SKU: BT.GOB-000443-120

The word ‘tsunami’ is of Japanese origin. When you look it up in a dictionary, you will find that it means ‘a great sea wave produced by submarine earth movement or volcanic eruption’.
A megatsunami is the superlative of this awesome expressionof power that nature can create, and has catastrophic consequences.

When Carl Wittrock completed this composition not many such big earth movements had occurred, but since then we have become all too familiar with the disastrousconsequences which a tsunami may have.
On the 26th of December 2004 a heavy seaquake took place near the Indonesian island of Sumatra. Tidal waves 10 meters in height ravaged the coastal regions of many countries for miles around. The tsunamitook the lives of thousands of people and destroyed many villages and towns.

There are more areas which run the risk of being struck by a tsunami, such as the island of La Palma, one of the Canary Islands. This island is based on oceaniccrust at a fracture zone and as such is one of nature’s time bombs. The consequences of a natural calamity like a megatsunami are immense.
In the case of La Palma, the tidal wave will move in the direction of South America, where it may reach 50km inland, destroying everything on its way.

In his composition Wittrock describes an ordinary day which will have an unexpected ending.
Right from the beginning there seems to be something in the air, the music creating an oppressiveatmosphere of impending disaster.
Themes are interrupted, broken off suddenly, followed by silence, suggesting the calm before the storm.
Suddenly a short climax (glissandi in the trombone part) indicates the seaquake, and the megatsunami isa fact. Hereafter follows a turbulent passage symbolising the huge rolling waves.
After nature’s force has spent itself, resignation sets in and the composition ends with a majestic ode to nature.

Het woord tsunami is afkomstig uit het Japans. Het woordenboek geeft als betekenis: een vloedgolf als gevolg van een onderzeese aardbeving. Een megatsunami is de overtreffende trap van deze vorm van natuurgeweld en heeft catastrofale gevolgen.

Toen Carl Wittrock deze compositie voltooide waren er nog niet veel voorbeelden van dergelijke grote bevingen, maar inmiddels weten we maar al te goed welke desastreuze gevolgen een tsunami kan veroorzaken.
Op 26 december 2004 vond ereen zware beving plaats in de zee nabij het Indonesische eiland Sumatra. Vloedgolven van wel 10 meter hoog teisterden de kuststreken van menig land in de verre omtrek. De tsunami eiste duizenden mensenlevens en verwoestte vele dorpen ensteden.

Er zijn meer gebieden waar sprake is van een directe dreiging, zoals op het eiland La Palma, één van de Canarische eilanden. Dit eiland ligt op een breukvlak en is daarmee een tijdbom van de natuur. Bij een calamiteit als eenmegatsunami zijn de gevolgen niet te overzien.
In het geval van La Palma begeeft de vloedgolf van enkele honderden meters zich richting Zuid Amerika met alle gevolgen van dien. Tot ongeveer 50 kilometer landinwaarts heeft de megatsunami eenallesverwoestende werking.

In de compositie schetst Wittrock een gewone dag die ongewoon zal aflopen. Al vanaf het begin hangt er iets in de lucht en is er sprake van een dreigende, beklemmende sfeer.
Themas worden onderbroken doorplotselinge afbrekingen en stiltes. Opeens is daar de korte climax (glissandi in trombones) die de beving symboliseert en de megatsunami is een feit.
Een onrustig gedeelte vangt aan, daarmee de rollende, voortstuwende golven symboliserend. Na hetnatuurgeweld is er berusting en The Power of the Megatsunami wordt afgesloten met een majestueuze ode aan de natuur.

Gobelin Music Publications.

SKU: BT.AMP-125-020

9x12 inches. English-German-French-Dutch.

In The Pioneers Philip Sparke salutes the bicentenary of an expedition by two all time American heroes - Meriwether Lewis and William Clark. They were commissioned by US President Thomas Jefferson to find the headwaters of the Missouri and a route to the Pacific following the Louisiana Purchase, which doubled the size of the USA. They set out as the ‘Corps of Discovery’ from Louisville, Kentucky, in May 1804 and not only did they succeed in reaching the Pacific through hostile territory, but also found their way back - in 3 years! The piece is not descriptive of the journey but gives the composer the opportunity to celebrate the 200th anniversary of this amazing feat. Add a touchof the wild-west to any concert with this exciting work.

