SKU: BT.GOB-000443-120

The word ‘tsunami’ is of Japanese origin. When you look it up in a dictionary, you will find that it means ‘a great sea wave produced by submarine earth movement or volcanic eruption’.
A megatsunami is the superlative of this awesome expressionof power that nature can create, and has catastrophic consequences.

When Carl Wittrock completed this composition not many such big earth movements had occurred, but since then we have become all too familiar with the disastrousconsequences which a tsunami may have.
On the 26th of December 2004 a heavy seaquake took place near the Indonesian island of Sumatra. Tidal waves 10 meters in height ravaged the coastal regions of many countries for miles around. The tsunamitook the lives of thousands of people and destroyed many villages and towns.

There are more areas which run the risk of being struck by a tsunami, such as the island of La Palma, one of the Canary Islands. This island is based on oceaniccrust at a fracture zone and as such is one of nature’s time bombs. The consequences of a natural calamity like a megatsunami are immense.
In the case of La Palma, the tidal wave will move in the direction of South America, where it may reach 50km inland, destroying everything on its way.

In his composition Wittrock describes an ordinary day which will have an unexpected ending.
Right from the beginning there seems to be something in the air, the music creating an oppressiveatmosphere of impending disaster.
Themes are interrupted, broken off suddenly, followed by silence, suggesting the calm before the storm.
Suddenly a short climax (glissandi in the trombone part) indicates the seaquake, and the megatsunami isa fact. Hereafter follows a turbulent passage symbolising the huge rolling waves.
After nature’s force has spent itself, resignation sets in and the composition ends with a majestic ode to nature.

Het woord tsunami is afkomstig uit het Japans. Het woordenboek geeft als betekenis: een vloedgolf als gevolg van een onderzeese aardbeving. Een megatsunami is de overtreffende trap van deze vorm van natuurgeweld en heeft catastrofale gevolgen.

Toen Carl Wittrock deze compositie voltooide waren er nog niet veel voorbeelden van dergelijke grote bevingen, maar inmiddels weten we maar al te goed welke desastreuze gevolgen een tsunami kan veroorzaken.
Op 26 december 2004 vond ereen zware beving plaats in de zee nabij het Indonesische eiland Sumatra. Vloedgolven van wel 10 meter hoog teisterden de kuststreken van menig land in de verre omtrek. De tsunami eiste duizenden mensenlevens en verwoestte vele dorpen ensteden.

Er zijn meer gebieden waar sprake is van een directe dreiging, zoals op het eiland La Palma, één van de Canarische eilanden. Dit eiland ligt op een breukvlak en is daarmee een tijdbom van de natuur. Bij een calamiteit als eenmegatsunami zijn de gevolgen niet te overzien.
In het geval van La Palma begeeft de vloedgolf van enkele honderden meters zich richting Zuid Amerika met alle gevolgen van dien. Tot ongeveer 50 kilometer landinwaarts heeft de megatsunami eenallesverwoestende werking.

In de compositie schetst Wittrock een gewone dag die ongewoon zal aflopen. Al vanaf het begin hangt er iets in de lucht en is er sprake van een dreigende, beklemmende sfeer.
Themas worden onderbroken doorplotselinge afbrekingen en stiltes. Opeens is daar de korte climax (glissandi in trombones) die de beving symboliseert en de megatsunami is een feit.
Een onrustig gedeelte vangt aan, daarmee de rollende, voortstuwende golven symboliserend. Na hetnatuurgeweld is er berusting en The Power of the Megatsunami wordt afgesloten met een majestueuze ode aan de natuur.

Gobelin Music Publications.

SKU: BT.GOB-000803-120

‘Panem et Circenses’, Bread and Games were essential for keeping the citizens of ancient Rome in check.
While the bread was meant for the poorest among the Romans, the Games were Popular Pastime Number One for everybody.
There were different kinds of games, such as chariot races (especially popular with female spectators), or wild-beast fights, where lions, tigers, bulls or bears were set on one another or even on human beings. Most popular, however, were the Gladiator fights.

