Company
#116-41373S. Published by
Theodore Presser Company
(PR.11641373S). UPC:
680160680344. The
concerto has always
seemed an especially
attractive medium to me,
not necessarily because
of its expectations of
virtuosity (although
flaunting it when you've
got it certainly has its
place), and emphatically
not because of the
perception of a concerto
as a contest, but because
so much of what I write
feels song-like; I'm very
much at home with the
age-old texture of melody
and accompaniment. I
hope, before I move on,
to have the opportunity
to write concertos for
all the major
instruments, and perhaps
some of the rarer ones as
well. The oboe is not
only one of the major
instruments, it is one of
my favorite instruments.
I've always loved its
sound, but since moving
to New York I have gotten
to hear and, in some
cases, know some
extremely fine oboists
who broadened my
appreciation of the
instrument's
possibilities. I
especially remember a
concert, probably in the
late 1960's, in which
Humbert Lucarelli played
a Handel concerto,
filling out large melodic
leaps with cascading
scale passages in a way
that raised the hair on
the back of your neck,
somewhat in the way that
John Coltrane's sheets of
sound did. The sweeping
scales in the second
movement of my concerto
were definitely inspired
by Bert Lucarelli's
performance. The first,
third and fifth movements
of the Concerto for Oboe
and Orchestra are
song-like, whereas the
second and fourth have
strong scherzo and dance
qualities, including a
couple of sections that
sound like out-and-out
pirate dances to me. The
hymn-like tune at the
beginning of the middle
movement was originally
begun as a vocal piece to
be sung by my wife, son
and daughter at my
brother's wedding, but I
couldn't come up with
good works for it, so it
ended up as an
instrumental chant. The
opening and closing of
the concerto make use of
the oboe's uniquely
soulful singing. I had
not heard Pamela Woods
Pecha's solo playing in
person when she
approached me about
writing a concerto, but I
had heard her fine
recording of chamber
music for oboe and
strings by the three B's
(English, that is: Bliss,
Bax and Britten) with the
Audubon Quartet. I
actually already had some
oboe concerto ideas in my
sketchbooks; although I
didn't end up using any
of those earlier ideas,
it's interesting that
most of them tended to
share the general feeling
and tonality of the
eventual opening of the
concerto. The work was
completed on October 13,
1994. I hate the
compromises involved in
making piano reductions
-- perhaps I would feel
differently if I were a
more accomplished pianist
-- so I often decide to
make piano reductions for
four hands rather than
two. My good friend Jon
Kimura Parker is a
terrific sight-reader,
and I roped him into
coming over to my place
on February 17, 1995, to
help me accompany Pamela
on the first read-through
of the piece. The first
performance of the work
took place on July 21,
1995, at the American
Music Festival in Duncan,
Oklahoma, with Mark
Parker conducting the
Festival Orchestra. $80.00 - Voir plus => AcheterDélais: 2 to 3 weeks | | |
| Concerto For Oboe And Orchestra Theodore Presser Co.
Orchestra Orchestra SKU: PR.11641373L Composed by Peter Schickele. Large ...(+)
Orchestra Orchestra
SKU: PR.11641373L
Composed by Peter
Schickele. Large Score.
Duration 24 minutes.
Theodore Presser Company
#116-41373L. Published by
Theodore Presser Company
(PR.11641373L). UPC:
680160680337. The
concerto has always
seemed an especially
attractive medium to me,
not necessarily because
of its expectations of
virtuosity (although
flaunting it when you've
got it certainly has its
place), and emphatically
not because of the
perception of a concerto
as a contest, but because
so much of what I write
feels song-like; I'm very
much at home with the
age-old texture of melody
and accompaniment. I
hope, before I move on,
to have the opportunity
to write concertos for
all the major
instruments, and perhaps
some of the rarer ones as
well. The oboe is not
only one of the major
instruments, it is one of
my favorite instruments.
