SKU: NR.110022

SKU: BT.DHP-1115084-020

9x12 inches. English-German-French-Dutch.

It may be surprising to see a fanfare piece commissioned by a Japanese ensemble, since fanfare orchestras are typically found in Belgium, Holland and Luxembourg, and also France and Switzerland. Senzoku Gakuen is one of the largest and mostprestigious music universities in Japan, and home to a wide variety of ensembles and orchestras. Since 2006 they have had a fanfare orchestra, which was started by Sotaru Fukaishi, a euphonium teacher who felt further performance opportunity wasneeded for saxhorn instruments. Fukaishi had loved the sound of fanfare orchestras ever since visiting the World Music Contest in Kerkrade (Holland) several years earlier. Jan Van der Roost was involved with this new initiative from the beginning,and they were also joined by Manu Mellaerts for certain projects. The Dean of the music department, Professor Kazuo Tomioka, fully supports the ensemble and commissioned Ostinati. The première took place on June 11th at Maeda Hall inMizonokuchi (Kawasaki) where Senzoku Gakuen is based. The piece opens with an impressive timpani solo, followed by brass and saxophone. The rhythmical pulse remains constant and the music is fiery and assertive in character. A pentatonic melodygradually emerges and the music loses its vehemency and softens. The initial percussion ostinati subsequently recurs and the first section of the piece concludes in a similar mood to the opening. The second movement is sweet and melodic, opening witha long passage for the saxophone family in a minor key. The same theme then appears in the major and is developed upon; the music builds to a majestic orchestral forte, reminiscent of a pipe organ in its sonority. The theme returns in the originalminor key with a change in instrumentation leading the movement to a quiet and peaceful end on a soft E minor chord. The finale starts with percussion: a four-bar pattern is repeated several times over which the movement’s melodic themes areintroduced. These melodic elements are varied and used in different versions and the ostinato idea, which characterizes the entire piece, is highlighted. The theme travels through the orchestra, appearing on various instruments and in variousregisters. It captures the listener’s attention and displays the full range of sound and colour within the fanfare orchestra.

Het is misschien verrassend dat dit fanfarewerk is geschreven in opdracht van een Japans ensemble, aangezien fanfareorkesten vooral te vinden zijn in België, Nederland en Luxemburg, en ook wel in Frankrijk en Zwitserland. SenzokuGakuen is een van de grootste en meest prestigieuze muziekopleidingen van Japan, en de thuisbasis van een grote verscheidenheid van ensembles en orkesten. In 2006 is er een fanfareorkest opgericht, en wel door Sotaru Fukaishi, eeneuphoniumdocent die vond dat er meer mogelijkheden moesten komen voor optredens met saxhoorninstrumenten. Fukaishi had enkele jaren daarvoor genoten van de fanfareklank toen hij het Wereld Muziek Concours in Kerkrade bezocht. DeBelgische componist Jan Van der Roost was van het begin af aan betrokken bij dit nieuwe initiatief, en ook Manu Mellaerts werd voor een aantal projecten aangetrokken. Het hoofd van de muziekfaculteit, professor Kazuo Tomioka, staatgeheel achter het ensemble en gaf de opdracht tot het schrijven van Ostinati. De première vond plaats op 11 juni in de Maeda Hall in Mizonokuchi (Kawasaki), waar Senzoku Gakuen is gevestigd. Het werk begint met een indrukwekkendepaukensolo, gevolgd door koper en saxofoon. De ritmische puls blijft constant, en de aard van de muziek is vurig en krachtig. Geleidelijk komt er een pentatonische melodie naar voren en wordt de muziek minder heftig, ze wordtzachter van karakter. De aanvankelijke ostinati in het slagwerk verschijnen dan opnieuw, waarna het eerste deel van het werk eindigt in dezelfde sfeer als waarmee het begon. Het tweede deel is lieflijk en melodisch. Het opentmet een lange passage voor de saxofoons in een mineurtoonsoort. Dan klinkt hetzelfde thema in majeur en daar wordt op voortgeborduurd: de muziek ontwikkelt zich tot een majestueus orkestraal forte, dat qua sonoriteit doet denken

