SKU: BT.GOB-000533-020

A brief history: Pentecost Monday was a special day for schools in Yorkshire (England).
There were a variety of activities. The pupils of Sabine Baring-Gould would meet with the children of a nearby village. It seemed like a good idea that during the walk would be sung. But she could not find a suitable song and decided to write one by herself. Onward Christian Soldiers was the result.
It soon became very popular, though she herself was not entirely satisfied with the rhyme scheme. The melody used (St. Gertrude) was by the famous English composer Sir Arthur S. Sullivan.
Back to now: Gawan Roberts, has given the hymn a proper update. He gave the still popularsong a solid rock beat and added daring harmonies. So it's popular, for current generations, again for years. Onward!

Een stukje geschiedenis: Pinkster-Maandag was een bijzondere dag voor de scholen in Yorkshire (Engeland).
Er vonden allerlei activiteiten plaats. De leerlingen van Sabine Baring-Gould zouden samenkomen met de kinderen van eennaburig dorp. Het leek haar een goed idee, dat er tijdens de wandeling er naar toe, gezongen zou worden. Ze kon echter geen geschikt lied vinden en besloot er zelf maar één te schrijven. ‘Onward Christian Soldiers’ was het resultaat.
Het werd spoedig erg populair, al was ze zelf niet geheel tevreden over het rijmschema. De gebruikte melodie (St. Gertrude) was van de bekende Engelse componist Sir Arthur S. Sullivan.

Terug naar nu: Gawan Robertsheeft de hymne een behoorlijke update gegeven. Hij voorzag het nog steeds populaire lied van een stevige rockbeat en voegde af en toe gewaagde harmonisaties (samenklanken) toe. Zo kan het, ook voor de huidige generaties, weerjaren mee. Onward!

SKU: BT.DHP-1196115-020

English-German-French-Dutch.

Hora Est! (Latin for ‘it is time!’) was composed to bid adieu to Sjoerd de Boer’s following forty years as conductor of the Chr. Fanfare Band, based in the town of Wjelsryp in the Netherlands. In the Netherlands, this small phrase, hora est, is traditionally said upon awarding a university doctorate at graduation ceremonies. The composition was written with Sjoerd de Boer firmly in mind, mirroring various aspects of his life. The main motif of the work consists of three notes, forming his initials: S (Eb) D B. At a certain point, the music is interrupted by a thunderstorm and heavy rain (forever a bad omen: the debut for this work took place a day after such a deluge, but fortunately their open-air concert was met with clear blue skies.) The fanfare then plays an Italianesque march, with the motif of de Boer’s initials interwoven throughout. The work re-uses this motif twice towards the end of the piece as one might expect, by the saxophones to create a festive, driven and virtuosic atmosphere. Finally, the work comes to an end with the initials motif played across the ensemble in complete unison. The powerful closing chords symbolise a fond farewell to de Boer: a driven and extremely capable conductor whose musical mark on Concordia will be felt for years to come. Hora Est! is suitable as a contest piece and would be a definite highlight for any upcoming concert.

Hora Est! is gecomponeerd ter gelegenheid van het afscheid van Sjoerd de Boer als dirigent van Chr. Fanfarekorps Concordia uit Wjelsryp (Friesland), na maar liefst veertig jaar. Hora Est! is Latijn voor ‘Het is tijd!’. Het zinnetje wordt traditioneel uitgesproken bij een promotie tot doctor op de universiteit, op het moment dat de vastgestelde tijd voor verdediging van het proefschrift om is. De pedel komt dan binnen en stampt met zijn staf op de grond terwijl hij deze woorden roept. In dat opzicht verwijst de titel naar de voormalige universiteitsstad Franeker, de woonplaats van Sjoerd en de stad waar hij jaren lang leraar muziek was aan de christelijke scholengemeenschap. Anderzijds verwijst de titel naar zijn afscheid van Concordia: ‘Het is tijd!’.

SKU: CL.051-1800-00

Optional short version: 1:45.

SKU: BT.DHP-0940571-020

In the most literal sense: a piece for an occasion. The actual occasion was Jan de Haan’s twentieth anniversary as a conductor of the top Dutch brass band, “Soli Deo Gloria” (Leeuwarden). To mark the occasion, the band commissioned the Belgian comopser Jan Van der Roost to create a surprise piece: without knowledge of the person being celebrated, a suitable source of inspiration was sought for. After some thought the chorale-theme from Camille Saint-Saëns organ symphony was chosen, a piece with which Jan de Haan has a special bond.Apart from this chorale, Homage is also based on the names of notes taken from ‘Jan de Haan’ and ‘Soli Deo Gloria’, resulting in the tonerow: DEGAH. Both elements are combined together and form a grand climax towards the end of the piece when the whole band unites in the Saint Saëns’ theme.

