| Over There Orchestre d'harmonie [Conducteur et Parties séparées] LudwigMasters Publications
Concert Band; Orchestra 2+Picc.2.2.2: 3Saxes (AAT; opt.): 4.3.3.1: Timp.Perc(4):...(+)
Concert Band; Orchestra
2+Picc.2.2.2: 3Saxes
(AAT; opt.): 4.3.3.1:
Timp.Perc(4): Str
(9-8-7-6-5 in set)
SKU: AP.36-A900490
Arranged by George M.
Cohan and ed./arr. by
William Ryden. Full
Orchestra, Conductor
Score & Parts. Nostalgia
Series. Score and
Part(s). LudwigMasters
Publications #36-A900490.
Published by
LudwigMasters
Publications
(AP.36-A900490). UPC:
659359874383.
English. George M.
Cohan (1878-1942),
getting an early start in
vaudeville with his
family act The Four
Cohans, soaked up every
facet of show business.
He acted, composed, sang,
danced, produced and
wrote plays. One of his
most celebrated songs,
OVER THERE, became
America's most beloved
patriotic anthem during
World War I. He wrote it
on April 6, 1917,
immediately upon learning
that the United States
had declared war on
Germany. Charles King
first sang it at a Red
Cross benefit concert in
New York. Enrico Caruso,
Billy Murray, and Arthur
Fields made vocal
recordings, but the most
successful, sang by Nora
Bayes, sold one and a
half million copies. This
version has been
orchestrated by William
Ryden. Instrumentation:
2+Picc.2.2.2: 3Saxes
(AAT; opt.): 4.3.3.1:
Timp.Perc(4): Str
(9-8-7-6-5 in set).
These products
are currently being
prepared by a new
publisher. While many
items are ready and will
ship on time, some others
may see delays of several
months. $80.00 - Voir plus => Acheter | | |
| Over There Orchestre d'harmonie [Conducteur] LudwigMasters Publications
Concert Band; Orchestra 2+Picc.2.2.2: 3Saxes (AAT; opt.): 4.3.3.1: Timp.Perc(4):...(+)
Concert Band; Orchestra
2+Picc.2.2.2: 3Saxes
(AAT; opt.): 4.3.3.1:
Timp.Perc(4): Str
(9-8-7-6-5 in set)
SKU: AP.36-A900401
Arranged by George M.
Cohan and ed./arr. by
William Ryden. Full
Orchestra, Conductor
Score. Nostalgia Series.
Score. LudwigMasters
Publications #36-A900401.
Published by
LudwigMasters
Publications
(AP.36-A900401). ISBN
9798892704175. UPC:
659359760785.
English. George M.
Cohan (1878-1942),
getting an early start in
vaudeville with his
family act The Four
Cohans, soaked up every
facet of show business.
He acted, composed, sang,
danced, produced and
wrote plays. One of his
most celebrated songs,
OVER THERE, became
America's most beloved
patriotic anthem during
World War I. He wrote it
on April 6, 1917,
immediately upon learning
that the United States
had declared war on
Germany. Charles King
first sang it at a Red
Cross benefit concert in
New York. Enrico Caruso,
Billy Murray, and Arthur
Fields made vocal
recordings, but the most
successful, sang by Nora
Bayes, sold one and a
half million copies. This
version has been
orchestrated by William
Ryden. Instrumentation:
2+Picc.2.2.2: 3Saxes
(AAT; opt.): 4.3.3.1:
Timp.Perc(4): Str
(9-8-7-6-5 in set).
These products
are currently being
prepared by a new
publisher. While many
items are ready and will
ship on time, some others
may see delays of several
months. $15.00 - Voir plus => Acheter | | |
| There Stands A Little Man Orchestre [Conducteur et Parties séparées] Alfred Publishing
Arranged by Sandra Dackow. Conductor's score and set of performance parts for st...(+)
Arranged by Sandra
Dackow. Conductor's score
and set of performance
parts for string
orchestra (8 - 1st
violin, 8 - 2nd violin, 5
- 3rd violin/viola
(treble clef), 5 - viola,
5 - cello, 5 - string
bass, 1 - piano
accompaniment). Series:
Orchestra Expressions
Series. Published by
Alfred Publishing.