Es mag überraschen, dass dieses Fanfareorchesterwerk ausgerechnet von einem japanischen Ensemble in Auftrag gegeben wurde, da Fanfareorchester doch eher in Belgien, den Niederlanden oder Luxemburg oder auch in Frankreich oder Schweiz zu finden sind. Senzoku Gakuen ist eine der größten und renommiertesten Musikschulen Japans und Heimstätte einer Vielfalt an Ensembles und Orchestern. Im Jahr 2006 wurde ein Fanfareorchester gegründet. Den Anstoß gab Sotaru Fukaishi, ein Euphoniumlehrer, der den Instrumenten der Saxhorn-Familie mehr Spielmöglichkeiten bieten wollte. Fukaishi hatte sich einige Jahre zuvor bei der Weltmeisterschaft in Kerkrade (Holland) in den Klang vonFanfareorchestern verliebt. Jan Van der Roost war von Beginn an in die Entwicklung dieser Idee involviert und, einige Projekte betreffend, ebenso Manu Mellaerts. Der Dekan des Musik-Colleges, Professor Kazuo Tomioka, steht voll und ganz hinter dem Ensemble und gab Ostinati in Auftrag. Die Premiere fand am 11. Juni 2011 in der Maeda Hall in Mizonokuchi statt, dem Heimatort der Schule Senzoku Gakuen. Das Stück beginnt mit einem eindrucksvollen Paukensolo, bevor Blechbläser und Saxophon einsetzen. Der rhythmische Puls bleibt konstant unter einer feurigen, nachdrücklichen Musik. Eine pentatonische Melodie bildet sich nach und nach heraus, während die Musik an Heftigkeit verliert und sanfter wird. Die anfänglichen Ostinati im Schlagwerk kehren zurück und so endet der erste Satz des Werkes in einer der Eröffnung ähnlichen Stimmung. Der zweite Satz ist lieblich und melodiös. Er beginnt mit einem langen Abschnitt für die Saxophone in Moll. Dann erscheint das gleiche Thema in Dur und durchläuft eine Entwicklung; die Musik baut sich zu einem majestätischen orchestralen Forte auf, das in seiner Klangfülle an eine Orgel erinnert. Dann kehrt das Thema in seiner ursprünglichen Moll-Tonart und in veränderter Instrumentierung zurück, um den Satz ruhig und friedvoll in einem e-Moll-Akkord enden zu lassen.

Il pourrait paraître surprenant qu’un ensemble japonais puisse commander une pièce pour orchestre de fanfare, puisque l’on rencontre surtout ce type de formation en Belgique, aux Pays-Bas et au Luxembourg, ainsi qu’en France et en Suisse. Senzoku Gakuen, l’une des plus grandes et plus prestigieuses académies de musique du Japon, compte une grande variété d’ensembles et d’orchestres. En 2006 s’y est ajouté un orchestre de fanfare fondé par Sotaru Fukaishi, un professeur d’euphonium qui pensait qu’il était nécessaire d’offrir de plus larges possibilités aux cuivres de la région. Depuis qu’il avait assisté au World Music Contest de Kerkrade (Pays-Bas), plusieurs années auparavant,Fukaishi se prit de passion pour le son chaud et généreux de l’orchestre de fanfare, une formation atypique au Japon. Jan Van der Roost a favorablement adhéré cette nouvelle initiative, tandis que Manu Mellaerts collabora avec les deux hommes afin de concrétiser certains projets. Le professeur Kazuo Tomioka, doyen du collège de musique, soutint vigoureusement l’orchestre et commanda Ostinati. La création de l’oeuvre fut donnée le 11 juin 2011 au Maeda Hall de Mizonokuchi (Kawasaki), où se trouve Senzoku Gakuen. La pièce débute avec un impressionnant solo de timbales précédant l’entrée des cuivres et des saxophones. La pulsion rythmique est constante, la musique est énergique et de caractère affirmé. Une mélodie pentatonique émerge graduellement, alors que la trame musicale diminue d’intensité et s’adoucit. L’ostinato la percussion revient fréquemment et la première partie de l’oeuvre se termine dans un climat semblable celui du début. Le deuxième mouvement, doux et romancé, débute avec un long passage en mode mineur joué par les saxophones. Le même thème apparaît alors en mode majeur et se développe peu peu ; la musique s’intensifie pour arriver un majestueux et orchestral forte dont les sonorités rappellent celles d’un orgue d’église. Puis le thème revient sa tonalité mineure d’origine avec un changement d’instrumentation qui mène.

SKU: BT.DHP-1094698-015

9x12 inches. English-German-French-Dutch.

