SKU: BT.DHP-1115084-020
9x12 inches. English-German-French-Dutch.
It may be surprising to see a fanfare piece commissioned by a Japanese ensemble, since fanfare orchestras are typically found in Belgium, Holland and Luxembourg, and also France and Switzerland. Senzoku Gakuen is one of the largest and mostprestigious music universities in Japan, and home to a wide variety of ensembles and orchestras. Since 2006 they have had a fanfare orchestra, which was started by Sotaru Fukaishi, a euphonium teacher who felt further performance opportunity wasneeded for saxhorn instruments. Fukaishi had loved the sound of fanfare orchestras ever since visiting the World Music Contest in Kerkrade (Holland) several years earlier. Jan Van der Roost was involved with this new initiative from the beginning,and they were also joined by Manu Mellaerts for certain projects. The Dean of the music department, Professor Kazuo Tomioka, fully supports the ensemble and commissioned Ostinati. The première took place on June 11th at Maeda Hall inMizonokuchi (Kawasaki) where Senzoku Gakuen is based. The piece opens with an impressive timpani solo, followed by brass and saxophone. The rhythmical pulse remains constant and the music is fiery and assertive in character. A pentatonic melodygradually emerges and the music loses its vehemency and softens. The initial percussion ostinati subsequently recurs and the first section of the piece concludes in a similar mood to the opening. The second movement is sweet and melodic, opening witha long passage for the saxophone family in a minor key. The same theme then appears in the major and is developed upon; the music builds to a majestic orchestral forte, reminiscent of a pipe organ in its sonority. The theme returns in the originalminor key with a change in instrumentation leading the movement to a quiet and peaceful end on a soft E minor chord. The finale starts with percussion: a four-bar pattern is repeated several times over which the movement’s melodic themes areintroduced. These melodic elements are varied and used in different versions and the ostinato idea, which characterizes the entire piece, is highlighted. The theme travels through the orchestra, appearing on various instruments and in variousregisters. It captures the listener’s attention and displays the full range of sound and colour within the fanfare orchestra.Het is misschien verrassend dat dit fanfarewerk is geschreven in opdracht van een Japans ensemble, aangezien fanfareorkesten vooral te vinden zijn in België, Nederland en Luxemburg, en ook wel in Frankrijk en Zwitserland. SenzokuGakuen is een van de grootste en meest prestigieuze muziekopleidingen van Japan, en de thuisbasis van een grote verscheidenheid van ensembles en orkesten. In 2006 is er een fanfareorkest opgericht, en wel door Sotaru Fukaishi, eeneuphoniumdocent die vond dat er meer mogelijkheden moesten komen voor optredens met saxhoorninstrumenten. Fukaishi had enkele jaren daarvoor genoten van de fanfareklank toen hij het Wereld Muziek Concours in Kerkrade bezocht. DeBelgische componist Jan Van der Roost was van het begin af aan betrokken bij dit nieuwe initiatief, en ook Manu Mellaerts werd voor een aantal projecten aangetrokken. Het hoofd van de muziekfaculteit, professor Kazuo Tomioka, staatgeheel achter het ensemble en gaf de opdracht tot het schrijven van Ostinati. De première vond plaats op 11 juni in de Maeda Hall in Mizonokuchi (Kawasaki), waar Senzoku Gakuen is gevestigd. Het werk begint met een indrukwekkendepaukensolo, gevolgd door koper en saxofoon. De ritmische puls blijft constant, en de aard van de muziek is vurig en krachtig. Geleidelijk komt er een pentatonische melodie naar voren en wordt de muziek minder heftig, ze wordtzachter van karakter. De aanvankelijke ostinati in het slagwerk verschijnen dan opnieuw, waarna het eerste deel van het werk eindigt in dezelfde sfeer als waarmee het begon. Het tweede deel is lieflijk en melodisch. Het opentmet een lange passage voor de saxofoons in een mineurtoonsoort. Dan klinkt hetzelfde thema in majeur en daar wordt op voortgeborduurd: de