$40.00 - Voir plus => AcheterDélais: 1 to 2 weeks | | |
| Concerto - Piano And Orchestra - Solo Part Schott
Piano and orchestra - difficult SKU: HL.49046544 For piano and orchest...(+)
Piano and orchestra -
difficult SKU:
HL.49046544 For
piano and orchestra.
Composed by Gyorgy
Ligeti. This edition:
Saddle stitching. Sheet
music. Edition Schott.
Softcover. Composed
1985-1988. Duration 24'.
Schott Music #ED23178.
Published by Schott Music
(HL.49046544). ISBN
9781705122655. UPC:
842819108726.
9.0x12.0x0.224
inches. I composed
the Piano Concerto in two
stages: the first three
movements during the
years 1985-86, the next
two in 1987, the final
autograph of the last
movement was ready by
January, 1988. The
concerto is dedicated to
the American conductor
Mario di Bonaventura. The
markings of the movements
are the following: 1.
Vivace molto ritmico e
preciso 2. Lento e
deserto 3. Vivace
cantabile 4. Allegro
risoluto 5. Presto
luminoso.The first
performance of the
three-movement Concerto
was on October 23rd, 1986
in Graz. Mario di
Bonaventura conducted
while his brother,
Anthony di Bonaventura,
was the soloist. Two days
later the performance was
repeated in the Vienna
Konzerthaus. After
hearing the work twice, I
came to the conclusion
that the third movement
is not an adequate
finale; my feeling of
form demanded
continuation, a
supplement. That led to
the composing of the next
two movements. The
premiere of the whole
cycle took place on
February 29th, 1988, in
the Vienna Konzerthaus
with the same conductor
and the same pianist. The
orchestra consisted of
the following: flute,
oboe, clarinet, bassoon,
horn, trumpet, tenor
trombone, percussion and
strings. The flautist
also plays the piccoIo,
the clarinetist, the alto
ocarina. The percussion
is made up of diverse
instruments, which one
musician-virtuoso can
play. It is more
practical, however, if
two or three musicians
share the instruments.
Besides traditional
instruments the
percussion part calls
also for two simple wind
instruments: the swanee
whistle and the
harmonica. The string
instrument parts (two
violins, viola, cello and
doubles bass) can be
performed soloistic since
they do not contain
divisi. For balance,
however, the ensemble
playing is recommended,
for example 6-8 first
violins, 6-8 second, 4-6
violas, 4-6 cellos, 3-4
double basses. In the
Piano Concerto I realized
new concepts of harmony
and rhythm. The first
movement is entirely
written in bimetry:
simultaneously 12/8 and
4/4 (8/8). This relates
to the known triplet on a
doule relation and in
itself is nothing new.
Because, however, I
articulate 12 triola and
8 duola pulses, an
entangled, up till now
unheard kind of polymetry
is created. The rhythm is
additionally complicated
because of asymmetric
groupings inside two
speed layers, which means
accents are
asymmetrically
distributed. These
groups, as in the talea
technique, have a fixed,
continuously repeating
rhythmic structures of
varying lengths in speed
layers of 12/8 and 4/4.
This means that the
repeating pattern in the
12/8 level and the
pattern in the 4/4 level
do not coincide and
continuously give a
kaleidoscope of renewing
combinations. In our
perception we quickly
resign from following
particular rhythmical
successions and that what
is going on in time
appears for us as
something static,
resting. This music, if
it is played properly, in
the right tempo and with
the right accents inside
particular layers, after
a certain time 'rises, as
it were, as a plane after
taking off: the rhythmic
action, too complex to be
able to follow in detail,
begins flying. This
diffusion of individual
structures into a
different global
structure is one of my
basic compositional
concepts: from the end of
the fifties, from the
orchestral works
Apparitions and
Atmospheres I
continuously have been
looking for new ways of
resolving this basic
question. The harmony of
the first movement is
based on mixtures, hence
on the parallel leading
of voices. This technique
is used here in a rather
simple form; later in the
fourth movement it will
be considerably
developed. The second
movement (the only slow
one amongst five
movements) also has a
talea type of structure,
it is however much
simpler rhythmically,
because it contains only
one speed layer. The
melody is consisted in
the development of a
rigorous interval mode in
which two minor seconds
and one major second
alternate therefore nine
notes inside an octave.