Voor dit feestelijke werk liet de componist Jan de Haan zich inspireren door het beroemde Te Deum van Marc-Antoine Charpentier (1634-1704). In dit arrangement laat de componist de registers van het orkest op unieke wijze metelkaar communiceren. Zijn “groet aan Europa” is direct en krachtig, maar met zachte, elegante en melodische passages. Een schitterend werk voor een vierstemmig variabele bezetting.

Zu diesem festlichen Werk ließ sich Jan de Haan vom berühmten Te Deum von Marc-Antoine Charpentier (1634 - 1704) inspirieren. In brillanten Passagen lässt er die Register des Blasorchesters in Dialoge treten. Sein Gruß an Europa“ ist direkt und kraftvoll mit zarten, eleganten melodischen Abschnitten. Ein spritziges Werk für eine vierstimmig variable Bläserbesetzung!

Pour composer cette œuvre festive, Jan de Haan s’est inspiré du Te Deum de Marc-Antoine Charpentier (1634-1704) et de l'Ode la Joie extraite de la Symphonie n° 9 de Beethoven (1770-1827). Les différents pupitres de l’orchestre conversent dans des passages brillants. Le style est direct et vigoureux, les passages mélodiques sont délicats et élégants. Une œuvre pétillante quatre voix pour ensemble instrumentation variable.

SKU: BT.DHP-1115250-140

9x12 inches. English-German-French-Dutch.

The Soldier’s Wife is a short and simple piece commissioned by the Singapore Ministry of Education. It was originally intended as a compulsory piece for the 2012 Singapore Youth Festival. Because many school bands in Singapore are incomplete, the composer was specifically asked to create a work that could equally be played by a limited ensemble—which explains various doubled and optional parts. The warm tones of a melodic passage open this short work: the wife of the wooden soldier sings a kind of lullaby. This lyrical section is followed by a more powerful part which is, however, based on the same melodic material. The rhythm, syncopated at times, infuses thissection with a particular energy. The harmony, too, has some surprising turns—and we must never lose sight of the restrictions imposed by the limited level of difficulty of the piece. Although the work begins softly and sweetly, much more ‘feminine energy’ is projected by the close.

The Soldier’s Wife is een kort en eenvoudig werkje dat is geschreven in opdracht van het Singaporese ministerie van Onderwijs. Het was aanvankelijk bedoeld als verplicht werk voor het Singapore Youth Festival 2012. Omdat veelschoolorkesten in Singapore een onvolledige bezetting hebben, kreeg de componist het nadrukkelijke verzoek om het werk zo vorm te geven dat het ook met een beperkt ensemble uitgevoerd kan worden: dat verklaart een aantal verdubbelingenen instrumenten ad libitum.Een warme, melodische passage opent dit korte werkje: de vrouw van het - houten - soldaatje zingt als het ware een wiegeliedje. Nadat dit lyrische deel is afgerond, volgt een energieker gedeeltedat qua melodisch materiaal op dezelfde bouwstenen is gebaseerd. De hier en daar gesyncopeerde ritmiek verleent dit deel een bijzondere energie, en ook harmonisch zijn er een paar verrassende wendingen - waarbij rekening is gehoudenmet de beperkingen die verbonden zijn aan werken voor dit muzikale niveau. Begon het werkje zacht en liefelijk, aan het slot is er heel wat meer ‘girl power’ voelbaar!

The Soldier’s Wife ist ein kurzes, einfaches Werk, das im Auftrag des Bildungsministeriums von Singapur geschrieben wurde. Es war zunächst als Pflichtstück für das Singapurer Jugendfestival 2012 gedacht. Da viele Schulblasorchester in Singapur unvollständig besetzt sind, bat man den Komponisten ausdrücklich, das Werk so zu gestalten, dass es auch mit einem begrenzten Ensemble gespielt werden könne: Dies erklärt einige Verdopplungen und optionale Instrumente. Eine warm klingende, melodische Passage eröffnet dieses kurze Werk: Die Frau des - hölzernen- Soldaten singt eine Art Wiegenlied. Nach diesem lyrischen Abschnitt folgt ein kraftvollerer Teil, der aber aufdemselben melodischen Material aufbaut. Der hier und da synkopierte Rhythmus verleiht diesem Teil eine besondere Energie und auch harmonisch gibt es einige überraschende Wendungen - wobei immer an die auferlegten Beschränkungen durch den Schwierigkeitsgrad gedacht werden muss. Ist das Werk zu Beginn noch leise und lieblich, ist zum Schluss doch schon wesentlich mehr weibliche Energie“ spürbar...!