I've always loved its
sound, but since moving
to New York I have gotten
to hear and, in some
cases, know some
extremely fine oboists
who broadened my
appreciation of the
instrument's
possibilities. I
especially remember a
concert, probably in the
late 1960's, in which
Humbert Lucarelli played
a Handel concerto,
filling out large melodic
leaps with cascading
scale passages in a way
that raised the hair on
the back of your neck,
somewhat in the way that
John Coltrane's sheets of
sound did. The sweeping
scales in the second
movement of my concerto
were definitely inspired
by Bert Lucarelli's
performance. The first,
third and fifth movements
of the Concerto for Oboe
and Orchestra are
song-like, whereas the
second and fourth have
strong scherzo and dance
qualities, including a
couple of sections that
sound like out-and-out
pirate dances to me. The
hymn-like tune at the
beginning of the middle
movement was originally
begun as a vocal piece to
be sung by my wife, son
and daughter at my
brother's wedding, but I
couldn't come up with
good works for it, so it
ended up as an
instrumental chant. The
opening and closing of
the concerto make use of
the oboe's uniquely
soulful singing. I had
not heard Pamela Woods
Pecha's solo playing in
person when she
approached me about
writing a concerto, but I
had heard her fine
recording of chamber
music for oboe and
strings by the three B's
(English, that is: Bliss,
Bax and Britten) with the
Audubon Quartet. I
actually already had some
oboe concerto ideas in my
sketchbooks; although I
didn't end up using any
of those earlier ideas,
it's interesting that
most of them tended to
share the general feeling
and tonality of the
eventual opening of the
concerto. The work was
completed on October 13,
1994. I hate the
compromises involved in
making piano reductions
-- perhaps I would feel
differently if I were a
more accomplished pianist
-- so I often decide to
make piano reductions for
four hands rather than
two. My good friend Jon
Kimura Parker is a
terrific sight-reader,
and I roped him into
coming over to my place
on February 17, 1995, to
help me accompany Pamela
on the first read-through
of the piece. The first
performance of the work
took place on July 21,
1995, at the American
Music Festival in Duncan,
Oklahoma, with Mark
Parker conducting the
Festival Orchestra. $175.00 - Voir plus => AcheterDélais: 2 to 3 weeks | | |
| Ostinati Fanfare [Conducteur] - Intermédiaire/avancé De Haske Publications
Fanfare Band - Grade 6 SKU: BT.DHP-1115084-120 Composed by Jan Van der Ro...(+)
Fanfare Band - Grade 6
SKU:
BT.DHP-1115084-120
Composed by Jan Van der
Roost. Concert and
Contest Collection CBHA.
Score Only. Composed
2012. 99 pages. De Haske
Publications #DHP
1115084-120. Published by
De Haske Publications
(BT.DHP-1115084-120).
9x12 inches.
English-German-French-Dut
ch. It may be
surprising to see a
fanfare piece
commissioned by a
Japanese ensemble, since
fanfare orchestras are
typically found in
Belgium, Holland and
Luxembourg, and also
France and Switzerland.
Senzoku Gakuen is one of
the largest and
mostprestigious music
universities in Japan,
and home to a wide
variety of ensembles and
orchestras. Since 2006
they have had a fanfare
orchestra, which was
started by Sotaru
Fukaishi, a euphonium
teacher who felt further
performance opportunity
wasneeded for saxhorn
instruments. Fukaishi had
loved the sound of
fanfare orchestras ever
since visiting the World
Music Contest in Kerkrade
(Holland) several years
earlier. Jan Van der
Roost was involved with
this new initiative from
the beginning,and they
were also joined by Manu
Mellaerts for certain
projects. The Dean of the
music department,
Professor Kazuo Tomioka,
fully supports the
ensemble and commissioned
Ostinati. The
première took place on
June 11th at Maeda Hall
inMizonokuchi (Kawasaki)
where Senzoku Gakuen is
based. The piece opens
with an impressive
timpani solo, followed by
brass and saxophone. The
rhythmical pulse remains
constant and the music is
fiery and assertive in
character. A pentatonic
melodygradually emerges
and the music loses its
vehemency and softens.
The initial percussion
ostinati subsequently
recurs and the first
section of the piece
concludes in a similar
mood to the opening. The
second movement is sweet
and melodic, opening
witha long passage for
the saxophone family in a
minor key. The same theme
then appears in the major
and is developed upon;
the music builds to a
majestic orchestral
forte, reminiscent of a
pipe organ in its
sonority. The theme
returns in the
originalminor key with a
change in instrumentation
leading the movement to a
quiet and peaceful end on
a soft E minor chord. The
finale starts with
percussion: a four-bar
pattern is repeated
several times over which
the movement’s
melodic themes
areintroduced. These
melodic elements are
varied and used in
different versions and
the ostinato idea, which
characterizes the entire
piece, is highlighted.
The theme travels through
the orchestra, appearing
on various instruments
and in variousregisters.
