SKU: BT.BMP8095417
A lot is known about the American composer Leroy Anderson. This son of Swedish immigrants played the piano, organ, accordion, trombone, tuba and double bass. He spoke several languages fluently and graduated from Harvard with first-class honours.While on military service, the army also commissioned him to write a manual on Icelandic grammar.He already started writing musical arrangements as a student, and from his 30th year arranged and composed for the Boston Pops Orchestra. Such melodiesas Serenata, The Typewriter, Sleigh Ride and Bugler�s Holiday made him world famous. His best-known work, Blue Tango, reached number one in the US charts in 1952, and it sold more than a million copies. In 1975, a year after hisdeath, he was given a star at the Walk of Fame in Hollywood.Most of his works last no longer than three minutes, about the maximum length of a single at that time. One work that lasts longer is his 1953 Piano Concerto in C for piano and orchestra.The first performance was in Chicago, conducted by the composer and with Eugene List at the piano. However, after three performances he was no longer happy with the work and withdrew it. He always intended to revise it, but never got round to it. Itwas only in 1989 that the Anderson family decided to republish the work.This three-part composition is on the one hand characterised by a careless elegance, but on the other one can hear the influence of Rachmaninoff, Copland, Gershwin, and evenBeethoven and Mozart, as well as the Viennese classics.Anderson used the sonata form for the first movement. It ends with a cadenza that carries us on into the second part (in e minor). The third part is a typically cheerful American folk dance in2/4 time, a so-called Hoe Down, with a lilting, lyrical passage as its middle section. At the end comes a solo passage followed by a rapid close.In this piano concerto, Anderson combines a rigidly classical form of composition with simple andappealing themes and elements from light music. So this work is a perfect synthesis of light music and what is called serious music, in the same way as Gershwin�s Rhapsody in Blue. A work that can be played equally well in a concerthall, at an open-air concert or even a pop concert.Over de Amerikaanse componist Leroy Anderson is veel bekend. Deze zoon van Zweedse immigranten speelde piano, orgel, accordeon, trombone, tuba en contrabas. Hij sprak vloeiend verschillende talen en studeerde met grote onderscheidingaf aan Harvard en schreef tijdens zijn legerdienst in opdracht van het leger een handboek grammatica Ijslands.Al in zijn studententijd begon hij met het maken van arrangementen, en vanaf zijn 30ste arrangeerde en componeerde hijvoor het Boston Pops Orchestra. Melodieën zoals Serenata, The Typewriter, Sleigh Ride en Bugler's Holiday maakte hem wereldberoemd. Zijn bekendste werk Blue Tango stond in 1952 op nummer één in de VS Charts, ener werden meer dan een miljoen exemplaren van verkocht. Een jaar na zijn dood in 1975 kreeg hij een ster op de Walk of Fame in Hollywood.Zijn meeste werken duren niet langer dan drie minuten, ongeveer de maximumduur van een singletoen. Een werk dat wel langer duurt, is het pianoconcerto in C voor piano en orkest uit 1953. Het werd in Chicago gecreëerd onder zijn leiding met Eugene List aan de piano. Na drie uitvoeringen echter, was hij niet meer tevredenover zijn werk en trok dit terug. Hij had zijn leven lang de intentie het te herwerken doch kwam er niet meer toe. Pas in 1989 besliste de Anderson Familie zijn pianoconcerto toch opnieuw uit te geven.Dit driedelige werk wordtenerzijds getypeerd door een zorgeloze elegantie, maar anderzijds zijn invloeden van Rachmaninoff, Copland, Gerschwin en zelfs Beethoven en Mozart alsook de Weense klassiekers te horen.Voor de eerste beweging, past Anderson de sonatevormtoe. Op het einde volgt een cadenza die ons in het tweede deel (in mi klein) voert. Het derde deel is een typische Amerikaanse, vrolijke volksdans in 2/4, een zogenaamde Hoe Down met als middengedeelte een zangerige, lyrischeÜber den amerikanischen Komponisten Leroy Anderson lässt sich vieles berichten: Der Sohn schwedischer Immigranten spielte Klavier, Orgel, Akkordeon, Posaune, Tuba und Kontrabass, sprach neun Sprachen fließend, absolvierte mit einemMagna-cum-laude-Abschluss die Harvard Universität und verfasste während seiner Militärzeit im Zweiten Weltkrieg für die amerikanische Armee eine Grammatik des Isländischen. Schon während seiner Studentenzeit begann er zu arrangieren, ab Mitte der30er Jahre des letzten Jahrhunderts arrangierte und komponierte er für das Boston Pops Orchestra. Aus seiner Feder stammen so bekannte Werke der leichten Muse wie Serenata, The Typewriter, Sleigh Ride oder Bugler�s Holiday. Sein wohlbekanntestes Stück, Blue Tango, wurde als erste Instrumentalkomposition über eine Million Mal verkauft und belegte im Jahr 1952 Platz 1 der US-Charts. Für seine Verdienste um die Schallplattenindustrie erhielt er ein Jahr nach seinem Tod einenStern auf dem Walk of Fame in Hollywood.Charakteristisch für seine Werke ist die Dauer: die meisten sind rund drei Minuten lang � mehr passte nicht auf den damals gebräuchlichen Tonträger, eine Singleschallplatte. Nur wenige seinerKompositionen sprengen diesen Zeitrahmen. Dazu gehört sein Konzert C-Dur für Klavier und Orchester. Er komponierte es 1953, die Uraufführung fand unter seiner Leitung und mit Eugene List am Klavier im selben Jahr in Chicago statt. Da Anderson mit demWerk aber nicht zufrieden war, zog er es im Sommer 1954, nach nur drei Aufführungen, wieder ein. Er hatte zeitlebens die Absicht, es zu überarbeiten, allein, es kam nicht mehr dazu. Erst 1989 entschied sich die Anderson-Familie dazu, dasKlavierkonzert wieder zu veröffentlichen.Das dreisätzige Werk zeigt die Unbeschwertheit und Eleganz, die Andersons sämtliche Kompositionen auszeichnen. Dennoch findet man darin auch Anklänge an Komponisten wie Rachmaninoff, Copland, Gershwin, undeben Beethoven und Mozart, sowie die Wiener Klassiker. Der erste Satz folgt der Sonatenhauptsatzform. An seinem Ende steht eine Klavierkadenz, die direkt in den langsamen zweiten Satz (in e-Moll) überleitet. Der dritte Satz schließlich ist einwaschechter Hoe Down, ein fröhlicher amerikanischer Volkstanz im 2/4-Takt, in dessen Zentrum aber eine lyrisch-gesangliche Passage steht. Eine weitere Solo-Kadenz führt das Werk in einen spritzigen Schlussabschnitt.In seinem Klavierkonzertvereinigt Anderson einen klassisch-traditionellen Form- und Kompositionsstil mit Elementen der Unterhaltungsmusik und eingängigen Melodien, die schon immer sein Markenzeichen waren. Daher bildet dieses Werk eine perfekte Synthese von ernster undleichter Musik. Es passt � wie beispielsweise auch George Gershwins Rhapsody in Blue � gleichermaßen in einen vornehmen Konzertsaal, wie auch zur zwanglos-lockeren Atmosphäre einer sommerlichen Open-Air-Veranstaltung oder einesPops-Konzertes.Nous savons beaucoup de choses sur le compositeur américain Leroy Anderson. Ce fils dimmigrants suédois jouait du piano, de lorgue, de laccordéon, du trombone, du tuba et de la contrebasse. Il parlait couramment plusieurs langues et était diplômé avec grande distinction de Harvard. Pendant son service militaire, il écrivit un manuel de grammaire islandaise commandé par larmée.Étudiant, il avait déj commencé faire des arrangements et dès l ge de 30 ans, il arrangeait et composait pour le Boston Pops Orchestra. Des mélodies telles que Serenata, The Typewriter, Sleigh Ride et Buglers Holiday lui valurent une renommée mondiale. Son uvre phare, Blue Tango, fut numéro un descharts américains en 1952 et se vendit plus dun million dexemplaires. Un an après sa mort en 1975, il eut droit son étoile sur le Walk of Fame Hollywood.La plupart de ses uvres nexcèdent pas trois minutes, soit peu près la durée maximale dun single lépoque. Son concerto en ut pour piano et orchestre de 1953 est quant lui plus long. Il fut créé Chicago sous sa direction avec Eugene List au piano. Après trois exécutions, Anderson nétait toutefois plus satisfait de son travail et le retira. Toute sa vie, il eut lintention de le remanier mais ne le fit pas. Ce nest quen 1989 que la famille Anderson décida de tout de m?me rééditer son concerto pour piano.Cette uvre en trois parties se caractérise par son élégance nonchalante mais aussi par linfluence de Rachmaninoff, Copland, Gershwin et m?me de Beethoven et Mozart, ainsi que des classiques viennois.Pour le premier mouvement, Anderson opte pour une sonate. la fin, une cadence nous conduit la deuxième partie (en mi mineur). La troisième partie est une danse populaire joyeuse et typiquement américaine en 2/4, une Hoe Down avec un passage lyrique et mélodieux en son milieu. la fin, un solo est suivi par une clôture rapide.Dans son concerto pour piano, Anderson unit une composition pure et classique des thèmes beaux et simples, sans oublier des éléments de la musique légère. Cette uvre.