In ‘Bread and Games’ William Vean depicts one of the many fights in the antique Colosseum.
1. Entrance of the Gladiators: By powerful bugle-calls the attention of the peoplewas asked for, after which the Gladiators entered the Arena at the sound of heroic marching-music.
2.Swordfight: We can hear that the fights were not mere child’s play in this part.On the contrary, they were a matter of life and death and were fought accordingly.
3.Mercy of the Emperor: Sometimes a wounded gladiator could be fortunate, depending on the mercy of the audience. Waving one’s handkerchief meant mercy, a turned-down thumb meant no pardon. The Emperor had the right to take the final decision, but he usually complied with the wish of the majority of the public.
4.Lap of Honour: Gladiators were mainly selected among slaves, convicted criminals, or prisoners of war. Consequently, winning was very important, as it would mean fame, honour and sometimes even wealth. A lap of honour, therefore, was the winner’s due reward.

‘Panem et Circenses’, brood en (circus)spelen, essentieel in het Romeinse leven om de burgers in het gareel te houden.
Het brood was vooral voor de allerarmsten bedoeld, maar de spelen, dat was volksvermaak nummer één.
Erwaren verschillende soorten spelen, de Strijdwagen racen, vooral in trek bij de vrouwen, de dierengevechten of jachtpartijen, waar leeuwen, tijgers, buffels of beren tegen elkaar of tegen mensen opgehitst werden. Maar favoriet warentoch wel de gevechten der Gladiatoren.

William Vean beschrijft in ‘Bread and Games’ één van de vele gevechten in het aloude Colosseum.
1. Entrance of the Gladiators: Met krachtige (hoorn)signalen wordt de aandachtvan het volk gevraagd waarna de Gladiatoren op heldhaftige marsmuziek de Arena binnentreden.
2. Swordfight: Dat de gevechten geen kinderspel waren horen we in dit deel. Het gaat er hard aan toe, en de gevechten waren vaak op levenen dood.
3. Mercy of the Emperor: In enkele gevallen had een gewonde Gladiator geluk. Dit hing af van de stemming van het publiek. Wapperende zakdoeken betekende geluk, met de duim naar beneden wijzen betekende geen pardon.De Keizer had het laatste woord maar volgde meestal de stemming van het publiek.
4. Lap of Honour: Gladiatoren werden meestal uit slaven, veroordeelde misdadigers of krijgsgevangen geselecteerd. Winnen was daarom erg belangrijk.Dit betekende roem, eer en soms zelfs rijkdom. (vergelijkbaar met onze sporthelden) Een ereronde was dus wel op zijn plaats.

SKU: BT.DHP-0860051-020

In the course of the two centuries following the death of Henry Purcell in 1695, no British composer of any statue was apparent. Consequently, the break-through of Edward Elgar (1857-1934) as an internationally known and respected composer at the end of the last century, was of considerable importance. As a composer Elgar was largely self-taught and he looked towards the continent for his inspiration. He is without doubt on par with his contemporaries such as the somewhat younger Richard Strauss. The Belgian composer Jan Van der Roost is a genuine admirer of Elgar’s music and on the occasion of the fiftieth anniversary of the composer’s death in 1984 he composed the “CeremonialMarch”. Van der Roost was inspired by the most famous and frequently played works from Elgar’s catalogue of works, the characteristic “Pomp and Circumstances” marches, and decided to add his own, sixth march to the existing collection.

SKU: BT.DHP-0940575-020

Jan Van der Roost originally composed each and every note of ‘Slavia’ (as in case in ‘Puszta’, ‘Rikudim’ and ‘A Highland Rhapsody’). Consequently, ‘Slavia’ does not contain any arrangement of existing tunes, but is an original composition ‘in the style of…’. The introduction has an ABA structure and exposes a broad melodic line. Following a short cadenza, there is a second movement in a fast and fiery tempo. The tempi increase, gradually culminating in an exciting final climax, making this ‘Slavonic Rhapsody’ a spell-binding experience to the very last note.