| The Ultimate Rock Pop Fake Book Instruments en Do [Fake Book] Hal Leonard
By Various. For C Instruments. Fake Book. Softcover. 560 pages. Published by Hal...(+)
By Various. For C
Instruments. Fake Book.
Softcover. 560 pages.
Published by Hal Leonard
$49.99 - Voir plus => AcheterDélais: 24 hours - In Stock | | |
| The Power of the Megatsunami Fanfare [Conducteur] - Intermédiaire Gobelin Music Publications
Fanfare Band - Grade 4 SKU: BT.GOB-000443-120 Composed by Carl Wittrock. ...(+)
Fanfare Band - Grade 4
SKU:
BT.GOB-000443-120
Composed by Carl
Wittrock. Score Only. 20
pages. Gobelin Music
Publications #GOB
000443-120. Published by
Gobelin Music
Publications
(BT.GOB-000443-120).
The word
‘tsunami’ is of
Japanese origin. When you
look it up in a
dictionary, you will find
that it means ‘a great
sea wave produced by
submarine earth movement
or volcanic eruption’.
A megatsunami is the
superlative of this
awesome expressionof
power that nature can
create, and has
catastrophic
consequences.
When Carl Wittrock
completed this
composition not many such
big earth movements had
occurred, but since then
we have become all too
familiar with the
disastrousconsequences
which a tsunami may
have. On the 26th of
December 2004 a heavy
seaquake took place near
the Indonesian island of
Sumatra. Tidal waves 10
meters in height ravaged
the coastal regions of
many countries for miles
around. The tsunamitook
the lives of thousands of
people and destroyed many
villages and
towns.
There are
more areas which run the
risk of being struck by a
tsunami, such as the
island of La Palma, one
of the Canary Islands.
This island is based on
oceaniccrust at a
fracture zone and as such
is one of nature’s time
bombs. The consequences
of a natural calamity
like a megatsunami are
immense. In the case
of La Palma, the tidal
wave will move in the
direction of South
America, where it may
reach 50km inland,
destroying everything on
its way.
In his
composition Wittrock
describes an ordinary day
which will have an
unexpected ending.
Right from the
beginning there seems to
be something in the air,
the music creating an
oppressiveatmosphere of
impending disaster.
Themes are interrupted,
broken off suddenly,
followed by silence,
suggesting the calm
before the storm.
Suddenly a short
climax (glissandi in the
trombone part) indicates
the seaquake, and the
megatsunami isa fact.
Hereafter follows a
turbulent passage
symbolising the huge
rolling waves. After
nature’s force has
spent itself, resignation
sets in and the
composition ends with a
majestic ode to
nature.
Het woord
tsunami is afkomstig uit
het Japans. Het
woordenboek geeft als
betekenis: een vloedgolf
als gevolg van een
onderzeese aardbeving.
Een megatsunami is de
overtreffende trap van
deze vorm van
natuurgeweld en heeft
catastrofale
gevolgen.
Toen
Carl Wittrock deze
compositie voltooide
waren er nog niet veel
voorbeelden van
dergelijke grote
bevingen, maar inmiddels
weten we maar al te goed
welke desastreuze
gevolgen een tsunami kan
veroorzaken. Op 26
december 2004 vond ereen
zware beving plaats in de
zee nabij het
Indonesische eiland
Sumatra. Vloedgolven van
wel 10 meter hoog
teisterden de kuststreken
van menig land in de
verre omtrek. De tsunami
eiste duizenden
mensenlevens en
verwoestte vele dorpen
ensteden.
Er zijn
meer gebieden waar sprake
is van een directe
dreiging, zoals op het
eiland La Palma, één
van de Canarische
eilanden. Dit eiland ligt
op een breukvlak en is
daarmee een tijdbom van
de natuur. Bij een
calamiteit als
eenmegatsunami zijn de
gevolgen niet te
overzien. In het
geval van La Palma
begeeft de vloedgolf van
enkele honderden meters
zich richting Zuid
Amerika met alle gevolgen
van dien. Tot ongeveer 50
kilometer landinwaarts
heeft de megatsunami
eenallesverwoestende
werking.
In de
compositie schetst
Wittrock een gewone dag
die ongewoon zal aflopen.
Al vanaf het begin hangt
er iets in de lucht en is
er sprake van een
dreigende, beklemmende
sfeer. Themas worden
onderbroken
doorplotselinge
afbrekingen en stiltes.
Opeens is daar de korte
climax (glissandi in
trombones) die de beving
symboliseert en de
megatsunami is een feit.
Een onrustig gedeelte
vangt aan, daarmee de
rollende, voortstuwende
golven symboliserend. Na
hetnatuurgeweld is er
berusting en The Power of
the Megatsunami wordt
afgesloten met een
majestueuze ode aan de
natuur.
Gobelin
Music Publications. $38.95 - Voir plus => AcheterDélais: 2 to 3 weeks | | |
| The Power of the Megatsunami Orchestre d'harmonie [Conducteur et Parties séparées] - Intermédiaire Gobelin Music Publications
Concert Band/Harmonie - Grade 4 SKU: BT.GOB-000478-010 Composed by Carl W...(+)
Concert Band/Harmonie -
Grade 4 SKU:
BT.GOB-000478-010
Composed by Carl
Wittrock. Set (Score &
Parts). 166 pages.
Gobelin Music
Publications #GOB
000478-010. Published by
Gobelin Music
Publications
(BT.GOB-000478-010).
The word
‘tsunami’ is of
Japanese origin. When you
look it up in a
dictionary, you will find
that it means ‘a great
sea wave produced by
submarine earth movement
or volcanic eruption’.
A megatsunami is the
superlative of this
awesome expression of
power that nature can
create, and has
catastrophic
consequences.
When Carl Wittrock
completed this
composition not many such
big earth movements had
occurred, but since then
we have become all too
familiar with the
disastrous consequences
which a tsunami may
have. On the 26th of
December 2004 a heavy
seaquake took place near
the Indonesian island of
Sumatra. Tidal waves 10
meters in height ravaged
the coastal regions
ofmany countries for
miles around. The tsunami
took the lives of
thousands of people and
destroyed many villages
and towns.
There
are more areas which run
the risk of being struck
by a tsunami, such as the
island of La Palma, one
of the Canary Islands.
This island is based on
oceanic crust at a
fracture zone and as such
is one of nature’s time
bombs. The consequences
of a natural calamity
like a megatsunami are
immense. In the case
of La Palma, the tidal
wave will move in the
direction of South
America, where it may
reach 50 km inland,
destroying everything on
its way.
In his
composition Wittrock
describes an ordinary day
which will have an
unexpected ending.
Right from the
beginning there seems to
be something in the air,
the music creating an
oppressive atmosphere of
impending disaster.
Themes are interrupted,
broken off suddenly,
followed by silence,
suggesting the calm
before the storm.
Suddenly a short
climax (glissandi in the
trombone part) indicates
the seaquake, and the
megatsunami is a fact.
Hereafter follows a
turbulent passage
symbolising the huge
rolling waves. After
nature’s force has
spent itself, resignation
sets in and the
composition ends with a
majestic ode to nature.
Het woord
'tsunami' is afkomstig
uit het Japans. Het
woordenboek geeft als
betekenis: een vloedgolf
als gevolg van een
onderzeese aardbeving.
Een megatsunami is de
overtreffende trap van
deze vorm van
natuurgeweld en heeft
catastrofalegevolgen.
Toen Carl
Wittrock deze compositie
voltooide waren er nog
niet veel voorbeelden van
dergelijke grote
bevingen, maar inmiddels
weten we maar al te goed
welke desastreuze
gevolgen een tsunami kan
veroorzaken. Op 26
december 2004 vond er een
zware beving plaats in de
zee nabij het
Indonesische eiland
Sumatra. Vloedgolven van
wel 10 meter hoog
teisterden de kuststreken
van menig land in de
verre omtrek. De tsunami
eiste
duizendenmensenlevens en
verwoestte vele dorpen en
steden.
Er zijn
meer gebieden waar sprake
is van een 'directe'
dreiging, zoals op het
eiland La Palma, één
van de Canarische
eilanden. Dit eiland ligt
op een breukvlak en is
daarmeeeen tijdbom van de
natuur. Bij een
calamiteit als een
megatsunami zijn de
gevolgen niet te
overzien. In het
geval van La Palma
begeeft de vloedgolf van
enkele honderden meters
zich richting Zuid
Amerika met alle
gevolgenvan dien. Tot
ongeveer 50 kilometer
landinwaarts heeft de
megatsunami een
allesverwoestende
werking.
In de
compositie schetst
Wittrock een 'gewone' dag
die ongewoon zal aflopen.
Al vanaf het begin hangt
er iets in delucht en is
er sprake van een
dreigende, beklemmende
sfeer. Thema's worden
onderbroken door
plotselinge afbrekingen
en stiltes. Opeens is
daar de korte climax
(glissandi in trombones)
die de beving
symboliseert en de
megatsunamiis een feit.
Een onrustig gedeelte
vangt aan, daarmee de
rollende, voortstuwende
golven symboliserend. Na
het natuurgeweld is er
berusting en The Power of
the Megatsunami wordt
afgesloten met een
majestueuze ode aan de
nat. $203.95 - Voir plus => AcheterDélais: 2 to 3 weeks | | |
| The Power of the Megatsunami Orchestre d'harmonie [Conducteur] - Intermédiaire Gobelin Music Publications
Concert Band/Harmonie - Grade 4 SKU: BT.GOB-000478-140 Composed by Carl W...(+)
Concert Band/Harmonie -
Grade 4 SKU:
BT.GOB-000478-140
Composed by Carl
Wittrock. Score Only. 20
pages. Gobelin Music
Publications #GOB
000478-140. Published by
Gobelin Music
Publications
(BT.GOB-000478-140).
The word
‘tsunami’ is of
Japanese origin. When you
look it up in a
dictionary, you will find
that it means ‘a great
sea wave produced by
submarine earth movement
or volcanic eruption’.
A megatsunami is the
superlative of this
awesome expression of
power that nature can
create, and has
catastrophic
consequences.
When Carl Wittrock
completed this
composition not many such
big earth movements had
occurred, but since then
we have become all too
familiar with the
disastrous consequences
which a tsunami may
have. On the 26th of
December 2004 a heavy
seaquake took place near
the Indonesian island of
Sumatra. Tidal waves 10
meters in height ravaged
the coastal regions
ofmany countries for
miles around. The tsunami
took the lives of
thousands of people and
destroyed many villages
and towns.
There
are more areas which run
the risk of being struck
by a tsunami, such as the
island of La Palma, one
of the Canary Islands.
This island is based on
oceanic crust at a
fracture zone and as such
is one of nature’s time
bombs. The consequences
of a natural calamity
like a megatsunami are
immense. In the case
of La Palma, the tidal
wave will move in the
direction of South
America, where it may
reach 50 km inland,
destroying everything on
its way.
In his
composition Wittrock
describes an ordinary day
which will have an
unexpected ending.
Right from the
beginning there seems to
be something in the air,
the music creating an
oppressive atmosphere of
impending disaster.
Themes are interrupted,
broken off suddenly,
followed by silence,
suggesting the calm
before the storm.
Suddenly a short
climax (glissandi in the
trombone part) indicates
the seaquake, and the
megatsunami is a fact.
Hereafter follows a
turbulent passage
symbolising the huge
rolling waves. After
nature’s force has
spent itself, resignation
sets in and the
composition ends with a
majestic ode to nature.
Het woord
'tsunami' is afkomstig
uit het Japans. Het
woordenboek geeft als
betekenis: een vloedgolf
als gevolg van een
onderzeese aardbeving.
Een megatsunami is de
overtreffende trap van
deze vorm van
natuurgeweld en heeft
catastrofalegevolgen.
Toen Carl
Wittrock deze compositie
voltooide waren er nog
niet veel voorbeelden van
dergelijke grote
bevingen, maar inmiddels
weten we maar al te goed
welke desastreuze
gevolgen een tsunami kan
veroorzaken. Op 26
december 2004 vond er een
zware beving plaats in de
zee nabij het
Indonesische eiland
Sumatra. Vloedgolven van
wel 10 meter hoog
teisterden de kuststreken
van menig land in de
verre omtrek. De tsunami
eiste
duizendenmensenlevens en
verwoestte vele dorpen en
steden.
Er zijn
meer gebieden waar sprake
is van een 'directe'
dreiging, zoals op het
eiland La Palma, één
van de Canarische
eilanden. Dit eiland ligt
op een breukvlak en is
daarmeeeen tijdbom van de
natuur. Bij een
calamiteit als een
megatsunami zijn de
gevolgen niet te
overzien. In het
geval van La Palma
begeeft de vloedgolf van
enkele honderden meters
zich richting Zuid
Amerika met alle
gevolgenvan dien. Tot
ongeveer 50 kilometer
landinwaarts heeft de
megatsunami een
allesverwoestende
werking.
In de
compositie schetst
Wittrock een 'gewone' dag
die ongewoon zal aflopen.
Al vanaf het begin hangt
er iets in delucht en is
er sprake van een
dreigende, beklemmende
sfeer. Thema's worden
onderbroken door
plotselinge afbrekingen
en stiltes. Opeens is
daar de korte climax
(glissandi in trombones)
die de beving
symboliseert en de
megatsunamiis een feit.
Een onrustig gedeelte
vangt aan, daarmee de
rollende, voortstuwende
golven symboliserend. Na
het natuurgeweld is er
berusting en The Power of
the Megatsunami wordt
afgesloten met een
majestueuze ode aan de
nat. $38.95 - Voir plus => AcheterDélais: 2 to 3 weeks | | |
| The Power of the Megatsunami Fanfare [Conducteur et Parties séparées] - Intermédiaire Gobelin Music Publications
Fanfare Band - Grade 4 SKU: BT.GOB-000443-020 Composed by Carl Wittrock. ...(+)
Fanfare Band - Grade 4
SKU:
BT.GOB-000443-020
Composed by Carl
Wittrock. Set (Score &
Parts). 72 pages. Gobelin
Music Publications #GOB
000443-020. Published by
Gobelin Music
Publications
(BT.GOB-000443-020).
The word
‘tsunami’ is of
Japanese origin. When you
look it up in a
dictionary, you will find
that it means ‘a great
sea wave produced by
submarine earth movement
or volcanic eruption’.
A megatsunami is the
superlative of this
awesome expressionof
power that nature can
create, and has
catastrophic
consequences.
When Carl Wittrock
completed this
composition not many such
big earth movements had
occurred, but since then
we have become all too
familiar with the
disastrousconsequences
which a tsunami may
have. On the 26th of
December 2004 a heavy
seaquake took place near
the Indonesian island of
Sumatra. Tidal waves 10
meters in height ravaged
the coastal regions of
many countries for miles
around. The tsunamitook
the lives of thousands of
people and destroyed many
villages and
towns.
There are
more areas which run the
risk of being struck by a
tsunami, such as the
island of La Palma, one
of the Canary Islands.
This island is based on
oceaniccrust at a
fracture zone and as such
is one of nature’s time
bombs. The consequences
of a natural calamity
like a megatsunami are
immense. In the case
of La Palma, the tidal
wave will move in the
direction of South
America, where it may
reach 50km inland,
destroying everything on
its way.
In his
composition Wittrock
describes an ordinary day
which will have an
unexpected ending.
Right from the
beginning there seems to
be something in the air,
the music creating an
oppressiveatmosphere of
impending disaster.
Themes are interrupted,
broken off suddenly,
followed by silence,
suggesting the calm
before the storm.
Suddenly a short
climax (glissandi in the
trombone part) indicates
the seaquake, and the
megatsunami isa fact.
Hereafter follows a
turbulent passage
symbolising the huge
rolling waves. After
nature’s force has
spent itself, resignation
sets in and the
composition ends with a
majestic ode to
nature.
Het woord
tsunami is afkomstig uit
het Japans. Het
woordenboek geeft als
betekenis: een vloedgolf
als gevolg van een
onderzeese aardbeving.
Een megatsunami is de
overtreffende trap van
deze vorm van
natuurgeweld en heeft
catastrofale
gevolgen.
Toen
Carl Wittrock deze
compositie voltooide
waren er nog niet veel
voorbeelden van
dergelijke grote
bevingen, maar inmiddels
weten we maar al te goed
welke desastreuze
gevolgen een tsunami kan
veroorzaken. Op 26
december 2004 vond ereen
zware beving plaats in de
zee nabij het
Indonesische eiland
Sumatra. Vloedgolven van
wel 10 meter hoog
teisterden de kuststreken
van menig land in de
verre omtrek. De tsunami
eiste duizenden
mensenlevens en
verwoestte vele dorpen
ensteden.
