SKU: BT.DHP-1115084-020

9x12 inches. English-German-French-Dutch.

It may be surprising to see a fanfare piece commissioned by a Japanese ensemble, since fanfare orchestras are typically found in Belgium, Holland and Luxembourg, and also France and Switzerland. Senzoku Gakuen is one of the largest and mostprestigious music universities in Japan, and home to a wide variety of ensembles and orchestras. Since 2006 they have had a fanfare orchestra, which was started by Sotaru Fukaishi, a euphonium teacher who felt further performance opportunity wasneeded for saxhorn instruments. Fukaishi had loved the sound of fanfare orchestras ever since visiting the World Music Contest in Kerkrade (Holland) several years earlier. Jan Van der Roost was involved with this new initiative from the beginning,and they were also joined by Manu Mellaerts for certain projects. The Dean of the music department, Professor Kazuo Tomioka, fully supports the ensemble and commissioned Ostinati. The première took place on June 11th at Maeda Hall inMizonokuchi (Kawasaki) where Senzoku Gakuen is based. The piece opens with an impressive timpani solo, followed by brass and saxophone. The rhythmical pulse remains constant and the music is fiery and assertive in character. A pentatonic melodygradually emerges and the music loses its vehemency and softens. The initial percussion ostinati subsequently recurs and the first section of the piece concludes in a similar mood to the opening. The second movement is sweet and melodic, opening witha long passage for the saxophone family in a minor key. The same theme then appears in the major and is developed upon; the music builds to a majestic orchestral forte, reminiscent of a pipe organ in its sonority. The theme returns in the originalminor key with a change in instrumentation leading the movement to a quiet and peaceful end on a soft E minor chord. The finale starts with percussion: a four-bar pattern is repeated several times over which the movement’s melodic themes areintroduced. These melodic elements are varied and used in different versions and the ostinato idea, which characterizes the entire piece, is highlighted. The theme travels through the orchestra, appearing on various instruments and in variousregisters. It captures the listener’s attention and displays the full range of sound and colour within the fanfare orchestra.

Het is misschien verrassend dat dit fanfarewerk is geschreven in opdracht van een Japans ensemble, aangezien fanfareorkesten vooral te vinden zijn in België, Nederland en Luxemburg, en ook wel in Frankrijk en Zwitserland. SenzokuGakuen is een van de grootste en meest prestigieuze muziekopleidingen van Japan, en de thuisbasis van een grote verscheidenheid van ensembles en orkesten. In 2006 is er een fanfareorkest opgericht, en wel door Sotaru Fukaishi, eeneuphoniumdocent die vond dat er meer mogelijkheden moesten komen voor optredens met saxhoorninstrumenten. Fukaishi had enkele jaren daarvoor genoten van de fanfareklank toen hij het Wereld Muziek Concours in Kerkrade bezocht. DeBelgische componist Jan Van der Roost was van het begin af aan betrokken bij dit nieuwe initiatief, en ook Manu Mellaerts werd voor een aantal projecten aangetrokken. Het hoofd van de muziekfaculteit, professor Kazuo Tomioka, staatgeheel achter het ensemble en gaf de opdracht tot het schrijven van Ostinati. De première vond plaats op 11 juni in de Maeda Hall in Mizonokuchi (Kawasaki), waar Senzoku Gakuen is gevestigd. Het werk begint met een indrukwekkendepaukensolo, gevolgd door koper en saxofoon. De ritmische puls blijft constant, en de aard van de muziek is vurig en krachtig. Geleidelijk komt er een pentatonische melodie naar voren en wordt de muziek minder heftig, ze wordtzachter van karakter. De aanvankelijke ostinati in het slagwerk verschijnen dan opnieuw, waarna het eerste deel van het werk eindigt in dezelfde sfeer als waarmee het begon. Het tweede deel is lieflijk en melodisch. Het opentmet een lange passage voor de saxofoons in een mineurtoonsoort. Dan klinkt hetzelfde thema in majeur en daar wordt op voortgeborduurd: de muziek ontwikkelt zich tot een majestueus orkestraal forte, dat qua sonoriteit doet denken