De titel van dit werk verwijst naar het begin van het avontuur van de ‘National Children’s Brass Band of Great Britain’, maar The Pioneers is ook een eerbewijs aan twee helden van de componist: Meriwether Lewis en William Clark,die twee eeuwen geleden op expeditie gingen in opdracht van de Amerikaanse president Thomas Jefferson. Ze vertrokken vanuit Louisville, Kentucky in mei 1804. Ze slaagden er niet alleen in om de Grote Oceaan te bereiken doorvijandig gebied, maar ze vonden ook hun weg terug - in drie jaar! Het werk beschrijft deze reis niet, maar geeft de componist de mogelijkheid om deze geweldige prestatie te memoreren.

Der Titel ist ein Salut an die Zweihundertjahrfeier einer Expedition von zwei Heldenfiguren des Komponisten - Meriwether Lewis und William Clark. Ihre Expeditionstruppe, bekannt als das ‘Corps of Discovery’, erforschte das Quellgebiet des Missouri und fand eine Route zum Pazifik durch feindliches Gebiet. Der Komponist ergriff die Gelegenheit, den 200. Jahrestag dieser Meisterleistung zu feiern, mit diesem Werk, das sich auch wunderbar zur Umrahmung Ihres nächsten festlichen Anlasses eignet.

Le 30 avril 1803, le Traité de cession de la Louisiane entre la France et les États-Unis était signé. L’acquisition de ces terres permet aux États-Unis de doubler la superficie de leur territoire de l’époque. Meriwether Lewis et William Clark sont alors mandatés par le président Thomas Jefferson, pour cartographier les sources du Missouri et tracer une voie vers le Pacifique. Parti de Louisville dans le Kentucky, en mai 1804, le corps expéditionnaire (‘Corps of Discovery’) traverse d’interminables territoires hostiles, réussit atteindre le Pacifique et rentre au terme d’un périple de deux ans ! Cette composition ne fait pas le récit du voyage, mais permet au compositeur decommémorer les deux cents ans de cette fabuleuse expédition.

Il 30 aprile 1803 fu firmato il trattato di cessione della Louisiana tra la Francia e gli Stati Uniti. L’acquisizione di queste terre permise agli Stati Uniti di raddoppiare la superficie del proprio territorio. L’allora presidente Thomas Jefferson incaricò Meriwether Lewis e William Clark di cartografare le sorgenti del fiume Missouri e tracciare la strada verso il Pacifico. Partita da Louisville (Kentucky), nel maggio del 1804, la spedizione attraversò interminabili territori ostili, riuscendo a raggiungere il Pacifico per poi tornare alla base di partenza al termine di un periplo durato due anni. Questo brano non è un racconto del viaggio, ma permette al compositoredi commemorare i duecento anni di questa favolosa spedizione.

SKU: BT.DHP-1115084-020

9x12 inches. English-German-French-Dutch.

It may be surprising to see a fanfare piece commissioned by a Japanese ensemble, since fanfare orchestras are typically found in Belgium, Holland and Luxembourg, and also France and Switzerland. Senzoku Gakuen is one of the largest and mostprestigious music universities in Japan, and home to a wide variety of ensembles and orchestras. Since 2006 they have had a fanfare orchestra, which was started by Sotaru Fukaishi, a euphonium teacher who felt further performance opportunity wasneeded for saxhorn instruments. Fukaishi had loved the sound of fanfare orchestras ever since visiting the World Music Contest in Kerkrade (Holland) several years earlier. Jan Van der Roost was involved with this new initiative from the beginning,and they were also joined by Manu Mellaerts for certain projects. The Dean of the music department, Professor Kazuo Tomioka, fully supports the ensemble and commissioned Ostinati. The première took place on June 11th at Maeda Hall inMizonokuchi (Kawasaki) where Senzoku Gakuen is based. The piece opens with an impressive timpani solo, followed by brass and saxophone. The rhythmical pulse remains constant and the music is fiery and assertive in character. A pentatonic melodygradually emerges and the music loses its vehemency and softens. The initial percussion ostinati subsequently recurs and the first section of the piece concludes in a similar mood to the opening. The second movement is sweet and melodic, opening witha long passage for the saxophone family in a minor key. The same theme then appears in the major and is developed upon; the music builds to a majestic orchestral forte, reminiscent of a pipe organ in its sonority. The theme returns in the originalminor key with a change in instrumentation leading the movement to a quiet and peaceful end on a soft E minor chord. The finale starts with percussion: a four-bar pattern is repeated several times over which the movement’s melodic themes areintroduced. These melodic elements are varied and used in different versions and the ostinato idea, which characterizes the entire piece, is highlighted. The theme travels through the orchestra, appearing on various instruments and in variousregisters. It captures the listener’s attention and displays the full range of sound and colour within the fanfare orchestra.