Er zijn
meer gebieden waar sprake
is van een directe
dreiging, zoals op het
eiland La Palma, één
van de Canarische
eilanden. Dit eiland ligt
op een breukvlak en is
daarmee een tijdbom van
de natuur. Bij een
calamiteit als
eenmegatsunami zijn de
gevolgen niet te
overzien. In het
geval van La Palma
begeeft de vloedgolf van
enkele honderden meters
zich richting Zuid
Amerika met alle gevolgen
van dien. Tot ongeveer 50
kilometer landinwaarts
heeft de megatsunami
eenallesverwoestende
werking.
In de
compositie schetst
Wittrock een gewone dag
die ongewoon zal aflopen.
Al vanaf het begin hangt
er iets in de lucht en is
er sprake van een
dreigende, beklemmende
sfeer. Themas worden
onderbroken
doorplotselinge
afbrekingen en stiltes.
Opeens is daar de korte
climax (glissandi in
trombones) die de beving
symboliseert en de
megatsunami is een feit.
Een onrustig gedeelte
vangt aan, daarmee de
rollende, voortstuwende
golven symboliserend. Na
hetnatuurgeweld is er
berusting en The Power of
the Megatsunami wordt
afgesloten met een
majestueuze ode aan de
natuur.
Gobelin
Music Publications. $208.95 - Voir plus => AcheterDélais: 4 to 6 weeks | | |
| Odysseia Orchestre d'harmonie [Conducteur] - Intermédiaire De Haske Publications
Concert Band/Harmonie - Grade 5 SKU: BT.DHP-1084443-140 Based on Homer...(+)
Concert Band/Harmonie -
Grade 5 SKU:
BT.DHP-1084443-140
Based on Homer-s
Odyssey. Composed by
Maxime Aulio. Concert and
Contest Collection CBHA.
Concert Piece. Score
Only. Composed 2008. 52
pages. De Haske
Publications #DHP
1084443-140. Published by
De Haske Publications
(BT.DHP-1084443-140).
9x12 inches.
English-German-French-Dut
ch. Washed up on
the Phaeacian shore after
a shipwreck, Odysseus is
introduced to King
Alcinous. As he sits in
the palace, he tells the
Phaeacians of his
wanderings since leaving
Troy. Odysseus and his
men fi rst landed on the
island of the Cicones
wherethey sacked the city
of Ismarus. From there,
great storms swept them
to the land of the
hospitable Lotus Eaters.
Then they sailed to the
land of the Cyclopes.
Odysseus and twelve of
his men entered the cave
of Polyphemus. After the
single-eyed giantmade
handfuls of his men into
meals, Odysseus fi nally
defeated him. He got him
drunk and once he had
fallen asleep, he and his
men stabbed a glowing
spike into the
Cyclop’s single
eye, completely blinding
him. They escaped by
clinging to the belliesof
some sheep. Once aboard,
Odysseus taunted the
Cyclop by revealing him
his true identity.
Enraged, Polyphemus
hurled rocks at the ship,
trying to sink it. After
leaving the
Cyclopes’ island,
they arrived at the home
of Aeolus, ruler of the
winds.Aeolus off ered
Odysseus a bag trapping
all the strong winds
within except one - the
one which would take him
straight back to Ithaca.
As the ship came within
sight of Ithaca, the
crewmen, curious about
the bag, decided to open
it. The winds escapedand
stirred up a storm.
Odysseus and his crew
came to the land of the
cannibalistic
Laestrygonians, who sank
all but one of the ships.
The survivors went next
to Aeaea, the island of
the witch-goddess Circe.
Odysseus sent out a
scouting party butCirce
turned them into pigs.
With the help of an
antidote the god Hermes
had given him, Odysseus
managed to overpower the
goddess and forced her to
change his men back to
human form. When it was
time for Odysseus to
leave, Circe told him to
sail tothe realm of the
dead to speak with the
spirit of the seer
Tiresias. One
day’s sailing took
them to the land of the
Cimmerians. There, he
performed sacrifi ces to
attract the souls of the
dead. Tiresias told him
what would happen to him
next. He thengot to talk
with his mother,
Anticleia, and met the
spirits of Agamemnon,
Achilles, Patroclus,
Antilochus, Ajax and
others. He then saw the
souls of the damned
Tityos, Tantalus, and
Sisyphus. Odysseus soon
found himself mobbed by
souls. He
becamefrightened, ran
back to his ship, and
sailed away. While back
at Aeaea, Circe told him
about the dangers he
would have to face on his
way back home. She
advised him to avoid
hearing the song of the
Sirens; but if he really
felt he had to hear,
thenhe should be tied to
the mast of the ship,
which he did. Odysseus
then successfully steered
his crew past Charybdis
(a violent whirlpool) and
Scylla (a multiple-headed
monster), but Scylla
managed to devour six of
his men. Finally,
Odysseus and hissurviving
crew approached the
island where the Sun god
kept sacred cattle.
Odysseus wanted to sail
past, but the crewmen
persuaded him to let them
rest there. Odysseus
passed Circe’s
counsel on to his men.
Once he had fallen
asleep, his men
impiouslykilled and ate
some of the cattle. When
the Sun god found out, he
asked Zeus to punish
them. Shortly after they
set sail from the island,
Zeus destroyed the ship
and all the men died
except for Odysseus.
After ten days, Odysseus
was washed up on
theisland of the nymph
Calypso.
Odysseus,
die is aangespoeld op de
kust van de Phaeaken,
maakt kennis met koning
Alcinoüs. In het
paleis van de
laatstgenoemde vertelt
hij wat hij heeft
meegemaakt sinds zijn
vertrek uit Troje.
Odysseus en zijn
metgezellen legdeneerst
aan op het eiland van de
Ciconen, waar ze de stad
Ismarus plunderden. Toen
ze weer op zee waren,
brak een storm los, die
ze naar het land van de
gastvrije Lotophagen
bracht. Daarna zeilden ze
naar het eiland van de
Cyclopen.Odysseus en
twaalf van zijn
metgezellen kwamen
terecht in de grot van
Polyphemus. Deze verslond
een aantal van hen, maar
werd uiteindelijk door
Odysseus verslagen: hij
voerde de reus dronken,
waarna die in slaap viel.
Vervolgensstak hij een
gloeiende paal in zijn
ene oog om hem blind te
maken. Odysseus en zijn
mannen ontsnapten uit de
grot door ieder onder de
buik van een van
Polyphemus’
schapen te gaan hangen.
Eenmaal weer aan boord
riep Odysseusuitdagend
naar de cycloop en
onthulde zijn naam.
Woedend wierp Polyphemus
rotsblokken in de
richting van het schip in
een poging het te laten
zinken. Nadat ze het
Cyclopeneiland hadden
verlaten, arriveerden ze
bij Aeolus, heerservan de
winden. Aeolus gaf
Odysseus een zak met
daarin alle krachtige
winden behalve één
- die hem rechtstreeks
terug naar zijn
thuisbasis Ithaca zou
voeren. Toen het schip
Ithaca bijna had bereikt,
besloten de metgezellen,
die nieuwsgierigwaren
naar de inhoud, de zak te
openen. De winden
ontsnapten en er ontstond
een enorme storm.
Odysseus en zijn
bemanning kwamen terecht
in het land van de
kannibalistische
Laestrygonen, die alle
schepen lieten zinken,
opéén na. De
overlevenden vluchtten
naar Aeaea, het eiland
van de tovenares Circe,
die de metgezellen van
Odysseus in zwijnen
veranderde. Met de hulp
van een tegengif dat hij
had gekregen van Hermes,
lukte het Odysseus om
Circe te
Nachdem
er an die Küste der
Phäaker gespült
wurde, wird Odysseus dem
König Akinoos
vorgestellt. In dessen
Palast erzählt er den
Phäakern von den
Fahrten nach seiner
Abreise aus Troja.
Odysseus und seine
Männer landen
zunächst auf
denKikonen, einer
Inselgruppe, wo sie die
Stadt Ismaros einnehmen.
Von dort aus treiben sie
mächtige Stürme
zum Land der
gastfreundlichen
Lotophagen
(Lotos-Essern). Dann
segeln sie zum Land der
Kyklopen (Zyklopen).
Odysseus und seine
zwölf Mannenbetreten
die Höhle von
Poloyphem, dem Sohn
Poseidons. Nachdem dieser
einige der Männer
verspeist hat,
überwaÃ…Nltigt
ihn Odysseus, indem er
ihn betrunken macht und
dann mit einem
glühenden Spieß
in dessen einziges Auge
sticht und ihn
somitblendet. Odysseus
und die übrigen
Männer fl iehen an den
Bäuchen von Schafen
hängend. Wieder an
Bord, provoziert Odysseus
den Zyklopen, indem er
ihm seine wahre
Identität verrät.
Wütend bewirft
Polyphem das Schiff mit
Steinen undversucht, es
zu versenken. Nachdem sie
die Insel der Kyklopen
verlassen haben, kommen
Odysseus und seine Mannen
ins Reich von Aiolos, dem
Herr der Winde. Aiolos
schenkt ihm einen Beutel,
in dem alle Winde
eingesperrt sind,
außer dem, der ihn
direktzurück nach
Ithaka treiben soll. Als
das Schiff in Sichtweite
von Ithaka ist, öff
nen die neugierigen
Seemänner den
Windsack. Die Winde entfl
iehen und erzeugen einen
Sturm. Odysseus und seine
Mannschaft verschlägt
es ins Land
derkannibalischen
Laistrygonen, die alle
ihre Schiff e, bis auf
eines, versenken. Die
Ãœberlebenden reisen
weiter nach Aiaia, der
Insel der Zauberin Kirke.
Odysseus sendet einen
Spähtrupp aus, der von
Kirke aber in Schweine
verwandelt wird. Mit
Hilfeeines Gegenmittels
vom Götterboten Hermes
kann Odysseus Kirke
überwaÃ…Nltigen
und er zwingt sie, seinen
Gefährten wieder ihre
menschliche Gestalt
zurückzugeben. Als
er wieder aufbrechen
will, rät Kirke ihm,
den Seher Teiresias in
derUnterwelt aufzusuchen
und zu befragen. Eine
Tagesreise führt
sie dann ins Land der
Kimmerer, nahe dem
Eingang des Hades. Dort
bringt Odysseus Opfer, um
die Seelen der Toten
anzurufen. Teireisas sagt
ihm sein Schicksal
voraus. Dann darf
Odysseusmit seiner Mutter
Antikleia und den Seelen
von Agamemnon, Achilles,
Patroklos, Antilochus,
Ajax und anderen Toten
sprechen. Dann sieht er
die Seelen der Verdammten
Tityos, Tantalos und
Sisyphos. Bald wird
Odysseus selbst von den
Seelen gequält,
kehrtvoll Angst zu seinem
Schiff zurück und
segelt davon. In Aiaia
hatte Kirke ihn vor den
drohenden Gefahren der
Heimreise gewarnt. Sie
riet ihm, den Gesang der
Sirenen zu vermeiden,
wenn er aber unbedingt
zuhören müsse,
solle er sich an denMast
seines Schiff es bindet
lassen, was er dann auch
tut. Dann führt
Odysseus seine Mannschaft
erfolgreich durch die
Meerenge zwischen Skylla
und Charybdis, wobei
Skylla jedoch sechs
seiner Männer
verschlingt.
Schließlich erreichen
Odysseusund die
überlebende
Besatzung die Insel, auf
der der Sonnengott Helios
heiliges Vieh hält.
Odysseus will
weitersegeln, aber seine
Mannschaft
überredet ihn zu
einer Rast. Odysseus
erzählt ihnen von
Kirkes Warnung, aber
kaum, dass
ereingeschlafen ist,
töten die Männer in
gotteslästerlicher
Weise einige Rinder und
verspeisen sie. Als
Helios dies entdeckt,
bittet er Zeus, sie zu
bestrafen. Kurz nachdem
sie die Segel für
die Abreise von der Insel
gesetzt haben,
zerstört Zeusdas
Schiff und alle außer
Odysseus sterben. Nach
zehn Tagen wird Odysseus
an den Strand der Insel
der Nymphe Kalypso
angespült.
U
lysse, épuisé par
la terrible tempête
qu’il a subie,
échoue sur le rivage
des Phéaciens. Reçu
au palais du roi
Alcinoos, Ulysse
entreprend le récit
des épreuves
passées depuis son
départ de Troie.
Arrivés dans
l’île des
Cicones, Ulysse et ses
compagnons mettent la
cité d’Ismaros
sac puis reprennent la
mer. Les vents les
emportent chez les
Lotophages, un peuple
paisible. Ulysse aborde
au pays des Cyclopes. Il
pénètre dans la
caverne de Polyphème
accompagné de douze
hommes. Après avoir vu
le Cyclope dévorer
deux de ses compagnons
chaque repas, Ulysse ruse
pour lui échapper. Il
l’enivre puis
embrase un épieu
taillé, qu’il
plante dans l'œil
unique du Cyclope
endormi,l’aveuglan
t définitivement. Les
survivants sortent
ensuite cachés sous le
ventre de ses brebis et
regagnent leurs bateaux.
Faisant preuve
d’orgueil, Ulysse
crie sa véritable
identité au risque de
faire sombrer son navire
sous une pluie de
rochers. Ulysse aborde
l’île
d’Eolie, au
royaume du maître des
vents. Eole offre Ulysse
un vent favorable pour
regagner Ithaque, et une
outre renfermant tous les
vents contraires.
Hélas, la curiosité
des marins
d’Ulysse aura
raison de cet heureux
dénouement car, en
ouvrant l’outre,
les vents contraires
s’échappent et
déchaînent une
nouvelle tempête.
Après avoir
dérivé plusieurs
jours, ils parviennent
chez les Lestrygons
cannibales qui
détruisent
l’escadre. Les
survivants reprennent la
mer avec un unique navire
et abordent dans
l’île
d’Aiaié,
séjour de la
magicienne Circé.
Ulysse envoie des
éclaireurs dans les
terres. Imprudemment
entrés dans la demeure
de la magicienne, ils
sont transformés en
pourceaux. Seul Ulysse
échappe au
sortilège gr ce
l’antidote que lui
indique Hermès.
Vaincue, Circé
s’offre au
héros et rend ses
compagnons leur forme
humaine. Avant de laisser
partir Ulysse, Circé
lui conseille
d’aller au pays
des morts consulter
l’ombre du devin
Tirésias. Après une
journée de navigation,
le bateau d’Ulysse
atteint le pays des
Cimmériens. Il
s’acquitte des
rites appropriés pour
pouvoir
s’entretenir avec
l’ me. $62.95 - Voir plus => AcheterDélais: 2 to 3 weeks | | |
| Odysseia Orchestre d'harmonie [Conducteur et Parties séparées] - Intermédiaire De Haske Publications
Concert Band/Harmonie - Grade 5 SKU: BT.DHP-1084443-010 Based on Homer...(+)
Concert Band/Harmonie -
Grade 5 SKU:
BT.DHP-1084443-010
Based on Homer-s
Odyssey. Composed by
Maxime Aulio. Concert and
Contest Collection CBHA.
Concert Piece. Set (Score
& Parts). Composed 2008.
De Haske Publications
#DHP 1084443-010.
Published by De Haske
Publications
(BT.DHP-1084443-010).
9x12 inches.
English-German-French-Dut
ch. Washed up on
the Phaeacian shore after
a shipwreck, Odysseus is
introduced to King
Alcinous. As he sits in
the palace, he tells the
Phaeacians of his
wanderings since leaving
Troy. Odysseus and his
men fi rst landed on the
island of the Cicones
wherethey sacked the city
of Ismarus. From there,
great storms swept them
to the land of the
hospitable Lotus Eaters.
Then they sailed to the
land of the Cyclopes.
Odysseus and twelve of
his men entered the cave
of Polyphemus. After the
single-eyed giantmade
handfuls of his men into
meals, Odysseus fi nally
defeated him. He got him
drunk and once he had
fallen asleep, he and his
men stabbed a glowing
spike into the
Cyclop’s single
eye, completely blinding
him. They escaped by
clinging to the belliesof
some sheep. Once aboard,
Odysseus taunted the
Cyclop by revealing him
his true identity.
Enraged, Polyphemus
hurled rocks at the ship,
trying to sink it. After
leaving the
Cyclopes’ island,
they arrived at the home
of Aeolus, ruler of the
winds.Aeolus off ered
Odysseus a bag trapping
all the strong winds
within except one - the
one which would take him
straight back to Ithaca.
As the ship came within
sight of Ithaca, the
crewmen, curious about
the bag, decided to open
it. The winds escapedand
stirred up a storm.
Odysseus and his crew
came to the land of the
cannibalistic
Laestrygonians, who sank
all but one of the ships.
The survivors went next
to Aeaea, the island of
the witch-goddess Circe.
Odysseus sent out a
scouting party butCirce
turned them into pigs.