This mode is transposed
into different degrees
and it also determines
the harmony of the
movement; however, in
closing episode in the
piano part there is a
combination of diatonics
(white keys) and
pentatonics (black keys)
led in brilliant,
sparkling quasimixtures,
while the orchestra
continues to play in the
nine tone mode. In this
movement I used isolated
sounds and extreme
registers (piccolo in a
very low register,
bassoon in a very high
register, canons played
by the swanee whistle,
the alto ocarina and
brass with a harmon-mute'
damper, cutting sound
combinations of the
piccolo, clarinet and
oboe in an extremely high
register, also
alternating of a
whistle-siren and
xylophone). The third
movement also has one
speed layer and because
of this it appears as
simpler than the first,
but actually the rhythm
is very complicated in a
different way here. Above
the uninterrupted, fast
and regular basic pulse,
thanks to the asymmetric
distribution of accents,
different types of
hemiolas and inherent
melodical patterns appear
(the term was coined by
Gerhard Kubik in relation
to central African
music). If this movement
is played with the
adequate speed and with
very clear accentuation,
illusory
rhythmic-melodical
figures appear. These
figures are not played
directly; they do not
appear in the score, but
exist only in our
perception as a result of
co-operation of different
voices. Already earlier I
had experimented with
illusory rhythmics,
namely in Poeme
symphonique for 100
metronomes (1962), in
Continuum for harpsichord
(1968), in Monument for
two pianos (1976), and
especially in the first
and sixth piano etude
Desordre and Automne a
Varsovie (1985). The
third movement of the
Piano Concerto is up to
now the clearest example
of illusory rhythmics and
illusory melody. In
intervallic and chordal
structure this movement
is based on alternation,
and also inter-relation
of various modal and
quasi-equidistant harmony
spaces. The tempered
twelve-part division of
the octave allows for
diatonical and other
modal interval
successions, which are
not equidistant, but are
based on the alternation
of major and minor
seconds in different
groups. The tempered
system also allows for
the use of the
anhemitonic pentatonic
scale (the black keys of
the piano). From
equidistant scales,
therefore interval
formations which are
based on the division of
an octave in equal
distances, the
twelve-tone tempered
system allows only
chromatics (only minor
seconds) and the six-tone
scale (the whole-tone:
only major seconds).
Moreover, the division of
the octave into four
parts only minor thirds)
and three parts (three
major thirds) is
possible. In several
music cultures different
equidistant divisions of
an octave are accepted,
for example, in the
Javanese slendro into
five parts, in Melanesia
into seven parts, popular
also in southeastern
Asia, and apart from
this, in southern Africa.
This does not mean an
exact equidistance: there
is a certain tolerance
for the inaccurateness of
the interval tuning.
These exotic for us,
Europeans, harmony and
melody have attracted me
for several years.