It captures the
listener’s
attention and displays
the full range of sound
and colour within the
fanfare
orchestra.
Het is
misschien verrassend dat
dit fanfarewerk is
geschreven in opdracht
van een Japans ensemble,
aangezien fanfareorkesten
vooral te vinden zijn in
België, Nederland en
Luxemburg, en ook wel in
Frankrijk en Zwitserland.
SenzokuGakuen is een van
de grootste en meest
prestigieuze
muziekopleidingen van
Japan, en de thuisbasis
van een grote
verscheidenheid van
ensembles en orkesten. In
2006 is er een
fanfareorkest opgericht,
en wel door Sotaru
Fukaishi,
eeneuphoniumdocent die
vond dat er meer
mogelijkheden moesten
komen voor optredens met
saxhoorninstrumenten.
Fukaishi had enkele jaren
daarvoor genoten van de
fanfareklank toen hij het
Wereld Muziek Concours in
Kerkrade bezocht.
DeBelgische componist Jan
Van der Roost was van het
begin af aan betrokken
bij dit nieuwe
initiatief, en ook Manu
Mellaerts werd voor een
aantal projecten
aangetrokken. Het hoofd
van de muziekfaculteit,
professor Kazuo Tomioka,
staatgeheel achter het
ensemble en gaf de
opdracht tot het
schrijven van
Ostinati. De
première vond plaats
op 11 juni in de Maeda
Hall in Mizonokuchi
(Kawasaki), waar Senzoku
Gakuen is gevestigd. Het
werk begint met een
indrukwekkendepaukensolo,
gevolgd door koper en
saxofoon. De ritmische
puls blijft constant, en
de aard van de muziek is
vurig en krachtig.
Geleidelijk komt er een
pentatonische melodie
naar voren en wordt de
muziek minder heftig, ze
wordtzachter van
karakter. De
aanvankelijke ostinati in
het slagwerk verschijnen
dan opnieuw, waarna het
eerste deel van het werk
eindigt in dezelfde sfeer
als waarmee het begon.
Het tweede deel is
lieflijk en melodisch.
Het opentmet een lange
passage voor de saxofoons
in een mineurtoonsoort.
Dan klinkt hetzelfde
thema in majeur en daar
wordt op voortgeborduurd:
de muziek ontwikkelt zich
tot een majestueus
orkestraal forte, dat qua
sonoriteit doet
denken
Es mag
überraschen, dass
dieses
Fanfareorchesterwerk
ausgerechnet von einem
japanischen Ensemble in
Auftrag gegeben wurde, da
Fanfareorchester doch
eher in Belgien, den
Niederlanden oder
Luxemburg oder auch in
Frankreich oder Schweiz
zu finden sind. Senzoku
Gakuen ist eine der
größten und
renommiertesten
Musikschulen Japans und
Heimstätte einer
Vielfalt an Ensembles und
Orchestern. Im Jahr 2006
wurde ein
Fanfareorchester
gegründet. Den
Anstoß gab Sotaru
Fukaishi, ein
Euphoniumlehrer, der den
Instrumenten der
Saxhorn-Familie mehr
Spielmöglichkeiten
bieten wollte. Fukaishi
hatte sich einige Jahre
zuvor bei der
Weltmeisterschaft in
Kerkrade (Holland) in den
Klang
vonFanfareorchestern
verliebt. Jan Van der
Roost war von Beginn an
in die Entwicklung dieser
Idee involviert und,
einige Projekte
betreffend, ebenso Manu
Mellaerts. Der Dekan des
Musik-Colleges, Professor
Kazuo Tomioka, steht voll
und ganz hinter dem
Ensemble und gab
Ostinati in
Auftrag. Die Premiere
fand am 11. Juni 2011 in
der Maeda Hall in
Mizonokuchi statt, dem
Heimatort der Schule
Senzoku Gakuen. Das
Stück beginnt mit
einem eindrucksvollen
Paukensolo, bevor
Blechbläser und
Saxophon einsetzen. Der
rhythmische Puls bleibt
konstant unter einer
feurigen,
nachdrücklichen Musik.
Eine pentatonische
Melodie bildet sich nach
und nach heraus,
während die Musik an
Heftigkeit verliert und
sanfter wird. Die
anfänglichen Ostinati
im Schlagwerk kehren
zurück und so endet
der erste Satz des Werkes
in einer der Eröffnung
ähnlichen Stimmung.
Der zweite Satz ist
lieblich und melodiös.