SKU: BT.BMP8091417
SKU: ML.013780090
The Spanish war galleon with 64 cannons, built in Cuba between 1770 and 1771 for an English shipowner in the service of the King of Spain left Peru for Cadiz in 1784 with a huge cargo of copper, gold, silver and other valuables on board. There were also more than 400 people on board, including passengers, crew and Inca prisoners after a revolt. The Atlantic crossing went smoothly, passing Portugal to take advantage of favourable winds. The shipwreck off Peniche was the result of human error, apparently due to French maps with dramatic errors in the position of the islands of Berlengas and neighbouring islets. On 2 February 1786, the sea was calm and the night clear, but they hit the rock formation Papoa and the hull immediately broke in two. The bottom sank quickly, while the deck remained afloat for some time. 128 people lost their lives, including many Indians who were trapped in the basement. This shipwreck is considered one of the most important in maritime history.What the composer wants to convey, and what can be felt as one listens, is first of all the sound of power, of hope, of the glory of conquest, of the splendour of wealth. This is followed by the perception of the maritime environment, the harmony with the softness of the ocean, the gliding of the hull in the foam of the sea on sunny, blue days. But along with this tranquillity, you soon hear a rhythmic chain that makes you feel a representation of the hustle and bustle, of the busy crew, of the hard work of a sailor, of the desperation of an exotic people imprisoned in a dark, damp cellar. A distinct rhythm that reminds us of the salero of Andalusia, with its Arab influences and its people, the soothing of the resignation of others who are forced to submit. Then we clearly hear a crescendo that makes us imagine the agony of the collision that precedes the shipwreck. The breaking of the hull, the water flooding everything, the despair, the clash of bodies on the rocks, the tragedy to come. Before the grand finale, in which the return of musical softness reminds us that the story is over. The supremacy of nature over human greed. The waves, though gentle, sweep the wreckage, the lives and the treasures of the New World to the bottom of the sea.Het Spaans oorlogsgaljoen met 64 kanonnen, gebouwd in Cuba tussen 1770 en 1771 voor een Engelse reder in dienst van de koning van Spanje vertrok in 1784 vanuit Peru naar Cádiz met een enorme lading koper, goud, zilver en andere kostbaarheden aan boord. Er waren ook meer dan 400 mensen aan boord, waaronder passagiers, bemanning en Inca gevangenen na een opstand. De oversteek van de Atlantische Oceaan verliep vlot, waarbij Portugal werd gepasseerd om te profiteren van gunstige winden. De schipbreuk bij Peniche was het resultaat van een menselijke fout, blijkbaar te wijten aan Franse kaarten met dramatische fouten in de positie van de eilanden Berlengas en naburige eilandjes. Op 2 februari 1786 was de zee kalm en de nacht helder, maar ze raakten de rotsformatie Papoa en de romp brak onmiddellijk in tweeën. De bodem zonk snel, terwijl het dek nog enige tijd bleef drijven. 128 mensen verloren het leven, waaronder veel indianen die vastzaten in de kelder. Dit scheepswrak wordt beschouwd als een van de belangrijkste in de maritieme geschiedenis.Wat de componist wil overbrengen, en wat men kan voelen als men luistert, is allereerst het geluid van macht, van hoop, van de glorie van verovering, van de pracht van rijkdom. Dit wordt gevolgd door de perceptie van de maritieme omgeving, de harmonie met de zachtheid van de oceaan, het glijden van de romp in het schuim van de zee op zonnige, blauwe dagen. Maar samen met deze rust hoor je al snel een ritmische ketting die je een voorstelling geeft van de drukte, van de drukke bemanning, van het harde werk van een zeeman, van de wanhoop van een exotisch volk dat gevangen zit in een donkere, vochtige kelder. Een duidelijk ritme dat ons doet denken aan de salero van Andalusië, met zijn Arabische invloeden en zijn mensen, het sussen van de berusting van anderen die gedwongen worden zich te onderwerpen. Dan horen we duidelijk een crescendo dat ons de lijdensweg doet voorstellen van de aanvaring die voorafgaat aan de schipbreuk. Het breken van de romp, het water dat alles overspoelt, de wanhoop, het botsen van lichamen op de rotsen, de tragedie die komen gaat. Vóór de grote finale, waarin de terugkeer van de muzikale zachtheid ons eraan herinnert dat het verhaal voorbij is. De overmacht van de natuur over de hebzucht van de mens. De golven, hoewel zacht, vegen het wrak, de levens en de schatten van de Nieuwe Wereld naar de bodem van de zee.Le galion de guerre espagnol de 64 canons, construit à Cuba entre 1770 et 1771 pour un armateur anglais au service du roi d'Espagne, a quitté le Pérou pour Cadix en 1784 avec à son bord une énorme cargaison de cuivre, d'or, d'argent et d'autres objets de valeur. Il y avait également plus de 400 personnes à bord, dont des passagers, des membres d'équipage et des prisonniers incas à la suite d'une révolte. La traversée de l'Atlantique s'est déroulée sans encombre, en passant par le Portugal pour profiter des vents favorables. Le naufrage au large de Peniche est le résultat d'une erreur humaine, apparemment due à des cartes françaises comportant des erreurs dramatiques dans la position des îles de Berlengas et des îlots voisins. Le 2 février 1786, alors que la mer est calme et la nuit claire, le navire heurte la formation rocheuse de Papoa et la coque se brise immédiatement en deux. Le fond coule rapidement, tandis que le pont reste à flot pendant un certain temps. 128 personnes ont perdu la vie, dont de nombreux Indiens qui étaient coincés dans les sous-sols. Ce naufrage est considéré comme l'un des plus importants de l'histoire maritime.Ce que le compositeur veut transmettre, et ce que l'on ressent à l'écoute, c'est d'abord le son de la puissance, de l'espoir, de la gloire de la conquête, de la splendeur de la richesse. C'est ensuite la perception de l'environnement maritime, l'harmonie avec la douceur de l'océan, le glissement de la coque dans l'écume de la mer par des journées bleues et ensoleillées. Mais à côté de cette tranquillité, on entend bientôt une chaîne rythmique qui nous fait ressentir une représentation de l'agitation, de l'équipage affairé, du dur labeur d'un marin, du désespoir d'un peuple exotique emprisonné dans une cave sombre et humide. Un rythme distinct qui nous rappelle le salero d'Andalousie, avec ses influences arabes et son peuple, l'apaisement de la résignation des autres qui sont obligés de se soumettre. Puis on entend clairement un crescendo qui nous fait imaginer l'agonie de la collision qui précède le naufrage. La rupture de la coque, l'eau qui envahit tout, le désespoir, le choc des corps sur les rochers, la tragédie à venir. Avant le grand final, où le retour de la douceur musicale nous rappelle que l'histoire est terminée. La suprématie de la nature sur la cupidité humaine. Les vagues, bien que douces, emportent les épaves, les vies et les trésors du Nouveau Monde au fond de la mer.Die spanische Kriegsgaleone mit 64 Kanonen, die zwischen 1770 und 1771 auf Kuba für einen englischen Reeder im Dienste des spanischen Königs gebaut wurde, verließ Peru 1784 in Richtung Cádiz mit einer riesigen Ladung Kupfer, Gold, Silber und anderen Wertgegenständen an Bord. An Bord befanden sich auch mehr als 400 Menschen, darunter Passagiere, Besatzungsmitglieder und Inka-Gefangene nach einem Aufstand. Die Atlantiküberquerung verlief reibungslos, wobei Portugal passiert wurde, um die günstigen Winde zu nutzen. Der Schiffbruch vor Peniche war das Ergebnis menschlichen Versagens, das offenbar auf französische Karten zurückzuführen war, die in Bezug auf die Position der Inseln Berlengas und der benachbarten Eilande dramatische Fehler enthielten. Am 2. Februar 1786 stießen sie bei ruhiger See und klarer Nacht auf die Felsformation Papoa und der Rumpf brach sofort entzwei. Der Boden sank schnell, während das Deck noch einige Zeit über Wasser blieb. 128 Menschen kamen ums Leben, darunter viele Indianer, die im Keller eingeschlossen waren. Dieses Schiffswrack gilt als eines der bedeutendsten Was der Komponist vermitteln will und was man beim Zuhören spürt, ist zunächst der Klang der Macht, der Hoffnung, des Ruhms der Eroberung, des Glanzes des Reichtums. Es folgt die Wahrnehmung der maritimen Umgebung, die Harmonie mit der Sanftheit des Meeres, das Gleiten des Schiffsrumpfes im Schaum des Meeres an sonnigen, blauen Tagen. Doch neben dieser Ruhe hört man bald eine rhythmische Kette, die die Hektik, die geschäftige Mannschaft, die harte Arbeit eines Seemanns, die Verzweiflung eines exotischen Volkes, das in einem dunklen, feuchten Keller gefangen ist, wiedergibt. Ein ausgeprägter Rhythmus, der an den Salero Andalusiens erinnert, mit seinen arabischen Einflüssen und seinen Menschen, der die Resignation der anderen besänftigt, die gezwungen sind, sich zu fügen. Dann hören wir deutlich ein Crescendo, das uns die Qualen des Zusammenstoßes, der dem Schiffbruch vorausgeht, erahnen lässt. Das Zerbrechen des Rumpfes, das Wasser, das alles überflutet, die Verzweiflung, das Aufeinanderprallen der Körper auf den Felsen, die bevorstehende Tragödie. Vor dem großen Finale, in dem die Rückkehr der musikalischen Sanftheit uns daran erinnert, dass die Geschichte zu Ende ist. Die Vorherrschaft der Natur über die menschliche Gier. Die Wellen, so sanft sie auch sein mögen, spülen die Trümmer, das Leben und die Schätze der Neuen Welt auf den Grund des Meeres.