However I did not want to
re-tune the piano
(microtone deviations
appear in the concerto
only in a few places in
the horn and trombone
parts led in natural
tones). After the period
of experimenting, I got
to pseudo- or
quasiequidistant
intervals, which is
neither whole-tone nor
chromatic: in the
twelve-tone system, two
whole-tone scales are
possible, shifted a minor
second apart from each
other. Therefore, I
connect these two scales
(or sound resources), and
for example, places occur
where the melodies and
figurations in the piano
part are created from
both whole tone scales;
in one band one six-tone
sound resource is
utilized, and in the
other hand, the
complementary. In this
way whole-tonality and
chromaticism mutually
reduce themselves: a type
of deformed
equidistancism is formed,
strangely brilliant and
at the same time
slanting; illusory
harmony, indeed being
created inside the
tempered twelve-tone
system, but in sound
quality not belonging to
it anymore. The
appearance of such
slantedequidistant
harmony fields
alternating with modal
fields and based on
chords built on fifths
(mainly in the piano
part), complemented with
mixtures built on fifths
in the orchestra, gives
this movement an
individual, soft-metallic
colour (a metallic sound
resulting from
harmonics). The fourth
movement was meant to be
the central movement of
the Concerto. Its
melodc-rhythmic elements
(embryos or fragments of
motives) in themselves
are simple. The movement
also begins simply, with
a succession of
overlapping of these
elements in the mixture
type structures. Also
here a kaleidoscope is
created, due to a limited
number of these elements
- of these pebbles in the
kaleidoscope - which
continuously return in
augmentations and
diminutions. Step by
step, however, so that in
the beginning we cannot
hear it, a compiled
rhythmic organization of
the talea type gradually
comes into daylight,
based on the simultaneity
of two mutually shifted
to each other speed
layers (also triplet and
duoles, however, with
different asymmetric
structures than in the
first movement). While
longer rests are
gradually filled in with
motive fragments, we
slowly come to the
conclusion that we have
found ourselves inside a
rhythmic-melodical whirl:
without change in tempo,
only through increasing
the density of the
musical events, a
rotation is created in
the stream of successive
and compiled, augmented
and diminished motive
fragments, and increasing
the density suggests
acceleration. Thanks to
the periodical structure
of the composition,
always new but however of
the same (all the motivic
cells are similar to
earlier ones but none of
them are exactly
repeated; the general
structure is therefore
self-similar), an
impression is created of
a gigantic, indissoluble
network. Also, rhythmic
structures at first
hidden gradually begin to
emerge, two independent
speed layers with their
various internal
accentuations. This
great, self-similar whirl
in a very indirect way
relates to musical
associations, which came
to my mind while watching
the graphic projection of
the mathematical sets of
Julia and of Mandelbrot
made with the help of a
computer. I saw these
wonderful pictures of
fractal creations, made
by scientists from Brema,
Peitgen and Richter, for
the first time in 1984.
From that time they have
played a great role in my
musical concepts. This
does not mean, however,
that composing the fourth
movement I used
mathematical methods or
iterative calculus;
indeed, I did use
constructions which,
however, are not based on
mathematical thinking,
but are rather craftman's
constructions (in this
respect, my attitude
towards mathematics is
similar to that of the
graphic artist Maurits
Escher). I am concerned
rather with intuitional,
poetic, synesthetic
correspondence, not on
the scientific, but on
the poetic level of
thinking. The fifth, very
short Presto movement is
harmonically very simple,
but all the more
complicated in its
rhythmic structure: it is
based on the further
development of ''inherent
patterns of the third
movement. The
quasi-equidistance system
dominates harmonically
and melodically in this
movement, as in the
third, alternating with
harmonic fields, which
are based on the division
of the chromatic whole
into diatonics and
anhemitonic pentatonics.
Polyrhythms and harmonic
mixtures reach their
greatest density, and at
the same time this
movement is strikingly
light, enlightened with
very bright colours: at
first it seems chaotic,
but after listening to it
for a few times it is
easy to grasp its
content: many autonomous
but self-similar figures
which crossing
themselves. I present my
artistic credo in the
Piano Concerto: I
demonstrate my
independence from
criteria of the
traditional avantgarde,
as well as the
fashionable
postmodernism. Musical
illusions which I
consider to be also so
important are not a goal
in itself for me, but a
foundation for my
aesthetical attitude. I
prefer musical forms
which have a more
object-like than
processual character.
Music as frozen time, as
an object in imaginary
space evoked by music in
our imagination, as a
creation which really
develops in time, but in
imagination it exists
simultaneously in all its
moments. The spell of
time, the enduring its
passing by, closing it in
a moment of the present
is my main intention as a
composer. (Gyorgy
Ligeti). $34.00 - Voir plus => AcheterDélais: 24 hours - In Stock | | |
| San Pedro de Alcântara Orchestre d'harmonie - Intermédiaire Molenaar Edition
Concert Band - Grade 5 SKU: ML.013780090 Composed by Valdemar Gomes. Full...(+)
Concert Band - Grade 5
SKU: ML.013780090
Composed by Valdemar
Gomes. Full set. Molenaar
Edition #013780090.