muziek ontwikkelt zich tot een majestueus orkestraal forte, dat qua sonoriteit doet denkenEs mag überraschen, dass dieses Fanfareorchesterwerk ausgerechnet von einem japanischen Ensemble in Auftrag gegeben wurde, da Fanfareorchester doch eher in Belgien, den Niederlanden oder Luxemburg oder auch in Frankreich oder Schweiz zu finden sind. Senzoku Gakuen ist eine der größten und renommiertesten Musikschulen Japans und Heimstätte einer Vielfalt an Ensembles und Orchestern. Im Jahr 2006 wurde ein Fanfareorchester gegründet. Den Anstoß gab Sotaru Fukaishi, ein Euphoniumlehrer, der den Instrumenten der Saxhorn-Familie mehr Spielmöglichkeiten bieten wollte. Fukaishi hatte sich einige Jahre zuvor bei der Weltmeisterschaft in Kerkrade (Holland) in den Klang vonFanfareorchestern verliebt. Jan Van der Roost war von Beginn an in die Entwicklung dieser Idee involviert und, einige Projekte betreffend, ebenso Manu Mellaerts. Der Dekan des Musik-Colleges, Professor Kazuo Tomioka, steht voll und ganz hinter dem Ensemble und gab Ostinati in Auftrag. Die Premiere fand am 11. Juni 2011 in der Maeda Hall in Mizonokuchi statt, dem Heimatort der Schule Senzoku Gakuen. Das Stück beginnt mit einem eindrucksvollen Paukensolo, bevor Blechbläser und Saxophon einsetzen. Der rhythmische Puls bleibt konstant unter einer feurigen, nachdrücklichen Musik. Eine pentatonische Melodie bildet sich nach und nach heraus, während die Musik an Heftigkeit verliert und sanfter wird. Die anfänglichen Ostinati im Schlagwerk kehren zurück und so endet der erste Satz des Werkes in einer der Eröffnung ähnlichen Stimmung. Der zweite Satz ist lieblich und melodiös. Er beginnt mit einem langen Abschnitt für die Saxophone in Moll. Dann erscheint das gleiche Thema in Dur und durchläuft eine Entwicklung; die Musik baut sich zu einem majestätischen orchestralen Forte auf, das in seiner Klangfülle an eine Orgel erinnert. Dann kehrt das Thema in seiner ursprünglichen Moll-Tonart und in veränderter Instrumentierung zurück, um den Satz ruhig und friedvoll in einem e-Moll-Akkord enden zu lassen. Il pourrait paraître surprenant qu’un ensemble japonais puisse commander une pièce pour orchestre de fanfare, puisque l’on rencontre surtout ce type de formation en Belgique, aux Pays-Bas et au Luxembourg, ainsi qu’en France et en Suisse. Senzoku Gakuen, l’une des plus grandes et plus prestigieuses académies de musique du Japon, compte une grande variété d’ensembles et d’orchestres. En 2006 s’y est ajouté un orchestre de fanfare fondé par Sotaru Fukaishi, un professeur d’euphonium qui pensait qu’il était nécessaire d’offrir de plus larges possibilités aux cuivres de la région. Depuis qu’il avait assisté au World Music Contest de Kerkrade (Pays-Bas), plusieurs années auparavant,Fukaishi se prit de passion pour le son chaud et généreux de l’orchestre de fanfare, une formation atypique au Japon. Jan Van der Roost a favorablement adhéré cette nouvelle initiative, tandis que Manu Mellaerts collabora avec les deux hommes afin de concrétiser certains projets. Le professeur Kazuo Tomioka, doyen du collège de musique, soutint vigoureusement l’orchestre et commanda Ostinati. La création de l’oeuvre fut donnée le 11 juin 2011 au Maeda Hall de Mizonokuchi (Kawasaki), où se trouve Senzoku Gakuen. La pièce débute avec un impressionnant solo de timbales précédant l’entrée des cuivres et des saxophones. La pulsion rythmique est constante, la musique est énergique et de caractère affirmé. Une mélodie pentatonique émerge graduellement, alors que la trame musicale diminue d’intensité et s’adoucit. L’ostinato la percussion revient fréquemment et la première partie de l’oeuvre se termine dans un climat semblable celui du début. Le deuxième mouvement, doux et romancé, débute avec un long passage en mode mineur joué par les saxophones. Le même thème apparaît alors en mode majeur et se développe peu peu ; la musique s’intensifie pour arriver un majestueux et orchestral forte dont les sonorités rappellent celles d’un orgue d’église. Puis le thème revient sa tonalité mineure d’origine avec un changement d’instrumentation qui mène.