SKU: BT.GOB-000905-010
The tradition of the Christmas tree in Western Europe dates back to a time long before any Christianization had taken place. During the severely cold winter nights, so it was believed, evil spirits tried to 'kill' nature. Needle-leaved trees were the only ones which kept their green colour throughout the year, and therefore became symbols of immortality. These 'living' trees, said to be the work of benign spirits, were brought into people's houses to ward off evil, life-threatening powers. In the 14th century people first started to decorate Christmas trees. It was a pagan custom, originated by the inhabitants of Alsace. This custom was taken over by the Church inthe course of the 15th and 16th century. At first the decoration consisted mainly of edibles, such as apples and wafers, but later small presents were added. Legend has it that the reformer Martin Luther was the first person to decorate a Christmas tree with candles. The flickering candle flames were meant to create the image of a starry sky in which Christ's apparition could be recognized. The German organ-player Ernst Anschütz from Leipzig was the first person to notate the song 'O Tannenbaum', the melody being a well-known folk song. Next to 'Stille Nacht' 'O Tannenbaum' is the most famous German Christmas song, now known throughout the world. In the United States of America the melody of 'O Tannenbaum' has even been used in four States (among which the State of Maryland) for their State song. In David Well's arrangement the song is first heard as many of us know it. After this introduction, however, it is transformed into a solid rock version, and the beat has been changed. In the second part the familiar three-four time is back, but here the rhythm is different from the original. After the richly ornamented rock beat the basic theme can be heard once again and the composition is concluded in a festive manner. De traditie van de ‘Kerstboom’ gaat in West-Europa terug tot ver voordat er van enige kerstening sprake was. Gedurende de koude strenge winters dacht men dat kwade geesten de natuur ‘vermoordde’. Naaldbomen behielden als enige hungroene kleur en werden daardoor symbolen van onsterflijkheid. Deze ‘levende’ bomen, het werk van goede machten, werden in huis gehaald om kwade geesten en levensbedreigende krachten buitenshuis te houden. Van ‘versierde’ kerstbomenwas het eerst sprake in de 14e eeuw. Het was een heidens gebruik, dat in deze periode in de Elzas voorkwam. Tijdens de 15e en 16e eeuw werd het versieren van de kerstboom door de kerk overgenomen. De versiering bestond in eersteinstantie vooral uit etenswaar, als appels en koekjes. Later ging men ook kleine cadeautjes als versiering gebruiken. Er wordt beweerd dat Martin Luther, de hervormer, als eerste kaarsen in een kerstboom deed. De fonkelende vlammetjescreëerden een sterrenhemel waarin men Christus’ verschijning leek te herkennen. De Duitse organist Ernst Anschütz uit Leipzig, was de eerste die het lied ‘O Tannenbaum’ op schrift stelde. De melodie was een bekend volkswijsje.Naast ‘Stille Nacht’ is ‘O Tannenbaum’ het meest bekende kerstlied dat vanuit Duitsland de hele wereld veroverde. De melodie van ‘O Tannenbaum’ wordt zelfs in de Verenigde Staten van Amerika in vier verschillende staten (o.a.Maryland) als volkslied gebruikt. In het arrangement van David Well hoort u het lied eerst op de manier zoals velen het kennen. Na deze inleiding klinkt een stevige rock-versie en is de maatsoort niet meer de gebruikelijke. Het tussendeelis weer in de vertrouwde driekwarts-maatsoort. Hier is echter de ritmiek in een ander jasje gestoken. Na de rijkelijk met slingers versierde rock-beat klinkt nog één keer het oorspronkelijke thema om daarna feestelijk af.
SKU: BT.GOB-000905-140
SKU: BT.AMP-145-140
9x12 inches. English-German-French-Dutch.
There are just over twenty secular cantatas in Bach's prolific output, which include The Coffee Cantata (No 211), The Wedding Cantata (No 202), Phoebus and Pan (No 201) and the Hunt Cantata (No 208) which contains the famous aria Sheep May Safely Graze. Written for four vocal soloists it was originally scored for a relatively large orchestra (including flutes (recorders), oboes and horns) and mixed choir. Although secular in character, the words describe how well a faithful shepherd keeps watch over his flock and hence has obvious allusions to the teachings of the Christian church. Bring a bit of the Baroque era to your concert with this first class arrangement by Philip Sparke.Bach schreef zijn Jachtcantate (BWV 208) - met daarin de aria Schafe können sicher weiden (Sheep May Safely Graze) - in 1713, ter gelegenheid van de verjaardag van hertog Christian van Sachsen-Weißenfels. Later volgdenbewerkingen voor vergelijkbare verjaardagsfeesten en naamdagen. De cantate is geschreven voor vier solisten (Diana, Pales, Endymion en Pan), een relatief groot orkest (met (blok)fluiten, hobo’s en hoorns) en koor. Sheep MaySafely Graze wordt gezongen door Pales, de godin van kudden en weiden, begeleid door een paar blokfluiten of dwarsfluiten. Deze bewerking van Philip Sparke betekent een verrijking voor elk repertoire.Bachs produktives Schaffen brachte nur etwa zwanzig weltliche Kantaten hervor, darunter auch die Jagd-Kantate (BWV 208),welche die berühmte Arie Schafe können sicher weiden enthält. Geschrieben für vier Solisten, ist die Kantate für ein relativ großes Orchester instrumentiert, das neben Flöten, Oboen und Hörnern auch einen gemischten Chor vorsieht. Bringen Sie mit dieser gelungenen Bearbeitung etwas barocke Atmosphäre in Ihr Konzert! L’immense production de Jean-Sébastien Bach ne contient qu’une vingtaine de cantates profanes dont la Cantate du café (BWV 211), la Cantate du mariage (BWV 202), Phébus et Pan (BWV 201) et la Cantate de la chasse (BWV 208), dont est extrait l’air Sheep May Safely Graze (Schafe können sicher weiden - Que les brebis paissent en paix). Bach était depuis peu au service du duc de Weimar lorsqu’il accepta, en 1713, une invitation Weißenfels pour l’anniversaire du duc Christian de Saxe-Weißenfels. cette occasion, il composa la Cantate de la chasse, une cantate de félicitations l’adresse du duc, passionné de chasse. Par la suite, Bachremania cette cantate pour célébrer d’autres fêtes et anniversaires. La Cantate de la chasse est orchestrée pour quatre voix solistes incarnant des figures mythologiques (Diane, Pales, Endymion et Pan), un ensemble orchestral assez large (incluant des fl tes/fl tes bec, des hautbois et des cors) et un Chœur mixte. Le texte, chantant les vertus de la chasse, est un panégyrique peine déguisé du duc régnant. Accompagnée par deux fl tes (fl tes bec), Palès, déesse des troupeaux et des p tures, entonne l’air Sheep May Safely Graze. Bien que de caractère profane, le texte utilise l’image du berger comme l’image même de la gr ce en référence une parole fondamentale de Jésus. L’immenso lavoro di Johann Sebastian Bach contiene una ventina di cantate profane tra le quali la Cantata della Caccia (BWV 208) dalla quale è estratta Sheep May Safely Graze (Schafe können sicher weiden). Accompagnata da due flauti dolci, Pales, Dea dei greggi e dei pastori, intona l’aria Sheep May Safely Graze. Pur se di carattere profano, il testo utilizza l’immagine del pastore come l’immagine della grazia riportata ad una parola fondamentale di Gesù.