Published by Molenaar
Edition (ML.013780090).
The Spanish war
galleon with 64 cannons,
built in Cuba between
1770 and 1771 for an
English shipowner in the
service of the King of
Spain left Peru for Cadiz
in 1784 with a huge cargo
of copper, gold, silver
and other valuables on
board. There were also
more than 400 people on
board, including
passengers, crew and Inca
prisoners after a revolt.
The Atlantic crossing
went smoothly, passing
Portugal to take
advantage of favourable
winds. The shipwreck off
Peniche was the result of
human error, apparently
due to French maps with
dramatic errors in the
position of the islands
of Berlengas and
neighbouring islets. On 2
February 1786, the sea
was calm and the night
clear, but they hit the
rock formation Papoa and
the hull immediately
broke in two. The bottom
sank quickly, while the
deck remained afloat for
some time. 128 people
lost their lives,
including many Indians
who were trapped in the
basement. This shipwreck
is considered one of the
most important in
maritime
history.
What the
composer wants to convey,
and what can be felt as
one listens, is first of
all the sound of power,
of hope, of the glory of
conquest, of the
splendour of wealth. This
is followed by the
perception of the
maritime environment, the
harmony with the softness
of the ocean, the gliding
of the hull in the foam
of the sea on sunny, blue
days. But along with this
tranquillity, you soon
hear a rhythmic chain
that makes you feel a
representation of the
hustle and bustle, of the
busy crew, of the hard
work of a sailor, of the
desperation of an exotic
people imprisoned in a
dark, damp cellar. A
distinct rhythm that
reminds us of the salero
of Andalusia, with its
Arab influences and its
people, the soothing of
the resignation of others
who are forced to submit.
Then we clearly hear a
crescendo that makes us
imagine the agony of the
collision that precedes
the shipwreck. The
breaking of the hull, the
water flooding
everything, the despair,
the clash of bodies on
the rocks, the tragedy to
come. Before the grand
finale, in which the
return of musical
softness reminds us that
the story is over. The
supremacy of nature over
human greed. The waves,
though gentle, sweep the
wreckage, the lives and
the treasures of the New
World to the bottom of
the sea.
Het
Spaans oorlogsgaljoen met
64 kanonnen, gebouwd in
Cuba tussen 1770 en 1771
voor een Engelse reder in
dienst van de koning van
Spanje vertrok in 1784
vanuit Peru naar Cádiz
met een enorme lading
koper, goud, zilver en
andere kostbaarheden aan
boord. Er waren ook meer
dan 400 mensen aan boord,
waaronder passagiers,
bemanning en Inca
gevangenen na een
opstand. De oversteek van
de Atlantische Oceaan
verliep vlot, waarbij
Portugal werd gepasseerd
om te profiteren van
gunstige winden. De
schipbreuk bij Peniche
was het resultaat van een
menselijke fout,
blijkbaar te wijten aan
Franse kaarten met
dramatische fouten in de
positie van de eilanden
Berlengas en naburige
eilandjes. Op 2 februari
1786 was de zee kalm en
de nacht helder, maar ze
raakten de rotsformatie
Papoa en de romp brak
onmiddellijk in tweeën.
De bodem zonk snel,
terwijl het dek nog enige
tijd bleef drijven. 128
mensen verloren het
leven, waaronder veel
indianen die vastzaten in
de kelder. Dit
scheepswrak wordt
beschouwd als een van de
belangrijkste in de
maritieme
geschiedenis.