Het is misschien verrassend dat dit fanfarewerk is geschreven in opdracht van een Japans ensemble, aangezien fanfareorkesten vooral te vinden zijn in België, Nederland en Luxemburg, en ook wel in Frankrijk en Zwitserland. SenzokuGakuen is een van de grootste en meest prestigieuze muziekopleidingen van Japan, en de thuisbasis van een grote verscheidenheid van ensembles en orkesten. In 2006 is er een fanfareorkest opgericht, en wel door Sotaru Fukaishi, eeneuphoniumdocent die vond dat er meer mogelijkheden moesten komen voor optredens met saxhoorninstrumenten. Fukaishi had enkele jaren daarvoor genoten van de fanfareklank toen hij het Wereld Muziek Concours in Kerkrade bezocht. DeBelgische componist Jan Van der Roost was van het begin af aan betrokken bij dit nieuwe initiatief, en ook Manu Mellaerts werd voor een aantal projecten aangetrokken. Het hoofd van de muziekfaculteit, professor Kazuo Tomioka, staatgeheel achter het ensemble en gaf de opdracht tot het schrijven van Ostinati. De première vond plaats op 11 juni in de Maeda Hall in Mizonokuchi (Kawasaki), waar Senzoku Gakuen is gevestigd. Het werk begint met een indrukwekkendepaukensolo, gevolgd door koper en saxofoon. De ritmische puls blijft constant, en de aard van de muziek is vurig en krachtig. Geleidelijk komt er een pentatonische melodie naar voren en wordt de muziek minder heftig, ze wordtzachter van karakter. De aanvankelijke ostinati in het slagwerk verschijnen dan opnieuw, waarna het eerste deel van het werk eindigt in dezelfde sfeer als waarmee het begon. Het tweede deel is lieflijk en melodisch. Het opentmet een lange passage voor de saxofoons in een mineurtoonsoort. Dan klinkt hetzelfde thema in majeur en daar wordt op voortgeborduurd: de muziek ontwikkelt zich tot een majestueus orkestraal forte, dat qua sonoriteit doet denken

Es mag überraschen, dass dieses Fanfareorchesterwerk ausgerechnet von einem japanischen Ensemble in Auftrag gegeben wurde, da Fanfareorchester doch eher in Belgien, den Niederlanden oder Luxemburg oder auch in Frankreich oder Schweiz zu finden sind. Senzoku Gakuen ist eine der größten und renommiertesten Musikschulen Japans und Heimstätte einer Vielfalt an Ensembles und Orchestern. Im Jahr 2006 wurde ein Fanfareorchester gegründet. Den Anstoß gab Sotaru Fukaishi, ein Euphoniumlehrer, der den Instrumenten der Saxhorn-Familie mehr Spielmöglichkeiten bieten wollte. Fukaishi hatte sich einige Jahre zuvor bei der Weltmeisterschaft in Kerkrade (Holland) in den Klang vonFanfareorchestern verliebt. Jan Van der Roost war von Beginn an in die Entwicklung dieser Idee involviert und, einige Projekte betreffend, ebenso Manu Mellaerts. Der Dekan des Musik-Colleges, Professor Kazuo Tomioka, steht voll und ganz hinter dem Ensemble und gab Ostinati in Auftrag. Die Premiere fand am 11. Juni 2011 in der Maeda Hall in Mizonokuchi statt, dem Heimatort der Schule Senzoku Gakuen. Das Stück beginnt mit einem eindrucksvollen Paukensolo, bevor Blechbläser und Saxophon einsetzen. Der rhythmische Puls bleibt konstant unter einer feurigen, nachdrücklichen Musik. Eine pentatonische Melodie bildet sich nach und nach heraus, während die Musik an Heftigkeit verliert und sanfter wird. Die anfänglichen Ostinati im Schlagwerk kehren zurück und so endet der erste Satz des Werkes in einer der Eröffnung ähnlichen Stimmung. Der zweite Satz ist lieblich und melodiös. Er beginnt mit einem langen Abschnitt für die Saxophone in Moll. Dann erscheint das gleiche Thema in Dur und durchläuft eine Entwicklung; die Musik baut sich zu einem majestätischen orchestralen Forte auf, das in seiner Klangfülle an eine Orgel erinnert. Dann kehrt das Thema in seiner ursprünglichen Moll-Tonart und in veränderter Instrumentierung zurück, um den Satz ruhig und friedvoll in einem e-Moll-Akkord enden zu lassen.