With the help of an
antidote the god Hermes
had given him, Odysseus
managed to overpower the
goddess and forced her to
change his men back to
human form. When it was
time for Odysseus to
leave, Circe told him to
sail tothe realm of the
dead to speak with the
spirit of the seer
Tiresias. One
day’s sailing took
them to the land of the
Cimmerians. There, he
performed sacrifi ces to
attract the souls of the
dead. Tiresias told him
what would happen to him
next. He thengot to talk
with his mother,
Anticleia, and met the
spirits of Agamemnon,
Achilles, Patroclus,
Antilochus, Ajax and
others. He then saw the
souls of the damned
Tityos, Tantalus, and
Sisyphus. Odysseus soon
found himself mobbed by
souls. He
becamefrightened, ran
back to his ship, and
sailed away. While back
at Aeaea, Circe told him
about the dangers he
would have to face on his
way back home. She
advised him to avoid
hearing the song of the
Sirens; but if he really
felt he had to hear,
thenhe should be tied to
the mast of the ship,
which he did. Odysseus
then successfully steered
his crew past Charybdis
(a violent whirlpool) and
Scylla (a multiple-headed
monster), but Scylla
managed to devour six of
his men. Finally,
Odysseus and hissurviving
crew approached the
island where the Sun god
kept sacred cattle.
Odysseus wanted to sail
past, but the crewmen
persuaded him to let them
rest there. Odysseus
passed Circe’s
counsel on to his men.
Once he had fallen
asleep, his men
impiouslykilled and ate
some of the cattle. When
the Sun god found out, he
asked Zeus to punish
them. Shortly after they
set sail from the island,
Zeus destroyed the ship
and all the men died
except for Odysseus.
After ten days, Odysseus
was washed up on
theisland of the nymph
Calypso.
Odysseus,
die is aangespoeld op de
kust van de Phaeaken,
maakt kennis met koning
Alcinoüs. In het
paleis van de
laatstgenoemde vertelt
hij wat hij heeft
meegemaakt sinds zijn
vertrek uit Troje.
Odysseus en zijn
metgezellen legdeneerst
aan op het eiland van de
Ciconen, waar ze de stad
Ismarus plunderden. Toen
ze weer op zee waren,
brak een storm los, die
ze naar het land van de
gastvrije Lotophagen
bracht. Daarna zeilden ze
naar het eiland van de
Cyclopen.Odysseus en
twaalf van zijn
metgezellen kwamen
terecht in de grot van
Polyphemus. Deze verslond
een aantal van hen, maar
werd uiteindelijk door
Odysseus verslagen: hij
voerde de reus dronken,
waarna die in slaap viel.
Vervolgensstak hij een
gloeiende paal in zijn
ene oog om hem blind te
maken. Odysseus en zijn
mannen ontsnapten uit de
grot door ieder onder de
buik van een van
Polyphemus’
schapen te gaan hangen.
Eenmaal weer aan boord
riep Odysseusuitdagend
naar de cycloop en
onthulde zijn naam.
Woedend wierp Polyphemus
rotsblokken in de
richting van het schip in
een poging het te laten
zinken. Nadat ze het
Cyclopeneiland hadden
verlaten, arriveerden ze
bij Aeolus, heerservan de
winden. Aeolus gaf
Odysseus een zak met
daarin alle krachtige
winden behalve één
- die hem rechtstreeks
terug naar zijn
thuisbasis Ithaca zou
voeren. Toen het schip
Ithaca bijna had bereikt,
besloten de metgezellen,
die nieuwsgierigwaren
naar de inhoud, de zak te
openen. De winden
ontsnapten en er ontstond
een enorme storm.
Odysseus en zijn
bemanning kwamen terecht
in het land van de
kannibalistische
Laestrygonen, die alle
schepen lieten zinken,
opéén na. De
overlevenden vluchtten
naar Aeaea, het eiland
van de tovenares Circe,
die de metgezellen van
Odysseus in zwijnen
veranderde. Met de hulp
van een tegengif dat hij
had gekregen van Hermes,
lukte het Odysseus om
Circe te
Nachdem
er an die Küste der
Phäaker gespült
wurde, wird Odysseus dem
König Akinoos
vorgestellt. In dessen
Palast erzählt er den
Phäakern von den
Fahrten nach seiner
Abreise aus Troja.
Odysseus und seine
Männer landen
zunächst auf
denKikonen, einer
Inselgruppe, wo sie die
Stadt Ismaros einnehmen.
Von dort aus treiben sie
mächtige Stürme
zum Land der
gastfreundlichen
Lotophagen
(Lotos-Essern). Dann
segeln sie zum Land der
Kyklopen (Zyklopen).
Odysseus und seine
zwölf Mannenbetreten
die Höhle von
Poloyphem, dem Sohn
Poseidons. Nachdem dieser
einige der Männer
verspeist hat,
überwaÃ…Nltigt
ihn Odysseus, indem er
ihn betrunken macht und
dann mit einem
glühenden Spieß
in dessen einziges Auge
sticht und ihn
somitblendet. Odysseus
und die übrigen
Männer fl iehen an den
Bäuchen von Schafen
hängend. Wieder an
Bord, provoziert Odysseus
den Zyklopen, indem er
ihm seine wahre
Identität verrät.
Wütend bewirft
Polyphem das Schiff mit
Steinen undversucht, es
zu versenken. Nachdem sie
die Insel der Kyklopen
verlassen haben, kommen
Odysseus und seine Mannen
ins Reich von Aiolos, dem
Herr der Winde. Aiolos
schenkt ihm einen Beutel,
in dem alle Winde
eingesperrt sind,
außer dem, der ihn
direktzurück nach
Ithaka treiben soll. Als
das Schiff in Sichtweite
von Ithaka ist, öff
nen die neugierigen
Seemänner den
Windsack. Die Winde entfl
iehen und erzeugen einen
Sturm. Odysseus und seine
Mannschaft verschlägt
es ins Land
derkannibalischen
Laistrygonen, die alle
ihre Schiff e, bis auf
eines, versenken. Die
Ãœberlebenden reisen
weiter nach Aiaia, der
Insel der Zauberin Kirke.
Odysseus sendet einen
Spähtrupp aus, der von
Kirke aber in Schweine
verwandelt wird. Mit
Hilfeeines Gegenmittels
vom Götterboten Hermes
kann Odysseus Kirke
überwaÃ…Nltigen
und er zwingt sie, seinen
Gefährten wieder ihre
menschliche Gestalt
zurückzugeben. Als
er wieder aufbrechen
will, rät Kirke ihm,
den Seher Teiresias in
derUnterwelt aufzusuchen
und zu befragen. Eine
Tagesreise führt
sie dann ins Land der
Kimmerer, nahe dem
Eingang des Hades. Dort
bringt Odysseus Opfer, um
die Seelen der Toten
anzurufen. Teireisas sagt
ihm sein Schicksal
voraus. Dann darf
Odysseusmit seiner Mutter
Antikleia und den Seelen
von Agamemnon, Achilles,
Patroklos, Antilochus,
Ajax und anderen Toten
sprechen. Dann sieht er
die Seelen der Verdammten
Tityos, Tantalos und
Sisyphos. Bald wird
Odysseus selbst von den
Seelen gequält,
kehrtvoll Angst zu seinem
Schiff zurück und
segelt davon. In Aiaia
hatte Kirke ihn vor den
drohenden Gefahren der
Heimreise gewarnt. Sie
riet ihm, den Gesang der
Sirenen zu vermeiden,
wenn er aber unbedingt
zuhören müsse,
solle er sich an denMast
seines Schiff es bindet
lassen, was er dann auch
tut. Dann führt
Odysseus seine Mannschaft
erfolgreich durch die
Meerenge zwischen Skylla
und Charybdis, wobei
Skylla jedoch sechs
seiner Männer
verschlingt.
Schließlich erreichen
Odysseusund die
überlebende
Besatzung die Insel, auf
der der Sonnengott Helios
heiliges Vieh hält.
Odysseus will
weitersegeln, aber seine
Mannschaft
überredet ihn zu
einer Rast. Odysseus
erzählt ihnen von
Kirkes Warnung, aber
kaum, dass
ereingeschlafen ist,
töten die Männer in
gotteslästerlicher
Weise einige Rinder und
verspeisen sie. Als
Helios dies entdeckt,
bittet er Zeus, sie zu
bestrafen. Kurz nachdem
sie die Segel für
die Abreise von der Insel
gesetzt haben,
zerstört Zeusdas
Schiff und alle außer
Odysseus sterben. Nach
zehn Tagen wird Odysseus
an den Strand der Insel
der Nymphe Kalypso
angespült.
U
lysse, épuisé par
la terrible tempête
qu’il a subie,
échoue sur le rivage
des Phéaciens. Reçu
au palais du roi
Alcinoos, Ulysse
entreprend le récit
des épreuves
passées depuis son
départ de Troie.
Arrivés dans
l’île des
Cicones, Ulysse et ses
compagnons mettent la
cité d’Ismaros
sac puis reprennent la
mer. Les vents les
emportent chez les
Lotophages, un peuple
paisible. Ulysse aborde
au pays des Cyclopes. Il
pénètre dans la
caverne de Polyphème
accompagné de douze
hommes. Après avoir vu
le Cyclope dévorer
deux de ses compagnons
chaque repas, Ulysse ruse
pour lui échapper. Il
l’enivre puis
embrase un épieu
taillé, qu’il
plante dans l'œil
unique du Cyclope
endormi,l’aveuglan
t définitivement. Les
survivants sortent
ensuite cachés sous le
ventre de ses brebis et
regagnent leurs bateaux.
Faisant preuve
d’orgueil, Ulysse
crie sa véritable
identité au risque de
faire sombrer son navire
sous une pluie de
rochers. Ulysse aborde
l’île
d’Eolie, au
royaume du maître des
vents. Eole offre Ulysse
un vent favorable pour
regagner Ithaque, et une
outre renfermant tous les
vents contraires.
Hélas, la curiosité
des marins
d’Ulysse aura
raison de cet heureux
dénouement car, en
ouvrant l’outre,
les vents contraires
s’échappent et
déchaînent une
nouvelle tempête.
Après avoir
dérivé plusieurs
jours, ils parviennent
chez les Lestrygons
cannibales qui
détruisent
l’escadre. Les
survivants reprennent la
mer avec un unique navire
et abordent dans
l’île
d’Aiaié,
séjour de la
magicienne Circé.
Ulysse envoie des
éclaireurs dans les
terres. Imprudemment
entrés dans la demeure
de la magicienne, ils
sont transformés en
pourceaux. Seul Ulysse
échappe au
sortilège gr ce
l’antidote que lui
indique Hermès.
Vaincue, Circé
s’offre au
héros et rend ses
compagnons leur forme
humaine. Avant de laisser
partir Ulysse, Circé
lui conseille
d’aller au pays
des morts consulter
l’ombre du devin
Tirésias. Après une
journée de navigation,
le bateau d’Ulysse
atteint le pays des
Cimmériens. Il
s’acquitte des
rites appropriés pour
pouvoir
s’entretenir avec
l’ me. $327.95 - Voir plus => AcheterDélais: 2 to 3 weeks | | |
| Quintet in F Major, K. 497 Carl Fischer
Chamber Music Cello, Flute, Viola 1, Viola 2, Violin SKU: CF.MXE219 Compo...(+)
Chamber Music Cello,
Flute, Viola 1, Viola 2,
Violin SKU:
CF.MXE219 Composed by
Wolfgang Amadeus Mozart.
Arranged by Robert
Stallman. Sws.
56+16+16+16+16+12 pages.
Carl Fischer Music
#MXE219. Published by
Carl Fischer Music
(CF.MXE219). ISBN
9781491157794. UPC:
680160916399. 9 x 12
inches. Preface In
1990, during an intense
rehearsal of a Mozart
Quartet transcription for
flute and strings by
Franz Anton Hoffmeister,
at the Marblehead Summer
Music Festival, a
disgruntled violist
friend complained about
HoffmeisterAs awkward
string writing, suddenly
daring me to create my
own arrangement. I
balked. But the following
winterA3despite scruples
about treading on
hallowed groundA3I grew
curious and began to
experiment. Soon I was
hooked on the challenge
of learning to speak
MozartAs language with
conviction. This
fascination, encouraged
by pianist Richard Goode
and other Mozarteans,
would eventually generate
a total of thirty-nine
recreations of Mozart
piano sonatas as works
for flute and strings.
With zero tolerance for
alteration of melodic or
harmonic
materialA3MozartAs friend
Hoffmeister had
regrettably attempted
such
A!improvementsA(r)A3I
always tried to envision
what Mozart himself would
have desired. Many of the
sonatas can be heard as
if they were MozartAs
A!blueprintsA(r) of
imagined chamber works.
Hence my task was to
A!flesh outA(r) the
keyboard versions as
Mozart might have done,
had a commission or
performance opportunity
arisen. I spent hours
pondering how Mozart
might have set these
sonatas in four- or
five-part form, providing
the needed textural or
contrapuntal
enhancements. With
immersion in the
composerAs dialect,
various apt solutions
presented themselves. The
search for the
A!rightA(r) one then
became a most absorbing
study. On the eve of
releasing my BognerAs
CafA recording of
Mozart-Stallman New
Quintets (2006), I
discovered to my delight
that a prominent scholar
had long before endorsed
such an effort. Eric Blom
(1888A+-1959), author of
Mozart (1935), had taken
note of the four-hand
piano works as A!a kind
of keyboard chamber
music.A(r) Regarding
Sonata, K. 497, Mr. Blom
had observed that Mozart
is often dealing with,
not the expected four
voices (one to a hand),
but five. Blom states:
A!The F major Sonata (K.
497) removes us to
another worldA3the world
of the great chamber
music, especially of the
string quintets. Indeed
an arrangement of some
sort for a combination of
instruments would make a
magnificent concert work
of this almost
uncomfortably great piece
of domestic music.A(r)
That Mozart was in 1786
writing for piano duo
from a quintet
perspective makes sense,
as we find him returning
to the quintet form with
keen interest in his last
years, writing four
String Quintets, the
Clarinet Quintet,
rearranging a wind
serenade for String
Quintet, and leaving
several other quintets
incomplete. My
arrangement presented
here is made for flute
and strings but is also
intended for string
quintet. Quintet in F
Major for Flute and
Strings, K. 497, was
completed in 1999 and
performed with the Martin
Quartet in the Czech
Republic prior to
recording it in 2004.
Mozart had finished the
original Sonata in F
Major for Piano,
Four-Hands, K. 497, on
August 1, 1786. It shows
the unmistakable
influence of Figaro,
completed and premiered
exactly three months
prior. As signaled by the
imposing introductory
Adagio, the conception is
on a grand symphonic
scale, all three
movements being richly
developed with
contrapuntal episodes and
an abundance of
marvelously contrasting
textures and themes
throughout. Called A!the
crowning work of its
kindA(r) by Alfred
Einstein, the Sonata is
laden with examples of
MozartAs mercurial
originality. Here we have
a perfect synthesis of
concertante brilliance,
operatic intensity and
intimate dialogue. The
work opens in unison with
a probing, minor-tinged
Adagio, whose question
comes to a pause on the
dominant, before being
answered with jaunty
certainty by the opening
theme of the Allegro di
moltoA3an F-major tune as
sunny and confident as an
aria from Figaro itself.
This movementAs
declamatory A!opera
chorusA(r) persistently
intones its rhythmic
motto over a swirling
scale figure. The amorous
second theme (initially
presented in the first
viola) also seems to be
plucked from Figaro. The
Andante opens with a
heavenly melody, which
takes as its springboard
the Romanza theme from
the Horn Concerto in E
Major, K. 495, written
only five weeks before.
The A!love duetA(r)
between flute and first
viola seems to anticipate
the impassioned
A!duettingA(r) between
violin and viola in the
Andante of the String
Quintet in C Major, K.
515, written about nine
months later. The
ingenious stretto canon
of the AndanteAs middle
section requires the
precision of a Swiss
clock (which its chiming
thirds recall). Affecting
bucolic codettas close
each of the main sections
of the movement. In the
final Allegro, a rondo in
6/8a time, the puckish,
yet aristocratic
character of the opening
theme contrasts with the
bumptious, popular tune
used for the second theme
(heard first in the
violin and then the
flute, over pizzicato
cello). Lilting hymn-like
episodes in three, four-
and finally five-part
counterpoint are
repeatedly interrupted by
startling scale figures
that rise up in furioso
episodes throughout the
movement. As in the
A!Swiss clockA(r) section
of the Andante, Mozart
uses a stretto imitation
treatment with this
tempest theme, thereby
heightening both
intensity and sense of
instability. I am most
grateful to the
adventuresome Martin
Quartet for their warm
support and collaboration
over the years with
several of my
arrangements, and to my
friend Edwin Swanborn for
the original typesetting
of this score. Gratitude
is also due Weekend
Edition, Performance
Today and innumerable
classical stations across
the United States for
their enthusiastic and
repeated airings of my
A!newA(r) Mozart Quintet
endeavorsA3and most of
all, to violist Katherine
Murdock for that dare in
1990. A3Compiled from the
writings of Robert
Stallman by Hannah Woods
Stallman, February 2,
2020. Preface In 1990,
during an intense
rehearsal of a Mozart
Quartet transcription for
flute and strings by
Franz Anton Hoffmeister,
at the Marblehead Summer
Music Festival, a
disgruntled violist
friend complained about
Hoffmeisteris awkward
string writing, suddenly
daring me to create my
own arrangement. I
balked. But the following
winterodespite scruples
about treading on
hallowed groundoI grew
curious and began to
experiment. Soon I was
hooked on the challenge
of learning to speak
Mozartis language with
conviction. This
fascination, encouraged
by pianist Richard Goode
and other Mozarteans,
would eventually generate
a total of thirty-nine
recreations of Mozart
piano sonatas as works
for flute and strings.