Wat
de componist wil
overbrengen, en wat men
kan voelen als men
luistert, is allereerst
het geluid van macht, van
hoop, van de glorie van
verovering, van de pracht
van rijkdom. Dit wordt
gevolgd door de perceptie
van de maritieme
omgeving, de harmonie met
de zachtheid van de
oceaan, het glijden van
de romp in het schuim van
de zee op zonnige, blauwe
dagen. Maar samen met
deze rust hoor je al snel
een ritmische ketting die
je een voorstelling geeft
van de drukte, van de
drukke bemanning, van het
harde werk van een
zeeman, van de wanhoop
van een exotisch volk dat
gevangen zit in een
donkere, vochtige kelder.
Een duidelijk ritme dat
ons doet denken aan de
salero van Andalusië,
met zijn Arabische
invloeden en zijn mensen,
het sussen van de
berusting van anderen die
gedwongen worden zich te
onderwerpen. Dan horen we
duidelijk een crescendo
dat ons de lijdensweg
doet voorstellen van de
aanvaring die voorafgaat
aan de schipbreuk. Het
breken van de romp, het
water dat alles
overspoelt, de wanhoop,
het botsen van lichamen
op de rotsen, de tragedie
die komen gaat. Vóór de
grote finale, waarin de
terugkeer van de muzikale
zachtheid ons eraan
herinnert dat het verhaal
voorbij is. De overmacht
van de natuur over de
hebzucht van de mens. De
golven, hoewel zacht,
vegen het wrak, de levens
en de schatten van de
Nieuwe Wereld naar de
bodem van de
zee.
Le galion de
guerre espagnol de 64
canons, construit à Cuba
entre 1770 et 1771 pour
un armateur anglais au
service du roi d'Espagne,
a quitté le Pérou pour
Cadix en 1784 avec à son
bord une énorme
cargaison de cuivre,
d'or, d'argent et
d'autres objets de
valeur. Il y avait
également plus de 400
personnes à bord, dont
des passagers, des
membres d'équipage et
des prisonniers incas Ã
la suite d'une révolte.
La traversée de
l'Atlantique s'est
déroulée sans encombre,
en passant par le
Portugal pour profiter
des vents favorables. Le
naufrage au large de
Peniche est le résultat
d'une erreur humaine,
apparemment due à des
cartes françaises
comportant des erreurs
dramatiques dans la
position des îles de
Berlengas et des îlots
voisins. Le 2 février
1786, alors que la mer
est calme et la nuit
claire, le navire heurte
la formation rocheuse de
Papoa et la coque se
brise immédiatement en
deux. Le fond coule
rapidement, tandis que le
pont reste à flot
pendant un certain temps.
128 personnes ont perdu
la vie, dont de nombreux
Indiens qui étaient
coincés dans les
sous-sols. Ce naufrage
est considéré comme
l'un des plus importants
de l'histoire
maritime.
Ce que
le compositeur veut
transmettre, et ce que
l'on ressent Ã
l'écoute, c'est d'abord
le son de la puissance,
de l'espoir, de la gloire
de la conquête, de la
splendeur de la richesse.
C'est ensuite la
perception de
l'environnement maritime,
l'harmonie avec la
douceur de l'océan, le
glissement de la coque
dans l'écume de la mer
par des journées bleues
et ensoleillées. Mais Ã
côté de cette
tranquillité, on entend
bientôt une chaîne
rythmique qui nous fait
ressentir une
représentation de
l'agitation, de
l'équipage affairé, du
dur labeur d'un marin, du
désespoir d'un peuple
exotique emprisonné dans
une cave sombre et
humide. Un rythme
distinct qui nous
rappelle le salero
d'Andalousie, avec ses
influences arabes et son
peuple, l'apaisement de
la résignation des
autres qui sont obligés
de se soumettre. Puis on
entend clairement un
crescendo qui nous fait
imaginer l'agonie de la
collision qui précède
le naufrage. La rupture
de la coque, l'eau qui
envahit tout, le
désespoir, le choc des
corps sur les rochers, la
tragédie à venir. Avant
le grand final, où le
retour de la douceur
musicale nous rappelle
que l'histoire est
terminée. La suprématie
de la nature sur la
cupidité humaine. Les
vagues, bien que douces,
emportent les épaves,
les vies et les trésors
du Nouveau Monde au fond
de la mer.