SKU: BT.AMP-145-010
There are just over twenty secular cantatas in Bach's prolific output, which include The Coffee Cantata (No 211), The Wedding Cantata (No 202), Phoebus and Pan (No 201) and the Hunt Cantata (No 208) which contains the famous aria Sheep May Safely Graze. Written for four vocal soloists it was originally scored for a relatively large orchestra (including flutes (recorders), oboes and horns) and mixed choir. Although secular in character, the words describe how well a faithful shepherd keeps watch over his flock and hence has obvious allusions to the teachings of the Christian church. Bring a bit of the Baroque era to your concert with this first class arrangement by Philip Sparke.Bach schreef zijn Jachtcantate (BWV 208) - met daarin de aria Schafe können sicher weiden (Sheep May Safely Graze) - in 1713, ter gelegenheid van de verjaardag van hertog Christian van Sachsen-Weißenfels. Later volgdenbewerkingen voor vergelijkbare verjaardagsfeesten en naamdagen. De cantate is geschreven voor vier solisten (Diana, Pales, Endymion en Pan), een relatief groot orkest (met (blok)fluiten, hobo’s en hoorns) en koor. Sheep MaySafely Graze wordt gezongen door Pales, de godin van kudden en weiden, begeleid door een paar blokfluiten of dwarsfluiten. Deze bewerking van Philip Sparke betekent een verrijking voor elk repertoire.Bachs produktives Schaffen brachte nur etwa zwanzig weltliche Kantaten hervor, darunter auch die Jagd-Kantate (BWV 208), welche die berühmte Arie Schafe können sicher weiden enthält. Geschrieben für vier Solisten, ist die Kantate für ein relativ großes Orchester instrumentiert, das neben Flöten, Oboen und Hörnern auch einen gemischten Chor vorsieht. Bringen Sie mit dieser gelungenen Bearbeitung etwas barocke Atmosphäre in Ihr Konzert! L’immense production de Jean-Sébastien Bach ne contient qu’une vingtaine de cantates profanes dont la Cantate du café (BWV 211), la Cantate du mariage (BWV 202), Phébus et Pan (BWV 201) et la Cantate de la chasse (BWV 208), dont est extrait l’air Sheep May Safely Graze (Schafe können sicher weiden - Que les brebis paissent en paix). Bach était depuis peu au service du duc de Weimar lorsqu’il accepta, en 1713, une invitation Weißenfels pour l’anniversaire du duc Christian de Saxe-Weißenfels. cette occasion, il composa la Cantate de la chasse, une cantate de félicitations l’adresse du duc, passionné de chasse. Par la suite, Bachremania cette cantate pour célébrer d’autres fêtes et anniversaires. La Cantate de la chasse est orchestrée pour quatre voix solistes incarnant des figures mythologiques (Diane, Pales, Endymion et Pan), un ensemble orchestral assez large (incluant des fl tes/fl tes bec, des hautbois et des cors) et un Chœur mixte. Le texte, chantant les vertus de la chasse, est un panégyrique peine déguisé du duc régnant. Accompagnée par deux fl tes (fl tes bec), Palès, déesse des troupeaux et des p tures, entonne l’air Sheep May Safely Graze. Bien que de caractère profane, le texte utilise l’image du berger comme l’image même de la gr ce en référence une parole fondamentale de Jésus. L’immenso lavoro di Johann Sebastian Bach contiene una ventina di cantate profane tra le quali la Cantata della Caccia (BWV 208) dalla quale è estratta Sheep May Safely Graze (Schafe können sicher weiden). Accompagnata da due flauti dolci, Pales, Dea dei greggi e dei pastori, intona l’aria Sheep May Safely Graze. Pur se di carattere profano, il testo utilizza l’immagine del pastore come l’immagine della grazia riportata ad una parola fondamentale di Gesù.
SKU: HL.4008724
UPC: 196288194750. 9.0x12.0x0.676 inches.
In this impressive piece, the title âWind Powerâ can refer either to the various machines that are driven by the wind, or the soaring sound of a wind band. In a cinematic style, this work opens powerfully with a series of tone clusters followed by a constantly moving series of notes depicting the ebb and flow of the wind. Then we are soaring high above the ground in a glider with only the sound of the wind keeping us aloft. With dramatic shifts in dynamics along with pulsing rhythms, this piece is a fun challenge for all members of the ensemble. Dur: ca. 5:00.
SKU: HL.4008725
UPC: 196288194767. 9.0x12.0x0.074 inches.
In this impressive piece, the title “Wind Power” can refer either to the various machines that are driven by the wind, or the soaring sound of a wind band. In a cinematic style, this work opens powerfully with a series of tone clusters followed by a constantly moving series of notes depicting the ebb and flow of the wind. Then we are soaring high above the ground in a glider with only the sound of the wind keeping us aloft. With dramatic shifts in dynamics along with pulsing rhythms, this piece is a fun challenge for all members of the ensemble. Dur: ca. 5:00.
SKU: BT.GOB-000756-140
‘Panem et Circenses’, Bread and Games were essential for keeping the citizens of ancient Rome in check. While the bread was meant for the poorest among the Romans, the Games were Popular Pastime Number One for everybody.There were different kinds of games, such as chariot races (especially popular with female spectators), or wild-beast fights, where lions, tigers, bulls or bears were set on one another or even on human beings. Most popular, however, were the Gladiator fights. In ‘Bread and Games’ William Vean depicts one of the many fights in the antique Colosseum. 1. Entrance of the Gladiators: By powerful bugle-calls the attention of the peoplewas asked for, after which the Gladiators entered the Arena at the sound of heroic marching-music.2.Swordfight: We can hear that the fights were not mere child’s play in this part.On the contrary, they were a matter of life and death and were fought accordingly.3.Mercy of the Emperor: Sometimes a wounded gladiator could be fortunate, depending on the mercy of the audience. Waving one’s handkerchief meant mercy, a turned-down thumb meant no pardon. The Emperor had the right to take the final decision, but he usually complied with the wish of the majority of the public. 4.Lap of Honour: Gladiators were mainly selected among slaves, convicted criminals, or prisoners of war. Consequently, winning was very important, as it would mean fame, honour and sometimes even wealth. A lap of honour, therefore, was the winner’s due reward. ‘Panem et Circenses’, brood en (circus)spelen, essentieel in het Romeinse leven om de burgers in het gareel te houden. Het brood was vooral voor de allerarmsten bedoeld, maar de spelen, dat was volksvermaak nummer één. Erwaren verschillende soorten spelen, de Strijdwagen racen, vooral in trek bij de vrouwen, de dierengevechten of jachtpartijen, waar leeuwen, tijgers, buffels of beren tegen elkaar of tegen mensen opgehitst werden. Maar favoriet warentoch wel de gevechten der Gladiatoren. William Vean beschrijft in ‘Bread and Games’ één van de vele gevechten in het aloude Colosseum. 1. Entrance of the Gladiators: Met krachtige (hoorn)signalen wordt de aandachtvan het volk gevraagd waarna de Gladiatoren op heldhaftige marsmuziek de Arena binnentreden. 2. Swordfight: Dat de gevechten geen kinderspel waren horen we in dit deel. Het gaat er hard aan toe, en de gevechten waren vaak op levenen dood. 3. Mercy of the Emperor: In enkele gevallen had een gewonde Gladiator geluk. Dit hing af van de stemming van het publiek. Wapperende zakdoeken betekende geluk, met de duim naar beneden wijzen betekende geen pardon.De Keizer had het laatste woord maar volgde meestal de stemming van het publiek. 4. Lap of Honour: Gladiatoren werden meestal uit slaven, veroordeelde misdadigers of krijgsgevangen geselecteerd. Winnen was daarom erg belangrijk.Dit betekende roem, eer en soms zelfs rijkdom. (vergelijkbaar met onze sporthelden) Een ereronde was dus wel op zijn plaats.
SKU: BT.GOB-000756-010
SKU: BT.GOB-001140-010
In Theme Park Fun! your orchestra pays a visit to an amusement park. During your visit, you will experience some spectacular rides and attractions this theme park offers. The uniqueness of Theme Park Fun! is the interplay between music and(moving) images. Animations and illustrations support the visual composition.Part 1: The Entrance & Parade [with animation]The opening of the park is a fact. A day full of fun and pleasure awaits! You and the other visitors willbe confronted with all the rides, attractions and adventures the theme park has to offer. Which ride shall we do first?! There is so much to do and experience on this day in the park! A parade of colorful floats and park figures is passing by.Letthe fun begin!Part 2: The Haunted House [with animation]The only ride in the park that is not related to fun, is the Haunted House. Here visitors will be challenged to visit a house full of ghosts, creepy figures and otherominous things. The clock strikes twelve, there is no turning back. Ghosts are whispering, yelling, screaming... Fortunately it is almost one oclock, so we can leave this creepy place quickly.Part 3: The Swinging Galleon [withillustrations]What a huge pirate ship! Each time you swing back and forth, you will feel that weird feeling in your stomach. When you are thrown completely into the top you will have a fantastic view over the park, but you can not enjoy itfor long. Before you know the ship swings back the other way.Part 4: The Fairy Tale Ride [with illustrations]After all those exciting and spectacular rides and attractions, it is time for a peaceful tour in The Fairy Tale Ride.Surrounded by a fairytale setting, you will discover fable figures, talking animals and colorful designs. Such a beauty and tranquility. Having had this experience, we are ready again for the big rides in the park!Part 5: The Bumper Cars[with illustrations]Now its time to crawl behind the wheel of the Bumper Cars! Shall we all chase the conductor?! Before you know you are hit by another visitor or you will bump against someone else. In this tough ride you can prove yourselfas a real driver, or perhaps as a really bad one.Part 6: The Roller Coaster [with illustrations]The largest, fastest and scariest ride in the park ... we should definitely do the Roller Coaster! All together in the train, theover-the-shoulder restraints are lowering... be ready to ride. The train leaves the station and is heading for the big lift hill. It will be very scary when the train reaches the top and the train will be plunged down the first drop! Loops,corkscrews and other spectacular coaster elements will follow... Before you know it, the ride of your life is over. Shall we ride it again?!Part 7: Leaving the Park [with animation]Unfortunately everything comes to an end. Thisday in the theme park is over, but we have a lot new experiences to talk about! The memories of all the funny and spectacular rides will come up when we walk through the park to the exit. Just one look over the shoulder, the amusement park figuresare waving at us. Hopefully we will come back again soon!In 'Theme Park Fun!' bezoek je met de hele muziekvereniging een pretpark. Tijdens het bezoek word je op muzikale wijze geconfronteerd met een aantal spectaculaire attracties die het pretpark rijk is. Het unieke van 'Theme Park Fun!'is het samenspel tussen muziek en beeld. Deel 1: 'The Entrance & Parade' [met animatiefilm]De opening van het pretpark is een feit. De dag vol plezier kan beginnen en de bezoekers worden hier geconfronteerdmet alle attracties en avonturen die ze in het pretpark staan te wachten. In welke attractie zullen we als eerst stappen?! Er is zoveel te doen en te beleven deze dag in het pretpark! Een parade met parkfiguren en kleurrijke praalwagenskomt voorbij, de pret kan beginnen!Deel 2: 'The Haunted House' [met animatiefilm]De enige attractie in het pretpark die geen 'pret' uitstraalt, is het spookhuis. Hier worden de bezoekers uitgedaagd om zichte begeven in een huis vol spoken, geesten en andere onheilspellende dingen. De klok slaat 12 keer, er is geen weg meer terug. Gefluister..., geschreeuw... Gelukkig slaat de klok bijna 1 uur en kunnen we deze ongure plek snel verlaten.Deel3: 'The Swinging Galleon' [met illustraties]Wat een groot piratenschip! Elke keer wanneer je heen en weer schommelt, voel je dat rare gevoel in je buik. Wanneer je helemaal in de top geslingerd bentheb je een fantastisch uitzicht over het pretpark, maar je kunt er niet lang van genieten. Voor je het weet zwaait het schip weer de andere kant op.Deel 4: 'The Fairy Tale Ride' [met illustraties]Na al die spannendeen spectaculaire attracties is het tijd voor een rustig ritje in 'The Fairy Tale Ride'. Omgeven door een sprookjesachtige omgeving waan je je tussen elfjes, pratende dieren en kleurrijke decors. Wat een schoonheid en rust, hierna.