With zero tolerance for
alteration of melodic or
harmonic
materialoMozartis friend
Hoffmeister had
regrettably attempted
such iimprovementsioI
always tried to envision
what Mozart himself would
have desired. Many of the
sonatas can be heard as
if they were Mozartis
iblueprintsi of imagined
chamber works. Hence my
task was to iflesh outi
the keyboard versions as
Mozart might have done,
had a commission or
performance opportunity
arisen. I spent hours
pondering how Mozart
might have set these
sonatas in four- or
five-part form, providing
the needed textural or
contrapuntal
enhancements. With
immersion in the
composeris dialect,
various apt solutions
presented themselves. The
search for the irighti
one then became a most
absorbing study. On the
eve of releasing my
Bogneris CafE recording
of Mozart-Stallman New
Quintets (2006), I
discovered to my delight
that a prominent scholar
had long before endorsed
such an effort. Eric Blom
(1888n1959), author of
Mozart (1935), had taken
note of the four-hand
piano works as ia kind of
keyboard chamber music.i
Regarding Sonata, K. 497,
Mr. Blom had observed
that Mozart is often
dealing with, not the
expected four voices (one
to a hand), but five.
Blom states: iThe F major
Sonata (K. 497) removes
us to another worldothe
world of the great
chamber music, especially
of the string quintets.
Indeed an arrangement of
some sort for a
combination of
instruments would make a
magnificent concert work
of this almost
uncomfortably great piece
of domestic music.i That
Mozart was in 1786
writing for piano duo
from a quintet
perspective makes sense,
as we find him returning
to the quintet form with
keen interest in his last
years, writing four
String Quintets, the
Clarinet Quintet,
rearranging a wind
serenade for String
Quintet, and leaving
several other quintets
incomplete. My
arrangement presented
here is made for flute
and strings but is also
intended for string
quintet. Quintet in F
Major for Flute and
Strings, K. 497, was
completed in 1999 and
performed with the Martin
Quartet in the Czech
Republic prior to
recording it in 2004.
Mozart had finished the
original Sonata in F
Major for Piano,
Four-Hands, K. 497, on
August 1, 1786. It shows
the unmistakable
influence of Figaro,
completed and premiered
exactly three months
prior. As signaled by the
imposing introductory
Adagio, the conception is
on a grand symphonic
scale, all three
movements being richly
developed with
contrapuntal episodes and
an abundance of
marvelously contrasting
textures and themes
throughout. Called ithe
crowning work of its
kindi by Alfred Einstein,
the Sonata is laden with
examples of Mozartis
mercurial originality.
Here we have a perfect
synthesis of concertante
brilliance, operatic
intensity and intimate
dialogue. The work opens
in unison with a probing,
minor-tinged Adagio,
whose question comes to a
pause on the dominant,
before being answered
with jaunty certainty by
the opening theme of the
Allegro di moltooan
F-major tune as sunny and
confident as an aria from
Figaro itself. This
movementis declamatory
iopera chorusi
persistently intones its
rhythmic motto over a
swirling scale figure.
The amorous second theme
(initially presented in
the first viola) also
seems to be plucked from
Figaro. The Andante opens
with a heavenly melody,
which takes as its
springboard the Romanza
theme from the Horn
Concerto in E Major, K.
495, written only five
weeks before. The ilove
dueti between flute and
first viola seems to
anticipate the
impassioned iduettingi
between violin and viola
in the Andante of the
String Quintet in C
Major, K. 515, written
about nine months later.
The ingenious stretto
canon of the Andanteis
middle section requires
the precision of a Swiss
clock (which its chiming
thirds recall). Affecting
bucolic codettas close
each of the main sections
of the movement. In the
final Allegro, a rondo in
6/8+time, the puckish,
yet aristocratic
character of the opening
theme contrasts with the
bumptious, popular tune
used for the second theme
(heard first in the
violin and then the
flute, over pizzicato
cello). Lilting hymn-like
episodes in three, four-
and finally five-part
counterpoint are
repeatedly interrupted by
startling scale figures
that rise up in furioso
episodes throughout the
movement. As in the
iSwiss clocki section of
the Andante, Mozart uses
a stretto imitation
treatment with this
tempest theme, thereby
heightening both
intensity and sense of
instability. I am most
grateful to the
adventuresome Martin
Quartet for their warm
support and collaboration
over the years with
several of my
arrangements, and to my
friend Edwin Swanborn for
the original typesetting
of this score. Gratitude
is also due Weekend
Edition, Performance
Today and innumerable
classical stations across
the United States for
their enthusiastic and
repeated airings of my
inewi Mozart Quintet
endeavorsoand most of
all, to violist Katherine
Murdock for that dare in
1990. oCompiled from the
writings of Robert
Stallman by Hannah Woods
Stallman, February 2,
2020. Preface In 1990,
during an intense
rehearsal of a Mozart
Quartet transcription for
flute and strings by
Franz Anton Hoffmeister,
at the Marblehead Summer
Music Festival, a
disgruntled violist
friend complained about
Hoffmeister's awkward
string writing, suddenly
daring me to create my
own arrangement. I
balked. But the following
winter--despite scruples
about treading on
hallowed ground--I grew
curious and began to
experiment. Soon I was
hooked on the challenge
of learning to speak
Mozart's language with
conviction. This
fascination, encouraged
by pianist Richard Goode
and other Mozarteans,
would eventually generate
a total of thirty-nine
recreations of Mozart
piano sonatas as works
for flute and strings.
With zero tolerance for
alteration of melodic or
harmonic
material--Mozart's friend
Hoffmeister had
regrettably attempted
such improvements--I
always tried to envision
what Mozart himself would
have desired. Many of the
sonatas can be heard as
if they were Mozart's
blueprints of imagined
chamber works. Hence my
task was to flesh out the
keyboard versions as
Mozart might have done,
had a commission or
performance opportunity
arisen. I spent hours
pondering how Mozart
might have set these
sonatas in four- or
five-part form, providing
the needed textural or
contrapuntal
enhancements. With
immersion in the
composer's dialect,
various apt solutions
presented themselves. The
search for the right one
then became a most
absorbing study. On the
eve of releasing my
Bogner's Cafe recording
of Mozart-Stallman New
Quintets (2006), I
discovered to my delight
that a prominent scholar
had long before endorsed
such an effort. Eric Blom
(1888-1959), author of
Mozart (1935), had taken
note of the four-hand
piano works as a kind of
keyboard chamber music.
Regarding Sonata, K. 497,
Mr. Blom had observed
that Mozart is often
dealing with, not the
expected four voices (one
to a hand), but five.
Blom states: The F major
Sonata (K. 497) removes
us to another world--the
world of the great
chamber music, especially
of the string quintets.
Indeed an arrangement of
some sort for a
combination of
instruments would make a
magnificent concert work
of this almost
uncomfortably great piece
of domestic music. That
Mozart was in 1786
writing for piano duo
from a quintet
perspective makes sense,
as we find him returning
to the quintet form with
keen interest in his last
years, writing four
String Quintets, the
Clarinet Quintet,
rearranging a wind
serenade for String
Quintet, and leaving
several other quintets
incomplete. My
arrangement presented
here is made for flute
and strings but is also
intended for string
quintet. Quintet in F
Major for Flute and
Strings, K. 497, was
completed in 1999 and
performed with the
Martinu Quartet in the
Czech Republic prior to
recording it in 2004.
Mozart had finished the
original Sonata in F
Major for Piano,
Four-Hands, K. 497, on
August 1, 1786. It shows
the unmistakable
influence of Figaro,
completed and premiered
exactly three months
prior. As signaled by the
imposing introductory
Adagio, the conception is
on a grand symphonic
scale, all three
movements being richly
developed with
contrapuntal episodes and
an abundance of
marvelously contrasting
textures and themes
throughout. Called the
crowning work of its kind
by Alfred Einstein, the
Sonata is laden with
examples of Mozart's
mercurial originality.
Here we have a perfect
synthesis of concertante
brilliance, operatic
intensity and intimate
dialogue. The work opens
in unison with a probing,
minor-tinged Adagio,
whose question comes to a
pause on the dominant,
before being answered
with jaunty certainty by
the opening theme of the
Allegro di molto--an
F-major tune as sunny and
confident as an aria from
Figaro itself. This
movement's declamatory
opera chorus persistently
intones its rhythmic
motto over a swirling
scale figure. The amorous
second theme (initially
presented in the first
viola) also seems to be
plucked from Figaro. The
Andante opens with a
heavenly melody, which
takes as its springboard
the Romanza theme from
the Horn Concerto in E<=
Major, K. 495, written
only five weeks before.
The love duet between
flute and first viola
seems to anticipate the
impassioned duetting
between violin and viola
in the Andante of the
String Quintet in C
Major, K. 515, written
about nine months later.
The ingenious stretto
canon of the Andante's
middle section requires
the precision of a Swiss
clock (which its chiming
thirds recall). Affecting
bucolic codettas close
each of the main sections
of the movement. In the
final Allegro, a rondo in
6/8 time, the puckish,
yet aristocratic
character of the opening
theme contrasts with the
bumptious, popular tune
used for the second theme
(heard first in the
violin and then the
flute, over pizzicato
cello). Lilting hymn-like
episodes in three, four-
and finally five-part
counterpoint are
repeatedly interrupted by
startling scale figures
that rise up in furioso
episodes throughout the
movement. As in the Swiss
clock section of the
Andante, Mozart uses a
stretto imitation
treatment with this
tempest theme, thereby
heightening both
intensity and sense of
instability. I am most
grateful to the
adventuresome Martinu
Quartet for their warm
support and collaboration
over the years with
several of my
arrangements, and to my
friend Edwin Swanborn for
the original typesetting
of this score. Gratitude
is also due Weekend
Edition, Performance
Today and innumerable
classical stations across
the United States for
their enthusiastic and
repeated airings of my
new Mozart Quintet
endeavors--and most of
all, to violist Katherine
Murdock for that dare in
1990. --Compiled from the
writings of Robert
Stallman by Hannah Woods
Stallman, February 2,
2020. PrefaceIn 1990,
during an intense
rehearsal of a Mozart
Quartet transcription for
flute and strings by
Franz Anton Hoffmeister,
at the Marblehead Summer
Music Festival, a
disgruntled violist
friend complained about
Hoffmeister’s
awkward string writing,
suddenly daring me to
create my own
arrangement. I balked.
But the following
winter—despite
scruples about treading
on hallowed
ground—I grew
curious and began to
experiment. Soon I was
hooked on the challenge
of learning to speak
Mozart’s language
with conviction. This
fascination, encouraged
by pianist Richard Goode
and other Mozarteans,
would eventually generate
a total of thirty-nine
recreations of Mozart
piano sonatas as works
for flute and
strings.With zero
tolerance for alteration
of melodic or harmonic
material—Mozartâ
™s friend Hoffmeister
had regrettably attempted
such
“improvementsâ€
—I always tried
to envision what Mozart
himself would have
desired. Many of the
sonatas can be heard as
if they were
Mozart’s
“blueprintsâ€
of imagined chamber
works. Hence my task was
to “flesh
out†the keyboard
versions as Mozart might
have done, had a
commission or performance
opportunity arisen. I
spent hours pondering how
Mozart might have set
these sonatas in four- or
five-part form, providing
the needed textural or
contrapuntal
enhancements. With
immersion in the
composer’s
dialect, various apt
solutions presented
themselves. The search
for the
“right†one
then became a most
absorbing study.On the
eve of releasing my
Bogner’s Café
recording of
Mozart-Stallman New
Quintets (2006), I
discovered to my delight
that a prominent scholar
had long before endorsed
such an effort. Eric Blom
(1888–1959),
author of Mozart (1935),
had taken note of the
four-hand piano works as
“a kind of keyboard
chamber music.â€
Regarding Sonata, K. 497,
Mr. Blom had observed
that Mozart is often
dealing with, not the
expected four voices (one
to a hand), but five.
Blom states: “The F
major Sonata (K. 497)
removes us to another
world—the world of
the great chamber music,
especially of the string
quintets. Indeed an
arrangement of some sort
for a combination of
instruments would make a
magnificent concert work
of this almost
uncomfortably great piece
of domestic music.â€
That Mozart was in 1786
writing for piano duo
from a quintet
perspective makes sense,
as we find him returning
to the quintet form with
keen interest in his last
years, writing four
String Quintets, the
Clarinet Quintet,
rearranging a wind
serenade for String
Quintet, and leaving
several other quintets
incomplete. My
arrangement presented
here is made for flute
and strings but is also
intended for string
quintet.Quintet in F
Major for Flute and
Strings, K. 497, was
completed in 1999 and
performed with the
Martinů Quartet in the
Czech Republic prior to
recording it in 2004.
Mozart had finished the
original Sonata in F
Major for Piano,
Four-Hands, K. 497, on
August 1, 1786. It shows
the unmistakable
influence of Figaro,
completed and premiered
exactly three months
prior. As signaled by the
imposing introductory
Adagio, the conception is
on a grand symphonic
scale, all three
movements being richly
developed with
contrapuntal episodes and
an abundance of
marvelously contrasting
textures and themes
throughout. Called
“the crowning work
of its kind†by
Alfred Einstein, the
Sonata is laden with
examples of
Mozart’s mercurial
originality. Here we have
a perfect synthesis of
concertante brilliance,
operatic intensity and
intimate dialogue.The
work opens in unison with
a probing, minor-tinged
Adagio, whose question
comes to a pause on the
dominant, before being
answered with jaunty
certainty by the opening
theme of the Allegro di
molto—an F-major
tune as sunny and
confident as an aria from
Figaro itself. This
movement’s
declamatory “opera
chorusâ€
persistently intones its
rhythmic motto over a
swirling scale figure.
The amorous second theme
(initially presented in
the first viola) also
seems to be plucked from
Figaro.The Andante opens
with a heavenly melody,
which takes as its
springboard the Romanza
theme from the Horn
Concerto in E≤
Major, K. 495, written
only five weeks before.
The “love
duet†between flute
and first viola seems to
anticipate the
impassioned
“duettingâ€
between violin and viola
in the Andante of the
String Quintet in C
Major, K. 515, written
about nine months later.
The ingenious stretto
canon of the
Andante’s middle
section requires the
precision of a Swiss
clock (which its chiming
thirds recall). Affecting
bucolic codettas close
each of the main sections
of the movement.In the
final Allegro, a rondo in
6/8Â time, the puckish,
yet aristocratic
character of the opening
theme contrasts with the
bumptious, popular tune
used for the second theme
(heard first in the
violin and then the
flute, over pizzicato
cello). Lilting hymn-like
episodes in three, four-
and finally five-part
counterpoint are
repeatedly interrupted by
startling scale figures
that rise up in furioso
episodes throughout the
movement. As in the
“Swiss clockâ€
section of the Andante,
Mozart uses a stretto
imitation treatment with
this tempest theme,
thereby heightening both
intensity and sense of
instability.I am most
grateful to the
adventuresome Martinů
Quartet for their warm
support and collaboration
over the years with
several of my
arrangements, and to my
friend Edwin Swanborn for
the original typesetting
of this score. Gratitude
is also due Weekend
Edition, Performance
Today and innumerable
classical stations across
the United States for
their enthusiastic and
repeated airings of my
“new†Mozart
Quintet
endeavors—and most
of all, to violist
Katherine Murdock for
that dare in
1990.—Compiled
from the writings of
Robert Stallmanby Hannah
Woods Stallman,February
2, 2020. $42.00 - Voir plus => AcheterDélais: 24 hours - In Stock | | |
| 24 Varied Scales And Exercises For Clarinet
Clarinette Carl Fischer
In All Major and Minor Keys. Composed by J. B. Albert. Edited by Julie DeRoche...(+)
In All Major and Minor
Keys.
Composed by J. B. Albert.
Edited by Julie DeRoche.
Book.
With Standard notation.