Die
spanische Kriegsgaleone
mit 64 Kanonen, die
zwischen 1770 und 1771
auf Kuba für einen
englischen Reeder im
Dienste des spanischen
Königs gebaut wurde,
verließ Peru 1784 in
Richtung Cádiz mit einer
riesigen Ladung Kupfer,
Gold, Silber und anderen
Wertgegenständen an
Bord. An Bord befanden
sich auch mehr als 400
Menschen, darunter
Passagiere,
Besatzungsmitglieder und
Inka-Gefangene nach einem
Aufstand. Die
Atlantiküberquerung
verlief reibungslos,
wobei Portugal passiert
wurde, um die günstigen
Winde zu nutzen. Der
Schiffbruch vor Peniche
war das Ergebnis
menschlichen Versagens,
das offenbar auf
französische Karten
zurückzuführen war, die
in Bezug auf die Position
der Inseln Berlengas und
der benachbarten Eilande
dramatische Fehler
enthielten. Am 2. Februar
1786 stießen sie bei
ruhiger See und klarer
Nacht auf die
Felsformation Papoa und
der Rumpf brach sofort
entzwei. Der Boden sank
schnell, während das
Deck noch einige Zeit
über Wasser blieb. 128
Menschen kamen ums Leben,
darunter viele Indianer,
die im Keller
eingeschlossen waren.
Dieses Schiffswrack gilt
als eines der
bedeutendsten
Was
der Komponist vermitteln
will und was man beim
Zuhören spürt, ist
zunächst der Klang der
Macht, der Hoffnung, des
Ruhms der Eroberung, des
Glanzes des Reichtums. Es
folgt die Wahrnehmung der
maritimen Umgebung, die
Harmonie mit der
Sanftheit des Meeres, das
Gleiten des
Schiffsrumpfes im Schaum
des Meeres an sonnigen,
blauen Tagen. Doch neben
dieser Ruhe hört man
bald eine rhythmische
Kette, die die Hektik,
die geschäftige
Mannschaft, die harte
Arbeit eines Seemanns,
die Verzweiflung eines
exotischen Volkes, das in
einem dunklen, feuchten
Keller gefangen ist,
wiedergibt. Ein
ausgeprägter Rhythmus,
der an den Salero
Andalusiens erinnert, mit
seinen arabischen
Einflüssen und seinen
Menschen, der die
Resignation der anderen
besänftigt, die
gezwungen sind, sich zu
fügen. Dann hören wir
deutlich ein Crescendo,
das uns die Qualen des
Zusammenstoßes, der dem
Schiffbruch vorausgeht,
erahnen lässt. Das
Zerbrechen des Rumpfes,
das Wasser, das alles
überflutet, die
Verzweiflung, das
Aufeinanderprallen der
Körper auf den Felsen,
die bevorstehende
Tragödie. Vor dem
großen Finale, in dem
die Rückkehr der
musikalischen Sanftheit
uns daran erinnert, dass
die Geschichte zu Ende
ist. Die Vorherrschaft
der Natur über die
menschliche Gier. Die
Wellen, so sanft sie auch
sein mögen, spülen die
Trümmer, das Leben und
die Schätze der Neuen
Welt auf den Grund des
Meeres. $209.95 - Voir plus => AcheterDélais: 4 to 6 weeks | | |
| There is a land of pure delight Ensemble de cuivres [Conducteur] - Facile Gobelin Music Publications
Brass Band - Grade 3 SKU: BT.GOB-000983-130 Arranged by Menno Haantjes. S...(+)
Brass Band - Grade 3
SKU:
BT.GOB-000983-130
Arranged by Menno
Haantjes. Score Only. 6
pages. Gobelin Music
Publications #GOB
000983-130. Published by
Gobelin Music
Publications
(BT.GOB-000983-130).
Isaac Watts
(1674-1748) wrote the
lyrics of There is a land
of pure delight and is
known as the Father of
English Hymnody.