Er beginnt mit einem
langen Abschnitt für
die Saxophone in Moll.
Dann erscheint das
gleiche Thema in Dur und
durchläuft eine
Entwicklung; die Musik
baut sich zu einem
majestätischen
orchestralen Forte auf,
das in seiner
Klangfülle an eine
Orgel erinnert. Dann
kehrt das Thema in seiner
ursprünglichen
Moll-Tonart und in
veränderter
Instrumentierung
zurück, um den Satz
ruhig und friedvoll in
einem e-Moll-Akkord enden
zu lassen.
Il
pourrait paraître
surprenant qu’un
ensemble japonais puisse
commander une pièce
pour orchestre de
fanfare, puisque
l’on rencontre
surtout ce type de
formation en Belgique,
aux Pays-Bas et au
Luxembourg, ainsi
qu’en France et en
Suisse. Senzoku Gakuen,
l’une des plus
grandes et plus
prestigieuses
académies de musique
du Japon, compte une
grande variété
d’ensembles et
d’orchestres. En
2006 s’y est
ajouté un orchestre de
fanfare fondé par
Sotaru Fukaishi, un
professeur
d’euphonium qui
pensait qu’il
était nécessaire
d’offrir de plus
larges possibilités
aux cuivres de la
région. Depuis
qu’il avait
assisté au World Music
Contest de Kerkrade
(Pays-Bas), plusieurs
années
auparavant,Fukaishi se
prit de passion pour le
son chaud et
généreux de
l’orchestre de
fanfare, une formation
atypique au Japon. Jan
Van der Roost a
favorablement
adhéré cette
nouvelle initiative,
tandis que Manu Mellaerts
collabora avec les deux
hommes afin de
concrétiser certains
projets. Le professeur
Kazuo Tomioka, doyen du
collège de musique,
soutint vigoureusement
l’orchestre et
commanda Ostinati.
La création de
l’oeuvre fut
donnée le 11 juin 2011
au Maeda Hall de
Mizonokuchi (Kawasaki),
où se trouve Senzoku
Gakuen. La pièce
débute avec un
impressionnant solo de
timbales précédant
l’entrée des
cuivres et des
saxophones. La pulsion
rythmique est constante,
la musique est
énergique et de
caractère affirmé.
Une mélodie
pentatonique émerge
graduellement, alors que
la trame musicale diminue
d’intensité et
s’adoucit.
L’ostinato la
percussion revient
fréquemment et la
première partie de
l’oeuvre se
termine dans un climat
semblable celui du
début. Le deuxième
mouvement, doux et
romancé, débute
avec un long passage en
mode mineur joué par
les saxophones. Le
même thème
apparaît alors en mode
majeur et se développe
peu peu ; la musique
s’intensifie pour
arriver un majestueux et
orchestral forte dont les
sonorités rappellent
celles d’un orgue
d’église. Puis
le thème revient sa
tonalité mineure
d’origine avec un
changement
d’instrumentation
qui mène. $115.95 - Voir plus => AcheterDélais: 2 to 3 weeks | | |
| Ostinati Fanfare [Conducteur et Parties séparées] - Intermédiaire/avancé De Haske Publications
Fanfare Band - Grade 6 SKU: BT.DHP-1115084-020 Composed by Jan Van der Ro...(+)
Fanfare Band - Grade 6
SKU:
BT.DHP-1115084-020
Composed by Jan Van der
Roost. Concert and
Contest Collection CBHA.
Set (Score & Parts). De
Haske Publications #DHP
1115084-020. Published by
De Haske Publications
(BT.DHP-1115084-020).
9x12 inches.
English-German-French-Dut
ch. It may be
surprising to see a
fanfare piece
commissioned by a
Japanese ensemble, since
fanfare orchestras are
typically found in
Belgium, Holland and
Luxembourg, and also
France and Switzerland.
Senzoku Gakuen is one of
the largest and
mostprestigious music
universities in Japan,
and home to a wide
variety of ensembles and
orchestras. Since 2006
they have had a fanfare
orchestra, which was
started by Sotaru
Fukaishi, a euphonium
teacher who felt further
performance opportunity
wasneeded for saxhorn
instruments. Fukaishi had
loved the sound of
fanfare orchestras ever
since visiting the World
Music Contest in Kerkrade
(Holland) several years
earlier. Jan Van der
Roost was involved with
this new initiative from
the beginning,and they
were also joined by Manu
Mellaerts for certain
projects. The Dean of the
music department,
Professor Kazuo Tomioka,
fully supports the
ensemble and commissioned
Ostinati. The
première took place on
June 11th at Maeda Hall
inMizonokuchi (Kawasaki)
where Senzoku Gakuen is
based. The piece opens
with an impressive
timpani solo, followed by
brass and saxophone. The
rhythmical pulse remains
constant and the music is
fiery and assertive in
character. A pentatonic
melodygradually emerges
and the music loses its
vehemency and softens.