The Soldier’s Wife (L’épouse du soldat) est une pièce courte et simple commandée par le Ministère singapourien de l'Education. Cette œuvre a été initialement écrite comme pièce imposée pour le Festival de la Jeunesse se déroulant Singapour en 2012. Comme de nombreuses formations scolaires présentent quelques lacunes au niveau de certains pupitres, Jan van der Roost a été sollicité afin de composer une œuvre qui pourrait également être jouée par une formation incomplète - ce qui explique le doublement de certaines parties et les voix optionnelles.Cette œuvre concise débute par une chaleureuse et expressive mélodie : la femme du soldat chante une sorte deberceuse. Ce passage lyrique est suivi d’une partie plus puissante qui est, cependant, basée sur le même matériel thématique. Le rythme, parfois syncopé, insuffle cette partie de l’œuvre une énergie toute particulière. La trame harmonique, elle aussi, subit quelques surprenantes contorsions sans jamais dépasser les limites imposées par le degré de difficulté de la pièce. Cette composition commence doucement et gentiment, et se termine par un motif empreint d’un dynamisme singulièrement féminin.

“Guarda, è la moglie del soldato di legno”! All’inizio, canta una dolce ninnananna, che precede una sezione più potente dai ritmi sincopati e con sorprendenti cambiamenti di armonie. The Soldier’s Wife inizia in modo calmo e dolce per poi trovare un’energia tipicamente femminile verso il finale. The Soldier’s Wife è un brano breve e semplice, perfetto anche per formazioni a organico ridotto grazie alle parti raddoppiate e opzionali.

SKU: BT.GOB-000598-020

De Kameleon is een boomhagedis. Hij heeft een uitschietende tong waarmee insecten worden gevangen en vreemde ogen die onafhankelijk van elkaar kunnen bewegen. Zijn bekendste eigenschap is echter het vermogen om van kleur te veranderenen zich op deze manier perfect aan te passen aan zijn omgeving. In de compositie ‘Kameleon’ is de verandering van kleur een belangrijk onderwerp. Ieder afzonderlijk instrument heeft zijn eigen, typische klankkleur. Door verschillendeinstrumenten met elkaar te combineren krijgt men ‘nieuwe’ klankkleuren. Daarnaast is het gebruik van dempers een middel om kleurverandering te bewerkstelligen. Ook het combineren van twee verschillende toonsoorten (bi-tonaliteit)is een vorm van kleuren. De keuze van de toonsoorten en de manier waarin men deze tegen elkaar zet kan in kleur variëren van zacht tot zeer fel. ‘Kameleon’ is voor het grootste gedeelte gebaseerd op twee korte motievendie in de opening van het werk gepresenteerd worden en daarna steeds in hoedanigheid veranderen. Het eerste is een verminderde kwint, het interval dat bekend staat als de ‘tritonis’. Door de gehele compositie heen heeft heteen signaalfunctie. Het tweede is een 4-tonig motief dat zich voornamelijk in het lage register bevindt en zich voortdurend ontwikkelt. In het snelle deel zit de enige echte melodie. Speels en lichtvoetig van karakter is het contrasterendmet de sfeer in het langzame gedeelte. ‘Kameleon’ is geschreven in opdracht van Unisono (voorheen Stichting NIB). Verplicht werk minirepertorium 4e divisie fanfare.

SKU: BT.PWM9386

ISBN 9788322432846.

W polonezach Chopin podejmuje tradycj gatunku wie o obdarzonego funkcj ta ca narodowego. Trzy polonezy dzieci ce stanowi replik wzoru ta ca u ytkowego, natomiast ka dy z po niejszych utworow tego gatunku posiada odr bnycharakter: liryczny, dramatyczny czy heroiczny. W interpretacjach czone by y z tematyk walki o wolno , z tradycj rycersk i powsta cz i nieraz spe nia y symboliczne funkcje w polskiej historii.

Wydanie rodowo-krytyczne zredagowane przez Jana Ekiera i Paw a Kami skiego na podstawie r kopisow, kopii zatwierdzonych przez samego Chopina i pierwszych wyda . Jego celem jest przedstawienie tworczo ci Chopina w autentycznymkszta cie.