Es mag überraschen, dass dieses Fanfareorchesterwerk ausgerechnet von einem japanischen Ensemble in Auftrag gegeben wurde, da Fanfareorchester doch eher in Belgien, den Niederlanden oder Luxemburg oder auch in Frankreich oder Schweiz zu finden sind. Senzoku Gakuen ist eine der größten und renommiertesten Musikschulen Japans und Heimstätte einer Vielfalt an Ensembles und Orchestern. Im Jahr 2006 wurde ein Fanfareorchester gegründet. Den Anstoß gab Sotaru Fukaishi, ein Euphoniumlehrer, der den Instrumenten der Saxhorn-Familie mehr Spielmöglichkeiten bieten wollte. Fukaishi hatte sich einige Jahre zuvor bei der Weltmeisterschaft in Kerkrade (Holland) in den Klang vonFanfareorchestern verliebt. Jan Van der Roost war von Beginn an in die Entwicklung dieser Idee involviert und, einige Projekte betreffend, ebenso Manu Mellaerts. Der Dekan des Musik-Colleges, Professor Kazuo Tomioka, steht voll und ganz hinter dem Ensemble und gab Ostinati in Auftrag. Die Premiere fand am 11. Juni 2011 in der Maeda Hall in Mizonokuchi statt, dem Heimatort der Schule Senzoku Gakuen. Das Stück beginnt mit einem eindrucksvollen Paukensolo, bevor Blechbläser und Saxophon einsetzen. Der rhythmische Puls bleibt konstant unter einer feurigen, nachdrücklichen Musik. Eine pentatonische Melodie bildet sich nach und nach heraus, während die Musik an Heftigkeit verliert und sanfter wird. Die anfänglichen Ostinati im Schlagwerk kehren zurück und so endet der erste Satz des Werkes in einer der Eröffnung ähnlichen Stimmung. Der zweite Satz ist lieblich und melodiös. Er beginnt mit einem langen Abschnitt für die Saxophone in Moll. Dann erscheint das gleiche Thema in Dur und durchläuft eine Entwicklung; die Musik baut sich zu einem majestätischen orchestralen Forte auf, das in seiner Klangfülle an eine Orgel erinnert. Dann kehrt das Thema in seiner ursprünglichen Moll-Tonart und in veränderter Instrumentierung zurück, um den Satz ruhig und friedvoll in einem e-Moll-Akkord enden zu lassen.

Il pourrait paraître surprenant qu’un ensemble japonais puisse commander une pièce pour orchestre de fanfare, puisque l’on rencontre surtout ce type de formation en Belgique, aux Pays-Bas et au Luxembourg, ainsi qu’en France et en Suisse. Senzoku Gakuen, l’une des plus grandes et plus prestigieuses académies de musique du Japon, compte une grande variété d’ensembles et d’orchestres. En 2006 s’y est ajouté un orchestre de fanfare fondé par Sotaru Fukaishi, un professeur d’euphonium qui pensait qu’il était nécessaire d’offrir de plus larges possibilités aux cuivres de la région. Depuis qu’il avait assisté au World Music Contest de Kerkrade (Pays-Bas), plusieurs années auparavant,Fukaishi se prit de passion pour le son chaud et généreux de l’orchestre de fanfare, une formation atypique au Japon. Jan Van der Roost a favorablement adhéré cette nouvelle initiative, tandis que Manu Mellaerts collabora avec les deux hommes afin de concrétiser certains projets. Le professeur Kazuo Tomioka, doyen du collège de musique, soutint vigoureusement l’orchestre et commanda Ostinati. La création de l’oeuvre fut donnée le 11 juin 2011 au Maeda Hall de Mizonokuchi (Kawasaki), où se trouve Senzoku Gakuen. La pièce débute avec un impressionnant solo de timbales précédant l’entrée des cuivres et des saxophones. La pulsion rythmique est constante, la musique est énergique et de caractère affirmé. Une mélodie pentatonique émerge graduellement, alors que la trame musicale diminue d’intensité et s’adoucit. L’ostinato la percussion revient fréquemment et la première partie de l’oeuvre se termine dans un climat semblable celui du début. Le deuxième mouvement, doux et romancé, débute avec un long passage en mode mineur joué par les saxophones. Le même thème apparaît alors en mode majeur et se développe peu peu ; la musique s’intensifie pour arriver un majestueux et orchestral forte dont les sonorités rappellent celles d’un orgue d’église. Puis le thème revient sa tonalité mineure d’origine avec un changement d’instrumentation qui mène.