Il pourrait paraître surprenant qu’un ensemble japonais puisse commander une pièce pour orchestre de fanfare, puisque l’on rencontre surtout ce type de formation en Belgique, aux Pays-Bas et au Luxembourg, ainsi qu’en France et en Suisse. Senzoku Gakuen, l’une des plus grandes et plus prestigieuses académies de musique du Japon, compte une grande variété d’ensembles et d’orchestres. En 2006 s’y est ajouté un orchestre de fanfare fondé par Sotaru Fukaishi, un professeur d’euphonium qui pensait qu’il était nécessaire d’offrir de plus larges possibilités aux cuivres de la région. Depuis qu’il avait assisté au World Music Contest de Kerkrade (Pays-Bas), plusieurs années auparavant,Fukaishi se prit de passion pour le son chaud et généreux de l’orchestre de fanfare, une formation atypique au Japon. Jan Van der Roost a favorablement adhéré cette nouvelle initiative, tandis que Manu Mellaerts collabora avec les deux hommes afin de concrétiser certains projets. Le professeur Kazuo Tomioka, doyen du collège de musique, soutint vigoureusement l’orchestre et commanda Ostinati. La création de l’oeuvre fut donnée le 11 juin 2011 au Maeda Hall de Mizonokuchi (Kawasaki), où se trouve Senzoku Gakuen. La pièce débute avec un impressionnant solo de timbales précédant l’entrée des cuivres et des saxophones. La pulsion rythmique est constante, la musique est énergique et de caractère affirmé. Une mélodie pentatonique émerge graduellement, alors que la trame musicale diminue d’intensité et s’adoucit. L’ostinato la percussion revient fréquemment et la première partie de l’oeuvre se termine dans un climat semblable celui du début. Le deuxième mouvement, doux et romancé, débute avec un long passage en mode mineur joué par les saxophones. Le même thème apparaît alors en mode majeur et se développe peu peu ; la musique s’intensifie pour arriver un majestueux et orchestral forte dont les sonorités rappellent celles d’un orgue d’église. Puis le thème revient sa tonalité mineure d’origine avec un changement d’instrumentation qui mène.

SKU: BT.GOB-000957-120

Scottish Dances is based on three Scottish traditionals: Cock of the North, The Bonnie Bank's O'Loch Lomond and Marie's Wedding.

I. Cock of the North's name is used for multiple things or events. For example for a locomotive to a famous, it seems, delicious liqueur, and rallies to snowboard competitions. Furthermore is Cock O' the North a nickname of a famous Duke. (The 4th Duke of Gordon).
In this composition Cock of the North (a Jig) is a traditional Scottish bagpipe tune, regularly played on tattoos by Pipe Bands. Not infrequently the drummers sing the text.

Auntie Mary, had a canary,
Up the leg of her trousers
While she was sleeping Iwas peeping
Up the leg of her trousers.

II. The Bonnie Bank's O'Loch Lomond is about a sad story that took place during an revolt against the British. In 1745 Bonnie Prince Charlie had to retreat. Two of his men were captured. One was convicted and executed, while the other was released. The spirit of the executed soldier would arrive in Scotland via the 'low road' (underworld) before his companion, who had still a long way to go.

You'll take the high road
And I'll take the low road
And I'll be in Scotland afore ye
But me and my true love will never meet again
On the Bonnie Bonnie Banks of Loch Lomond

III. In a Scottish wedding, after the official ceremonies, there is often danced. This is called a ceilidh. For this we use traditional Scottish music such as Marie's Wedding '.
Mid dance we go back to the church, where a lovely song in honor of the couple sounds.
Marie's Wedding has been recorded by Van Morrison (among many others).

Step we gaely, on we go, heel for heel and toe for toe
Arm and arm and on we go, all for Marie's wedding

Scottish Dances is gebaseerd op drie Schotse traditionals: Cock of the North, The Bonnie Bank's O'Loch Lomond en Marie's Wedding.

I. De naam Cock of the North wordt voor meerdere dingen of evenementen gebruikt. Van een beroemdelocomotief tot een, naar het schijnt, een heerlijke likeur, en van rally's tot snowboard wedstrijden. Bovendien was 'Cock O' the North' een bijnaam van een bekende hertog. (the 4th Duke of Gordon)
Het in deze compositiegebruikte Cock of the North (een Jig) is een traditioneel Schotse bagpipe tune (doedelzak liedje) wat regelmatig gespeeld wordt op taptoes door Pipebands. Niet zelden zingen de slagwerkers de tekst mee.