Watts was for the English
hymn as Ambrose was for
the medieval Latin hymn
and what Martin Luther
was for the German
chorale. He wrote
about 750 songs, and some
of them survide the
ravahes of time. (Joy To
The World, When I survey
the wondrous cross, I
sing the Mighty Power of
God)
There is a
Land of Pure Delight is
usually in
English-speaking areas
sung on Luther Orlando
Emerson's melody
('Ascription'). Here
is used a traditional
English melody
('Mendip').
There is a land of pure
delight Wheresaints
immortal Reign.
Infinite day excludes the
night, And pleasures
banish pain.
Isaac Watts
(1674-1748) schreef de
tekst van ‘There is a
land of pure delight’,
en staat bekend als de
'Father of English
Hymnody' (Vader van het
gezang). Watts was
voor het Engelse gezang
wat Ambrosius was voor de
middeleeuwseLatijnse
hymne in de getijden en
wat Maarten Luther was
voor het Duitse koraal.
Hij schreef ongeveer 750
liederen, waarvan een
aantal de tand des tijds
overleefden. (Joy to the
World, When I survey the
wondrous cross, I singthe
mighty Power of
God)
'There is a
Land of Pure Delight'
wordt in Engelstalige
gebieden meestal op een
melodie van Luther
Orlando Emerson gezongen
('Ascription'). In
Nederland is het lied
opgenomen in het
'Liedboekder Kerken'
(gez. 290). Hier wordt
gebruik gemaakt van een
Engelse traditionele
melodie
('Mendip').
There
is a land of pure
delight Where saints
immortal reign.
Infinite day excludes the
night, And
pleasuresbanish pain. $18.95 - Voir plus => AcheterDélais: 4 to 6 weeks | | |
| There is a land of pure delight Fanfare [Conducteur] - Facile Gobelin Music Publications
Fanfare Band - Grade 3 SKU: BT.GOB-000982-120 Arranged by Menno Haantjes....(+)
Fanfare Band - Grade 3
SKU:
BT.GOB-000982-120
Arranged by Menno
Haantjes. Score Only. 6
pages. Gobelin Music
Publications #GOB
000982-120. Published by
Gobelin Music
Publications
(BT.GOB-000982-120).
Isaac Watts
(1674-1748) wrote the
lyrics of There is a land
of pure delight and is
known as the Father of
English Hymnody.
Watts was for the English
hymn as Ambrose was for
the medieval Latin hymn
and what Martin Luther
was for the German
chorale. He wrote
about 750 songs, and some
of them survide the
ravahes of time. (Joy To
The World, When I survey
the wondrous cross, I
sing the Mighty Power of
God)
There is a
Land of Pure Delight is
usually in
English-speaking areas
sung on Luther Orlando
Emerson's melody
('Ascription'). Here
is used a traditional
English melody
('Mendip').
There is a land of pure
delight Wheresaints
immortal Reign.
Infinite day excludes the
night, And pleasures
banish pain.
Isaac Watts
(1674-1748) schreef de
tekst van ‘There is a
land of pure delight’,
en staat bekend als de
'Father of English
Hymnody' (Vader van het
gezang). Watts was
voor het Engelse gezang
wat Ambrosius was voor de
middeleeuwseLatijnse
hymne in de getijden en
wat Maarten Luther was
voor het Duitse koraal.
Hij schreef ongeveer 750
liederen, waarvan een
aantal de tand des tijds
overleefden. (Joy to the
World, When I survey the
wondrous cross, I singthe
mighty Power of
God)
'There is a
Land of Pure Delight'
wordt in Engelstalige
gebieden meestal op een
melodie van Luther
Orlando Emerson gezongen
('Ascription'). In
Nederland is het lied
opgenomen in het
'Liedboekder Kerken'
(gez. 290). Hier wordt
gebruik gemaakt van een
Engelse traditionele
melodie
('Mendip').
There
is a land of pure
delight Where saints
immortal reign.
Infinite day excludes the
night, And
pleasuresbanish pain. $18.95 - Voir plus => AcheterDélais: 2 to 3 weeks | | |
Plus de résultats boutique >> |