SKU: BT.GOB-000827-120

Christopher Columbus was born in Genoa in 1451. His father was a wool merchant. Originally he seemed destined to follow in his father’s footsteps, and thus sailed the oceans to countries as far apart as Iceland and Guinea.
In 1476 his ship was sunk during a battle off the coast of Portugal. Columbus saved his own life by swimming to shore.
In 1484 he conceived the idea of sailing to the Indies via a westward sea route, but it was only in 1492 that he was able to realize this plan.
On this first voyage he was in command of three ships: the flag-ship, called the Santa Maria, the Pinta, and the Ni?a. From Spain Columbus sailed via the Canary Islands to the Bahamas, whichhe sighted on October 12th 1492.
Without being aware of it Columbus discovered the ‘New World’ he thought he had landed in the eastern part of Asia. The motif from Dvoøák’s 9th Symphony ‘Aus der neuen Welt’ forms a little counterfeit history at this point in the composition.
After this first voyage Columbus was to undertake another three long voyages to America. These voyages were certainly not entirely devoid of misfortune.
More than once he was faced with shipwreck, mutiny and the destruction of settlements he had founded.
After Columbus had left for Spain from Rio Belen in 1503, he beached his ships on the coast of Jamaica. The crew were marooned there and it was only after a year that Columbus succeeded in saving his men and sailing back to Spain with them.
In the music the misunderstanding about which continent Columbus discovered in his lifetime resounds, for does this part in the composition not contain Asiatic motifs?
Poor Columbus! In 1506 the famous explorer died in Valladolid.

Christopher Columbus wordt in 1451 geboren in Genua als zoon van een wolhandelaar. Aanvankelijk lijkt hij voorbestemd om als koopman door het leven te gaan. Zo bevaart hij al een groot deel van de wereldzeeën tot landen als IJslanden Guinea.
In 1476 zinkt zijn schip in een veldslag voor de kust van Portugal. Columbus kan zich zwemmend naar de kust redden.
In 1484 vat hij het plan op om langs de “andere” kant van de wereld naar India te varen. Pasin 1492 kan hij zijn plan verwezenlijken.
Het vlaggeschip op deze reis is de Santa Maria. Het schip wordt gesecondeerd door de Pinta en de Ni?a.
Vanuit Spanje vaart Columbus via de Canarische eilanden naar de Bahamas,die hij op 12 oktober 1492 in zicht krijgt. Zonder het te weten ontdekt Columbus de “Nieuwe wereld”.
Hij verkeert in de veronderstelling in het oosten van Azië te zijn aangeland. Een stukje geschiedvervalsing vormt hier eenmotiefje uit Dvoøák’s 9de symfonie, ‘Aus der neuen Welt’.
Na deze eerste reis maakt Columbus nog drie grote reizen naar Amerika. De reizen verlopen zeker niet alle voorspoedig. Zo is er bijv. meermaals sprake van schipbreuk,muiterij en verwoesting van de door Columbus gestichte nederzettingen.
Als hij in 1503 uit Rio Belen weer richting Spanje vertrekt, stranden zijn schepen op de kust van Jamaica. De bemanning wordt daar achtergelaten.
Paseen jaar later weet Columbus zijn bemanning te redden en met hen terug te varen naar Spanje.
In de muziek klinkt het misverstand over welk werelddeel Columbus in zijn leven bevaren had door. Roept dit deeltje geen associatiesop met Aziatische klanken? Arme Columbus!
Christopher Columbus overlijdt in 1506 in Valladolid.

SKU: AP.40223S

UPC: 038081452562. English.

The jazz-rock group Chicago is still going strong! Veteran arranger Brian Scott has taken one of their biggest hits and crafted a fresh and exciting new arrangement that contains all of the great sounds of the original. Featuring a cool trumpet solo, and a tasty trombone solo at the end, this chart will be a favorite for years to come! (2:05).

SKU: AP.MBM00048

UPC: 654979183594. English.

Here's the perfect tune to salute the success of your teams this year. You'll love this great new Ralph Ford arrangement! Performed by the Troy State University Marching Band, Robert W. Smith, Director. (1:30).

SKU: BT.GOB-001048-120

One of the best known nicknames for a city that is perhaps New York: The Big Apple.
Already in the thirties of the last century, this name is often used in New York jazz scene. With The Big Apple Manhattan was intended. It was the place to be.
Around 1920 Harlem was the center of a thriving black culture. This period is known as the Harlem Renaissance. In the famous Cotton Club were many concerts of greats like Duke Ellington.
Broadway attracts millions of tourists. Many of them visit here one of the many musicals sometimes for years on the boards are placed.
Broadway splashes sparkles and swings.
Peter Martin shows usthree bites tests of this imaginary apple.
Enjoy!