SKU: BT.DHP-1115084-120
SKU: BT.DHP-1125214-120
On a war memorial in the Dutch village of Wons is engraved a list of names to honour the fallen in World War II. This is the basis for the name of this piece. However, this composition was written for everyone who has made Wons what it is today: a pretty place near to Lake IJssel with a comfortable way of life. The piece begins with a celebratory introduction in which the village is presented to the listener. There follows a delightful rhythmic and high-tempo theme that reflects the happiness, innocence and carefree atmosphere before the war. Now we hear a moody, fragmented theme depicting soldiers shooting. This is brought to a close with dissonant clusters of sound,intoning the dreadful tragedy of the war. The ensuing quiet gives way to a calm middle section in a minor key that portrays both frustration and consolation. The fast tempo of the beginning returns, this time in the form of a victory march. We hear freedom being celebrated. We hear the previous happy, innocent and carefree themes, too. There follows a festive, martial theme, a tribute to the village, before the piece closes with sounds of celebration. Op de gedenksteen in het Friese dorp Wons staat een erelijst (roll of honour) gegraveerd ter nagedachtenis aan de gevallenen van de Tweede Wereldoorlog. De titel van dit werk verwijst naar deze lijst. Deze compositie is echter tevens geschreven voor alle mensen die Wons hebben gemaakt tot wat het nu is: een prachtig dorpje vlak bij het IJsselmeer waar het prettig toeven is. De compositie begint met een statige inleiding, waarin het dorp zich presenteert aan de luisteraar. Dan klinkt een aansprekend ritmisch thema in een snel tempo dat de vrolijkheid, onbevangenheid en onbezorgdheid van voor de oorlog uitstraalt. Dit gaat over in een melodie in mineur, die het naderendeoorlogsgevaar aankondigt. Dan is er een grillig thema met stops waarin het schieten van de soldaten te horen is. Dit eindigt in enkele dissonante clusters die het tragische dieptepunt van de oorlog accentueren. De daaropvolgende stilte lost op in een gedragen middendeel in mineur waaruit enerzijds verdriet en anderzijds troost spreekt. Dan komt het snelle tempo van het begin weer terug, ditmaal in de vorm van een vreugdemars. De vrijheid wordt gevierd. Ook het thema van de vrolijkheid, onbevangenheid en onbezorgdheid is weer te horen. Er volgt nu een statig martiaal thema, een eerbetoon aan het dorp, waarna het werk wordt afgesloten met feestelijke klanken. Auf einem Gedenkstein im niederländischen Dorf Wons ist eine Namensliste zu Ehren der Gefallenen im Zweiten Weltkrieg eingraviert. Auf diese bezieht sich der Titel des Werkes, der wörtlich übersetzt ‘Ehrenliste’ bedeutet. Diese Komposition wurde jedoch für alle Menschen geschrieben, die Wons zu dem gemacht haben, was es heute ist: ein schöner Ort nahe des IJsselmeeres, in dem es sich gut leben lässt. Das Werk beginnt mit einer feierlichen Einleitung, in welcher sich das Dorf dem Zuhörer präsentiert. Dann erklingt ein reizvolles rhythmisches und temporeiches Thema, das die Fröhlichkeit, Unbefangenheit und Sorglosigkeit vor dem Krieg ausstrahlt. Dieses geht in eine Moll-Melodieüber, welche von der nahenden Kriegsgefahr kündet. Dann erklingt ein launenhaftes Thema mit Unterbrechungen, in dem das Schießen der Soldaten zu hören ist. Dieses endet in einigen dissonanten Clustern, die den tragischen Tiefpunkt des Krieges betonen. Die darauffolgende Stille löst sich in einen ruhigen Mittelteil in Moll auf, aus dem einerseits Verdruss und andererseits Trost spricht. Dann kehrt das schnelle Tempo des Anfangs zurück, dieses Mal in der Form eines Freudenmarsches. Die Freiheit wird gefeiert. Auch das Thema der Fröhlichkeit, Unbefangenheit und Sorglosigkeit ist wieder zu hören. Nun folgt ein feierliches, martialisches Thema, eine Ehrerbietung an das Dorf, bevor das Werk mit festlichen Klängen endet. Sur le monument aux morts du village néerlandais de Wons est gravée une liste de noms en hommage aux soldats tombés lors de la Seconde Guerre mondiale. Ce monument a inspiré le titre de cette composition. Mais celle-ci a aussi été écrite pour toutes les personnes qui ont donné Wons son caractère d’aujourd’hui : un joli village proche du lac d’IJssel où il fait bon vivre. La pièce débute par une introduction festive qui présente le village l’auditeur. S’ensuit un thème allègre et délicieusement rythmique qui reflète l’ambiance joyeuse, na ve et optimiste de l’avant-guerre. Puis nous entendons un motif sombre et fragmenté, représentant les fusillades ciblant les soldats. Cettepartie se termine par un faisceau de sons dissonants traduisant le caractère tragique de la guerre. Le calme revient avec un passage tranquille en mineur qui évoque la fois la frustration et l’apaisement. Le tempo du début est repris, cette fois sous la forme d’une marche victorieuse. Puis résonnent les accents premiers de gaieté, d’innocence et d’insouciance, invoquant la célébration de la liberté. Un thème martial et festif en hommage au village nous mène un pétillant finale.