32
pages. Carl Fischer Music
#O99X. Published by Carl
Fischer Music
$12.99 - Voir plus => AcheterDélais: 24 hours - In Stock | | |
| Acadia [Conducteur] Theodore Presser Co.
Band Bass Clarinet, Bassoon 1, Bassoon 2, Clarinet, Clarinet 1, Clarinet 2, Clar...(+)
Band Bass Clarinet,
Bassoon 1, Bassoon 2,
Clarinet, Clarinet 1,
Clarinet 2, Clarinet 3,
Contrabass Clarinet,
Contrabassoon, Double
Bass, English Horn,
Euphonium, Flute 1, Flute
2, Horn 1, Horn 2, Horn
3, Horn 4, Oboe 1, Oboe
2, Percussion 1 and more.
SKU: PR.16500103F
Mvt. 3 from Symphony
No. 6 (Three Places in
the East). Composed
by Dan Welcher. Full
score. 60 pages. Theodore
Presser Company
#165-00103F. Published by
Theodore Presser Company
(PR.16500103F). ISBN
9781491131763. UPC:
680160680290. Ever
since the success of my
series of wind ensemble
works Places in the West,
I've been wanting to
write a companion piece
for national parks on the
other side of the north
American continent. The
earlier work, consisting
of GLACIER, THE
YELLOWSTONE FIRES,
ARCHES, and ZION, spanned
some twenty years of my
composing life, and since
the pieces called for
differing groups of
instruments, and were in
slightly different styles
from each other, I never
considered them to be
connected except in their
subject matter. In their
depiction of both the
scenery and the human
history within these
wondrous places, they had
a common goal: awaking
the listener to the
fragile beauty that is in
them; and calling
attention to the ever
more crucial need for
preservation and
protection of these wild
places, unique in all the
world. With this new
work, commissioned by a
consortium of college and
conservatory wind
ensembles led by the
University of Georgia, I
decided to build upon
that same model---but to
solidify the process. The
result, consisting of
three movements (each
named for a different
national park in the
eastern US), is a
bona-fide symphony. While
the three pieces could be
performed separately,
they share a musical
theme---and also a common
style and
instrumentation. It is a
true symphony, in that
the first movement is
long and expository, the
second is a rather
tightly structured
scherzo-with-trio, and
the finale is a true
culmination of the whole.
The first movement,
Everglades, was the
original inspiration for
the entire symphony.
Conceived over the course
of two trips to that
astonishing place (which
the native Americans
called River of Grass,
the subtitle of this
movement), this movement
not only conveys a sense
of the humid, lush, and
even frightening scenery
there---but also an
overview of the entire
settling-of- Florida
experience. It contains
not one, but two native
American chants, and also
presents a view of the
staggering influence of
modern man on this
fragile part of the
world. Beginning with a
slow unfolding marked
Heavy, humid, the music
soon presents a gentle,
lyrical theme in the solo
alto saxophone. This
theme, which goes through
three expansive phrases
with breaks in between,
will appear in all three
movements of the
symphony. After the mood
has been established, the
music opens up to a rich,
warm setting of a
Cherokee morning song,
with the simple happiness
that this part of Florida
must have had prior to
the nineteenth century.
This music, enveloping
and comforting, gradually
gives way to a more
frenetic, driven section
representative of the
intrusion of the white
man. Since Florida was
populated and developed
largely due to the
introduction of a train
system, there's a
suggestion of the
mechanized iron horse
driving straight into the
heartland. At that point,
the native Americans
become considerably less
gentle, and a second
chant seems to stand in
the way of the intruder;
a kind of warning song.
The second part of this
movement shows us the
great swampy center of
the peninsula, with its
wildlife both in and out
of the water. A new theme
appears, sad but noble,
suggesting that this land
is precious and must be
protected by all the
people who inhabit it. At
length, the morning song
reappears in all its
splendor, until the
sunset---with one last
iteration of the warning
song in the solo piccolo.
Functioning as a scherzo,
the second movement,
Great Smoky Mountains,
describes not just that
huge park itself, but one
brave soul's attempt to
climb a mountain there.
It begins with three
iterations of the
UR-theme (which began the
first movement as well),
but this time as up-tempo
brass fanfares in
octaves. Each time it
begins again, the theme
is a little slower and
less confident than the
previous time---almost as
though the hiker were
becoming aware of the
daunting mountain before
him. But then, a steady,
quick-pulsed ostinato
appears, in a constantly
shifting meter system of
2/4- 3/4 in alteration,
and the hike has begun.
Over this, a slower new
melody appears, as the
trek up the mountain
progresses. It's a big
mountain, and the ascent
seems to take quite
awhile, with little
breaks in the hiker's
stride, until at length
he simply must stop and
rest. An oboe solo, over
several free cadenza-like
measures, allows us (and
our friend the hiker) to
catch our breath, and
also to view in the
distance the rocky peak
before us. The goal is
somehow even more
daunting than at first,
being closer and thus
more frighteningly steep.
When we do push off
again, it's at a slower
pace, and with more
careful attention to our
footholds as we trek over
broken rocks. Tantalizing
little views of the
valley at every
switchback make our
determination even
stronger. Finally, we
burst through a stand of
pines and----we're at the
summit! The immensity of
the view is overwhelming,
and ultimately humbling.
A brief coda, while we
sit dazed on the rocks,
ends the movement in a
feeling of triumph. The
final movement, Acadia,
is also about a trip. In
the summer of 2014, I
took a sailing trip with
a dear friend from North
Haven, Maine, to the
southern coast of Mt.
Desert Island in Acadia
National Park. The
experience left me both
exuberant and exhausted,
with an appreciation for
the ocean that I hadn't
had previously. The
approach to Acadia
National Park by water,
too, was thrilling: like
the difference between
climbing a mountain on
foot with riding up on a
ski-lift, I felt I'd
earned the right to be
there. The music for this
movement is entirely
based on the opening
UR-theme. There's a sense
of the water and the
mysterious, quiet deep
from the very beginning,
with seagulls and bell
buoys setting the scene.
As we leave the harbor,
the theme (in a canon
between solo euphonium
and tuba) almost seems as
if large subaquatic
animals are observing our
departure. There are
three themes (call them
A, B and C) in this
seafaring journey---but
they are all based on the
UR theme, in its original
form with octaves
displaced, in an
upside-down form, and in
a backwards version as
well. (The ocean, while
appearing to be
unchanging, is always
changing.) We move out
into the main channel
(A), passing several
islands (B), until we
reach the long draw that
parallels the coastline
called Eggemoggin Reach,
and a sudden burst of new
speed (C). Things
suddenly stop, as if the
wind had died, and we
have a vision: is that
really Mt. Desert Island
we can see off the port
bow, vaguely in the
distance? A chorale of
saxophones seems to
suggest that. We push off
anew as the chorale ends,
and go through all three
themes again---but in
different
instrumentations, and
different keys. At the
final tack-turn, there it
is, for real: Mt. Desert
Island, big as life.
We've made it. As we pull
into the harbor, where
we'll secure the boat for
the night, there's a
feeling of achievement.
Our whale and dolphin
friends return, and we
end our journey with
gratitude and
celebration. I am
profoundly grateful to
Jaclyn Hartenberger,
Professor of Conducting
at the University of
Georgia, for leading the
consortium which provided
the commissioning of this
work. $39.99 - Voir plus => AcheterDélais: 2 to 3 weeks | | |
| Great Smoky Mountains [Conducteur] Theodore Presser Co.
Band Bass Clarinet, Bassoon 1, Bassoon 2, Clarinet, Clarinet 1, Clarinet 2, Clar...(+)
Band Bass Clarinet,
Bassoon 1, Bassoon 2,
Clarinet, Clarinet 1,
Clarinet 2, Clarinet 3,
Contrabass Clarinet,
Contrabassoon, Double
Bass, English Horn,
Euphonium, Flute 1, Flute
2, Horn 1, Horn 2, Horn
3, Horn 4, Oboe 1, Oboe
2, Percussion 1 and more.
SKU: PR.16500102F
Mvt. 2 from Symphony
No. 6 (Three Places in
the East). Composed
by Dan Welcher. Full
score. 52 pages. Theodore
Presser Company
#165-00102F. Published by
Theodore Presser Company
(PR.16500102F). ISBN
9781491131749. UPC:
680160680276. Ever
since the success of my
series of wind ensemble
works Places in the West,
I've been wanting to
write a companion piece
for national parks on the
other side of the north
American continent. The
earlier work, consisting
of GLACIER, THE
YELLOWSTONE FIRES,
ARCHES, and ZION, spanned
some twenty years of my
composing life, and since
the pieces called for
differing groups of
instruments, and were in
slightly different styles
from each other, I never
considered them to be
connected except in their
subject matter. In their
depiction of both the
scenery and the human
history within these
wondrous places, they had
a common goal: awaking
the listener to the
fragile beauty that is in
them; and calling
attention to the ever
more crucial need for
preservation and
protection of these wild
places, unique in all the
world. With this new
work, commissioned by a
consortium of college and
conservatory wind
ensembles led by the
University of Georgia, I
decided to build upon
that same model---but to
solidify the process. The
result, consisting of
three movements (each
named for a different
national park in the
eastern US), is a
bona-fide symphony. While
the three pieces could be
performed separately,
they share a musical
theme---and also a common
style and
instrumentation. It is a
true symphony, in that
the first movement is
long and expository, the
second is a rather
tightly structured
scherzo-with-trio, and
the finale is a true
culmination of the whole.
The first movement,
Everglades, was the
original inspiration for
the entire symphony.
Conceived over the course
of two trips to that
astonishing place (which
the native Americans
called River of Grass,
the subtitle of this
movement), this movement
not only conveys a sense
of the humid, lush, and
even frightening scenery
there---but also an
overview of the entire
settling-of- Florida
experience. It contains
not one, but two native
American chants, and also
presents a view of the
staggering influence of
modern man on this
fragile part of the
world. Beginning with a
slow unfolding marked
Heavy, humid, the music
soon presents a gentle,
lyrical theme in the solo
alto saxophone. This
theme, which goes through
three expansive phrases
with breaks in between,
will appear in all three
movements of the
symphony. After the mood
has been established, the
music opens up to a rich,
warm setting of a
Cherokee morning song,
with the simple happiness
that this part of Florida
must have had prior to
the nineteenth century.
This music, enveloping
and comforting, gradually
gives way to a more
frenetic, driven section
representative of the
intrusion of the white
man. Since Florida was
populated and developed
largely due to the
introduction of a train
system, there's a
suggestion of the
mechanized iron horse
driving straight into the
heartland. At that point,
the native Americans
become considerably less
gentle, and a second
chant seems to stand in
the way of the intruder;
a kind of warning song.
The second part of this
movement shows us the
great swampy center of
the peninsula, with its
wildlife both in and out
of the water. A new theme
appears, sad but noble,
suggesting that this land
is precious and must be
protected by all the
people who inhabit it. At
length, the morning song
reappears in all its
splendor, until the
sunset---with one last
iteration of the warning
song in the solo piccolo.
Functioning as a scherzo,
the second movement,
Great Smoky Mountains,
describes not just that
huge park itself, but one
brave soul's attempt to
climb a mountain there.
It begins with three
iterations of the
UR-theme (which began the
first movement as well),
but this time as up-tempo
brass fanfares in
octaves. Each time it
begins again, the theme
is a little slower and
less confident than the
previous time---almost as
though the hiker were
becoming aware of the
daunting mountain before
him. But then, a steady,
quick-pulsed ostinato
appears, in a constantly
shifting meter system of
2/4- 3/4 in alteration,
and the hike has begun.
Over this, a slower new
melody appears, as the
trek up the mountain
progresses. It's a big
mountain, and the ascent
seems to take quite
awhile, with little
breaks in the hiker's
stride, until at length
he simply must stop and
rest. An oboe solo, over
several free cadenza-like
measures, allows us (and
our friend the hiker) to
catch our breath, and
also to view in the
distance the rocky peak
before us. The goal is
somehow even more
daunting than at first,
being closer and thus
more frighteningly steep.
When we do push off
again, it's at a slower
pace, and with more
careful attention to our
footholds as we trek over
broken rocks. Tantalizing
little views of the
valley at every
switchback make our
determination even
stronger. Finally, we
burst through a stand of
pines and----we're at the
summit! The immensity of
the view is overwhelming,
and ultimately humbling.
A brief coda, while we
sit dazed on the rocks,
ends the movement in a
feeling of triumph. The
final movement, Acadia,
is also about a trip. In
the summer of 2014, I
took a sailing trip with
a dear friend from North
Haven, Maine, to the
southern coast of Mt.
Desert Island in Acadia
National Park. The
experience left me both
exuberant and exhausted,
with an appreciation for
the ocean that I hadn't
had previously. The
approach to Acadia
National Park by water,
too, was thrilling: like
the difference between
climbing a mountain on
foot with riding up on a
ski-lift, I felt I'd
earned the right to be
there. The music for this
movement is entirely
based on the opening
UR-theme. There's a sense
of the water and the
mysterious, quiet deep
from the very beginning,
with seagulls and bell
buoys setting the scene.
As we leave the harbor,
the theme (in a canon
between solo euphonium
and tuba) almost seems as
if large subaquatic
animals are observing our
departure. There are
three themes (call them
A, B and C) in this
seafaring journey---but
they are all based on the
UR theme, in its original
form with octaves
displaced, in an
upside-down form, and in
a backwards version as
well. (The ocean, while
appearing to be
unchanging, is always
changing.) We move out
into the main channel
(A), passing several
islands (B), until we
reach the long draw that
parallels the coastline
called Eggemoggin Reach,
and a sudden burst of new
speed (C). Things
suddenly stop, as if the
wind had died, and we
have a vision: is that
really Mt. Desert Island
we can see off the port
bow, vaguely in the
distance? A chorale of
saxophones seems to
suggest that. We push off
anew as the chorale ends,
and go through all three
themes again---but in
different
instrumentations, and
different keys. At the
final tack-turn, there it
is, for real: Mt. Desert
Island, big as life.
We've made it. As we pull
into the harbor, where
we'll secure the boat for
the night, there's a
feeling of achievement.
Our whale and dolphin
friends return, and we
end our journey with
gratitude and
celebration. I am
profoundly grateful to
Jaclyn Hartenberger,
Professor of Conducting
at the University of
Georgia, for leading the
consortium which provided
the commissioning of this
work. $36.99 - Voir plus => AcheterDélais: 2 to 3 weeks | | |
| Everglades (River of Grass) [Conducteur] Theodore Presser Co.
Band Bass Clarinet, Bassoon 1, Bassoon 2, Clarinet, Clarinet 1, Clarinet 2, Clar...(+)
Band Bass Clarinet,
Bassoon 1, Bassoon 2,
Clarinet, Clarinet 1,
Clarinet 2, Clarinet 3,
Contrabass Clarinet,
Contrabassoon, Double
Bass, English Horn,
Euphonium, Flute 1, Flute
2, Horn 1, Horn 2, Horn
3, Horn 4, Oboe 1, Oboe
2, Percussion 1 and more.
SKU: PR.16500101F
Mvt. 1 from Symphony
No. 6 (Three Places in
the East). Composed
by Dan Welcher. Full
score. 52 pages. Theodore
Presser Company
#165-00101F. Published by
Theodore Presser Company
(PR.16500101F). ISBN
9781491131725. UPC:
680160680252. Ever
since the success of my
series of wind ensemble
works Places in the West,
I've been wanting to
write a companion piece
for national parks on the
other side of the north
American continent. The
earlier work, consisting
of GLACIER, THE
YELLOWSTONE FIRES,
ARCHES, and ZION, spanned
some twenty years of my
composing life, and since
the pieces called for
differing groups of
instruments, and were in
slightly different styles
from each other, I never
considered them to be
connected except in their
subject matter. In their
depiction of both the
scenery and the human
history within these
wondrous places, they had
a common goal: awaking
the listener to the
fragile beauty that is in
them; and calling
attention to the ever
more crucial need for
preservation and
protection of these wild
places, unique in all the
world. With this new
work, commissioned by a
consortium of college and
conservatory wind
ensembles led by the
University of Georgia, I
decided to build upon
that same model---but to
solidify the process. The
result, consisting of
three movements (each
named for a different
national park in the
eastern US), is a
bona-fide symphony. While
the three pieces could be
performed separately,
they share a musical
theme---and also a common
style and
instrumentation. It is a
true symphony, in that
the first movement is
long and expository, the
second is a rather
tightly structured
scherzo-with-trio, and
the finale is a true
culmination of the whole.
The first movement,
Everglades, was the
original inspiration for
the entire symphony.