SKU: BT.GOB-001140-140
SKU: BT.GOB-000508-140
The Odyssee tells the story of Odysseus, the undaunted hero. In times long ago the blind poet Homer wrote this famous epic. The Odyssey follows the Iliad, the story of the bloody war between the Greek and the Trojans. This battle endsafter ten years thanks to the Odysseys famous trick. the Trojan Horse. The Odyssey is not a war epic, but a story about perseverance, loyalty, adventure, and the survival instinct of its ingenious hero. In The Odyssey, Homer describes howOdysseus, the king of Ithaca, had to endure another ten years of affliction after the ten years of war in Troy before he could finally return to his home land. During those years, his wife, Penelope, had to try and keep her many admirers away.These men not only wanted het hand but also the kingship. To prove her husbands worth, she played a trick: As soon as I have finished weaving this shroud for my father-in-law, Laertes, I will choose one of you to become my husband, she promisedthem. But during the night, she secretly loosened what she had woven during the day, prolonging the time until Odysseus would finally return. After twenty long years, when he finally stood at the door, she wondered: Is this really my husband? Ishe an imposter? Cunningly, she asked him to move the bed, because only she and her husband know that the bed was immovable and was build around an old three trunk! Odysseus was deeply moved: this really was his wife, his Penelope! Nearly threethousands years later, the loyalty and strength of this character, and all the dangerous adventures that Odysseus survived thanks to courage and intelligence, still moves us today. Odyssee by Jan Bosveld is not just an adventure story, butrather a characteristic piece in which memories of Homers story can be heard. The composition opens with a firm, stirring theme describing our hero, Odysseus, in detail: This man is not to be taken lightly. The further development of thisshort introduction completes this character sketch: trustworthy, perseverant, and a genius. After that we can picture Odysseus on the lonely beach of Ogygia. Do the trumpets depict his memories of the war of Troy? Does he think of his wife, as werecognise the weaving loom of Penelope in the murmuring eighth? In the solemn, plaintive part that follows, we can imagine Penelope feeling lonely, sitting in the womens room with her servants.One of the girls plays the harp, but that does notclear the sombre atmosphere. Then we can imagine seeing the sorceress Circe, who changed Odysseus men into swine. After she gives a simple magic sign something follows that reminds us of the sound of pigs grunting. Then the Odysseus theme resounds:the hero comes to savi his comrades. Assisted by Hermes, he forces Circe to lift the spell. The piece ends the same way as it began, with an animated theme: Odysseus is still the same, undefeated and not to be taken lighty!Het muzikale relaas van de Griekse schrijver Homerus over de held Odyssee in een karakterstuk vol herinneringen. Een stevig opgewekt thema symboliseert de grootsheid van Odyssee en zijn karaktertrekken - betrouwbaar, volhardenden vernuftig. De tegenslagen welke hij tegenkomt en in het tweede tragische gedeelte dreigen te escaleren, nemen in het derde snelle gedeelte bij zijn verschijning toch weer een positieve wending. Nijmegenaar Jan Bosveld bewijstin dit originele werk dat hij op de hoogte is van de onmogelijkheden, maar vooral de ongekende mogelijkheden van muzikanten uit de lagere afdelingen.
SKU: BT.GOB-000508-010
SKU: BT.DHP-1135407-015
This work in four sections is written for a four-part variable instrumentation together with drums. We start off_x001E_ in the _x001F_first movement on an adventurous safari. In the second and third movements weâ??re on the hunt for great beasts of Africa, which can also be heard with all their stomping, screeching and yelling. A wonderful musical safari that all musicians and listeners alike will enjoy! Dit werk voor vierstemmige variabele bezetting met slagwerk beschrijft in vier deeltjes verschillende taferelen van het Afrikaanse continent. In het eerste deel gaan we op safari. In het tweede deel gaan we op zoek naar een olifant, een neushoorn, een luipaard een leeuw en een buffel. Welke reptielen kunnen we ontdekken in het derde deel? En hoe kan het beter stoppen dan met een â??Monkey Rockâ??? Tijdens het werk kun je actief verschillende dierengeluiden nabootsen, waardoor je je echt in de jungle waant!Dieses vierteilige Werk ist für eine vierstimmig variable Besetzung und Schlagzeug instrumentiert. Der Titel spricht schon für sich: In African Scenes spielt der schwarze Kontinent die Hauptrolle. Im ersten Satz starten wir zu einer abenteuerlichen Safari. Im zweiten Teil geht es auf die Suche nach den ?Big Fiveâ?? - den groÃ?en Fünfâ??: Elefant, Nashorn, Leopard, Löwe und Büffel. Im dritten Satz begegnen wir allerlei unheimlichen Reptilien, bevor das Werk fröhlich mit dem ?Monkey Rockâ?? endet, in dem auch ein Affenruf vertont wird.Cette pièce en quatre mouvements est une oeuvre instrumentation variable quatre voix et percussions. Le titre parle de lui-même : dans African Scenes, le continent Noir tient le premier rôle. Le premier mouvement nous entraîne dans un safari plein dâ??émotions. Dans le deuxième nous observons les grands seigneurs de la savane : éléphant, rhinocéros, léopard, lion et buffl_x001A_e. Le climat du troisième mouvement donne un peu la chair de poule alors que nous rencontrons toutes sortes de reptiles dangereux. Heureusement, lâ??oeuvre sâ??achève avec le joyeux Monkey Rock, au cours duquel nous entendons même le cri dâ??un singe.Questo brano in quattro parti è pensato per strumentazione variabile a quattro voci e percussioni. Il titolo parla da solo: in African Scenes il continente nero riveste il ruolo principale. Il primo movimento vede i protagonisti iniziare un avventuroso safari. Nella seconda parte inizia la ricerca dei â??Big-Fiveâ?: elefante, rinoceronte, leopardo, leone e bufalo. Il terzo movimento si caratterizza dallâ??inaspettato incontro con rettili rari, e precede il quarto e ultimo movimento. Monkey Rock, in stile più giocoso, rappresenta lâ??incontro con una simpatica e vivace scimmietta.