SKU: BT.DHP-1125214-020
SKU: BT.GOB-000854-020
The tradition of the Christmas tree in Western Europe dates back to a time long before any Christianization had taken place. During the severely cold winter nights, so it was believed, evil spirits tried to ‘kill’ nature. Needle-leaved trees were the only ones which kept their green colour throughout the year, and therefore became symbols of immortality. These ‘living’ trees, said to be the work of benign spirits, were brought into people’s houses to ward off evil, life-threatening powers. In the 14th century people first started to decorate Christmas trees. It was a pagan custom, originated by the inhabitants of Alsace. This custom was taken over by the Church in thecourse of the 15th and 16th century. At first the decoration consisted mainly of edibles, such as apples and wafers, but later small presents were added. Legend has it that the reformer Martin Luther was the first person to decorate a Christmas tree with candles. The flickering candle flames were meant to create the image of a starry sky in which Christ’s apparition could be recognized. The German organ-player Ernst Anschütz from Leipzig was the first person to notate the song ‘O Tannenbaum’, the melody being a well-known folk song. Next to ‘Stille Nacht’ ‘O Tannenbaum’ is the most famous German Christmas song, now known throughout the world. In the United States of America the melody of ‘O Tannenbaum’ has even been used in four States (among which the State of Maryland) for their State song. In David Well’s arrangement the song is first heard as many of us know it. After this introduction, however, it is transformed into a solid rock version, and the beat has been changed. In the second part the familiar three-four time is back, but here the rhythm is different from the original. After the richly ornamented rock beat the basic theme can be heard once again and the composition is concluded in a festive manner. De traditie van de ‘Kerstboom’ gaat in West-Europa terug tot ver voordat er van enige kerstening sprake was. Gedurende de koude strenge winters dacht men dat kwade geesten de natuur ‘vermoordde’. Naaldbomen behielden als enige hungroene kleur en werden daardoor symbolen van onsterflijkheid. Deze ‘levende’ bomen, het werk van goede machten, werden in huis gehaald om kwade geesten en levensbedreigende krachten buitenshuis te houden. Van ‘versierde’ kerstbomenwas het eerst sprake in de 14e eeuw. Het was een heidens gebruik, dat in deze periode in de Elzas voorkwam. Tijdens de 15e en 16e eeuw werd het versieren van de kerstboom door de kerk overgenomen. De versiering bestond in eersteinstantie vooral uit etenswaar, als appels en koekjes. Later ging men ook kleine cadeautjes als versiering gebruiken. Er wordt beweerd dat Martin Luther, de hervormer, als eerste kaarsen in een kerstboom deed. De fonkelendevlammetjes creëerden een sterrenhemel waarin men Christus’ verschijning leek te herkennen. De Duitse organist Ernst Anschütz uit Leipzig, was de eerste die het lied ‘O Tannenbaum’ op schrift stelde. De melodie was een bekend volkswijsje.Naast ‘Stille Nacht’ is ‘O Tannenbaum’ het meest bekende kerstlied dat vanuit Duitsland de hele wereld veroverde. De melodie van ‘O Tannenbaum’ wordt zelfs in de Verenigde Staten van Amerika in vier verschillende staten(o.a. Maryland) als volkslied gebruikt. In het arrangement van David Well hoort u het lied eerst op de manier zoals velen het kennen. Na deze inleiding klinkt een stevige rock-versie en is de maatsoort niet meer de gebruikelijke.Het tussendeel is weer in de vertrouwde driekwarts-maatsoort. Hier is echter de ritmiek in een ander jasje gestoken. Na de rijkelijk met slingers versierde rock-beat klinkt nog één keer het oorspronkelijke thema om daarna feestelijk.