The initial percussion
ostinati subsequently
recurs and the first
section of the piece
concludes in a similar
mood to the opening. The
second movement is sweet
and melodic, opening
witha long passage for
the saxophone family in a
minor key. The same theme
then appears in the major
and is developed upon;
the music builds to a
majestic orchestral
forte, reminiscent of a
pipe organ in its
sonority. The theme
returns in the
originalminor key with a
change in instrumentation
leading the movement to a
quiet and peaceful end on
a soft E minor chord. The
finale starts with
percussion: a four-bar
pattern is repeated
several times over which
the movement’s
melodic themes
areintroduced. These
melodic elements are
varied and used in
different versions and
the ostinato idea, which
characterizes the entire
piece, is highlighted.
The theme travels through
the orchestra, appearing
on various instruments
and in variousregisters.
It captures the
listener’s
attention and displays
the full range of sound
and colour within the
fanfare
orchestra.
Het is
misschien verrassend dat
dit fanfarewerk is
geschreven in opdracht
van een Japans ensemble,
aangezien fanfareorkesten
vooral te vinden zijn in
België, Nederland en
Luxemburg, en ook wel in
Frankrijk en Zwitserland.
SenzokuGakuen is een van
de grootste en meest
prestigieuze
muziekopleidingen van
Japan, en de thuisbasis
van een grote
verscheidenheid van
ensembles en orkesten. In
2006 is er een
fanfareorkest opgericht,
en wel door Sotaru
Fukaishi,
eeneuphoniumdocent die
vond dat er meer
mogelijkheden moesten
komen voor optredens met
saxhoorninstrumenten.
Fukaishi had enkele jaren
daarvoor genoten van de
fanfareklank toen hij het
Wereld Muziek Concours in
Kerkrade bezocht.
DeBelgische componist Jan
Van der Roost was van het
begin af aan betrokken
bij dit nieuwe
initiatief, en ook Manu
Mellaerts werd voor een
aantal projecten
aangetrokken. Het hoofd
van de muziekfaculteit,
professor Kazuo Tomioka,
staatgeheel achter het
ensemble en gaf de
opdracht tot het
schrijven van
Ostinati. De
première vond plaats
op 11 juni in de Maeda
Hall in Mizonokuchi
(Kawasaki), waar Senzoku
Gakuen is gevestigd. Het
werk begint met een
indrukwekkendepaukensolo,
gevolgd door koper en
saxofoon. De ritmische
puls blijft constant, en
de aard van de muziek is
vurig en krachtig.
Geleidelijk komt er een
pentatonische melodie
naar voren en wordt de
muziek minder heftig, ze
wordtzachter van
karakter. De
aanvankelijke ostinati in
het slagwerk verschijnen
dan opnieuw, waarna het
eerste deel van het werk
eindigt in dezelfde sfeer
als waarmee het begon.
Het tweede deel is
lieflijk en melodisch.
Het opentmet een lange
passage voor de saxofoons
in een mineurtoonsoort.