Conceived over the course
of two trips to that
astonishing place (which
the native Americans
called River of Grass,
the subtitle of this
movement), this movement
not only conveys a sense
of the humid, lush, and
even frightening scenery
there---but also an
overview of the entire
settling-of- Florida
experience. It contains
not one, but two native
American chants, and also
presents a view of the
staggering influence of
modern man on this
fragile part of the
world. Beginning with a
slow unfolding marked
Heavy, humid, the music
soon presents a gentle,
lyrical theme in the solo
alto saxophone. This
theme, which goes through
three expansive phrases
with breaks in between,
will appear in all three
movements of the
symphony. After the mood
has been established, the
music opens up to a rich,
warm setting of a
Cherokee morning song,
with the simple happiness
that this part of Florida
must have had prior to
the nineteenth century.
This music, enveloping
and comforting, gradually
gives way to a more
frenetic, driven section
representative of the
intrusion of the white
man. Since Florida was
populated and developed
largely due to the
introduction of a train
system, there's a
suggestion of the
mechanized iron horse
driving straight into the
heartland. At that point,
the native Americans
become considerably less
gentle, and a second
chant seems to stand in
the way of the intruder;
a kind of warning song.
The second part of this
movement shows us the
great swampy center of
the peninsula, with its
wildlife both in and out
of the water. A new theme
appears, sad but noble,
suggesting that this land
is precious and must be
protected by all the
people who inhabit it. At
length, the morning song
reappears in all its
splendor, until the
sunset---with one last
iteration of the warning
song in the solo piccolo.
Functioning as a scherzo,
the second movement,
Great Smoky Mountains,
describes not just that
huge park itself, but one
brave soul's attempt to
climb a mountain there.
It begins with three
iterations of the
UR-theme (which began the
first movement as well),
but this time as up-tempo
brass fanfares in
octaves. Each time it
begins again, the theme
is a little slower and
less confident than the
previous time---almost as
though the hiker were
becoming aware of the
daunting mountain before
him. But then, a steady,
quick-pulsed ostinato
appears, in a constantly
shifting meter system of
2/4- 3/4 in alteration,
and the hike has begun.
Over this, a slower new
melody appears, as the
trek up the mountain
progresses. It's a big
mountain, and the ascent
seems to take quite
awhile, with little
breaks in the hiker's
stride, until at length
he simply must stop and
rest. An oboe solo, over
several free cadenza-like
measures, allows us (and
our friend the hiker) to
catch our breath, and
also to view in the
distance the rocky peak
before us. The goal is
somehow even more
daunting than at first,
being closer and thus
more frighteningly steep.
When we do push off
again, it's at a slower
pace, and with more
careful attention to our
footholds as we trek over
broken rocks. Tantalizing
little views of the
valley at every
switchback make our
determination even
stronger. Finally, we
burst through a stand of
pines and----we're at the
summit! The immensity of
the view is overwhelming,
and ultimately humbling.
A brief coda, while we
sit dazed on the rocks,
ends the movement in a
feeling of triumph. The
final movement, Acadia,
is also about a trip. In
the summer of 2014, I
took a sailing trip with
a dear friend from North
Haven, Maine, to the
southern coast of Mt.
Desert Island in Acadia
National Park. The
experience left me both
exuberant and exhausted,
with an appreciation for
the ocean that I hadn't
had previously. The
approach to Acadia
National Park by water,
too, was thrilling: like
the difference between
climbing a mountain on
foot with riding up on a
ski-lift, I felt I'd
earned the right to be
there. The music for this
movement is entirely
based on the opening
UR-theme. There's a sense
of the water and the
mysterious, quiet deep
from the very beginning,
with seagulls and bell
buoys setting the scene.
As we leave the harbor,
the theme (in a canon
between solo euphonium
and tuba) almost seems as
if large subaquatic
animals are observing our
departure. There are
three themes (call them
A, B and C) in this
seafaring journey---but
they are all based on the
UR theme, in its original
form with octaves
displaced, in an
upside-down form, and in
a backwards version as
well. (The ocean, while
appearing to be
unchanging, is always
changing.) We move out
into the main channel
(A), passing several
islands (B), until we
reach the long draw that
parallels the coastline
called Eggemoggin Reach,
and a sudden burst of new
speed (C). Things
suddenly stop, as if the
wind had died, and we
have a vision: is that
really Mt. Desert Island
we can see off the port
bow, vaguely in the
distance? A chorale of
saxophones seems to
suggest that. We push off
anew as the chorale ends,
and go through all three
themes again---but in
different
instrumentations, and
different keys. At the
final tack-turn, there it
is, for real: Mt. Desert
Island, big as life.
We've made it. As we pull
into the harbor, where
we'll secure the boat for
the night, there's a
feeling of achievement.
Our whale and dolphin
friends return, and we
end our journey with
gratitude and
celebration. I am
profoundly grateful to
Jaclyn Hartenberger,
Professor of Conducting
at the University of
Georgia, for leading the
consortium which provided
the commissioning of this
work. $36.99 - Voir plus => AcheterDélais: 2 to 3 weeks | | |
| Symphony No. 6 [Conducteur] Theodore Presser Co.
Band SKU: PR.16500104F Three Places in the East. Composed by Dan W...(+)
Band SKU:
PR.16500104F Three
Places in the East.
Composed by Dan Welcher.
Full score. Theodore
Presser Company
#165-00104F. Published by
Theodore Presser Company
(PR.16500104F). ISBN
9781491132159. UPC:
680160681082. Ever
since the success of my
series of wind ensemble
works Places in the West,
I've been wanting to
write a companion piece
for national parks on the
other side of the north
American continent. The
earlier work, consisting
of GLACIER, THE
YELLOWSTONE FIRES,
ARCHES, and ZION, spanned
some twenty years of my
composing life, and since
the pieces called for
differing groups of
instruments, and were in
slightly different styles
from each other, I never
considered them to be
connected except in their
subject matter. In their
depiction of both the
scenery and the human
history within these
wondrous places, they had
a common goal: awaking
the listener to the
fragile beauty that is in
them; and calling
attention to the ever
more crucial need for
preservation and
protection of these wild
places, unique in all the
world. With this new
work, commissioned by a
consortium of college and
conservatory wind
ensembles led by the
University of Georgia, I
decided to build upon
that same model---but to
solidify the process. The
result, consisting of
three movements (each
named for a different
national park in the
eastern US), is a
bona-fide symphony. While
the three pieces could be
performed separately,
they share a musical
theme---and also a common
style and
instrumentation. It is a
true symphony, in that
the first movement is
long and expository, the
second is a rather
tightly structured
scherzo-with-trio, and
the finale is a true
culmination of the whole.
The first movement,
Everglades, was the
original inspiration for
the entire symphony.
Conceived over the course
of two trips to that
astonishing place (which
the native Americans
called River of Grass,
the subtitle of this
movement), this movement
not only conveys a sense
of the humid, lush, and
even frightening scenery
there---but also an
overview of the entire
settling-of- Florida
experience. It contains
not one, but two native
American chants, and also
presents a view of the
staggering influence of
modern man on this
fragile part of the
world. Beginning with a
slow unfolding marked
Heavy, humid, the music
soon presents a gentle,
lyrical theme in the solo
alto saxophone. This
theme, which goes through
three expansive phrases
with breaks in between,
will appear in all three
movements of the
symphony. After the mood
has been established, the
music opens up to a rich,
warm setting of a
Cherokee morning song,
with the simple happiness
that this part of Florida
must have had prior to
the nineteenth century.
This music, enveloping
and comforting, gradually
gives way to a more
frenetic, driven section
representative of the
intrusion of the white
man. Since Florida was
populated and developed
largely due to the
introduction of a train
system, there's a
suggestion of the
mechanized iron horse
driving straight into the
heartland. At that point,
the native Americans
become considerably less
gentle, and a second
chant seems to stand in
the way of the intruder;
a kind of warning song.
The second part of this
movement shows us the
great swampy center of
the peninsula, with its
wildlife both in and out
of the water. A new theme
appears, sad but noble,
suggesting that this land
is precious and must be
protected by all the
people who inhabit it. At
length, the morning song
reappears in all its
splendor, until the
sunset---with one last
iteration of the warning
song in the solo piccolo.
Functioning as a scherzo,
the second movement,
Great Smoky Mountains,
describes not just that
huge park itself, but one
brave soul's attempt to
climb a mountain there.
It begins with three
iterations of the
UR-theme (which began the
first movement as well),
but this time as up-tempo
brass fanfares in
octaves. Each time it
begins again, the theme
is a little slower and
less confident than the
previous time---almost as
though the hiker were
becoming aware of the
daunting mountain before
him. But then, a steady,
quick-pulsed ostinato
appears, in a constantly
shifting meter system of
2/4- 3/4 in alteration,
and the hike has begun.
Over this, a slower new
melody appears, as the
trek up the mountain
progresses. It's a big
mountain, and the ascent
seems to take quite
awhile, with little
breaks in the hiker's
stride, until at length
he simply must stop and
rest. An oboe solo, over
several free cadenza-like
measures, allows us (and
our friend the hiker) to
catch our breath, and
also to view in the
distance the rocky peak
before us. The goal is
somehow even more
daunting than at first,
being closer and thus
more frighteningly steep.
When we do push off
again, it's at a slower
pace, and with more
careful attention to our
footholds as we trek over
broken rocks. Tantalizing
little views of the
valley at every
switchback make our
determination even
stronger. Finally, we
burst through a stand of
pines and----we're at the
summit! The immensity of
the view is overwhelming,
and ultimately humbling.
A brief coda, while we
sit dazed on the rocks,
ends the movement in a
feeling of triumph. The
final movement, Acadia,
is also about a trip. In
the summer of 2014, I
took a sailing trip with
a dear friend from North
Haven, Maine, to the
southern coast of Mt.
Desert Island in Acadia
National Park. The
experience left me both
exuberant and exhausted,
with an appreciation for
the ocean that I hadn't
had previously. The
approach to Acadia
National Park by water,
too, was thrilling: like
the difference between
climbing a mountain on
foot with riding up on a
ski-lift, I felt I'd
earned the right to be
there. The music for this
movement is entirely
based on the opening
UR-theme. There's a sense
of the water and the
mysterious, quiet deep
from the very beginning,
with seagulls and bell
buoys setting the scene.
As we leave the harbor,
the theme (in a canon
between solo euphonium
and tuba) almost seems as
if large subaquatic
animals are observing our
departure. There are
three themes (call them
A, B and C) in this
seafaring journey---but
they are all based on the
UR theme, in its original
form with octaves
displaced, in an
upside-down form, and in
a backwards version as
well. (The ocean, while
appearing to be
unchanging, is always
changing.) We move out
into the main channel
(A), passing several
islands (B), until we
reach the long draw that
parallels the coastline
called Eggemoggin Reach,
and a sudden burst of new
speed (C). Things
suddenly stop, as if the
wind had died, and we
have a vision: is that
really Mt. Desert Island
we can see off the port
bow, vaguely in the
distance? A chorale of
saxophones seems to
suggest that. We push off
anew as the chorale ends,
and go through all three
themes again---but in
different
instrumentations, and
different keys. At the
final tack-turn, there it
is, for real: Mt. Desert
Island, big as life.
We've made it. As we pull
into the harbor, where
we'll secure the boat for
the night, there's a
feeling of achievement.
Our whale and dolphin
friends return, and we
end our journey with
gratitude and
celebration. I am
profoundly grateful to
Jaclyn Hartenberger,
Professor of Conducting
at the University of
Georgia, for leading the
consortium which provided
the commissioning of this
work. $90.00 - Voir plus => AcheterDélais: 2 to 3 weeks | | |
| Die Kurrende, Bd. 2 Chorale [Partition] Carus Verlag
By Various. Edited by Trubel, Gerhard. Hymn settings, Mass Sections, Psalms, Ger...(+)
By Various. Edited by
Trubel, Gerhard. Hymn
settings, Mass Sections,
Psalms, German; Choral
Collections, Mixed Choir,
Music for Casuals;
Occasions: Eucharist,
Communion, Peace and
Justice, Prayer, Wedding,
Confirmation, Praise and
thanks, Morning, Midday,
Evening, Psalms, Baptism,
Mourning, Death, Our
Father; Use during church
year: Advent
$26.95 - Voir plus => AcheterDélais: 2 to 3 weeks | | |
| The Power of the Megatsunami Ensemble de cuivres [Conducteur et Parties séparées] - Intermédiaire Gobelin Music Publications
Brass Band - Grade 4 SKU: BT.GOB-000449-030 Composed by Carl Wittrock. Se...(+)
Brass Band - Grade 4
SKU:
BT.GOB-000449-030
Composed by Carl
Wittrock. Set (Score &
Parts). 58 pages. Gobelin
Music Publications #GOB
000449-030. Published by
Gobelin Music
Publications
(BT.GOB-000449-030).
The word
‘tsunami’ is of
Japanese origin. When you
look it up in a
dictionary, you will find
that it means ‘a great
sea wave produced by
submarine earth movement
or volcanic eruption’.
A megatsunami is the
superlative of this
awesome expressionof
power that nature can
create, and has
catastrophic
consequences.
When Carl Wittrock
completed this
composition not many such
big earth movements had
occurred, but since then
we have become all too
familiar with the
disastrousconsequences
which a tsunami may
have. On the 26th of
December 2004 a heavy
seaquake took place near
the Indonesian island of
Sumatra. Tidal waves 10
meters in height ravaged
the coastal regions of
many countries for miles
around. The tsunamitook
the lives of thousands of
people and destroyed many
villages and
towns.
There are
more areas which run the
risk of being struck by a
tsunami, such as the
island of La Palma, one
of the Canary Islands.
This island is based on
oceaniccrust at a
fracture zone and as such
is one of nature’s time
bombs. The consequences
of a natural calamity
like a megatsunami are
immense. In the case
of La Palma, the tidal
wave will move in the
direction of South
America, where it may
reach 50km inland,
destroying everything on
its way.
In his
composition Wittrock
describes an ordinary day
which will have an
unexpected ending.
Right from the
beginning there seems to
be something in the air,
the music creating an
oppressiveatmosphere of
impending disaster.
Themes are interrupted,
broken off suddenly,
followed by silence,
suggesting the calm
before the storm.
Suddenly a short
climax (glissandi in the
trombone part) indicates
the seaquake, and the
megatsunami isa fact.
Hereafter follows a
turbulent passage
symbolising the huge
rolling waves. After
nature’s force has
spent itself, resignation
sets in and the
composition ends with a
majestic ode to
nature.
Het woord
tsunami is afkomstig uit
het Japans. Het
woordenboek geeft als
betekenis: een vloedgolf
als gevolg van een
onderzeese aardbeving.
Een megatsunami is de
overtreffende trap van
deze vorm van
natuurgeweld en heeft
catastrofale
gevolgen.
Toen
Carl Wittrock deze
compositie voltooide
waren er nog niet veel
voorbeelden van
dergelijke grote
bevingen, maar inmiddels
weten we maar al te goed
welke desastreuze
gevolgen een tsunami kan
veroorzaken. Op 26
december 2004 vond ereen
zware beving plaats in de
zee nabij het
Indonesische eiland
Sumatra. Vloedgolven van
wel 10 meter hoog
teisterden de kuststreken
van menig land in de
verre omtrek. De tsunami
eiste duizenden
mensenlevens en
verwoestte vele dorpen
ensteden.
Er zijn
meer gebieden waar sprake
is van een directe
dreiging, zoals op het
eiland La Palma, één
van de Canarische
eilanden. Dit eiland ligt
op een breukvlak en is
daarmee een tijdbom van
de natuur. Bij een
calamiteit als
eenmegatsunami zijn de
gevolgen niet te
overzien. In het
geval van La Palma
begeeft de vloedgolf van
enkele honderden meters
zich richting Zuid
Amerika met alle gevolgen
van dien. Tot ongeveer 50
kilometer landinwaarts
heeft de megatsunami
eenallesverwoestende
werking.
In de
compositie schetst
Wittrock een gewone dag
die ongewoon zal aflopen.
Al vanaf het begin hangt
er iets in de lucht en is
er sprake van een
dreigende, beklemmende
sfeer. Themas worden
onderbroken
doorplotselinge
afbrekingen en stiltes.
Opeens is daar de korte
climax (glissandi in
trombones) die de beving
symboliseert en de
megatsunami is een feit.
Een onrustig gedeelte
vangt aan, daarmee de
rollende, voortstuwende
golven symboliserend. Na
hetnatuurgeweld is er
berusting en The Power of
the Megatsunami wordt
afgesloten met een
majestueuze ode aan de
natuur.
Gobelin
Music Publications. $143.95 - Voir plus => AcheterDélais: 2 to 3 weeks | | |
| The Power of the Megatsunami Ensemble de cuivres [Conducteur] - Intermédiaire Gobelin Music Publications
Brass Band - Grade 4 SKU: BT.GOB-000449-130 Composed by Carl Wittrock. Sc...(+)
Brass Band - Grade 4
SKU:
BT.GOB-000449-130
Composed by Carl
Wittrock. Score Only. 20
pages. Gobelin Music
Publications #GOB
000449-130. Published by
Gobelin Music
Publications
(BT.GOB-000449-130).