SKU: BT.GOB-000854-120
SKU: BT.DHP-1115067-120
The Geuzen Medal is an annual award given to people or organizations who have found unique ways to further democracy in the world and help eliminate dictatorships, racism, and discrimination. The original Geuzen fought against Spanish imperialism in Holland during the16th century. During the Second World War a group resisting the Nazis also named themselves De Geuzen. Jan de Haan incorporates Psalm 43, sung by a group of condemned prisoners shortly before their execution in 1943, into Geuzen Medal Fanfare, composed for the 25th bestowal of this special award.Ieder jaar weer wordt ze weer uitgereikt: de Geuzenpenning. Dit is aan een persoon of organisatie die zich op bijzondere wijze inzet voor de democratie en tegen dictatuur, racisme en discriminatie. In de zestiende eeuw streden deGeuzen tegen de Spaanse bezetting. In de Tweede Wereldoorlog was er eveneens een verzetsgroep die zich zo noemde. Een deel van hen werd in 1943 veroordeeld tot de doodstraf. Vlak voor de voltrekking van het vonnis zetten zij psalm43 in. Precies deze psalm verwerkte Jan de Haan in zijn openingswerk Geuzen Medal Fanfare. Hij schreef het ter gelegenheid van de vijfentwintigste uitreiking.Der Geuzenpenning (Geuzen Medal) wird jährlich an Menschen oder Organisataionen verliehen, die sich auf besondere Weise für die Demokratie und gegen Diktatur, Rassismus und Diskriminierung eingesetzt haben. Die ursprünglichen Geuzen kämpften gegen spanische Besatzung in Holland im 16. Jahrhundert; im Zweiten Weltkrieg nannte sich eine Widerstandsgruppe gegen die Deutschen ebenfalls De Geuzen. Den Psalm 43, den eine Gruppe von Verurteilten 1943 kurz vor ihrer Hinrichtung anstimmte, verarbeitete Jan de Haan in seinem Eröffnungswerk De Geuzen Medal Fanfare, das er zur 25. Verleihung dieses besonderen Ordens schrieb.La Médaille des Gueux décernée par la Geuzen Resistance Foundation 1940-1945, met l’honneur une personne ou une organisation méritante, s’étant engagée dans la lutte pour la démocratie. Le nom de la fondation tire son origine de la révolte des Gueux, mouvement patriotique néerlandais. Pendant la Seconde Guerre mondiale, des résistants reprirent le nom des Gueux. Lorsque quinze d’entre eux tombèrent aux mains des occupants allemands, ils entamèrent le Psaume 43. L’arrangement de Jan de Haan conserve l’authenticité de la mélodie originale.Ogni anno la “Geuzen Medalâ€, viene conferita dalla Fondazione olandese “Geuzen Resistance 1940-1945 Foundation†quale tributo ad individui o istituzioni che si siano prodigate per la democrazia o contro le dittature, le discriminazioni ed il razzismo. Nel corso della seconda guerra mondiale, un gruppo di resistenti riprese il nome di “Geuzenâ€: 15 membri caddero prigionieri e al momento della loro fucilazione cantarono il Salmo 43.