SKU: BT.DHP-1135407-215
This work in four sections is written for a four-part variable instrumentation together with drums. We start off_x001E_ in the _x001F_first movement on an adventurous safari. In the second and third movements we’re on the hunt for great beasts of Africa, which can also be heard with all their stomping, screeching and yelling. A wonderful musical safari that all musicians and listeners alike will enjoy! Dit werk voor vierstemmige variabele bezetting met slagwerk beschrijft in vier deeltjes verschillende taferelen van het Afrikaanse continent. In het eerste deel gaan we op safari. In het tweede deel gaan we op zoek naar een olifant, een neushoorn, een luipaard een leeuw en een buffel. Welke reptielen kunnen we ontdekken in het derde deel? En hoe kan het beter stoppen dan met een ‘Monkey Rock’? Tijdens het werk kun je actief verschillende dierengeluiden nabootsen, waardoor je je echt in de jungle waant!Dieses vierteilige Werk ist für eine vierstimmig variable Besetzung und Schlagzeug instrumentiert. Der Titel spricht schon für sich: In African Scenes spielt der schwarze Kontinent die Hauptrolle. Im ersten Satz starten wir zu einer abenteuerlichen Safari. Im zweiten Teil geht es auf die Suche nach den ‚Big Five’ - den großen Fünf“: Elefant, Nashorn, Leopard, Löwe und Büffel. Im dritten Satz begegnen wir allerlei unheimlichen Reptilien, bevor das Werk fröhlich mit dem ‚Monkey Rock’ endet, in dem auch ein Affenruf vertont wird.Cette pièce en quatre mouvements est une oeuvre instrumentation variable quatre voix et percussions. Le titre parle de lui-même : dans African Scenes, le continent Noir tient le premier rôle. Le premier mouvement nous entraîne dans un safari plein d’émotions. Dans le deuxième nous observons les grands seigneurs de la savane : éléphant, rhinocéros, léopard, lion et buffl_x001A_e. Le climat du troisième mouvement donne un peu la chair de poule alors que nous rencontrons toutes sortes de reptiles dangereux. Heureusement, l’oeuvre s’achève avec le joyeux Monkey Rock, au cours duquel nous entendons même le cri d’un singe.Questo brano in quattro parti è pensato per strumentazione variabile a quattro voci e percussioni. Il titolo parla da solo: in African Scenes il continente nero riveste il ruolo principale. Il primo movimento vede i protagonisti iniziare un avventuroso safari. Nella seconda parte inizia la ricerca dei “Big-Fiveâ€: elefante, rinoceronte, leopardo, leone e bufalo. Il terzo movimento si caratterizza dall’inaspettato incontro con rettili rari, e precede il quarto e ultimo movimento. Monkey Rock, in stile più giocoso, rappresenta l’incontro con una simpatica e vivace scimmietta.
SKU: BT.AMP-376-140
The well-known 16th Century canon by Thomas Tallis is as effective as it is simple. This arrangement includes four verses of the melody: the first in the form of canon; the second for brass; the third for woodwind and the fourth for the entire orchestra. Philip Sparke’s arrangement is also well suited for incomplete brass ensembles. Eenvoudig, maar met een bijzondere uitwerking. Dat is deze bekende canon van Thomas Tallis uit de zestiende eeuw. Deze bewerking geeft vier strofen van het lied: de eerste in de vorm van een canon, de tweede voor de koperblazers, de derde voor de houtblazers en de vierde voor het gehele orkest. Ook wanneer u met een onvolledige bezetting moet werken, is dit arrangement van Philip Sparke goed speelbaar. Der bekannte Canon von Thomas Tallis aus dem 16. Jahrhundert ist ein ebenso einfaches wie wirkungsvolles Stück. Diese Bearbeitung präsentiert vier Strophen des Liedes: die erste in Kanonform, die zweite für die Blechbläser, die dritte für dieHolzbläser und die vierte für das gesamte Orchester. Philip Sparkes Arrangement ist auch für unvollständig besetzte Blasorchester gut spielbar. Cet arrangement pour orchestre d’harmonie du célèbre Canon de Thomas Tallis - qui met en musique le psaume 67, God Grant we Grace - comprend quatre couplets de ce cantique. Le premier est en forme de canon, le deuxième est interprété par les cuivres, le troisième par les bois et le dernier est repris par l’orchestre entier. Le somptueux arrangement réalisé par Philip Sparke conviendra toutes les formations, même restreintes. Questo arrangiamento per banda del celebre Canone del XVI secolo di Thomas Tallis che mette in musica il Salmo 67, God Grant we Grace, presenta quattro strofe estratte da questo cantico. La prima è proposta sotto forma di canone, la seconda affi data agli ottoni, la terza ai legni, e l’ultima è ripresa dall’intero organico. Il sontuoso arrangiamento di Philip Sparke si presta in modo ottimale a essere eseguito da ogni tipo di organico, anche ridotto.
SKU: BT.AMP-376-010
SKU: BT.DHP-1115046-015
9x12 inches.
Brian Mayâ??s We Will Rock You was not Queenâ??s biggest hit when it first came out. However, looking back it has become much more than simply a successful song. It is the groupâ??s hymn, welcomed with loud cheers whenever and wherever it is played.Let the good times roll with Lorenzo Bocciâ??s outstanding arrangement that will rock your band!Toen het werd uitgebracht, was het nummer We Will Rock You van Brian May niet meteen een grote hit voor Queen. Later is het echter veel meer geworden dan gewoon een succesvolle song: het is uitgegroeid tot de herkenningstune van de band. Waaren wanneer het ook klinkt: het wordt altijd met gejuich begroet. Laat de goede oude tijd herleven met Lorenzo Bocciâ??s bewerking - die beslist rockt! We Will Rock You von Brian May ist kurz nach seiner Veröffentlichung nicht einmal der gröÃ?te Erfolg fu?r die Rockgruppe Queen gewesen - ru?ckblickend, anlässlich des 40-jährigen Bu?hnenjubiläums, ist er die Hymne und das Erkennungszeichen der Band schlechthin. Wenn Sie einer der groÃ?artigsten Rockbands aller Zeiten ein Konzertprogramm widmen wollen, darf diese Bearbeitung nicht fehlen! Queen a conservé, malgré le décès de son charismatique leader et auteur succès, Freddie Mercury, en 1991, de très nombreux admirateurs inconditionnels dans le monde entier. La chanson We Will Rock You figure encore aujourdâ??hui parmi leschansons les plus populaires du groupe. En choisissant We Will Rock You, faites vibrer votre auditoire au rythme magique de Queen !We Will Rock You è la prima canzone dellâ??album News of the World dei Queen, uscito nel 1977 e composta da Brian May. Sulla facciata B del 45 giri si trovava We Are the Champions, ciò che spiega il fatto che queste due canzoni furono avolte eseguite insieme nei concerti della band, spesso una seconda volta in una versione più rapida. We Will Rock You resta una delle canzoni più popolari del gruppo ed è stata più volte ripresa da vari artisti.
SKU: HL.44011763
UPC: 884088896607. 9x12 inches. English-German-French-Dutch.
The hymn Nun ruhen alle Walder (Now All Forests Rest), arranged by J.S. Bach (No. 6, So sei nun, Seele, deine, from Cantata BWV 13), is a guiding light throughout this four-movement composition. Pütz wrote this work as a musical outcry against the wilful, profit-driven destruction of our environment. When Bach used the word ruhen (to rest) over 350 years ago, it probably had a different nuance from the meaning it has today. At the beginning of the 21st century - the so-called age of progress - nun ruhen alle Walder should mean now all forests die . Massive industrialization and globalization, coupled with pure greed, corruption, political scandals, an ever-wideninggap between the rich and poor, and other such senseless human actions, are pushing our blue planet closer and closer to the point of no return. This work is not intended to be a ranting accusation. It should remind us of the beauty and harmony that can exist all around us in nature, if we take care of it. Pütz hopes that this will, one day, help put a greater emphasis on humanity's survival, and coexistence with nature rather than the exploitation described earlier. All four texts were created by Australian poet Graeme King, whose works were discovered by Pütz, by chance on the internet. Pütz was especially captivated by King's clarity, and intrigued by the possibilities of adapting and melding the strong rhythmical structure of King's writing with his own musical language. The four movements are as follows: 1. Tears of Nature 2. Grrrevolution 3. Stand up! 4. Tomorrow The world premiere of Four Earth Songs took place on 7 July 2009 at the 14th WASBE-Conference in Cincinnati (USA). This work is dedicated in friendship to Jouke Hoekstra, conductor, and the Frysk Fanfare Orkest (the Frisian Fanfare-Orchestra). De hymne Nun ruhen alle Walder, gearrangeerd door J.S. Bach (nr. 6, So sei nun, Seele, deine, uit cantate BWV 13), is de leidraad in deze vierdelige compositie. Putz schreef het werk als een muzikaal protest tegen de moedwillige,op winstbejag gebaseerde vernietiging van ons milieu. Toen Bach het woord 'ruhen' (rusten) meer dan 350 jaar geleden gebruikte, lag er waarschijnlijk een andere nuance in dan tegenwoordig. Aan het begin van de 21e eeuw - dezogenaamde eeuw van de vooruitgang - zou 'nun ruhen alle Walder' zelfs