Eén van de bekendste bijnamen voor een stad is wellicht die van New York: 'The Big Apple'.
Al in de jaren dertig van de vorige eeuw werd deze naam vaak gebruikt in de New Yorkse jazzscene. Met 'The Big Apple' werd Manhattanbedoeld. Het was 'the place to be'.
Rond 1920 werd Harlem het centrum van een bloeiende zwarte cultuur. Deze periode staat bekend als de 'Harlem Renaissance'. In de beroemde Cotton Club vonden vele concerten plaats van groothedenals Duke Ellington.
Broadway trekt miljoenen toeristen. Velen van hen bezoeken hier één van de vele musicals die soms al jaren op de planken gebracht worden.
Broadway spettert, bruist en swingt.
Peter Martinlaat ons drie hapjes proeven uit deze denkbeeldige appel.
Laat het u smaken!

SKU: AP.47486

UPC: 038081549934. English.

Rock out in the stands this year with this great new tune from the popular band Muse. Exciting harmonies, driving percussion, and lots of open fifths make this chart a great choice for this fall!

SKU: BT.GOB-000820-020

Whereas ‘Auld Lang Syne’ may be considered the best-known Scottish song ever, yet at the same time it is an obscure one, for there are but few people who know the complete text by heart.
After the familiar ‘Should auld acquaintance be forgot .....‘ many people take their refuge to lyrics like ‘rum tee dum ta dee ..... lah, lah, lah ........... for auld lang syne’.
Even in Scotland only a handful of persons know the entire text and are able to give a correct rendering of it.
The current lyrics have been attributed to the Scottish poet Robert Burns. Burns, however, he did not write the whole poem : after he had heard an old man sing the centuries-old Scotchballad, he wrote it down and added a number of stanzas (1788).
Historical research teaches us that the ballad served many purposes, both political and religious.
Nowadays, ‘Auld Lang Syne’ is sung as a Christmas Carol and it is also sung on New Year’s Eve at the turning of the year. Apart from that, though, the song is also sung on many other occasions sometimes with different lyrics, which usually have Love, Friendship and/or Parting as their themes, as these go well with the fascinating melody.

In this arrangement a low-sounding solo instrument is central. The harmonization in the accompaniment fits in perfectly with the sentiments this song will evoke.

Should auld acquaintance be forgot
And never brought to mind?
Should auld acquintance be forgot.
And days of auld lang syne?
For auld lang syne, my dear,
For auld lang syne,
We’ll take a cup of kindness yet,
For auld lang syne.

Misschien wel het meest bekende Schotse lied, maar tegelijkertijd ook het minst bekende, er zijn er maar weinig mensen die de tekst mee kunnen zingen.
Na het bekende ‘Should auld acquaintaintance be forgot and .....‘ vervallenvelen in ‘rum tee dum ta dee ..... lah, lah, lah ........... for auld lang syne’.
Zelfs in Schotland is maar een enkeling in staat de tekst correct weer te geven.
De huidige versie wordt toegeschreven aan de Schotse dichterRobert Burns. Burns heeft echter niet de hele tekst gemaakt.
Toen hij de eeuwen oude Schotse ballade door een oude man hoorde zingen, heeft hij enkele verzen toegevoegd (1788).
Historisch onderzoek leert dat de ballade voorveel doeleinden gebruikt werd, voor politieke als ook religieuze doelen.
Tegenwoordig wordt ‘Auld Lang Syne’ gebruikt als Christmas Carol en wordt het gezongen tijdens de jaarwisseling op oudejaarsavond.Het lied, soms meteen andere tekst, wordt echter op veel meer plaatsen gebruikt.
Liefde, Vriendschap en Afscheid zijn dan meestal de sentimenten die gecombineerd worden met de meeslepende melodie.

In dit arrangement staat een ‘laag’ solo-instrumentcentraal.
De harmonisatie in de begeleiding sluit naadloos aan bij deze gevoelens die dit lied oproepen.

Should auld acquaintance be forgot
And never brought to mind?
Should auld acquintance beforgot
And days of auld lang syne?
For auld lang syne, my dear,
For auld lang syne,
We’ll take a cup of kindness yet,
For auld lang syne.