SKU: BT.DHP-1115067-020
SKU: BT.GOB-000652-020
In a four-part composition Rieks van der Velde takes us to the richly varied area surrounding the university city of Cambridge. The Dutch composer was especially inspired by the atmosphere of Cambridgeshire, the county which lies north of London. 1. The Journey. Although on arrival the area looks peaceful and friendly, the ruggedness of its inhabitants and landscape have an unmistakable influence on the music. In the course of the tour, which starts with an Allegro movement, we are shown the vitality, energy and freshness of the Cambridgeshire countryside. Short themes, swift and sudden motifs and rhythmical patterns supported by the drive ofpercussion instruments give expression to this image. The first part is concluded by two 'Calmo' movements in which the music expresses how the cathedral in the city of Ely comes into sight and is gradually approached. 2. Visit to Ely Cathedral. The famous Norman cathedral church of Ely, which was built in 1109, has attracted tourists from all over the world apart from being a place of worship and heritage site. A cornet solo introduces the contemplative mood of the composition at this point. The mystical atmosphere of the cathedral runs through this lyrical part like a continuous thread. 3. The Pub. The thirst caused by this intensive journey makes a visit to the local pub a definite must. These “public houses”, which may be open until the early hours of the morning, offer all kinds of entertainment. Drinks are served liberally and the atmosphere is lively. 4. The Journey Back. Time has flown: In other words, the moment of departure has come sooner than one would have wished. In a flashback which recaptures elements of the first part of the composition we say goodbye to Cambridgeshire in a fitting manner. Two scintillating final measures bring us abruptly back to the present. In een viertal delen neemt Rieks van der Velde ons mee door de zeer gevarieerde streek rond de universiteitsstad Cambridge. De Nederlandse componist liet zich inspireren door vooral de sfeer in het graafschap Cambridgeshire tennoorden van Londen. 1. The Journey. De aankomst in de streek is vriendelijk te noemen doch de grilligheid van de mensen en het landschap heeft een onmiskenbare invloed op de muziek. De rondreis welke start op hetAllegro laat Cambridgeshire zien als een streek van vitaliteit, energie en frisheid. Korte thema's, flitsende motiefjes en ritmische patroontjes gesteund door stuwend slagwerk bevestigen dit beeld. Het eerste gedeelte besluitmet twee 'Calmo' gedeelten waarbij het zicht op de kathedraal van de stad Ely en het naderen ervan wordt aangegeven. 2. Visit to Ely Cathedral. In 1109 werd de beroemde kathedraal van Ely gebouwd die tot op de dagvan vandaag een grote aantrekkingskracht geniet van niet alleen toeristen. Het rustpunt van de compositie wordt ingeleid door een cornetsolo. De mystieke sfeer van de kathedraal is de rode draad in dit lyrische gedeelte.3. The Pub. Een intensieve rondreis maakt dorstig en een bezoek aan de pub is uiteraard een must. Tot 11 uur 's avonds kan men er terecht voor alle vormen van vertier. De drank vloeit rijkelijk en de sfeer is feestelijk.4. The Journey Back. Er is een tijd van komen en gaan, en dat moment komt eerder dan je zou willen met andere woorden de tijd is omgevlogen. Met een flash back naar het eerste deel wordt op passende wijze afscheidgenomen van Cambridgeshire. Twee flitsende slotmaten zetten ons in één klap weer in het hier en nu.