kunnen betekenen: 'nu sterven alle bossen'. De grootschalige industrialisatie en globalisering, in combinatie met pure hebzucht, corruptie, politieke schandalen,een groeiende kloof tussen arm en rijk, en andere dwaze menselijke verrichtingen, brengen onze blauwe planeet steeds verder in de problemen, tot er misschien geen weg terug meer is. Dit werk is niet bedoeld als een beschuldigendetirade. Het moet ons wijzen op de schoonheid en harmonie die in de natuur om ons heen kan bestaan, als we er goed voor zorgen. Putz hoopt dat er op een dag meer nadruk gelegd zal worden op het overleven van de mensheid invreedzame co-existentie met de natuur, zonder de eerdergenoemde uitbuiting. Alle vier de teksten zijn geschreven door de Australische dichter Graeme King, wiens werk Putz bij toeval tegenkwam op het internet. Hij werd getroffendoor Kings helderheid en raakte geintrigeerd door de mogelijkheid de sterke ritmische structuur van Kings teksten om te zetten in zijn eigen muzikale taal. De vier delen zijn de volgende: 1. Tears of Nature 2. Grrrevolution 3.Stand up! 4. Tomorrow De wereldpremiere van Four Earth Songs vond plaats op 7 juli 2009 tijdens de 14e WASBE Conference in Cincinnati (VS). Dit werk is in vriendschap opgedragen aan dirigent Jouke Hoekstra en zijn Fryskt FanfareDer Choral Nun ruhen alle Walder, hier in einer Bearbeitung von J.S. Bach (Nr. 6 So sei nun, Seele, deine aus der Kantate BWV 13), zieht sich wie ein roter Faden durch diese viersatzige Komposition, die als musikalischer Aufschrei (Anfang!) gegen die mutwillige, profitgesteuerte Zerstorung unserer Umwelt gedacht ist. Sicher hatte das Wort ruhen vor über 350 Jahren, als der Liedtext entstand, eine andere Bedeutung als heute. Zu Beginn des 21. Jahrhunderts, im sogenannten Zeitalter des Fortschritts, müsste es leider wohl eher heissen: Nun sterben alle Walder... Massive Industrialisierung, Globalisierung, aber auch Profitgier, Korruption, politische Unfahigkeit,krasse Unterschiede zwischen arm und reich, und schlussendlich die Uneinsichtigkeit des einzelnen Menschen haben dazu geführt, dass der Blaue Planet heute kurz vor dem Kollaps steht. Dieses Werk soll jedoch nicht nur anklagen, es soll auch die verbliebenen Schonheiten unserer Natur aufzeigen, in der Hoffnung, dass es einmal gelingen wird, die Rettung der Natur und den Schutz der Umwelt über die oben genannten Interessen zu stellen. Alle vier Texte stammen aus der Feder des australischen Dichters Graeme King, dessen Werk der Komponist durch einen glücklichen Zufall im Internet entdeckte. Besonders inspirierend war die Direktheit von Graemes Aussagen, aber auch die kraftvolle Rhythmik seiner Verse mit den daraus resultierenden Moglichkeiten der musikalischen Umsetzung. Die vier Satze sind wie folgt überschrieben: 1. Tears of Nature 2. Grrrevolution 3. Stand up! 4. Tomorrow Die offizielle Uraufführung von Four Earth Songs fand am 7. Juli 2009 statt, anlasslich der 14. WASBE-Konferenz in Cincinnati (USA). Das Werk ist dem Dirigenten Jouke Hoekstra und dem Frysk Fanfare Orkest (Friesischen Fanfareorchester) in aller Freundschaft gewidmet. Le cantique Nun ruhen alle Walder, dont la ligne melodique fut reprise par Jean-Sebastien Bach pour son choral So sein nun, Seele, deine (Choral ndeg6 - Cantate BWV 13), est le fil conducteur de cette oeuvre en quatre mouvements concue comme un cri contre la destruction volontaire de la nature pour le profit. Plus de trois siecles nous separent du temps de Bach. Si les mots sont restes les memes, leur sens primitif connait cependant quelques nuances. Ainsi, au XXIe siecle - considere comme le << siecle du progres >>, il conviendrait de traduire Nun ruhen alle Walder (les forets se reposent ) par Les forets se meurent. La mondialisation et l'industrialisation massiveassociees a l'avidite predatrice, a la corruption politique, aux actions humaines irrationnelles et au fosse grandissant entre riches et pauvres conduisent notre planete bleue a se rapprocher chaque jour un peu plus du point de non retour. Cette composition n'est pas une accusation acerbe, mais plutot une exhortation a prendre soin de cette beaute si harmonieuse que nous offre la nature. Et peut-etre, prendrons-nous enfin conscience de l'importance d'une situation de coexistence avec la nature, necessaire pour la survie de l'espece humaine, et non d'exploitation qui conduit a la destruction. Un jour, alors qu'il naviguait sur Internet, Marco Pütz decouvrit l'oeuvre du poete australien Graeme King. Fascine par la clarte de l'ecriture et le rythme des vers, Marco Pütz imagina les multiples possibilites d'adaptation et de mise en musique qu'offrent les poemes de King. Il choisit quatre poemes sur la nature pour creer son oeuvre Four Earth Songs (Quatre chants de la terre). 1. Tears of Nature (Les larmes de la Nature) 2. Grrrevolution 3. Stand up! (Levez-vous !) 4. Tomorrow (Demain) Four Earth Songs est dedie amicalement a l'Orchestre de Fanfare de Frise (Frysk Fanfare Orkest) et a son chef, Jouke Hoekstra. L'oeuvre a ete donnee en creation mondiale par l'orchestre dedicataire a l'occasion de la 14eme Convention de la WASBE a Cincinnati aux.
SKU: HL.44011762
UPC: 884088896591. 9x12 inches. English(US)/Deutsch/Francais/Nederlands.
SKU: BT.DHP-1094768-010
The hymn Nun ruhen alle Wälder (Now All Forests Rest), arranged by J.S. Bach (No. 6, So sei nun, Seele, deine, from Cantata BWV 13), is a guiding light throughout this four-movement composition. Pütz wrote this work as a musical outcry against the wilful, profit-driven destruction of our environment. When Bach used the word “ruhen†(to rest) over 350 years ago, it probably had a different nuance from the meaning it has today. At the beginning of the 21st century - the so-called age of progress - “nun ruhen alle Wälder†should mean “now all forests die†. Massive industrialization and globalization, coupled with pure greed, corruption, political scandals, an ever-wideninggap between the rich and poor, and other such senseless human actions, are pushing our blue planet closer and closer to the point of no return. This work is not intended to be a ranting accusation. It should remind us of the beauty and harmony that can exist all around us in nature, if we take care of it. Pütz hopes that this will, one day, help put a greater emphasis on humanity’s survival, and coexistence with nature rather than the exploitation described earlier. All four texts were created by Australian poet Graeme King, whose works were discovered by Pütz, by chance on the internet. Pütz was especially captivated by King’s clarity, and intrigued by the possibilities of adapting and melding the strong rhythmical structure of King’s writing with his own musical language. The four movements are as follows: 1. Tears of Nature 2. Grrrevolution 3. Stand up! 4. Tomorrow The world première of Four Earth Songs took place on 7 July 2009 at the 14th WASBE-Conference in Cincinnati (USA). This work is dedicated in friendship to Jouke Hoekstra, conductor, and the Frysk Fanfare Orkest (the Frisian Fanfare-Orchestra). De hymne Nun ruhen alle Wälder, gearrangeerd door J.S. Bach (nr. 6, So sei nun, Seele, deine, uit cantate BWV 13), is de leidraad in deze vierdelige compositie. Pütz schreef het werk als een muzikaal protest tegen de moedwillige,op winstbejag gebaseerde vernietiging van ons milieu. Toen Bach het woord ‘ruhen’ (rusten) meer dan 350 jaar geleden gebruikte, lag er waarschijnlijk een andere nuance in dan tegenwoordig. Aan het begin van de 21e eeuw - dezogenaamde eeuw van de vooruitgang - zou ‘nun ruhen alle Wälder’ zelfs kunnen betekenen: ‘nu sterven alle bossen’. De grootschalige industrialisatie en globalisering, in combinatie met pure hebzucht, corruptie, politieke schandalen,een groeiende kloof tussen arm en rijk, en andere dwaze menselijke verrichtingen, brengen onze blauwe planeet steeds verder in de problemen, tot er misschien geen weg terug meer is. Dit werk is niet bedoeld als een beschuldigendetirade. Het moet ons wijzen op de schoonheid en harmonie die in de natuur om ons heen kan bestaan, als we er goed voor zorgen. Pütz hoopt dat er op een dag meer nadruk gelegd zal worden op het overleven van de mensheid invreedzame co-existentie met de natuur, zonder de eerdergenoemde uitbuiting. Alle vier de teksten zijn geschreven door de Australische dichter Graeme King, wiens werk Pütz bij toeval tegenkwam op het internet. Hij werd getroffendoor Kings helderheid en raakte ge ntrigeerd door de mogelijkheid de sterke ritmische structuur van Kings teksten om te zetten in zijn eigen muzikale taal. De vier delen zijn de volgende: 1. Tears of Nature 2. Grrrevolution 3.Stand up! 4. Tomorrow De wereldpremière van Four Earth Songs vond plaats op 7 juli 2009 tijdens de 14e WASBE Conference in Cincinnati (VS). Dit werk is in vriendschap opgedragen aan dirigent Jouke Hoekstra en zijn Fryskt FanfareDer Choral Nun ruhen alle Wälder, hier in einer Bearbeitung von J.S. Bach (Nr. 6 So sei nun, Seele, deine aus der Kantate BWV 13), zieht sich wie ein roter Faden durch diese viersätzige Komposition, die als musikalischer Aufschrei (Anfang!) gegen die mutwillige, profitgesteuerte Zerstörung unserer Umwelt gedacht ist. Sicher hatte das Wort ruhen“ vor über 350 Jahren, als der Liedtext entstand, eine andere Bedeutung als heute. Zu Beginn des 21. Jahrhunderts, im sogenannten Zeitalter des Fortschritts, müsste es leider wohl eher heißen: Nun sterben alle Wälder“... Massive Industrialisierung, Globalisierung, aber auch Profitgier, Korruption, politische Unfähigkeit,krasse Unterschiede zwischen arm und reich, und schlussendlich die Uneinsichtigkeit des einzelnen Menschen haben dazu geführt, dass der Blaue Planet“ heute kurz vor dem Kollaps steht. Dieses Werk soll jedoch nicht nur anklagen, es soll auch die verbliebenen Schönheiten unserer Natur aufzeigen, in der Hoffnung, dass es einmal gelingen wird, die Rettung der Natur und den Schutz der Umwelt über die oben genannten Interessen zu stellen. Alle vier Texte stammen aus der Feder des australischen Dichters Graeme King, dessen Werk der Komponist durch einen glücklichen Zufall im Internet entdeckte. Besonders inspirierend war die Direktheit von Graemes Aussagen, aber auch die kraftvolle Rhythmik seiner Verse mit den daraus resultierenden Möglichkeiten der musikalischen Umsetzung. Die vier Sätze sind wie folgt überschrieben: 1. Tears of Nature 2. Grrrevolution 3. Stand up! 4. Tomorrow Die offizielle Uraufführung von Four Earth Songs fand am 7. Juli 2009 statt, anlässlich der 14. WASBE-Konferenz in Cincinnati (USA). Das Werk ist dem Dirigenten Jouke Hoekstra und dem Frysk Fanfare Orkest (Friesischen Fanfareorchester) in aller Freundschaft gewidmet. Le cantique Nun ruhen alle Wälder, dont la ligne mélodique fut reprise par Jean-Sébastien Bach pour son choral So sein nun, Seele, deine (Choral n°6 - Cantate BWV 13), est le fil conducteur de cette oeuvre en quatre mouvements conçue comme un cri contre la destruction volontaire de la nature pour le profit. Plus de trois siècles nous séparent du temps de Bach. Si les mots sont restés les mêmes, leur sens primitif connaît cependant quelques nuances. Ainsi, au XXIe siècle - considéré comme le « siècle du progrès », il conviendrait de traduire Nun ruhen alle Wälder (“les forêts se reposent “) par “Les forêts se meurentâ€. La mondialisation et l’industrialisation massiveassociées l’avidité prédatrice, la corruption politique, aux actions humaines irrationnelles et au fossé grandissant entre riches et pauvres conduisent notre planète bleue se rapprocher chaque jour un peu plus du point de non retour. Cette composition n’est pas une accusation acerbe, mais plutôt une exhortation prendre soin de cette beauté si harmonieuse que nous offre la nature. Et peut-être, prendrons-nous enfin conscience de l’importance d’une situation de coexistence avec la nature, nécessaire pour la survie de l’espèce humaine, et non d’exploitation qui conduit la destruction. Un jour, alors qu’il naviguait sur Internet, Marco Pütz découvrit l’oeuvre du poète australien Graeme King. Fasciné par la clarté de l’écriture et le rythme des vers, Marco Pütz imagina les multiples possibilités d’adaptation et de mise en musique qu’offrent les poèmes de King. Il choisit quatre poèmes sur la nature pour créer son oeuvre Four Earth Songs (Quatre chants de la terre). 1. Tears of Nature (Les larmes de la Nature) 2. Grrrevolution 3. Stand up! (Levez-vous !) 4. Tomorrow (Demain) Four Earth Songs est dédié amicalement l’Orchestre de Fanfare de Frise (Frysk Fanfare Orkest) et son chef, Jouke Hoekstra. L’oeuvre a été donnée en création mondiale par l’orchestre dédicataire l’occasion de la 14ème Convention de la WASBE Cincinnati aux.
SKU: BT.DHP-1094768-140
SKU: HL.4008722
UPC: 196288194736. 9.0x12.0x0.349 inches.
Originating from the Iroquois Native Americans, the term “Orenda” describes an extraordinary and mystical force within all people that empowers us to affect positive change. From the chant-like opening strains to the faster section with its driving pulse, this mature sounding piece for young players offers an emotional and rewarding musical experience. Dur: ca. 2:45.
SKU: HL.44001778
UPC: 073999480559.
Deze compositie is geschreven ter gelegenheid van het vijftigjarig jubileum van UNICEF. De melodie, die als een rode draad door het werk loopt, is gewijd aan alle kinderen ter wereld die aandacht, begrip en liefde moeten ontberen.Canto a UNICEF werd voor het eerst uitgevoerd in 1996 door het harmonieorkest van de culturele vereniging 'Allegro' onder leiding van de componist, Ferrer Ferran. Leden van de bestuursraad van UNICEF waren bij het concertaanwezig.Diese Komposition wurde anlasslich des 50. Geburtstags der internationalen Kinderhilfsorganisation UNICEF geschrieben. Die Melodie, welche sich als roter Faden durch das Werk zieht, ist allen Kindern dieser Welt gewidmet, die ohne Fursorge, Verstandnis und Liebe leben mussen. Ein grosses Werk des Spaniers Ferrer Ferran, das die Herzen bewegt! Depuis sa creation en 1946, l'UNICEF agit pour proteger la vie des enfants du monde entier. Presente dans 162 pays, zones et territoires, l'organisation s'efforce de creer les conditions necessaires pour que les enfants vivent heureux, en bonne sante et dans la dignite. Ferrer Ferran a compose cette œuvre pour celebrer le cinquantieme anniversaire de la creation de cette organisation. Un hymne a l'amour et a la solidarite avec tous les enfants du monde.
SKU: BT.GOB-000478-010
The word ‘tsunami’ is of Japanese origin. When you look it up in a dictionary, you will find that it means ‘a great sea wave produced by submarine earth movement or volcanic eruption’. A megatsunami is the superlative of this awesome expression of power that nature can create, and has catastrophic consequences. When Carl Wittrock completed this composition not many such big earth movements had occurred, but since then we have become all too familiar with the disastrous consequences which a tsunami may have. On the 26th of December 2004 a heavy seaquake took place near the Indonesian island of Sumatra. Tidal waves 10 meters in height ravaged the coastal regions ofmany countries for miles around. The tsunami took the lives of thousands of people and destroyed many villages and towns. There are more areas which run the risk of being struck by a tsunami, such as the island of La Palma, one of the Canary Islands. This island is based on oceanic crust at a fracture zone and as such is one of nature’s time bombs. The consequences of a natural calamity like a megatsunami are immense. In the case of La Palma, the tidal wave will move in the direction of South America, where it may reach 50 km inland, destroying everything on its way. In his composition Wittrock describes an ordinary day which will have an unexpected ending. Right from the beginning there seems to be something in the air, the music creating an oppressive atmosphere of impending disaster. Themes are interrupted, broken off suddenly, followed by silence, suggesting the calm before the storm. Suddenly a short climax (glissandi in the trombone part) indicates the seaquake, and the megatsunami is a fact. Hereafter follows a turbulent passage symbolising the huge rolling waves. After nature’s force has spent itself, resignation sets in and the composition ends with a majestic ode to nature. Het woord 'tsunami' is afkomstig uit het Japans. Het woordenboek geeft als betekenis: een vloedgolf als gevolg van een onderzeese aardbeving. Een megatsunami is de overtreffende trap van deze vorm van natuurgeweld en heeft catastrofalegevolgen. Toen Carl Wittrock deze compositie voltooide waren er nog niet veel voorbeelden van dergelijke grote bevingen, maar inmiddels weten we maar al te goed welke desastreuze gevolgen een tsunami kan veroorzaken.Op 26 december 2004 vond er een zware beving plaats in de zee nabij het Indonesische eiland Sumatra. Vloedgolven van wel 10 meter hoog teisterden de kuststreken van menig land in de verre omtrek. De tsunami eiste duizendenmensenlevens en verwoestte vele dorpen en steden. Er zijn meer gebieden waar sprake is van een 'directe' dreiging, zoals op het eiland La Palma, één van de Canarische eilanden. Dit eiland ligt op een breukvlak en is daarmeeeen tijdbom van de natuur. Bij een calamiteit als een megatsunami zijn de gevolgen niet te overzien. In het geval van La Palma begeeft de vloedgolf van enkele honderden meters zich richting Zuid Amerika met alle gevolgenvan dien. Tot ongeveer 50 kilometer landinwaarts heeft de megatsunami een allesverwoestende werking. In de compositie schetst Wittrock een 'gewone' dag die ongewoon zal aflopen. Al vanaf het begin hangt er iets in delucht en is er sprake van een dreigende, beklemmende sfeer. Thema's worden onderbroken door plotselinge afbrekingen en stiltes. Opeens is daar de korte climax (glissandi in trombones) die de beving symboliseert en de megatsunamiis een feit. Een onrustig gedeelte vangt aan, daarmee de rollende, voortstuwende golven symboliserend. Na het natuurgeweld is er berusting en The Power of the Megatsunami wordt afgesloten met een majestueuze ode aan de nat.
© 2000 - 2024 Home - New realises - Composers Legal notice - Full version