The word
‘tsunami’ is of
Japanese origin. When you
look it up in a
dictionary, you will find
that it means ‘a great
sea wave produced by
submarine earth movement
or volcanic eruption’.
A megatsunami is the
superlative of this
awesome expressionof
power that nature can
create, and has
catastrophic
consequences.
When Carl Wittrock
completed this
composition not many such
big earth movements had
occurred, but since then
we have become all too
familiar with the
disastrousconsequences
which a tsunami may
have. On the 26th of
December 2004 a heavy
seaquake took place near
the Indonesian island of
Sumatra. Tidal waves 10
meters in height ravaged
the coastal regions of
many countries for miles
around. The tsunamitook
the lives of thousands of
people and destroyed many
villages and
towns.
There are
more areas which run the
risk of being struck by a
tsunami, such as the
island of La Palma, one
of the Canary Islands.
This island is based on
oceaniccrust at a
fracture zone and as such
is one of nature’s time
bombs. The consequences
of a natural calamity
like a megatsunami are
immense. In the case
of La Palma, the tidal
wave will move in the
direction of South
America, where it may
reach 50km inland,
destroying everything on
its way.
In his
composition Wittrock
describes an ordinary day
which will have an
unexpected ending.
Right from the
beginning there seems to
be something in the air,
the music creating an
oppressiveatmosphere of
impending disaster.
Themes are interrupted,
broken off suddenly,
followed by silence,
suggesting the calm
before the storm.
Suddenly a short
climax (glissandi in the
trombone part) indicates
the seaquake, and the
megatsunami isa fact.
Hereafter follows a
turbulent passage
symbolising the huge
rolling waves. After
nature’s force has
spent itself, resignation
sets in and the
composition ends with a
majestic ode to
nature.
Het woord
tsunami is afkomstig uit
het Japans. Het
woordenboek geeft als
betekenis: een vloedgolf
als gevolg van een
onderzeese aardbeving.
Een megatsunami is de
overtreffende trap van
deze vorm van
natuurgeweld en heeft
catastrofale
gevolgen.
Toen
Carl Wittrock deze
compositie voltooide
waren er nog niet veel
voorbeelden van
dergelijke grote
bevingen, maar inmiddels
weten we maar al te goed
welke desastreuze
gevolgen een tsunami kan
veroorzaken. Op 26
december 2004 vond ereen
zware beving plaats in de
zee nabij het
Indonesische eiland
Sumatra. Vloedgolven van
wel 10 meter hoog
teisterden de kuststreken
van menig land in de
verre omtrek. De tsunami
eiste duizenden
mensenlevens en
verwoestte vele dorpen
ensteden.
Er zijn
meer gebieden waar sprake
is van een directe
dreiging, zoals op het
eiland La Palma, één
van de Canarische
eilanden. Dit eiland ligt
op een breukvlak en is
daarmee een tijdbom van
de natuur. Bij een
calamiteit als
eenmegatsunami zijn de
gevolgen niet te
overzien. In het
geval van La Palma
begeeft de vloedgolf van
enkele honderden meters
zich richting Zuid
Amerika met alle gevolgen
van dien. Tot ongeveer 50
kilometer landinwaarts
heeft de megatsunami
eenallesverwoestende
werking.
In de
compositie schetst
Wittrock een gewone dag
die ongewoon zal aflopen.
Al vanaf het begin hangt
er iets in de lucht en is
er sprake van een
dreigende, beklemmende
sfeer. Themas worden
onderbroken
doorplotselinge
afbrekingen en stiltes.
Opeens is daar de korte
climax (glissandi in
trombones) die de beving
symboliseert en de
megatsunami is een feit.
Een onrustig gedeelte
vangt aan, daarmee de
rollende, voortstuwende
golven symboliserend. Na
hetnatuurgeweld is er
berusting en The Power of
the Megatsunami wordt
afgesloten met een
majestueuze ode aan de
natuur.
Gobelin
Music Publications. $29.95 - Voir plus => AcheterDélais: 2 to 3 weeks | | |
| The Book of Urizen - Symphony No. 1 (CD incl.) Orchestre d'harmonie [Conducteur et Parties séparées + CD] - Intermédiaire De Haske Publications
The Book of Urizen is Jacob de Haan his first Symphony for concert band, ...(+)
The Book of Urizen
is Jacob de Haan his
first Symphony for
concert band, solo
soprano, and a male
narrator in which sound
collages of expressions
are used. The piece is
inspired by the
compelling visionary poem
of the samename (which
the poet illustrated
himself) by the
Englishman William Blake
(1757-1827). The
Vision, first
movement and The
Creation, second
movement of The Book
of Urizen are
available by following
editionnumber: DHP
1043551. The Web,
the third movement of
The Book of Urizen
is available by the
following edition number:
DHP 1125252. Download the
audio samples here: track
1, track 2, track
3
In The Book
of Urizen - Jacob de
Haan zijn eerste symfonie
voor harmonieorkest,
zangstem (sopraan) en een
mannelijke spreekstem -
wordt gebruik gemaakt van
geluidscollages. De
compositie is ge
nspireerd op het
gelijknamigegedicht van
William Blake
(1757-1827). The
Vision, het eerste
deel en The
Creation, het tweede
deel van The Book of
Urizen zijn
beschikbaar via volgend
editienummer: DHP
1043551. The Web,
het derdedeel van The
Book of Urizen is
verkrijgbaar via
editienummer: DHP
1125252. Download
audiofragmenten hier:
track 1, track 2, track
3
The Book of
Urizen ist Jacob de
Haan seine erste
Symphonie für
Blasorchester, Gesang
(Sopran) und
(männliche)
Sprechstimme, in welcher
Botschaften durch
Geräuschcollagen
wiedergegeben werden. Als
Inspirationsquelle
dienteder gleichnamige
Gedichtzyklus des
großen englischen
Dichters und Malers
William Blake
(1757-1827). The
Vision, erster Satz
und The Creation,
zweiter Satz von The
Book of Urizen sind
unter der
folgendenEditionsnummer
erhältlich: DHP
1043551. The Web,
der dritte Satz von
The Book of Urizen , ist
unter der folgenden
Editionsnummer
erhältlich: DHP
1125252. Laden Sie hier
die Audiosamples
herunter: track 1, track
2,track 3
En 1794,
l’écrivain,
peintre, graveur,
enlumineur, visionnaire
et philosophe mystique
anglais William Blake
(1757-1827) dénonce
dans The Book of Urizen
(Le Livre
d’Urizen), la loi
de fer du monde moderne.
Dans The Book
ofUrizen - la
première symphonie de
Jacob de Haan pour
Orchestre
d’Harmonie,
Soprano et un récitant
- des collages sonores
sont utilisés. The
Vision, la
première partie et
The Creation, la
deuxième partie de
TheBook of Urizen
sont disponibles sous le
numéro
d'éditionsuivant: DHP
1043551. The Web,
la troisième partie de
The Book of Urizen
est disponible sous le
numéro d'édition
suivant: DHP 1125252.
Télécharger
lesextraits audio ici:
track 1, track 2, track
3
The Book of
Urizen is a work for
concert band, solo
soprano, and a male
narrator in which sound
collages of religious
expressions are used. The
piece is inspired by the
compelling visionary poem
of the same name (which
the poet
illustratedhimself) by
the Englishman William
Blake (1757-1827), who
occupies a unique
position in western
literature and the visual
arts. He was not just a
poet and a writer, but he
was also a graphic
artist, a painter, an
illustrator, a
spiritualist, areligious
visionary, and a mystic
philosopher. For the
performance of this work,
a professional sound
system, including two
microphones and a CD
player, is needed. The
three sound collages are
three separate tracks on
the enclosed CD and can
beplayed easily at the
right moment. The Book
of Urizen bears
resemblance to Genesis
and Exodus, of which the
contents form the basis
of the Christian, Jewish,
and Islamic faith. Blake
adhered to the principle
that all religions are in
fact one,and that deities
reside in human beings.
In The Book of
Urizen this is
represented in “The
Net of Religion,â€
which is spanned over the
earth by Urizen. The
sound collages, compiled
by Jacob de Haan in the
studio, find their origin
inJerusalem, the Holy
City, where the
afore-mentioned faiths
“come
together.†In the
first movement of
this composition, The
Vision, Urizen
prepares his vision of
the world, and he
presents this to the
“Eternals.â€
His vision is
rejected,and Urizen locks
himself up in his own
abstract world. When he
does emerge again, he is
confronted with rage by
the gathered Eternals.
Urizen flees the wrath of
the Eternals, “the
flames of eternal
fury,†and enwombs
himself in his own world.
Whenthe Eternals see
Urizen in his
“stony
sleep,†they wonder
if this is death. The
blacksmith Los is torn by
grief because of the
isolation of Urizen. It
brings him to rouse his
fires, prepare his forge,
and to give
Urizen’s world
concrete form. In
thesecond
movement, The
Creation,
Urizen’s world,
but also man, woman, and
child are created. Los is
horrified with the
appearance of
Urizen’s body. He
mourns and pities Urizen,
and from his blood a
female form comes into
being, with thename
Enitharmon. The Eternals,
fearful of the female
form, decide to erect a
tent to obstruct their
view to eternity.
Enitharmon and Los beget
a son, called Orc. Los
baptizes him as a child
of the “fallen
world.†Orc is fed
at Enitharmon’s
breast,which makes a
girdle of jealousy
restrict Los’
chest. He takes the child
to the top of the
mountain and chains him
down. The cries of Orc
awaken Urizen, who
explores his world
creating instruments of
scientific measurement to
do so. Los encircles
theface of Enitharmon
from the sight of Urizen
and Orc. She then
populates the earth by
giving birth to an
enormous race.The
Web, third movement
of The Book of
Urizen is now
available: DHP 1125252
$533.95 - Voir plus => AcheterDélais: 4 to 6 weeks | | |
| Pat Metheny: Pat Metheny Songbook Guitare [Fake Book] Hal Leonard
Performed by Pat Metheny. For guitar (no tablature). Format: fake book. With lea...(+)
Performed by Pat Metheny.
For guitar (no
tablature). Format: fake
book. With leadsheet
notation and chord names.
Jazz and jazz fusion. 448
pages. 9x12 inches.
Published by Hal Leonard.
(9)$59.99 - Voir plus => AcheterDélais: 24 hours - In Stock | | |
| Country and Western Gospel Hymnal - Volume 2 (Book)
Chorale [Partition] Brentwood-Benson
For voice. Format: vocal songbook (spiral bound). With vocal score and chord nam...(+)
For voice. Format: vocal
songbook (spiral bound).
With vocal score and
chord names. Gospel and
Country. 9x12 inches.
Published by
Brentwood-Benson Music
Publishing. Click here
for Listening
Cassette (5)$12.99 - Voir plus => AcheterDélais: 24 hours - In Stock | | |
| Bach: Chorals. Awake my heart Chorale [Partition] Carus Verlag
By Johann Sebastian / Herman Bach. Edited by Klaus Hofmann. Hymn settings, Mass ...(+)
By Johann Sebastian /
Herman Bach. Edited by
Klaus Hofmann. Hymn
settings, Mass Sections;
Choral Collections, Mixed
Choir; Occasions: Peace
and Justice, Morning,
Midday, Evening; Use
during church year:
Advent, Special Days,
Epiphany, Lent and
Passiontide, Holy Week,
Easter and Eastertide,
Ascension, Christmas.
Choral collection. 80
pages. Published by Carus
Verlag (German import).
$15.95 - Voir plus => AcheterDélais: 2 to 3 weeks | | |
| Day Time Impressions Piano seul - Intermédiaire Forsyth Publications
Piano Solo - Easy-Intermediate SKU: FP.FBS03 Composed by Sarah Baker. She...(+)
Piano Solo -
Easy-Intermediate SKU:
FP.FBS03 Composed by
Sarah Baker. Sheet Music
and Books. Nine pieces
on a day time theme
for solo piano, by Sarah
Baker. Suggested grade
4-5. Classical.
Collection. Forsyths
Publications #FBS03.
Published by Forsyths
Publications (FP.FBS03).
ISBN
9790570500192. Sara
h Baker is Vocal Composer
in Residence at Education
Music Services, an ABRSM
examiner and a well known
composer of songs and
musicals for primary
schools and massed-choral
events.
All this
experience has come
together in the creation
of this album of piano
pieces, inspired by
growing up in the
Chiltern Hills. Suitable
for players of around
grade 4-5 standard, her
evocative sound pieces
describe a crash-landing
hot air balloon, garden
invading cows and a even
a snake in a
pond!
Air
Balloon!: One vivid
memory I have as a child
is of the day that a hot
air balloon passed over
our house and made an
emergency landing on the
road in front! The sound
of the gas being blown
into the balloon to try
to keep it high enough to
pass the house sounded so
loud and intimidating,
and then there was the
bustle of the neighbours
as we all went out into
the street to watch. It
was both terrifying and
exhilarating to watch the
balloon float past and
then land so near
by.
Buzzards
Circling: There is
something so calming and
restful about watching
birds of prey circling in
the thermal currents of a
summer sky. Growing up in
the Chilterns gave me
plenty of opportunity to
watch buzzards and red
kites. This piano solo
captures the beauty of
their flight as they
glide so effortlessly
through the
air.
There’
s A Cow In The Garden
Eating The Flowers:
Inspired by the memory of
seeing an unexpected cow
in the garden! This
surreal image is captured
in a quirky waltz, as I
portray both the
absurdity of the moment
and the sense of wonder I
felt as a child, looking
out of the window and
seeing the cow walking
round and eating the
flowers. The final phrase
articulates my longing:
‘I wish it would
come
again’.
Wat
ching The World Go By: A
short, reflective piece,
remembering what it was
like to have time to just
sit and watch the world
go by from my bedroom
window.
Autumn
Skies: A miniature about
the beauty of Autumn
skies and the poignant
sense of loss for a
summer gone. Friends I
was fortunate to have
several children of my
own age living close by.
We seemed to be forever
making dens, playing out
in the street and
generally enjoying each
other’s company.
This piece reflects that
sense of
well-being.
Snake
In The Pond: One hot
summer I was astonished
and scared to see a grass
snake cooling off in our
garden pond! I watched,
both horrified and
fascinated, as it rose up
from the depths and then
disappeared again. Here I
portray the sense of the
hazy summer afternoon as
I peacefully watched the
tiny movements of fish in
the pond, contrasted with
the fear and excitement
of seeing the snake
appear.
Morning
Commute: I recollect many
mornings stuck in traffic
as my Dad took me to
school on his way to
work. There is one main
road out of the village
where I grew up, and that
got more and more
congested the closer we
got to the town. We may
not have chatted a lot,
but it was always good to
be together with my Dad,
lost in our own
thoughts.
The
Witch’s Cottage:
My siblings and I had a
fascination with a small
cottage nearby. It was
set back from the road in
a dark part of the woods
and we called it 'the
witch's cottage’.
Every time we passed, I
imagined I heard the
distant cackle of the
witch and wished I could
catch a glimpse of
her.
These pieces
are written to complement
my other collection,
Night Time Impressions,
which also draw on
childhood recollections,
particularly of the woods
behind the house where I
grew up. - Sarah Baker
2023. $12.95 - Voir plus => AcheterDélais: 4 to 6 weeks | | |
| Ralph Hultgren : Masada Orchestre d'harmonie [Conducteur et Parties séparées] - Intermédiaire Brolga Music Publishing Company
By Ralph Hultgren. Concert Band. Brolga Music Symphonic Repertoire. Grade 5. Sco...(+)
By Ralph Hultgren.
Concert Band. Brolga
Music Symphonic
Repertoire. Grade 5.
Score and set of parts.
Duration 11:10. Published
by Brolga Music
Publishing Company
$180.95 $171.9025 (- 5%) Voir plus => AcheterDélais: 2 to 3 weeks | | |
| Stylistic Etudes for Trombone Carl Fischer
Chamber Music trombone SKU: CF.WF231 20 Original Etudes in a Variety o...(+)
Chamber Music trombone
SKU: CF.WF231
20 Original Etudes in
a Variety of Styles.
Composed by Tom Brantley.
Collection - Performance.
With Standard notation.
48 pages. Carl Fischer
Music #WF231. Published
by Carl Fischer Music
(CF.WF231). ISBN
9781491153314. UPC:
680160910816. Styli
stic Etudes for Trombone
was written for
intermediateto advanced
level trombonists,
seeking to meet
thedemands of the modern
marketplace for
performers. AsI often
tell my students,
it’s simply not
enough to mastera single
style and fake the rest.
To make a living as
aperformer, trombonists
are expected to play
many, manydifferent
styles authentically.