SKU: BT.GOB-000652-120
SKU: BT.GOB-000399-020
In ‘Land of Legends’ German composer Andreas Ludwig (what’s in a name) Schulte takes you along to the fictional world of legends, myths and fairy tales. The introduction to the first part (The Castle) describes the majestic contours of the sceneof action. Its instrumentation (horns) immediately makes you imagine being in Medieval spheres. The addition of trenchant copper instruments even gives the part a heroic tinge. After entering through the gate, a lot of hustle and bustle appearsto be going on in the courtyard. Pages, squires and soldiers are busy attending to their arms. Beer is being brewed, flax is being spun, cattle are being tended and some craftsmen from neighbouring villages are busily at work. In the upperchamber of the round tower lives an old man (The Old Wizard). He hardly ever comes out, and nobody knows exactly what he is doing. It is said that he is engaged in wizardry and magic. It is all very mysterious. There are also festivities, some ofthem sober, others exuberant. The wedding in the third part is celebrated in a grand manner. With a flourish of trumpets, the bride makes her entrance at the hand of her father. Afterwards, at the party there is dancing to the music played byminstrels and of course a plentiful banquet follows.In ‘Land of Legends’ worden we door de Duitse componist Andreas Ludwig (what’s in a name) Schulte meegenomen in de fictieve wereld van legendes, sagen en sprookjes. De inleiding van het eerste deel (The Castle) beschrijft de majestueuze contourenvan de plaats van handeling. De instrumentatie (hoorns) zorgt er mede voor dat we ons direct in Middeleeuwse sferen wanen. De toevoeging van het scherp koper geeft zelfs een heldhaftige tintje.Wanneer we door de poort naar binnen gaan blijkt dathet op binnenplaats een en al bedrijvigheid is. De pages, schildknapen en soldaten houden zich bezig met het in tact houden van de wapenuitrusting. Er wordt bier gebrouwen, vlas gesponnen, het vee wordt verzorgd en enkele ambachtslieden uit deomliggende dorpen zijn druk in de weer.In de bovenste kamer van de ronde toren verblijft een oude wijze man (The old Wizzard). Hij laat zich bijna nooit zien, niemand weet wat hij precies doet. Er wordt gezegd dat hij zich bezig houdt mettovenarij/magie. Het is een groot mysterie, in nevelen gehuld.Gefeest werd er ook. De ene keer sober de andere keer uitbundig. De bruiloft in het derde deel heeft allure. Onder luid trompetgeschal wordt de bruid aan de hand van haar vaderbinnengebracht. Tijdens het feest wordt er gedanst onder begeleiding van de troubadours en natuurlijk volgt een bourgondische maaltijd.Gobelin Music Publications.
SKU: BT.GOB-000399-120
SKU: BT.DHP-0900226-120
This major concert work cosists o five movements.1st movement: La Laguna del ShimbeSituated high up in the Andes mountains in Northern Peru are the Huaringas, a group of lagoons in isolated and mysterious surroundings. The water has healing powersand for centuries traditional healers have settled there in small villages. From far the sick come to the Huaringas to be treated in nightly rituals, in which the hallucinating juice of the San Pedro cactus gives the prophet a look inside hispatient. The biggest lagoon is the “Laguna del Shimbeâ€, one of the countless wells of the immense Amazon stream.2nd movement: Los AguarunasFurther downstream in Northern Peru we come across the rain tribe of Los Aguarunas. It’s a proud, beautiful andindependent race, which has never succumbed to domination, not even from the Incas. They live from everything the forest has to offer: fish, fruit, plants, ... . They also grow some crops and live as semi-nomads. They take their fate into their ownhands and after having made contact with modern civilisation, they have integrated new elements into their lives without betraying their own ways.3rd movement: MekaronMekaron is an Indian word meaning “pictureâ€, “soulâ€, “essenceâ€. The Indians are theorigina inhabitants of the Amazon region. They either live in one place as a group or move around a large region. They all have their own political system, their own language and an intense social life. At the same time they are master of music andmedicine. “Everywhere the white man goes, he leaves a wilderness behind himâ€, wrote the North American Indian leader Seatl in 1885. As a result of these contacts with the whites, the disruption of most Indian societies began. (In this century alone,80 tribes have vanished completely).4th movement: KêêtuajêThis is the name of the initiating ceremony of the Krahô tribe in the Brazilian state of Goias, in which young boys and girls enter adult life. They are cleansed with water, painted with redpaint and covered with feathers, after which the ritual dance holds the entire tribe spell-bound.5th movement: Paulino FaiakanIn 1988 the Indian chiefs Faiakan and Raoni Kaiapo came to Europe to protest against the building of the Altamira dam inBrazil. As a result of the dam the Indians would be driven from their traditional land and enormous artificial would be created. The project was supported financially by, amongst others, the European Community. In February 1989 the Indian tribesaround Altamira held a protest march for the first time in their history together. Amongst other things they paid tribute tot Chico Mendez, who, murdered in 1988, was the leader of the rubber syndicate and a fierce opponent of the destruction of theBrazilian rain forest. Brazilian and world opinion was awakened. The building of the dam was -albeit temporarily - stopped.
SKU: BT.DHP-0900226-020
© 2000 - 2024 Home - New realises - Composers Legal notice - Full version