Homage wurde von Jan Van der Roost im Auftrage der Brass Band Soli Deo Gloria aus Leeuwarden geschrieben. Direkter Anlass dazu war das 20-jährige Jubiläum von Jan de Haan als Dirigent dieses Ensembles. Als Inspiration diente dem Komponistendas Choralthema der Orgelsymphonie von Camille Saint-Saëns, ein von Jan de Haan geschätztes Werk. Nebst diesem Choral basiert Homage ebenfalls auf den Notenbezeichnungen aus ‘Jan de Haan’ und ‘Soli Deo Gloria’, was die Notenreihe DEGAH ergab.Beide Elemente werden durcheinander verwendet, bis sich schließlich die ganze Band im Finale mit dem Saint-Saëns-Thema wieder zusammenfindet.

SKU: BT.GOB-000854-020

The tradition of the Christmas tree in Western Europe dates back to a time long before any Christianization had taken place. During the severely cold winter nights, so it was believed, evil spirits tried to ‘kill’ nature. Needle-leaved trees were the only ones which kept their green colour throughout the year, and therefore became symbols of immortality. These ‘living’ trees, said to be the work of benign spirits, were brought into people’s houses to ward off evil, life-threatening powers. In the 14th century people first started to decorate Christmas trees. It was a pagan custom, originated by the inhabitants of Alsace. This custom was taken over by the Church in thecourse of the 15th and 16th century. At first the decoration consisted mainly of edibles, such as apples and wafers, but later small presents were added. Legend has it that the reformer Martin Luther was the first person to decorate a Christmas tree with candles. The flickering candle flames were meant to create the image of a starry sky in which Christ’s apparition could be recognized. The German organ-player Ernst Anschütz from Leipzig was the first person to notate the song ‘O Tannenbaum’, the melody being a well-known folk song. Next to ‘Stille Nacht’ ‘O Tannenbaum’ is the most famous German Christmas song, now known throughout the world. In the United States of America the melody of ‘O Tannenbaum’ has even been used in four States (among which the State of Maryland) for their State song. In David Well’s arrangement the song is first heard as many of us know it. After this introduction, however, it is transformed into a solid rock version, and the beat has been changed. In the second part the familiar three-four time is back, but here the rhythm is different from the original. After the richly ornamented rock beat the basic theme can be heard once again and the composition is concluded in a festive manner.

De traditie van de ‘Kerstboom’ gaat in West-Europa terug tot ver voordat er van enige kerstening sprake was. Gedurende de koude strenge winters dacht men dat kwade geesten de natuur ‘vermoordde’. Naaldbomen behielden als enige hungroene kleur en werden daardoor symbolen van onsterflijkheid. Deze ‘levende’ bomen, het werk van goede machten, werden in huis gehaald om kwade geesten en levensbedreigende krachten buitenshuis te houden. Van ‘versierde’ kerstbomenwas het eerst sprake in de 14e eeuw. Het was een heidens gebruik, dat in deze periode in de Elzas voorkwam. Tijdens de 15e en 16e eeuw werd het versieren van de kerstboom door de kerk overgenomen. De versiering bestond in eersteinstantie vooral uit etenswaar, als appels en koekjes. Later ging men ook kleine cadeautjes als versiering gebruiken. Er wordt beweerd dat Martin Luther, de hervormer, als eerste kaarsen in een kerstboom deed. De fonkelendevlammetjes creëerden een sterrenhemel waarin men Christus’ verschijning leek te herkennen. De Duitse organist Ernst Anschütz uit Leipzig, was de eerste die het lied ‘O Tannenbaum’ op schrift stelde. De melodie was een bekend volkswijsje.Naast ‘Stille Nacht’ is ‘O Tannenbaum’ het meest bekende kerstlied dat vanuit Duitsland de hele wereld veroverde. De melodie van ‘O Tannenbaum’ wordt zelfs in de Verenigde Staten van Amerika in vier verschillende staten(o.a. Maryland) als volkslied gebruikt. In het arrangement van David Well hoort u het lied eerst op de manier zoals velen het kennen. Na deze inleiding klinkt een stevige rock-versie en is de maatsoort niet meer de gebruikelijke.Het tussendeel is weer in de vertrouwde driekwarts-maatsoort. Hier is echter de ritmiek in een ander jasje gestoken. Na de rijkelijk met slingers versierde rock-beat klinkt nog één keer het oorspronkelijke thema om daarna feestelijk.