Classical performers
studyhard and devote
themselves to mastering
the stylisticnuances of
various eras, various
composers, variousforms;
jazz musicians seek to
accurately reflect the
stylesof everything from
bar-room burlesque to
Coltrane; hornbands in
the funk, rock, ska and
hip-hop idioms
mustreflect attention to
the details of their
influences even asthey
create new paths through
popular music.This etude
collection is an attempt
to help studentsand their
teachers work on the
details associated
withmastering each of
these various styles.In
order to perform with the
correct feel,
articulationand sound,
trombonists must first
get these concepts
intheir head through
diligent listening and
then disciplinedpractice
playing in every single
style. The same
wayorchestral players
study the symphonic
literature andexcerpts,
or the way a professional
jazz musician mightwork
on chord changes in
excruciating detail, a
wellroundedtrombone
player must master styles
by listeningto and
playing with great
recordings. Most of the
etudesin this book are
based on styles from
specific
orchestralliterature,
jazz standards and other
styles such as
NewOrleans’ funk
music (Meters) or the
music of JamesBrown and
Tower of Power.One final
note: some of these are
hard. On purpose.
Theseare not warm-ups
that you can play through
mindlesslyto get your
face going. These are
“study
pieces†in the
oldfashionedsense. They
are designed to challenge
you asa player, to make
you a little
uncomfortable. Some
aretougher than others,
of course, but none of
them are easy.If you can
play through each of
these well, with
greatmusicianship and
impeccable technique, you
will be anincredibly
versatile instrumentalist
and be able to
secureperformance
opportunities that are
outside the comfortzone
of many
trombonists.Thanks for
buying this book. I hope
you enjoy workingthrough
these, whether
you’re a teacher,
student,performer, or
weekend warrior. I
learned a lot by
puttingthese together and
I hope you find them
useful and
helpful. Stylistic
Etudes for Trombone was
written for intermediate
to advanced level
trombonists, seeking to
meet the demands of the
modern marketplace for
performers. As I often
tell my students,
it’s simply not
enough to master a single
style and fake the rest.
To make a living as a
performer, trombonists
are expected to play
many, many different
styles authentically.
Classical performers
study hard and devote
themselves to mastering
the stylistic nuances of
various eras, various
composers, various forms;
jazz musicians seek to
accurately reflect the
styles of everything from
bar-room burlesque to
Coltrane; horn bands in
the funk, rock, ska and
hip-hop idioms must
reflect attention to the
details of their
influences even as they
create new paths through
popular music.This etude
collection is an attempt
to help students and
their teachers work on
the details associated
with mastering each of
these various styles.In
order to perform with the
correct feel,
articulation and sound,
trombonists must first
get these concepts in
their head through
diligent listening and
then disciplined practice
playing in every single
style. The same way
orchestral players study
the symphonic literature
and excerpts, or the way
a professional jazz
musician might work on
chord changes in
excruciating detail, a
well-rounded trombone
player must master styles
by listening to and
playing with great
recordings. Most of the
etudes in this book are
based on styles from
specific orchestral
literature, jazz
standards and other
styles such as New
Orleans’ funk
music (Meters) or the
music of James Brown and
Tower of Power.How these
etudes were conceived,
composed and transcribed:
The style or concept of
the etude was thought out
in my head and ear. I
then improvised in that
style and concept on my
trombone, recording my
efforts until I was
satisfied with the etude.
All along, my goal was to
play the range of the
instrument while
emphasizing certain
articulations, rhythms,
range and, fundamentally,
the intended style of the
etude. The resulting
etude was then
transcribed by a terrific
graduate student named
Zach Bornheimer, who also
works with many other
classical and jazz
composers as a
copyist/arranger.Tips for
working on the etudes:
Seek out professional
recordings that match the
style of each etude to
get a good idea of what
the etude should sound
like musically. My
recording of each of
these etudes is available
for download and can be
purchased online for a
modest fee. Search for
“Brantley
Etudes†at either
iTunes or CDBaby.
Practice each etude very
slowly and in segments as
needed, using a
metronome. Record
yourself and listen for
good technique,
musicianship and
authenticity of style
with your sound, feel and
articulations. Compare
your own efforts to the
sounds you’ve
heard on recordings.
Would you fit in that
ensemble or band? If
range is an issue, take
certain notes or passages
down or up an octave.
Work on your fundamentals
every day, including the
techniques and skills
needed for these etudes.
Be patient! Small
improvements every day
result in big success
over time. Always play
with a wide dynamic
range. Always play with
line and direction.
Always play with
impeccable time as well
as rhythm. Use a
metronome to help with
this. Always play in
tune. You can work on
this with a tuner as well
as with drones. Play
these for teachers,
friends, peers and
colleagues not only for
their feedback but also
for the experience of
informal performance. An
audience changes
everything. Make music,
listen to music, record
yourself, play in public
and have fun!One final
note: some of these are
hard. On purpose. These
are not warm-ups that you
can play through
mindlessly to get your
face going. These are
“study
pieces†in the
old-fashioned sense. They
are designed to challenge
you as a player, to make
you a little
uncomfortable. Some are
tougher than others, of
course, but none of them
are easy. If you can play
through each of these
well, with great
musicianship and
impeccable technique, you
will be an incredibly
versatile instrumentalist
and be able to secure
performance opportunities
that are outside the
comfort zone of many
trombonists.Thanks for
buying this book. I hope
you enjoy working through
these, whether
you’re a teacher,
student, performer, or
weekend warrior. I
learned a lot by putting
these together and I hope
you find them useful and
helpful.Best
wishes,—Tom
Brantley. $18.99 - Voir plus => AcheterDélais: 1 to 2 weeks | | |
| Little Seeds Hope Publishing Company
Piano and congregation SKU: HP.9085 Composed by Daniel Charles Damon. Aut...(+)
Piano and congregation
SKU: HP.9085
Composed by Daniel
Charles Damon. Author
Collections. General
Worship. Hymn Collection.
144 pages. Hope
Publishing Company #9085.
Published by Hope
Publishing Company
(HP.9085). UPC:
763628190859. In
Little Seeds you will
find new hymns from my
heart. My devotional life
is given to you in my
hymnwriting. During the
past three years I have
been writing songs for
the unity of the church -
songs reminding us of our
baptism. I have been
writing biblical story
hymns for lesser-known
characters. I have
written paperless songs
that may be easily
memorized. I set a Rumi
poem. There are new hymns
for Christian missions
from everywhere to
everywhere. You will find
new texts and musical
settings for folk songs
from around the world. I
hope I have treated these
with the love and respect
they deserve. You will
find alternate
arrangements of some
songs that may be useful
in different settings.
Lim Swee Hong composed
three tunes for this
collection at my request.
I am also pleased to
include Lianne Tan's
first published hymn tune
in Little Seeds. $11.95 - Voir plus => AcheterDélais: 4 to 6 business days | | |
| Letter from Sado Orchestre d'harmonie Hal Leonard
Composed by Jodie Blackshaw. For Concert Band (Score and Parts). BandQuest. Publ...(+)
Composed by Jodie
Blackshaw. For Concert
Band (Score and Parts).
BandQuest. Published by
Hal Leonard
$60.00 - Voir plus => AcheterDélais: 24 hours - In Stock | | |
| Madonna of the Western Trail - Facile Carl Fischer
Band Bass Clarinet, Bass Drum, Bassoon, Clarinet 1, Clarinet 2, Clarinet 3, Cras...(+)
Band Bass Clarinet, Bass
Drum, Bassoon, Clarinet
1, Clarinet 2, Clarinet
3, Crash Cymbals,
Euphonium, Euphonium
T.C., Flute, Horn 1, Horn
2, Mallet Percussion,
Oboe, Percussion 1,
Percussion 2, Snare Drum,
Temple Blocks, Timpani,
Trombone 1 and more. -
Grade 3 SKU:
CF.CPS240 Composed by
Richard Summers. Folio.
Cps. Set of Score and
Parts.
16+4+8+8+8+4+4+4+4+4+4+8+
8+8+4+4+6+6+6+4+8+2+2+4+2
+24 pages. Duration 3
minutes, 55 seconds. Carl
Fischer Music #CPS240.
Published by Carl Fischer
Music (CF.CPS240).
ISBN 9781491157862.
UPC: 680160916467. 9 x 12
inches. Composing
this piece was an
interesting process. A
piece of a melody or an
idea takes shape, and
after writing it down,
itas like planting a seed
that starts to grow and
develop. I got a snippet
of a western idea and
then thought of a
monument in my hometown
of Wheeling, West
Virginia. The statue is
called Madonna of the
Trail. The history part
of this piece started to
take shape as I
researched this statue.
There are twelve of them
located in twelve states
where the Old Trail Road,
or National Road, passes
through. As the piece
developed, I started to
think about the travel of
a pioneer woman and her
family passing through
various areas of our
early country. The 3,000
mile coast-to-coast
National road was
realized in the early
1900s but was based on
six trails that date back
to the 1700s. After
developing the
introduction and theme to
this concert band piece,
the story began to take
shape. The slower 3/4
section melody hints at
Greensleeves (What Child
Is This) which
appropriately weaves
itself into the mix.
Finally heading further
west into New Mexico,
Arizona, and California,
the melody takes on a
Spanish flavor and
returns to the main theme
before its conclusion.
Divisi parts that are
optional can be utilized
to add a richer sound.
Feel free to experiment
with octave changes in
the woodwinds in the
fuller sections, if
students are comfortable
playing up an octave.
Always be aware of the
musicality, blend, and
especially legato playing
when
required. Composing
this piece was an
interesting process. A
piece of a melody or an
idea takes shape, and
after writing it down,
it's like planting a seed
that starts to grow and
develop. I got a snippet
of a western idea and
then thought of a
monument in my hometown
of Wheeling, West
Virginia. The statue is
called Madonna of the
Trail. The history part
of this piece started to
take shape as I
researched this statue.
There are twelve of them
located in twelve states
where the Old Trail Road,
or National Road, passes
through. As the piece
developed, I started to
think about the travel of
a pioneer woman and her
family passing through
various areas of our
early country. The 3,000
mile coast-to-coast
National road was
realized in the early
1900s but was based on
six trails that date back
to the 1700s. After
developing the
introduction and theme to
this concert band piece,
the story began to take
shape. The slower 3/4
section melody hints at
Greensleeves (What Child
Is This) which
appropriately weaves
itself into the mix.
Finally heading further
west into New Mexico,
Arizona, and California,
the melody takes on a
Spanish flavor and
returns to the main theme
before its conclusion.
Divisi parts that are
optional can be utilized
to add a richer sound.
Feel free to experiment
with octave changes in
the woodwinds in the
fuller sections, if
students are comfortable
playing up an octave.
Always be aware of the
musicality, blend, and
especially legato playing
when
required. Composing
this piece was an
interesting process. A
piece of a melody or an
idea takes shape, and
after writing it down,
it’s like planting
a seed that starts to
grow and develop. I got a
snippet of a western idea
and then thought of a
monument in my hometown
of Wheeling, West
Virginia. The statue
is called Madonna of the
Trail. The history part
of this piece started to
take shape as I
researched this statue.
There are twelve of them
located in twelve states
where the Old Trail Road,
or National Road, passes
through. As the piece
developed, I started to
think about the travel of
a pioneer woman and her
family passing through
various areas of our
early country. The
3,000 mile coast-to-coast
National road was
realized in the early
1900s but was based on
six trails that date back
to the 1700s. After
developing the
introduction and theme to
this concert band piece,
the story began to take
shape. The slower 3/4
section melody hints at
Greensleeves (What Child
Is This) which
appropriately weaves
itself into the mix.Â
Finally heading further
west into New Mexico,
Arizona, and California,
the melody takes on a
Spanish flavor and
returns to the main theme
before its
conclusion. Divisi
parts that are optional
can be utilized to add a
richer sound. Feel free
to experiment with octave
changes in the woodwinds
in the fuller sections,
if students are
comfortable playing up an
octave. Always be aware
of the musicality, blend,
and especially legato
playing when
required. $85.00 - Voir plus => AcheterDélais: 24 hours - In Stock | | |
| Madonna of the Western Trail [Conducteur] - Facile Carl Fischer
Band Bass Clarinet, Bass Drum, Bassoon, Clarinet 1, Clarinet 2, Clarinet 3, Cras...(+)
Band Bass Clarinet, Bass
Drum, Bassoon, Clarinet
1, Clarinet 2, Clarinet
3, Crash Cymbals,
Euphonium, Euphonium
T.C., Flute, Horn 1, Horn
2, Mallet Percussion,
Oboe, Percussion 1,
Percussion 2, Snare Drum,
Temple Blocks, Timpani,
Trombone 1 and more. -
Grade 3 SKU:
CF.CPS240F Composed
by Richard Summers. Sws.
Cps. Full score. 24
pages. Duration 3
minutes, 55 seconds. Carl
Fischer Music #CPS240F.
Published by Carl Fischer
Music (CF.CPS240F).
ISBN 9781491157879.
UPC: 680160916474. 9 x 12
inches. Composing
this piece was an
interesting process. A
piece of a melody or an
idea takes shape, and
after writing it down,
itas like planting a seed
that starts to grow and
develop. I got a snippet
of a western idea and
then thought of a
monument in my hometown
of Wheeling, West
Virginia. The statue is
called Madonna of the
Trail. The history part
of this piece started to
take shape as I
researched this statue.
There are twelve of them
located in twelve states
where the Old Trail Road,
or National Road, passes
through. As the piece
developed, I started to
think about the travel of
a pioneer woman and her
family passing through
various areas of our
early country. The 3,000
mile coast-to-coast
National road was
realized in the early
1900s but was based on
six trails that date back
to the 1700s. After
developing the
introduction and theme to
this concert band piece,
the story began to take
shape. The slower 3/4
section melody hints at
Greensleeves (What Child
Is This) which
appropriately weaves
itself into the mix.
Finally heading further
west into New Mexico,
Arizona, and California,
the melody takes on a
Spanish flavor and
returns to the main theme
before its conclusion.
Divisi parts that are
optional can be utilized
to add a richer sound.
Feel free to experiment
with octave changes in
the woodwinds in the
fuller sections, if
students are comfortable
playing up an octave.
Always be aware of the
musicality, blend, and
especially legato playing
when
required. Composing
this piece was an
interesting process. A
piece of a melody or an
idea takes shape, and
after writing it down,
it's like planting a seed
that starts to grow and
develop. I got a snippet
of a western idea and
then thought of a
monument in my hometown
of Wheeling, West
Virginia. The statue is
called Madonna of the
Trail. The history part
of this piece started to
take shape as I
researched this statue.
There are twelve of them
located in twelve states
where the Old Trail Road,
or National Road, passes
through. As the piece
developed, I started to
think about the travel of
a pioneer woman and her
family passing through
various areas of our
early country. The 3,000
mile coast-to-coast
National road was
realized in the early
1900s but was based on
six trails that date back
to the 1700s. After
developing the
introduction and theme to
this concert band piece,
the story began to take
shape. The slower 3/4
section melody hints at
Greensleeves (What Child
Is This) which
appropriately weaves
itself into the mix.
Finally heading further
west into New Mexico,
Arizona, and California,
the melody takes on a
Spanish flavor and
returns to the main theme
before its conclusion.
Divisi parts that are
optional can be utilized
to add a richer sound.
Feel free to experiment
with octave changes in
the woodwinds in the
fuller sections, if
students are comfortable
playing up an octave.
Always be aware of the
musicality, blend, and
especially legato playing
when
required. Composing
this piece was an
interesting process. A
piece of a melody or an
idea takes shape, and
after writing it down,
it’s like planting
a seed that starts to
grow and develop. I got a
snippet of a western idea
and then thought of a
monument in my hometown
of Wheeling, West
Virginia. The statue
is called Madonna of the
Trail. The history part
of this piece started to
take shape as I
researched this statue.
There are twelve of them
located in twelve states
where the Old Trail Road,
or National Road, passes
through. As the piece
developed, I started to
think about the travel of
a pioneer woman and her
family passing through
various areas of our
early country. The
3,000 mile coast-to-coast
National road was
realized in the early
1900s but was based on
six trails that date back
to the 1700s. After
developing the
introduction and theme to
this concert band piece,
the story began to take
shape. The slower 3/4
section melody hints at
Greensleeves (What Child
Is This) which
appropriately weaves
itself into the mix.Â
Finally heading further
west into New Mexico,
Arizona, and California,
the melody takes on a
Spanish flavor and
returns to the main theme
before its
conclusion. Divisi
parts that are optional
can be utilized to add a
richer sound. Feel free
to experiment with octave
changes in the woodwinds
in the fuller sections,
if students are
comfortable playing up an
octave. Always be aware
of the musicality, blend,
and especially legato
playing when
required. $14.00 - Voir plus => AcheterDélais: 1 to 2 weeks | | |
1 Page suivante 31 61 ... 781 |