Auntie Mary, had acanary,
Up the leg of her trousers
While she was sleeping I was peeping
Up the leg of her trousers.

II. 'The Bonnie Bank's O'Loch Lomond', gaat over een triest verhaal dat zich afspeelde tijdens een opstand tegende Engelsen. In 1745 moest Bonnie Prince Charlie zich terugtrekken. Twee van zijn mannen werden gevangen genomen. Eén van hen werd veroordeeld en geexecuteerd, terwijl de ander vrijgelaten werd. De geest van de geexecuteerde soldaatzou via de 'low road' (onderwereld) eerder in Schotland aankomen dan zijn kameraad, die nog een lange ruige weg te gaan had.

You'll take the high road
And I'll take the low road
And I'll be in Scotland aforeye
But me and my true love will never meet again
On the Bonnie Bonnie Banks of Loch Lomond

III. Bij een Schotse bruiloft wordt na de officiele plechtigheden vaak gedanst. Dit noemt men een ceilidh. Hiervoor gebruiktmen traditionele Schotse muziek zoals bijv. 'Marie's Wedding'.
Halverwege de dans gaan we nog even terug naar de kerk, waar een lieflijk lied ter ere van het bruidspaar klinkt.
Marie's Wedding is o.a. door Van Morrison opgenomen.

SKU: BT.DHP-1196079-120

English-German-French-Dutch.

Centenary 2019 is a three-movement suite based on a local folksong and was commissioned by Chr. Fanfare De Lofstem, from the Dutch province of Friesland, on the occasion of its 100th anniversary in 2019. ‘Awakening Village’, the first movement, musically describes the waking up and coming to life of the village. ‘Bintje Monument’ was inspired by a famous sculpture that was placed to honour headmaster Kornelis Lieuwes de Vries (1854-1929) who developed the well-known potato variety called ‘bintje’. The finale, ‘Journey into the Unknown’ refers to the band’s memorable 2011 concert trip to the United States of America, in which the composer combines elements of thefolksong and fragments from ‘The Star-Spangled Banner’. The piece consists of a wide range of playful and melodic sequences as well as some galvanizing rhythmical passages.

Het driedelige werk Centenary 2019 werd gecomponeerd in opdracht van Chr. Fanfare De Lofstem uit het Friese Sumar ter gelegenheid van het honderdjarig jubileum van de vereniging in 2019. Het is gebaseerd op een plaatselijk volksliedje. In het eerste deel, ‘Awakening Village’, wordt verklankt hoe het dorp ontwaakt en tot leven komt. Deel twee, ‘Bintje Monument’, is ge nspireerd op een sculptuur ter nagedachtenis van hoofdonderwijzer Kornelis Lieuwes de Vries (1854-1929), die het bekende aardappelras bintje ontwikkelde. De finale, ‘Journey into the Unknown’ verwijst naar een concertreis die de muziekvereniging in 2011 naar de VS maakte. De componist laat elementen uit hetleidmotief en flarden van ‘The Star-Spangled Banner’ in het slotdeel van dit werk samenkomen. Het werk als geheel bestaat uit diverse speelse en melodische sequensen, alsook opzwepende ritmische passages.

Centenary 2019 est une commande de la Fanfare De Lofstem, un ensemble du village de Sumar, dans la province néerlandaise de la Frise, pour marquer son centenaire, en 2019. Cette suite en trois mouvements est fondée sur une chanson traditionnelle locale. Le premier mouvement, « Awakening Village » (Le village s’éveille), dépeint l’éveil et la reprise des activités du village. « Bintje Monument » (Le monument la Bintje) s’inspire de la célèbre sculpture qui rend hommage Kornelis Lieuwes de Vries (1854-1929), un directeur d’école qui a créé une variété de pomme de terre bien connue, la Bintje. Le dernier mouvement, « Journey into the Unknown » (Voyage vers l’inconnu),évoque une inoubliable série de concerts aux États-Unis. Ici, le compositeur combine des éléments du leitmotiv et des fragments de « The Star-Spangled Banner » (La Bannière étoilée). Cette pièce comprend de nombreuses séquences enjouées et mélodiques, ainsi que plusieurs passages rythmiques exaltants.