Dan klinkt hetzelfde
thema in majeur en daar
wordt op voortgeborduurd:
de muziek ontwikkelt zich
tot een majestueus
orkestraal forte, dat qua
sonoriteit doet
denken
Es mag
überraschen, dass
dieses
Fanfareorchesterwerk
ausgerechnet von einem
japanischen Ensemble in
Auftrag gegeben wurde, da
Fanfareorchester doch
eher in Belgien, den
Niederlanden oder
Luxemburg oder auch in
Frankreich oder Schweiz
zu finden sind. Senzoku
Gakuen ist eine der
größten und
renommiertesten
Musikschulen Japans und
Heimstätte einer
Vielfalt an Ensembles und
Orchestern. Im Jahr 2006
wurde ein
Fanfareorchester
gegründet. Den
Anstoß gab Sotaru
Fukaishi, ein
Euphoniumlehrer, der den
Instrumenten der
Saxhorn-Familie mehr
Spielmöglichkeiten
bieten wollte. Fukaishi
hatte sich einige Jahre
zuvor bei der
Weltmeisterschaft in
Kerkrade (Holland) in den
Klang
vonFanfareorchestern
verliebt. Jan Van der
Roost war von Beginn an
in die Entwicklung dieser
Idee involviert und,
einige Projekte
betreffend, ebenso Manu
Mellaerts. Der Dekan des
Musik-Colleges, Professor
Kazuo Tomioka, steht voll
und ganz hinter dem
Ensemble und gab
Ostinati in
Auftrag. Die Premiere
fand am 11. Juni 2011 in
der Maeda Hall in
Mizonokuchi statt, dem
Heimatort der Schule
Senzoku Gakuen. Das
Stück beginnt mit
einem eindrucksvollen
Paukensolo, bevor
Blechbläser und
Saxophon einsetzen. Der
rhythmische Puls bleibt
konstant unter einer
feurigen,
nachdrücklichen Musik.
Eine pentatonische
Melodie bildet sich nach
und nach heraus,
während die Musik an
Heftigkeit verliert und
sanfter wird. Die
anfänglichen Ostinati
im Schlagwerk kehren
zurück und so endet
der erste Satz des Werkes
in einer der Eröffnung
ähnlichen Stimmung.
Der zweite Satz ist
lieblich und melodiös.
Er beginnt mit einem
langen Abschnitt für
die Saxophone in Moll.
Dann erscheint das
gleiche Thema in Dur und
durchläuft eine
Entwicklung; die Musik
baut sich zu einem
majestätischen
orchestralen Forte auf,
das in seiner
Klangfülle an eine
Orgel erinnert. Dann
kehrt das Thema in seiner
ursprünglichen
Moll-Tonart und in
veränderter
Instrumentierung
zurück, um den Satz
ruhig und friedvoll in
einem e-Moll-Akkord enden
zu lassen.
Il
pourrait paraître
surprenant qu’un
ensemble japonais puisse
commander une pièce
pour orchestre de
fanfare, puisque
l’on rencontre
surtout ce type de
formation en Belgique,
aux Pays-Bas et au
Luxembourg, ainsi
qu’en France et en
Suisse. Senzoku Gakuen,
l’une des plus
grandes et plus
prestigieuses
académies de musique
du Japon, compte une
grande variété
d’ensembles et
d’orchestres. En
2006 s’y est
ajouté un orchestre de
fanfare fondé par
Sotaru Fukaishi, un
professeur
d’euphonium qui
pensait qu’il
était nécessaire
d’offrir de plus
larges possibilités
aux cuivres de la
région. Depuis
qu’il avait
assisté au World Music
Contest de Kerkrade
(Pays-Bas), plusieurs
années
auparavant,Fukaishi se
prit de passion pour le
son chaud et
généreux de
l’orchestre de
fanfare, une formation
atypique au Japon. Jan
Van der Roost a
favorablement
adhéré cette
nouvelle initiative,
tandis que Manu Mellaerts
collabora avec les deux
hommes afin de
concrétiser certains
projets. Le professeur
Kazuo Tomioka, doyen du
collège de musique,
soutint vigoureusement
l’orchestre et
commanda Ostinati.
La création de
l’oeuvre fut
donnée le 11 juin 2011
au Maeda Hall de
Mizonokuchi (Kawasaki),
où se trouve Senzoku
Gakuen. La pièce
débute avec un
impressionnant solo de
timbales précédant
l’entrée des
cuivres et des
saxophones. La pulsion
rythmique est constante,
la musique est
énergique et de
caractère affirmé.
Une mélodie
pentatonique émerge
graduellement, alors que
la trame musicale diminue
d’intensité et
s’adoucit.
L’ostinato la
percussion revient
fréquemment et la
première partie de
l’oeuvre se
termine dans un climat
semblable celui du
début. Le deuxième
mouvement, doux et
romancé, débute
avec un long passage en
mode mineur joué par
les saxophones. Le
même thème
apparaît alors en mode
majeur et se développe
peu peu ; la musique
s’intensifie pour
arriver un majestueux et
orchestral forte dont les
sonorités rappellent
celles d’un orgue
d’église. Puis
le thème revient sa
tonalité mineure
d’origine avec un
changement
d’instrumentation
qui mène. $478.95 - Voir plus => AcheterDélais: 2 to 3 weeks | | |
Plus de résultats boutique >> |